Έλσα Κορνέτη

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Fade out

End of the endless Journey
To no End.
T. S. Eliot

Υπήρξα ένα από τα αθώα και ανυποψίαστα θύματα
μιας ομαδικής οικογενειακής παραίσθησης.
Το τελευταίο φιλί δεν ήταν για καληνύχτα.
Πόσο έξυπνα με ξεγέλασες
Πατέρα!

*

Πυροτέχνημα που άναψε και έσβησε η ζωή σου.
Με μια σπρωξιά που σου έδωσε ο Θεός
γκρεμίστηκες στο άπειρο.
Τώρα πια αποτελείς μέρος της συμπαντικής ευθύνης.


*

Επέλεξες την εκούσια τύφλωσή σου.
Δεν έβλεπες αυτό που συνέβαινε
γιατί δεν μπορούσες να διαχειριστείς άλλη λύπη.
Αλλά αυτή είναι άλλη μια άθλια δικαιολογία.

*

Λίγο μετά από άλλη μια λανθασμένη διάγνωση
σου είχε πει:
«Αυτό λέγεται Leichtsinnigkeit ή αλλιώς
το αμάρτημα της επιπολαιότητας.»

*

Μετά το στιγμιαίο χοροπηδητό της βελόνας
ήρθε η καρδιακή παύλα.
Αφού σου ροκάνισε καλά καλά
τα σωθικά
το έκφυλο σαράκι
την τελευταία λέξη
την είχε ο καρδιογράφος.

*

Η χροιά της φωνής του χάθηκε για πάντα.
Ο πατέρας βράχος έγινε αεράκι.
Ο πατέρας κυματοθραύστης έγινε πουλί.
Ο πατέρας κεραυνός έγινε προμήνυμα βροχής.
Έφυγε χωρίς να διεκδικήσει ένα χάδι ή ένα φιλί
κι έμεινε να μας χωρίζει
ένας θάνατος και μια παρεξήγηση.
– Γιατί κλαις τώρα κοριτσάκι;

*

Το πολικό ψύχος λαφυραγώγησε ανενόχλητο
το άκαμπτο σώμα
ξεφύλλισε ηδονικά τα πέταλα της ζωής
τα σκόρπισε στα έγκατα
του πολτοποιημένου ανθρώπινου στερεώματος.
Ήταν η τελευταία πρόβα θανάτου.
Ήσουν παρών.

*

Σε τι χρησιμεύουν τα δάκρυα;
Δεν έχουν να ξεπλύνουν τίποτα άλλο πια.
Ξέρουν όμως να σέρνονται αθόρυβα στο σκοτάδι
και να κρύβονται βαθιά στις πτυχές του μαξιλαριού.

*

Αυτό που χάθηκε
είναι η αγάπη.
Η ανιδιοτελής αγάπη.
Κι όλα εκείνα τα φιλιά της καληνύχτας
που εξατμίστηκαν τελικά.

*

Ο διαμαντένιος σταυρός που φορά.
Το τελευταίο δώρου του σε σένα πριν πεθάνει.
Και να σκεφτείς ότι σε όλη του τη ζωή υπήρξε άθεος.

*

Δεν έχεις τη δύναμη να αναχαιτίσεις
την πολιορκία της λύπης
όταν σου χτυπά
την πόρτα λυσσασμένα
όταν στύβει τα κύτταρά σου
χλωμιάζει το μυαλό σου
αδειάζει τα μάτια σου
και πίνει την ψυχή σου.
Το μόνο που μπορείς να κάνει
είναι να της ευχηθείς:
«Εις υγείαν».

*

Θεέ μου πόσο ψυχρά και βίαια
καρφώνεις τις απουσίες
στον πίνακα των απολεσθέντων.

*

Όλα αυτά που ήθελες να πεις
όλα αυτά που ήθελες να προλάβεις να πεις
έμειναν θρυμματισμένα ψαροκόκαλα
μπηγμένα στον λαιμό σου.

*

Ρωτούσες:

Πού πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς σκιές;
Πού πάνε όλες αυτές οι σκιές χωρίς ανθρώπους;
Πού πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς φωνές;
Πού πάνε όλες αυτές οι φωνές χωρίς ανθρώπους;

Στο βασίλειο της σιωπής και της απουσίας
δεν υπάρχουν
ούτε σώματα
ούτε σκιές
ούτε φωνές.

