Επιτέλους μάθετε να λέτε ΟΧΙ σε μεταφραστικές εργασίες στις οποίες δεν μπορείτε να αντεπεξέλθετε!

[wings]

Παιδιά, είναι η πολλοστή φορά που θυμώνω, μουρμουρίζω και βρίζω εδώ και ώρες, αλλά σήμερα θα τα πω λίγο πιο φωναχτά τα μπινελίκια, μπας και συνέλθουμε και μάθουμε ΟΛΟΙ μας να λέμε επιτέλους κάνα ΟΧΙ όταν μας προτείνουν μια δουλειά που δεν κατέχουμε το θέμα της και δεν έχουμε και τα κατάλληλα βοηθήματα ώστε να παρουσιάσουμε μια αξιοπρεπή μετάφραση.

Από το πρωί παλεύω με την επιμέλεια μιας δουλειάς πολύ μεγάλης σε όγκο που μου έρχεται σε χωριστά αρχεία γιατί η ιστορία έχει ως εξής:

Ένας από τους παλαιότερους πελάτες μου ζήτησε να κάνω μια επιμέλεια για κείμενο που αφορά τις οδηγίες χρήσης του λογισμικού μιας συσκευής αφού μου έδειξε το pdf αρχείο του αγγλικού κειμένου και δέχτηκα τη δουλειά όταν είδα ότι δεν είχε πάνω από 20 στριφνά σημεία (για τα δικά μου γράδα) όσον αφορά την ορολογία - μιλάμε για κείμενο περίπου 200 σελίδων.

Επρόκειτο να παραλάβω το μεταφρασμένο κείμενο στις 28 του περασμένου μήνα. Για να μη μακρηγορούμε, ο αρχικός μεταφραστής σήκωσε ψηλά χέρια και πόδια και δεν παρέδωσε ποτέ στην ώρα του το κείμενο. Είπε ότι είχε κάνει περίπου τη μισή δουλειά και επικαλέστηκε προβλήματα στον υπολογιστή του, αλλά δεν παρέδωσε ποτέ το μεταφρασμένο κείμενο ούτε και τις σχετικές μνήμες.

Ο πελάτης μου με ρώτησε αν μπορώ να αναλάβω τη μετάφραση κατεπειγόντως (αρχεία .itd, δηλαδή για SDL Lite) αλλά έπεσε επάνω στη φάση που άλλαζα τον υπολογιστή μου και δεν μπορούσα να ρισκάρω επείγουσα παράδοση χωρίς να έχω εγκαταστήσει τα περισσότερα προγράμματα και, κυρίως, χωρίς να βεβαιωθώ ότι τρέχουν σωστά. Προτιμήσαμε, λοιπόν, συναινετικά να κρατήσω την επιμέλεια και να περιμένω τα κείμενα.

Τελικά, αφού το ανέλαβαν άλλοι 5 συνάδελφοι και επικαλέστηκαν επίσης προβλήματα στον υπολογιστή τους, το πήρε κάποιο ελληνικό γραφείο και το μοίρασε σε κι εγώ δεν ξέρω πόσους μεταφραστές.

Η πρώτη παρτίδα που παρέλαβα τελικά σε αρχείο Word σήμερα το πρωί στις 7 π.μ. έχει σχεδόν 60 σελίδες. Μετά από 6 ώρες είμαι μόλις στη σελίδα 8 γιατί αν αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου είναι ελληνικό κείμενο αφενός και αν αφετέρου αντιστοιχεί στο αγγλικό πρωτότυπο, εγώ θα κάτσω να μου τρυπήσετε τη μύτη διαμπερώς. Το να προχωράω με ρυθμό μίας σελίδας (και μάλιστα εικονογραφημένης, δηλαδή των 150-200 λέξεων) ανά ώρα είναι πολύ βαρύ για ελέφαντα - πόσο μάλλον για εμένα.

Μιλάμε για παρανοήσεις του κειμένου κάθε δεύτερη φράση, για γραμματικά και συντακτικά λάθη κάθε πέντε λέξεις, μιλάμε για πλήρη άγνοια του θέματος και του αντικειμένου.

