13ες Νύχτες Πρεμιέρας 19-30 Σεπτεμβρίου...

[Αλ.]

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Νύχτες Πρεμιέρας είναι πιστές στο ραντεβού τους με το σινεφιλικό κοινό της Αθήνας και λοιπών περιχώρων...
Πολλές κατηγορίες και φέτος, εγώ ξεχώρισα το τμήμα Μουσική και Φιλμ τόσο εντός όσο και εκτός διαγωνιστικού...
Πληροφορίες σχετικά με τις κατηγορίες αλλά και το περιεχόμενο των ταινιών θα βρείτε σε αυτόν το σύνδεσμο --→>>http://www.aiff.gr/summary.asp?catid=11265
Και φυσικά το Πρόγραμμα του φεστιβάλ διαθέσιμο από τώρα στα δεξιά της κάθε ιστοσελίδας που θα ανοίγετε στο site του Φεστιβάλ...

Το μάτι μου έπεσε με την πρώτη ανάγνωση του προγράμματος σε 2 ταινίες...
στο control, που προβάλλεται στις 27/9 στο Αττικόν στις 20.00 και στην ταινία για τους Sigur Ros, που προβάλλεται στις 29/9 στον κινηματογράφο "Απόλλων" στις 21.15.
Το μόνο βέβαιο οτι θα υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες ταινίες...
Καλό φεστιβάλ, λοιπόν...

[Oblitron]

Λίγα λόγια για δύο από τις ταινίες του φεστιβάλ...

Οnce
27/9, Δαναός 1, 23:00

Πολύ τρυφερή δραματική ταινία για δύο άτομα που ενώνουν τις μοναξιές τους στο Δουβλίνο. Όχι μελό, αλλά αν έχετε μια προδιάθεση, μπορεί να σας φύγει και κανένα δάκρυ. Όσοι είναι συνηθισμένοι στη χολυγουντιανή δομή ίσως ενοχληθούν από τα μουσικά ιντερλούδια, τα οποία όμως έχουν άμεση σχέση με την πλοκή και τους χαρακτήρες. Οι υπόλοιποι απολαύστε τις εκπληκτικές ερμηνείες και τη μουσική. Ως μια πρώτη γεύση, μπορείτε να δείτε και να ακούσετε τους 2 πρωταγωνιστές να ερμηνεύουν ένα τραγούδι από την ταινία εδώ.


Death at the Funeral
30/9, Δαναός 1, 20:30

Μαύρη κωμωδία όπου τα μυστικά μιας αγγλικής οικογένειας αποκαλύπτονται κάπως ανορθόδοξα. Καλό καστ, με κορυφαίους τoυς Alan Tudyk και Ewen Bremmer. Κάποια έξυπνα αστεία και κάποια χοντροκομμένα, για τα βρετανικά δεδομένα τουλάχιστον. Δε θα κλαίτε από τα γέλια, αλλά ούτε και για τα λεφτά σας. Προσωπικά θα αντιπρότεινα το σκωτσέζικο Οrphans, το οποίο κυκλοφορεί σε όλα τα καλά βίντεο κλαμπ.

[Oblitron]

Και άλλες δύο, ντοκυμαντέρ αυτήν τη φόρα.

Sicko
27/9, Δαναός 1, 20:00

O Μichael Moore παρουσιάζει τα στραβά του αμερικανικού συστήματος υγείας, το οποίο βρίσκεται στο έλεος κερδοσκόπων και 'καλολαδωμένων' πολιτικών, σε αντιδιαστολή με τα συστήματα άλλων χωρών, τα οποία παρουσιάζει ως παράδεισο των φτωχών και αδυνάμων. Παρά τη δίωρη διάρκεια, η ταινία έχει εξαιρετικό μοντάζ και ροή που δεν κουράζει, ενώ ο Μοοre ξέρει πώς να συγκινεί τη λαϊκή μάζα χάρη στην τάση του να λαϊκίζει, να απλουστεύει και να γενικεύει. Έχει ωστόσο και κάποια σωστά επιχειρήματα, και θα δυσκολευτείτε πολύ να μη συμφωνήσετε με τις θέσεις του μαχόμενου, αντικονφορμιστή κινηματογραφιστή. Στην κόπια που είχα την τύχη να δω, υπήρχε και ένα κομμάτι 10 λεπτών γυρισμένο στην Κούβα, το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση είχε επιχειρήσει να αφαιρέσει. Ελπίζω να υπάρχει και στην κόπια του φεστιβάλ.


Manufacturing Dissent
29/9, Απόλλων Cinemax, 19:30

Η Debbie Melnyk προσπαθεί να δείξει το πραγματικό πρόσωπο του υποκριτή, υπολογιστικού και ολίγον ψεύτη, σύμφωνα με εκείνη, Michael Moore. Αν και η ταινία επιμένει υπέρ το δέον στην προσωπική ιστορία του Moore, η ουσιαστική αξία της ταινίας δεν είναι ως προσωπική επίθεση, αλλά ως τεκμήριο του πόσο δεκτική είναι η κοινή γνώμη σε χειραγώγηση από και προς κάθε κατεύθυνση, και πόσο ο λαός ξεχνά να 'φιλτράρει' όσα του πασάρουν ως γεγονότα.

