Γιώργος Θέμελης

[wings]

Γιώργος Θέμελης: Μελέτη ψυχής (VII)

[Ενότητα Μελέτη ψυχής]

Μην είδατε την ψυχή μου;
Δενδρόκηπος

VII

Δε μας μένει, ψυχή μου, τίποτ’ άλλο,
Παρά να βγάλουμε φωτιά να κάψουμε το σπίτι μας,
Να μείνει πίσω η στάχτη να την πάρουμε.

Ό,τι κάναμε, κάναμε.
Ό,τι πήραμε, ό,τι δώσαμε.

Μια τελευταία ανάφλεξη, μια ανάληψη.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Θαμπό καθρέφτισμα

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Μες στην ανάμνηση ήσουνα
Σαν σε ναό λαμπρή μου εικόνα.

Μέσα στον ύπνο, στην ερημία,
Όπου μονάχος μου πλανιόμουν,
Η ομορφιά μου ήσουν, η αποθέωση,
Μέσα σ’ ένα παράξενο σταματημένο φως.

Τώρα που πήρες σάρκα και φάνηκες,
Σαν σε όνειρο που κατορθώθηκε,
Με μια μεγάλη έκπληξη μέσα στα μάτια,

Έγινες το πιο αβέβαιο, το πιο αμφίβολο,
Το πιο θαμπό καθρέφτισμά μου.

Σαν τα νερά τα κοιμισμένα.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Πλαγγόνες και αγάλματα

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Αν είσαι πίσω από το λείο τούτο δέρμα,
Σαν πίσω από ’ναν τοίχο

(Τοίχο γυμνό κι ασβεστωμένο).

Αν είναι τα μάτια σου σαν από κρύσταλλο,
Τα χείλη στεγνά και πετρωμένα.

Θα σε καλώ κι ας μην ακούς,
Θα σε φιλώ κι ας μην τρέμεις.

Οι πλαγγόνες τρέμουν και τ’ αγάλματα,
Σαν τους αγγίζεις τη σάρκα την πυκνή.
Παίρνουν ένα τρυφερό ανθρώπινο ρίγος,
Θαρρείς και κάνουν να σου μιλήσουν.
Χαμογελούνε μ’ ένα ανάγλυφο χαμόγελο.

Αν είσαι η κοιμωμένη η ανεξύπνητη,
Θα κόψω αίμα αυλάκι μες στη φλέβα,
Να θερμάνω την πέτρα να ξυπνήσει.

Θά ’βρω ψυχή και θα σου βάλω,
Απ’ την ψυχή μου ψυχή, απ’ το στήθος μου.

Ψυχή να σ’ αναστήσω, ν’ αναστηθώ.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Κάτι να μείνει

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Κάτι να μείνει απάνω μου,
Μια λάμψη από το πρόσωπό σου,
Ν’ αντιφεγγίζουν ομορφιά τα μάτια μου.

Κάτι να μείνει από το βλέμμα σου
Στο βλέμμα μου, σαν αντηλιά

Μπερδεύοντας τα βλέφαρά μου με τα δικά σου
Μέσα σ’ ένα κλειστό κοίταγμα, να βλέπω αλλιώς.

Να φιλήσω τα χείλη σου να φιληθώ.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=iCaeOUEHugs

Γιώργος Θέμελης & Σταύρος Κουγιουμτζής: Μ’ έκοψαν, με χώρισαν στα δυο
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Νάτανε το 21 (1970))

Γιώργος Θέμελης: Το εγώ – το εσύ

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Αν σε γυρεύω, σ’ έχω ανάγκη.
Είσαι αυτό που μου λείπει.

Το πιο ακριβό, το πιο θανάσιμο.

Το μισό μου στήθος, το μισό μου πρόσωπο,
Η μια αδειανή πλευρά μου, η μια φτερούγα μου.

Η ανοιχτή πληγή μου, η σάρκα μου η λειψή.

Μ’ έκοψαν, με χώρισαν στα δυο,
Το εγώ – το εσύ. Μοιράσαν το αίμα
Από τη ρίζα μου, από τη γέννησή μυ.

Δεν μπορώ να ζήσω ή να πεθάνω
Μισό κορμί, μισό κομμένο όνειρο.

Γυρεύω τ’ άλλο στήθος, τ’ άλλο πρόσωπο.

Δε θέλω να κερδίσω την ψυχή μου,
Να χάσω την ψυχή μου, να τη σώσω,
Παίζοντας την ψυχή μου: άσπρο ή μαύρο,
Παίζοντας την ψυχή μου για την ψυχή σου.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Κήπος κλειστός

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι: το ακατάτμητο, το αχώρητο,
Κήπος κλειστός περίφραχτος σαν από φλόγες,
Θα μπορούσα να μπω μες στην υπόστασή σου
Με μυστικό κλειδί, με κλείθρο του θανάτου.

