Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 06 Jan, 2007, 16:53:48

Title: Κλείτος Κύρου
Post by: wings on 06 Jan, 2007, 16:53:48
Κλείτος Κύρου (1921-2006)

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/kyrou.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: εφημερίδα «Το Βήμα» (https://www.tovima.gr/2017/11/03/books-ideas/o-kosmos-toy-kleitoy-kyroy/)]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος (1951-1983). Από το 1974 ως το 1976 διετέλεσε γενικός γραμματέας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Προσμονή» στο περιοδικό «Φοιτητής». Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Ελεύθερα Γράμματα», «Διαγώνιος» (όπου δημοσίευσε πολλές λογοτεχνικές μεταφράσεις), «Ο Αιώνας μας», «Νέα Πορεία», «Κοχλίας» και «Κριτική». Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση (Λόρκα, Έλιοτ, Απολλιναίρ, Ώντεν κ.ά.) και με την κινηματογραφική κριτική. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 2006.

Ποιητικές συλλογές:
«Αναζήτηση – Αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής», τυπ. Θ.Γραικόπουλου, Θεσσαλονίκη, 1949
«Σε πρώτο πρόσωπο», Θεσσαλονίκη, 1957
«Κραυγές της νύχτας», Θεσσαλονίκη, 1960
«Κλειδάριθμοι», εκδ. Ε. Σφακιανάκης, Θεσσαλονίκη, 1963
«Απολογία», Θεσσαλονίκη, 1966 (και β' έκδοση συμπληρωμένη, Θεσσαλονίκη, 1976)
«Οι κατασκευές 1949-1974», εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1980
«Τα πουλιά και η αφύπνιση», εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1987
«Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα», εκδ. Χειρόγραφα, Θεσσαλονίκη, 1992
«Ο πρωθύστερος λόγος», εκδ. Αίγειρος, Θεσσαλονίκη, 1996
«Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997» (συγκεντρωτική έκδοση), εκδ. Άγρα, Αθήνα, 1997

Μετάφραση:
«Νέοι άγγλοι ποιητές», Θεσσαλονίκη, 1945
«F. G. Lorca, Δύο Ωδές – Ωδή στον Salvador Dali & Ωδή στον Walt Whitman» (απόδοση: Κλείτος Κύρου & Μανόλης Αναγνωστάκης), Θεσσαλονίκη, 1948
«F. G. Lorca – R. Alberti, Μοιρολόι για τον Ιγνάτιο Σάνχεθ Μεχίας», εκδ. Ποιητικής Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 1950
«A. Mac Leish, Η Πύλινη υδρία», ανάτυπο από το περιοδ. Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη, 1958
«G. Apollinaire, Ζώνη», έκδοση περιοδ. Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη, 1962
«F. G. Lorca, Σαν περάσουν πέντε χρόνια», 1962
«Eliot, Η Τετάρτη των Τεφρών», ανάτυπο από το περιοδ. Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1965
«B. Cendrars, Η πρόζα του Υπερσιβηρικού και της μικρής Ιωάννας της Γαλλίας», εκδ. Δίφρος (ανάτυπο από το περιοδ. Καινούρια Εποχή), Αθήνα, 1965
«G. Apollinaire, Ποιήματα» (μεταφράσεις: Φανή Κισκήρα, Τόλης Καζαντζής, Κλείτος Κύρου), ανάτυπο από το περιοδ. Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1967
«Eliot, Η Τετάρτη των Τεφρών και Τα τραγούδια του Άριελ», Θεσσαλονίκη, 1971
«Auden, Ποιήματα», Θεσσαλονίκη, 1973
«A. Mac Leish, Ποιήματα», 1973
«Ξένες φωνές», εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1979
«Έλιοτ Τ. Σ., Τέσσερα κουαρτέτα», εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1981
«Τζων Φορντ, Κρίμα που είναι πόρνη», εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1986
«Έλιοτ Τ. Σ., Burnt Norton», έκδοση της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (εκτός εμπορίου με δέκα εικόνες του Γ. Σκαράκη), Αθήνα, 1988
«Έλιοτ Τ. Σ., Η Τετάρτη των τεφρών – Τα τραγούδια του Άριελ – Τέσσερα κουαρτέτα» (συγκεντρωτική έκδοση), εκδ. Ρόπτρον, Αθήνα, 1988
«Έλιοτ Τ. Σ., Ρημαγμένη γη», εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1990
«Μάρλοου Κρίστοφερ, Δόκτωρ Φάουστους», εκδ. Άγρα, 1990
«Σέλλεϋ Μπυς Πέρσυ, Οι Τσέντσι», εκδ. Άγρα, Αθήνα, 1993