[user4]

Είδα την ταινία του Moore και πράγματι είναι πειστική και σοκαριστική στα όσα αποκαλύπτει. Υπερβολικός, πληθωρικός, λαϊκιστής, ναι, αλλά ψεύτης γιατί;
Μπορεί τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας να μην είναι ακριβώς ο παράδεισος των φτωχών και αδυνάμων, αλλά το αμερικάνικο σύστημα μάλλον είναι η κόλασή τους.
Έχοντας πρόσφατα δει την -όχι σπουδαία κατά τ’ άλλα- ταινία του Nick Cassavetes "John Q" που πραγματεύεται ακριβώς την απελπισία του ασφαλισμένου εργάτη (Denzel Washington) που διαπιστώνει με φρίκη πως δεν καλύπτεται ασφαλιστικά για την μεταμόσχευση του ετοιμοθάνατου γιου του, δεν δυσκολεύομαι να πιστέψω τα επιχειρήματα που αραδιάζει ο Moore.
Και επιπλέον βρίσκω αξιοθαύμαστο τον τρόπο που τα παρουσιάζει, κάνοντας μαύρο χιούμορ, χωρίς ωστόσο, ούτε στιγμή να προσβάλει τους ταλαίπωρους ασθενείς.
Δείτε το, αξίζει.
Θα προσπαθήσω να δω και το "Manufacturing Dissent", γιατί απ'οτι διάβασα είναι μια "από τα αριστερά" κριτική στον Moore, από ένα ζευγάρι κινηματογραφιστών που δηλώνουν πως γενικά θαυμάζουν το έργο του και την προσφορά του στο κινηματογραφικό είδος του ντοκιμαντέρ.
Εδώ το τρέιλερ του Sicko.

[Oblitron]

Υπερβολικός, πληθωρικός, λαϊκιστής, ναι, αλλά ψεύτης γιατί;

Σύμφωνα με τη Melnyk, κάποια από τα γεγονότα που παρουσιάζει ο Moore σε ταινίες προγενέστερες του Sicko απλά δεν είναι γεγονότα. Η συνέχεια επί της οθόνης.

[Oblitron]

Kι άλλες δύο!

Broken English
25/9, Δαναός 1, 22:30

Το πρώτο μισάωρο είναι λίγο deja-vu (τριαντάρα που όλο μπλέκει με λάθος άντρες και νιώθει τη μοναξιά να την πνίγει), μετά όμως όλα γίνονται πιο ενδιαφέροντα όταν βρίσκει αυτό το κάτι διαφορετικό. Καλό καστ που μεταφέρει στο θεατή την εσωτερική ένταση των χαρακτήρων. Βασικό target group οι γυναίκες 25-40 και (εμείς) οι ορκισμένοι fans της Parker Posey.


This is England
30/9, Αττικόν Cinemax, 18:00

Στην Αγγλία του 1982, μια παρέα νέων καλείται να αποφασίσει αν η αγάπη για την πατρίδα πρέπει να σημαίνει και μίσος για τους ξένους. Πολύ καλή προσπάθεια με εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, αποφεύγει το κήρυγμα και τα ηθικά διδάγματα. Δεν έτυχε της δέουσας προσοχής στη χώρα της αφού κρίθηκε «ακατάλληλο», ας ελπίσουμε ότι θα αποζημιωθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Δείτε και μια συζήτηση αν θέλετε βαθύτερη ανάλυση.

[σα(ρε)μαλι]

This is England
30/9, Αττικόν Cinemax, 18:00

Στην Αγγλία του 1982, μια παρέα νέων καλείται να αποφασίσει αν η αγάπη για την πατρίδα πρέπει να σημαίνει και μίσος για τους ξένους. Πολύ καλή προσπάθεια με εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, αποφεύγει το κήρυγμα και τα ηθικά διδάγματα. Δεν έτυχε της δέουσας προσοχής στη χώρα της αφού κρίθηκε «ακατάλληλο», ας ελπίσουμε ότι θα αποζημιωθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Δείτε και μια συζήτηση αν θέλετε βαθύτερη ανάλυση.

Εξαιρετική αναπαράσταση της εποχής και ιδιαίτερα πολιτική. Δυστυχώς προς το τέλος υπάρχει μια μεταστροφή από το πολιτικό στο βιωματικό, που μπορεί να οδηγήσει σε αφελείς έως επικίνδυνες ερμηνείες. Περισσότερα όταν/αν τη δει κανείς.

[stathis]

This is England

Άκουσα κι εγώ τα καλύτερα, από φίλη που την είδε στην Αγγλία. Λογικά πάντως θα βγει και στις αίθουσες.

[Αλ.]

Το βράδυ της Πέμπτης, 27/9, στις 22:20, έχει προγραμματιστεί μία προβολή - έκπληξη στον κινηματογράφο «Απόλλωνα», για την οποία το μόνο που ξέρουμε είναι ότι η εν λόγω ταινία δεν έχει προβληθεί σε όλο τον κόσμο εδώ και δέκα χρόνια και ότι είναι η καλύτερη δουλειά του σκηνοθέτη της.

