Λεοντόψυχη, την άποψή μου την έχω ξαναπεί σε άλλο νήμα, αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο.
Εμείς οι πολιτισμένοι λαοί της Δύσης, έχουμε το προνόμιο να ασχολούμαστε με το ανόητο σαρκίο μας και την πλαδαρότητά του ή την «αδυναμία» του και να μιλάμε για πολλά και λίγα λιπαρά την ώρα που εκατομμύρια παιδάκια σε όλη την υφήλιο και στις «μη ανεπτυγμένες χώρες» πεθαίνουν. Αυτό το θεωρώ άκρατη μεγαλομανία και φιλοτομαρισμό του κερατά.
Το πέρασμα του καθενός μας απ' τον πλανήτη είναι έτσι και αλλιώς πολύ σύντομο - ακόμα κι ο μέσος όρος ζωής των 70+ δεν έχει την παραμικρή αξία μπροστά στην αιωνιότητα. Αντί να κατασπαταλούμε το χρόνο μας σε υστερίες κατά των ανθυγιεινών προϊόντων, καλύτερα να κοιτάξουμε πώς θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι οι ίδιοι και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικότερα αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκες δυσεπίλυτες.
Οι παππούδες και οι γονείς μας μεγάλωσαν σε δύσκολα χρόνια που δεν τους επέτρεπαν την πολυτέλεια υστεριών για τα φαγιά και τα τσιγάρα, αλλά τα κατάφεραν να επιζήσουν. Κι ερχόμαστε εμείς τώρα να ασχολούμαστε με ό,τι κατεβάσει το τσερβέλο μας για να έχουμε άλλοθι ότι επιτελούμε το καθήκον μας προς την κοινωνία;
Κοριτσάκι μου, τα πράγματα είναι απλά. Άμα τρως έναν κουβά φαγητό αντί για ένα πιατάκι, παχαίνεις. Άμα πίνεις αλόγιστα, γίνεσαι αλκοολικός. Ούτε το ποτό ούτε το φαγητό φταίνε. Το κουτό σου το κεφάλι τα φταίει όλα και καλό θα είναι να αναλαμβάνεις τις συνέπειες αυτών που κάνεις. Και τράβα μίλα στα παιδιά της Ρουάντας για τα χαμηλά λιπαρά και την υγιεινή διατροφή. Μπορεί και να σε δείρουν. Μπορεί και όχι. Γιατί ένα παιδάκι που πέφτει και πεθαίνει μπροστά στα πόδια σου στη Ρουάντα δεν έχει δυνάμεις να σε δείρει. Αλλά μπορεί να σε ταρακουνήσει με το θάνατό του. Είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει.
