Αλέξανδρε, καλημέρα.
Θα σου φανεί «λαϊκή» η απάντησή μου, αλλά είναι αυθόρμητη και ειλικρινής: ποιητές υπάρχουν πολλοί, Καβάφης όμως ένας.
Οι μελετητές τής παγκόσμιας λογοτεχνίας λένε ότι θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον δύο αιώνες ώσπου η Ευρώπη κι η υφήλιος ολόκληρη να ξεπεράσουν τον Καβάφη και να κάνουν το επόμενο «δικό τους» βήμα. Ως τότε θα δούμε πολλές γενιές λογοτεχνών που θα φέρουν τα σημάδια του και την επιρροή του.
Δυο καρπούζια κάτω από μια μασχάλη δεν χωράνε, αλλά κάνω κάπου κάπου ένα διάλειμμα από τους Θεσσαλονικιούς ποιητές και παρουσιάζω στην κεντρική ενότητα της ποίησης μερικούς ακόμα αγαπημένους μου ποιητές δημοσιεύοντας ορισμένα, κατά τη γνώμη μου, σημαντικά ποιήματά τους. Στο πλαίσιο του διαλείμματος αυτού κάνω και μια αδέξια απόπειρα να «ανθολογήσω» τον Καβάφη. Γιατί δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω - ακόμη και τα πρώιμα ποιήματά του μου δημιουργούν δέος. Κι, αν θες, επιλέγω γραπτά καθαρά και μόνο με βάση το δικό μου ένστικτο.
Δεν «σου ανακαλύπτω», λοιπόν, τίποτα. Ο ίδιος ο Καβάφης σε βοηθά, με βοηθά, μας βοηθά ν' ανακαλύψουμε τον κόσμο - τον κόσμο γύρω μας, τον κόσμο του νου μας και, πρωτίστως, τον εσωτερικό μας κόσμο και τη στάση ζωής μας. Όλοι μας κουβαλάμε τον Καβάφη μέσα μας, όλοι οι Ευρωπαίοι, εδώ και περίπου έναν αιώνα.