Μη μου ξαναπείτε για σήμερα ότι από κάπου πρέπει να αρχίσει ένας μεταφραστής κι ότι αν έχει ανάγκη παίρνει κάθε λογής κείμενο, γιατί θα γαβγίσω και θα δαγκώσω κανέναν από εσάς.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καλοπληρωμένη δουλειά (ο αρχικός μου πελάτης δίνει πάντα υψηλή τιμή ανά λέξη και είναι αυτό που λέμε «λίρα εκατό» στις πληρωμές του) σε αντίθεση με την άλλη για την οποία συζητούσαμε νωρίτερα. Όμως την πήρε κάποιος που δεν κατέχει το αντικείμενο. Και ρωτώ; ΓΙΑΤΙ;

Μάθετε επιτέλους να λέτε ΟΧΙ.

ΟΧΙ στις χαμηλές τιμές.
ΟΧΙ στις κακές συνθήκες πληρωμής.
ΟΧΙ στους κακοπληρωτές.
ΟΧΙ στις ασφυκτικές προθεσμίες που βλέπετε ότι δεν μπορείτε να προλάβετε.
ΟΧΙ στα κείμενα και στους τομείς που δεν κατέχετε.
ΟΧΙ αν δεν έχετε τα κατάλληλα εφόδια και εργαλεία (λεξικά κ.τ.λ.)
ΟΧΙ αν βλέπετε ότι το αντικείμενο σας είναι μεν γνωστό, αλλά έχετε 10 άγνωστες λέξεις σε μια παράγραφο.

Κερδισμένοι θα βγείτε. Ο πελάτης θα εκτιμήσει την ειλικρίνεια και την αυτογνωσία σας. Και θα σας προτιμήσει για μια άλλη δουλειά που θα είναι στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σας.

Στην περίπτωσή μας: χαμένος βγαίνει ο μεταφραστής. Δεν χρειάζεται καν να πω τη γνώμη μου στον πελάτη. Τα κοκκινάδια των αλλαγών και των διορθώσεων κάθε δεύτερη λέξη δεν αφήνουν τα περιθώρια για αμφιβολίες ως προς την κακή ποιότητα της μετάφρασης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο μεταφραστής τον συγκεκριμένο πελάτη δεν θα τον ξαναδεί ούτε με το κανοκιάλι. 

Υ.Γ.: Δεν αναφέρω περισσότερα στοιχεία για το αντικείμενο της δουλειάς, γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα φωτογραφήσω τους μεταφραστές. Ωστόσο, όλοι οι γνωστοί μας ιστότοποι (μηδέ του δικού μας εξαιρουμένου) κατακλύστηκαν από ερωτήσεις για το συγκεκριμένο κείμενο εδώ και 2 βδομάδες. Και το αστείο είναι ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν και οι απαντήσεις που πήραν.

[corazondemelon]

¨Εχεις απολύτως δίκαιο... αλλά ποιός ακούει; Βάρα τους αλύπητα, άμα γίνεται, και σε (μας όλους) μας  παίρνει. Τι να κάνει κανείς; Αλληλεγγύη; Δεν ξέρω... Καλό κουράγιοο, σε μεταφραστές και δάσκαλους.

[NadiaF]

Και που να δεις τι θα πάθει ο επιμελητής της επόμενης μετάφρασης (εκείνης των ΗΠΑ... ξέρεις εσύ)...

Τι να σου απαντήσω, Βίκυ; Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές:

Γιατί αναλαμβάνουν μεταφράσεις με αντικείμενο που δεν γνωρίζουν...
Γιατί αναλαμβάνουν μεταφράσεις από γλώσσες που δεν κατέχουν καλά...
Γιατί δίνουν απαντήσεις για θέματα που δεν γνωρίζουν, και γιατί τις δίνουν ασύντακτες και ακαταλαβίστικες...

Γιατί, γιατί, γιατί... χιλιάδες τα γιατί, και απάντηση καμία... ή τουλάχιστον εγώ δεν δέχομαι καμία από τις απαντήσεις του στιλ "ε, πρέπει να ζήσει και ο άλλος" ή "από κάπου πρέπει ν' αρχίσουν όλοι"... κ.λπ. κ.λπ.

[spaceoddity]

Ααααααααααααχ!!!!

