9ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης, 16-25 Μαρτίου 2007

[Αλ.]

Σε ένα μήνα από τώρα ξεκινάει το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ. Θα υπάρξει ειδικό αφιέρωμα στις μουσικές του κόσμου. Για περισσότερες πληροφορίες για τις επιμέρους κατηγορίες σε λίγο καιρό...

[Αλ.]

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στο πλαίσιο του Ελληνικού Τμήματος του 9ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
- Εικόνες του 21ου αιώνα πραγματοποιείται αφιέρωμα σε μια από τις πιο
δημοφιλείς ελληνικές τηλεοπτικές εκπομπές. "Οι μουσικοί του κόσμου" σε
παρουσίαση του Λεωνίδα Αντωνόπουλου και παραγωγή της ΕΡΤ και του Χρόνη
Πεχλιβανίδη (Onos Production), είναι μια σειρά από μουσικά ντοκιμαντέρ, η
οποία σύστησε στο ελληνικό κοινό τον πλούτο της μουσικής του πλανήτη, αλλά
και τη σκηνή της «world music». Το αφιέρωμα θα περιλαμβάνει δέκα συνολικά
ντοκιμαντέρ της σειράς και θα ταξιδέψει το κοινό της Θεσσαλονίκης στις
εικόνες και τους ρυθμούς διαφορετικών μεταξύ τους χωρών, από το Ιράν, το
Ισραήλ και το Μαρόκο ως τη Σερβία, το Πράσινο Ακρωτήρι και τη Ζανζιβάρη.

Ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος, δημοσιογράφος ειδικευμένος στη μουσική, ταξιδεύει
σε διάφορες περιοχές του πλανήτη για να στήσει τα ιδιαίτερα ρεπορτάζ του.
Επισκέπτεται φεστιβάλ, συναντά μουσικούς και συγκροτήματα, κάνει πορτρέτα
καλλιτεχνών, ανακαλύπτει τον ήχο των πόλεων, αλλά και τις άγνωστες
παραδόσεις της υπαίθρου. Αναζητά τις ρίζες της μουσικής, ξετρυπώνει ήχους
του παρελθόντος που παραμένουν ακόμα ζωντανοί, ανιχνεύοντας ταυτόχρονα τη
σημερινή μουσική δημιουργία κάθε τόπου. Κύριο γνώρισμα των εκπομπών είναι το
ότι η καθεμία αφουγκράζεται και μεταφέρει στον θεατή μουσικές που περιέχουν
τον παλμό και το πνεύμα της εποχής μας.

Γυρισμένα με την αίσθηση ενός ταξιδιού - οι εκπομπές αξιοποιούν τη γνώση και
την εμπειρία της εταιρίας παραγωγής, ONOS Productions, στα ταξιδιωτικά
ντοκιμαντέρ και τη συνδυάζουν με την εξειδικευμένη γνώση και τη
δημοσιογραφική πείρα του Λεωνίδα Αντωνόπουλου-τα ντοκιμαντέρ των «Μουσικών
του Κόσμου» καταγράφουν τη μοναδική εμπειρία της ακρόασης κάθε μουσικής στον
τόπο γέννησής της και φέρνουν το κοινό σε επαφή με τους ίδιους τους
ανθρώπους που κρατούν ζωντανή την κουλτούρα της χώρας τους. Μέσα από το
ρεπορτάζ ξύνουν την επιφάνεια του ήχου και των τραγουδιών για να φέρουν στο
φως την Ιστορία, την πραγματικότητα, αλλά και ξεχωριστές ανθρώπινες
ιστορίες.

[Αλ.]

Λίγα λόγια για την ταινία έναρξης του Φεστιβάλ... Περιττό να προσθέσω ότι τέτοιες φεστιβαλικές περιόδους η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για μια σύντομη επίσκεψη...
Το 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, το οποίο
πραγματοποιείται στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ
Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ξεκινά φέτος δυναμικά, με την προβολή της
ταινίας Dixie Chicks: Σκάστε και τραγουδήστε. Σε συν-σκηνοθεσία της φετινής
τιμώμενης του Φεστιβάλ, Μπάρμπαρα Κοπλ και της συνεργάτιδός της, Σεσίλια
Πεκ, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του δημοφιλούς γκρουπ κάντρι
μουσικής Dixie Chicks, το οποίο προκάλεσε την αμερικανική κατακραυγή όταν η
τραγουδίστριά του, Νάταλι Μέινς, δήλωσε σε μια συναυλία τους μια μέρα πριν
την εισβολή στο Ιράκ, ότι ντρέπονται που ο Τζορτζ Μπους κατάγεται από το
Τέξας, την πατρίδα τους. Παίρνοντας το σχόλιο αυτό ως έναυσμα, η ταινία
ακολουθεί τη ζωή και την καριέρα των μελών του γκρουπ σε μια περίοδο τριών
χρόνων, κατά την οποία βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πολιτική σκηνή και
δέχθηκαν απειλές κατά της ζωής τους, ενώ προσπαθούσαν να συνεχίσουν με την
καθημερινότητά τους, να κάνουν παιδιά και φυσικά να δημιουργήσουν μουσική.
Περισσότερο από το πορτρέτο ενός μουσικού συγκροτήματος, το Dixie Chicks:
Σκάστε και τραγουδήστε σκιαγραφεί με έντονη κριτική διάθεση το πολιτικό
κλίμα της σύγχρονης Αμερικής, όπου η ελευθερία του λόγου και της
διαμαρτυρίας είναι πλέον δικαιώματα υπό εξαφάνιση.

Η προβολή της ταινίας έναρξης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 16 Μαρτίου
στις 20.30 στον κινηματογράφο Ολύμπιον - Galaxia Vacation Club.

