Νικολέττα Σίμωνος

[spiros]

Νικολέττα Σίμωνος
Ψυχής Έκφραση

Το πιο όμορφό μου ποίημα

Το πιο όμορφό μου ποίημα
Με τη σιωπή μου το ’γραψα
Βουλιάζοντας ηδυπαθώς
Και καθ’ ολοκληρίαν
Μέσα στ’ απύθμενα τα μάτια σου
Εκεί όπου συνάντησα
Τις πιο κραταιές λέξεις.

Άσε τον πόθο σου

Άσε τον πόθο σου
Να εκραγεί
Να ξεχυθεί η λάβα σου
Εντός μου
Κι έτσι να γείρουμε αγκαλιά
Ως την αυγή...

Morituri te salutamus

Λογύδρια άνευ ουσίας σε δωμάτια
συνουσίας χαλιέται κατ’ ουσίαν ο καιρός
κι όσο χαλιέται ο καιρός, άλλο τόσο χτίζει
μοναξιές

να ΄χει να τροφοδοτεί με ερωμένες κι εραστές
το κολλητάρι του τον
θάνατο

Τυχερές τούτες οι μοναξιές, καθώς

μονάχ' αυτές
αυτές μονάχα
την αιώνια αγάπη θα ζήσουν και τον
ατέρμονο έρωτα

και, δη, μες σ' έναν κόσμο
παντελώς απόντα απ' το χάος και
τόσο ουσιαστικώς ανύπαρκτο

Τούτ' η αγάπη
τούτος ο έρωτας
δεν λήγει με τον θάνατο

μα με τον θάνατο αρχίζει...