Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα δεδομένα

Από επιθυμία για ένα καινούριο κορμί,
ίσως και από ματαιοδοξία για τον πόθο
που ανάβει η θηλυκότητά της
–με την προϋπόθεση ότι ο άνδρας κάνει
το πρώτο βήμα–
πολύ αραιά παρασύρεται σε εφήμερους έρωτες.
Βέβαια, όταν σηκώνονται από το κρεβάτι,
όλα έχουν τελειώσει.
Ακόμα και το κέρασμα για ποτό,
αν κάποιος της προτείνει, το αρνείται
από την πείρα της γνωρίζει
πόσο αμίλητος και σχεδόν αδιάφορος θα είναι.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εμφάνιση

Όταν τυχαία σε είδα με το κομψό
και μοντέρνο ντύσιμό σου
–τα χρώματα, οι γραμμές–
ούτε λίγο ούτε πολύ διέκρινα τον ναρκισσισμό σου,
για πρώτη φορά από τότε που σε ξέρω.
Πάντως διατηρείσαι ακμαίος, αρέσεις ακόμη στις γυναίκες
κι ας πέρασες τα εξήντα πέντε,
και το κυριότερο, δεν είσαι υπερφίαλος.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεχώριζε

Σε συνέδρια και συντεχνιακές συναθροίσεις
δεν ήταν λίγες οι φορές που ήθελε να στριμωχτούμε
σε απόμερες τουαλέτες για να κάνουμε έρωτα.
Αυτή η ανάμνηση μου μένει:
λάβρος, ασυγκράτητος και γοητευτικός.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκ των πραγμάτων

Βρέθηκα με καλλιτέχνες και έτυχε να σχολιάζουν
τον παράξενο χαρακτήρα γνωστού συγγραφέα,
τη φανερή με πράξεις μνησικακία, τον εγωκεντρισμό του –
από προσωπική εμπειρία κάπου συμφώνησα.
Ένας, πριν φύγουμε, πέταξε το δικό του σχόλιο
για τον συγγραφέα:
«Μα αυτός δεν έζησε,
οι γυναίκες που πόθησε τον προσπέρασαν
με αδιάφορο βλέμμα.»
Με το πιο στυγνό και κυνικό ύφος το είπε.

Τα κονταροκτυπήματα πέφτουν αλύπητα,
σκέφτηκα μέσα μου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκηνικό

Είχαν ερωτικό δεσμό περίπου έναν χρόνο.
Ανέβηκαν σπίτι του
για να βάλει κουστούμι για τη νυκτερινή τους έξοδο.
Της έδωσε κάτι να πιει και την υπόλοιπη, αρκετή, ώρα
ασχολήθηκε με τον εαυτό του.
Έκανε ντους, με φροντίδα διάλεξε τα ρούχα
που θα φορούσε, στα ενδιάμεσα τηλεφώνησε σε κάποιους
για δουλειές.
Δεν της διέφυγε η αυταρέσκεια που υπήρχε στις κινήσεις του.

Δεν τον ξαναείδε από κείνο το βράδυ,
την παράτησε.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δωμάτιο σε πανσιόν

Μονότονος ο τρόπος που κάναμε έρωτα,
σαν επανάληψη από άλλες φορές.
Θα ήταν άδικο να ρίξω το φταίξιμο σ’ εσένα
αφού κι εγώ δεν επινόησα τίποτα καινούριο.
Μονότονος ο τρόπος,
εκτός από εκείνη τη στιγμή
που μανιασμένα βάλαμε μαξιλάρια στο κρεβάτι
για να ψηλώσει το επίπεδο
κι έτσι να βλέπουμε τον έρωτά μας στον καθρέφτη
που ήταν κρεμασμένος στον απέναντι τοίχο.
Όμως και με τα μαξιλάρια δεν φαινόμασταν στον καθρέφτη,
στεκόταν πιο ψηλά,
βαρύς και μεγάλος, αμετακίνητος στη θέση του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μυστικά θέματα

Από τότε που ήμασταν αχώριστες
μεσολάβησαν χρόνια, όμως είναι σαν να την ακούω:
«Για μένα δεν αρκεί μόνο η διείσδυση του φαλλού.
Πλησιάζω τα πενήντα και με τον άνδρα μου
αποφεύγω να πλαγιάσω.
Τι να μου δώσει, μέτριος, συμβατικός στο κρεβάτι.
Τη μαγεία του έρωτα
που περιλαμβάνει φιλί, άγγιγμα, μυσταγωγία ηδονής
τη γνώρισα με περιστασιακούς εραστές σε ταξίδια.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην πορεία του χρόνου

Στοργικά με τάισαν συγγενικά μου πρόσωπα
καθώς και μια μοδιστρούλα
στη γειτονιά που έπαιζα παιδί.