DIXIE CHICKS: ΣΚΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΤΕ / DIXIE CHICKS: SHUT UP AND SING
ΗΠΑ, 2006

Σκηνοθεσία: Barbara Kopple, Cecilia Peck Φωτογραφία: Christine Burrill, Luis
Lopez, Seth Gordon, Gary Griffin, Joan Churchill Μοντάζ: Bob Eisenhardt,
Jean Tsien, Aaron Kuhn, Emma Morris Ήχος: Giovanni di Simone, Alan Barker,
Jason Blackburn, Peter Miller Μουσική: Dixie Chicks Παραγωγοί: Barbara
Kopple, Cecilia Peck, David Cassidy Παραγωγή: Cabin Creek Films 35mm
Έγχρωμο, 92'

Η ταινία ταξιδεύει μαζί με τις Dixie Chicks από την κορύφωση της
δημοτικότητάς τους ως τα αγαπημένα κορίτσια της κάντρι μουσικής και τις
τραγουδίστριες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις δίσκων όλων των εποχών, μέχρι το
διαβόητο σχόλιο της βασικής τραγουδίστριας του συγκροτήματος Natalie Maines
κατά του προέδρου Μπους το 2003. Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή και την
καριέρα των μελών των Dixie Chicks σε μία περίοδο τριών ετών, στη διάρκεια
των οποίων δέχτηκαν πολιτικές επιθέσεις και απειλές κατά της ζωής τους, ενώ
εξακολουθούσαν να ζουν τη ζωή τους, να γεννούν παιδιά και να παίζουν
μουσική. Η ταινία τελικά παρουσιάζει ποιες είναι οι Dixie Chicks ως
γυναίκες, ως δημόσια πρόσωπα και ως μουσικοί.

«Για μας, η ταινία είναι η ιστορία τριών καλλιτεχνών, μητέρων και πολιτών
που αρνήθηκαν να μείνουν σιωπηλές. Το ταξίδι που κάναμε με τις Dixie Chicks
μετά την κριτική τους για την πολεμική τακτική του Μπους αντικατοπτρίζει την
ιστορία της χώρας μας αυτή τη στιγμή. Καθώς αυτές οι γυναίκες υπερασπίζονταν
τα πιστεύω τους, κόντρα σε απειλές κατά της ζωής τους και μποϊκοτάζ της
μουσικής τους, είδαμε ένα πνεύμα κουράγιου και αξιοπρέπειας που ήταν βαθιά
αμερικάνικο.
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερης ζωτικής σημασίας για μας από το να έχουμε φωνή,
και ο σεβασμός που κερδίσαμε γι' αυτές τις γυναίκες, οι οποίες δεν
υποχώρησαν όσο κι αν τους κόστισε, ήταν μια μεγάλη κι αισιόδοξη επιβεβαίωση.
Η αφοσίωσή τους ως μητέρες, η αποφασιστικότητά τους να εκφραστούν με
ειλικρίνεια μέσω της μουσικής τους, και ο ακλόνητος δεσμός φιλίας τους είναι
θεμελιώδη στοιχεία τόσο των Dixie Chicks, και της ταινίας μας, όσο και της
αντίθεσής τους στον πόλεμο».
Μπάρμπαρα Κοπλ και Σεσίλια Πεκ

[Αλ.]

Το 9ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονίκη ή αλλιώς η Πολιτιστική και Διαγωνιστική Γιορτή Ταινιών Τεκμηρίωσης αρχίζει σε δύο μέρες, Παρασκευή 16 Μαρτίου. Σας επισυνάπτω το πρόγραμμα των προβολών αλλά σας παραθέτω και κάποιες πρακτικές πληροφορίες αμιγώς διαδικαστικού τύπου που είναι όμως χρήσιμες για αυτόν που θα ξεκινήσει για κάποια προβολή...

Περί εισιτηρίων

Γενικά:
Υπάρχουν 3 ταμεία. Ένα στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ένα στην Αποθήκη 1 και ένα στα ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Το κάθε ταμείο εκδίδει εισιτήρια για τις αίθουσες του χώρου του. Τα ταμεία λειτουργούν από τις 10:00 το πρωί έως 10 λεπτά μετά την έναρξη της τελευταίας προβολής της ημέρας. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 4€. Τα μέλη, οι καλεμένοι και οι προσκλήσεις έχουν δωρεάν είσοδο. Δωρεάν είσοδο έχουν και οι φοιτητές καθώς και οι κάτοχοι καρτών πολιτισμού έως και την προβολή των 16:00 σε όλες τις αίθουσες.

Αίθουσες ΟΛΥΜΠΙΟΝ
Λειτουργεί το πρώτο ταμείο του ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Είναι δυνατή η αγορά εισιτηρίου για οποιαδήποτε μέρα και προβολή των αιθουσών του ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Οι κάρτες μέλους και οι δημοσιογράφοι μπορούν να εκδόσουν μηδενικά εισιτήρια για τις προβολές της ίδιας και την επόμενης μέρας μόνο για τις αίθουσες του ΟΛΥΜΠΙΟΝ. Οι υπόλοιπες κάρτες και οι προσκλήσεις εκδίδουν εισιτήριο μόνο για τις προβολές της ίδιας μέρας.
Η έκδοση μηδενικού εισιτηρίου σας εξασφαλίζει μία θέση έως και 5' πρίν την έναρξη της προβολής και είναι απαραίτητη κυρίως για την αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ, όπου υπάρχει μικρός αριθμός θέσεων.

Αίθουσες Αποθήκης 1
Η έκδοση των εισιτηρίων γίνεται μόνο για την επόμενη προβολή.

ΙΕΚ ΑΚΜΗ
Η έκδοση των εισιτηρίων γίνεται μόνο για την επόμενη προβολή.

Και πού θα τα βρείτε όλα αυτά; Ακολουθεί η απάντηση...

[Αλ.]

Αυτή είναι η κεντρική σελίδα του Φεστιβαλ -→>

Τα μουσικά ντοκυμανέρ είναι πάντοτε από τα καλύτερα του Φεστιβάλ...αξίζει να τα τιμήσετε.
Ελληνικά ντοκυμαντέρ - Οι μουσικοί του κόσμου (κάντε κλικ στις φωτό και όλα θα γίνουν από μόνα τους)


Μουσική


Καλές προβολές...

[Αλ.]

