Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=IUofDrO48xI

Γιάννης Κιουρκτσόγλου & Γιάννης Λογοθέτης, Σε παρακαλώ
(τραγούδι: Θέμης Ανδρεάδης / δίσκος: Κάτι άλλο μου θυμίζει (1974))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λίγο απ’ τη θωριά του

Ήταν το παράπονό του:

«Της αρέσουν μόνο οι γεροδεμένοι.
Τα έχει μ’ ένα στρατιώτη
που την εξευτελίζει.
Φέρνει γυναίκες και την απατάει
μπροστά στα μάτια της.
Κλαίγεται, κι όμως πάντα
στην αγκαλιά του γυρίζει.
Έχω κουραστεί να την παρακαλώ
να έρθει μαζί μου».

Αν ορέγονταν την κοπέλα
άλλο τόσο θαύμαζε τον στρατιώτη,
που ήταν σκληροτράχηλος και δυνάστης.
Λίγο από τη λάμψη και τη θωριά του
να είχε, θα της έκανε τα τρισχειρότερα.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=rO_SoRs3lQo

Θάνος Μικρούτσικος & Λίνα Νικολακοπούλου, Θα πάθεις έρωτα
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια (1990))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το τελευταίο ρούχο

Από καιρό την πολιορκούσε
κι όταν τη βρήκε στην αμμουδιά,
ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους –
άπλωσε την πετσέτα δίπλα της,
κι όπως ξάπλωναν κοντά, την άγγιζε.
Στάθηκε τυχερός με την άμεση
ανταπόκρισή της: Σηκώθηκε και τον οδήγησε
στο απόκρυφο ακρογιάλι.
Σταμάτησαν απόμερα,
και με την πείρα της στους άνδρες
– γνώριζε την έξαψη που προκαλούσε ολόγυμνη,
πέταξε και το τελευταίο ρούχο από πάνω της
και μπαινόβγαινε στο νερό.
Μπαινόβγαινε πολλές φορές
κι επιδειχτικά, σαν να του έλεγε
«θα πεθάνεις από λατρεία για μένα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=_YniYbtI48U

Μάνος Χατζιδάκις & Άρης Δαβαράκης, Πορνογραφία
(τραγούδι: Έλλη Πασπαλά / δίσκος: Πορνογραφία (1982))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σύγκριση

Η γνώμη του με κέντρισε:
«Είναι φτηνά και άνοστα τα πορνογραφικά έντυπα,
ενώ τα ποιήματά σου διεγείρουν
και συγχρόνως προκαλούν ανάταση ψυχής.
Έχω εξάρτηση, είμαι ναρκομανής με τους στίχους σου.»

Ξανασκέφτηκα την άποψή του.
Διόλου αμελητέος αντίπαλος η πορνογραφία,
πανστρατιές με βουλιμία τη διαβάζουν.
Τιμή μου να βγάζω άχρηστα τα έντυπα
και την παραλογοτεχνία της.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Sx3gPqs7rYU

Βασίλης Τσιτσάνης & Νίκος Ρούτσος: Τρέξε, μάγκα, να ρωτήσεις (Ντερμπεντέρισσα)
(τραγούδι: Στέλλα Χασκήλ, Μάρκος Βαμβακάρης & Βασίλης Τσιτσάνης / (ζεϊμπέκικο της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη) πρώτη φωνογράφηση το 1947)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νυχτοπερπατήματα

«Έχει ξεσηκώσει το ξενοδοχείο με τα θέλγητρά της,
την περιστοιχίζουν θαυμαστές, όμως το μυαλό της
στο νεαρό της ρεσεψιόν.
Ομορφόπαιδο και χρόνια μικρότερός της,
τον έχει εκμαυλίσει, τον απολαμβάνει μέχρι το πρωί.
Τα βράδια που έχω αϋπνίες,
τους βλέπω να επιστρέφουν απ’ τις ερημιές
και τα ξενύχτια.»

Με φόντο τις αϋπνίες της πρόβαλλε το ζευγαράκι.
Πικάντικα κι ευφρόσυνα τα νυχτοπερπατήματα.