Λίγο πριν πεθάνει
σου είχε πει:
«Όλα έχουν ένα τέλος.»

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Syndromes

Το σύνδρομο του χάους

I wonder!
Who came first?
Order or disorder?
Or both?

*

Το σύνδρομο της κατά φαντασίαν νεόπλουτης

Το όνειρο της θηλυκής γενιάς του βασικού μισθού
Μια τσάντα Louis Vuitton.

*

Το σύνδρομο της δυσπεψίας

Οι συμπατριώτες σου
πάσχουν από το σύνδρομο
της χρόνιας δυσπεψίας.
Ίσως επειδή έχουν καταπιεί
πολύ ήλιο, ούζο και θάλασσα.

*

Το ενοχικό σύνδρομο

«Σας ρωτώ λοιπόν φίλοι δικαστές
Για ποιο λάθος με καταδικάζετε;
Αφού ευνουχισμένο τον παρέλαβα
και ως γνωστόν μετά την απομάκρυνση
από το ταμείο ουδέν...»

*

Το σύνδρομο του γρανιτένιου βράχου

Όταν όλα γύρω καταρρέουν
η φωτογραφία του γάμου
παραμένει ακλόνητη
ή μήπως ατρόμητη;

*

Το σύνδρομο της μοναχικής ηδονής

Ο καθ’ έξιν αυνανισμός
Το χρόνιο φετίχ του
Η έμπνευσή του.

*

Το σύνδρομο του κοινού γούστου

Η αμετάκλητα παντρεμένη
Ο αμετάκλητα χωρισμένος
Η αμετάκλητα χωρισμένη
Ο αμετάκλητα παντρεμένος
φοράνε ροζ κραγιόν.

*

Το σύνδρομο της πολυπλοκότητας

Έχεις σχεδόν διανύσει το ήμισυ της διαδρομής σου
όμως παραμένεις ανικανοποίητη.
Τι θέλεις;
Τι ψάχνεις;
Αφού το ξέρεις ότι πάσχεις
από το σύνδρομο της πολυπλοκότητας
και η περίπτωσή σου είναι ανίατη.

*

Το σύνδρομο της υπνηλίας

– Σε προειδοποιώ
θα πρέπει να ψάξεις για να με βρεις,
το φεγγάρι κοιμάται σε πολλούς ουρανούς
κι εγώ δεν μετανιώνω για την κλινοφιλία μου.

*

Το σύνδρομο της τετράγωνης σκέψης

Ήθελα να σου πω:
«Να μην ξεχάσεις να διαβάσεις
για τις καθιζήσεις.»

*

Το σύνδρομο της νυχτερινής ακράτειας

Με την οξύτητα του κίτρινου
η ακατάσχετη, ανούσια λογοδιάρροια
διαβρώνει το άκαμπτο στρώμα της νύχτας.

*

Το σύνδρομο της αφωνίας

Προσβάλλει
ένα ποίημα χωρίς ήρωα
ή μήπως μια ζωή χωρίς ποίημα;

*

Το σύνδρομο της αποπλάνησης

Κι έτσι το λίκνισμα της θάλασσας
αποπλάνησε το φεγγαρόφωτο.

– Έχεις κολυμπήσει ποτέ
σε σεληνιακή τρικυμία;

*

Το σύνδρομο της φραγής

Όταν το όστρακο σφίγγει πεισματικά
τα χείλη.

*

Το σύνδρομο της βουλιμίας

– Τι ταΐζεις τη νεύρωσή σου
και παχαίνει τόσο γρήγορα;

– Μεγάλες μπουκιές υπερβολής.

*

Το σύνδρομο της νοσηρής φαντασίας

Μόλις βρήκες ένα πράσινο μπαρμπούνι
στο μανίκι σου.

*

Το σύνδρομο της υστεροφημίας

– Έχεις αναλογιστεί
ως πότε θα σπρώχνεις τα σκουπίδια σου
κάτω από το χαλί του άστρου
για να λάμπεις από μετριότητα;

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Μια περιττή αλήθεια

Αναρωτιέμαι
Με ονειρεύεσαι;

Σαν μια σταγόνα κερί
ή μια πιτσιλιά γάλα;

*

Οι φακίδες
καλοκαιρινά τρόπαια.
Δικά της.
Οι φακίδες
διεγερτικά χάπια.
Δικά του.

