Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 13 Jul, 2007, 20:22:47

Title: Χρήστος Ντάλιας
Post by: wings on 13 Jul, 2007, 20:22:47
Χρήστος Ντάλιας (1907-1998)

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/01/dalias_2small.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: προσωπικό αρχείο της Κατερίνας Γκιουλέκα (https://www.facebook.com/katgkiouleka), μικρανεψιάς του ποιητή]

Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Χρήστου Μαλάκη. Γεννήθηκε το 1907 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε μηχανικός στη Γάνδη του Βελγίου και διετέλεσε διευθυντής στο υπουργείο βιομηχανίας. Συμπρωταγωνίστησε στην έκδοση των περιοδικών «Μορφές» και «Νέα Πορεία» της Θεσσαλονίκης. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1998.

Ποιητικές συλλογές:
«Πρώτες πνοές», Θεσσαλονίκη, 1940
«Κρυφοί παλμοί», Θεσσαλονίκη, 1945
«Περνώντας τα τρίστρατα», Θεσσαλονίκη, 1952
«Στην εφαπτομένη», Θεσσαλονίκη, 1976
«Περιπλόμενος», Θεσσαλονίκη, 1977
«Ημιτονοειδή», Θεσσαλονίκη, 1978
«Αναδίπλωση», Θεσσαλονίκη, 1979
«Δάσος, 1», Θεσσαλονίκη, 1981
«Δάσος, 2», Θεσσαλονίκη, 1981
«Το άλλο τετράδιο», Θεσσαλονίκη, 1982
«Του χώρου», Θεσσαλονίκη, 1982
«Από το πρώτο τετράδιο», Θεσσαλονίκη, 1983
«Spiral», Θεσσαλονίκη, 1983
«Ποιήματα ’75-’85», 1985
«Τα επόμενα», Θεσσαλονίκη, 1986
«Του καιρού και της μοναξιάς», Θεσσαλονίκη, 1987
«Ποιήματα», Θεσσαλονίκη, 1989
«Ποιήματα 1985-1989» (δύο τόμοι), Θεσσαλονίκη, 1989
«Παραπληρωματικά», Θεσσαλονίκη, 1990
«Στη δίνη των άρρυθμων ήχων», εκδ. Νέας Πορείας, Θεσσαλονίκη, 1991

Μελέτες:
«Εργοβιογραφικά», 1988

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ψυχοσάββατο
Post by: wings on 10 May, 2008, 11:33:38
Χρήστος Ντάλιας, Ψυχοσάββατο

Μέρα τεφρή
και βρέχει.
Αδίστακτο στο προσκλητήριο των νεκρών
το μέγα πλήθος.
Οι μνήμες ολοζώντανες
καημός και θρήνος.
Μια προσευχή,
μια επίκληση.
Τα κυπαρίσσια ασάλευτα
τρυπούν τον ουρανό.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Άλλαζε το πρόσωπο
Post by: wings on 01 Jul, 2008, 16:36:12
Χρήστος Ντάλιας, Άλλαζε το πρόσωπο

Άλλαζε το πρόσωπο σχήμα.
Φούσκωνε το γέλιο στο μάγουλο
κι ύστερα περπατούσαμε μαζί.
Της κρατούσα το χέρι να κατεβεί
απ’ το λεωφορείο
της κρατούσα απαλά τη ραχοκοκαλιά
να διαβεί το πλήθος.

Κάλυπτα ακίνητος τα χείλη της
κι αυτή αντιλαμβανόταν τις
μεταβατικές μορφές που έπαιρνε
και μου χαμογελούσε.

Της ήταν αδύνατο να πετάξει.
Μ’ ακολουθούν τα οστά της σκιάς της.
 
Από τη συλλογή Του χώρου (1982)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Άσπρη λέξη
Post by: wings on 13 Aug, 2008, 16:30:02
Χρήστος Ντάλιας, Άσπρη λέξη

Εκείνη η γυναίκα με ξύπνησε,
Ακίνητη άσπρο σύννεφο,
άσπρη λέξη,
άσπρο κλειδί που υψώνονταν
ως το τέλος του τέλους.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ουράνιο τόξο
Post by: wings on 25 Aug, 2008, 13:52:42
Χρήστος Ντάλιας, Ουράνιο τόξο

Είδα το Θεό μικρό
σε μια σταγόνα.
Και τίναξα τα χέρια παίζοντας
δίχως να το ξέρω
κάνοντας
ένα πλατύ ουράνιο τόξο.
 
Κι ακούμπησα στις άκρες του.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Εξόφληση
Post by: wings on 05 Sep, 2008, 01:14:37
Χρήστος Ντάλιας, Εξόφληση

Τουλάχιστον η φύση είναι γενναιόδωρη.
Τουλάχιστον πιστεύει, αυτή,
στα λόγια σου, κι ανθίζει.
Τουλάχιστον αυτή,
μέσα απ’ τις μπιγκόνιες, τις ανεμώνες
ξοφλά τα κληροδοτήματα
με τις περιστασιακές γλάστρες
της ταράτσας μου.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Τα μαλλιά σου
Post by: wings on 07 Oct, 2008, 20:12:24
Χρήστος Ντάλιας, Τα μαλλιά σου

Ρίζωσαν τα μαλλιά σου
μέσα στο νερό.
Τα χαίρεται το φως,
κι έγινες χόρτο του βυθού.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Λόφος
Post by: wings on 23 Oct, 2008, 16:26:31
Χρήστος Ντάλιας, Λόφος

Καθίστε μέρες να μου ιστορήσετε το
παρελθόν σας.
Να μου ιστορήσετε το παρελθόν μου.
Τη ζωή μου τόσο μικρή τόσο αδύναμη,
στη θέση της καλά στηριγμένη,
να ακούει βλέπω καθισμένη στα γόνατά μου.
Κι η καρδιά μου στη θέση της.
Ένας λόφος που δεν τελειώνει.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Χιονάνθρωπος πάλι
Post by: wings on 02 Jan, 2009, 23:41:36
Χρήστος Ντάλιας, Χιονάνθρωπος πάλι

[Ενότητα Α']

Άσπρο στο τζάμι
Χιονιάς
Χιονάνθρωπος
Στέρεος με κοιτάζει.
Με φοβάται, φοβάται
το τζάμι,
τη Νύχτα της φιγούρας μου
απέναντί του...

Και η Νύχτα δίχως τέλος
με πλησιάζει
βρίσκομαι εντός της
είμαι η νύχτα –
Κοιτάζω τον χιονάνθρωπο
και με φοβάται.
 
Από τη συλλογή Παραπληρωματικά (1990)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Δάσος, 1 (XVII)
Post by: wings on 14 May, 2009, 17:47:28
Χρήστος Ντάλιας: Δάσος, 1 (XVII)

Τα παιδιά σχεδιάζουν όπου βρουν
στέγες γυρτές και ό,τι άλλο.
Δεν τους νοιάζει,
παίζουν απλά
τα δικά τους.
Αντιστρέφουν το σχήμα.

Στον ύπνο τους
βάζουν τις πρώτες σκιές
στο κορύφωμα της τρέλας τους.

Δίχως λόγο κανένα,
όπως γελούν
έτσι και βάζουν τα κλάματα.
 
Από τη συλλογή Δάσος, 1 (1981)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Παιχνίδια
Post by: wings on 02 Jun, 2009, 23:43:33
Χρήστος Ντάλιας, Παιχνίδια

Σχεδίαζε κύβους μικρούς,
ακανόνιστους.
Δέντρα με ίσιες γραμμές
και ανθρώπους αλλόκοτους.
Γελούσε.
Αργότερα ο έρωτας
το παιχνίδι της σάρκας.
Η παγίδα της σάρκας.
Η παγίδα
κι ο αγώνας ο άχαρος.
Αναπολεί.
Δε γελάει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Τ' ασημένια μάτια
Post by: wings on 16 Jun, 2009, 23:05:27
Χρήστος Ντάλιας, Τ’ ασημένια μάτια

Όσο τα παιδιά παίζουν στον κήπο
Υπάρχω.
Όσο τα κλαδιά λουλουδίζουν στον κήπο
Υπάρχεις.
Όσο προχωρείς και μ’ αγκαλιάζεις
με τ’ ασημένια μάτια σου
φοβάμαι, φοβάμαι –
Υπάρχει, λέω. Υπάρχει.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Η επιθυμία έχει την τρυφερότητα
Post by: wings on 10 Jul, 2009, 02:39:52
Χρήστος Ντάλιας, Η επιθυμία έχει την τρυφερότητα

Η επιθυμία έχει την τρυφερότητα
και την τυραννία να φλυαρείς
όλη τη νύχτα με αξιογέλαστους
που το πρωί σου αφαιρούν
το δικαίωμα να ονειρεύεσαι.
Οι πλέον ονειρώδεις σου απαγορεύουν
το όνειρο και σου καταμετρούν
τις μαργαρίτες της νιότης.
Και τη νύχτα φαντάσματα ζητούν
ικετευτικά συγγνώμη για την πρωινή
συμπεριφορά τους.
 
Από τη συλλογή Του χώρου (1982)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Για να ξαναγίνεις
Post by: wings on 26 Sep, 2009, 14:40:33
Vangelis - Chariots of Fire - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=TYJzcUvS_NU)

Βαγγέλης Παπαθανασίου (Vangelis): Chariots of fire (Οι δρόμοι της φωτιάς, 1981)

Χρήστος Ντάλιας, Για να ξαναγίνεις

Φωτιά. Όχι για να ζεσταθείς
μα για να βλέπεις τη φλόγα.
Φωτιά, για να φωτίζει ο κήπος.
Στον αγρό, στην ερημιά, στο δάσος
όχι για να βρεθείς πιο πέρα
αλλά για να καταλάβεις
την πρώτη του χώρου δομή.
 
Φωτιά. Για να ξαναγίνεις ο εαυτός σου.
 
Από τη συλλογή Του καιρού και της μοναξιάς (1987)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Το άστρο
Post by: wings on 26 Dec, 2009, 15:32:17
https://www.youtube.com/watch?v=uRT05xsrwqE

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Τ’ αστέρι του βοριά
(τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη, πιάνο: Στέφανος Κορκολής, κιθάρα: Στέλλα Κυπραίου)


[Ενότητα Γ']

Χρήστος Ντάλιας, Το άστρο

Ανέβαινα τη σκάλα
τ’ ουρανού, μικρό παιδί,
να πιάσω τ’ άστρο.

Ξαγρυπνούσα μέσα στο γαλάζιο
τ’ όνειρο.

Μια φωτεινή νεροποντή
διέγραψε τ’ όνειρό μου
και χάθηκα περνώντας μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια.

Τώρα μεγάλος κι άμορφος
κοιτάω ξανά∙ μες στο γαλάζιο
χάνομαι, βυθίζω
πιο βαθιά το βλέμμα.

Τ’ άστρο αναλάμπει μέσα μου.
 
Από τη συλλογή Παραπληρωματικά (1990)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σε άλλη άκρη
Post by: wings on 08 Mar, 2010, 18:19:22
https://www.youtube.com/watch?v=Yx4eDYktMVU

Ελένη Βιτάλη, Η κιβωτός (δίσκος: Το απέναντι μπαλκόνι (1989))

Χρήστος Ντάλιας, Σε άλλη άκρη

Άραξα σε μιαν άλλη κιβωτό.
Ζώο στα ζώα. Άνθρωπος στους ανθρώπους.
Νεκροί άταφοι άνθρωποι
και ζώα
πετούν με τον άνεμο των πραγμάτων
που δεν έχουν όνομα
αλλά τα βρίσκεις στα βυθισμένα βιβλία
των λέξεων.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Οι συνήθειες
Post by: wings on 17 Jun, 2010, 17:31:15
https://www.youtube.com/watch?v=i9CaomyP0SQ

Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Κακές συνήθειες (δίσκος: Κακές συνήθειες (1998))

Χρήστος Ντάλιας, Οι συνήθειες

Ας σταθώ κάπου εδώ κοντά.
Κι ας είμαι πολύ μετανιωμένος
που ανηφόρισα στον ίδιο βράχο.
Περιμένω πάντα τις συνήθειες
του ανέμου.
Να χτενίσουν τ’ άσπρα μου μαλλιά.
Α, αυτές οι συνήθειες
που δεν γεφυρώνουν πια τίποτα.
Τόσο καιρό λυγίζουν τα πόδια μου.
Ακούω τις κλειδωσιές που τρίζουν.
Όμως εκεί αμετανόητος και μετανιωμένος
να φτάσω ακόμα μια φορά
να δω από μακριά τα πλεούμενα
της θάλασσας,
να ξετινάζουν τα μαύρα μου στιχάκια.

