Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: σα(ρε)μαλι on 10 Nov, 2005, 01:41:09

Title: Νίκος Καρούζος
Post by: σα(ρε)μαλι on 10 Nov, 2005, 01:41:09
Νίκος Καρούζος (1926-1990)

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.ekebi.gr%2Fappdata%2Fwriters%2F1935%2Fsmall%2FKAROUZOSNIKOS_gr.JPG&hash=3ad2f949f64fa5fe098ca566d2f867b969abb3fa)   (https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.ekebi.gr%2Fappdata%2Fwriters%2F1935%2Fsmall%2FKaroyzosNikos.JPG&hash=aeed9646ef8bc62a57504702f23b13a3973f0b99)

Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του Σίμων ο Κυρηναίος στο περιοδικό Ο Αιώνας μας. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η επιστροφή του Χριστού εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του ’60 με τις συλλογές Η έλαφος των άστρων, Ο υπνόσακκος και Πενθήματα. Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου Αιώρηση, γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο, και πέθανε. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά όπως Νέα Εστία, Αθηναϊκά Γράμματα, Ευθύνη, Σπείρα, Τομές, η Λέξη. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ Εθνικό Βραβείο Ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988). 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Καρούζου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Νίκος Καρούζος», Η ελληνική ποίηση · Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.482-483. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Ζήρας Αλεξ., «Καρούζος Νίκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Λαλουδάκη Ελισσάβετ, «Νίκος Καρούζος (1926-1990), Χρονολόγιο», Διαβάζω393, 2/1999, σ.110-115, Παπακόγκος Κωστής, «Αιχμάλωτος της ελευθερίας», Η λέξη88-89, 10-11/1989, σ.885-891 και Χατζηφώτης Ι.Μ., «Καρούζος Ν.Δ.», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ. (http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=215)


Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:
•  Αίφνης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1417.msg186046#msg186046)
Η νύχτα με συμφέρει (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1417.msg383301#msg383301)
•  Τι είπα κάποτε σ' έναν ιπτάμενο (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1417.msg383304#msg383304)
Χαρμόσυνο λάβδανο (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1417.msg383307#msg383307)

Ευρετήριο ελληνικής ποίησης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=54631.0)
Title: Νίκος Καρούζος, Αίφνης
Post by: spiros on 21 Jun, 2009, 02:23:59
Νίκος Καρούζος, Αίφνης

Αυτό που λέμε όνειρο δεν είν’ όνειρο
που η πλατιά πραγματικότητα δεν είναι πραγματική.
Κάπου γελιέμαι μα εκεί κιόλας υπάρχω απόλυτα,
σαν το σύννεφο που αλλάζει στα νωθρά δευτερόλεπτα
όντας μονάχα η ακάλεστη μεταμόρφωση.
Κανένα λιοντάρι δεν παραγνώρισε το θήραμα
και η πάπια δεν έπαψε να πιπιλίζει τη λάσπη·
το χταπόδι βγαίνει απ’ το ρηχό θαλάμι του με γαλαζόπετρα
στα ξέφωτα η τίγρη λησμονιέται ανεπίληπτα.
Νυχτώνει και σήμερα. Η αγωνία
λέει πάλι: θα βοσκήσω το μαύρο.


Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#ΑΙΦΝΗΣ (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#ΑΙΦΝΗΣ)
Title: Νίκος Καρούζος, Η νύχτα με συμφέρει
Post by: crystal on 13 Oct, 2011, 14:37:49
Νίκος Καρούζος, Η νύχτα με συμφέρει

Πράγματι η νύχτα με συμφέρει.
Πρώτα-πρώτα ελαττώνει τις φιλοδοξίες· ύστερα
διορθώνει τις σκέψεις· έπειτα
συμμαζώνει τη θλίψη και την κάνει υποφερτότερη
τη σιωπή με σέβας ανατέμνει·
εξαίρει την όσφρηση μα προπάντων η νύχτα περιζώνει

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#Η_ΝΥΧΤΑ_ΜΕ_ΣΥΜΦΕΡΕΙ (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#Η_ΝΥΧΤΑ_ΜΕ_ΣΥΜΦΕΡΕΙ)
Title: Νίκος Καρούζος, Τι είπα κάποτε σ' έναν ιπτάμενο
Post by: wings on 13 Oct, 2011, 14:43:37
Νίκος Καρούζος, Τι είπα κάποτε σ' έναν ιπτάμενο

