Πέτρος Γκολίτσης

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης



[Πηγή για τη φωτογραφία: βιβλιοnet]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Birkbeck College). Εκτός από τη λογοτεχνία ασχολείται και με τη ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Θεσσαλονίκη και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το ιστολόγιο του ποιητή: http://poemsgolitsis.blogspot.gr/

Ποιητικές συλλογές:
«Η μνήμη του χαρτιού», εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2009
«Το τριβείο του χρόνου», εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013
«Η σάρκα των προσωρινών», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2015

Δοκίμια-μελέτες:
«Νάνος Βαλαωρίτης: Από τις αφετηρίες στην ολοκλήρωση του μοντερνισμού», εκδ. Κοινωνία των (δε)κάτων, Αθήνα, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Απόσταση / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Βοή / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Γράμματα / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Έπιπλα / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Ζητιανεύοντας / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Η ξύλινη καρέκλα, το καρφί και το σχοινί / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Θανατοθραύστης / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Κάποιος / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Κόσμοι / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Κύκλοι / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Λέξεις / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Ορίζοντας / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Ο χρόνος και ο θάνατος / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Ράφια / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Σταθερά Ετσενσμπέργκερ / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Σώματα / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Χειμερινό / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Balkan Express / Η μνήμη του χαρτιού (2009)
• Γυρίζουν οι νεκροί σαν δορυφόροι... / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Δεν το περίμενα... / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Η επιστροφή / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Η νυχτερινή στοά του Μίλτου Σαχτούρη / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Η τρέλα-δάσος / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Καταβύθιση / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Μόνο οι νεκροί / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Ο πυρετός του Γκέορκ Τρακλ / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Πιο κάτω / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Ποιητή δώσ’ το σύνθημα... / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Σπλάχνα / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Στο σπίτι της νεκρής / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Το 1995 κατεβαίνω την Μαρτίου... / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Το βλέμμα κιγκλίδωμα / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Το γυαλόχαρτο / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Το τσιγκέλι / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Το χιόνι / Το τριβείο του χρόνου (2013)
• Η πόλη των φαντασμάτων: Thessaloniki ξανά / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Θεσσαλονίκη 2013 μ.Χ. / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Καραβάτζιο / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Με αίμα και θάνατο / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Μια προεξοχή (αντί απολόγου) / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Ο γυάλινος θόλος του Ράιχσταγκ / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Ο πάσσαλος / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Όταν συλλέξουν τα οστά μου... / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Πραγματικότητα / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Σάρκα και γαλάζιοι ίσκιοι / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Συναίνεση / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Τα στάχυα στο βουβό μαύρο τζάμι / Η σάρκα των προσωρινών (2015)
• Φυγάδες πάλι και η νέα αιωνιότης / Η σάρκα των προσωρινών (2015)

Συνεντεύξεις του Πέτρου Γκολίτση:

• Ο Πέτρος Γκολίτσης απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ (ιδεόστατο, 2013)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[wings]

ULRICH SCHNAUSS - A RITUAL IN TIME AND DEATH - YouTube

Ulrich Schnauss, A ritual in time and death (album: A Long Way to Fall (2013))

Πέτρος Γκολίτσης, Ο χρόνος και ο θάνατος

Μικρά παιδιά ο χρόνος και ο θάνατος
γδύνουν πράγματα, ξηλώνουν νήματα απόμερα
τα πλένουν στη θάλασσα
παίζουν κι αφήνουν πίσω τους
ερείπια και οστά
εκλιπόντα νοήματα
τα σκεπάζουν πρόχειρα με χώμα
και ετοιμάζονται για τον επόμενο τρόπο.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης: Η ξύλινη καρέκλα, το καρφί και το σχοινί

Η ξύλινη καρέκλα βρέχεται
η ξύλινη καρέκλα περιμένει
έξω στη βροχή
τον κύριό της.

Η ξύλινη καρέκλα αιμορραγεί.
__________________

Αδιάλειπτα τρισδιάστατο το πραγματικό
κρεμάω πίνακες στους τοίχους.

Το πιο σημαντικό πλέον στους πίνακες
είναι το καρφί

που τους κρατάει στους τοίχους.
__________________

Αλάλητη, ατελέστατη
ενδέχεται η ζωή
να είναι ένα σχοινί
που κόβεται
απ’ το ίδιο του το βάρος.

Κρέμεται στο πουθενά
με φόντο που αλλάζει.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Σώματα

Τα σώματα πέφτουν
σαν σπόροι στο χώμα
καινούρια σώματα ορθώνονται
στη θέση των άλλων
τελειώνουν και πέφτουν
σαν σπόροι στο χώμα
στις στάχτες απλώνονται

φωνάζοντας έλεος

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Ζητιανεύοντας

Φροντίζω τα λουλούδια
δεν θέλω να πεθάνω
ιδίως τα ξερά
γέρικα χέρια ζαρωμένα
δεν θέλω να πεθάνω.

Τα μελετώ ευλαβικά∙
καθετί που τελειώνει
οφείλει να αποπνέει ιερότητα
ιδίως αν δεν υπόσχεται
καμία νέα αρχή
καμία συνέχεια.

