Είστε ακόμη εκεί; Έχω πολύ καιρό να επισκεφθώ το φόρουμ...
Εγώ έμαθα τυφλό σύστημα στη Didacta, Σταδίου 33, στην Αθήνα, το μακρινό 1972. Πήγαινα ακόμη στο γυμνάσιο, στην ιταλική σχολή, στο Πολυτεχνείο, και μετά το σχολείο ανηφόριζα λιγάκι και πήγαινα στο μάθημα.
Θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη μέρα, πόσο μου κακοφάνηκε όταν μου είπαν πως έπρεπε να κόψω τα νύχια μου! Ήταν μια μεγάλη αίθουσα, όλοι είχαμε από μια γραφομηχανή, της οποίας τα πλήκτρα ήταν όλα καλυμμένα με γκρίζα τετράγωνα πλαστικά "σκουφάκια", και τα οκτώ επίμαχα ΑΣΔΦ και ΞΚΛ΄ είχαν κίτρινα σκουφάκια, για να ξέρουμε να τοποθετούμε αμέσως τα δάχτυλά μας εκεί. Στον τοίχο μπροστά μας μια μεγάλη οθόνη που έδειχνε τα πλήκτρα. Και μια φωνή από το μικρόφωνο υπαγόρευε, ρυθμικά, ένα ένα γράμμα ή τόνο. Τότε βλέπετε ήταν το πολυτονικό. Μας πήρε 36 ώρες για το ελληνικό πληκτρολόγιο, άλλες 18 για το αγγλικό, και άλλες 18 (ή ήταν 16; Η μνήμη μου με γελάει) για την ταχύτητα. Φθάσαμε δηλαδή τους 250 χτύπους το λεπτό.
Στην αρχή η μαμά μου ανησυχούσε που καθυστερούσα να γυρίσω σπίτι (δεν της το είχα πεί για να της κάνω έκπληξη). Ήθελα να συνεχίσω και στενογραφία, όμως μετά κουράστηκα, και τελικά δεν το έκανα.
Ήταν το πιο χρήσιμο πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου.
Έκτοτε γράφω κάθε μέρα, στη γραφομηχανή (μηχανική, έπειτα ηλεκτρική, έπειτα ηλεκτρονική) και από το 1998 στον υπολογιστή. Τα χέρια μου πάνε όσο γρήγορα και η σκέψη μου. Δεν έχω δει κανέναν απ'αυτούς που χρησιμοποιούν μόνον τα πέντε από τα δέκα δάχτυλα να έχει τέτοια ταχύτητα, αν και ορισμένοι πράγματι πλησιάζουν. Στο μόνο που δεν είμαι τόσο γρήγορη είναι όταν συναντάω νούμερα, προφανώς γιατί στη δουλειά μου σπάνια χρειάζονται.
Τώρα δα έκανα μια αναζήτηση να δω εάν υπάρχει ακόμα η Didacta, όμως δεν βρήκα τίποτα, πρέπει να έκλεισε.
Poll