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που σιχαίνομαι τις επιμέλειες/αναθεωρήσεις, και αναλαμβάνω μόνο μετά από ΠΟΛΛΗ σκέψη και παρακάλια, και μόνο αν συμπαθώ (και συμπάσχω με) τον εργοδότη που μου την αναθέτει (συνήθως "υποκύπτω" στις πιέσεις ενός μόνο γραφείου, επειδή είναι γλύκες όλοι τους).

Και καταλήγω συνήθως να τραβάω τα μαλλιά μου από αυτά που βλέπω (αλλά μου έχουν τύχει και αρκετές εξαιρέσεις, όπου η ποιότητα της μετάφρασης ήταν παραπάνω από ικανοποιητική, και δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστο κόπο εκ μέρους μου)

Μια φορά είχα αγανακτήσει τόσο πολύ, που ήμουν σχεδόν έτοιμη να κλείσω τελείως το "μεταφρασμένο" αρχείο και να το μεταφράσω εκ νέου!!!

Και επειδή τυχαίνει να έχω τη διπλή ιδιότητα μηχανικός-μεταφράστρια, έχω δει τις αντιδράσεις των μηχανικών όταν πέφτει στα χέρια τους τέτοιο "μεταφρασμένο" κείμενο: τρανταχτό γέλιο, και στη συνέχεια απεγνωσμένη αναζήτηση του πρωτότυπου αγγλικού για να βγάλουν νόημα. Για να μη γίνεται λοιπόν η ΔΙΚΗ μου δουλειά αφορμή γέλωτα, τραβάω τη γραμμή στα ιατρικά/βιολογικά και συναφή και δεν τα έχω αγγίξει ποτέ (δεν είμαι σε ΘΕΣΗ να τα πιάσω). Και αναλαμβάνω τεχνικά (σπουδές), ΙCT (ditto) και οικονομικά/νομικά (μεγάλη εμπειρία).

Βίκυ, ειλικρινά δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση σου... καλό κουράγιο :-)

[Katerina_A]

Η πρώτη παρτίδα που παρέλαβα τελικά σε αρχείο Word σήμερα το πρωί στις 7 π.μ. έχει σχεδόν 60 σελίδες. Μετά από 6 ώρες είμαι μόλις στη σελίδα 8 γιατί αν αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου είναι ελληνικό κείμενο αφενός και αν αφετέρου αντιστοιχεί στο αγγλικό πρωτότυπο, εγώ θα κάτσω να μου τρυπήσετε τη μύτη διαμπερώς. Το να προχωράω με ρυθμό μίας σελίδας (και μάλιστα εικονογραφημένης, δηλαδή των 150-200 λέξεων) ανά ώρα είναι πολύ βαρύ για ελέφαντα - πόσο μάλλον για εμένα.
Μιλάμε για παρανοήσεις του κειμένου κάθε δεύτερη φράση, για γραμματικά και συντακτικά λάθη κάθε πέντε λέξεις, μιλάμε για πλήρη άγνοια του θέματος και του αντικειμένου.

Εγώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις (που είναι μάλιστα αμέτρητες) ειδοποιώ τον πελάτη στέλνοντάς του κανά δυο σελίδες (που έχουν γίνει αγνώριστες από τα κόκκινα της παρακολούθησης αλλαγών) ότι δε γίνεται να συνεχίσω με την αναθεώρηση και ότι θα το μεταφράσω από την αρχή.
Τα λεφτά της αναθεώρησης δεν έχουν καμία σχέση με τα λεφτά της μετάφρασης, οπότε γιατί να βγάζω τα μάτια μου και καπνούς απ' τ' αφτιά από τα νεύρα μου αφού πληρώνομαι για αναθεώρηση;
Καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς εν προκειμένω να το κάνεις αυτό γιατί ο όγκος είναι μεγάλος, αλλά για να είναι cost-effective το όλο πράγμα πρέπει η μετάφραση να έχει μία μέτρια έως καλή ποιότητα. Αυτή τη στιγμή μπαίνεις μέσα για τα καλά. Πόσο θα σου πάρει να διορθώσεις αυτό το έκτρωμα που λες;

[spaceoddity]

Καλά τα λες Κατερίνα, αλλά εγώ πληρώνομαι με την ώρα στην αναθεώρηση και αν ο άλλος γουστάρει να πληρώσει π.χ. 10 ώρες αναθεώρηση για 20 σελίδες κείμενο επειδή ο μεταφραστής ήταν άσχετος, ε καλά να πάθει... και χρεώνω και 1 ευρώ παραπάνω την ώρα από την τιμή μετάφρασής μου ανά σελίδα... προστατεύω την ψυχική μου υγεία, it's that simple.