Μια ζητιάνα μοιράζει τσουρέκια
στην Καμάρα.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Ράφια

Σε ποια σειρά τις λέξεις να βάλω;
Σαν ράφια λευκά αιωρούνται στον χρόνο
ούτε στηρίζονται ούτε στηρίζουν
σκόνη μαζεύουν, σκόνη επιστρέφουν.

Μικρή η πνοή σου
και ο θάνατός σου μικρός.

Μα σαν πανί διαγράφουν τον χώρο.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Γράμματα

Τα γράμματα –σχεδόν– αυτονομήθηκαν
στήνουν τοίχους από μόνα τους.
Μα η πρώτη λέξη που όρθωσαν
εκλιπαρεί για την αναίρεσή τους.

Θ - ά - ν - α - τ - ο - ς

Το κάθε γράμμα προσπαθεί
να φύγει από το θήτα.

Σκιές ποδηλάτων
γλιστρούν και χάνονται
στα άσπρα τους χωράφια.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Balkan Express

Με μαχαίρωσε πολλές φορές
με έθαψε ζωντανή
είναι θαύμα που σας μιλώ
διότι είμαι νεκρή.
Η μόνη μου έγνοια τα τρένα
αν θα περάσουν στην ώρα τους
να μη με δουν
καθώς τα χαλίκια τακτοποιώ
και κρύβομαι από κάτω.

Ίσως ένα χαλίκι να αρκεί
για να με δει
να πιάνω χέρια άλλων νεκρών
να τους πατάω προς τα κάτω.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Βοή

[Οι σιωπές είναι τόσες
όσοι και οι άνθρωποι
αλλάζουν
σαν σκιές σκεπάζουν
τα πράγματα
μα ο θάνατος ένας
θερμαίνει την πέτρα
βουίζοντας
την ομαλίζει μονόχρωμος
την δένει
και σέρνοντάς την
την αφανίζει
την όμοια
κάθε μέρα
στον αιώνα τον άπαντα]

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Λέξεις

Οι λέξεις λαξεύουν τα πράγματα
γλυπτά που δεν ορίζονται
μεταβάλλονται
καθώς οι λέξεις αλλάζουν
με το πέρασμα των χρόνων
είδωλα που φουσκώνουν
και ποτέ δεν κατέχονται
σκάνε και κρέμονται
οι λέξεις τα πράγματα
κουβαριασμένα.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Χειμερινό

Τόπος λευκός, τρισδιάστατος
συνέχεια να βάζεις χρώματα
και με τα δυο σου χέρια
και αυτά να πέφτουν, να γλιστρούν
να εξαφανίζονται.

Το μόνο που ακούγεται η φθορά
που συνεχώς ανανεώνεται.

Σπάτουλες τα άκρα σου
εν τέλει συντηρούν το λευκό.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Κάποιος

Νιώθω σαν κάποιος
που τραβά σιδερένιους μοχλούς
σκουριασμένους τεράστιους
για να αλλάξει τη σειρά των πραγμάτων.

Μα τα πράγματα πέφτουν
το ένα μετά το άλλο
και αντί να στοιβάζονται λιώνουν
αφαιρώντας συνέχεια κομμάτια.

Όλο το τρίξιμο όρθωσε
ένα τεράστιο λευκό
που μες στην μονοτονία του σφυρίζει

αυ-το-κτο-νί-α και θά-να-το.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Σταθερά Ετσενσμπέργκερ

Σταθερά Ετσενσμπέργκερ
συν πλην 1354
ι ίκουαλς εμ σι σκουέαρ
ενέργεια προς μάζα
η ταχύτητα του φωτός
–στο τετράγωνο πάντα–
το μωρό κλαίει
ο νεροχύτης γεμίζει
η ζωή μου η μισή
αποσπασματική
οι στίχοι μου με στήνουν
μπροστά στο απόσπασμα.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Ορίζοντας

Το δέρμα σου αποπνέει πια
πέρα από θάνατο
και ναφθαλίνη.

Κομμάτια ξέχωρα γκρίζα της λάσπης
όμοια ο ουρανός
με μια κίνηση ανεπαίσθητη
τα ξεκολλάς αργά
– εφόσον θέλεις.

Στο βάθος
τον ορίζοντα
σαν μια κλωστή
εύκολα τον αποξηλώνεις
τραβάς γλυκά
από τα αριστερά προς τα δεξιά
και αποκαλύπτεται
η ίδια απαράλλαχτη εικόνα.
Σαν εφιάλτης.

Βρέχει ο ουρανός λευκά σεντόνια.
Τα χέρια σου
ποδήλατα παρατημένα.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)

[wings]

Πέτρος Γκολίτσης, Κόσμοι

Να πεις σε άλλη γλώσσα
των πραγμάτων το νόημα
σε ουρανούς που διψούν
να ειπωθούν αλλιώς
να στήνεις κοσμήματα
που γυρνούν σαν σφαίρες
να δένουν τα σύνολα
να σηκώνονται κόσμοι.

Από τη συλλογή Η μνήμη του χαρτιού (2009)