Από τη συλλογή Το άλλο τετράδιο (1982)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ραγισματιές
Post by: wings on 28 Sep, 2010, 14:54:11
https://www.youtube.com/watch?v=BX3Ztxtm6F4

Μάριος Φραγκούλης & Παρασκευάς Καρασούλος, Τον εαυτό του παιδί
(τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης / δίσκος: Sometimes I dream (2002)


Χρήστος Ντάλιας, Ραγισματιές

Όταν βούλιαξαν οι τσέπες σου
από έγχρωμους βόλους,
όταν παιδί μάζευες καπνούς
και τσιγάρα,
όταν τα χέρια χτυπούσαν από χαρά
κι οι ατέλειωτες επαναστάσεις
όλο ευγένεια, αποχωρούσαν από
το δωμάτιό σου,
τα μάτια ράγιζαν το τζάμι
και τον ουρανό.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Κάποιες ξαστεριές
Post by: wings on 03 Feb, 2011, 20:43:38
Άστρα μη με μαλώνετε Χαρ. Γαργανουράκης. - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=ExITZuwodHY)

Λευτέρης Καμπουράκης: Άστρα, μη με μαλώνετε (τραγούδι: Χαράλαμπος Γαργανουράκης)

Χρήστος Ντάλιας, Κάποιες ξαστεριές

Όταν με ρώτησες «γιατί τόσο σκοτεινός
ο κήπος;», έλπιζα να βρεις κάποτε
τη φωτεινή μουσική της αγάπης μου.
Και κάθε χρόνο με ξαναρωτούσες, ώσπου
βαρέθηκες. Ήταν φανερό ότι βαρέθηκες
κι ότι δεν είχα πια χαμόγελο αγωνίας
για σένα.
Τώρα μας κοροϊδεύει ο χειμώνας
και μερικές ξαστεριές.
 
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Η ροή
Post by: wings on 05 Oct, 2013, 15:37:59
https://www.youtube.com/watch?v=Gtle7jr5P1o

Χρήστος Θηβαίος, Το νερό (δίσκος: Πέτρινοι κήποι (2008))

Χρήστος Ντάλιας, Η ροή

Στην έντονη ροή
του νερού
φθινοπωρινό κλαδί
ξαποστάζει
και το ξαπόσταγμα
περιπλάνηση γίνεται
και προσέτι η ελευθερία
του ίσκιου του εύνοια
και θλίψη για την επερχόμενη
σαπίλα

Το νερό
δε συμπονάει
 
Από τη συλλογή Στη δίνη των άρρυθμων ήχων (1991)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Εκ βαθέων
Post by: wings on 17 Dec, 2014, 17:37:49
https://www.youtube.com/watch?v=V23iwtUA2aE

Μίκης Θεοδωράκης & Δημήτρης Χριστοδούλου, Παράπονο
(μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης, τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα / δίσκος 45 στροφών, 1961)


Χρήστος Ντάλιας, Εκ βαθέων

[Ενότητα Οπτασίες]

Θεέ μου! Λυπήσου τούτη τη γενιά μας!
Απ’ της αυγής το ρόδισμα ως της νυχτιάς το σκότος,
σκλάβοι βουβοί καιγόμαστε στου πόνου το καμίνι.
Στα πυκνά δίχτυα μιας βαριάς κατάρας τυλιγμένοι
αγκομαχώντας νιώθουμε τη νιότη μας που σβήνει.

Καημός πικρός... ορθάνοιχτος ο τάφος μάς προσμένει.
Μονάχοι πάμε στ’ άγνωστο. Κι ανήμποροι της μοίρας
ακολουθάμε σιωπηλοί τα μαύρα μονοπάτια.
Καμιά λαχτάρα. Πουθενά δε λάμπει κάποιο φως,
λες και θολώσαν της ψυχής κι αυτά τ’ άγρυπνα μάτια.

Λυπήσου, Θεέ μου, τη γενιά μας κι έλα,
σα λυτρωτής για μια στιγμή, σαν Πάναγνος Θεός,
της πολυστέναχτης ζωής Συ ν’ άρεις το σταυρό.
Χρόνια σκυφτοί βαδίζουμε πάντα στους ίδιους δρόμους
κι αγκαλιασμένοι σέρνουμε του πόνου το χορό.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Νοσταλγία
Post by: wings on 06 Jan, 2019, 04:14:28
Χρήστος Ντάλιας, Νοσταλγία

[Ενότητα Οπτασίες]

Μοναχός. Και γιομάτος συγκίνηση
σ’ αναπόληση βρίσκομαι τώρα.
Μοναχός, όπως ζω, φτερουγίζοντας
τις χαρές του πανώριου Πηγάσου,
τις χαρές και τα μάγια του Πνεύματος
στον Ναό της ψυχής λειτουργώντας.

Σαν του ρόδου μοσχόβολο ευώδιασμα
προσφορά στον Αιώνιο τον Πλάστη,
των δυονών η σιωπή μας ξεχύνονταν
ευγλωττότερη εκείνο το βράδυ...
Μα η σκληρή λογική σφιχτοκράταγε
της καρδιάς το τρελό φτεροκόπι.
Με τη Μοίρα η καρδιά τότες πάλευε
της λατρείας θωρώντας τα ρόδα.
Κι ως το δάκρυ βαριά κρυφοστάλαζε
την αγάπη εμεθούσε στον πόνο.

Μα μια πίκρα γλυκιά σαν υψώνεται
στον Θεό του καημού σαν ικέτης,
προσφορά μη δεν είναι τρανότερη
στης καρδιάς τον μικρό τον τοξότη;
Μες στην κάψα, στα σπλάχνα τα πύρινα
σαν τη γης που διψάει για δρόσο,
ας χυνόταν τα ουράνια τα δάκρυα...
Πώς φοβάμαι την ώρα του σύθαμπου
το βουερό της καρδιάς το ξεχείλισμα
πώς φοβάμαι, καλή μου!
Μα μεθώ, μα μεθώ
αγναντεύοντας
της Αγάπης τον πόνο.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Οι σαλπιγκτές
Post by: wings on 06 Jan, 2019, 22:11:09
Χρήστος Ντάλιας, Οι σαλπιγκτές
(Ελευθερία, Ισότης, Αδελφοσύνη)


[Ενότητα Οπτασίες]

Είμαστε αιώνιοι εμείς Σαλπιγκτές!
Πάντ’ απ’ το στήθος μας βγαίνει σαν χτες
ίδια, φλογάτη μια ιαχή.
Χείμαρρος γίνεται μες στους αιθέρες∙
μ’ αγνάντια αστράφτουνε λιόχαρες μέρες
απ’ την αρχή.

1ος σαλπιγκτής:
Τ’ άγιο στηρίζοντας δώθε ποδάρι
σύντροφος γίνομαι στο παλικάρι
μέσα στον κάμπο και στην πλαγιά∙
μ’ ένα μου πρόσταγμα ρίχνω μονάχο
τον αιματόβαφο του σκλάβου βράχο,
στην καταχνιά.

2ος σαλπιγκτής:
Βγάνω απ’ του δύσμοιρου του πονεμένου
την βαριά πλάκα του Σταυρωμένου
και του θερμαίνω τα σωθικά.
Τα σκληρά χέρια του τα ροζιασμένα
σμίγω στου πλουσίου τ’ αφροπλασμένα
παντοτινά.

3ος σαλπιγκτής:
Αναγαλλιάζουν τριγύρω οι χώρες!
Φεύγουν τα σύγνεφα κι όλες οι μπόρες
σε μια πνοή μου αδελφικιά.
Τ’ ακριβά δάκρυά μου τα πονεμένα
βάλσαμο στάζουνε στα πονεμένα
τα σωθικά.

Όλοι μαζί:
Είμαστ’ αιώνιοι εμείς Σαλπιγκτές!
Πάντ’ από το στήθος μας βγαίνει σαν χτες
ίδια, φλογάτη μια ιαχή.
Σάλαγος γίνεται μες στους αιθέρες∙
μ’ αγνάντια αστράφτουνε λιόχαρες μέρες
απ’ την αρχή.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Προμηθέας
Post by: wings on 06 Jan, 2019, 22:17:57
Χρήστος Ντάλιας, Προμηθέας

[Ενότητα Οπτασίες]

Στον βράχο αλυσόδετος! Το φριχτότερο μαρτύριο
μου έκλωσαν οι Μοίρες οι σκληρές.
Στ’ ανήσυχα τα σπλάχνα μου
τις ανοιχτές πληγές
ποιος θα μου κλείσει άραγε;
Ποιος τ’ όρνιο θα σκοτώσει;
Ποιος απ’ του άτεγκτου Θεού τα χέρια θα με σώσει;

Δεσμώτης πάντα με τους άλυσους λαχτάρισα στο κοιμητήρι
νά ’μπω κι εγώ κάποια βραδιά
στον λάκκο πια το σώμα μου να γείρει.
Τρανός καημός! Το εγώ τ’ ανθρώπινο
μου έβαλε στο χέρι μου αναμμένο
έναν πυρσό για να κρατώ
και πια να μην πεθαίνω.

Τι κι αν αλλάζουν οι καιροί;
Τι κι αν περνούν οι χρόνοι;
Τ’ όρνιο σκληρό κι αχόρταγο
πάντα τη σάρκα σκίζει.

Έρχονται, φεύγουν οι θνητοί,
μα ο κόσμος δεν αλλάζει.
Κι ούτε κανείς στο Είναι του
βαθιά με συμπονεί.
Τρέμει η ψυχή μου ανήμπορη
στου όρνιου την κραυγή...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αμαρτωλοί
Post by: wings on 06 Jan, 2019, 22:46:44
Χρήστος Ντάλιας, Αμαρτωλοί

[Ενότητα Οπτασίες]

Βράδιασε πάλι! Σκοτεινιά τάφου βαριά πλακώνει!
Έρμες οι στράτες της ζωής∙ στης νύχτας το σκοτάδι
λιποψυχώντας κάποιο φως γυρεύουν ν’ ανασάνουν.
Φριχτό, σαν πάντα, υφαίνεται της Μοίρας το υφάδι.

Κρυμμένοι πόθοι και χαρές λαχταριστές της μέρας
καημοί τρανοί μας γίνονται περνώντας μες στα στήθια
κι η νύχτα στο προσκέφαλο βουβή κι αυτή κοντά μας
κρυφογελά κοιμίζοντας τα πάθη μας στα πλήθια.

Κι αφού στη γη σερνόμαστε, σαν τα σκουλήκια, χρόνια
και δίχως τύψη θρέφουμε με το κακό τα νιάτα,
πυκνό τι κι αν μας φαίνεται της νύχτας το σκοτάδι;
Γενιά κατάρας είμαστε. Στη μαύρη πάμε στράτα...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αγώνας
Post by: wings on 06 Jan, 2019, 22:52:20
Χρήστος Ντάλιας, Αγώνας

[Ενότητα Οπτασίες]

Γλυκοπροβάλλει απ’ το βουνό
τ’ άστρο της μέρας την αυγή,
κι αρχίζει τότες να ξυπνά
καινούρια της ζωής πληγή.

Σέρνεις τα πόδια σου βαριά
πάντα στο ίδιο πεζοδρόμι∙
κι ώσπου να νιώσεις μια χαρά
θα ’χουν κυρτώσει πια κι οι ώμοι.

Τ’ άδικο βλέποντας παντού,
σ’ άκαρπη ρίχνεσαι μια πάλη∙
είναι γραφτό σου να πονάς
όπως πονέσαν τόσοι άλλοι.

Κι όταν το βράδυ κουρασμένος
γέρνεις κοντά στη φαμελιά σου,
πάνω στο στήθος κάποιο βάρος
νιώθεις σαν πλάκα στην καρδιά σου.

Έτσι, μην ξέροντας ο έρμος
τόσες πληγές πώς να τις κλείσεις,
σου ’ρχεται ξάφνου τρελός πόθος
ένα πρωί... να μην ξυπνήσεις.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σκόλη
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:06:38
Χρήστος Ντάλιας, Σκόλη

[Ενότητα Οπτασίες]

Σάββατο βράδυ απ’ το στενό φτωχό σοκάκι
της συνοικίας της παλιάς και της θλιμμένης,
μόνος περνούσε, αργός, σκυφτός, ο δουλευτάρης∙
έρμος δεσμώτης μιας ζωής τυραγνισμένης.

