Να πω και εγώ μία μικρή γνώμη ως πρώην διδάσκουσα σε κολλέγιο / πανεπιστήμιο στην Αμερική;
Θα ξεκινήσω με τον εξής πρόλογο:
Οι τάξεις, σχετικά μικρές σε αριθμό μαθητών, ήταν κυρίως με μαθητές από Αμερική. Είχαμε όμως και καναδυό ελληνοαμερικάνους καθώς και (ο Θεός ξέρει πως το κατάφερε) ένα Κύπριο!
Να σημειώσω ότι ΟΛΟΙ οι μαθητές είχαν κινητά.
Να σημειώσω ότι οι ΜΙΣΟΙ μαθητές μου ήταν σε ηλικία λυκείου (είχαν δυνατότητα να πάρουν μαθήματα κολλεγίου / πανεπιστημίου πριν την ώρα τους αν είχαν καλούς βαθμούς).
Και να σημειώσω ότι το μάθημα δεν το εκλάμβαναν ως "underwater basket weaving" που λένε οι φίλοι μας εξ Αμερικής αλλά επειδή οι περισσότεροι είτε το πλήρωναν από τη τσέπη τους ή ήταν τμήμα υποτροφίας το σέβονταν (αυτό βέβαια παραπέμπει σε άλλο θέμα, αυτό του σεβασμού προς το διδάσκοντα, αλλά είναι όντως άλλο θέμα).
Από όλους τους μαθητές μου οι μόνοι που άφηναν τα κινητά ανοικτά ήταν οι ελληνοαμερικάνοι αλλά αυτός που είχε την αναίδεια να απαντάει κιόλας το κινητό του μέσα στη τάξη ήταν ο Κύπριος. Του έγιναν δύο ή τρεις παρατηρήσεις μέσα στη τάξη για να μην μιλάει στο κινητό αλλά .. αγρόν αγόραζε. Τη τέταρτη φορά έφαγε κιμωλία στο κεφάλι (και εδώ κυριολεκτώ - ε, μα αφηνίασα με την αναίδεια!). Τη πέμπτη φορά ως διδάσκουσα τον πέταξα έξω από την τάξη και την έκτη τον εκανα "drop" από τη τάξη για αυτόν ακριβώς το λόγο και με κάλυπτε και το σύστημα.
Τι μαθαίνουμε από την όλη ιστορία;
Μαθαίνουμε ότι το γουρουνάκι (σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι), και τα αυτιά να του κόψεις, πάλι γουρουνάκι θα είναι. Μαθαίνουμε ότι δεν αφήνουμε σε άλλους να μάθουν στο παιδί μας πότε να χρησιμοποιεί το κινητό. Είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το να τους πούμε πότε πρέπει και πότε δε πρέπει να μιλάνε στο κινητό. Επίσης δεν παιρνουμε το κανακάρη μας κάθε τρεις και λίγο για να δούμε αν είναι στο διάλειμα, αν έτρεξε και έπεσε παίζοντας μπάλα κτλ κτλ. Τέλος, ας χρησιμοποιήσουμε κι εμείς το κινητό όταν πρέπει γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά μου "βλέποντας και κάνοντας" : το παιδί θα μιμηθεί τη χρήση και γενικά τη συμπεριφορά του γονέα του. Αν ο γονιός δεν σέβεται πχ ότι είναι στην ουρά σε δημόσια υπηρεσία και μαθαίνουμε όλοι ότι θα φάει φρικασέ, τότε γιατί να περιμένουμε να σεβαστεί ο κανακάρης (και η κανακάρισσα) ότι είναι σε τάξη και ότι δεν θα σκεφτεί "επειδή η δασκάλα δίνει μία άσκηση, τότε είμαστε ελεύθεροι να αλωνίσουμε τηλεφωνικώς".
Και δεν υπαινίσσομαι ότι πάντα οι αμερικάνοι είναι καλύτεροι. Είχα παράδειγμα μαθητή που απαντούσε σε SMS στο μάθημα, αλλά τουλάχιστον αυτό δεν διέκοπτε τη προσοχή των υπολοίπων, αν και ήταν κακό του κεφαλιού του.
Αυτάααααααααα.
Β