Αντίστιξη
Σωτήρης Τριβιζάς
Με της φωνής του
τους παράφορους ρυθμούς
επινοεί τον ουρανό
και γεωργεί τον κόσμο
σπέρνοντας τους ανέμους
και θερίζοντας τις θύελλες.
Λέξη τη λέξη
ο σπόρος γίνεται καρπός
— μια μυστική ανθοφορία.
Λαξεύει την αόρατη ύλη.
τη σκοτεινή επιφάνεια,
εκεί που κάποτε αναβλύζει
άκτιστο και αχειροποίητο το φως.
Και ξετυλίγει μες στα όνειρά του
το νήμα ενός απέραντου θανάτου.