Αυτά είναι τα τμήματα του Φεστιβάλ...

[Αλ.]

Το φεστιβάλ ξεκίνησε πριν από λίγες ώρες...
Το αυριανό πρόγραμμα και ένα συνοπτικό -εντός ολίγου- περίγραμμα ορισμένων ταινιών...

[Αλ.]

Μέχρι την προβολή των 4 η είσοδος είναι δωρεάν για όσους είναι φοιτητές ή έχουν κάρτες πολιτισμού...

Κόκκινο χωρίς μπλε Μονοζυγωτικοί δίδυμοι, ένα αμερικανικό γονεϊκό όνειρο, δεν εξελίχθηκε όμως με χολυγουντιανό τρόπο...
Ο συναγερμός του χταποδιού Ένας άνθρωπος που δεν υπακούει στους ακριβείς διαχωρισμούς του κόσμου σε αρσενικό και θηλυκό...
Σουβενίρ Ακολουθώντας τα ίχνη της ιστορίας με το αυτοκίνητο, πατέρας και γιος ξεκινούν μαζί στη ρότα της Εβραϊκής Ταξιαρχίας, από το Ισραήλ μέσω της Ιταλίας και της Γερμανίας και καταλήγοντας στην Ολλανδία όπου τους περιμένει μία εκπληκτική ανακάλυψη.
Αύριο στη θάλασσα Tρεις  άνθρωποι, κοντά στο τέλος της ζωής τους, είναι μέλη μίας κοινότητας ηλικιωμένων, κάθε πρωί, το πάθος τους τούς τραβά στη θάλασσα.
Τόσα πολλά, τόσο γρήγορα Τι θα έκανες εσύ αν στα 29 σου ανακάλυπτες ότι πιθανότατα έχεις μπροστά σου μόνον λίγα χρόνια ζωής;
Loop Ένας 41χρονος, ειδικός στα ακραία αθλήματα, φιλοδοξεί ν’ ανέβει σ’ ένα εντυπωσιακό βουνό κι από κει να πηδήξει με αλεξίπτωτο (basejumping). Δύο ημιαπασχολούμενοι ψαράδες και φανατικοί σκιέρ που έχουν κουραστεί από τη ζωή στην πόλη τους Narvik, ξεκινούν ένα απίστευτα μεγάλο ταξίδι με την κωπηλατική τους λέμβο για να κάνουν σκι κάτω από ακραίες συνθήκες σ’ ένα από τα πανέμορφα νησιά Lofoten. O 92χρονος φιλόσοφος Arne Næss ο πρεσβύτερος αναπολεί τόσο τις αποφάσεις που πήρε, όσο κι αυτές που δεν πήρε.
Οι δίκες του Ντάριλ Χαντ O Ντάριλ Χαντ, ένας 19χρονος μαύρος, καταδικάστηκε γι’ αυτό, κατά κύριο λόγο εξαιτίας ενός αυτόπτη μάρτυρα, πρώην μέλους της Κου Κλουξ Κλαν.Δέκα χρόνια αργότερα, το 1994, το τεστ DNA απέδειξε ότι ο Χαντ δεν βίασε την Σάικς...
Bakushi Για τους πιο kinky...Η λέξη bakushi σημαίνει αυτόν που ελέγχει το σκοινί ή που ασκεί την τέχνη του σκοινιού στο ιαπωνικό δέσιμο...
Είτε πιστεύεις είτε όχι… Κάθε προσκυνητάρι έχει τη δική του ιστορία, συχνά λυπητερή αλλά πάντα συγκινητική. Το ντοκιμαντέρ αυτό δείχνει μια σημαντική άποψη του πώς αντιμετωπίζουν οι Έλληνες το θάνατο και του τι ρόλο παίζει η θρησκεία στην καθημερινή τους ζωή.

Wild Man Blues Woody Allen και κλαρινέτο...μια ματιά από την περιοδεία της μπάντας του Woody σε Γαλλία, Ισπανία Ιταλία και Αγγλία με αυτοβιογραφικά στοιχεία... 
Άντι Γουόρχολ: Μία ταινία ντοκιμαντέρ
Η ζωή σε λούπα Life in Loops takes us right into the atmosphere of Mexico City,New York, Moscow and Bombay. Κινηματογραφικές εικόνες και ένα soundtrack συνθέτουν ένα διηπειρωτικό οδοιπορικό...

Μαθήματα-Παθήματα Πώς αλλιώς να μάθω; Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την εντυπωσιακή αλλαγή ενός μαθητή μέσα από την προσπάθεια μιας δασκάλας να δραστηριοποιήσει και τους πιο αδιάφορους μαθητές της τάξης της...

[Αλ.]

To μαθήματα-παθήματα, Ανοιξη στο ΑΠΘ αναφέρεται στις φοιτητικές κινητοποιήσεις...θέλω να το παρακολουθήσω όχι μόνο λόγω του ενδιαφέροντος για το θέμα γενικά αλλά γιατί είχα προτείνει σε κάποιους να δημιουργήσουμε ένα λεύκωμα αναμνήσεων με οπτικοακουστικά εν είδη ντοκυμαντέρ μετά βίας τη γράφω αυτή τη λέξη γιατί για μένα έχει αρκετό ειδικό βάρος...λόγω έλλειψης χρόνου αλλά και επειδή δεν υπήρχαν και πολλοί που ενθουσιάστηκαν με την ιδέα μου δεν έγινε τίποτα...θέλω να δω λοιπόν πως κάποιος με μια παρόμοια ιδέα κατάφερε να υλοποιήσω αυτό το σχέδιο...δε θα χάσω αυτήν την ευκαιρία ειδικά μάλιστα αφού οι πρωινές προβολές είναι δωρεάν για τους φοιτητές.

[Αλ.]