*

Σου αρέσει
το ξεχαρβάλωμα τελικά
Να θαμπώνεσαι
με στολίδια φωτάκια
Να μπουκώνεσαι
με επίθετα κουραμπιέδες

Όταν βρίσκεσαι σε ποιητική έκσταση.

*

Το φιλί που μου έδωσες κάποτε
το κρατώ
ως πιθανή σανίδα σωτηρίας.

*

Τα κουρέλια της προδοσίας
ντύνουν τη μεταμέλεια
με υψηλές ενδυματολογικές
επιλογές.

*

Ο κόκκινος φιόγκος
στολίζει το γοβάκι της σοβαροφάνειας
και το κεφάλι της φραγκόκοτας.

*

Για να ξεβουλώσεις επιτυχώς
τον σωλήνα των φωνητικών σου χορδών
αρκεί να φυσήξεις
στον λαιμό μιας μαργαρίτας.

*

Έπρεπε να σε συναντήσω
στη ράχη ενός τραπουλόχαρτου
για να μάθω
ότι το φλος ρουαγιάλ
δεν είναι ζήτημα καλής τύχης
αλλά έξυπνης μπλόφας.

*

Χωρίς να προλάβεις
να γευτείς το «όλα»
βρέθηκες στο «τίποτα».

Η απώλεια της ιστορίας σου
ήταν απλώς προϊόν
υπερκορεσμένης μνήμης.

*

Ποτέ δεν είναι αργά
για να μάθεις να δίνεις
δωρεάν αγκαλιές
και να ψάχνεις
για βολικές αλήθειες.

*

Έχεις μήπως αναλογιστεί
ότι το ζώο που φοράς
αποτελεί από μόνο του
μια δήλωση πολυτέλειας;

*

Είσαι έτοιμη να μπεις στην καταιγίδα
για να την τακτοποιήσεις
σε κουτιά και κουτάκια;

*

Μια που όλα βρίσκονται
υπό πλήρη εποπτεία
είναι καιρός πια
να επιδοθείς
σε κάτι ανεξέλεγκτο.

*

Η κατάκτηση της μοναξιάς
είναι η κοινωνική σου επιτυχία.

*

Ο ανεμοδείκτης της ζωής σου
βρίσκεται σταθερά στραμμένος
στον προσανατολισμό
του ημίμετρου.

*

Η χειρότερη αίσθηση:
Να ξέρεις ότι γνωρίζουν
την άγνοιά σου.

*

Το νόημα της ύπαρξής σου
συνοψίστηκε στην ευγονική.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Postscript

Είναι γεγονός
Οι γυναίκες λεκτικοποιούν τα συναισθήματά τους.
Αν μπορούσες μόνον να ξεκολλήσεις κάτι από μέσα σου
Να το καταθέσεις.
Όχι έντερα όμως παρακαλώ!

*

Δεν βλέπω
πίσω από τα μάτια σου
που σαν λερωμένα τζάμια με κοιτάζουν.
Με εμποδίζει ο συσσωρευμένος θυμός τους
που ποτέ επαρκώς δεν εκτονώθηκε.

*

Η διχασμένη σου ταυτότητα
πάντα θα ταλαντεύεται
ανάμεσα
στο «πανάριστον» και
στο «παν μέτρον άριστον».

*

Γιατί είσαι θυμωμένη;
Έτοιμη να εκραγείς κάθε λεπτό.
Τελικά είναι πρόβλημα να μη λες
αυτό που σκέφτεσαι
και να εξοργίζεσαι με την επιλογή σου.

*

Μαργαριτάρια και νεκρές καρδιές
είναι τα ποιήματα που ζούνε μέσα στα στρείδια.
Τα ξεκολλάς από το σώμα σου
Τα πετάς στη θάλασσα
Με ανακούφιση.

*

Δεν άκουγα
Δεν ήθελα ν’ ακούω
Ήθελα μόνο να φεύγω.

*

Οι μικρές κυρίες
Δεν μεγαλώνουν
Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους
να μεγαλώσει.

*

Είσαι φημισμένος.
Όλοι σε ξέρουν
Αλλά κανείς δεν σε ανακάλυψε
Ακόμη.

