Μια ακόμη χριστουγεννιάτικη ιστορία
Το όνομα του είναι Τζενσίλ Μπ. και είναι εφτά χρονών. Από το 1999 ζει σε ένα χωριό έξω από την μεγάλη Πολιτεία Θ ας το ονομάσουμε Χωριό Φ- μαζί με τους γονείς του και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του. Ο πατέρας του εργάτης, η μητέρα του καθαρίστρια. Φέτος ο Τζενσιλ πήγε στην πρώτη δημοτικού του χωριού του και ο δάσκαλος του εκτιμά πως μέχρι τις 22 Οκτωβρίου 2004 ήταν από τους καλύτερους μαθητές.
Μέχρι τις 22 Οκτωβρίου του 2004: εκείνη τη μέρα οι δυο γονιοί του και τα δυο ανήλικα παιδιά τους συνελήφθηκαν διότι βρίσκονταν στην Ελλάδα δίχως τα νόμιμα πιστοποιητικά παραμονής. Για δεκαπέντε μέρες κρατήθηκαν στο Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης του Χωριού Μ. εκεί όπου η τουαλέτα του κελιού έχει για πόρτα μια κουβέρτα και οι ακαθαρσίες κολλούν στις σόλες των παπουτσιών. Κι όταν οι Ελληνες εργοδότες και φίλοι της οικογένειας διαμαρτυρήθηκαν, οι αστυνομικοί τους ζήτησαν ένα κιλο μπεταντίν τόσο καλά.
Είκοσι μέρες μετά ο Τζενσίλ Μπ. και η οικογένειά του μεταφέρθηκαν στα Κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών της Μεγάλης Πολιτείας Θ. Εκεί μένουν μέχρι σήμερα, μαζί με είκοσι ακόμη άτομα σε κελιά των 30 τ.μ., δίχως κρεβάτια, κοιμούνται στοιβαγμένοι πάνω σε κίτρινα αφρολέξ απίστευτης βρωμιάς. Η τουαλέτα τους είναι μέσα σε αυτά τα 30 τετραγωνικά.
Μέχρι σήμερα: ο δικηγόρος της οικογένειας ζήτησε να αφεθεί ελεύθερη η οικογένεια μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής κατά της απέλασης, καθώς υπήρχαν δυο ανήλικα παιδιά. Ο Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου της Περιφέρειας με την σύμφωνη γνώμη του Εισαγγελέα της Έδρας αρνήθηκαν διαρρήδην, παρά τις εγγυήσεις των εργοδοτών του ζευγαριού. Αυτό δα έλειπε: να νοιαστούν για κάποιον εφτάχρονο Τζενσίλ Μπ. που ήταν μαθητής της πρώτης δημοτικού.
Όλοι ετούτοι (ο Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου της Περιφέρειας, ο Εισαγγελέας της Έδρας, οι αστυνομικοί που ζητάν ένα κιλό μπεταντίν για κάθε κρατούμενο, οι Επιθεωρητές του Υπουργείου που επιτρέπουν την ύπαρξη του αίσχους στα Κρατητήρια της Υποδιεύθυνσης Αλλοδαπών, όλοι εμείς που σιωπούμε) θα κάνουμε στα σπίτια μας υπέροχα Χριστούγεννα. Δηλαδή θα φάμε την γαλοπούλα θα ανταλλάξουμε δώρα και κατόπιν, τρισευτυχισμένοι, θα δούμε στην τηλεόραση τον Θέμο Αναστασιάδη να λέει αστεία.
Α ναι, Θέμος Αναστασιάδης. Ο οποίος στο Βήμα της 19-12-2004 έδειξε ποιο είναι το αποκρουστικότερο πρόσωπο του σύχρονου ρατσισμού: η δαιμονοποίηση του Άλλου. Ζηλεύοντας τη δόξα του Καρατζαφέρη και του Βορίδη, ο εμβληματικός συνεργάτης του «υπερέγκριτου» Βήματος ήταν ξεκάθαρος: «ο επόμενος Χασάν κάνει ήδη τα σχέδιά του...» ως εκ τούτου «η ΕΛ.ΑΣ. να πάρει επιτέλους την σκούπα και να απελάσει όλους τους ύποπτους και παρανόμως ευρισκόμενους ξένους» ώστε «η Ελλάδα των παιδιών μας να ανήκει επιτέλους στους Έλληνες...», διότι «δεν χρειάζομαστε και Αλβανούς (πόσο μάλλον Τούρκους Ευρωπαίους) Παπαχρόνηδες. Στείλτε τους πακέτο επιτέλους στα Τίρανα και σφραγίστε τα σύνορα...». Και μια (μικρή) ερώτηση: άραγε θα μπορούσαν οι Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου να καταγγείλουν ως αποκρουστικό δείγμα εθνοφασισμού την αρθρογραφία ενός εμβληματικού μέλους του οικονομικοδημοσιογραφικού πλέγματος που τόσο ένθερμα τους στήριξε ή μήπως όχι;
Ωστόσο ξεφύγαμε από την ιστορία μας: τα αστραφτερά αστεία του Θέμου Αναστασιάδη θα συνεχιστούν. Ο Τζενσίλ Μπ. θα απελαθεί με το επόμενο λεωφορείο. Και κάποιος από όλους αυτούς που τον απελαύνουν αφού τον κρατήσαν για δυόμιση μήνες στο Κρατητήριο της Υποδιέυθυνσης Αλλοδαπών, θα βάλει τα μικρά παιδιά του για ύπνο. Τότε είναι πιθανό να τους διαβάσει και κάποιο παραμύθι ας πούμε, αυτό του Άντερσεν για εκείνο το κορίτσι που θέλησε να ζεσταθεί με τα σπίρτα και το πρωί το βρήκανε παγωμένο από το κρύο. Το παραμύθι τελειώνει.
Μα κανένας κανένας μας δεν φαντάζεται τα όνειρα εκείνου του κοριτσιού.
Δημοσιευμένο στη Μακεδονία της Κυριακής (25 Δεκεμβρίου 2004)