Είχα σταμπάρει το ομορφόπαιδο της ρεσεψιόν.
Η στόφα, η μαγιά του σύναζε όνειρα:
πράος κι αισθαντικός.
Μαινάδες του έκαναν σινιάλο.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=WWUgOLlc5eU

Χρήστος Νικολόπουλος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ο Σαλονικιός
(τραγούδι: Στράτος Διονυσίου & Μαρίνα Βλαχάκη / δίσκος: Ο Σαλονικιός (1985))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θεσσαλονικιός έμπορος

Απ’ τη συγκίνηση που είχε η φωνή του
κατάλαβα ότι αναπολούσε τα ταξίδια του:
«Πήγαινα στην Κωνσταντινούπολη για δουλειές,
έκλεινα παραγγελίες με ομογενείς μεγαλέμπορους∙
έγινα και επιστήθιος φίλος με τους περισσότερους.
Φιλόξενοι κι ανοιχτοχέρηδες με γύριζαν παντού,
απ’ τ’ αριστροκρατικότερα κέντρα μέχρι
τις πιο κακόφημες συνοικίες.
Όλο "πατρίδα" με φώναζαν,
"πατρίδα πιες", "πατρίδα χόρεψε",
κι εγώ δεν τους χαλνούσα χατίρι.»

Το κάλλος που είχε του έδινε
μεγαλοπρέπεια και φινέτσα,
κι η λαϊκή καταγωγή του
ευθύτητα κι ερωτισμό –
ιδιότητες ακατάλυτες.
Αυθόρμητα τον φώναζαν «πατρίδα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=vaA-t9bAxkQ

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Δεν έχω ιδέα
(τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας / δίσκος: Δεν έχω ιδέα (1989))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο Σκοτσέζος

«Σ’ ένα δρόμο στο Χονγκ Κονγκ
πουλούσαν ερωτικά φίλτρα∙
μάλιστα ένας πραματευτής επέμενε
ν’ αγοράσω μια σκόνη από όρχεις ρινόκερου.
Με χιουμοριστική διάθεση ψιθύρισα στη φίλη μου:
"Σκέψου εκατομμύρια, μιλλούνια Κινέζων
στην απέραντη επικράτειά τους,
αυτή τη στιγμή να επιδίδονται στην πράξη του έρωτα".
Αντί να διασκεδάσει, ενοχλημένη με τράβηξε
να φύγουμε. Όμως, αρκετά με τα ταξίδια μου.
Εσύ με τι ασχολείσαι;» ρώτησε ο συνομιλητής μου,
ένας κατάξανθος Σκοτσέζος που κατέβαζε
το ένα ποτό μετά το άλλο.
Άναβαν τα φώτα στην παραλία που έπηζε
από κόσμο. «Με ποίηση», του απάντησα,
«Δεν υπάρχει ποίηση, μάλλον χάνεις τον καιρό σου»,
ήταν η απότομη αντίδρασή του.

Τυχαία, μετά από χρόνια
σε μια εφημερίδα διάβασα
για το Χονγκ-Κονγκ και τον θυμήθηκα.
Το περιστατικό με τα φίλτρα
–έτσι όπως μου το είχε διηγηθεί–
έφτιαχνε ποίημα.
Κι ας ειρωνευόταν, κι ας μην πίστευε
ο ανίδεος στην ποίηση.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=GVu6c0IcT0w

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Λάμπα θυέλλης
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Ισόβια (2005))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι θαμώνες στο στέκι

Σκαρφαλωμένο στην αρχή του δάσους
κάτω από ψάθες και πολύχρωμα λαμπιόνια,
ήταν το στέκι που έχει θέα
το βουνό και τη θάλασσα.
Με ανοιχτές αγκάλες με υποδέχτηκαν
όταν ανέβηκα∙ μαζί τους άρχιζε η σύναξη της νύχτας.