Χρόνια στο σπίτι το χτικιό στου γιου το στήθος
μέρα την μέρα του στενεύει την ανάσα∙
κι ο μαύρος χάρος –θεριστής τρανός του κόσμου–
τη νεκρικιά τού στήνει κρύφια τώρα κάσα.

Και να! Χαρά θεού φώτισε η μέρα!
βάλσαμο σ’ όλων τις ψυχές θείο σταλάζει.
Πέφτει κι αυτός γονατιστός μπρος στην εικόνα
του Θεανθρώπου «Έλεος» κλαίοντας φωνάζει.

Μεσημεριάζει. Μια μπουκιά φέρνει στο στόμα.
Νιώθει έναν κόμπο στον λαιμό του να τον πνίγει.
Κι όπως τη μάνα του παιδιού κοιτάει θλιμμένη,
όξω απ’ την πόρτα σαν τρελός κάνει να φύγει.

Τέλος νυχτώνει. Μα πού μάτι αυτός να κλείσει;
Στριφογυρνάει στο στρώμα κι ανασαίνοντας βαθιά του,
– «πέρασε η μέρα του Θεού κι αυτή» στενάζει.
Και το πρωί... πτώμα τραβάει στη δουλειά του.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Πρωτομαγιά
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:24:11
Χρήστος Ντάλιας, Πρωτομαγιά

[Ενότητα Οπτασίες]

Μάης χαρά Θεού! Στο πανηγύρι
τρέξτε της φύσης ξεγνοιασμένοι.
Φεύγει η ζωή. Κι αλί! Το τέλος
μαύρο σα νύχτα μας προσμένει.

Του πόνου σκλάβοι, δουλευτάδες
έρμοι στη γη την ανθοφόρα...
κλείστε τα μάτια της ψυχής σας
για μια στιγμή, στου βίου την μπόρα.

Κλείστε τα μάτια. Στ’ όνειρό σας
ζήστε μια ώρα ξεγνοιασμένοι.
Πρώτη του Μάη... Το λουλούδι
μ’ ένα του δάκρυ σας προσμένει.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Μάνες
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:29:58
Χρήστος Ντάλιας, Μάνες

[Ενότητα Οπτασίες]

Μοιρολογώντας, σα σκιές του Πόνου, χρυσές μάνες,
με την ανάσα τη βαριά στ’ ωχρό το πρόσωπό σας,
την ανηφόρα του Χριστού περνάτε πάλι
βαστώντας τον σταυρό σας.

Του μόχτου σκλάβες σιωπηλές,
άγρυπνες σ’ άσπρες νύχτες,
μήνες σκληρούς τα σπλάχνα σας
παλέψαν για μια γέννα.
Όμως της ζήσης μας κανείς
δε βόλεσε ν’ αλλάξει της Μοίρας τα γραμμένα.

... Κι αν στον βωμό μπροστά ξανά
της λευτεριάς σαν πρώτα
πείτε το «ταν ή επί τας»
στου γιου σας την ασπίδα,
ένας βαθύς πάντα καημός
θα σας ματώνει την καρδιά
κι ας το ’θελε η Πατρίδα.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Θάλασσα
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:34:37
Χρήστος Ντάλιας, Θάλασσα

[Ενότητα Οπτασίες]

Θάλασσα πικροστέναχτη σε χινοπώρου μέρα
που ανταριασμένη δέρνεσαι κι αφρούς γύρω σκορπάς,
ποια περιπαίχτρα δύναμη, θάλασσα σε προστάζει
αφηνιασμένη απ’ τον βυθό στα βράχια να ξεσπάς;

Ποιος σκοτεινός τάχα Θεός, κρυμμένος μες στα βάθη
δίχως μιαν έγνοια στην καρδιά, σαν ξένος στον καημό,
σ’ αναταράζει, θάλασσα, κι εσύ μ’ όψη φοβέρας
μοιρολογώντας στη στεριά ξερνάς τον στεναγμό;

Θάλασσα, πικροκύματα, μαύρα του πόνου ταίρια,
μια χινοπώρου παγερή κι αφέγγαρη βραδιά,
θά ’ρτω σιμά στα βράχια σου πάλι να ξαποστάσω
και μπρος στο κύμα τ’ ανοιχτό θα ρίξω την καρδιά.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Θεία τιμωρία
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:40:10
Χρήστος Ντάλιας, Θεία τιμωρία

[Ενότητα Οπτασίες]

Πάντα βαθύς ο πόνος της ζωής.
Πλήθος τα πάθη μες στο αίμα ριζωμένα,
μέρα και νύχτα στην καρδιά μας τριγυρνούν.
Γυρτός ο Σατανάς σε χρυσό θρόνο
με τ’ άσαρκα τα χέρια
φλογισμένα
τα σπλάχνα μας πυρώνει
με τον φθόνο.
Άχαρη ζήση!
Στης αγάπης τ’ άγιο βήμα
λίγοι να σώσουν τις ψυχές τους πάνε
δίχως να τρέμουν
μπαίνοντας στο μνήμα...

Μα, όταν σημάνει της Κρίσης η ώρα
και βγούνε αγνάντια τ’ ακόλαστα πάθη
μπροστά στου Δίκαιου τ’ αλύγιστο χέρι
ένας στον άλλον το βάρος θα φέρει.

Σαν στίφη στις φλόγες φρικτά πληγωμένοι
θα κλαιν οι κακούργοι ζητώντας συμπόνια.
Κι ως πια σε σκοτάδι πυκνό θα βρεθούνε,
ο ένας του άλλου τη σάρκα ξεσηκώνοντας
στης κόλασης μέσα τ’ απύθμενα βάθη
θα πλέουν μες στο αίμα θρηνώντας αιώνια.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σύννεφα
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:45:08
Χρήστος Ντάλιας, Σύννεφα

[Ενότητα Οπτασίες]

Σύννεφα μαύρα τ’ ουρανού, της κόλασης αδέλφια,
που αγκομαχώντας σα θεριά την μπόρα προμηνάτε,
της πικραμένης σας ψυχής το ριζικό ποιος τάχα
να ’χει χαράξει μυστικά στο κλάμα σαν ξεσπάτε;

Ποιος μες στα βάθη τα πλατιά μάγος τρανός του κόσμου
στέκει κοντά σας και κρυφά την ώρα του θανάτου
τ’ ακριβό δάκρυ μιας ζωής βαριάς, τυραγνισμένης,
μας ξαναφέρνει μες στον νου στη γη μας εδώ κάτου;

Σύννεφα μαύρα σιωπηλά, τ’ απείρου ταξιδιώτες,
στο ρυθμικό το γύρισμα του χρόνου, θά ’ρθει τάχα
κάποια καινούρια, δίχως σας, να ξαναφέξει μέρα,
μ’ όλο το ρίγος της χαράς για μια στιγμή μονάχα;
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Δέηση
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 22:51:18
Χρήστος Ντάλιας, Δέηση

[Ενότητα Οράματα]

Έλα, Χριστέ, ξανά και σώσε μας.
Νύχτα βαθιά
Μες στο σκοτάδι του θανάτου
Χαροπαλεύοντας
Κι αγκομαχώντας η ψυχή βαριά στο κλάμα
Το θεϊκό σου προσδοκά μόνο το θάμα.

Ονειροπόλοι της ζωής πλήθος χυμένοι
Μέσα στις στράτες,
Σαν τους Μάγους με τα δώρα,
Υμνολογούνε τ’ όνομά Σου μες στη χώρα.
Μα κι όσοι απόμειναν στους δρόμους τσακισμένοι
αμαρτωλοί
Κοιτούν ψηλά στον ουρανό
τ’ αστέρι που σπιθίζει φωτεινό.

Έλα, Χριστέ, ξανά και σώσε μας.
Μαύρες οι σκέψεις στης ζωής το πανηγύρι
Ξέχειλο δίνουν στον καθένα το ποτήρι∙
Κι ως την ψυχή την έρμη πληγωμένοι,
Βαδίζουμε σκυφτοί σαν κολασμένοι.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Οι ποιμένες
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:00:06
Χρήστος Ντάλιας, Οι ποιμένες

[Ενότητα Οράματα]

Πάναγνοι, ζώντας μέσα στη φύση,
δίχως μιαν έγνοια μες στην καρδιά,
πρώτοι οι ποιμένες πήραν το βρέφος
στην αγκαλιά.

Ένας Θεούλης ανάμεσά τους
ήρθε στη γη τους να γεννηθεί
που όλος ο κόσμος τον λαχταρούσε
για να σωθεί.

Ένας Μεσσίας νέος, σα θάμα
φάνταζε μπρος τους, αληθινός∙
μέσα στη φτώχεια τώρα να ζήσει
σαν πιο αγνός.

Στ’ άυλο είδαν το πρόσωπό του
το γλυκό φέγγος νέας ζωής
να ξεπροβάλλει σαν ηλιαχτίδα
της χαραυγής.

Μ’ άπειρους πόθους πλημμυρισμένοι
βάλαν το χέρι τους στην καρδιά
και μες στο στήθος, τους πονεμένους
νιώσαν βαθιά.

Νιώσαν στο στήθος τους πονεμένους
και καρτερώντας ένα Αρχηγ΄
βάδιζαν χρόνια αλυσοδεμένοι
με τον σταυρό.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Οι Μάγοι
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:05:52
Χρήστος Ντάλιας, Οι Μάγοι

[Ενότητα Οράματα]

Προσκυνητές ξεκίνησαν τρεις Μάγοι της Χαλδαίας,
στης φτωχικής της φάτνης σου, Χριστέ, το θείο φως,
μ’ ένα τους άστρο, οδηγό, λαμπρό της Ιουδαίας.

Σμύρνα κομίζοντας, χρυσό και λίβανο για δώρο,
γονατιστοί τ’ απίθωσαν στα πόδια Σου, Χριστέ μου,
νέας θρησκείας λειτουργοί να γίνουν μες στη χώρα.

Κι όπως βουβοί θαυμάζανε, με βλέμμα φωτισμένο,
το χαμογέλιο της ψυχής στα χείλη Σου ν’ αστράφτει,
φριχτό μέσα τους ξύπνησε, θαρρείς, το Πεπρωμένο...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σταυρωθήτω
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:11:50
Χρήστος Ντάλιας, Σταυρωθήτω

[Ενότητα Οράματα]

Ούρλιαζε στην πλατεία μπρος, κύμα το πλήθος.
Κι οι Φαρισαϊκές οχιές
τα δόντια τρίζοντας, τη σάρκα να καρφώσουν
ψηλά ζητούν οι σταυρωτές.

Χλωμός στην όψη, μα γαλήνιος στην ψυχή Του
γλυκοκοιτώντας τον λαό,
τη στράτα νιώθει της ζωής να κρυφαστράφτει
πάνω στου χρέους τον Σταυρό.

Φτωχοί στο Πνεύμα! Δίχως τύψη στην καρδιά τους,
λες και θανάτωναν φονιά,
προς τον Πιλάτο μ’ ένα στόμα «Σταυρωθήτω!»
κράζαν εκείνοι μ’ απονιά.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σταυροί
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:19:23
Χρήστος Ντάλιας, Σταυροί

[Ενότητα Οράματα]

Στον λόφο του Κρανίου τρεις Σταυροί
μπηγμένοι στέρεα ’πά στη γη, σα φονικά μαχαίρια,
ν’ αγκαλιαστούν λες μοίρονται στου πόνου τη σιγή
με τα καρφιά στα χέρια.

Στη μέση του Χριστού γλυκιά η Μορφή
γυμνή κι αιώνια Αλήθεια φωτισμένη
και δίπλα των ληστών η καταχνιά πηχτή
στον βούρκο μέσα τυλιγμένη.

Σαν ήλιος μες στα νέφη της ζωής
γυρνώντας προς το Δύσμα το κεφάλι,
– Δύσμα, του λέγει Εκείνος δυνατά,
προχώρα προς την Πόλη τη μεγάλη.

Στον λόφο του Κρανίου τρεις Σταυροί
μπηγμένοι στέρεα ’πά στη γη στο νοτισμένο χώμα
σαν τρεις σκιές φαντάζουνε στου πόνου τη σιγή
μαύρες σκιές ακόμα...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Η ταφή
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:28:41
Χρήστος Ντάλιας, Η ταφή

[Ενότητα Οράματα]

Τ’ άχραντο σώμα κρεμασμένο ’πά σε δυο ξύλα σταυρωτά
του μυστηρίου την όψη επήρε στην ύστερη κραυγή.
Σείστηκε η γη∙ κι απ’ το σκοτάδι μπρος στα μνημεία τ’ ανοιχτά,
γεννιότανε η ζωή.

