Θοδωρής Βοριάς

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Δεν είναι τα ξωτικά...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[β']

Δεν είναι τα ξωτικά
που διακόπτουν τον χορό 
των τριζονιών 
κι ανεβαίνουνε στα δέντρα.
Είναι οι φλεγόμενες ανάσες
του έρωτά μας 
που γλείφουνε, κλαδί-κλαδί,
της νύχτας τη δροσιά
μέχρι να ξεθυμάνουν.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς, Φωτογραφία

[Ενότητα Ανιλίνες]

[γ']

Σκιές στο πρόσωπό σου,
σκοτάδια σου αγκαλιάζουνε τα μάτια
κι εγώ θέλω τα άστρα σου ν’ αγναντέψω.
Σε μια φωτογραφία 
πώς να χωρέσει λίγος έρωτας,
κι απ’ το κορμί σου
να στάξει μια σταγόνα 
θηλυκότητας
στα δάχτυλά μου.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Ν’ ανοίγεις τη σιωπή...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[δ']

Ν’ ανοίγεις τη σιωπή,
να κλείνεις τα μάτια σου,
ν’ αγκαλιάζεις το σκοτάδι.
Ν’ αγγίζεις τον τοίχο 
την ώρα που ο παλμός της καρδιάς του 
ταιριάζει με τον δικό σου παλμό, 
ύστερα να σκίζεις το χρώμα του,
να βυθίζεσαι στη σκόνη των αισθήσεων
και να ριγείς με τους χτύπους
άγνωστων μορφών, εγκλωβισμένων.
Κάθε λίγο ν’ ανοίγεις τα χέρια σου,
ν’ ακούγεται απ’ το στήθος 
της καρδιάς σου ο σεισμός.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Βγήκε στη βροχή...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ε']

Βγήκε στη βροχή
να γυρέψει 
στις ψιχάλες
τα δάκρυα 
που έγιναν αγίασμα.
   
Έσκισε τα ρούχα
να ξεπλυθεί
από τα ξένα αποτυπώματα,
ν’ ανταλλάξει μοναξιά
με τον θεό.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Άγγελοι φονιάδες...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[στ']

Άγγελοι φονιάδες, τις νύχτες του έρωτα
τραβούν κάτω από τα πόδια σου
τα πεταμένα ρούχα.
 
Γλιστράνε μέσα τους, 
σκοτώνουν τις τελευταίες σου ανάσες.
 
Φλέγεσαι  και λιώνεις     
πάνω από τα νεκρά σου ρούχα.
Στάζεις στα μάτια που σε κοιτάζουν 
από τα μανίκια 
και τα διαρρηγμένα φερμουάρ.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Σαν γεμίσει το φεγγάρι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ζ']

Σαν γεμίσει το φεγγάρι, βρίσκει δρόμο 
και γλιστράει στη γη.
Μεσάνυχτα λούζεται στο ποτάμι,
χύνεται και κολυμπάει στη θάλασσα,
κυλάει στα δακρυσμένα μάγουλα
των κοριτσιών.
 
Στο σπίτι σου, ρίχνεις νερό στα σκαλοπάτια
ν’ ανέβει το φεγγάρι ως την εξώπορτα.
 
Ψες με πήρε μαζί του
στις κορυφές των βράχων, στα Μετέωρα,
να σεργιανίσουμε την Καλαμπάκα.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Τη νύχτα οι στάχτες αλλάζουν...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[η']

Τη νύχτα οι στάχτες αλλάζουν 
–μονάχα σαν τις βλέπει το φεγγάρι–
γίνονται καθαρό ασήμι.
 
Στην πόλη μου οι στάχτες έχουν αξία,
τις απλώνουν στις βιτρίνες,
τις πουλάνε οι έμποροι στην αγορά
για φεγγαρόσκονη.
 
Χαμένοι άνθρωποι,
χαμένα όνειρα…

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Αδέσποτοι κεραυνοί...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[θ']

Αδέσποτοι κεραυνοί κρυφοκαίνε 
τα σωθικά των πλατανιών
και στο χώμα ξεραίνονται
μέρες νεκρές.
 
Το αγαπημένο παιχνίδι του ανέμου
είναι να σέρνει στη γη
γερασμένα πλατανόφυλλα,
να τρυπώνει στις κουφάλες των δέντρων 
λερώνοντας τα χέρια του
με νύχτα και φωτιά.
 
Τ’ απογεύματα η ανάσα του
μύριζε κάρβουνο
και ψημένο καλαμπόκι

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Πώς ν’ ανεβάσω τα μάτια στον ουρανό...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ι']

Πώς ν’ ανεβάσω τα μάτια στον ουρανό 
μια χούφτα αστέρια να τραβήξουν, 
να τα κλέψουν;
 
Με μάτια ορθάνοιχτα παραμονεύουν
οι νύχτες της πανσέληνου, 
δεν είναι νύχτες 
γι’ αστροκλέφτες.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Οι άδειοι δρόμοι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ια']

Οι άδειοι δρόμοι 
μου ανοίγονται άφοβα 
και μου μιλούν, 
τ’ άστρα δυναμώνουν το φως τους
γιατί τους το ζητάω,
τώρα που κανένας δε ζητά 
τίποτε πια απ’ το σκοτάδι.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Φωνές με έντονα χρώματα...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιβ']

Φωνές με έντονα χρώματα
κομμένες σε γράμματα,
άνοιξαν δικούς τους δρόμους
στους τοίχους.
 
Οι στάλες στο πεζοδρόμιο,
δεν είναι χρώματα,
είναι ρανίδες αγώνα,
περισσέματα οραμάτων,
δάκρυα από υψωμένα λάβαρα.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Η νύχτα δεν παρηγοριέται...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιγ']

Η νύχτα δεν παρηγοριέται
με τ’ αδύναμα φώτα της πόλης,
θέλει στους δρόμους τον θίασό της·
 
φλεγόμενοι κάδοι σκουπιδιών,
βόμβες μολότοφ
κι εκρήξεις δακρυγόνων
τη θεραπεύουν 
από το αδυσώπητο σκοτάδι της.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς, Στρατευμένος

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιδ']

Τις νύχτες ξαπλώνεις κι ονειρεύεσαι
ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι,
κι ύστερα
–τόσα χρόνια το ίδιο όνειρο–
μαζεύεις σκόρπια κουρέλια αξιοπρέπειας,
να ράψεις μια σημαία για το τέλος,
για να σκεπάσεις την καρδιά σου
στην εξόδιο ακολουθία.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Κατά τις πεντέμισι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιε']

Κατά τις πεντέμισι τα ξημερώματα
κάποιος θεός έστειλε στη σκοπιά σου
μια γυμνή γυναίκα να σε αφοπλίσει,
να ξεχάσεις σύνθημα και παρασύνθημα.
 
Δεν υποπτεύθηκες τίποτα·
χωρίς σύνθημα ο ήλιος δε θα βγει, 
χωρίς παρασύνθημα 
δε θα κοιμηθούν των τοίχων οι σκιές.
 
Δεν κατάλαβες τίποτα·
σου κλέψανε τη μέρα,
την ξεμοναχιάσανε άγγελοι λωτοφάγοι
και την ξεχάσανε σε δάση κι ερημιές.
 
Ώρα πεντέμισι, χαράματα, 
κανείς δεν πήρε είδηση
πως δεν θα ξημερώσει πια στην πόλη.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

[wings]

Θοδωρής Βοριάς: [Αίμα στη νύχτα...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιστ']

Αίμα στη νύχτα
Αίμα στη συνείδηση
Αίμα στο χαρτί.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)