Από την 4η Αυγούστου στην 28η Οκτωβρίου και το Έπος της Αλβανίας  / Γιάννης Κατωμερής
Το ιστορικό ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ επιχειρεί να προσεγγίσει τις συνθήκες υπό τις οποίες ενεπλάκη η Ελλάδα, τη θέση των, έστω και φιμωμένων, πολιτικών δυνάμεων του τόπου ως προς τον πόλεμο, τις ιδεολογικές συγγένειες του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, καθώς και τα πραγματικά στρατιωτικά γεγονότα και τους επιτελικούς σχεδιασμούς της Ελλάδας για τον αμυντικό αγώνα κατά των εισβολέων Ιταλών. Βασισμένο σε αρχειακό υλικό και σε αναλύσεις από έλληνες και ξένους ακαδημαϊκούς, στρατιωτικούς επιτελείς και ιστορικούς, το ντοκιμαντέρ επιδιώκει να δώσει σαφείς απαντήσεις σε μείζονα ερωτήματα και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε την Ιστορία.
Οι νυχτερινές προβολές πάντα κερδίζουν ευτυχώς ή δυστυχώς...σήμερα ιστορικό ντοκυμαντέρ και αύριο στις 22.00 Τα μαθήματα-παθήματα για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις...

[Αλ.]

Τα Φεστιβάλ αυτής της πόλης σε κάνουν να την αγαπάς ακόμα πιο πολύ ακόμα και αν την έχεις βαρεθεί...
Παράλειψη μου να μη γράψω ότι οι προβολές στο μουσείο, που έχει 2 αιθουσες των 50 θέσεων, είναι δωρεάν...
Το ντοκυμαντέρ απο την 4η Αυγούστου μέχρι την 28η Οκτωβρίου αρκετά καλό και ισορροπημένο κυρίως επειδή δεν ήταν εθνοφοβικό...
Η αίθουσα δεν είχε πάνω απο 45-50 θέσεις, μακρόστενη και πολύ μικρή, σα να έβλεπες home theater στο σπίτι σου...
Η βόλτα από το λιμάνι κατά μήκος της παραλίας σκηνικό κινηματογραφικό...
Το μόνο αρνητικό της βραδιάς, μια βάφλα με σιρόπι σοκολάτας και 1 μπάλα μάνγκο...6,40€...
Ελλάδα η χώρα των κατεξοχήν αντιθέσεων, ένα ωραίο ντοκυμαντερ κοστίζει λιγότερο από μια βάφλα...ευτυχώς, θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα
Θα επανέλθω αργότερα για λεπτομέρειες για το ντοκυμαντέρ του Κατωμερή, που έχει προβληθεί από το ΣΚΑΙ...

[Αλ.]

Λίγα για το ντοκυμαντέρ του Κατωμερή με τίτλο "από την 4η Αυγούστου στην 28η Οκτωβρίου".
Δυστυχώς δε θα μπορούσα να ξεκινήσω διαφορετικά την κριτική παρά κατταγγέλοντας την ταινία α-τεκμηρίωσης...
Καταγελοία νο1:
Έδειχνε τους δικτάτορες Μεταξά, Μουσολίνι και Χίτλερ χωρίς κέρατα και ουρά...αν είναι δυνατόν.

Καταγελοία νο2:
Προσπαθούσε ο με ανθρώπινη μάσκα και προσωπείο Μεταξάς να κρατήσει ουδέτερη στάση ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές του πολέμου, Γερμανία και Αγγλία...μα είναι δυνατόν ένας δικτάτορας να μην είναι αιμοδιψής και πολεμοκάπηλος; Απλώς ο άνθρωπος ήταν σαν κλασικός έλληνας ήταν της τελευταίας στιγμής δεν ήξερε με ποια πλευρά να παραταχθεί...

Καταγελοία νο 3:
Έδωσε ο Μεταξάς εντολή στον Μποδοσακη που τα εργοστάσια του κατασκεύαζαν όπλα να βρει αγοραστές και αυτός τους μόνους που βρήκε ήταν Δημοκρατικός στρατός της Ισπανίας που πολεμούσαν το Φράνκο...αν είναι δυνατόν δικτάτορας να πουλάει όπλα σε δημοκράτες που πολεμούσαν έναν άλλο δικτάτορα...

Καταγελοία νο4
Ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Ζαχαριάδης από τη φυλακή έστειλε στις 30 Οκτωβρίου του 1940 ένα κείμενο-διάγγελμα που καλούσε τους Ελληνες να πολεμήσουν για εθνική ανεξαρτησία και να διεξάγουν εθνικοαπλευθερωτικό αγώνα...

Το ποτήρι ξεχείλισε, όταν μου είπε ο σκηνοθέτης ότι έχει κάνει και ντοκυμαντερ για τη μικρασιατική καταστροφή και φυσικά δεν μπορώ να μην το καταγγείλω γιατί δεν αναφέρει ότι ο συνωτισμός στο λιμάνι της Σμύρνης ήταν αποτέλεσμα της αθρόας προσέλευσης των μικρασιατών για τις δωρεάν διακοπές σε Μύκονο και Σαντορίνη που προσέφερε το ελληνικό υπουργείο τουρισμού. Για τη δε καταστροφή της ούτε κουβέντα για τους έλληνες οικοπεδοφάγους που βρήκαν ευκαιρία όταν άδειασε η πόλη να βάλουν μπρος τα σχέδια τους...μήπως τελικά η θεωρία της σχετικότητας ισχύει περισσότερο στην ιστορία παρά στη φυσική; Υπό αυτήν την οπτική όσοι δεν είναι φαν του Einstein, δύσκολα να συμπαθήσουν την ιστορία...
Το ντοκυμαντέρ είχε το θετικό ότι ήταν χωρισμένο σε πολλές μικρές ενότητες, δεν ήταν στρατιωτικό ούτε κάτι σαν Ιλιάδα ή 300, ήταν περισσότερο πολιτικό και όχι περιγράφοντας την ελληνική εσωτερική κατάσταση αλλά πάντοτε έδειχνε πως τα εσωτερικά γεγονότα συσχετίζονταν και με τα διεθνή και τις διεθνείς εξελίξεις. Μου άρεσε που έδειχνε απο ψηλά τις περιοχές που αποτέλεσαν τα θέατρα των επιχειρήσεων, όπως είναι σήμερα...Ηταν απλως εικόνες που παρεμβάλλονταν στην αφήγηση χωρίς σχολιαμό, ωραία φωτογραφία και μπήκαν απο καθαρά καλλιτεχνική άποψη περισσότερο παρά οτιδήποτε άλλο.