Κι όπως στεκόσουν άφωνος, δίχως πνοή, το βράδυ
σίμωσαν γύρω στον σταυρό δειλά παρθένες θείες,
τ’ αμόλυντο της πίστης τους να σου προσφέρουν χάδι
στερνό, οι Παναγίες.

Τότε χλωμός, με μύρα του Νικόδημου αλειμμένος,
στο ευωδιαστό του θάνατου το στρώμα πλαγιαστός,
κλείστηκες μ’ ένα λίθο για τρεις μέρες ξεγνοιασμένος,
σαν μέγας Σιωπηλός.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Μυροφόροι
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:35:15
Χρήστος Ντάλιας, Μυροφόροι

[Ενότητα Οράματα]

Μόνες στο σκότος της νυκτός,
κατάμονες,
τα μύρα τα ευωδιαστά
στα χέρια τους κρατώντας,
άφωνες,
πονεμένες βάδιζαν
οι μαυροφορεμένες.

Μες στο σκοτάδι
το διπλό, της νύχτας και του τάφου,
σ’ έκταση θεία, μυστική,
θρηνώντας τον χαμό σου
εζούσαν τ’ άφραστο δράμα Σου,
Χριστέ,
σαν να ’ταν στο πλευρό Σου.

Μα, την ταφόπετρα άξαφνα
σαν είδαν κυλισμένη
κι επί του μνήματος
Άγγελο φρουρό
φωτολουσμένο
– Για μας, είπαν, δεν τ’ άξιζε
Χριστέ, να γεννηθείς
και στον πικρό Σταυρό
με χλευασμό
σκληρά να καρφωθείς.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ανάσταση
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:41:29
Χρήστος Ντάλιας, Ανάσταση

[Ενότητα Οράματα]

Ανάσταση! Και στις ψυχές των πονεμένων
στις ραγισμένες τους καρδιές
χαράς κι ελπίδας το λουλούδι
ας ξανανθίσει μ’ ευωδιές.

Γυρτοί απ’ το βάρος μιας οδύνης
πλούσιοι, μεγάλοι και φτωχοί,
«Χριστός Ανέστη» ας ξαναπούμε
γιομάτοι φως μες στην ψυχή.

Και στης αγάπης τ’ Άγιο Βήμα
που το ρημάξαν οι καιροί
καινούριο τώρα ας γίνει θάμα
να φωτισθούνε κι οι λαοί...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (1)
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:52:31
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (1)

[Ενότητα Εικόνες]

Απόψε στης νυκτός κρυφά τη μυστική αρμονία,
μες στου φωτός την πλήμμυρα, στην έναστρη βραδιά,
το πνεύμα ανήσυχο άπλωσα προς τ’ ουρανού τα πλάτη
κρατώντας μες στα χέρια μου με κόπο την καρδιά.

Για το στερνό κι αγύριστο ταξίδι του θανάτου,
για μια ζωή που πέρασε ποιος μας ξανά θα ειπεί!
Σάμπως καινούρια πρόσχαρη ζωή μάς περιμένει
στου τάφου πέρα τη φρικτή κι αιώνια σιωπή;
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (2)
Post by: wings on 28 Jan, 2019, 23:56:23
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (2)

[Ενότητα Εικόνες]

Σταυροί σπαρμένοι, ξύλινοι, μες στα μνημεία τα σκαλιστά,
φτωχές ψυχές στον λήθαργο της ξεγνοιασιάς σας τώρα,
που ταξιδιώτες σέρνεστε στ’ Αγνώστου την περπατησιά,
πέστε μου εσείς φτωχές ψυχές, πού πάτε, σε ποια χώρα;

Κι όταν τη νύχτα παγερό πλακώνει το σκοτάδι
πάνω απ’ τα μνήματα βουβό, στην κρύα τη βραδιά,
πέστε μου εσείς φτωχές ψυχές στον ύπνο τον στερνό σας
αν αφουγκριέστε τους θνητούς! Κι αν έχετε καρδιά...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (3)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:00:38
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (3)

[Ενότητα Εικόνες]

Καμαρωτά μες στους νεκρούς τα κυπαρίσσια ξαναζώ,
που αργοσαλεύουν τις ψηλές κορφές των κουρασμένα
σα λυγερές αρχόντισσες στον γαλαζένιον ουρανόν
κι ο νους μου τριγυρνά θολός ξανά στα περασμένα.

– Εσείς, που δε σας νίκησε του χάρου η συντροφιά,
όπως βουβά θεριεύετε στου πόνου το λιβάδι,
πέστε μου δέντρα εσείς ψηλά την ευτυχία ταχιά
θα βρούμε πέρα απ’ τη ζωή, στο μαύρο το σκοτάδι;
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (4)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:05:04
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (4)

[Ενότητα Εικόνες]

Ρημάδια και καπνός παντού ξανοίγονται μπροστά μου.
Μέρα τη μέρα καρτερώ ν’ ανθίσουνε τα κλώνια,
τις πεταλούδες πλουμιστές να ξαναρθούν και πάλι
και ν’ ακουστούνε θριαμβικά, χαρούμενα τ’ αηδόνια.

Αλίμονο! Δε μπόρεσες, ψυχή, να ξανασάνεις,
κι απ’ το βαρύ το πένθος σου να βγεις κάποια φορά.
Της πίκρας ήπιες ξέχειλο το φοβερό ποτήρι
και τώρα πια δε σου ’μεινε κουράγιο στην καρδιά.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (5)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:08:54
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (5)

[Ενότητα Εικόνες]

Μ’ όλο καλός που στάθηκα, το ριζικό μου θα ’ναι
απ’ τους τριγύρω, τους πικρούς να δρέπω τους καρπούς.
Κι είναι φριχτό μαρτύριο να δίνεις, μέλι, γάλα
στους άλλους, που σου πότισαν φαρμάκια και καημούς.

Μ’ αφού δεν έχεις λύτρωση μες στη ζωή την άδεια
κι ανήμπορος τα Νιάτα σου περνάς μες στην πικρία,
τη σκέψη σου αχαλίνωτη ρίχ’ την καράβι πέρα
ν’ αγκομαχάει παλεύοντας στη θάλασσα την κρύα.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (6)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:13:43
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (6)

[Ενότητα Εικόνες]

Χαίρεις, θνητέ, την πείρα σου και τη ζωή ασωτεύεις∙
κι αναζητάς μες στα βουνά, στη λίμνη, στην πηγή,
κάποιο βαθύ μυστήριο που τη ζωή ομορφαίνει,
ενώ δεσμώτης σέρνεσαι στου μίσους την κραυγή.

Του κάκου η Πλάση ξέγνοιαστη σε χαιρετάει στα δάση,
στα δέντρα τ’ ανοιξιάτικα, στα διάφανα νερά...
Μωρός, τ’ ωραίο εγκρέμισες μονάχος ίνδαλμά σου
και τώρα, μες στις πίκρες σου που νά ’βρεις τη χαρά;
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (7)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:17:57
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (7)

[Ενότητα Εικόνες]

Της Πολιτείας αγνάντευα μια νύχτα τη σιωπή
τον σκοτεινόν υφαίνοντας ιστό της με φροντίδα∙
κι ώρες βουβός καρτέραγα τ’ αστέρι της Αυγής
να ρίξει μια χαρούμενη και φωτεινή του αχτίδα.

Όλοι οι θνητοί κοιμόντουσαν μακάρια ξεγνοιασμένοι
κι ελπίδες χρυσοφτέρουγες πλανιόνταν στη σιγή.
Μα σαν το πρώτο ρόδισμα φανέρωσε τη μέρα
το αίμα ξαναρχίνησε να στάζει απ’ την πληγή...
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (8)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:21:49
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (8)

[Ενότητα Εικόνες]

Του Σύμπαντος την απλωσιά καθώς κοιτούσα μια βραδιά
ν’ αντιφεγγίζει ολόχρυση στης πολιτείας τα πλάτη,
σκίρτησε ευθύς νοσταλγικά φλόγα αναμμένη κι η καρδιά
και κρυφανάσαινε η ψυχή φως μυστηρίου γιομάτη.

Μ’ αν όλα πάλι μια στιγμή μέσα στην άφραστη σιγή
γίνουν συντρίμμια και νεκροί βρεθούμε κάποια μέρα,
Οργή Θεού, κάποιαν Αυγή κράξε, πως σίμωσε στη γη,
ν’ αφανισθεί μες στους καπνούς η σάπια τούτη σφαίρα.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (9)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:25:26
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (9)

[Ενότητα Εικόνες]

Κι αν μες στην άχαρη ζωή
νιώθεις ψυχή το τραγικό μυστήριο που σε ζώνει,
μην απορείς∙ με το καλό πάλιν ο ήλιος θα φανεί.
Θα λείψουν πια οι πόνοι...

Τον Φάουστ στοχάσου σιωπηλός...
Τις Πολιτείες να γέρνουνε στου μίσους το σκοτάδι.
Μ’ απ’ τις σχισμές των ρημαδιών, Ανάσταση,
λογίσου πως θα χαίρεσαι στο τέλος, κάποιο βράδυ.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (10)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:28:59
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (10)

[Ενότητα Εικόνες]

Γελάς και κλαις μαζί συχνά στη λύρα σου σαν παίζεις
και τις χορδές κτυπάς τρελά για εφήμερα και νέα.
Μπροστά στο χάος το πλατύ τα διάπλατα φτερά σου
απλώνοντας ξεχύνεσαι σα φως του Προμηθέα.

Μ’ αν λάχει και στον δρόμο σου παγώσουν τα φτερά σου
κι αν πέσεις μες στο τρομερό του Ερέβους το Γιατί
κι αν την πλατιά των Αθανάτων στράτα προσπεράσεις,
κρούε ξανά τη λύρα σου, τρελέ τραγουδιστή.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (11)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:33:19
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (11)

[Ενότητα Εικόνες]

Κι όμως, συ Πνεύμα ανήσυχο, που τη ζωή μου σπαταλώ,
σαν το παιγνίδι με κρατάς χρόνια δεμένο τώρα∙
τι κι αν στους στίχους τη χαρά νιώθω σιμά σου και ξεχνώ!
Πάντα βαρύ το σύγνεφο φτάνει ξανά στην ώρα.

Μ’ αφού, συ Πνεύμα φλογερό,
ν’ αντισταθείς δεν ημπορείς μες στης ζωής το σάλιο,
ρίξου μ’ ορμή τώρα ψηλά
με τα πλατιά σου τα φτερά σ’ Αγάπης κόσμον άλλο.
 
Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (12)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:37:30
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (12)

[Ενότητα Εικόνες]

Απ’ τ’ Άγνωστο με φέρανε και στ’ Άγνωστο θα πάω∙
σε δυο μυστήρια ανάμεσα περνώ τις λίγες ώρες.
Σκοτάδι το ’να τ’ Άγνωστο, τρισκότεινο και τ’ άλλο.
Πού να ’ναι της Παράδεισος οι μαγεμένες χώρες;

Κι όμως εγώ στου ήλιου το φως πλανιέμαι χρόνια τώρα...
Τ’ αστέρια ασημολάμπουνε στον ξάστερο ουρανό∙
απ’ τ’ Άγνωστο ένα μήνυμα ποιος έστειλε εδώ πέρα;
Ουράνια Πύλη ξάστραψε, ρίξε ένα κεραυνό.

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (13)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:51:53
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (13)

[Ενότητα Εικόνες]

Μόνος στον κόσμο τριγυρνώ, θαρρείς, κι όλο περνάω
τους ίδιους δρόμους πάντοτε, χωρίς χαρά καμιά.
Σε κάποιαν όχθη σκέφτουμαι μαγεύτρα εκεί να γείρω,
που μοίρεται αδιάκοπα στ’ αγέρι η καλαμιά.

Στου ρυακιού το διάφανο νερό σαν σιγοκλαίει,
στο πρώτο τ’ άγριο φύσημα του ανέμου μια βραδιά,
θα χαίρουμαι ένα λούλουδο γοργά όντας θα φεύγει
’πά στο νερό, σα να ’τανε κι αυτό χωρίς καρδιά.

