Καλησπέρα, και ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και τις παρατηρήσεις.
Όπως βλέπω, ο συντάκτης του Αντίβαρου διόρθωσε ήδη τα λαθάκια (το ένα εξ αιτίας του αυτόματου πολυτονιστού), πριν προλάβω να τόν ειδοποιήσω εγώ. (Εκτός από το "μία", το οποίο δεν είναι λάθος, βεβαίως, αλλά θέμα προτιμήσεως. Από τους δημοτικιστές και τους (αυτόματους; ) διορθωτές των βιβλίων υπάρχει βεβαίως η τάσις να εξαφανίζουν το δισύλλαβο "μία" εντελώς, ακόμη και εκεί που χρειάζεται. Λέτε, από αντίδραση, οι αντίθετοι να εξαφανίζουν το μονοσύλλαβο "μια"; Ο καθένας την δική του μονοτυπία; (Δεν ξέρω εάν έχει επισημανθεί και στο μία/μια ιδεολογική φόρτισις!) Σοβαρά πάντως, συχνά μέ προβληματίζει όταν γράφω. "Μία" ή "μια"; Δεν είναι καν λύση το "όπως ταιριάζει"· συχνά η αίσθησίς μου για το πώς ταιριάζει εξαρτάται από την ψυχική μου κατάσταση· κατά την δεύτερη ανάγνωση, μού ταιριάζει αλλιώς! Και συχνά το πώς ταιριάζει είναι ασαφές. (Εάν τώρα υποθέσετε ότι μη αποφασιστικών των άλλων κριτηρίων προτιμώ συνήθως το δισύλλαβο μία, θα υποθέσετε μάλλον ορθώς.) Θέλω να πω ότι, σύμφωνοι, υπάρχει ο κανόνας αριθμητικό/αόριστο άρθρο, ως γενική βοηθητική οδηγία, αλλά δεν ισχύει απολύτως ούτε καν στην ομιλία (όταν γράφουμε δοκίμιο ούτως ή άλλως δεν καταγράφουμε προφορικό λόγο). "Μία μέρα έβρεχε." "Μια μέρα θα γίνω σπουδαίος." Χμ, αλλάζει το μέτρο...)