Το ντοκυμαντερ ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι τελικά ο πόλεμος ήτα λαϊκός και ότι παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ήταν ενάντια στη δικτατορία του Μεταξά, παρόλα αυτά ο Μεταξάς εκείνη τη δεδομένη στιγμή εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Έπιασε το σφυγμό του λαού. Επίσης έδειξε ότι παρά το ότι το ΚΚΕ ήταν με σφοδρότητα κατά της δικτατορίας όχι μόνο σε ιδεολογικό επίπεδο αλλά και εμπράκτως, τη δεδομένη στιγμή υπήρξε ομοψυχία στον κοινό αγώνα πλέον όλων των Ελλήνων...το ντοκυμαντέρ φυσικά στάθηκε για λίγο και στο γεγονός ότι στα ξερονήσια βρίσκονταν σε εξορία όλα τα μέλη του ΚΚΕ και γενικώς για τις διώξεις της Αριστεράς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κυρίως αναφορικά με το γεγονός ότι αν και ζήτησαν να πολεμήσουν στο μέτωπο, δεν τους το επέτρεψαν...

Ανέδειξε και κάποια γεγονότα που δεν είναι και πολύ διαδεμένα, όπως ότι η αρχική εντολή του γενικού επιτελείου ήταν να δοθεί μια τυπική μάχη στα ελληνοαλβανικά σύνορα και μετά να υπάρξει υποχώρηση για να επικεντρωθεί η γραμμή άμυνας στο εσωτερικό της χώρας. Την εντολή αυτή όμως παράκουσε ο διοικητής της 8ης μεραρχίας. Το ντοκυμαντερ παρουσίαζε και την κατάσταση που επικρατούσε στην Ιταλία και τα κίνητρα που οδήγησαν το Μουσολίνι κατά της Ελλάδας. Παρουσίαζε την απόφαση ως μια κίνηση ανταγωνισμού απέναντι στην επέκταση της Γερμανίας που προήλαυνε στην Ευρώπη και ως τη μόνη διέξοδο που είχε ο Μουσολίνι για να φτιάξει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία που ονειρευόταν. Τα Βαλκανια ήταν ο μόνος διαθέσιμος χώρος...Γενικώς όλο το παιχνίδι της διεθνούςς σκακιέρας και ειδικά τις σχέσεις της Ελλάδας με Αγγλία και Γερμανία, τις προπολεμικές κινήσεις του Μεταξά αλλά και τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα που οδήγησε και στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τη στάση του παλατιού που ήταν αγγλόφιλο...

Έδειξε το δωμάτιο από όπου ο Churchill διεγήγαγε τον αγώνα κατά των Γερμανών αλλά και πολλές εικόνες εκείνης της εποχής...
Μίλησαν ο Θεοδωράκης, ο Φαράκος, ένας καθηγητής Ιστορίας ΑΠΘ ονόματι Μαργαρίτης, κάποια απόγονος του Μεταξαμε την ιδιότητα της ερευνήτριας- ιστορικού εν ενεργεία στρατιωτικοί, ένας Ιταλός ιστορικός, ένας Γερμανός καθηγητής σε ελληνικό πανεπιστήμιο, άγγλοι και έλληνες που πολέμησαν στο ελληνοαλβανικό μέτωπο περιγράφοντας τη φρίκη που συνάντησαν...
Μάλιστα ενώ όλοι αναφέρουν ότι οι Έλληνες κατά παράδοξο λόγο δεν πήγαιναν στο πεδίο της μάχης κατηφείς και οτι δεν περίμεναν να τους καλέσουν αλλά παρουσιάζονταν από μόνοι τους , όταν μετά το χειμώνα και την ανασύνταξη των ιταλών ήρθαν οι μεγάλες απώλειες τότε υπήρξε πολύς σκεπτικισμός...Απέδωσε αυτή τη διάθεση των Ελλήνων στην απρόβλεπτη ψυχολογία τους αλλά και στην ψυχική ανάταση που επιζητούσαν μετά την ήττα και τη μικρασιατική καταστροφή, δλδ ότι το έβλεπαν σαν ευκαιρία αλλά και ότι οι Ελληνες ήταν ενάντια σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο υποδούλωσης αλλά και λόγω άγνοιας κινδύνου.
Όσον αφορά στο στρατιωτικό σκέλος αποδόθηκε στο ότι οι Έλληνες γνώριζαν καλύτερα το πεδίο των επιχειρήσεων και κάποιες άλλες λεπτομέρειες χωρίς υπερφίαλες διαθέσεις ηρωοποίησης αλλά με ψύχραιμο τόπο...

Έδειξε επίσης τα πρώτα ελληνικά καρτούν, ιδιαιτέρως ευρηματικά, με χιουμοριστική διάθεση προσαρμοσμένα βέβαια στις ανάγκες της προπαγάνδας της εποχής...ένα από αυτά έδειχνε ένα τσολιά να δένει μία πέτρα στο λαιμό του Μουσολίνι και να τον πετάει από ένα βουνό, να πέφτει ο μουσολινι στη θάλασσα και να κάθεται πάνω στο κατάρτι της βυθισμένης Έλλης...

Πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω, αλλά το κυριότερο ήταν ότι προσπάθησε να αντιμετωπίσει ψύχραιμα το όλο ζήτημα, σε ορισμένες περιπτώσεις προσωποκεντρικά προσπαθώντας να δει πίσω από τα πρόσωπα..
Όσοι πάσχουν από εθνοφοβικά σύνδρομα και υστερίες ίσως θα το έβλεπαν ως μια προσπάθεια αποκάτάστασης της φυσιογνωμίας του Μεταξά ή ωραιοποίησης του αν και το ντοκυμαντερ δεν επικεντρωνόταν εκεί ούτε είχε τέτοια διάθεση...