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (14)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:56:30
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (14)

[Ενότητα Εικόνες]

Του Φθινοπώρου νοσταλγώ το κρύο το πένθος, το βουβό
στις φυλλωσιές βαρύθυμο σαν πέφτει νυσταγμένο∙
τον ήλιο πάλι που πνιχτός γέρνει κι αυτός το δειλινό,
το μαύρο εκείνο σύγνεφο που μοιάζει πονεμένο.

Αλίμονο! Δεν μπόρεσες κάποιαν αυγή και συ ψυχή
να ξανοιχτείς αμέριμνη στης Άνοιξης το χάρμα.
Κυνηγημένη απ’ τους θνητούς τρέχεις περίτρομη στη γη
στους σκοτεινούς λαβύρινθους, ξεμαλλιασμένη, φάσμα.

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (15)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 00:59:59
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (15)

[Ενότητα Εικόνες]

Πηγή, τρεχούμενο νερό, από του βουνού τη ράχη,
του ταξιδιώτη συντροφιά, καθάρια, αναδροσούσα,
στο ρέμα σου λαμποκοπάει ο ήλιος σαν καθρέφτης
και ξέγνοιαστη στη στράτα σου κυλά γλυκολαλούσα.

Όμως, το μαύρο σύννεφο, πυκνό σαν αγναντεύεις
μες στ’ ουρανού τα πέλαγα να σέρνεται βαριά,
στη σκέψη σου ποια θύμηση μαύρη γυρνά, θαμμένη,
και σου θολώνει ξαφνικά τα διάφανα νερά;

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (16)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:03:04
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (16)

[Ενότητα Εικόνες]

Δάση πυκνά, περήφανα, που μυστικά γιομάτα
σας περιζώνουν της Αυγής αχτίδες φωτεινές,
ποιο πλάνο χάδι τ’ ουρανού τάχα να σας μαγεύει
και μπρος στου ήλιου το φιλί ξυπνάτε με χαρές;

... Κι όταν στη μαύρη καταχνιά της καταιγίδας πάλι,
της πολεμόχαρης βροντής ξεσπούνε οι αστραπές,
όμοια το χέρι τ’ ουρανού τότε πώς σας ξυπνάει
στου κεραυνού το πέρασμα, το κλάμα στις κορφές;

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (17)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:05:52
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (17)

[Ενότητα Εικόνες]

Εσύ, που των ανθών κρατάς το μυστικό θαμμένο
στα φυλλοκάρδια και γελάς με της αυγής το χάδι,
τ’ ατίμητα προσφέροντας τα πέταλά σου, δώρο
στην κόρη, που στον έρωτα μεθάει κάθε βράδυ

ρόδο εκατόφυλλο, ξανά, σε είδα την άλλη μέρα
όπως περνούσα σκεφτικός, στο μαύρο χώμα κάτου...
Ήσουν εσύ, μα εφάνταζες τώρα σαν αναμμένο
απ’ τη φωτιά του Χάροντα, στη χώρα του θανάτου.

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (18)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:09:43
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (18)

[Ενότητα Εικόνες]

Συχνά μιλάς με τον Θεό και τον Σταυρό σου κάνεις,
σάμπως συμπόνια να ζητάς στην άλλην τη ζωή.
Μα στον βοριά λιπόψυχος στέκεις σαν το καράβι
που αναταράζεται άξαφνα στου πέλαου τη βοή.

Όμως σκυφτός πώς θέλησες ν’ αντισταθείς στις μπόρες,
μια και ποτέ δε νίκησες το μίσος, την κακία;
Ρήμαξε πια τα είδωλα κι ορμητικός ξεχύσου
με της ψυχής σου τα φτερά να φτάσεις προς τα Θεία.

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (19)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:13:33
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (19)

[Ενότητα Εικόνες]

Της φαντασίας με φέρνει ο νους σε κάποιες χώρες ξωτικές,
αξέγνοιαστες, που ανθίζουνε βιολέτες και ανεμώνες∙
απ’ της βαριάς ατμόσφαιρας της πόλης τούτης της πνιχτής
ν’ αφήσω, πώς να μπόραγα, ποιες μπόρες ποιους κυκλώνες;

Πνεύμα μου τόσο φλογερό, γιατί με βασανίζεις;
Μια και στη γη σε θέριεψαν οι πόνοι κι οι φροντίδες
τ’ όνειρο πως συ κυνηγάς και πως δε συλλογιέσαι
της φαντασίας τις χίμαιρες, τις χώρες που δεν είδες;

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (20)
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:17:05
Χρήστος Ντάλιας: Εικόνες (20)

[Ενότητα Εικόνες]

Ω! Νύχτα! Στ’ ολοσκότεινο μυστήριο της ματιάς σου
να βυθιστώ λαχτάρησα κι εγώ κάποια βραδιά∙
προσκυνητής σου ευλαβικός να γείρω το κεφάλι
και μες στον κρύον πέπλο σου να κλείσω την καρδιά.

Ποιος ξέρει, ποια μαγεία σου σατανικά στημένη
σαν τον μαγνήτη με τραβά κοντά σου σιωπηλό,
και χαίρομαι στου Μηδενός τη ρέμβη βυθισμένος!
Λες τάχα να λογίζομαι πως είναι από πηλό;

Από τη συλλογή Περνώντας τα τρίστρατα (1952)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Τοπίο
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:31:27
Χρήστος Ντάλιας, Τοπίο

Προσανατολισμός πουθενά.
Μακρύς δρόμος χωρίς πινακίδες.
Μαγνητικό πεδίο μηδέν.
Τι πυξίδα κι αν έχεις!
Βουβό το τοπίο∙
δίχως το φως να ξυπνάει το μάτι.
Θεέ μου πώς βρέθηκαν
τόσοι πολλοί εδώ μέσα.
Πώς πλαταίνουν
πόσο πληθαίνουν οι μαύρες σκιές.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Νυκτερινό
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:35:28
Χρήστος Ντάλιας, Νυκτερινό

Άδειο το σπίτι, νεκρό
φλεγόμενη δάδα
στου ήλιου τις ύστατες χρώσεις.
Πού να σταθώ;
Περπατώ, περπατώ δίχως κέφι
τα νέφη κοιτώντας.
Μόνος τώρα, μονάχος,
ματωμένος γυρίζω.
Οι φωνές με προφταίνουν.
Δεν θ’ αντέξω.
Το μηδέν μέσα στις σάρκες.
Προχωρώ στους σκαμμένους τούς λάκκους
σκυφτός.
Η κραυγή
δίχως τέλος μακραίνει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Εκεί
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:38:06
Χρήστος Ντάλιας, Εκεί

Λίγοι άνθρωποι.
Παγωνιά και σιγή.
Σκάβαν τον λάκκο ακόμα,
προσευχή στην ψυχή
και στο κάλλος.
Ένας γδούπος,
το κρασί
και μετά η γαλήνη.
Μια στιγμή σταμάτησαν
κι ύστερα επέστρεψαν
μόνοι.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Απολογισμός
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:40:24
Χρήστος Ντάλιας, Απολογισμός

Στο γύρισμα των χρόνων μια γριούλα
παρέα και ο θάνατος.
Γέρνει κι ακούει
παράξενα τραγούδια παιδικά
και χάχανα.
Ήτανε σούρουπο
κάποιου χειμώνα αβάσταχτου
κι ήταν το τέλος.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ερημιά
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:43:03
Χρήστος Ντάλιας, Ερημιά

Ασάλευτα τα κυπαρίσσια
ανυπότακτα
στον χώρο των νεκρών.
Οι σάρκες σ’ αποσύνθεση
τροφή στις ρίζες.
Γαλήνη επίφοβη
καημός
πολύς καημός.
Σκόρπια διαβάζω.
Αναρωτιέμαι
πού να ’ναι οι ψυχές;
Ίσως τα δένδρα ξέρουν.
Φλόγες παντού.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Προσωπογραφία
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:45:53
Χρήστος Ντάλιας, Προσωπογραφία

Κοιτάζω.
Αγωνία.
Το πρόσωπο χλωμό.
Τ’ αγγίζω
παραμόρφωση
κρατώ το μολύβι
αναβάλλω.
Ξαναρχίζω.
Τώρα το πρόσωπο μοιάζει νεανικό.
Δεν είσαι εσύ.
Επιφάνεια.
Μορφάζω.
Πικρό ένα χαμόγελο.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Η πηγή
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:48:13
Χρήστος Ντάλιας, Η πηγή

Νερό, άφθονο νερό
μέρα και νύχτα.
Συνωστισμένοι οι άνθρωποι.
Ομιλίες συχνές,
φωνές.
Βγαίνει από τα έγκατα,
θα τρέχει, απόρησα.
Όλοι το πίστεψαν
πως δε θα στερέψει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Σταθμός Χ
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:50:10
Χρήστος Ντάλιας, Σταθμός Χ

Έρχονται τα τρένα.
Αγκομαχάνε, σφυρίζουν.
Σταθμός ένας.
Σταθμός δεύτερος.
Σταθμός τρίτος.
Σταθμός τελευταίος.
Πού πάμε;
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ερωτικό
Post by: wings on 29 Jan, 2019, 01:54:12
Χρήστος Ντάλιας, Ερωτικό

Ανεπιφύλακτα θερμή
κι ενώ η ψυχή μου θρόιζε στον βυθό,
κάποιους έρωτες σφοδρούς κι αξέχαστους
μου ιστόρησε.
Άναυδος σύρθηκα στα σκοτεινά
με θυμηδία μετρώντας τους κυβόλιθους.
Τις πλάνες λέξεις της με μάνητα πετώ
σαν τα πετράδια τ’ άχρηστα.
Σκορπώ τ’ αδρά της μέλη
σε βουητό παράξενου κρατήρα∙
υπάρχει αυτό που τόσο αναζητάς.
Ήρεμοι κύκλοι, επάλληλοι,
ως τ’ άπειρο ξανοίγονται και σβήνουν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Το τέλος
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:33:42
Χρήστος Ντάλιας, Το τέλος

Από το φως στο έρεβος περιδινούμαι.
Μια βροχή πύρινων στεναγμών
αναμοχλεύει τ’ άδυτα
κι η πεθαμένη της μορφή
ξαναγεννιέται.
Μάταια η σάρκα τα σκαλιά
του φλογισμένου πόθου
αναμετρούσε
της καρδιάς στενεύουν οι κρουνοί.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Μνήμη
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:41:22
Χρήστος Ντάλιας, Μνήμη

Όχι, μη γράφεις ξανά
τραγούδια λυπητερά.
Δεν είναι στα μέτρα σου
η θλίψη όλου του κόσμου.
Ήρθες
και η καρδιά μου
πλημμύρισε φως.
Άγγελος ήσουν;
Θεός;
Δεν το γνωρίζω.
Όμως πήρες από του Αγγέλου το χέρι
τον ολόλευκο κρίνο.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ανωνυμία
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:44:35
Χρήστος Ντάλιας, Ανωνυμία

Δεν τον κήδεψαν
συμβατικότητα
απλή λεπτομέρεια, είπαν
και γέλασαν.
Ανώνυμος, γράφει.
Φύγαν σφυρίζοντας.
Ήταν γι’ αυτούς
ένας τίποτα.
Όμως στην πολιτεία
μιλούσαν γι’ αυτόν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Εκείνος
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:47:13
Χρήστος Ντάλιας, Εκείνος

Ελπίδες οι βάρκες τους.
Η προσμονή στο σούρουπο.
Δεν θα μπορούσαν
ν’ αξιοποιήσουν τον μόχθο τους
χωρίς προϋποθέσεις.
Φουρτουνιασμένη η θάλασσα.
Ανήμποροι
προσβλέπουν τα κύματα.
Μέσα στο υγρό στοιχείο
ιρίδιζε ένα φως.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Μαστόροι
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:49:58
Χρήστος Ντάλιας, Μαστόροι

Κάρφωναν βιαστικά
την κάσα ενός νεκρού
κι άλλην ετοιμοθάνατου.
Παραγγελία, βλέπετε,
κι άλλων πολλών,
ώσπου κάποια φορά ξεχάστηκαν.
Τα λεφτά, βλέπετε.
Τι κρίμα!
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ο καθρέφτης
Post by: wings on 20 Feb, 2019, 21:52:34
Χρήστος Ντάλιας, Ο καθρέφτης

Κοίταξε στον καθρέφτη
πελιδνό το πρόσωπο.
Ξανακοιτάζει.
Εγώ είμαι,
άλλος
ή εκείνος;
Μήπως ο άλλος θα πρέπει να είμαι εγώ
ή μήπως εκείνος.
Διασταυρώσεις.
Τι παράξενο εκείνο
το «κατ’ εικόνα»...
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Εκμηδένιση
Post by: wings on 12 Mar, 2019, 20:37:15
Χρήστος Ντάλιας, Εκμηδένιση

I

Προχώρησε δειλά στις όχθες
σέρνοντας,
κι η φωνή του ταξιδεύοντας,
κόκκος άμμου,
μια σταγόνα ξεδιαλύνονταν
χτυπημένη απ’ του ανέμου την ορμή.
Φωνές άλλες, σαν καινούριες πυρκαγιές
ξεχύθηκαν
κατατρώγοντας τις σάρκες και τα σπλάχνα του,
κι αφουγκράζονταν μονάχος το μαρτύριο,
της αυγής το πρώιμο αντιφέγγισμα
στον φλοίσβο του νερού.