Να ’μαι μια στάλα αίμα στα χείλη σου,
Ένας αγέρας στα δάχτυλά σου.

Και να υπάρχω πάλι, να ’μαι όλος εκεί.

Τα μάτια να ’χουνε βγει από μένα, να ’χουνε γίνει δικά σου.
Τ’ όνομα να ’χει ξεριζωθεί από μένα, να ’χει γίνει η λέξη σου.

Η σιωπή ν’ αδειάζει εμένα, να γεμίζει εσένα
Με μυστικούς θορύβους, τρυφερούς σφυγμούς,
Για να περνώ σιγά κι αθόρυβα μες στην κυοφορία σου.

Εκεί να ’μαι όλος: να γεννιέμαι – να πεθαίνω.

Το αίμα να γυρεύει το αίμα, το αίμα σου,
Χτυπώντας σκοτεινά τοιχώματα.

Η σάρκα να γυρεύει τη σάρκα,
Την τρυφερή θερμοκρασία σου,
Την κρύπτη σου, το κοιμητήριο,
Το ενδόμυχο οστεοφυλάκιο
Με οστά φτερών και σκελετούς Αγγέλων.

Την άλλη κοίμηση, την άλλη ανάπαυση.

Η ψυχή μου ν’ αγγίζει την ψυχή σου.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Ο άλλος

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Κάποιος μπαίνει ανάμεσά μας πίσω από την όψη μας,
Έρχεται και μπαίνει κάποιος άλλος.

Γεύεται τη γεύση μου, όταν σε γεύομαι,
Αγγίζει το άγγιγμά μου, όταν σ’ αγγίζω,
Όταν σου σπέρνω τα χέρια μου, τα χείλη μου,
Να φυτρώσουν στη σάρκα σου να με θυμάσαι.

Μπαίνει ανάμεσά μας, ζεσταίνεται
Μες στην ζεστήν αγάπη μας, την έχει φωτιά του.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Ετοιμασία

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Αν σε κοιτάξουν μάτια περίεργα, βάλε τα μάγουλά μου.

Αν σε χτυπήσει ο άνεμος, βάλε το δέρμα μου,
Τη σάρκα μου φόρεσε να μην κρυώνεις.

Αν σε σκεπάσει το σούρουπο, πάρε τα μάτια μου,
Τα μάτια μου στα μάτια να σου φέγγουν.

Αν σε προφτάσει ο θάνατος, πάρε τα χέρια μου
Και σταύρωσέ τα με καρφιά πάνω στο στήθος.

Ένα λευκό πανί πάρε, μια ζώνη,
Μια καθαρή ποδιά, το κάλυμμα της γύμνιας.

Να μη σε βλέπουνε και σε ποθούνε οι Άγγελοι.

Ένα χαμόγελο πυκνό,
Ουσία απ’ όλα τα χαμόγελα

Να μη μαραίνεται, να μην εξατμίζεται.

Για να το βρω ακατάλυτο προς την αυγή,
Την άλλη αυγή, στην άλλη αγάπη,
Όταν βρεθούμε ξανά, όταν σ’ αναζητώ

Παραμερίζοντας πυκνά σκοτάδια και φαντάσματα.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Ανάσταση

[Ενότητα Γ. Μετάσταση]

Θα θυμηθούν τα χέρια και θα ξεχωρίσουν.
Κάθε ψυχή θα σύρει το σώμα της.

Θα ’μαστε οι πρωτόπλαστοι κι οι χαϊδεμένοι.
Δενδρόκηπος

Όταν ακούσεις την άλλη μουσική,
Μη φοβηθείς τον ήχο των τυμπάνων,
Ανάμεσα σε τόσα οστά, τόσα φτερά.
Όταν οι ουρανοί θ’ αντιλαλήσουνε στους ουρανούς.

Κάθε ψυχή θα φανερώσει τη γύμνια της.

Η κάθε μια με τη δική της θύμηση — λάμψη.

Η κάθε μια με τη δική της στέρηση — θάμπωση.

Η κάθε μια με το δικό της κρίνο — μυστικό.

Η κάθε μια μαζεύοντας τα κόκαλά της.

Η κάθε μια γυρεύοντας την άλλη,
Την άλλη αχώριστη ψυχή, την άλλη αγάπη.

Να μην κοπεί το στήθος απ’ το στήθος,
Και στάξει αίμα και ξυπνήσει ο θάνατος.

Μη σβήσει το χαμόγελο και σκοτεινιάσει.

***

Ένας βαθύς αγέρας θα ξεσηκώσει τα κόκαλα των πουλιών.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Πυρπόληση

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Σκληρή μου στάθηκε η Αγάπη,
Σκληρή κι ανήλεη.