Σκεφτόμουν ότι αν τα σχολεία χρησιμοποιούσαν και άλλες μεθόδους διδακτικές πχ οπτικοακουστικά μέσα, πέρα από τα βιβλία και τη βαρετή παράδοση ορισμένων βαρετών καθηγητών, δε θα ήταν τόσο αδιάφορο ή αποκρουστικό μάθημα η Ιστορία...

[Αλ.]

Σήμερα το μενού είχε 2 ντοκυμαντέρ από δύο νέους ανθρώπους. Μαθήματα-Παθήματα μια σειρά ντοκυμαντέρ που χρηματοδοτεί η ΕΡΤ και από ό,τι κατάλαβα έχει να κάνει με στήριξη νέων σκηνοθετών που θέλουν να προβάλλουν τη νεανική ματιά σε γεγονότα και καταστάσεις. Το πρώτο λεγόταν Η επιστροφή και το δεύτερο Άνοιξη 2006 στο ΑΠΘ. Εγώ πήγα για το 2ο αλλά το 1ο ήταν που με ενρυπωσίασε περισσότερο. Υπήρχε όμως και κάτι αρνητικό. Αν και αναγγέλθηκε η παρουσία των σκηνοθετών για να συζητήσουν με το κοινό και να απαντήσουν σε ερωτήσεις του μετά τις προβολές, κανείς τους δεν εμφανίστηκε...εμφανίστηκαν στις χτεσινές προβολές μεν αλλά όταν οι ταινίες σου προβάλλονται 2 μερες σε αίθουσες 50 ατομων και προσελκύουν τα διπλάσια από όσα χωράει η αίθουσα οφείλεις να είσαι εκει, για να υποστηρίξεις το έργο σου. Εκτός κι αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και στη δουλειά σου.
Παθήματα-Μαθήματα: Η επιστροφή της Αμαλίας Ζέπου
Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν τον όρο transitional school (=μεταβατικό σχολείο). Πρόκειται για το μεταβατικό σχολείο της Στροφής. Είναι για νέους που είτε τους έχουν διώξει από το σχολείο είτε το έχουν παρατήσει επειδή είχαν μπλέξει με τα ναρκωτικά. Το ντοκυμαντέρ κυριαρχείται και δομείται με βάσει τη συζήτηση που κανουν 2 μαθητές του σχολείου αυτου σε διάφορα μέρη που σημάδεψαν την πορεία τους...στην αρχή τους δείχνει να περνάνε μαζί έξω από το σχολείο του καθενός και να συζητάνε, όπως και σε άλλα μέρη πχ σε καποιο παρκακι κοντά στο σπίτι του ενός...ανάμεσα στις συζητήσεις μεταξύ του μαθητή και της μαθήτριας που είναι ενήλικοι, παρεμβάλλονταν οι γνώμες και οι απόψεις των καθηγητών αυτού του μεταβατικού σχολείου. Δεν έχει καμία σχέση με το κλασικό σχολείο, όχι μονο λόγω της ιδιομορφίας των μαθητών αλλά κυρίως λόγω των καθηγητων του. Η ταξη έχει 5 παιδια και πιο πολύ σα φροντιστήριο μοιάζει ο χώρος παρά με σχολείο. Ο διευθυντής του σχολείου ανέφερε ότι όσα σχολεία και καθηγητές των κλασικών σχολείων αντελήφθησαν το πρόβλημα των μαθητων που είχαν μπλέξει με ναρκωτικά και ενδιαφέρθηκαν, τότε τα παιδιά αυτά μπήκαν σε προγράμματα και μπόρεσαν να συνεχίσουν μετά το σχολείο...αντίθετα οι περισσότεροι διευθυντές των κλασικών σχολείων πίστευαν ότι διώχνοντας τους μαθητές που είχαν πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ότι έτσι μετέθεταν το πρόβλημα και την επίλυση του σε κάποιο άλλο σχολείο και σε κάποια άλλη σχολική κοινότητα. Αυτό που μου έμεινε ήταν η θεση μιας φιλολόγου του ιδιότυπου αυτού σχολείου, ότι αν οι καθηγητές μεταξύ τους δεν μπορούν αν τα βρουν και να συμφωνήσουν που είναι συνάδελφοι πώς να τα βρουν και να συνεργαστούν με τους μαθητές τους...Σε κάποια φάση, το ντοκυματερ μεταφέρθηκε στο σπίτι της κοπέλας όπου η μητέρα της διάβαζε ενα ημερολόγιο της από τις μέρες που η κόρη της είχε φύγει απο το σπιτι. Μου άρεσε που η συζήτηση μεταξύ των 2 αυτών παιδιών δε φαινόταν πολύ στημένη και προσχδιασμένη...μιλούσαν σα 2 νέοι ποι μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες...σε κάποι σκηνή που τα 2 παιδιά ηταν σε ενα παρκάκι που ο ένας άραζε και έκανε χρήση λεει η κοπέλα, "Α εδώ που αράζατε είχατε και πολυ πράσινο" και απαντάει αυτός "άστα αυτό το πράσινο μου έφαγε όλη τη ζωή", εκεί έπεσε πολύ γέλιο από μια αίθουσα 50 θέσεων που είχε γυρω στους 70-80 νεους ανθρώπους κατά κύριο λόγο.  Μου άρεσε που τα παιδιά συζητούσαν σε μέρη υπάιθρια και μη που στιγμάτισαν την πορεία τους και που σε κάθε αλλαγή τοποθεσίας παρεμβάλλονταν καποιος απο το μεταβατικό σχολείο της Στροφής και μιλούσε...μάλιστα στα πρωην σχολεία τους πέρασαν από εξω και προσπαθούσαν να δουν τι εχει αλλάξει χωρις να μπαίνουν μεσα. ΚΑι για αυτό ίσως ονομάστηκε επιστροφή...επιστροφή στα παλιά, επιστροφή σε μια ζωη χωρις ναρκωτικα. Μ ξαφνιασε θετικά ότι σε ορισμένες σκηνές ακουγόταν το intro από το Nothing Else των Archive απο το Londinium (το 1ο τπυς άλμπουμ)
Μαθήματα-Παθήματα: Ανοιξη 2006 στο ΑΠΘ
Περίμενα το θεμα των κινητοποιήσεων να είναι κεντρικό αλλά δυστυχώς δεν ηταν έτσι. Αυτό που δε μου άρεσε ήταν ότι κεντρικό ρόλο σε όλο το ντοκυμαντερ είχε ο σημερινός πρύτανης τότε υποψήφιος νομίζω όπου εμφανίστηκε να μιλαει αρκετα οπως και ενας καθηγητης απο το τμήμα πολιτικών επιστημών οι οποίοι έλεγαν οτι τα προβλήματα τα ξερουμε όλοι αλλα κάνουμε σαν να μην τα ξερουμε και ότι καλούμαστε να διαχειριστούμε τη φτώχια μας. Ο νυν πρύτανης δεν είπε βεβαια οτι για αυτη τη φτωχια δε φταίει το κράτος...Το υπόλοιπο ντοκυμαντερ αναλώθηκε σε 2 ομαδες ελληνων φοιτητων που πηραν μερος σε 1 παγκόσμιο διαγωνισμο και σε 1 ευρωπαικο...Αυτοί στο παγκόσμιο πηραν την 3η θεση φτιάχνοντας ένα κινητό τηλέφωνο για τυφλούς, το οποίο είχε ψηφιακό χάρτη και καθοδηγούσε το χρήστη στους δρόμους ανάλογα με το πού ηθελε να παει. Η άλλη όμαδα φοιτητων έφτιαξε μια συσκευή που μετρούσε στην ατμοσφαιρα στοιχεία που μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία στο άτομο ανάλογα με το προφίλ κάθε χρήστη...
Περίμενα περισσότερα από αυτό το ντοκυμαντέρ και ειδικότερα να επικεντρωθεί πιο ουσιαστικά στο θεμα της παιδείας...
Όπως και να έχει το να παρακολουθείς 2 ντοκυμαντερ δωρεάν σε μία αίθουσα 50 ατόμων στο λιμάνι, το οποίο προσφέρει μία θεα και μια ευκαιρία για περίπατο σε κινηματογραφικά όμορφο σκηνικό μεχρι το λευκό πύργο και με έναν καιρό που σου επιτρέπει στις 12 το βράδυ να καθίσεις να φας σε πεζόδρομο τις ιταλικές σπεσιαλιτε του μαγαζιού είναι αξία ανεκτίμητη συνολικά...

