Βασίλης Ιωαννίδης

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης (1948-2022)



Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948. Σπούδασε ιατρική και πήρε την ειδικότητα του ακτινολόγου. Ήταν νοσοκομειακός γιατρός ως το 1991 που παραιτήθηκε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά και ως κριτικός λογοτεχνίας. Πέθανε το 2022.

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

• Ανθίζει κάποτε ο κήπος... / Φεγγάρια στο βυθό (1995)
• Είναι κάτι άναρθρες κραυγές... / Φεγγάρια στο βυθό (1995)
• Πάλι στη μοναξιά θα ακουμπήσεις... / Φεγγάρια στο βυθό (1995)
• Σε συντηρεί η στάχτη... / Φεγγάρια στο βυθό (1995)
• Ανοίγουνε τα φύλλα... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Έναστρη νύχτα... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Έστρωσε η μέρα... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Ημιτελή τοπία... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Κρυμμένα πρόσωπα... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Με στροβιλίζουνε... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Μέσα στον κήπο... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Μια μια τις λέξεις... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Μικρά τα μάτια σου... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Μικροί οι ώμοι... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Όλες οι λέξεις... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Πλαγιαστό φεγγάρι... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Πώς να μιλήσει η σιωπή... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Πώς ξεθυμαίνει κάποτε ο ουρανός... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Σπέρμα σιωπής... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Συλλογισμένη... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Το βάραθρο να γίνει φως... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Υδρία στρογγυλή... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Φράχτης ο πόθος... / Μικρά ερωτικά (1998)
• Ήρθαν μέρες περίεργες... / περιοδικό «Πανδώρα» (2003)
• Κάποτε, τα κομμένα χέρια... / περιοδικό «Πανδώρα» (2003)
• Σα ρόδια σκάζουν τα μάτια... / περιοδικό «Πανδώρα» (2003)
• Από τη μέσα πόρτα του καιρού... / περιοδικό «Πανδώρα» (2005)
• Μ’ ένα σύννεφο... / περιοδικό «Πανδώρα» (2005)
• Μες στις σιδηροτροχιές... / περιοδικό «Πανδώρα» (2005)
• Άνυδρα τα λόγια σου... / περιοδικό «Πάροδος» (2007)
• Άστεγη έμεινε η ποίηση... / περιοδικό «Πάροδος» (2007)
• Είναι το πρόσωπό σου... / περιοδικό «Πάροδος» (2007)
• Μαύρη οθόνη... / περιοδικό «Πάροδος» (2007)
• Με πολιορκεί το βλέμμα σου... / περιοδικό «Πάροδος» (2010)
• Έμπλεξες πάλι με τους υάκινθους... / ανέκδοτο ποίημα

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[banned]

Ίσως ενδιαφέρει τους φίλους της ποίησης να πω ότι ο Βασίλης Ιωαννίδης ήταν γιατρός ακτινολόγος που έκανε μια πράξη σπάνιου θάρρους και αφοσίωσης στην τέχνη. Εγκατέλειψε την ιατρική για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε. Σήμερα διατηρεί τη μικρή αίθουσα τέχνης και βιβλιοπωλείο Δίπολο στη Δημητρίου Γούναρη, πίσω από τη Ροτόντα. Εκτός από ζωγράφος και ποιητής, είναι μελετητής της λογοτεχνίας μας και κριτικός.

[wings]

Κι εγώ να προσθέσω με τη σειρά μου ότι ο Βασίλης Ιωαννίδης είναι ένας βαθύτατα καλλιεργημένος άνθρωπος και έχει εξαιρετικές γνώσεις όσον αφορά τη λογοτεχνία εν γένει. Με συγκίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και η αγάπη που έδειξε για τη δικιά μας προσπάθεια εδώ στο Τρανσλάτουμ και το ότι μόνος του προσφέρθηκε να βοηθήσει αν χρειαστούμε κάτι στο μέλλον. Βεβαίως, οφείλω και πάλι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Τόλη που μου τον σύστησε.

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Όλες οι λέξεις...)

Όλες οι λέξεις
γίναν άστρα
και σε ψάχνουν
 
Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998)

[Anastasia]

Νομίζω ότι η συλλογή Μικρά ερωτικά είναι ένας από τους θησαυρούς που λέγαμε σε άλλο νήμα. Μεστά και δυνατά νοήματα, λέξεις δεμένες σφιχτά, συναισθήματα που αγγίζουν την ψυχή...

