Αναρωτιέμαι τι τύχη και τι αντιμετώπιση θα είχε ένα κείμενο με τις εντελώς αντίθετες απόψεις, αν δημοσιευόταν στα Σκόπια-Μακεδονία(?).
Και τι αντιμετώπιση και τύχη θα είχε μια αντίστοιχη ελληνική οργάνωση-ένωση εντός των Σκοπίων-Μακεδονίας(?) από την επίσημη πολιτεία των Σκοπίων-Μακεδονίας(?).
Το πρόβλημα έχει και ιστορική διάσταση; Ιστορική διάσταση αποστεωμένη απο ιδεολογικές προκαταλήψεις ή θέσεις;
Η σύνδεση των νέων Μακεδόνων με τους αρχαίους ποια είναι; Δεν είναι προφανώς η γλώσσα ή η εξέλιξη της αρχαίας μακεδονικής διαλέκτου;
Συμφωνούμε σε αυτό; Η σύνδεση που διαφημίζουν και προπαγανδίζουν είναι αμιγώς βιολογική. Απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου. Έχουν πάρει μάλλον μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς από το νομάρχη Θεσσαλονίκης.
Πέραν από το θέμα προγόνων και βιολογικής καταγωγής, είναι πολύ φυσιολογικό ένα νέο κράτος να θέλει να αποκτήσει ή βρει την ιστορική του ταυτότητα.
Το ότι αυτή συνδέεται αμιγώς και απευθείας με το χασάπη της Δυτικής και Κεντρικής Ασίας δε λέει κάτι;
Λέει αυτό που μια πολιτικά δειλή πλευρά της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν τολμάει να πει, μη τυχόν και πέσει από το 5%...
Λέει ότι η ένταση για να οξυνθεί χρειάζεται δύο, και αυτοί οι 2 είναι ο νομάρχης Θεσσαλονίκης και τα πολιτικά ομοιώματα της άλλης πλευράς.
Γιατί πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν επέλεξε ποτέ συστηματικά την όξυνση.
Το αν υπάρχει ιστορικό πρόβλημα ή θέμα είναι αρμοδιότητα περισσότερο άλλων.
Τα πράγματα είναι απλά. Το Ελληνικό Κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζητήσει από τους Σκοπιανούς-Μακεδόνες(?) να ονομάζονται όπως αυτοί θέλουν στο εσωτερικό τους. Είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν και να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν.
Όταν όμως ένα κράτος θέλει να εισέλθει σε έναν διεθνή οργανισμό πρέπει να αποδεχτεί τους κανόνες αλλά και να γίνει αυτό το ίδιο αποδεκτό.
Έτσι λοιπόν και η ελληνική πλευρά έχει κάθε δικαίωμα να θέτει βέτο, γιατί πολύ απλά δεν αποδέχεται στη διεθνή κοινότητα να υπάρχει κράτος που κατά τη στρεβλή για όρισμένους άποψή της προκαλεί πρόβλημα και παραπλάνεί ιστορικά ή ό,τι άλλο.
Στην Ελλάδα επίσης όπως και σε κάθε κράτος χιλιάδες μειονότητες. Θρησκευτικές, επαγγελματικές, κοινωνικές, αθλητικές, σεξουαλικές, διαδικτυακές.
Το να αναζητούν να αναγνωριστούν ως μειονότητες από τη διεθνή κοινότητα ακούγεται λίγο αστείο.
Και ας αναλογιστούμε λίγο πώς ήταν και πώς κατάντησαν οι ελληνικές μειονόητες οι διεθνώς αναγνωρισμένες στα γειτονικά μας κράτη.
Για ποιο λόγο να μην είμαστε καχύποπτοι λοιπόν;
Όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας που παίζουν και οι 2 πλευρές και χρησιμοποιούν ιδεολογικές κορώνες ή ιστορικές για να αποκομίσουν άλλα οφέλη.
Η ελληνική πλευρά παρά την αντίθετη άποψη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού υποστήριζε τη μέση λύση.
Οι Σκοπιανοί-Mακεδόνες(?) προσπαθούν να συσπειρούσουν το έθνος τους και τρέμουν στην ιδέα.
Βέβαια οχυρωμένοι στη θέση τους, θα δεχτούν με βαριά καρδιά και ένα κάρο ανταλλάγματα να υποχωρήσουν λίγο.
Άραγε αν η Ελλάδα αποφασίσει να υιοθετήσει για τον εαυτό της το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας και κάνει πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη τι θα γίνει;
Εγώ αν ήμουν πρωθυπουργός αυτό θα έκανα.
Το παιχνίδι οι Σκοπιανοί το παίζουν καλά. Ένα παιχνίδι είναι, δεν υπάρχει δίκαιο ή άδικο. Ιστορικά ορθό ή λάθος μπορεί να υπάρχει.
Ο ισχυρότερος θα κερδίσει...
Αυτοί που παρουσιάζουν τα Σκόπια-Μακεδονία(?) ως θύμα...απλώς δεν έχουν καμία επαφή με τη διεθνή πολιτική και διπλωματική σκηνή και με την πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα, υπάρχουν δύο διαγωνιζόμενοι, ο καλύτερος θα κερδίσει.
Υπάρχει βέβαια και μια ιστορική αλήθεια για την οποία κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ποια είναι αυτή η ιστορική αλήθεια θα μας το πουν οι ιστορικοί και οι πηγές τους.