Σαν αφαιρέσεις από τον ήλιο την λαίμαργη αστρονομία
δεν είναι πιότερος από μιά πυγολαμπίδα που διαστέλλει
την κίνηση μέσ' στο άναυδο σκοτάδι.
Δεν έχει πόσιμη σημασία να σταλάξουμε
τσιγγούνικες αλήθειες και σταγονίδια βεβαιότητας
δεν έχει ούτε μιά πρωτοτυπία η ξεμυαλίστρα η εξυπνάδα
πρωτότυπος είναι εκείνος που δικάζει τις λέξεις
εκείνος που βάζει ποινές ολοένα στα δάχτυλά του
την ώρα που σέρνουν έρημα την άλαλη πένα.
Δεν έχει μητρότητα ο ίλιγγος
δεν έχει πατρότητα η νύχτα.
Μίλησα κι άλλοτε γι'αυτά τα χαρτόνια.
Οι σκοτεινοί μας σύντροφοι: οι άκρες και τα μάκρη
με του κύκλου τ 'άγρια δώρα μας κοροιδεύουν.
Έχοντας πιά ξεπέσει ο γέροντας Ευκλείδης
ειν' απόβλητο το μήκος ως πράξη του σύμπαντος
και το ύψος ανεύρετη μελωδία στα πλάτη...
Τράβηξα την σκονισμένη αιωνιότητα σαν κουρτίνα
με τόση ευκολία και τά 'χασα βλέποντας
το λάγνο τίποτα της αναφρόδιτης καμπύλης!
Ο άγγελος τότε του έαρος μου φώναξε: -Μη στενεύεις,
αγίαζε μονάχα, μη σκοπεύεις, κι απ'το μειλίχιο
δαιμόνιο της αγάπης πιο περ' ακόμη τράβα κι ας είπες
θα κομματιάσω τον κόσμο για να ματιάσω
τη δύναμη της αλήθειας.
'Ελα, λυτρώσου τώρα κι απ' του ερωτήματος την έλλειψη
να γίνεις ομορφότερος να μείνεις όντως μόνος...

Από τη συλλογή Χορταριασμένα χάσματα (εκδ. Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1974)
Title: Νίκος Καρούζος, Χαρμόσυνο λάβδανο
Post by: wings on 13 Oct, 2011, 14:53:22
Νίκος Καρούζος, Χαρμόσυνο λάβδανο

Μέσα στη βενζινέρημο ξεράθηκε κι ο πόνος -
η αγάπη στο τασάκι πολιτικό κιγκλίδωμα...
Ποιά φρίκη είν' το φώς που μ' έχει άρπάξει
κι ο αμφίβραχυς!
Κλαίει κι αναδακρυώνει ο χαλασμός ονόματι
όραση
κ' είναι σαλόνι η ματιά μου σ' αυτό τ' αλώνι
το φαρδύ του φεγγαριού
με αργυρόχροα ταμένα στην απόγνωση
χωρίς τη γλώσσα-μέγαιρα να διαγουμίζει λήθη
μέσ' απ' της μνήμης τη φορμόλη.
Θαυματουργός τη θεωρία του τροχού σας τη δασκάλεψα
τα ασθητήρια μαστίζοντας
αγχιθανής αγχίθεος αγχινεφής κι αεροβάτης μόνος
ο ήλιος είναι το πάγιο προσθέτει η δασύτριχη σελήνη.
Δεν παίζω σοβαρότητα κι αναδεύω φυσικοχημικά
συμπεράσματα
τρελόσωστος: οπτική ευφυία ο σερίφης ανόλβιος
ασπάζομαι τη γη με γοερές μου γονυκλισίες ανώφελος
εγώ ανταλλάσσω πυρά μονάχα με το θάνατο -
καταλαβαίνεις;
Όταν ξεμέθαγα τις αλκοολικές βελόνες απ' τα τρυπήματα
η ψυχανάλυση του άγιου μαδούσε τη λάμψη του καθρέφτη
το σώμα σου αποπλέει ωσάν χάρτινο με ξεφλουδίσματα
χρόνου
από χρυσίζουσα οχιά το πεπρωμένο σου δεν εκκολάφτηκε
κι αποπλέει το σώμα σου
κρατώντας ηχητικά χάμουρα
στα θηλυκά ερείπια του Ηρώδειου όπως αιφνίδια
μου φάνηκε πως έπιασε φωτιά
η άρπα.
Ξημερώνει μέ ατμώδη βουνά μάντισσες φωνασκίες κοτόπουλα
χαρτορίχτρες
απεχθαίρω τη στύση μου μελάτη
κι ω Θεέ μου ας μπόρηγα νάμπαινα κάποτε για πάντα
στον ύπνο.