*

Η υποσημείωση αφορά την υποχρέωση
σε ένα φάντασμα.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Έλσα Κορνέτη: Με ερωτηματικό (;)

Η ίδια αγωνία κάθε φορά.
Αν ο στίχος θα έχει χαλαρή ή σφιχτή πλέξη.
Αν η βελόνα πλεξίματος ξεφύγει από το θηλύκι
και τρυπήσει θανάσιμα τη λέξη.
Αν το ποίημα πεθάνει άδοξα
από ακατάσχετη αιμορραγία.

*

Αν το ειδικό βάρος ενός ποιήματος
μετριέται σε τέχνη ή συναίσθημα
δεν είναι το θέμα
αλλά το αν είναι ικανό να φωτίσει
μια μικρή ή μεγάλη αλήθεια.

Από τη συλλογή Η αιώνια κουτσουλιά (2007)

[wings]

Constantin Brancusi, The Beginning of the World, 1924. Courtesy Kröller-Müller Museum
Πηγή: Constantin Brancusi: A New Kind Of Form - Artland Magazine

Έλσα Κορνέτη: Το αυγό του Brancusi (I)

Η γυναίκα μετέωρη ανάμεσα στο εκμαγείο και τον τοίχο
Ο άντρας αιχμάλωτος στο περίγραμμα

Έλα λοιπόν
Κάνε μια κίνηση
Όσο ακόμα η φωνή χαϊδεύει το βλέμμα

Η γυναίκα εκκολάπτεται μέσα στο εκμαγείο

Το ξέρεις ότι μπορείς
Σπάσε τη φόρμα

Το εκμαγείο μεγαλώνει
Η σχισμή στενεύει

Πες κάτι
Σπάσε το τετριμμένο

Πίσω από την καγκελόπορτα
εκείνος την κοιτάζει με απορία
προσπαθεί να καταλάβει
να καταλάβει;

Η γυναίκα έξω από το εκμαγείο
Ραγίζει

Μη με κοιτάς
Κάνε μια αποκάλυψη
Ψάξε για μια παρέμβαση

Το κύμα βάφει τα δάχτυλα των ποδιών στο χρώμα του κρόκου

Η γυναίκα ξαπλώνει κάτω από το εκμαγείο
το γύψινο σώμα άδειο
κέλυφος ωοειδές
χωρίς στίγματα

Οι λέξεις ανασυγκροτούνται σε επεξήγηση
όσο το αντικείμενο απομακρύνεται
το κενό του χώρου μεγεθύνεται

Ένας άντρας θα εμφανιστεί τον οποίο θα ερωτευτεί
Αλλά όχι ακόμα

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Constantin Brancusi, The Beginning of the World, 1924. Courtesy Kröller-Müller Museum
Πηγή: Constantin Brancusi: A New Kind Of Form - Artland Magazine

Έλσα Κορνέτη: Το αυγό του Brancusi (II)

Το αυγό ή το πουλί
Ερώτημα;
Το πουλί ή το αυγό
Το τέλειο οβάλ πουλί πετάει
Η αίσθηση της πτήσης;

Το πουλί το αυγό το πουλί
Εμμονή;
Το αυγό το πουλί το αυγό

Το τέλειο οβάλ πρόσωπο ξαπλώνει
Η πτήση της ύλης;

Η απάντηση βρίσκεται
στους λευκούς τοίχους
όταν φοράς ένα ζευγάρι
βουλωμένα αυγά μάτια

Όχι, η απάντηση βρίσκεται
στις μαύρες φωτογραφίες
όταν φοράς τους τοίχους
για κέλυφος

Πάλι λάθος, η καλύτερη απάντηση βρίσκεται
στους λευκούς τοίχους όπου κρέμονται
μαύρες φωτογραφίες

Στις μαύρες φωτογραφίες σάς λέω

Όχι, το ξανασκέφτηκα, στους λευκού...

