Sonnet 18 - Shakespeare - Shall I compare thee to a summer's day? → Να σε συγκρίνω με μια ημέρα θερινή;

[spiros]

Να σε συγκρίνω με μέρα καλοκαιρινή; Μα εσύ είσαι πιο γλυκιά και χάρη έχεις περισσή Του Μαγιού τα γλυκά τα άνθη λυγίζουν οι σκληροί ανέμοι Και δε κρατεί πολύ για ΄μας το καλοκαίρι Συχνά τόσο πολύ λάμπει τ’ ουρανού το μάτι Ώστε ο ουρανός την ολόχρυσή του όψη να τη χάνει Το όμορφο την ομορφιά του πια δε βλέπει Από τη τύχη ή της φύσης την πορεία που συνέχεια τρέχει Αλλά το αιώνιό σου καλοκαίρι δε θα ξεθωριάσει Η ομορφιά σου δε θα σβήσει Ούτε ο Θάνατος θα παινευτεί ότι σε ‘χει πιάσει Και η χάρη σου σ’ αιώνιους στίχους για πάντοτε θα ζήσει Όσο θα ζούνε άνθρωποι και με τα μάτια τους θα βλέπουν Θα ζούνε και οι στίχοι μου μαζί και μέσα του θα σε ‘χουν Ζαραχάνης Δημήτρης

Θα μπορούσα να σε συγκρίνω με μια μέρα καλοκαιρινή εσύ όμως είσαι πιο όμορφη και πιο εύκρατη σκληροί άνεμοι τινάζουν τα αγαπητά μπουμπούκια του Μάη και η μίσθωση του καλοκαιριού δίνει μια πάρα πολύ σύντομη μέρα Μερικές φορές το μάτι του παραδείσου λάμπει πολύ καυτό και συχνά η χροιά του χρυσού επαναπαύεται και κάθε δίκαιο από δίκαιο μερικές φορές αποποιείται τυχαία ή από κάποια αλλαγή της φύσης η πορεία κόβεται Αλλά το αιώνιο καλοκαίρι δεν θα πρέπει να ξεθωριάσει ούτε να χάσει όσα κατέχει που δίκαια εσύ χρωστάς ούτε θα πρέπει για το θάνατο εσύ να καυχιέσαι περιπλανώμενη στην σκιά του όταν στην αιωνιότητα γραμμές με το χρόνο εσύ τραβάς Όσο οι άνθρωποι μπορούν να αναπνέουν ή τα μάτια μπορούν να δουν Τόσο αυτοί οι στίχοι ζωή θα σου χαρίζουν Ανδριοπούλου Σπυριδούλα

Να σε αποκαλέσω μέρα καλοκαιρινή; Εσένα είν’μεγαλύτερες η ομορφιά και η χάρη Τα πρώτα άνθη του Μαϊου σαρώνουν ανέμοι δυνατοί Και γρήγορα το καλοκαίρι θα χαθεί και πάλι. Καμιά φορά η φλόγα τ’ουρανού λάμπει χρυσή κι άλλοτε το χρυσό πρόσωπο θολώνει κάθε ωραίο συχνά απ’ το ωραίο αποστατεί τυχαία, ή γιατί η φύση το δηλώνει. Μα το αιώνιο καλοκαίρι ας μη χαθεί κι ας μη χαθεί η ομορφιά η δική σου ούτε κι ο θάνατος στη σκιά σου ας μην κρυφτεί όταν αιώνιοι οι στίχοι ζουν μαζί σου Για όσο σώματα αναπνέουν ή βλέπουν μάτια τόσο να ζεις κι εσύ, μέσα απ’΄των στίχων τα κομμάτια. Γεωργούλα Κατερίνα

Να σε συγκρίνω με μια καλοκαιρινή ημέρα; Εσύ είσαι πιο αξιαγάπητη και με περισσότερη χάρη. Άνεμος κουνάει τα μπουμπούκια του Μάη και η διάρκεια των καλοκαιριών μας είναι μικρή. Καμιά φορά πολύ λάμπει το μάτι του παραδείσου, και συχνά η χρυσή του όψη θαμπώνει. Και κάθε όμορφο από το όριο χάνει την ομορφιά του είτε κατά τύχη είτε από τη φύση. Αλλά το δικό σου αιώνιο καλοκαίρι δεν θα σβήσει, και ποτέ δεν θα χάσεις την ομορφιά σου, και ούτε ο θάνατος θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του. Αφού σε αιώνιες γραμμές τον χρόνο θα αντέχεις! Τόσο όσο οι άνθρωποι θα μπορούν να αναπνέουν ή τα μάτια να βλέπουν, τόσο θα ζει και αυτό και θα δίνει ζωή σε εσένα. Βογιατζάκης Νίκος

Συγκρίνεσαι με μια καλοκαιριάτικη αυγή;
Η ομορφιά σου έχει ωραιότερη σαγήνη
Με βια φυσά τ’ αγέρι του Μάη τ’ άνθη
Κι όλα τα θέρη ολιγόμερα έχουν γίνει
Ανά καιρούς οι ουρανοί το μάτι τους ανάβουν
Πυρώνει αυτό κι ενδέχεται η λάμψη του να σβήσει
Κι όλα τα ωραία κι όμως παύουν να λάμπουν
Η μοίρα σβήνει τη φωτιά ή η φευγαλέα η φύση
Μα η δική σου η φωτιά τα χρόνια αψηφάει
Και η δική σου ομορφιά στέκει παντοτινή
Το θάνατο τυφλώνει κι εκείνος ξεψυχάει
Όταν εσύ ανασαίνεις απ’ του στίχου την πνοή
Όσο ματιές κοιτάζουνε και σώματα ανασαίνουν
Θα ζεις εδώ μες τις γραμμές που άξια σ’ ανασταίνουν

Ναταλία Καπώνη

https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=936910.0

[spiros]

François-Victor Hugo

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Te comparerai-je à un jour d'été ? Tu es plus aimable et plus tempéré. Les vents violents font tomber les tendres bourgeons de mai, et le bail de l'été est de trop courte durée. Tantôt l'œil du ciel brille trop ardemment, et tantôt son teint d'or se ternit. Tout ce qui est beau finit par déchoir du beau, dégradé, soit par accident, soit par le cours changeant de la nature. Mais ton éternel été ne se flétrira pas et ne sera pas dépossédé de tes grâces. La mort ne se vantera pas de ce que tu erres sous son ombre, quand tu grandiras dans l'avenir en vers éternels. Tant que les hommes respireront et que les yeux pourront voir, ceci vivra et te donnera la vie.

https://www.youtube.com/watch?v=bgXCTzCqMxA

[spiros]

Ferdinando Albeggiani

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Dovrei paragonarti ad un giorno d'estate? Tu sei più incantevole e più mite: A maggio un rude vento agita le gemme delicate E il corso dell'estate ha troppo breve durata: talvolta l'occhio del cielo troppo infuocato appare e spesso invece il suo viso dorato si oscura; ogni bellezza, col tempo, bellezza deve lasciare, sciupata dal caso o dal mutevole corso di natura; ma la tua estate eterna non potrà mai sfiorire né perdere il possesso della bellezza che hai; e neppure ti farà ombra la Morte, né si potrà vantare di te che, in versi eterni, nel tempo crescerai. Ché fino a quando ci sarà  respiro e occhi che vedranno Avranno vita i  miei versi e vita ti daranno.