access to or exercise of a service activity

[observer]

Το ερώτημά μου αφορά τη σύνταξη στα ελληνικά.
Η ασφαλής επιλογή είναι: πρόσβαση σε δραστηριότητα παροχής υπηρεσιών ή άσκησή της.
Όμως έτσι τα δύο σκέλη της διάζευξης είναι απομακρυσμένα μεταξύ τους.
Πώς σας φαίνεται η σύνταξη "πρόσβαση ή άσκηση δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών";

[wings]

Λίνα, επειδή λέμε «πρόσβαση σε + αιτιατική» και «άσκηση + γενική», θα σου πρότεινα «προσπέλαση ή άσκηση δραστηριότητας».

[observer]

Αυτό ακριβώς που αναφέρεις είναι το πρόβλημα. Διερωτώμαι όμως μήπως θα μπορούσε να γίνει δεκτή η σύνταξη "πρόσβαση ή άσκηση δραστηριότητας" με τη σκέψη ότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Το ξέρω ότι δεν είναι ορθόδοξη αυτή η σύνταξη, απλώς ήθελα τη γνώμη σας για το αν είναι εντελώς απορριπτέα.

[mariapar]

Συμφωνώ κι εγώ με την πρόταση - και θα ήθελα να σχολιάσω γενικότερα ότι η "προσπέλαση" προσφέρεται για πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, όπου η χρήση της απόδοσης "πρόσβαση" οδηγεί σε στραμπούλιγμα της σύνταξης. Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και όταν χρησιμοποιείται το ρήμα access.

[banned8]

Να το θέσω εγώ αλλιώς το ερώτημα:
Αν δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να αλλάξετε τις λέξεις, πώς χειρίζεστε συντάξεις με δύο ρήματα ή ουσιαστικά που συντάσσονται διαφορετικά με το αντικείμενο που ακολουθεί; Πώς θα το λέγατε αυτό αν έπρεπε οπωσδήποτε να πείτε και «πρόσβαση» και «άσκηση»;

[wings]

Νίκο, εγώ θα κατέληγα στην αρχική πρόταση της Λίνας, δηλαδή «πρόσβαση σε δραστηριότητα... ή άσκησή της» και δεν θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής με την πρόταση αυτή.

Ωστόσο, αν είμαι εγώ ο αναγνώστης, διαβάζοντας το «πρόσβαση ή άσκηση δραστηριότητας», αυτό που αποκομίζω είναι «πρόσβαση» (νέτη σκέτη χωρίς να ξέρω που αναφέρεται) και «άσκηση δραστηριότητας». Κοντολογίς, ο νους μου δεν πάει στο «πρόσβαση σε δραστηριότητα».

[stathis]

Αχ, αυτό το access...

Ωστόσο, αν είμαι εγώ ο αναγνώστης, διαβάζοντας το «πρόσβαση ή άσκηση δραστηριότητας», αυτό που αποκομίζω είναι «πρόσβαση» (νέτη σκέτη χωρίς να ξέρω που αναφέρεται) και «άσκηση δραστηριότητας».

Με άλλα λόγια, μοιάζει σαν η "δραστηριότητα" να είναι γενική υποκειμενική στην "πρόσβαση".
Εγώ πάντως θέλω να θέσω ένα άλλο, ακαδημαϊκό ερώτημα: είναι όντως απαραίτητη η διάκριση μεταξύ access και exercise στο πρωτότυπο κείμενο; Δεν είναι πλεονασμός στην ουσία; (Να υποθέσω ότι πρόκειται για κάποιο νομικίστικο κείμενο τύπου license agreement;)

[banned8]

Αντικειμενική εννοείς (ασκώ δραστηριότητα), αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Καλώς βλέπει κανείς τη «δραστηριότητα» σαν συνδεόμενη με την «άσκηση», αλλά επειδή θέλει κάτι άλλο σε σύνταξη του «πρόσβαση», η σύνδεση δεν επιτυγχάνεται.

(Το άλλο θέμα δεν θα το συζητήσω σ' αυτό το πλαίσιο.)

Θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα:
Η εξοικείωση με τις μεθόδους και η κατανόησή τους
Η εξοικείωση με τις μεθόδους που έχουν προτείνει κάποιοι από τους μελετητές αυτών των φαινομένων και η κατανόησή τους
για να μεταφραστεί ένα familiarization with and understanding of.