Και παρ'ολ'αυτά, τις αποφεύγω ως ο διάολος το λιβάνι... προτιμώ να δίνω λογαριασμό αποκλειστικά και μόνο για τη δική μου δουλειά.

[mavrodon]

Μη όντας επαγγελματίας μεταφραστής, έχω να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία. Η πρώτη μου δουλειά με μεταφρασμένο βιβλίο ήταν ως επιστημονικός επιμελητής σε ένα βιβλίο που θα το διένειμα ως διδακτικό στο μάθημα που δίδασκα και ακόμη διδάσκω. Βιβλίο 600 περίπου σελίδων μου "έφαγε" περίπου 800 ώρες για την επιμέλεια. Πληρώθηκα 600.000 δραχμές, με την υπόσχεση να μου δίνουν κάποια ελάχιστα ποσοστά επί των πωλήσεων (ποτέ δεν πήρα τίποτε από τα υπεσχημένα). Στο πρώτο κεφάλαιο, περίπου 40 σελίδων, του οποίου η επιμέλεια με πήρε 40 ημέρες,  είπα να τα παρατήσω, αλλά με παρακάλεσαν από τον εκδοτικό οίκο και συνέχισα. Η μεταφράστρια δεν ήταν ειδική. Το αποτέλεσμα ήταν  το πρώτο κείμενο να γεμίσει κοκκινίλες, με διορθώσεις, αλλαγές και συμπληρώσεις, με παραπομπές μέχρι και στην πίσω σελίδα. Συνολικά περίπου 700 ώρες δουλειάς σε ένα χρόνο (έκανα, εκτός από επιμελητής, και διορθωτής σε πέντε διορθώσεις). Εδώ θέλω να επισημάνω το ρόλο των επιμελητών, επιστημονικών και των εχόντων τη φιλολογική επιμέλεια. Ο επιστημονικός επιμελητής, αν θέλει να μην τον οικτίρουν, πρέπει στην Α' διόρθωση, να βλέπει λέξη προς λέξη και το πρωτότυπο. Αυτό το κάνουν ελάχιστοι. Οι περισσότεροι ρίχνουν μια γρήγορη ματιά στο μεταφρασμένο κείμενο.
Στη δεύτερη προσπάθεια, άλλαξα εκδοτικό οίκο και έγινα επιστημονικός επιμελητής σειράς. Στο πρώτο βιβλίο, το οποίο μεταφράστηκε από άλλους, αν και η μετάφραση ήταν καλύτερη από το προηγούμενο βιβλίο, ξόδεψα περίπου τις ίδιες ώρες (700; θα σας γελάσω, πάντως αμέτρητες) και μέχρις στιγμής δεν πήρα ούτε ένα ευρώ. Ο έλεγχος ενδελεχής. Αυτή τη φορά περιλαμβανόταν και ευρετήριο το οποίο μου κόστισε δουλειά περίπου 150-200 ώρες. Ήταν τόσο λεπτομερής ο έλεγχος, ώστε εντόπισα σωρεία λαθών στην αγγλική έκδοση (Elsevier, παρακαλώ), τα οποία έστειλα στο συγγραφέα, ο οποίος αγανάκτησε με τη δουλειά των Άγγλων επιμελητών, με ευχαρίστησε δε στη Β' έκδοση του βιβλίου. Μη όντας ικανοποιημένος από την απόδοση των μεταφραστών και στα δυο προηγούμενα βιβλία που επιμελήθηκα, αποφάσισα, μια και ξοδεύω τον ίδιο χρόνο ως επιμελητής, να μεταφράσω ο ίδιος το επόμενο βιβλίο το οποιο αναμένεται να εκδοθεί οσονούπω.
Είτε ως επιμελητής είτε ως μεταφραστής δεν αναμένω να αμειφθώ ανάλογα με το χρόνο και την εμπειρία που διαθέτω. Εν τούτοις, για εμένα μετρά η ηθική ικανοποίηση. Στους επαγγελματίες του κλάδου, εκφράζω την κατανόησή και συμπαράσταση στο δύσκολο και δημιουργικό τους έργο.