Από σκληρή στοργή,
Από πυκνή τρυφερότητα.

Έβαλε φωτιά να κάψει το σπίτι μου.

Μεγάλωσε η φωτιά,
Σηκώθηκε,
Σα μια φλεγόμενη σκιά,
Μια πυρκαγιά.

Καίγονται τα χέρια,
Καίγονται τα μαλλιά.

Φωτιά, φωτιά, στα παλιωμένα
Δάχτυλα, στ’ άχρηστα έπιπλα,
Στ’ άσαρκα μέλη μου,
Στα κόκαλά μου.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Μουσική

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Η Αγάπη είναι Μουσική,
Αντίλαλος είναι, μακρινή ανταπόκριση
Ψυχών και σωμάτων,
Πνευστών οργάνων.

Αντίλαλος π’ αντιλαλεί και φέρνει τον αντίλαλο.

Οι τοίχοι ανοίγουν, σκύβουν τα βουνά,
Να περάσει το μήνυμα της Μουσικής, το κάλεσμα.

Να περάσει το πάμφωτο σώμα της Απουσίας.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Η Ωραία Πύλη

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Έρχεται η Αγάπη,
Έρχεται φέρνοντας τον Έρωτα.

Μες στην καρδιά της κρύβει
Το αίμα του, την καθαρή του ουσία.
Στο πρόσωπο το πρόσωπό του.

Το σώμα της σώμα του,
Ατόφιο ομοίωμα.

Έρχεται η Αγάπη φέρνοντας τον Έρωτα
Σε μετουσίωση σωματική, μυσταγωγία.

Πρέπει ν’ ανοίξω την Ωραία Πύλη,
Να ετοιμάσω την Τράπεζα.

Να βάλω έλαιον στο Ασημοκάντηλο,
Κερί στο Μανουάλι.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Κλίμακα

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Ανεβαίνει, ανεβαίνει, όπως η στάθμη των ποταμών,
Ως επάνω στα χείλη γεμίζοντας τα σώματα.

Αντανακλά στα πρόσωπα, απαστράπτει.

Από τα χείλη ανέρχεται προς την Ανάμνηση,
Ως την εικόνα της Ωραιότητας.
Απ’ την Ανάμνηση στην ενατένιση,
Αγναντεύοντας τον Άγγελο.

Η Αγάπη.

Τόση, τόση πραγματικότητα μπορούν να βαστάξουν
Τ’ αγαπημένα σώματα,
Χωρίς να συντριβούν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Αλλιώς ωραία

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Είναι μια ομορφιά,
Μια άλλη ομορφιά,
Παράξενη, απαράμιλλη.

Ομορφιά μη ωραία, μη όπως τ’ αγάλματα
Τ’ αγναντεμένα στο φως, στιλπνά μέσα στη νύχτα.

(Στέκουν στους κήπους ή αναπαύονται στα Μουσεία.)

Ομορφιά μη ωραία,
Αλλιώς ωραία.

Μια έκπληξη, μια απορία σιωπηλή,
Απεικόνιση μισόφωτο μέσα στη νύχτα,
Φεγγερή από μέσα, σαν νυχτωμένος ουρανός,
Π’ αναβοσβήνουν τα χαμηλωμένα φώτα του,
Διασχισμένος από γαλήνιες, αθόρυβες αστραπές,
Από μακρινά μετέωρα σεληνόφωτα.

Αλλιώς ωραία, εκπληχτική.

Ανάμεσα λάμψη και θάμπωση,
Ανάμεσα σώμα ανθρώπου, σχήμα Αγγέλου,
Χέρια χυτά, υπολείμματα φτερών.

Μ’ ένα κρυμμένο φως μέσα στο σώμα.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)

[wings]

Γιώργος Θέμελης, Αποδημητικά

[Ενότητα Το δίχτυ των ψυχών, II]

Τα χείλη παραιτούνται απ’ τη φωνή,
Τους στυφούς φθόγγους.

Σωπαίνουν τα όργανα
Τα πνευστά και τα έγχορδα.

(Μέσα τους παρατείνεται η Μουσική,
Μια θάλασσα πολυφωνική πο’ ’χει σωπάσει.)

Μαζεύουν σωπασμένο αντίλαλο απ’ τ’ αδειανά κοχύλια,
Βαφή από μαραμένα ρόδα, διάφανη φεγγοβολή
Από το καθάριο αίμα τους, κι αλλάζουν
Τ’ άφωνα χείλη, γίνονται ασπασμοί

Στο πρόσωπό σου, στο σεπτό σου εικόνισμα.

Γίνονται ασπασμοί, γοργά φιλιά,
Αποδημητικά, αεικίνητα, σαν χελιδόνια.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Γ. Θέμελη Ποιήματα II (1970)