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ_ΛΑΒΔΑΝΟ (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/nikos_karoyzos_poems.htm#ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ_ΛΑΒΔΑΝΟ)
Title: Re: Νίκος Καρούζος
Post by: spiros on 16 Sep, 2013, 22:36:43
Νίκος Καρούζος,  Γράφοντας εκδικούμαστε τα πράγματα

Μαύρη εκδίκηση ...(κορνάρισμα στο γάμο του Καραγκιόζη).
Πενθήμονας αναπνέω πάλι καπνίζοντας.
Θα 'λεγα όμως το σκοτάδι μεγάλο προνόμιο -: τη νύχτα
είν' όλα ανοιχτά τα ερωτήματα.
Στην αλήθεια δεν υπάρχει ωράριο, δεν κατεβάζει
τα ρολά της,
δεν κλείνει τις Κυριακές ή τα Χριστούγεννα.
Χτες το θυμήθηκα πως οι λέξεις τα μαύρα μας αγγελούδια
(οι αμέτοχες στον έρωτα ιερόδουλες) λικνίζονται
σαν ασέβειες πάντοτε.
Γοερότητα μέσα μου της ανέπαφης σιγής και το στόμα μου
αγαλλόμενο βάραθρο που συντρίβομαι
πάνω σε στίχους αρμαθιές (τα νεφρά μου στο απόλυτο).
Θα 'θελα δίχως φωνήεντα τους βραδιάτικους καημούς
να ρημάξω
τα χιλιόχρονα βάσανα. Ω βραχύβια
μύρα του έαρος εσείς των λέξεων όλων ακατάδεχτα ...
Τι είν' η τόση λογική; δεν είναι μια πετυχημένη
παραφροσύνη;
Στο κάθε πυροτέχνημα η νύχτα, νύχτα ξαναμένει
χαρίζοντας στα χέρια μου σπαραχτικό τσεκούρι της αγάπης
τα όνειρα : ξερόκλαδα στην ερημιά κ' η θάλασσα
το άσυλο του τίποτα, σκυλί με μπλάβο αίσθημα
κουρελιασμένο.
Έχω καρδούλα νηστικιά βλογιοκομμένη ελπίδα
(πότε το 'λεγα;)
σήμερα δεν το βρίσκω στην αθώα της μνήμης μου
βαρβαρότητα.
Μα όμως να την η γυναίκα η κατάφυτη
η λαμπισμένη από σπίθες στα παράκρημνα του έρωτα
οπού της άρεσε να βουλιάζει παντέρημη κι αμάχητη
σε κυματώδη νυχτικά σαν αερόστατα ουρλιάζοντας
«κάνε με δίχως γυρισμό στην κόλαση να φτερουγίσω».
Τ' ακούω (κλαίει λυπηρά) το χαροπούλι
μα έχει στο θεό σας εντολοδόχους ο θάνατος;
Εμένα είναι το μυαλό μου γιαπωνέζικο.

Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας (1979)

Από το σπάνιο βινύλιο "Ομορφαίνω τη μοίρα" που ηχογράφησε ο Καρούζος το φθινόπωρο του 1989, όντας πια άρρωστος. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 έφυγε για πάντα.
Title: Νίκος Καρούζος
Post by: spiros on 28 Sep, 2021, 09:47:53

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Σα να μην υπήρξαμε ποτέ
κι όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη.
Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση
για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.
Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει
χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα.
Και λέγαμε πως δεν έχει καιρό η αγάπη
να φανερωθεί ολόκληρη.
Μια μουσική
άξια των συγκινήσεών μας
δεν ακούσαμε.
Βρεθήκαμε σ΄ ένα διάλειμμα του κόσμου,
ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Θα σωθούμε από μια γλυκύτητα
στεφανωμένη με αγκάθια.
Χαίρετε άνθη σιωπηλά
με των καλύκων την περισυλλογή,
ο τρόμος εκπλεπτύνεται στην καρδιά σας.
Ενδότερα ο Κύριος λειτουργεί,
ενδότερα υπάρχουμε μαζί σας.
Δεν έχει η απαλή ψυχή βραχώδη πάθη
και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής.
Ω, θα γυρίσουμε στην ομορφιά
μια μέρα …
Με τη θυσία του γύρω φαινομένου
θα ανακαταλάβει η ψυχή τη μοναξιά της.


Primo dialogo (tr. Massimiliano Damaggio (https://rebstein.wordpress.com/2013/06/15/poiein-ii/))

Come non fossimo mai esistiti
e però soffrimmo dal profondo.
Né ci fu data una spiegazione
per il profumo dei fiori, almeno.
L’altra metà della nostra età passerà
bluffando a carte con la morte.
E dicevamo che l’amore non ha tempo
di mostrarsi tutto intero.
Una musica
degna delle nostre emozioni
non la sentimmo.
Ci trovammo in un intervallo del mondo,
si salvi chi può.