[elena petelos]

Είτε ως επιμελητής είτε ως μεταφραστής δεν αναμένω να αμειφθώ ανάλογα με το χρόνο και την εμπειρία που διαθέτω. Εν τούτοις, για εμένα μετρά η ηθική ικανοποίηση. Στους επαγγελματίες του κλάδου, εκφράζω την κατανόησή και συμπαράσταση στο δύσκολο και δημιουργικό τους έργο.

Mε όλο το σεβασμό, αλλά το έχετε ξαναπεί αυτό -αν και με ελαφρώς διαφορετική διατύπωση:

Εκτός και αν η μετάφραση/επιμέλεια είναι πάρεργο, όπως στην περίπτωσή μου, οπότε δε μετρά η αμοιβή αλλά η ικανοποίηση από την ποιότητα.

και, ομολογώ, πάλι δυσκολεύομαι να σας παρακολουθήσω. Τότε είχα κάποιες επιφυλάξεις, αλλά μια και είναι η δεύτερη ή τρίτη φορά που το βλέπω, θα ήθελα να σας ρωτήσω:

Θέλετε να πείτε ότι μια και έχετε ηθική ικανοποίηση, δεν έχει σημασία αν αμείβεστε ή όχι για το έργο σας;
Θέλετε να πείτε ότι αν κάποιος έχει οικονομική άνεση, θα λάβει ηθική ικανοποίηση, άρα μπορεί, ή και «πρέπει», να μεταφράσει δωρεάν (και κείμενα άλλα από αυτά φιλανθρωπικών οργανισμών και οργανώσεων);

Ή μήπως θέλετε να πείτε κάτι όπως αυτό που είπε ο Δετζώρτζης:


Ογδόντα έξι χρόνων σήμερα, ακμαιότατος ­ μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη το έργο του «Μια Ανα-γνώση του Τέλλου Άγρα», ενώ αναμένεται η Ανα-γνώση της «Ερόικα» ­ ο Ν. Δετζώρτζης ξεκαθαρίζει ότι δεν αντιμετωπίζει τη μετάφραση σαν βιοποριστική δραστηριότητα αλλά σαν πράξη ερωτική.  [...] Πρώτον, να ξέρει ο μεταφραστής τα μυστικά της γλώσσας του πρωτοτύπου και της γλώσσας της δικής του και να κατέχει και διαχρονικά τις ποικίλες σημασίες των λέξεων και των εκφράσεων και των δύο γλωσσών. Και δεύτερον, να μην κατατρύχεται από κανέναν χρονικό περιορισμό. Το τελευταίο είναι απαραίτητο ­ και ας αποκλείει κάθε βιοποριστική σκοπιμότητα.


http://216.239.59.104/search?q=cache:UOjN5AruRl8J:ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nsearch.print_unique%3Fentypo%3DA%26f%3D15997%26m%3DP12%26aa%3D1+%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7+%CE%95%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%94%CE%B5%CF%84%CE%B6%CF%8E%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82&hl=el&strip=1

Εν κατακλείδι, πέρα από όλα αυτά, αν δεν το αναμένετε/επιδιώκετε εσείς, θα το πετύχει ο απόφοιτος του Ιόνιου -ή όποιας άλλης σχολής- που έχει πείρα μερικών δεκάδων ωρών (π.χ. οικονομικά/ιατρικά κ.λπ. -όπως οι ίδιοι οι μεταφραστές λένε: «ειδίκευση» σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο);

Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις όποιες διευκρινίσεις.

[wings]

Καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς εν προκειμένω να το κάνεις αυτό γιατί ο όγκος είναι μεγάλος, αλλά για να είναι cost-effective το όλο πράγμα πρέπει η μετάφραση να έχει μία μέτρια έως καλή ποιότητα. Αυτή τη στιγμή μπαίνεις μέσα για τα καλά. Πόσο θα σου πάρει να διορθώσεις αυτό το έκτρωμα που λες;

Κατερίνα, δυστυχώς σήμερα δεν τελειώνουν με τίποτα οι πρώτες 6.000 λέξεις, ενώ θα έπρεπε να μου μείνει χρόνος και για το επόμενο αρχείο, που είναι από άλλο μεταφραστή και με πρώτη ματιά ελαφρώς καλύτερο (ας ελπίσω ότι ήταν λίγο απαισιόδοξη η πρώτη μου ματιά).