II

Οι βάρκες.
Ποιος περίμενε τέτοιαν ώρα
τις «ακύμαντες» της απαντοχής τις βάρκες;
Έτρεξε γεμάτος σφρίγος για τ’ αντίπερα.
Απ’ τις άλλες όχθες οι φωνές πληθαίναν
των πουλιών,
φεύγανε.
Κι οι στιγμές μετριόνταν με τα σύννεφα
που αστραπόφωτα χαϊδεύανε
την κατάλευκη του ονείρου τη σιγή.

Στον νου οι βάρκες.
Όχι σύμβολα — οι αντίπερα όχθες,
τα βαριά βλέφαρα,
οι κατάκλειστες, ανυποψίαστες θύρες,
στον «ελεφάντινο» πύργο της Σιωπής.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Η περιοχή
Post by: wings on 12 Mar, 2019, 20:41:00
Χρήστος Ντάλιας, Η περιοχή

Του φαινόταν πως άκουγε βήματα.
Νύχτα.
Ανοίγει το παράθυρο,
απορεί.
Κάθισε,
ίσως ν’ ακούσει κάποια φωνή.
Παραισθήσεις.
Έκλεισε το παράθυρο.
Ντύθηκε ακολουθώντας τον ψίθυρο.
Ήταν αργά.

Είχε πολύ προχωρήσει.
Βρέθηκε σ’ άλλη περιοχή.
Άλλες διαστάσεις εκεί,
απροσμέτρητες.
Δεν τον ξανάδαν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αιωνιότητα
Post by: wings on 12 Mar, 2019, 20:44:19
Χρήστος Ντάλιας, Αιωνιότητα

Είχε ένα της τσέπης
και ένα στον τοίχο.
Τη μέρα το ένα
το βράδυ συνήθως
στις 12
τραβούσε κάποιες αλυσίδες του άλλου,
μεσάνυχτα έλεγε.
Ταξίδευε με το τρένο
ή και στον αέρα.
Πάντα η ώρα,
μέρα και νύχτα.
Έτσι μετρούσε.
Τετάρτη διάσταση.
Γύριζε, γύριζε.
Έβλεπε μονάχα τον ήλιο.
Λένε πως είχε πολύ μεγαλώσει,
τόσο που δεν τον γνωρίζανε
όταν ξανάρθε.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Κοσμική συγκέντρωση
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 20:49:47
Χρήστος Ντάλιας, Κοσμική συγκέντρωση

Βγήκε απ’ το σπίτι∙
πολλοί και διάφοροι
κοσμική συγκέντρωση∙
ωραίος τύπος, λέγανε μερικοί
κι άλλοι∙
πράγματι ωραίος.
Πώς μ’ αρέσει ο τύπος αυτός,
ψιθύριζαν οι... κυρίες
και σιμώνανε.
Έκανε κείνος
κάποια στροφή επιδέξια
και χάθηκε στον συρφετό.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αθανασία
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 20:52:02
Χρήστος Ντάλιας, Αθανασία

Στίχοι ωραίοι γλαφυροί
πλήθος οι ποιητές
στριμωγμένοι στη σκάλα—
τους κοιτούσεν εκείνος απαθής.
Λίγοι βλέπαν το φως.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Παιδούλα
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 20:55:22
Χρήστος Ντάλιας, Παιδούλα

Παιδούλα έξι ως επτά χρονών
ταξίδευε.
Πρώτη γεύση ο χωρισμός,
επίκληση και κλάμα μαζί.
Πλησίασα,
της προτείνω κάποιο παιχνίδι∙
στάθηκε,
το πρόσωπο στρογγύλεψε,
με κοίταξε.
Τα μεγάλα μάτια γεμάτα αφέλεια.
Σε λίγο ξανάρχιζε,
της έγνεψα∙ χαμογέλασε.
Με χτύπησε στον ώμο.
Παίξαμε πρόχειρα∙
στον τρίτο σταθμό κατεβαίνω.
Όμως τι με κάνει ν’ ακούω
την επίκληση, τη φωνή της ακόμη;
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αλήτης
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 20:58:21
Χρήστος Ντάλιας, Αλήτης

Στο πάρκο κάπου
σ’ ένα παγκάκι
κουρνιάζει,
τραβάει το σακάκι με δύναμη
κοιμάται.
Έχει καλά κουλουριαστεί
είναι όπως το λέγει μια χαρά.
Ξυπνάει.
Βγάζει από την τσέπη του
ένα κομμάτι ξερό
το δαγκώνει
στρώνει τα κόκαλά του καλά
και έπειτα ξεκινά.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Φαύλος κύκλος
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:01:37
Χρήστος Ντάλιας, Φαύλος κύκλος

Μελετούσε εντατικά τα φαινόμενα.
Ανικανοποίητος
υποθέσεις, απορίες ένα σωρό
έκανε κάποιαν αφαίρεση
δεν τον βοηθούσε.
Η συμμετρία, βλέπετε.
Σταματούσε, ξανάρχιζε.
Έφθανε στο απείρως μέγα
και στο απειροελάχιστο.
Η αρχή, το συν ή πλην,
το μηδέν.
Μια τέτοια σκέψη τον τρόμαζε.
Το φαινόμενο, ψέλλιζε,
πρέπει να είναι κατ’ ανάγκην
μια προϋπόθεση υπάρξεως,
και σώπασε.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Στην άλλη όχθη
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:04:43
Χρήστος Ντάλιας, Στην άλλη όχθη

Στην απεραντοσύνη κοίταγε
όλα θολά, παράξενα
πώς βρέθηκε γυμνός στην άλλη όχθη
γυμνός χωρίς περίβλημα—υπήρχε;
Δεν θυμόταν αν έζησε ποτέ.
Τα μάτια της ψυχής κλειστήκανε στη λήθη.
Το παρελθόν, το μέλλον χάθηκαν.
Παρόν δεν γνώριζε.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Οδοιπόρος
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:07:00
Χρήστος Ντάλιας, Οδοιπόρος

Τόπους και πόλεις γνώρισε πλήθος
ο πόθος της επιστροφής απροσπέλαστος.
Ξεκινάει κάποια μέρα
και φθάνει.
Τον σηκώσαν με δύναμη.
Στην ματιά του αντιφέγγιζε
κάποιο ακαθόριστο φως.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Αν υπάρχεις
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:10:47
Χρήστος Ντάλιας, Αν υπάρχεις

Αν υπάρχεις.
Και πώς μπορεί να φανταστώ
πως δεν υπάρχεις.
Άπλωσε το άυλο χέρι σου.
Κάνε μια κίνηση ελάχιστη, ένα σχήμα
από το βάθος του άσωτου ουρανού.
Μην περιμένεις προσταγή.
Έχω ανυψώσει τις κεραίες
ολόισα,
πρώτος
το μήνυμα να συλλάβω:

Αν υπάρχεις.
Μα πώς στ’ αλήθεια να σκεφτώ
πως δεν υπάρχεις.
Μη μας κοιτάς μετέωρη—
Παραμέρισε το σύννεφο.
Πιάσου στην άλλη σκάλα κι ανέβα.
Ανέβα προς το φως.
Οι άγγελοι σε προσμένουν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Το θεώρημα
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:13:28
Χρήστος Ντάλιας, Το θεώρημα

Σχεδίαζε, έγραφε, έσβηνε, ξανάγραφε
κύκλους σχεδίαζε∙
Το θεώρημα.
Ήταν παράξενος.
Παραλογιζόταν
χανόταν απερίσκεπτα στο άπειρο.
Έτσι κάποια φορά
δεν ξανασκέφτηκε.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Ώρα μηδέν
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:16:09
Χρήστος Ντάλιας, Ώρα μηδέν

Άγρυπνος νύκτες και μέρες βαδίζει.
Υπερένταση.
Ένας φόβος αόριστος.
Του τσακίζουν τα νεύρα.
Καταφεύγει στο μέντιουμ.
Το σκοτάδι πυκνό,
η εικόνα θαμπή, δεν νετάρει,
παροξυσμός ανυπέρβλητος.
Στο ζενίθ η αγωνία
κι η αντίστροφη μέτρηση.
Ώρα μηδέν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Τροτέζα
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:19:28
Χρήστος Ντάλιας, Τροτέζα

Χρόνια στο επάγγελμα.
Μεσάνυχτα∙
ντύνεται βιαστικά
φτιασιδώνεται επιδέξια
βολτάρει.
Προκαλεί.
Μιλάει μ’ ευγένεια.
Παλαντζάρει με χάρη.
Την κοιτάζει με αντιπάθεια.
Κάποιο βλέμμα στην εσθήτα του στήθους της
κάτι μουρμουρίζει και φεύγει.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας, Επίλογος
Post by: wings on 07 Apr, 2019, 21:22:39
Χρήστος Ντάλιας, Επίλογος

Στη λεωφόρο των δεινοπαθούντων
ξαναγύρισε
είχε νυχτώσει
δεν λύγισε στις ικεσίες
των παράξενων εκείνων οδοιπόρων.
Ο κάματος της ψυχής απροσμέτρητος,
δεν τον ξαναείδαν.
 
Από τη συλλογή Στην εφαπτομένη (1976)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (I)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:30:31
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (I)

Στο ξεκίνημα πάνω
έκοψε απότομα κι έσκυψε∙
η στρατιά πορευόταν γοργά
στη ρίζα του δένδρου
στην τρύπα.
Μόρφασε κι ύστερα σφύριξε
κινώντας ανέμελα τα χέρια.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (II)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:34:49
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (II)

Βάδιζε.
Στο βάθος του ορίζοντα
μια λάμψη.
Αν περιδιάβαινε ολάκερη τη γη
ίσως.
Έσκυψε το κεφάλι,
πονούσε.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (III)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:38:32
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (III)

Ο εαυτός του.
Η ανατομία του σώματος
το είδωλο
το εσώτερο
το απόλυτο
η αγωνία.
Το καθημέραν χανόταν
αυτοστιγμεί∙
το παρελθόν
πιο σίγουρο
το μέλλον
κλειστή θύρα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (IV)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:42:30
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (IV)

Στη βιτρίνα εμπρός
χειρουργικά εργαλεία,
ο σκελετός∙
η φαντασία του τον έντυσε
με μυώνες, με σάρκα,
των οστών το περίβλημα.
Η ψυχή
«το απώτερό του νόημα».
Ξέσπασε σ’ ακράτητα γέλια.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (V)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:46:12
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (V)

Τους σφοδρούς τους ανέμους
τα υψηλότατα βουνά!
Αγριευόταν τη σκαλιστή
με τα δένδρα
κορμοστασιά.
Στ’ αντίπερα η θάλασσα
θαρρείς κόχλαζε.
Σίμωσε κάτωχρος
και τη λιθοβόλησε βλαστημώντας.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VI)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:48:48
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VI)

Το παιδομάνι απ’ το κιγκλίδωμα.
Του πρόσφεραν λίγο ψωμί.
Η αγνότητά τους τον χόρτασε,
ηρέμησε τα χέρια
έσφιξε τα δόντια
χτυπώντας με αγανάκτηση
το ένα πόδι στο κράσπεδο.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:52:26
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VII)

Άβολη η πέτρα
την ανασήκωσε∙
το σκουλήκι
–απόρησε–
σερνόταν κολλημένο χαμηλά
στη λακκούβα μέσα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VIII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:55:28
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (VIII)

Αποτραβήχτηκε στο κανάλι,
παλιό λημέρι.
Αναριγούσε,
κάποια στιγμή σώπασε∙
το πρόσωπο
αντικατοπτρισμός παράλογος.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (IX)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 01:58:00
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (IX)