Saremo salvati da una dolcezza
coronata di spine.
Salve, fiori silenziosi
i calici in raccoglimento,
la paura si raffina nei vostri cuori.
Il Signore funziona intimamente,
intimamente esistiamo fra voi.
L’anima morbida non ha passioni rocciose
e canta sempre la canzone della pazienza.
Oh, torneremo alla bellezza
un giorno…
Col sacrificio di quanto intorno appare
l’anima riconquisterà la sua solitudine.


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ

Θάνατε, που περνάς σαν ρεύμα μες' απ' τις στιγμές,
κι αν λέγεσαι Σήμερα
κι αν Αύριο
κι αν Χτες:
δεν αγνοούμε.
Της φύσεως την κυκλοθυμία,
τη φρίκη των αναμνήσεων
τη φρίκη του τι επράξαμε
και των προσώπων μας το κλαίον βάθος,
δεν αγνοούμε.
Μας μένει να συνεχιστεί αυτό το πράγμα,
χωρίς να θέλουμε,
χωρίς να μη θέλουμε.
Φωτοχυσία στο κενό τα όνειρά μας.

Με δειλινά δάκρυα
υποδέχομαι τα λόγια σου.
Το πνεύμα σου προεξοφλεί,
κινείται διαγωνίως.
Δεν είδες τα ωραία δίπλα σου
στο φοβερότερο πέσιμο;
Να γυρίζεις – αυτό είναι το θαύμα -,
με κουρελιασμένα μάτια,
με φλογωμένους κροτάφους απ' την πτώση,
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είν’ η αιτιότητα,
το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα,
τα βήματα χωρίς προοπτική.
κι όμως
στη χειμωνιάτική γωνία ο καστανάς
περιβάλλεται από σένα.
Κόψε ένα τραγούδι απ' τα' άνθη
με δάχτυλα νοσταλγικά.
Να γυρίζεις – αυτό είναι το θαύμα.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ

Νύχτα εξοντωτική,
το κυριακάτικο φως περιμένουμε.
κι αν είναι να μην έρθει
απαγχόνισέ μας απ' τα' άστρα,
να αιωρούμεθα προς δόξαν του μηδέν.
Καταβροχθίσαμε τον πόνο,
τι άλλο μας μένει,
μπορούμε να φύγουμε.
Πάρε μας, νύχτα
καθώς μια τελευταία ομορφιά του κόσμου,
αν είναι
να μην
έρθει
το φως.
Μη μας εγκαταλείψεις,
απ' το γαλάζιο σου φόρεμα πιαστήκαμε,
στο μαύρο ήλιο μη μας αφήσεις.
Είναι μοιραίο
να
μη
διακρίνουμε τότε.
και θα χτυπούμε το στήθος στις ακρογιαλιές της φωνής μας
για ένα κύμα _
αν γυρίζουν πίσω τα κύματα,
για να μας πάνε, να μας πάνε …
Δε μας έδωσε σημεία το φως
και μάταια περιμένουμε.
Λύτρωσέ μας, νύχτα.


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ

Άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της
ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου
σ' αυτά τα έρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τα πουλιά.
Είπε μου αδελφέ,
μήπως όλο το ζήτημα
είναι να μοιράσουμε την απελπισία μας;
Έχεις τα χρώματα στην ψυχή;
Είμαι ήρεμος.

Προσμένω
μια βαθύτερη χαρά από σένα.
Φιλαμαρτήμων κήπος η καρδιά σου
έλα και φέρε τους καρπούς.
Ολόκληρος να ομολογήσεις.
Χωρίς την ομολογία τι κοστίζει η τέχνη;
( Ίσως, και τι η ψυχή … )
Ο δούλος του θεού
προς όλους τους ανθρώπους:

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

Η αγωνία μου υψώνεται
ως τα εδελβάϊς άνθη.
Δεν έχω την ετοιμασία μέσα μου
για κατορθώματα.
Θεέ μου, σε κυνηγώ,
όπως παιδί τις πεταλούδες.
Είναι αλήθεια
πως μας έστειλες το γυιο σου
ή μήπως εκλύεται η φαντασία μας έτσι;
Θεέ μου, σε κυνηγώ,
όπως παιδί τους συνομηλίκους μου
στο δειλινό παιχνίδι.
Θεέ μου, διδάσκεται ο Σαίξπηρ στον παράδεισο;
Και συ αδελφέ μου
άνοιξες την αυλαία
για να με δουν αιχμάλωτο.
Δεν είμαι έτοιμος.