Παιδιά, το θέμα που σας έθεσα είναι το άτιμο το ΟΧΙ. Δεν είναι αν θα μας τύχουν κακά κείμενα σε επιμέλεια ή πόσο θα πληρωθούμε. Εδώ, σας έδωσα ως παράδειγμα το σημερινό μου φιάσκο που είναι μια κατά τεκμήριο ακριβοπληρωμένη δουλειά - λυπάμαι που θα το θέσω έτσι αλλά η αμοιβή της είναι τριπλάσια από το μέσο όρο που παίρνουν οι περισσότεροι μεταφραστές από τα ελληνικά γραφεία.

Ωστόσο, ή που θα είμαστε ζήτουλες και θα παίρνουμε ψίχουλα ή που θα είμαστε πεινάλες και θα μας τρέχουν τα σάλια μόλις μας δώσουν κάτι παραπάνω; Και η ποιότητα πού πάει; Η περηφάνια όταν παραδίδουμε μια αξιοπρεπή μετάφραση; Γιατί, σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια, αυτό που κάνω σήμερα κι όπως φαίνεται και τις επόμενες 3 μέρες, ούτε το Σύστραν δεν θα το έβγαζε τόσο μάπα.

[Katerina_A]

Παιδιά, το θέμα που σας έθεσα είναι το άτιμο το ΟΧΙ. Δεν είναι αν θα μας τύχουν κακά κείμενα σε επιμέλεια ή πόσο θα πληρωθούμε. Εδώ, σας έδωσα ως παράδειγμα το σημερινό μου φιάσκο που είναι μια κατά τεκμήριο ακριβοπληρωμένη δουλειά - λυπάμαι που θα το θέσω έτσι αλλά η αμοιβή της είναι τριπλάσια από το μέσο όρο που παίρνουν οι περισσότεροι μεταφραστές από τα ελληνικά γραφεία.

Ωστόσο, ή που θα είμαστε ζήτουλες και θα παίρνουμε ψίχουλα ή που θα είμαστε πεινάλες και θα μας τρέχουν τα σάλια μόλις μας δώσουν κάτι παραπάνω; Και η ποιότητα πού πάει; Η περηφάνια όταν παραδίδουμε μια αξιοπρεπή μετάφραση; Γιατί, σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια, αυτό που κάνω σήμερα κι όπως φαίνεται και τις επόμενες 3 μέρες, ούτε το Σύστραν δεν θα το έβγαζε τόσο μάπα.

Μεγάλο θέμα άνοιξες. Θέμα που θα έπρεπε να είναι ανοιχτό πάντα και με πηχυαίους τίτλους για να το βλέπουν και οι καινούριοι αλλά και οι αμετανόητοι παλιοί συνάδελφοι.
Σε σχέση με άλλους, δεν είμαι πολλά χρόνια στη δουλειά, μόλις οχτώ, αλλά λόγω συγκυριών κυρίως, δούλεψα πρώτα με το εξωτερικό και μετά με την εγχώρια αγορά. Κατάλαβα, λοιπόν πολύ νωρίς τι παίζει. Και από τιμές αλλά κυρίως από απαίτηση στην ποιότητα. Σε πληρώνουνε έναν σκασμό λεφτά, αλλά απαιτούν αψεγάδιαστη μετάφραση, επίδειξη επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο σε εμπειρία, ειδίκευση και γνώσεις.