Γυμνός
σχοινιά η βροχή
θολούρα κι απόγνωση∙
πιο πέρα ένας ήλιος.
Στεγνώνει.
Ονειρεύεται.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (X)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 02:01:46
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (X)

Κοιμήθηκε ώρες πολλές,
έπιασε γυρίζοντας τη μέση –
πονούσε.
Απροσδόκητα ο πίθηκος
του πέταξε ένα καρύδι∙
το ’πιασε δυνατά
μουγκρίζοντας.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XI)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 02:06:03
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XI)

Τα σαλιγκάρια στη χλόη
εκκολάπτονταν.
Άγγιξε τις κεραίες,
ζάρωσαν.
Η αίσθηση της ύπαρξης.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:04:59
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XII)

Στο χαμηλοτάβανο στέκι
οι απόκληροι
τα ρετάλια
αρειμανίως φουμάρουν.
Ντουμάνι ο καπνός
η θολούρα κι η μπόχα.
Στοιβαγμένοι καταγής ροχαλίζουν
άλλοι τόσοι πιο πέρα ξερνούν,
τον προτρέπουν με νοήματα.
Δοκιμάζει:
ένα σχεδόν τίποτα.
Η ευφορία
ο ίλιγγος –
σωριάζεται στον βαθύτατο ύπνο∙
σπασμένες γραμμές, διαθλάσεις.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:06:54
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIII)

Στο δένδρο που κοιμόταν
ο καρπός
το δόλωμα
ο αιώνιος ιδρώτας
ο πολλαπλασιασμός
η πληγή.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIV)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:09:22
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIV)

Απ’ την ψηλότερη κορφή
κυρίαρχος
επισκοπούσε τον ήλιο∙
ύστερα
η ίδια αναζήτηση
στην ίδια σφαιρικότητα
η αβεβαιότης.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XV)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:12:50
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XV)

Προχωρούσε αδιάκοπα κοιτώντας
στο βάθος.
Οι φωνές όλο και ασώτευαν.
Η βροχή ακατάπαυστη.
Σ’ ένα βραχάκι πελώριο
ακουμπάει.
Τρεμίζει η ψυχή του
μπροστά στη σχισμάδα –
μια στιγμή ήταν,
χαμογελούσε,
τ’ αόρατο χέρι σχεδίαζε
το μέγα πολύχρωμο τόξο.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVI)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:17:28
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVI)

Παραστατικό το παραμύθι
ζωηρό το πλήθος,
σ’ ένα σημείο σταμάτησε
–παράγραφος–
σιγά σιγά έστρεψαν τα νώτα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:20:13
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVII)

Οι ιδιορρυθμίες
των εντόμων
των ζώων
των ανθρώπων.
Η αυτόματη γένεση
η εξέλιξη.
Άγονες επινοήσεις...
Έσκυψε σ’ ένα ρυάκι
διψούσε πολύ.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVIII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:22:36
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XVIII)

Στους κυρτούς καθρέφτες
παραμόρφωση,
τα χαρακτηριστικά γελοία∙
η αλλοίωση της επιφάνειας.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIX)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:24:51
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XIX)

Το πρόβλημά του
μοναδικά άκαμπτο.
Ατέλειωτες υποθέσεις.
Διαφοροποιημένη η αλήθεια
παντού.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XX)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:26:50
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XX)

Μέρες συλλογιόταν
τη συστροφή, το πλέξιμο των νεφών
στης νεροποντής τη μανία.
Άδραξε τον πηλό.
Στην κίνηση την πρώτη
συμπορεύονται
η ζωή κι ο θάνατος.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXI)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:29:17
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXI)

Στην εξέδρα μπροστά
οι επίσημοι.
Δεύτεροι κατά σειρά
οι δημόσιες αρχές κι οι λειτουργοί.
Στ’ αντικρινά πεζοδρόμια
η μάζα.
Αυτά τα ίδια...
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:32:42
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXII)

Στα οριοθετημένα σύνορα
χωρίς ταυτότητα,
πιο πέρα τα βαθιά καυτά νερά
στριγκλίζαν∙
τους παρακολουθούσε εντατικά,
ποιους;
Ήταν ο ένας
κι ήταν ολίγοι,
τους αναγνώρισε∙
χωρίς αμφιβολία τα πρωτοπαίδια,
η ζωή του ολόκληρη.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXIII)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:34:27
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXIII)

Σωριάστηκε
ανήλεα την πόρτα κτυπώντας.
Στον δρόμο
ο κουρνιαχτός
το σκοτάδι, επίπεδα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXIV)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:40:11
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXIV)

Ξυπνούσε
κι οι άλλοι μαζί του
συνοδοιπόροι.
Κάποια λύση καταπονημένος
ζητούσε.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXV)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:42:28
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXV)

Πάλι η ραγδαία βροχή
ο καυτός ήλιος
το παιχνίδισμα
στην επιφάνεια.
Το σύννεφο το πρώτο
κι ο κύκλος ο πολύστροφος.
Το αναπάντητο πόθεν.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVI)
Post by: wings on 16 Dec, 2022, 03:45:05
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVI)

Ανάμεσα από κλαδιά και τσουκνίδες
σφυριχτά το φίδι πετάχτηκε
μαζί με τον λίθο.
Χέρι, πόδι, κεφάλι
το φίδι.
Στο δεύτερο λιθοβόλημα
έστρεψε το πρόσωπο.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 17:53:36
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVII)

Μύριζε το χώμα
την οσμή του απόβροχου –
τα υπόλοιπα νερά στο υπόστεγο
μαζί με τη λάμψη του λαμπρού ήλιου.
Χαμογέλασε.
Αναπηδούσες χαρές στις γλάστρες
οι κρίνοι·
ακολούθησε αμέριμνος.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVIIΙ)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 17:57:12
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXVIIΙ)

Άθλια μεταμόρφωση
πώς να χανόταν
το πρόσωπο το κουρασμένο.
Η σοφία των αιώνων πανηγυρίζει
το άφθαρτο.
Ποιος θα με πείσει
στη φυλακή
των όσων μας ονειροφαντασιών;
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXΙX)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 18:12:59
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXΙX)

Με το βρόντημα της θύρας
αφυπνίσθηκε.
Κάθιδρος
τίποτα
κανείς,
ο άνεμος, ολονυχτίς, ο άνεμος
μπλεγμένος στα κλαδιά.
Κρύφτηκε στο βαρύπνι.
Το πέλαγος, τ’ άγρια κύματα,
ο βόγκος.
Ξεσκεπάστηκε.
Μιας μακρινής καμπάνας ο απόηχος.
Άνοιξε το παράθυρο.
Το ξόδι,
κι έκανε τον σταυρό του
στα μπερδεμένα όνειρα της νύχτας.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXX)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 18:36:26
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXX)

Έτρεξε στο παιδάκι
που σκόνταψε.
Στο στρογγυλό του πρόσωπο τα δάκρυα
σφούγγισε
με το παλιό του μαντίλι.
Μια αστεία συστροφή.
Εκείνο γελούσε.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙ)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 18:41:02
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙ)

Ξαστεριά
η ομιλία του Σύμπαντος
το μέγα θεώρημα.
Αν οι συνθήκες
αναγκαία προϋπόθεση
η λύση απλή
εφικτό το φαινόμενο.
Αν το αντίθετο;

Ένας σκίουρος από το δένδρο ψηλά
πώς βιγλίζει!
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙΙ)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 18:44:46
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙΙ)

Δύση.
Στο άσπρο χαρτί
ο αντικατοπτρισμός
στην στιλπνή επιφάνεια·
η άφωνη ανατριχίλα
η σβησμένη γραμμή.
Κοντανασαίνει, βουίζει·
η μετάβαση,
το γύρισμα μιας ζωής.
Απορεί.
Το χέρι γράφει
ατέλειωτους κύκλους.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙΙΙ)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:08:37
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙΙΙ)

Κούρνιαζε μαζί τους στο πλακόστρωτο.
Στριμωγμένοι χιλιάδες
στη μεγάλη την πόρτα.
Οι φρουροί εντός άκαμπτοι
κροταλίζοντας παράξενα δώρα.
Τα εμά σα, τα σα εμά.
Έξαλλοι οι επιλήσμονες
οδύρονταν
την ψυχή τους να σώσουν.
Οι άλλοι απαθείς σφιχταγκάλιαζαν
τα λευκά περιστέρια.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙV)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:13:03
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXΙV)

Φωνές αλλόκοτες·
πίστευε
πάσχιζε τους άλλους να νιώσει.
Άπλωνε φαντασμαγορικά
τα χέρια στο κενό.
Αν τους έπιανε κάποτε...
Αν αυτοί το ’θελαν
να επιστρέψουν...
Ξέχασαν ολότελα
το πέρασμά τους;
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXV)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:20:52
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXV)

Νήστις
κατακεκλιμένος
στην αδιαφορία των διερχομένων
έκθετος.
Το νήπιο και ο άρτος·
μοναδικά αδιόρατη συγκατάβαση
στη θολία της όψεως.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVI)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:28:59
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVI)

Πορευόταν
με το λιγοστό φως
το απειλητικό σύννεφο
το κατάμαυρο.
Αραιές σταγόνες στα μάγουλα.
Γέλασε
τινάζοντας τη γλώσσα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:35:28
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVII)

Προϋποθέσεις του ίδιου θεωρήματος
άσβεστη προσμονή στο κενό.
Μήπως η φυγόκεντρος τον εξέπεμπε
και κοβόταν
το νήμα.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVIII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:41:13
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXVIII)

Άγιοι υπήρχαν
τους πίστευε.
Τώρα η απλή συγκατάβαση
ο τύπος
το πρόσωπο
ο χρυσός φωτοστέφανος.
Αντιστροφή
το απύθμενο βλέμμα
του μίσους,
της ανεξέλεγκτης έχθρας
ο θρίαμβος,
ο αδελφικός ασπασμός
της αγάπης.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXIX)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:44:09
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XXXIX)

Καθημερινές οπτασίες
στην ασίγαστη κίνηση
να τους προλάβει.
Εξιλαστήριο θύμα,
μ’ επιμονή στον μεγάλο
τον κύκλο
περιστρεφόμενος.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XL)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:55:48
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XL)

Νωρίς τον ήλιο να χαρεί.
Εκείνος
το φως
οι άπειρες του δίσκου στροφές.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLI)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 19:59:31
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLI)

Έπλυνε το πρόσωπο
στο ρυάκι.
Οι αντανακλάσεις
το σιγομουρμούρισμα
όλα τον μάγευαν.

Νύχτωσε –
το νερό πιο βαθύ
αδιαπέραστο.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:01:19
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLII)

Κουμπώθηκε
στο πέσιμο των φύλλων.
Οι άλλοι τον κοιτούσαν
άναυδοι.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:03:16
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIII)

Θλίψη κατάφορτη
ονειροφαντασία.
Το ίδιο παιχνίδι, τι τον ένοιαζε;
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIV)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:05:38
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIV)

Ανοίγουν το αυλάκι προσεχτικά
ο ιδρώτας βαρύς
ο ήλιος ζεστός
βροχή·
ο καημός τους.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLV)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:08:22
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLV)

Τίναζε το σακάκι
να φύγει το χώμα.
Μεγάλη συγκέντρωση
πανδαιμόνιο.
Η φθορά.
Το μονοπάτι πέτρες μυτερές
σύνορο τ’ αγκάθια.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVI)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:11:47
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVI)

Οι αιώνιες πληγές.
Γκρίνιασε παράξενα κι έφτυσε.
Στη συστάδα των θεόρατων δένδρων
το τραγούδι το ξώφρενο
ο αίνος –
ξανάφτυσε.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:14:29
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVII)

Μετρώντας τις λευκές πλάκες
αποκότησε την έξοδο.
Στέγνωσε τα ρούχα όπως όπως
με κόπο.
Ξερόβηξε.
Ο δυνατός αέρας τον έσπρωχνε
εκτός πόλεως.
Η κίνηση, η ζωή
το μεγάλο του χρέος.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVIII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:17:51
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLVIII)

Γεύτηκε τον καρπό
μέσα από το πυκνότατο φύλλωμα
την κεφαλή του διέκρινε.
Έπρεπε να πολλαπλασιαστεί
η μοίρα του.
Να ’ταν βολετό τη γεύση
να ’παιρνε εκείνη.
Ίσως
το επιβλητικό καθαρό
περίγυρο
το λάθος αυτό
να επέτεινε.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIX)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:21:55
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (XLIX)

Κυριακή, συννεφόκαμα.
Καταμεσής του χωριού
τον κυκλώνουν.
Αιφνιδιάζεται
απειλεί.
Με βρισιές τούς ξεφεύγει.
Ουρλιάζουν.
Παραπαίει μονάχος
μια γραμμή τεθλασμένη.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (L)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:25:00
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (L)

Κάλυπτε σχεδόν ολόκληρο
τον τοίχο. Διάβασε:
ΝΕΚΡΟΦΑΝΕΙΑ.
Πισωπάτησε και στηρίχθηκε
σε στάση αιφνίδιας αφύπνισης.
Βαστούσε με υπερένταση
τα πλαϊνά του φερέτρου.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (LI)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:28:33
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (LI)

Ακαθόριστο
στο σκοτεινό φόντο
το σχήμα των γραμμών.
Κάποιοι εκεί περπατούν
συγκλίνοντας στην χοάνη τους.
Στρέφει τον πίνακα·
κάποιοι άλλοι
μ’ άλλους παιζογελούν
στις ίδιες γραμμές.
Αστείο – οπτική απάτη.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (LII)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:31:06
Χρήστος Ντάλιας: Περιπλόμενος (LII)

Οι πληγές του βαθιές
αυλάκι το αίμα.
Σηκωτό τον κρατούσαν,
ηρέμησε.
Το λευκό περιστέρι περπατούσε
λευκό.
 