«Μην ανησυχείτε, είμαι καλά» είπε
φέρνοντας ένα ποτήρι κρασί στα χείλη

κι έπειτα
ήρθαν οι κουδουνίστρες

Όχι
κι έπειτα
ήρθε η υπόνοια
ότι ο ποιητής ίσως να είναι
μεθυσμένος

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Constantin Brancusi, The Beginning of the World, 1924. Courtesy Kröller-Müller Museum
Πηγή: Constantin Brancusi: A New Kind Of Form - Artland Magazine

Έλσα Κορνέτη: Το αυγό του Brancusi (III)

Στην επιστροφή του γρίφου υπάρχει
μια ρηχή φορά
δίνει την τελευταία ευκαιρία στο κεντρί της μέλισσας

ένας ρηχός συμβιβασμός
σε δένει με σκουριασμένη παραμάνα

ένα ρηχό τέλος
φράσσει ένας ενοχλητικός θάμνος

μια μπαγιάτικη αμφισβήτηση
που μυρίζει

λίγο πριν διαπιστωθεί ότι ήταν ελαφρύ
λίγο πριν ραγίσει το τέλειο περίγραμμα του
και τελικά βρεθεί
ότι για όλα έφταιγε:

το αυγό
το κλούβιο

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Δύο ημικύκλια

1ο ημικύκλιο
Η κατάκτηση του μισού

2ο ημικύκλιο
Η πάλη για το άλλο μισό

Κύκλος
Η κατάληξη να χάνεις πάντα το ολόκληρο

Ο πύθωνας
Ο πύθωνας κύκλος
Ο πύθωνας κύκλος θηλιά

Ο κλοιός των φανταστικών εχθρών
Σε τυλίγει
Σε σφίγγει
Ώσπου να σε πνίξει
κι έπειτα να σου φορέσει
ένα αστραφτερό πουκάμισο φιδιού
με λέπια χρυσά

Ναι.
Για πρώτη φορά παρατηρώ την ασφυξία
Διαπιστώνω ότι η ασφυξία έχει χρώμα
Η ασφυξία είναι χρυσή
Χρυσή και μετρήσιμη
18 ολόκληρα καράτια
σού τροχίζουν επίμονα το δάκτυλο
σου έμαθαν
να υπομένεις στωικά
απανωτές αλλοιώσεις
και να διασκεδάζεις
με όλα τα αντίθετα
ατελή
κι όμως αχώριστα ζεύγη πραγμάτων
Να κατανοείς γιατί
το σωστό μάχεται το σωστό
κι όχι το λάθος

Αφού το ξέρεις
Είναι ο νόμος του ωκεανού
Όταν η υποκρισία κορυφώνει την ιλαρότητα
Το ζευγάρωμα γίνεται στον ύφαλο
Για ασφάλεια

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης
Τόσο ισχυρό
Μεταξύ δύο πόνων
Διαλέγεις πάντα τον ελαφρύτερο
Το αποκαλείς το δικαίωμα στην ελαφρότητα

Πώς όμως ομολογείς την απουσία της αγάπης
και το άγνωστο προσωπικό στίγμα;
Γιατί δεν το παραδέχεσαι επιτέλους
Το κανάλι της επικοινωνίας έχει μπει από καιρό
στη ρότα του αποχετευτικού αγωγού

Κι όταν σε ρωτούν:
«Πώς μεταφράζεται σήμερα η φυγή;»
Απαντάς:
«Μα, ως δημιουργική αγωνία»

Πασχίζεις ν’ αφήσεις πίσω σου ένα αποσβολωμένο πλήθος
Ένα σμήνος αλογόμυγες που θα σε κοιτούν
καθώς απομακρύνεσαι

Είναι όλοι αυτοί
Οι τοξικοί άνθρωποι
Οι τοξικοί σύζυγοι συγκάτοικοι

Είναι όλα αυτά
Οι κολλημένες τσίχλες στα πέταλα της τουλίπας
Το ανοικτό καπάκι της οδοντόκρεμας
που φωνάζει
φωνάζει
αλλά ποιος μπορεί ν’ ακούσει τη φωνή μιας οδοντόκρεμας;
είναι τσαλακωμένη
πετρωμένη

Στην arena της Verona
Η τρομερή σαύρα
κουλουριάζεται σαν δαχτυλίδι
Ευχαριστημένη
Για να χωνέψει

Σε μαγεύει με τη φωνή του castrato

«Τι τραγουδάει;»

«Το δάγκωμα της βέρας»