Αυτό που είδα όταν τελικά ξεκίνησα να δουλεύω και με ελληνικά γραφεία, και κυρίως όταν δούλεψα μέσα σε αυτά, είναι ότι παντού κυριαρχεί αυτός ο χαρακτηρισμός του πεινάλα που λες. Παίρνουν τα γραφεία την καλοπληρωμένη δουλειά και τη δίνουν για ένα κομμάτι ψωμί σε έναν άπειρο μεταφραστή (γιατί με τα δύο και τρία λεπτά που δίνουνε μόνο οι νεόκοποι και οι άπειροι σε όλους τους τομείς μεταφραστές δουλεύουνε). Πού είναι λοιπόν η ποιότητα που υποτίθεται ότι θεραπεύουν τα γραφεία;
 
Θυμάμαι πόσο ντρεπόμουνα να επιπλήξω τον κάθε δύσμοιρο μεταφραστή που μου είχε παραδώσει μια κακή μετάφραση. Πώς να τον επιπλήξω όταν εγώ η ίδια είχα αναγκαστεί να του την αναθέσω με τρία λεπτά τη λέξη και με μια ασφυκτική προθεσμία; Εντάξει, πολλές φορές η μετάφραση ήταν καλή αλλά τότε σήμαινε ότι είχα πιάσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Και φτηνός και καλός.

Θυμάμαι επίσης πόσο συγχυζόμουνα όταν πίεζα να ανεβάσουμε τις αμοιβές των εξωτερικών μεταφραστών για να διασφαλίσουμε καλύτερη ποιότητα κι έπαιρνα την απάντηση: "Όλοι αυτά δίνουν. Άλλωστε αν δώσουμε περισσότερα τους κακομαθαίνουμε".

Ευτυχώς τα παράτησα νωρίς και επέστρεψα στα παλιά μου λημέρια. Ίσως να ήταν η εμπειρία μου εκ των έσω που μ' έμαθε να λέω όχι, πάντως δε θεωρώ ότι είναι και τόσο δύσκολο να αντιληφθεί ένας μεταφραστής τι αντικείμενο εκμετάλλευσης γίνεται όταν το ελληνικό γραφείο παίρνει τη δουλειά με δώδεκα λεπτά και στο μεταφραστή (αυτόν που θα έπρεπε να προσέχει περισσότερο, να ψάχνει, να ευχαριστεί) δίνει τρία. Κατά την άποψη μου, λοιπόν, μια άλλη παράμετρος, πέρα από το ότι πρέπει να ξέρουμε τα γράδα μας, είναι και να αντιληφθούμε ότι ο δικός μας κόπος είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. Να λέμε όχι σε κακοπληρωμένες δουλειές με ασφυκτικές προθεσμίες. Γιατί και καλός μεταφραστής να είσαι, αν πρέπει να βγάλεις έξι χιλιάδες λέξεις την ημέρα (μετάφραση όχι επιμέλεια) την (τις) πατάτα(ες) σου θα την (τις) κάνεις. Και θα πάρεις και τα τρία σου (λεπτά) ως αμοιβή.

Εμένα στην περίπτωσή σου μου βρωμάει πάρα πολύ η υπόθεση. Ελληνικό γραφείο τίγκα στους πεινάλες πήρε τη δουλειά δίνοντας μεγαλες υποσχέσεις για έγκαιρη παράδοση και ποιότητα, την μοίρασε βιαστικά σε ένα σωρό ανθρώπους (που μπορεί και να μην ήταν στην πραγματικότητα και τόσο κακοί μεταφραστές), τους μαστίγωνε με τη γάτα με τις εννιά ουρές πρωί μεσημέρι βράδυ για να βγάλουν τον απαιτούμενο αριθμό λέξεων και μετά παρέδωσε χωρίς να ρίξει βλέφαρο στα αρχεία που πήρε. Αυτοί είναι οι πεινάλες για μένα εν προκειμένω.
Να είσαι σίγουρη δε, ότι έχουν ακούσει της χρονιάς τους μετά τα παράπονα που σίγουρα έκανε ο πελάτης σου για την ποιότητα. Δεν αντιλέγω ότι ήταν κάκιστη η μετάφραση. Ίσα ίσα. Προσθέτω απλώς ότι η ποιότητα του αποτελέσματος συνδέεται άμεσα με την ποιότητα των συνθηκών εργασίας.

[wings]

Να σου πω, Κατερίνα.

Για μένα καλός μεταφραστής είναι αυτός που ελέγχει το κείμενό του και δεν τον κάνει ό,τι θέλει το αρχείο ή το χαρτί που έχει μπροστά του. Και είμαι κατηγορηματική στο θέμα αυτό.

