Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ακαταμάχητη
Αρχίζω να συνειδητοποιώ
τους λόγους που την ερωτεύτηκα
μου είπε:
«Φανέρωνε κάτι το ανεπαίσθητα
ευάλωτο επάνω της,
ίσως πληγωμένη από δραματικά γεγονότα
κι εμπειρίες που έζησε.
Γινόταν ακαταμάχητη στα μάτια μου
όχι μόνο από το φυσικό της κάλλος
που έκανε θραύση,
αλλά και από κάτι ιδιαίτερα ζεστό,
βαθιά ευαίσθητο,
που πηγαία εκδήλωνε.
Ακαταμάχητη,
χορός και ζάλη του οίστρου μου.»
Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