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Η ωραία κοιμωμένη

Παράξενη αίσθηση
να βλέπεις το σώμα σου
όταν κοιμάσαι
Ως θεατής

Ακριβό μου ακροατήριο

Λυπάμαι αλλά σ’ αυτήν την παράσταση
δεν μπορώ ούτε να κουνηθώ,
θα ήθελα τόσο πολύ να υποκριθώ
για άλλη μια φορά τον ρόλο
της αγαπημένης μου Drama Queen
που ζωγραφίζει μέρες
σε φόντο κόκκινο και μαύρο
à la manière d' El Greco

Σκέφτομαι όμως ότι το γεγονός
πως υπάρχω σαν απουσία
δίνει από μόνο του
μια εξαιρετική σκηνοθεσία

Παρακαλώ μην κλαίτε –
στο απόγειο της ομορφιάς τους
τα ώριμα τριαντάφυλλα μαδάνε

Μένει το ατέρμονο ταξίδι
χωρίς προορισμό
κι εσύ
πιστή
στην αιμομικτική σου σχέση
με την τελειότητα

Όχι,
δεν την ήθελες την πάνινη καρδιά
μαζεύει στο πλύσιμο
ούτε τη μεταλλική
σκουριάζει
προτίμησες το γυαλί
το πιο αξιαγάπητο υλικό
ό,τι και αν συμβεί,
είτε σπάσει είτε ραγίσει,
παραμένει καθαρό, διαυγές

Τώρα περιμένεις στωικά
έναν άγγελο να πέσει
σαν παραγινωμένη ρώγα
από ένα σύννεφο τσαμπί
να σε δέσει στη φτερούγα του
να σε σώσει

Βλέπεις;
Καρέ καρέ σαπίζει ο ουρανός
για να μετράς διαρροές και υγρασίες

Έπρεπε πρώτα να νεκρώσεις μέσα σου
για να χαρίσεις τις επώνυμες γραβάτες
του πεθαμένου πατέρα στους αναξιοπαθούντες
Πόσες φορές θα κληθείς ακόμα
να ομολογήσεις την αθωότητά σου;
Μόνον οι καμπάνες της γυάλινης καρδιάς
σε κατοικούν
Αντηχούν
τόσο παράφωνα
παράφωνα
άφωνα

Τους είχες πει:
Την αφύπνιση ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με ξυπνήσουν
Το αντίδοτο ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με ποτίσουν
Το φιλί του Γαλάζιου Πρίγκιπα
ποτέ δεν ζήτησα
κι όλοι επιμένουν να με φιλήσουν

Το έχεις παραδεχτεί από καιρό
Οι γυναίκες δεν ξέρουν να διαβάζουν χάρτες
Οι γυναίκες χάνονται
τουλάχιστον εσύ δεν κινδυνεύεις
είσαι πάντα εδώ
Καρφωμένη
Καρφωμένη
Καρφωμένη
Οριζόντια

Ο τραγικός πόθος αναρριχάται
τα πλοκάμια του
σε τυλίγουν
σφιχτά, μεθοδικά

Το ρολόι σου φωνάζει:
«Σήκω!
It's Gucci time!
Σε περιμένει η μαύρη λιμουζίνα
και ένας τίγρης στο κρεβάτι σου.»

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Η τιμωρία της φτέρνας

Αποφάσισες τη συνέπεια
Συνεχίζεις να περπατάς ξυπόλητη
με χάρη, με ακρίβεια
πάνω στα σπασμένα κρύσταλλα
Οφείλεις να νιώθεις το ηδονικό κόψιμο
Η δαγκωματιά στο ζουμερό ροδάκινο –
η ανατριχίλα στο χνούδι
Είσαι υποχρεωμένη να βάλεις
κάθε παρεκτροπή σε τάξη
Μετά το βραχυκύκλωμα
το σώμα
κουνά τα γύψινα χέρια
Στο βάθος φωσφορίζει το ζαχαρωτό
Όμως σιχαίνεσαι τις μπλε τούρτες στα παιδικά πάρτι
Διώχνεις τις φράντζες του ήλιου
από το μέτωπό σου
Άλλωστε είναι τόσο ενοχλητικές
Τους είχες πει:
«Αγαπώ μόνο
το χιόνι που αιμορραγεί!»
Μπαίνεις
στις κάλτσες
αραχνοΰφαντων λέξεων
πατάς το κόκκινο χαλί
και πιάνεσαι
δόλωμα σε αγκίστρι
παράφορης έλξης –
κρέμεσαι
από μια νάιλον κλωστή
μέσα στη νύχτα στόμα

