Θεόκλητος Καριπίδης

[wings]

Η ΒΑΡΚΑ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΗ ΑΝΤΡΕΑ- ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ - YouTube

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Η μπαλάντα του Αντρίκου
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Πολιτεία Β' (1964)

Θεόκλητος Καριπίδης, Με τους φίλους

Έφυγε κι αυτό το καλοκαίρι
παίρνοντας μαζί του τον ήλιο,
τα μάτια μας.
Το νησί μας,
ένα μαύρο σύννεφο,
μιλάει στα καράβια
που ταξιδεύουν και χάνονται
σαν το καλοκαίρι.
Μαζί μας
κάτω από την ίδια μέρα
ξαγρυπνά ο χρόνος
και μας χαϊδεύει τα μαλλιά
και μας πλένει το πρόσωπο.
Κι εμείς
από τα πλεχτά φράγματα
χαιρετάμε το καλοκαίρι...
Το άλλο καλοκαίρι.

Από τη συλλογή Νυν και αεί (1963)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=TXMeCkvf1y8

Απόστολος Καλδάρας: Τραγούδα, καμηλιέρη
(τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα / δίσκος: 30 χρόνια Καλδάρας, Νο 2 (1983))

Θεόκλητος Καριπίδης, Να γιατί βρίσκομαι στο κενό

[Ενότητα Σπουδές]

Όλα τέλειωσαν
χωρίς καμιάν ελπίδα
κι η στάχτη των στίχων μου
απλώθηκε παντού
Βάδιζα αλόγιστα στην έρημο
μ’ ατελεύτητο πάθος
ανάμεσα τους καμηλιέρηδες
που έχουν οδηγό τον ίδιο πάντα δρόμο
κι ελπίδα την επιστροφή
 
Ακολουθώ την καρδιά μου
Να γιατί βρίσκομαι στο κενό.

Από την Επιλογή από το έργο του Θεόκλητου Καριπίδη (1992)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=wrV0FCz50yY

Οδυσσέας Ελύτης & Μίκης Θεοδωράκης, Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού
(τραγούδι: Θεόδωρος Δημήτριεφ & Μικτή Χορωδία Θάλειας Βυζαντίου / δίσκος: Το άξιον εστί (1964)

Θεόκλητος Καριπίδης, Χρονικό

Στην πολιτεία μας απλώθηκε η σιωπή
Όπως στα οστά ενός αλόγου
Που το εγκατέλειψαν οι γυπαετοί
Στο άνερο ρέμα με τα φίδια
Και κάθε παράθυρο κλειστό
Με δύο ξιφολόγχες χιαστί
Μέσα παγωνιά
Κι έξω κατεδαφίζουν τον ουρανό
 
Και ήμασταν έφηβοι κι ωραίοι
Και τα σγουρά μας τα μαλλιά
Μας σκέπαζαν το μέτωπο.

Από τη συλλογή Επιστροφή (1970)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Απάντηση

«Το θέμα είναι τώρα τι λες»
Μανόλης Αναγνωστάκης

Την ιστορία μας δεν θα την αναφέρει κανείς
Δε θέλουν να τη γνωρίζουν
Και τούτο το βάρος ας το επωμισθούμε
Η πλήρωσις αποκαλύπτει το πρόσωπο
Ο χρόνος στοιχείο φθοράς
Πέρασε ο καιρός για μάθηση
Ανάμεσα σε τούβλα και ασβέστη
Υψώθηκαν τα τείχη σε ύψη αλόγιστα
Πορευόμεθα με το παρελθόν
Κι η πολιτεία χωρίς ουρανό
Καθρεφτίζεται στο άπειρό του χάος

Φίλε Ποιητή
Μιλήσαμε για μέρες ηρωικές
Διακηρύξαμε ιδανικά
Δε μας κατάλαβαν
Αυτό ήταν.

Από τη συλλογή Επιστροφή (1970)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Επιστροφή

Έτσι, φτάσαμε ως εδώ
Η Θεομηνία μας ακολούθησε παντού
Όσοι απόμειναν, απόμειναν άστεγοι
Αναλογίζονται σκεπτικοί
Ερευνούν τον χώρο που κινούνται
Είναι αργά για επιστροφή
Βρέχει ασταμάτητα
Μουντός ο ουρανός
Ούτε Ανατολή ούτε Δύση
Στις πυξίδες μας δεν τρέφουμε εμπιστοσύνη
Πάντα μας έριχναν κόντρα στον τυφώνα.

