Όπως φαίνεται και στον σύνδεσμο που παραθέτεις, Σπύρο, έχεις απόλυτο δίκιο ότι όντως Sondertatbestand = delictum sui generis. Ωστόσο, το Γερμανικό δίκαιο αγνοεί τον θεσμό του "ιδιώνυμου" εγκλήματος με την έννοια με την οποία τον χρησιμοποιούμε εμείς εδώ και, κατά συνέπεια, στη γερμανική νομική ορολογία ταυτίζεται το "διακεκριμένο" έγκλημα με το "ιδιώνυμο" έγκλημα.
Τώρα, πάμε να διευκρινίσουμε έναν-έναν τους όρους που τόσο μπερδεύουν (και μας τους δικηγόρους, ομολογουμένως):
α) αυτοτελές έγκλημα = έγκλημα με ξεχωριστή αντικειμενική υπόσταση που διακρίνεται σαφώς από άλλα εγκλήματα (και από άλλες αντικειμενικές υποστάσεις). Π.χ. άλλο κλοπή, άλλο υπεξαίρεση, άλλο ληστεία (τρεις αντικειμενικές υποστάσεις)
β) διακεκριμένο έγκλημα = έγκλημα που εντάσσεται στην αντικειμενική υπόσταση άλλου εγκλήματος, αλλά εμφανίζει και κάποια ιδιαίτερα, πρόσθετα στοιχεία στην αντικειμενική του υπόσταση, χωρίς όμως να θεωρείται αυτοτελές, τ.έ. διαφορετικό, άλλο έγκλημα. Π.χ. κλοπή, κλοπή εκκλησιαστικών σκευών (το ίδιο γενικό έγκλημα, αλλά η έννοια του όρου κλοπή είναι υπερτασσόμενη στην έννοια του όρου κλοπή εκκλησιαστικών σκευών).
γ) ιδιώνυμο έγκλημα = έγκλημα που αποτελεί μεν παραλλαγή κάποιου βασικού εγκλήματος, αλλά η αντικειμενική του υπόσταση παρεκκλίνει από το βασικό κατά τέτοιο τρόπο ώστε πλέον να δημιουργείται ένα νέο έγκλημα, αυτοτελές και εξειδικευμένο σε σχέση με το βασικό.
Συνεπώς: το ιδιώνυμο έγκλημα είναι πάντοτε και αυτοτελές, το αυτοτελές έγκλημα δεν είναι πάντοτε ιδιώνυμο και, τέλος, το διακεκριμένο έγκλημα δεν είναι ποτέ αυτοτελές.
Ξεκαθαρίζει κάπως ο ορίζοντας;