Αποθέσαμε το μέλι στ χείλη μας.
Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ,
η φωτιά που μας καίει δεν είναι του κόσμου.
Έρχεται
με της Αποκαλύψεως τα λόγια …
Υιέ του Θεού ρίξε κι άλλη φωτιά
για τη διεστραμμένη γενεά.
Ιησού Χριστέ,
ανάτειλε,
αυστηρός,
ανείπωτος,
υπέρτερος της πίστεως.


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ

Θέλω να φτάσω στην καρδιά σου.
Ποτίζω με δάκρυα τη γη
μετά τόσους καιρούς
ολοήμερα κ' εγώ.
Σήμερα το να είσαι άνθρωπος
ζυγίζεται με τα δάκρυα,
Ζητώ μια νέα γραφή για το μέσα κόσμο.
Πάσχω για ένα χαμόγελο του πλησίον
ελεύθερο από όλα τα αισθήματα.
Θέλω να φτάσω στην καρδιά σου,
εκεί που το χαμόγελο πλέκεται
με το φως του ήλιου,
δίχως ρίζα πουθενά.

Κύριε, απ' τα μαύρα νέφη του χειμώνα
κι απ' τις εικόνες των ναών,
απ' τα ολόχρυσα στάχυα των κάμπων
και απ' της θάλασσας το έρεβος,
από κάθε ομορφιά να εγερθείς
μ' ευθεία ορμή προς την καρδιά του,
γιατί μες' στη δική μου καρδιά
ποτέ δε θα σε συναντήσει.
Μην επικαλείσαι τον πόνο, αδελφέ μου,
όταν δεν έχεις μυστήριο στη θέληση.
Δείξε μου το μέσα πράγμα.
Δεν είναι να τεντώσουμ' ένα τόξο στη ζωή,
δεν είναι να μιλήσουμε σε γλώσσα πολέμου.
Έχασες το παιχνίδι του πόνου
αν μείνεις
μες' στων δισταγμών τα παγερά φώτα.
Ωστόσο, κράτησε στην ψυχή σου την αγάπη.


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ

Δεν έχω πια λύση καμιά.
Και κουβεντιάζω με τους δρόμους
σε γλώσσα που κ' εγώ δεν ξέρω.
Όμως, η περιέργεια με κρατά στη φοβερή γιορτή,
μεγάλη περιέργεια, ομολογουμένως,
να δω πως δεν υπάρχει λύση ως το τέλος.
Για την αγάπή κ.τ.λ.
έχω
συμφωνήσει.
Δεν μπορώ
να βάλω την πίστη ανάμεσα
στον πόνο και στην αιωνιότητα.
Τρίβονται τα όνειρά μου
σαν φύλλα του φθινοπώρου
που πέφτουν αθώα
και τα πατούμε.

Τα όνειρα,
βλαστοί στο στήθος,
κλήματα μες' στην καρδιά.
τα όνειρα …
Διαιώνια εκδικούνται το χώμα
σκοτώνοντας εμάς.
Οι νέες δροσοσταλίδες κάθισαν στα φύλλα,
χύθηκε το αίμα του θεού.
Οι νέες αισθήσεις δόθηκαν.
Μη στέκεις στο προαύλιο του ναού
με μάτια μόνο.
Άτονα τα χέρια σου τώρα,
υψώνονται, υψώνονται αύριο,
μονάχα μην πέσεις όταν το φως
ανάμικτο με άπιαστη φωνή
και λυπημένη
σε σταματήσει:
«Γιατί με πολεμάς;»
(η ερώτηση διαρκεί)

ΜΗΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ

Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε
παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων
ή έστω μνημόσυνα.
Όταν δεν έχετε μαντέψει τη δύναμη
που κάνει την αγάπη
εφάμιλλη του θανάτου…
Όταν δεν ξέρετε κανέναν υπερσυντέλικο…
Όταν λέτε τη φύση μητέρα μας και όχι θεία μας.
Όταν δεν πίνετε χαρούμενα το αθώο νεράκι…
Μη με διαβάζετε όταν έχετε δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα…

«Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας ώστε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι»

Υ.Γ.

-Τι έχεις Νίκο και δεν είσαι καλά ;
– Έχω ύπαρξη.

POETI GRECI CONTEMPORANEI. Νίκος Καρούζος Nikos Karùzos - PDF ΔΩΡΕΑΝ Λήψη (https://docplayer.gr/12278659-Poeti-greci-contemporanei-nikos-karoyzos-nikos-karuzos.html)