Από τη συλλογή Περιπλόμενος (1977)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (I)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 20:35:27
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (I)

Άκουσε καθαρά τους κτύπους

άναψε το φως
κοιτάχτηκε στον τοίχο
σα σε καθρέφτη
και θυμήθηκε:
έπρεπε να βάλει τους δείχτες
μια ώρα εμπρός.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (II)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 21:08:18
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (II)

Στένευε ο δρόμος

καθώς προχωρούσε να πιάσει
τον ορίζοντα –
επίμονη έλξη τον οδηγούσε
σε μιαν απομακρυσμένη τελεία.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (III)
Post by: wings on 18 Feb, 2023, 21:10:39
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (III)

Παίζαμε.

Κλίση των χεριών
ιδιόμορφη στάση του κορμιού
όπως κοιτάξαμε αντίστροφα
παγιδεύτηκε το φως στη στροφή.
Ποιος θα μετρούσε τόσες σκιές;
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (V)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:28:40
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (V)

Στον χώρο

Οι παντοειδείς αιωρήσεις
οξύνουν τη βούληση
για μια προΰπαρξη αινιγματική
ακούσια,
σκοπεύοντας ανεπαίσθητα το μάτι,
τη γνώση για μια προ ή μετά
επιβίωση.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (VI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:31:41
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (VI)

Έπαιζε με τους αριθμούς

δίχως γραφίδα έκανε
όλες τις πράξεις·
η αφίσα του βρίσκεται στους τοίχους
σχισμένη ακόμα.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (VIII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:34:32
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (VIII)

Πέταξαν το μαχαίρι.

Στόχος η ίδια πληγή –
έσκυψε βαστώντας
με τιτάνια δύναμη το ρούχο
κι εγκαταλείφτηκε.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (X)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:38:04
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (X)

Ο ακαθόριστος βηματισμός.

Στο πλακόστρωτο
ο ίδιος πάντα ρυθμός
τον εκνευρίζει,
σαν τα παραμιλητά
που ποτέ δεν πίστευε.
Ποιος θα συγκρατήσει την ηχώ
των βημάτων
ως απλή επανάληψη έστω;
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XIV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:43:09
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XIV)

Από τα πράγματα

και εντός και εκτός
αόριστη συμβολική σκιά.
Το αφηρημένο στην όραση
η όψη.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:50:33
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVI)

Απαύγασμα της νόησης

σύγκρουση των άγνωστων στοιχείων
η τελειότητα πρόσμειξης
στην πρωτογενή της μορφή·
ο αυτοθαυμασμός το πρότυπο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:53:14
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVII)

Έφυγε η σφαίρα

τρύπησε το ξύλο
κι η καρδιά δεν στάζει –
ονειροπόλοι την κρατούν στα χέρια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVIII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 15:56:45
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XVIII)

Φωτιές

πριόνια και τσεκούρια
ρίχτε τα μισοκαμένα
δένδρα
τα μαύρα έρημα δένδρα
ισοπεδώστε το χώμα
που αναίτια καίγεται, κοχλάζει.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:01:44
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIII)

Ετοιμάσαμε πυρετωδώς

τα καλώδια
τα υπόγεια
τα υπέργεια –τους ουρανούς–

τώρα έχουμε ανεπάρκεια της πρώτης ύλης.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXVI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:05:05
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXVI)

Βουλιάζουν οι σταυροί.

Απ’ τα έγκατα
μας προειδοποιούν
τα ονόματα
οι αριθμοί
το ανώνυμο πλήθος.
Κανείς πια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIX)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:40:30
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXIX)

Κραυγές

σπασμένα πόδια
και χέρια
τα στίγματα.
Σκόρπια τα μάτια
ο τρόμος
να μπουν.
Σχισμένοι οι γαλάζιοι ουρανοί.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXX)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:44:09
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXX)

Μεταθέσεις

κατατάξεις
συνεχώς αυξανόμενα πρόσωπα
συνδυασμοί
απειρία συνδυασμών –
υποθετικές λύσεις
απροσδιοριστία.

Πολλαπλά στο κομπιούτερ
τα χέρια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:47:11
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXI)

Παρθένο το τοπίο

το βαρύ τέλμα
το πρωτόγνωρο κλέος
φαλακρό.
Στην κάψα
σχισμές διψασμένες
αγναντεύουν.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:49:42
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXII)

Στη σάρκινη επικάλυψη

του εαυτού του
επαναληπτικά
φιδοειδής πολύχρωμη
ημιτονοειδής
αναντίρρητη δέση.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:53:05
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXV)

Προχωρώντας

διεισδυτικά
κατάτρωγαν το υπόστρωμα
οι λεπτεπίλεπτες διακλαδώσεις,
μα το παιχνίδισμα
είναι τεκμηριωμένη η ανάπλαση
και η φθορά.
Απροσδιόριστη στις συμπληγάδες
η ακούσια ροή.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXVII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 16:56:38
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XXXVII)

Στάθηκαν

μ’ ένα φύσημα δυνατό
οι ανύπαρκτοι.
Σφράγισαν με ιερογλυφικά
τη βλέψη,
με κατάλευκο ύφασμα
έκλεισαν το στόμα,
τα χέρια οκνά.
Σε μεγάλο ανάκλιντρο
τους περιμέναμε:
το ’χανε πει τόσες φορές
πως θα περνούσαν.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XL)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:00:31
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XL)

Γη που πήραμε στις χούφτες

ζεστή από τον ήλιο
αιφνιδιαστικά γόνιμη από τον σπόρο
αντινομία παράδοξη,
ακαταλόγιστη ξώφρενη πνοή.
Βυθισμένοι στην υπέρτατη γαλήνη
αναπολούμε τη βαθιά συγγένεια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:03:14
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLII)

Σκιαγραφήσαμε τοπία

εικόνες «εκ του φυσικού»
δάση παρθένα
δρόμους απάτητους.
Στέριωσαν τα πόδια μας
περπατησιές αέναα κινούμενες
και ήμασταν πάντα μόνοι.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLIV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:06:02
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLIV)

Προσεχτικά

γυρίζαμε τα φύλλα
αναζητώντας διέξοδο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLVI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:10:37
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLVI)

Στα μοιραία συμπλέγματα

χειρονομούμε
ο στενός κλοιός τ’ ανέκφραστα
οι αόριστες λέξεις οι φαντασιώσεις
τ’ ανεξήγητα όνειρα περιφερόμενα
στα χαραδρώδη δύσβατα επίπεδα.

Σπινθηρισμοί των αστεριών
τα θροΐσματα του ανύπαρκτου.
Μια πολυδαίδαλη καμπύλη αυτούσια.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLVII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:13:08
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLVII)

Μετατοπίσεις

λεπτοφυείς σχισμές
διακλαδώσεις του νου
σχήματα χρόνου.

Μοναχικοί στα βάθη
στήναν χορό σε μαύρες αίθουσες.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLIX)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:14:22
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (XLIX)

Ακούστηκε η φωνή.

Διέσχισε τα βουνά
τη θάλασσα.
Στ’ απόμερα ηχώ,
την θυμούνται σαν βουλή,
σαν θέληση, σαν ορισμό
που διάβηκε
τρυπώντας την καρδιά τους.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (L)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:19:18
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (L)

Θαμπές οι φυσιογνωμίες.

Έσταζαν τα τζάμια
γυρτή λάμψη στο φως.
Σκιάχτρα οι σκοτεινές γωνιές.
Σκυμμένη η μοναχική γριά
πυρώνει παγωμένα δάχτυλα στον ξύπνο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LIV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:22:09
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LIV)

Στένεψε ο ορίζοντας.

Διαγκωνιζόμαστε αγριεύουμε
βρίζουμε αδίσταχτα.
Πινακίδες πολλές,
επιγραφές ξεθωριασμένες –
όσοι λαθραία πέρασαν
τινάζουν επιδειχτικά
το σκονισμένο ρούχο.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:25:22
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LV)

Απελευθερωμένες δυνάμεις

ανάδευε το χάος.
Γέμισαν οι πλάστιγγες
τα κινητά φορτία
κι έψαχνε μέρες πολλές
τον σύντροφο
στ’ αγριοβούνι.

Το χαμόγελο πλήθαινε
σε χίλια δυο άλλα στόματα καταπόδι.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LVI)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 17:28:33
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LVI)

Πρισματικές διαθλάσεις.

Τα ουράνια τόξα αναρίθμητα,
εκτυφλωτικός κορμός το απώτερο κέντρο.

Απερίσκεπτα ταλαντευόμαστε στο
ασύμμετρο πέρας.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LIX)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 18:23:09
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LIX)

Γλιστράει το τρένο.

Με το βαρύ φορτίο
ένας τριγμός
ένα σχεδόν τίποτα,
σε μια στροφή ξαφνική το τούνελ
πορτοκαλιά ολοστρόγγυλη τρύπα.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LXIII)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 18:54:07
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LXIII)

Τοίχοι γυμνοί

ρωγμές
τα πρόσωπα ζωγραφιστά
στο πάτωμα
το ρυάκι στις ίδιες όχθες του.
Αδέσμευτο το διάστημα
κυκλικά μπερδεμένο.
Ένας κόμπος στη γη.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LXIV)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 18:57:17
Χρήστος Ντάλιας: Ημιτονοειδή (LXIV)

Ανάβλυζαν τα έγκατα.

Περιπατητές εμείς στον
μεγάλο καθρέφτη.
Ένας αόριστος πυρετός
και μια υπερκόσμια γαλήνη

τη νύχτα βρεθήκαμε
στο μήκος ενός δρόμου χωρίς τελειωμό,
μαστιγώσαμε το άψυχο τοπάζι
και το εγκαταλείψαμε μετά.
 
Από τη συλλογή Ημιτονοειδή (1978)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (I)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 19:01:25
Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (I)

Στενεύουν

οι δρόμοι
στο κέντρο
του ήλιου
και χάνονται
στα ξεφτίδια
του φωτεινότατου
ολοκόκκινου
τσιτωμένου
παντού.
 
Από τη συλλογή Αναδίπλωση (1979)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (II)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 19:04:42
Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (II)

Πριν σβηστεί κάποια ηχώ

λεπτεπίλεπτη
στις ατελείωτες σχισμές
συνοδεύει το προχώρημα.
Αποσυντιθέμενοι σωροί στον πυθμένα,
τρίζουν οι κάβοι.

Φτερούγες αρπαχτικών
το φως σκιάζουν
και το σθένος στέκετ’ αλάργα.
 
Από τη συλλογή Αναδίπλωση (1979)
Title: Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (III)
Post by: wings on 25 Mar, 2023, 19:08:40
Χρήστος Ντάλιας: Αναδίπλωση (III)

Τέτοιαν ώρα στο δάσος

μας κατατρομάζουν τα φαντάσματα·
φανοστάτες της παραλίας στη σειρά.
Αστείο ν’ αποχωρήσουμε έτσι ή αλλιώς,
πρέπει ν’ αντισταθούμε στο πέρασμα.

Αλλά μένουμε
ακούσια παγιδευμένοι.
 
Από τη συλλογή Αναδίπλωση (1979)