Μετά την εφηβεία το τάισμα
είχε τη σημασία του στο ερωτικό παιχνίδι.
Θυμάμαι ένα καλοκαιρινό γλέντι,
ο άνδρας δίπλα μου, που από καιρό ήθελε να με προσελκύσει,
γύριζε προς το μέρος μου και με τάιζε.
Σχεδόν σιωπηλός, χωρίς γαλιφιές και γλυκόλογα,
με ανυπόμονη ορμή μού έβαζε την τροφή στο στόμα.
Τη δύναμη και τη βιασύνη του αρσενικού
που θέλει να κατακτήσει μου μετέδιδε η κίνησή του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κόμπος στο χτένι

Καμία ιδιαίτερη συμπάθεια μεταξύ μας.

Κάτι σαθρό συμβαίνει μ’ εσένα.
Σου λείπει η αίσθηση του μέτρου.
Φθηνό ήθος δείχνεις,
ανείπωτη η ευκολία σου για χολή
και μίσος –
άλλωστε είσαι επώδυνα σκληρόκαρδος.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ζευγάρι

Μια ιδιόρρυθμη, βαριά ατμόσφαιρα
επικρατούσε στο σπίτι τους,
και οι δύο πάνω από εξήντα στην ηλικία.
Την πλήρη κυριαρχία την είχε η φίλη μου.
Συχνά, όταν τους επισκεπτόμουν,
κουρέλιαζε τον άνδρα της με άγριες επιπλήξεις,
του έδινε διαταγές για το παραμικρό.
Είχε πλέον υποταχθεί, κι όπως έμαθα,
όταν απείλησε ότι θα τον άφηνε,
έπεσε στα πόδια της για να την εμποδίσει.
Μου φαινόταν περίεργο,
γιατί ήταν μορφωμένος, κοσμοπολίτης.
Τη δική της εκδοχή, κάτι σαν εξήγηση,
την έδωσε η φίλη μου:
«Στα νιάτα μας ήταν τύραννος απέναντί μου,
κυριολεκτικά τύραννος,
τώρα οι όροι αντιστράφηκαν,
και πιστεύω ότι η ισορροπία δεν βρίσκεται,
αν δεν κυριαρχήσω εγώ, θα κυριαρχήσει εκείνος.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το υπόστρωμα

Με ειρωνεύτηκες για τα ποιήματά μου,
μίλησες απαξιωτικά.

Αν κάτι με προασπίζει και μου δίνει στήριγμα
ενάντια στις ειρωνείες σου, είναι ένα απόσταγμα ζωής,
είναι τα τραγικά βιώματα που έζησα
– δεν εννοώ μόνο τα τραύματα από τον έρωτα.
Με διαμόρφωσαν, είναι το βαθύ μου υπόστρωμα
για την τέχνη.
Η τραγικότητα, η οδύνη τους υποκινούν την έμπνευση,
κατευθύνουν την αισθητική μου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το κρησφύγετο

Στο δωμάτιό σου κάναμε έρωτα
κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα,
από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα.
Σχετικά σκοτεινά ήταν,
γιατί όταν μπήκα –απομεσήμερο, τέλη Μαΐου–
είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά,
και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα
δεν άφηναν κανένα φως.
Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων
έμοιαζε το δωμάτιό σου,
σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι.
Μετά, όταν κατέβηκα στον δρόμο
και περπάτησα αρκετή ώρα,
το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου,
η πανδαισία των χρωμάτων παντού,
και η ζεστή ατμόσφαιρα
που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ηλέκτρισε

Θα επέστρεφες από ταξίδι.
Στο τηλέφωνο μου περιέγραψες
το τοπίο που διέσχιζες με το αυτοκίνητο,
τη διαύγεια και τα εξαιρετικά χρώματα της μέρας.
Ο ήχος της φωνής σου
άγγιξε, ηλέκτρισε με έρωτα όλο το σώμα μου.

Ένα ντελίριο.
Εκτυφλωτικός και πανίσχυρος ο έρωτάς μας.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη Χαλκιδική

Απαστράπτουσα, καταιγιστική η ομορφιά του τοπίου.
Η θάλασσα γαλάζια, χωρίς κύματα,
τα νησιά που διαγράφονταν στο βάθος,
οι δασωμένοι λόφοι τριγύρω.
Με παγανιστική ευλάβεια υποκλίθηκα στο τοπίο –
αφέθηκα, εξαϋλώθηκα μέσα του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δίσκος

Έκθεση ζωγραφικής σε γκαλερί,
προς το βράδυ δεξίωση για τα εγκαίνια.
Επώνυμος καθηγητής πανεπιστημίου
–αρθρογράφος στην πιο έγκυρη εφημερίδα,
πρόεδρος σε διάφορες επιτροπές–
βγαίνει στη βεράντα.
Πίσω του με υποταγή και δουλοπρέπεια,
σαν τον πιστό υπηρέτη,
τον ακολουθεί ο ιδιοκτήτης της γκαλερί.
Του κουβαλάει δίσκο με εδέσματα.
Ο καθηγητής μπορεί να του δώσει πρόσβαση
σε σημαντικές γνωριμίες.

Με τους ζωγράφους που τον έχουν ανάγκη
για μία έκθεση στην γκαλερί του,
ως εξουσία, κυνικός και σκληρός γίνεται –
για το παραμικρό τους ποδοπατάει όποτε θελήσει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)