| Το θα και το να τού θανάτου Αντώνης Φωστιέρης Έτσι λοιπόν χωρέσανε στα μάτια σου τόσες κοινές ασήμαντες εικόνες Ποιος θα ’χει χρόνο κάποτε να βυθιστεί στη λίμνη μιας ανάμνησης Η αιωνιότητα κρατάει τόσο λίγο Όμως, δε γίνεται, θα υπάρχει κάπου μια μικρή δικαιοσύνη να εξηγεί Με ποιες προθέσεις φεύγει ένας άνθρωπος Με πόσα θα και πόσα να που ψιθυρίζει ο θάνατος Σβήνει ασυλλόγιστα ολόκληρη ζωή Αφού, το ξέρεις, ένα μόλις δευτερόλεπτο αρκεί ν’ αλλάξουν τώρα δυο φτερά τη ρότα τους Και, μην ακούς, τα δευτερόλεπτα πληρώνονται ακριβά Γι’ αυτό κι ο άνθρωπος εκείνος φεύγει απένταρος Με τον πνιγμένο ρόγχο ενός κυνηγημένου Λεπτά χρειάστηκε λεπτά Χιλιάδες δευτερόλεπτα Για ν’ αγοράσει τι; ασήμαντες εικόνες Μα πώς μπορεί να ξεχρεώσει τώρα πού να δανειστεί Πόσες εικόνες να πουλήσει απ’ την ανάμνηση Μια δυναστεία εικόνες παλιωμένες Γεννοβολάνε τα λεπτά κι ο τόκος βγαίνει αβάσταχτος∙ Κανείς λοιπόν δεν έχει να πληρώσει; Από τη συλλογή Το θα και το να του θανάτου (1987) | Das so-wird und das so-soll des Todes Antonis Fostieris So also passten in deine Augen so viele alltägliche, billige Bilder. Wer wird die Zeit einmal finden, einzutauchen in den See einer Erinnerung! Die Ewigkeit währt kurz. Aber es kann nicht sein, es muss irgendwo eine kleine Gerechtigkeit erklären, Mit welcher Absicht jemand geht. Mit wie viel So-Wird und wie viel So-Soll, die der Tod flüstert, Erlischt unbedacht ein ganzes Leben, Indes, du weißt es, eine Sekunde nur genügt, Und zwei Flügel ändern ihren Kurs. Und, höre nicht darauf, die Sekunden kommen teuer zu stehen. Deshalb geht auch jener Mensch davon, ohne einen Pfennig, Mit dem erstickten Japsen des Gehetzten. Moneten brauchte er, Minuten, Tausende Sekunden, Um was zu kaufen? Billige Bilder! Aber wie kann er seine Schuld jetzt tilgen, wo ein Kredit aufnehmen, Wie viele Bilder der Erinnerung soll er verkaufen? Eine Ahnengalerie alt gewordener Bilder... Fortwährend gebären die Minuten, und der Zins darauf wird unbezahlbar. Kann also niemand dafür aufkommen? |