Εκεί στο πιο όμορφο μπαλκόνι,
ήσουν και ήμουν η σάρκα που γυαλίζει
και υποβάλλει∙ η σάρκα που εξευγενίζει
χαίρεται, και μαθαίνει να πεθαίνει.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=5F63DD6beGA

Μανώλης Χιώτης, Λαός και Κολωνάκι
(τραγούδι: Μαίρη Λίντα & Μανώλης Χιώτης / ταινία: Λαός και Κολωνάκι (1959) του Γιάννη Δαλιανίδη)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υποψήφια βουλευτής

Χωρίς υστεροβουλία μού άνοιξε τα χαρτιά της:
«Όσο κι αν με πιέζουν, θα αρνηθώ
να κατέβω στις εκλογές: Τα έξοδα για την προβολή
είναι τεράστια, θ’ αναγκαστώ να πουλήσω το σπίτι.
Οι γονείς μου ήταν φτωχοί, ζούσαμε σε υπόγειο.
Ο χώρος στενός και τα έπιπλα τόσο στριμωγμένα
που όλο κτυπούσα, μελάνιαζα απ’ τις γωνίες τους.
Γλίτωσα απ’ τα υπόγεια – χιλιοστό δεν ξεπουλάω
απ’ το σπίτι μου για φιλοδοξίες.»

Γυναίκα σπαθί, απογυμνώνονταν.
Όχι όπως τόσοι και τόσοι που κομπάζουν
για τα σαλόνια που κατάγονται.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χωρίς έλεος

Την κτύπησαν αντιξοότητες,
τσαλαπατήθηκε, έγινε σμπαράλι.

Για να ξεχνιέται, στα τυφλά πηγαίνει
και χώνεται σε συντροφιές που παλιά
την καταδέχονταν.
Παλιά απέδιδε, πουλούσε πνεύμα και αστεία.
Όμως τώρα τους ενοχλεί με την ασκήμια,
τη βουβαμάρα, την παθητικότητά της.
Για να σε δεχτούν ανάμεσά τους
κάτι σπουδαίο πρέπει να διαθέτεις σε εμφάνιση,
αυτοπεποίθηση – και προπαντός να τους διασκεδάζεις.

Τα αυστηρά κριτήρια φυλάχτηκαν.
Της φέρθηκαν ελεεινά∙
σαν κουρέλι την ξαπέστειλαν
– σύμφωνα με την απέχθεια της συντροφιάς
για τους αποτυχημένους.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=fEQOOqOauB0

Δε σε θέλω πια
(παραδοσιακό Σμύρνης σε μία από τις πρώτες εκτέλεσεις του (ίσως το 1910) από την Ελληνική Εστουδιαντίνα)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μαυλιστικά

Σταμάτησες παθιάρικα να με προσελκύεις
και να με κυνηγάς.
Πια αποσύρθηκες.
Σίγουρα σε κούρασαν
και οι τόσες αρνήσεις μου.

Τα πολλά χρόνια
που μαυλιστικά με κυνηγούσες
φτιάχνουν μια ολόκληρη,
περασμένη εποχή.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000).

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=-b5asxhvzxc

Δήμητρα Γαλάνη & Λίνα Νικολακοπούλου, Πόσα γράφει η αγάπη ακόμα
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη & Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Μικρά παιδιά μεγάλα όνειρα (2007))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παρένθεση

Με ρωτάει αν είναι φαντασιώσεις
ή βιώματα, όσα ερωτικά καταγράφω
στα ποιήματά μου –
και αυτό σαν μια παρένθεση,
καθώς διακριτικά με φλερτάρει.
Ευχάριστα έρχεται η συμπεριφορά του,
τονώνει τη φιλαρέσκειά μου.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000).

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=OmlVNpAlmxw

Φίλιππος Πλιάτσικας & Μάρω Βαμβουνάκη, Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
(τραγούδι: Πυξ Λαξ / δίσκος: Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η άλλη όψη

Συγγραφέας όπως και οι άλλοι
στον στενό κύκλο που βλεπόμαστε.
Πάντα μαχητικός –στην ηλικία
μόλις πλησιάζει τα εξήντα–
πάντα ακατάβλητος με τα επιχειρήματα
και τις απόψεις του, ιδίως για τα λογοτεχνικά,
και μια αρέσκεια να επιβάλλεται.
Μόνο τις προάλλες που βρεθήκαμε οι δυο μας
είδα την άλλη, διαφορετική όψη του.
Μια επώδυνη θλίψη τον περιέκλειε,
και μου εξομολογήθηκε την ανέραστη ερημιά του –
ότι τα έντονα ειδύλλιά του
που στην κάψα τους εκλύθηκε κάθε έκσταση,
τελειωμένα πια, ξέμακρα εντελώς στο παρελθόν.
Και υπομένει τη νέκρα,
το ανέραστο σεργιάνι του που διαιωνίζεται.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=iPEeTm7nBWQ

