Συνήθως, ένα χοντρό πρόβλημα αποκωδικοποίησης φαίνεται με μια απλή ανάγνωση. Σκαλώνει, πώς να το πω; Ή πας πέντε σελίδες παρακάτω και συνειδητοποιείς ότι δεν βγαίνει νόημα, και τότε ανατρέχεις στο πρωτότυπο. Επίσης, στο πρωτότυπο ανατρέχεις όταν βλέπεις γενικά "παράξενα" πράγματα, τα οποία μπορεί να είναι α) λάθος, β) σωστά, γ) σωστά ως προς την αποκωδικοποίηση, μούχτι ως προς την απόδοση.
Αν, βέβαια, πέσεις σε περίπτωση όπου στις πρώτες είκοσι σελίδες βρήκες καμιά εκατοστή χοντρότατα λάθη, ε, από εκεί και πέρα πηγαίνεις λέξη προς λέξη.
Τώρα, σε ό,τι αφορά αυτό
Όπως επίσης μου έχει τύχει να δω "πιθανές προτάσεις διαφορετικής απόδοσης" από συνάδελφο ο οποίος δηλώνει (στις παρατηρήσεις του) ότι δεν γνωρίζει ιταλικά και θα πρέπει οι "πιθανές του αποδόσεις" να ελεγχθούν με βάση το πρωτότυπο.
μου έχει τύχει φίλος εκδότης να μου ζητήσει να τσεκάρω κάτι μεταφράσεις που του είχαν δώσει από τα γαλλικά, τα οποία αγνοώ. Η δουλειά έγινε ως χάρη για φίλο. Το τονίζω. Έτσι, διόρθωνα ορθογραφικά ή καραμπινάτα συντακτικά, αλλά σε κάτι φάσεις που πραγματικά δεν έβγαζα νόημα, απλώς το έβαζα σε έναν μεγάλο κόκκινο κύκλο και έλεγα να ελεγχθεί με βάση το πρωτότυπο.
edit: τα παραπάνω αφορούν μετάφραση βιβλίων. Όταν πρόκειται για κείμενα της ειδικότητάς μου (της γνωστής), όταν τα παίρνω στα χέρια μου και υπάρχει λάθος, συνήθως όχι μόνο το πιάνω, αλλά τις περισσότερες φορές ξέρω και τι λέει στο πρωτότυπο.