Από τη συλλογή Επιστροφή (1970)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (5)

Αδελφέ μου
η φυλακή
δεν είναι πάντα γιομάτη,
η φυλακή
γεμίζει μόνο
με μια καρδιά
που τα χτυπήματά της αφουγκράζεται
η πολιτεία.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (6)

Τω καιρώ εκείνω
ο Χριστός
ο Ιούδας
κι εγώ.
Ο Χριστός βασιλιάς
ο Ιούδας προδότης
κι εγώ διαβάτης
απ’ τον καιρό εκείνο.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (7)

Βαθιά
στ’ ουρανού το πέλαγος
των γερανών
χάθηκε το φτερούγισμα,
χαράζοντας
στο μέτωπο της γης
ένα βαρύ τόξο.
Σφάλισα τα μάτια
κι έγειρα στη χτεσινή
ανταύγεια της σελήνης.
Ήτανε βαρύ
μα τόσο βαρύ
το τόξο.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (2)

Ένα παιδί
τα βότσαλα του γιαλού μετρούσε
δίχως του χρόνου
την καρδιά να γρικά.
Μα στο φλοίσβισμα του κύματος σταμάταγε
τους ώμους του κουνούσε κι απορούσε.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (9)

Τον βγάλαν απ’ τη φυλακή
κι ευθύς του σημάδεψαν την καρδιά
κάτι κορίτσια με πελαγίσια μάτια.
Φεύγει
σκοντάφτει σε μια πόρνη
αλλάζει δρόμο
σκοντάφτει σ’ έναν άνεργο.
Περίεργο...
πάλι με κυνηγάνε...

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (10)

Ένα μπουζούκι
μια μαύρη σακούλα
ο ομοφυλόφιλος
και λίγοι άνθρωποι πέρα από τον χρόνο.
Τη μικρογραφία τη συμπλήρωναν τρεις πόρνες
κι όλοι τους είχαν για σκεπή
μια θρυμματισμένη καμπάνα.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (11)

Δυο μάτια
όταν καθρεφτίζουνε τον ήλιο
όταν τα βλέπουν τα πελάγη
και γαληνεύουν
να ’σαι σίγουρος πως είναι τα μάτια
του αδελφού σου
που δεν γεννήθηκε ακόμη.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Ώρες (12)

Ήμασταν
ένας
δύο
τρεις.

Ήμασταν       
δέκα
εκατόν
χίλιοι.

Ήμασταν πολλοί
καθόμασταν αντικριστά
και μελετούσαμε
μελετούσαμε
τα μάτια μας
τις σκέψεις
τους στοχασμούς μας.
Ύστερα
με τη σειρά του ο καθένας
άνοιγε
τις κουρτίνες του φεγγίτη.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Τοπίο

Στη γειτονιά μας
αραδιάζουνε μαρμάρινα κράσπεδα
και στρώνουνε άσφαλτο.
Καινούρια σπίτια χτίζονται
με χρώματα έντονα
σαν τη ζωή μας.

Τα παιδάκια παίζουν
τόπι, σχοινάκι, ψευτοπόλεμο.

Τα κορίτσια
φοράνε φανταχτερά φουστάνια
και με τα στητά τους στήθη
δίνουν μια ιδιαίτερη γεύση
στην αλυσίδα μας.

Οι γριές
τα δειλινά
μιλάνε ώρες ολόκληρες
κάτω από τον παλιό τοίχο
που ’ναι γεμάτος από συνθήματα
της κατοχής.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)

[wings]

Θεόκλητος Καριπίδης, Αντίσταση

Ήταν ένα παιδί
σαν όλα τα παιδιά του κόσμου.
Την αυγή
τίναζε τον ήλιο
με τα παγωμένα του δάχτυλα
και κατέβαινε στο λιμάνι.

Οι χαμάληδες το πειράζανε
κι αυτό τραγούδαγε
με τα δυο του μάτια.

Το μεσημέρι
έτρεχε στη φυλακή
με κρυμμένο στον κόρφο του
ένα τσιγάρο.

Εμείς
στο διπλανό καφενείο
συνεχίζαμε την πρέφα.

Από τη συλλογή Πίνακας (1961)