Θα λέγαμε «η εξοικείωση και η κατανόηση των μεθόδων» (όχι, έτσι;) για να μην απομακρυνθεί τόσο πολύ η «κατανόηση», τόσο που να μην καταλαβαίνουμε και σε τι αντιστοιχεί το «τους»;

Αν δεν έχει τύχει να σας προβληματίσει αρκετές φορές αυτό το πράγμα (η ευελιξία της αγγλικής σύνταξης που δεν μπορεί να αναπαραχθεί στα ελληνικά), είστε πολύ τυχεροί.

[wings]

Θα λέγαμε «η εξοικείωση και η κατανόηση των μεθόδων» (όχι, έτσι;) για να μην απομακρυνθεί τόσο πολύ η «κατανόηση», τόσο που να μην καταλαβαίνουμε και σε τι αντιστοιχεί το «τους»;

Μα, φυσικά όχι. Η γενική εδώ με κάνει να σκεφτώ ότι οι μέθοδοι εξοικειώνονται και όχι ότι κάποιος εξοικειώνεται μ' αυτές.

Η εξοικείωση με τις μεθόδους και η κατανόησή τους
Η εξοικείωση με τις μεθόδους που έχουν προτείνει κάποιοι από τους μελετητές αυτών των φαινομένων και η κατανόησή τους

Φαντάζομαι ότι συμφωνούμε όλοι πως η πρώτη φράση είναι συντακτικά ορθή και απολύτως κατανοητή.

Θα «πείραζα» λιγάκι τη δεύτερη και θα έλεγα «Η εξοικείωση με τις μεθόδους που έχουν προτείνει κάποιοι από τους μελετητές αυτών των φαινομένων και η κατανόηση των μεθόδων αυτών».

[stathis]

Αντικειμενική εννοείς (ασκώ δραστηριότητα), αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα.

Όχι, δεν κατάλαβες. Δεν αναφέρομαι στην άσκηση αλλά στην πρόσβαση. Εννοώ ότι το "πρόσβαση δραστηριότητας" είναι μια ιδέα ασαφές και ότι ο αναγνώστης δεν είναι απόλυτα σίγουρος αν κάποιος έχει πρόσβαση στη δραστηριότητα (άρα το "δραστηριότητας" είναι γενική αντικειμενική) ή η δραστηριότητα έχει πρόσβαση σε κάτι (άρα γενική υποκειμενική). Στο δικό μου μυαλό, τέλος πάντων.

[banned8]

Λοιπόν, ας βγάλουμε από τη μέση αυτή την εύκολη φράση (εύκολη γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με μακρινάρι):

την πρόσβαση σε μια δραστηριότητα παροχής υπηρεσιών ή την άσκησή της
την πρόσβαση σε μια δραστηριότητα παροχής υπηρεσιών ή την άσκηση αυτής της δραστηριότητας

Η πρώτη πρόταση υπάρχει και στο διαδίκτυο (με ή χωρίς το «μια»).

Είμαι υπέρ της επανάληψης για να πετύχουμε την κατανόηση. Άλλος κανείς;

[wings]

Κι εγώ είμαι υπέρ της επανάληψης ή υπέρ της αλλαγής της λέξης «πρόσβαση» σε «προσπέλαση». Και οι δύο περιπτώσεις με ικανοποιούν το ίδιο.

[banned8]

Συγγνώμη, η ερώτηση «Άλλος κανείς» έγινε χωρίς να έχω δει το παραπάνω μήνυμά σου, όπου γίνεται σαφές ότι όχι απλώς you join the club αλλά είσαι συνιδρύτρια :-}

[wings]

Ε, καλά, αφενός δεν είναι η πρώτη φορά που συντάσσουμε προτάσεις με τον ίδιο τρόπο κι αφετέρου δεν θα χάλαγε ο κόσμος αν γινόμουν απλό μέλος του κλαμπ. :-)

[observer]

Το κλαμπ απεφάνθη! Βλέπω ότι όλοι συμφωνείτε στο ότι πρέπει να πούμε
πρόσβαση σε δραστηριότητα παροχής υπηρεσιών ή άσκησή της / αυτής (της δραστηριότητας)
Σας ευχαριστώ όλους για τις απόψεις σας. Πολύ διαφωτιστικό το παράδειγμα του Nickel.

Εγώ πάντως θέλω να θέσω ένα άλλο, ακαδημαϊκό ερώτημα: είναι όντως απαραίτητη η διάκριση μεταξύ access και exercise στο πρωτότυπο κείμενο; Δεν είναι πλεονασμός στην ουσία;

Στάθη, το access δεν είναι πλεοναστικό, διότι ως πρόσβαση νοείται η έναρξη δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών.