Κάρολος Τσίζεκ, Παλιά συνήθεια
Στο ίδιο τραπέζι, όπου ακουμπούσε
τα δίδυμά σου, σαν πεπόνια,
ήσυχα τρώμε∙ θα μπορούσες
να δείξεις λίγη, έστω, συμπόνια.
Ούτε όταν πιεις σου κάνει κέφι
όπως παλιά ν’ αγκαλιαστούμε,
το δείπνο ο έρωτας δεν στέφει,
σου αρέσει μόνο να μιλούμε
Μα, όσο καλά κι αν μαγειρεύεις,
αφού πια το έβαλες γινάτι,
τι τα ζητάς, τι τα γυρεύεις,
εμένα μου έλειψε το αλάτι
κι αν με κρατά η παλιά συνήθεια
και συνεχίζω την παρέα,
νιώθω η καρδιά μου ότι είναι ηλίθια
που δεν υπέστειλε σημαία.
Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)