Δεν με ενδιαφέρει αν πληρώνεται χρυσάφι ή ψίχουλα, αν το κάνει για την ψυχή της γιαγιάς του ή για το χαβά του. Το αποτέλεσμα μετράει και τα ματάκια των αναγνωστών.

Ο μεταφραστής που γράφει: they can be purchased from the supplier = αυτά (υποκείμενο της πρότασης) μπορούν να προμηθευτούν από τον προμηθευτή ή click XXX tab = επιλέξτε την επιλογή ΧΧΧ, δεν είναι καλός μεταφραστής - τελεία και παύλα. Κι από τη στιγμή που δέχτηκε να κάνει τη δουλειά και δεν τη γύρισε πίσω μισή ώρα αφότου ξεκίνησε με εμφανές ζόρι και ενώ ήταν σε πλήρη σύγχυση από την πρώτη παράγραφο, δεν είναι ούτε καν αξιοπρεπής ή έντιμος μεταφραστής. Θαρρώ πως τα παραδείγματα που δίνω είναι καθοριστικά και τα πήρα από την παράγραφο που μόλις διόρθωσα.

[Katerina_A]

Τώρα τι να σου πω; Ότι έχεις άδικο; Ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά έχω από αυτά που διάβασα.
Αν έχεις να διορθώσεις αυτά, φαντάζομαι τι γίνεται με τα πιο χοντρά...

[banned8]

Πολύ καλά τα λέει ο Δετζώρτζης. Περιμένω το χορηγό που θα βελτιώσει αυτό το κομμάτι της ερωτικής μου ζωής. Γιατί έτσι τη βλέπω κι εγώ τη μετάφραση, αλλά, όπως λέει μια παροιμία: When the wolf comes in at the door, love creeps out of the window.

[Katerina_A]

αλλά, όπως λέει μια παροιμία: When the wolf comes in at the door, love creeps out of the window.

Δε ρωτάς και τη Βίκη τι της έχει φύγει από το παράθυρο με το σημερινό φιάσκο;

[NadiaF]

..... Προσθέτω απλώς ότι η ποιότητα του αποτελέσματος συνδέεται άμεσα με την ποιότητα των συνθηκών εργασίας.

Κατερίνα μου, θα διαφωνήσω κάπως. Η ποιότητα του αποτελέσματος -εφόσον κάποιος έχει το θάρρος ή/και το θράσος- να αναλάβει μία δουλειά υπό όποιες συνθήκες, είναι υποχρεωμένος να παραδώσει σωστή (αν όχι άψογη) δουλειά, διαφορετικά δεν πρέπει να την αναλάβει, γιατί κάνει πρωτίστως κακό στον εαυτό του και τη φήμη του.

Συνεπώς, ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ. Δεν είναι ντροπό να πούμε όχι, δεν μπορώ να την αναλάβω γιατί η προθεσμία είναι ασφυκτική και δεν θέλω να σας παραδώσω μία μετάφραση, η οποία ξέρω εκ των προτέρων ότι αδικεί και μένα και εσάς.

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ, δεν είναι ντροπή όταν το αντικείμενο της μετάφρασης μας είναι άγνωστο ή δύσκολο και χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο για να κάνουμε την έρευνά μας.

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ, γιατί δεν είναι δυνατόν να έχουμε γνώσεις σε όλους τους τομείς.

Πολύ καλός μου πελάτης (της τάξης των πολλών χιλιάδων ευρώ το χρόνο) με παρακάλεσε να αναλάβω την μετάφραση ενός κειμένου 22 σελίδων ή έστω μέρος αυτών. Αρνήθηκα γιατί είχα και άλλες δουλειές που έτρεχαν. Πρώτον, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι οι κατακερματισμένες μεταφράσεις είναι εφιάλτης για τον επιμελητή. Δεύτερον, επειδή ξέρω πολύ καλά ότι αν πέσω σε κακό επιμελητή, ενδέχεται να χάσω το καλό όνομα που κουράστηκα να δημιουργήσω. Και τρίτον, αυτό που είπα στην αρχή... επειδή κάπου κάποιον απ' όλους τους πελάτες θα αδικήσω με το αποτέλεσμα, γιατί δεν είμαι υπεράνθρωπη ούτε παντογνώστρης.