Σταύρος Κουγιουμτζής & Κώστας Ριτσώνης, Τι σημαίνει αγάπη
(τραγούδι: Αιμιλία Κουγιουμτζή / δίσκος: Μικραίνει ο κόσμος (1982))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόσωπο με πρόσωπο

Ας τον θεωρούν συγγραφέα ολκής
κι ας τον προσέχουν. Εμένα δεν με πείθει.
Οι παθιασμένοι καημοί που μ’ ενδιαφέρουν
δεν υπάρχουν στα γραπτά του.

Κάποτε μου επιτέθηκε –
«Η εμμονή σου με τα ερωτικά θα σε βλάψει.
Κάθε ποίημά σου στο ίδιο μοτίβο,
επαναλαμβάνεσαι και μας κουράζεις».

Όποτε με κλονίζουν οι επιθέσεις τους
με τη σκέψη περιπλανιέμαι σ’ ένα παλιό μου ταξίδι.
Επισκεπτόμασταν με πούλμαν διάφορες πόλεις,
διανύαμε τεράστιες αποστάσεις.
Μας λίκνιζε ο δρόμος και η μουσική στο κασετόφωνο.
Αργόσυρτοι αμανέδες ακούγονταν
γεμάτοι από το πάθημα της αγάπης.
Γίνονταν πια ανεξάντλητο το ρεπερτόριο της αγάπης.
Στον ίδιο ρυθμό, στο ίδιο μοτίβο
η μία κασέτα διαδέχονταν την άλλη,
που ο κόσμος στο πούλμαν αποζητούσε –
τόσο που οι διαδρομές και οι επισκέψεις
ήταν ένα πρόσχημα γι’ αυτά τα ακούσματα,
γι’ αυτές τις μουσικές της αποχαύνωσης.

Συνειδητά οδηγούμαι στο ίδιο μοτίβο στα ποιήματά μου.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=uHYucnVbT6M

Σπύρος Παπαβασιλείου & Νίκος Βρεττός, Έχω εσένα ν' αγαπώ
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Σ' ένα κόσμο σαν κι αυτό (1982))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μια αγάπη μου

Απλωμένα σε καναπέδες, πατώματα και τοίχους
εκθέτονταν χαλιά εισαγωγής από την Ανατολή.
Η συντροφιά που ακολούθησα συναγωνίζονταν
ποιος θα διαλέξει το καλύτερο,
και ποιος θα πληρώσει περισσότερο.
Έφερναν βαβούρα και υστερία επιδειξιομανίας.
«Παραδέξου το, είναι άχαρα άτομα
κι εσύ πνίγεσαι ανάμεσά τους.
Μια ανοησία η βαβούρα τους,
απορώ πώς τους ανέχεσαι.»
Γύρισα και τον κοίταξα καθώς απρόσμενα
εμφανίστηκε μπροστά μου και έκανε την υπόδειξη.
Με μάλωνε και τα μάτια του υπέφεραν από αγάπη,
με μάλωνε και η φωνή του λιγωμένη
κόμπιαζε από αγάπη –
με τον πιο μειλίχιο τρόπο με μάλωνε.
Και ήταν το αντίδοτό μου,
το πιο αληθινό αντίδοτο
για τις άχρηστες και άχαρες συναναστροφές μου με άλλους.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=6bgNb8HSKrI

Απόστολος Χατζηχρήστος & Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Η πεντάμορφη
(τραγούδι: Απόστολος Χατζηχρήστος, Σούλα Καλφοπούλου & Μάρκος Βαμβακάρης (1949))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μητριαρχικό αρχέτυπο

Αξίζει για τη θέρμη, την αψηφισιά της.

Υπήρξε καλλονή, τι πιο φυσικό
ότι της έκαναν τεμενάδες.
Ποικίλους τεμενάδες δέχεται ακόμη
και τώρα, που με τα χρόνια έμεινε
σκιά του εαυτού της.
Αξίζει για την αψηφισιά, το σταθερό βήμα της.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)