Το κοστούμι της φαντασίωσης
σου πάει πολύ.
Οι φαντασιώσεις είναι πάντα πράσινες
σαν το γιγαντιαίο λαχανικό
που ανενόχλητα ψηλώνει
στον κήπο του μυαλού σου
Είναι λυτρωτική
η βουτιά στο αβυσσαλέο ντεκολτέ
Η επαναληπτική διαδικασία
η βίαιη εισχώρηση στο σώμα
Κι ο στόχος σου
πάντα εφικτός
Να ευθυγραμμίσεις τους πλανήτες
Η κατάληξη πάντα προβλέψιμη
Να καταπιείς άλλο ένα χάπι της χαράς

Συνεχίζεις να γρονθοκοπείς
τη μεγάλη ήττα
με τα κόκκινα γάντια του μποξ
Ίσως να είσαι άτρωτη τελικά
Γι’ αυτό δεν παραλείπεις
να τις φροντίζεις
Να δείχνουν τρυφερές
αχρησιμοποίητες
σαν του μωρού

Το πιο ερωτικό σημείο
του σώματός σου

Οι φτέρνες σου

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Η ανατομία της νυχτερίδας

Σαν αλλοπρόσαλλο δέντρο του ουρανού
τα πουλιά γεννούν φύλλα καθρέφτες
και οι νυχτερίδες ταΐζουν τον χρόνο
με τα μικρά παιδιά των ανθρώπων.

Στο φυλλοβόλο δέντρο του ουρανού
μέσα σε πηχτή σιωπή που αναδεύει η νύχτα να μη σβολιάσει
φύτρωσε ένα τσαμπί έκπτωτων αγγέλων.

Με ξεκούρδιστα φτερά
ανάποδα κρεμασμένοι
γαντζωμένοι σε κλαδιά από απενεργοποιημένα μηνύματα
ακίνητοι αιωρούνται –
λίγο πριν την αναμέτρησή τους με τους θρόμβους
του τελευταίου ηλιοβασιλέματος.

Κι όταν οι ριπές από ένα κοπάδι καπνισμένες σκιές
με χνότα που μυρίζουν μπαρούτι
αιφνιδιάσουν το χάος
οι άγγελοι δεν αιμορραγούν
μόνον πέφτουν...

πέφτουν
με συνεχείς πτώσεις

πέφτουν
και τα μαλλιά τους μπλέκονται με τα μαλλιά
των παραστρατημένων αστεριών
που ψάχνουν τις ρίζες τους στο χώμα

πέφτουν
και φυτεύονται με την προσωρινότητα
των παρασιτικών σωμάτων

πέφτουν
και κυλούν μέσα στις φλέβες της νύχτας
με τον ορό του σκοτεινού σου εαυτού

Τώρα οι άγγελοι σκοτώθηκαν στη θέση των πουλιών
Έμειναν ομοιώματα από κερί κι από πηλό
κακόγουστα αυτοκόλλητα και βασανισμένες καρτ ποστάλ
να σε κοιτούν
από την ταράτσα του πολυώροφου κτηρίου

και να πέφτουν
με συνέχεια

να μεταλλάσσονται
με συνέπεια

έτσι όπως
η επίπεδη θέα
θα διαψεύδει πάντα
την καμπυλότητα
που έχεις να διηγηθείς

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)

[wings]

Έλσα Κορνέτη, Τουβλάκια

Τι ωραία!
Παίζετε πάλι με τα τουβλάκια
Τα έχετε χωρίσει
Εκείνος βάζει τα μπλε
Εσύ βάζεις τα κίτρινα
Το σπίτι σηκώνεται ψηλά
Κάθεστε επάνω
Σε τριάντα ορόφους
Προχωράτε γελώντας
Χτίζετε
Ακόμα πιο γρήγορα
Ανεβαίνετε
Ακόμα πιο ψηλά
Φτάσατε στα σύννεφα
Περάσατε τα σύννεφα
Εκεί ο πατέρας χάθηκε
Το σπίτι πέφτει
Τα κομμάτια
Σκορπίζουν στο κενό

Από τη συλλογή Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009)