[wings]

Ναι, ναι και πάλι ναι. Είναι θησαυροί και μάλιστα (ας μου συγχωρεθεί ο πλεονασμός) πλούσιοι τούτα τα ποιήματα του Βασίλη.

Ωστόσο, δεν είναι περίεργο. Είναι ο ίδιος ένας χαρισματικός και πολύ πλούσιος άνθρωπος - ψυχικά και πνευματικά. Ο Τόλης που τον ξέρει πολλά χρόνια έχει πολλά να μας πει για τον Βασίλη.

[banned]

Ο Βασίλης είναι ένας σπάνιος άνθρωπος. Κάτι ακόμη με λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Ο Γ.Θ. Βαφόπουλος ήταν θείος του. Με τον Βασίλη γνωριστήκαμε στην Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση στα τέλη της δεκαετίας του '70, οργανώσαμε ένα σωρό εκδηλώσεις και είμαστε φίλοι από τότε. Εκείνος με παρουσίασε στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου το 1999 και εκείνος έγραψε την εκτενή εισαγωγή στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων μου το 2004.

Όπως κι εσύ, με μια επίσκεψη στο Δίπολο μπορεί και η Αναστασία να τον γνωρίσει από κοντά (και όποιος άλλος ενδιαφέρεται) και να διαπιστώσει του λόγου το αληθές.

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Σπέρμα σιωπής...)

Σπέρμα σιωπής
στον κόλπο∙
μέσα μου βλασταίνω
εντός μου ανθίζεις

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998)

[Evmorfia]

Αυτά τα Μικρά Ερωτικά μόνο «μικρά» δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσεις.

Φτερωτή μου, σ' ευχαριστώ γιατί είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο λιτό και τόσο περιεκτικό, χωρίς περιττά «στολίδια», αλλά και τόσο συγκλονιστικό συνάμα.

[wings]

Καλημέρα, Εύη.

Χαίρομαι όσο δεν μπορείς να φανταστείς με όσα λες. Ωστόσο, οι ευχαριστίες αρμόζουν στους ποιητές μας που με τους στίχους τους μας έχουν δώσει και συνεχίζουν να μας δίνουν μια πλούσια «προίκα» για να μπορούμε να νιώσουμε όσα μας αξίζουν. :-)

Υ.Γ.: Περιττεύει να πω ότι ενθουσιάζομαι που το μεσονότιο κλιμάκιο είναι πάντοτε παρόν. :-)

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Φράχτης ο πόθος...)

Φράχτης ο πόθος,
γυμνό κορμί
παραδομένο σε ύπνο∙
μέσα στα σκέλη
αναμμένο κερί

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998)

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Έναστρη νύχτα...)

Έναστρη νύχτα
αντίδωρο,
της πικραμένης
μέρας

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998)

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Άστεγη έμεινε η ποίηση...)

Άστεγη
έμεινε η ποίηση
και περιφέρεται
στους δρόμους
ζητιανεύοντας
 
            *

Ναυάγιο η ποίηση
κι ο ποιητής
ο ναυαγός

Δημοσιευμένο στο περιοδικό Πάροδος, τεύχος 17 (Δεκέμβριος 2007)

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Έμπλεξες πάλι με τους υάκινθους...)

Έμπλεξες πάλι με τους υάκινθους
Στο σεληνόφως χαμόγελα μίσχοι
ριπές της βροχής φιλήματα του ανέμου
Έμπλεξες πάλι
Με τον καρπό που ξεκλειδώνει τον ήλιο
με τον καθρέφτη της σιωπής πάνω στους λόφους
μ’ ένα φιλί μονοκονδυλιά
μ’ όλους τους πόθους απλωμένους στις στέγες
με τα όνειρα φουγάρα ανεμίζοντα
Έμπλεξες πάλι
Με λίγο άσπρο στη θέση του καιρού
να πλέεις όρθιος
με λίγο κίτρινο για τους λυγμούς των λουλουδιών
στα χαρακώματα της μνήμης να λούζεσαι στο φως
Έμπλεξες πάλι
στην υγρασία του φθινοπώρου
μ’ ένα λιβάδι απορίες
να ξαναρχίσεις να συλλαβίζεις
τα πρώτα αρώματα
παρέα με τα στάχυα.

Ανέκδοτο ποίημα (2008)

[wings]

Βασίλης Ιωαννίδης, Άτιτλο (Πλαγιαστό φεγγάρι...)

Πλαγιαστό φεγγάρι
φέτα σιωπής στο στήθος
άδειο μαξιλάρι
 
Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά (1998)