Το παραπάνω από το flash.gr για όσους είναι φαν της διαδικασίας να πάνε σε μια προβολή χωρίς να ξέρουν ούτε αυτοί ούτε οι άλλοι τι θα δουν...
Στο Φεστιβαλ της Θεσσαλονίκης αυτες οι προβολές με ταινία έκπληξη έχουν αποδειχτεί σωστές επιλογές...με Mulholland Drive και Hedwig and The Angry Inch στο πρόσφατο παρελθόν...

Έτσι όπως την παρουσιάζει και το flash είναι για κουίζ...

[stathis]

Αγωνιώδη ερωτήματα...

1. Ξέρουμε αν το Manufacturing Dissent θα βγει κάποια στιγμή στις αίθουσες;
2. Μπορεί κάποιος καλός άνθρωπος να μας προτείνει 2-3 ταινίες για τις μέρες του φεστιβάλ που απομένουν, κατά προτίμηση ανεξάρτητες/περιθωριακές/τελειωμένες (σε λογικά πλαίσια), ώστε να μην παίξουμε ξύλο στα ταμεία για μια ταινία που θα παίζεται σε λίγο στη μισή Αθήνα;
3. Έχει πάει κανείς σε κάποια προβολή του φεστιβάλ; Γίνεται και φέτος πανικός με τα εισιτήρια;
4. Βατ, ήσουν στην προβολή του Hedwig and The Angry Inch στη Θεσσαλονίκη;
5. Γιατί σιωπά η φεστιΒάλ; :)

[Soldier]

Πήγε ένας γνωστός μου στο hedwig (όχι σινεφίλ, από περιέργεια πήγε λόγω του θεατρικού με την Παπούλια:) και μου είπε ότι -παραδόξως για τα γούστα του- του άρεσε.

[stathis]

Λοιπόν, απόψε στις 8.30 στον Απόλλωνα παίζεται το Love Story, ένα ντοκιμαντέρ για τους Love.
Δεν έχω ιδέα αν αξίζει, αλλά λέω να το δω, έστω και ως φόρο τιμής σε αυτό το εξαιρετικό (και δυστυχώς όχι ιδιαίτερα γνωστό) συγκρότημα.
Ενδιαφέρεται κανείς; (Παιδιά, ένας-ένας, μην σπρώχνεστε!)

[andy]

3. Έχει πάει κανείς σε κάποια προβολή του φεστιβάλ; Γίνεται και φέτος πανικός με τα εισιτήρια;

Γίνεται και φέτος πανικός με τα εισιτήρια. Σε δύο ταινίες που έχω πάει στον Δαναό, γινόταν ο κακός χαμός και αν δεν είχα προαγοράσει το δικό μου, θα έφευγα πικραμένη.

2. Μπορεί κάποιος καλός άνθρωπος να μας προτείνει 2-3 ταινίες για τις μέρες του φεστιβάλ που απομένουν, κατά προτίμηση ανεξάρτητες/περιθωριακές/τελειωμένες (σε λογικά πλαίσια), ώστε να μην παίξουμε ξύλο στα ταμεία για μια ταινία που θα παίζεται σε λίγο στη μισή Αθήνα;

Grindhouse, dear...

[Soldier]

Λοιπόν, απόψε στις 8.30 στον Απόλλωνα παίζεται το Love Story, ένα ντοκιμαντέρ για τους Love.
Δεν έχω ιδέα αν αξίζει, αλλά λέω να το δω, έστω και ως φόρο τιμής σε αυτό το εξαιρετικό (και δυστυχώς όχι ιδιαίτερα γνωστό) συγκρότημα.
Ενδιαφέρεται κανείς; (Παιδιά, ένας-ένας, μην σπρώχνεστε!)

Και ερωτώ τι να το κάνω που ακούω μουσική του χρονοντούλαπου όταν δεν μπορώ να τα δω αυτά;;;ΕΕΕ;

[stathis]

Λοιπόν, απόψε στις 8.30 στον Απόλλωνα παίζεται το Love Story, ένα ντοκιμαντέρ για τους Love.
Δεν έχω ιδέα αν αξίζει, αλλά λέω να το δω, έστω και ως φόρο τιμής σε αυτό το εξαιρετικό (και δυστυχώς όχι ιδιαίτερα γνωστό) συγκρότημα.

Τελικά το ντοκιμαντέρ δεν άξιζε κινηματογραφικά: τηλεοπτική αισθητική και κάπως πρόχειρη εκτέλεση. Άξιζε όμως για μουσικούς και συναισθηματικούς λόγους. Πάντα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ακούς τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, πέρα από τις αναλύσεις των διαφόρων παπαρολόγων (pardon my french).
Σχετικά με την γκρουπάρα που λέγεται Love, και για να μην πολυλογούμε: κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ακούστε το Forever changes. Περισσότερα, ίσως, προσεχώς στο Favourite music.