Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη: [τι είμαι...]
τι είμαι
αέναος κύκλος
ωοειδές κάτι ή τίποτα
πώς λάμπει άυλη η υφή μου
είδωλο κάτοπτρο η αντανάκλαση
έρχομαι ή πάω Πουνέντες ή Σιρόκος
σπάω το κέλυφος της προαιώνιας κρύπτης
εξέρχομαι με ορμή γεωμετρώ τους ορίζοντες
πλέκω κοτσίδες θαυμάτων σε αθέατες Αφροδίτες
ανασύρω από τις ρωγμές πετρωμένες πυγολαμπίδες
αρδεύω άνυδρες στέπες σκορπίζομαι αφρός ευφορίας
αναδύομαι ίριδα πίνω το χάος τεχνουργώ χλωροφύλλη
αναβλύζω σε υδάτινες εκροές ραίνω γαμέτες με σπέρμα
μέχρι να με δεχθεί σπλαχνικά στη βαθύκολπη μήτρα της
πλάθω επιφωνήματα ράβω στους ώμους φτερά λιβελούλας
κρημνίζομαι Ίκαρος βυθίζομαι σε πελάγη βεβαιοτήτων
ψάχνω μαργαριτάρια στα χείλη Άχραντου κόχλου*
όταν νούφαρο στη λίμνη της λησμοσύνης
διαχέομαι άχνα αχνή στον χωροχρόνο
πνοή αστεριών αστείρευτη
γαλάζιο απαύγασμα
γαλαξία
* Σημείωση της ποιήτριας:
Ρωμανός ο Μελωδός, Ακάθιστος Ύμνος, «Ευρύχωρον σκήνωμα του Λόγου χαίρε, Άχραντε κόχλος ή τον θείον Μαργαρίτην προαγάγουσα», Ωδή ε', Τροπάριον.
Από τη συλλογή με λένε Εύα (2023)