[Αλ.]

Οι πιο ενδιαφέρουσες κατ' εμέ σημερινές προβολές του Φεστιβάλ.
17:30 Ολύμπιον H δική μου γενιά / Μπάρμπαρα Κοπλ
Η ταινία μάς βυθίζει στη μουσική και στο χάος τριών θρυλικών μουσικών φεστιβάλ, το 1969, το 1994 και το 1999, και διερευνά την ακατανίκητη δύναμη του μύθου του Γούντστοκ. Καταγράφει σκηνές από τα παρασκήνια, τις απίστευτες εκτελέσεις και τις εξωφρενικές πράξεις αυτοέκφρασης, σεξουαλικής απελευθέρωσης και επανάστασης που καθόρισαν την εμπειρία του Γούντστοκ.

18:00 Παύλος Ζάννας
Το μεγάλο, λευκό «εγώ» του / Νικ Μπρούμφιλντ
 Από το 1991 μέχρι το 2001, όταν τελικά πήγε φυλακή, ο «Αρχηγός» Eugene Terreblanche και το AWB (το Aφρικανικό Ναζιστικό Κόμμα) έσπερναν τον τρόμο στη Νότιο Αφρική. Άραγε νιώθει καθόλου τύψεις για τους αμέτρητους ανθρώπους που δολοφόνησε η οργάνωσή του την περίοδο εκείνη; Η ταινία επιστρέφει εκεί για να μάθει την απάντηση.

20:00 Ολύμπιον Στον ιστό της αράχνης – Γκουαντάναμο Εξπρές / Νίκος Βεζυργιάννης
Πώς γίνονται οι απαγωγές; Η ταινία παραθέτει συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που βασανίστηκαν, χωρίς ουδέποτε να τους αποδοθούν κατηγορίες. Ακόμα, τα επιχειρήματα του Λευκού Οίκου, τα πορίσματα ανεξάρτητων ερευνών, η συνενοχή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, η έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, οι λόγοι της δημόσιας ομολογίας του αμερικανού προέδρου, ιδωμένα από τους πρωταγωνιστές του Γκουαντάναμο Εξπρές.

20:30 Αποθηκη 1, Κασσαβέτης Το χαρτί δεν μπορεί να τυλίξει τα κάρβουνα / Ρίτι Πανχ
Η ταινία είναι τοποθετημένη όσο κοντά γίνεται στη ζωή –κι επομένως στον πνευματικό θάνατο– μιας πόρνης. Η έσχατη κοινωνική αποσύνθεση τελειώνει με την ανεπανόρθωτη αδικία μιας διαδικασίας που δεν μπορεί να αντιστραφεί: την καταστροφή ενός σώματος.

22:00 Μουσείο 1 Φωτόσφαιρα: Μάνη η αγέρωχη  / Δήμητρα Ζήρου και Τι μαντινάδα να σου πω;  / Μανώλης Ταξειδαράκης

22:00 Μουσείο 2 Το μέλλον της νοσταλγίας / Γιάννης Μπακάλης
H λέξη νοσταλγία υπονοεί την ιστορία χωρίς ενοχή. Πηγαίνει μακρύτερα από τη ψυχολογία. Φαίνεται σαν το ψάξιμο για το μέρος, αλλά στην πραγματικότητα είναι η αναζήτηση του διαφορετικού χρόνου.

22:30 Ολύμπιον Οι κασέτες του πολέμου / Ντέμπορα Σκράντον
Κατ’ ευθείαν από το ιρακινό μέτωπο, το ντοκιμαντέρ αυτό είναι η πρώτη πολεμική ταινία που γυρίζεται από τους ίδιους τους στρατιώτες.

00:30 Ολύμπιον Kurt Cobain: Για έναν γιο / AJ Schnack
Μια μελέτη για τον εκλιπόντα μουσικό και καλλιτέχνη Κερτ Κομπέιν, στηριγμένη σε περισσότερο από 25 ώρες ηχογραφημένο υλικό συνεντεύξεων, ακυκλοφόρητο μέχρι τώρα, προς τον δημοσιογράφο Michael Azerrad για το βιβλίο του Come As You Are
Mε τη συνοδεία ενός υποβλητικού μουσικού θέματος και τραγουδιών καλλιτεχνών που επηρέασαν τον Κομπέιν, όπως οι Ίγκι Ποπ, Ντέιβιντ Μπόουι, REM και Queen, και συνδυασμένο με νεότερο υλικό από τις πόλεις Αμπερντίν,Ολύμπια και Σιάτλ της πολιτείας της Ουάσινγκτον, οι συζητήσεις αυτές αποκαλύπτουν ένα απόλυτα προσωπικό πορτρέτο ενός από τους πιο φημισμένους καλλιτέχνες της εποχής μας
Του ντοκυμαντερ θα προηγηθεί ενα 4λεπτο βίντεο για τους Sonic Youth...
Μουσείο 1 και 2 είναι στο λιμάνι και η είσοδος δωρεάν. Για το πού βρίσκονται οι αίοθυσες, ρίξτε μια ματιά στο χάρτη.

[Αλ.]

Kurt Cobain: About a son, ένα ντοκυμαντέρ του AJ Schnack
Εναλλακτικός τίτλος: Υπεράνω πάσης προσδοκίας

Μεταμεσονύχτια προβολή που ξεκινούσε στις 12.30 και ένα Ολύμπιον που ποτέ δεν το έχω ξαναδεί τόσο γεμάτο ούτε σε τελετές επίσημες. Γεμάτος ο κάτω όροφος, γεμάτος και ο εξώστης και υπήρχαν και όρθιοι ή άλλοι που κάθονταν στα σκαλάκια και στους διαδρόμους.
Αξίζει άραγε τέτοια προσέλευση για ένα ντοκυμαντέρ που βασίζεται σε ηχογραφημένες συνεντεύξεις ενός ροκ σταρ που έχει πεθάνει εδώ και 13 χρόνια;
Και μάλιστα δωρεάν, γιατί το ταμείο ήταν κλειστό λόγω ώρας, οπότε η είσοδος ελεύθερη και τα σκυλιά δεμένα... Αυτά είναι τα καλά του να ζεις στην Ελλάδα...

Το ντοκυμαντέρ, όσον αφορά στην απεικόνιση, μου θύμισε την τριλογία Qatsi που έχει επενδυθεί με τη μουσική του Philip Glass, γιατί είχε εικόνες από τοπία και πόλεις. Φοβερός ήταν και ο συνδυασμός πραγματικής εικόνας και καρτούν, π.χ. σε κάποια σκηνή ο δρόμος στην αρχή φαινόταν όπως είναι μετά και μετά μεταμορφωνόταν σε ζωγραφιά από καρτούν και μετά ξανά πάλι δρόμος... Σε όλο το ντοκυμαντέρ ακουγόταν η φωνή του Cobain όχι όμως να τραγουδά αλλά να μιλα ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία και υπήρχε μουσική επένδυση ταυτόχρονα αλλά όχι από μουσική του ή τραγούδια του. Τον ίδιο δε, δεν τον έδειξε καθόλου παρά μόνο 4-5 φωτογραφίες στο τέλος. Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα συνδυασμού εικόνων και μουσικής ήταν όχι απλώς αρτιότατο άλλα έργο τέχνης μεγίστου διαμετρήματος. Και η αξία του ντοκυμαντέρ για μένα φαίνεται στο ότι θα το απολάμβανε και κάποιος που δεν ήξερε ούτε το συγκεκριμένο καλλιτέχνη ούτε τη μουσική του. Μοναδικό αρνητικό θα ήταν ίσως ότι κάποιους μπορεί να τους κούραζε το μοτίβο των εικόνων, μουσικής και του καλλιτεχνη να μιλάει από πάνω...εμένα όχι. Ισως κάποιοι θα ήθελαν να ακούσουν και μουσική του ή να έχει αποσπάσματα από συναυλίες απο το συγκρότημα, αλλά όπως δήλωσε και ο σκηνοθέτης σε κάποιο βίντεο το ντοκυμαντέρ αυτό είναι μια επαναπροσέγγιση του καλλιτέχνη και εγώ θα προσέθετα εστιασμένη στον εσωτερικό του κόσμο και στο τί σκεφτόταν αυτός παρά σε γεγονότα κτλ...
Για τη μουσική επένδυση τα λόγια περιττεύουν, απλώς παραθέτω μερικά ονόματα Arlo Guthrie, Bad Brains, Big Black, Breeders, Butthole Surfers, Cheap Trick, Creedence Clearwater Revival, David Bowie, Half Japanese, Iggy Pop, Leadbelly, The Melvins, MDC, Mark Lanegan, Mudhoney, Queen, R.E.M., Scratch Acid, Teenage Fanclub, The Vaselines...

Τα βίντεο είναι διάρκειας ενός λεπτού και κάτι, όσοι θέλετε να πάρετε μία γεύση, η οποία, βέβαια, μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτική του όλου έργου...
Excerpt from "About A Son"

Και η ιστοσελίδα για το ντοκυμαντέρ, όπου θα βρείτε πληροφορίες και μερικά λόγια από το σκηνοθέτη για την ταινία →>http://www.sidetrackfilms.com/films/cobain/extended/

Δυστυχώς η χτεσινή προβολή ήταν η τελευταία, αλλά, όπως θα πουν μερικοί, να είναι καλά και το dvd και το free downloading...