[Πηγή για το βιογραφικό και την εργογραφία: ΕΚΕΒΙ (http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=244) / πηγή για τη φωτογραφία: greece2001.gr (http://www.greece2001.gr/writers/KleitosKyrou.html)]

Ανθολογημένα ποιήματα:


Έγραψαν για τον Κλείτο Κύρου:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Κραυγές της νύχτας
Post by: banned on 11 Sep, 2007, 01:45:50
Aναγνωστάκης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6781.0) - Κύρου - Θασίτης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6826.0), η τριάδα των «κοινωνικών ποιητών» ή των «στρατευμένων ποιητών» ή των «ποιητών της κοινωνικής αγωνίας» της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς στη Θεσσαλονίκη. Πόσο οικεία, πόσο φιλικά, πόσο αγαπημένα ονόματα για μας και πόσο άγνωστα ή παράφωνα να ηχούν στους νέους τώρα!!!

Σαν μια μακρινή ιστορία που δεν τους αφορά.

Ίσως αυτό να ήξερε ο Αναγνωστάκης και έμεινε σχεδόν βουβός τριάντα χρόνια ως τον θάνατο του. Ίσως αυτό να ήξεραν ο Κύρου και ο Θασίτης που παρέμειναν διακριτικά στο περιθώριο.Τι να άλλο να πουν για την ηττημένη γενιά τους; Τι άλλο να πουν για το ηττημένο όνειρο και την ηττημένη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή; Τι άλλο να πουν για την ηττημένη Ελλάδα; Τι άλλο να πουν και να ακουστεί η φωνή τους μέσα στα μεγάφωνα των διαφημίσεων; Τι άλλο να πουν σε μια χώρα όπου δικαιώθηκε ο ταγματασφαλίτης, ο χαφιές και ο εργολάβος, η λαχτάρα του εύκολου πλουτισμού, η απληστία, ο εξευτελισμός και η εκποίηση των πάντων;

Κι όμως αυτοί οι ποιητές σας αφορούν, παιδιά. Σας αφορούν αυτά που λένε. Σαν να τα λένε τώρα για πρώτη φορά.

Σας αφορούν οι Κραυγές του Κλείτου. Μιας από τις πιο ευγενικές, από τις πιο γνήσιες ποιητικές φυσιογνωμίες του αιώνα που πέρασε. Καθώς παρακολουθούμε όλα αυτά τα γελοία πρόσωπα στην οθόνη, καθώς παρακολουθούμε τους προεκλογικούς περιοδεύοντες θιάσους με τους ξετσίπωτους γελωτοποιούς να υπόσχονται στους πάντες τα πάντα, καθώς μένουμε βουβοί μπροστά σε μια πυρπολημένη χώρα που αύριο θα μετατραπεί σε οικόπεδα, καθώς η πορνεία ως τρόπος ζωής έχουν κυριαρχήσει και το μέλλον σας είναι να πουληθείτε σε όσο το δυνατόν καλύτερη τιμή, ο Κλείτος Κύρου σας αφορά.

Σας αφορά το πάθος και η αγάπη, σας αφορά η ψυχή. Σας αφορούν οι κραυγές πριν πάνω από μισό αιώνα που ίσως κάποτε τις νιώσετε και σαν δικές σας κραυγές. Σας αφορά η γενιά που προδόθηκε, που χάθηκε, που στήθηκε στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Σας αφορά η γνήσια ζωή και όσα δεν εκτίθενται στην αγορά προς πώληση. Αυτές τις κραυγές μπορεί να τις θυμάστε όταν η νέα γενιά, η δική σας γενιά, σκοτώνεται στην άσφαλτο, πετιέται σαν κουρέλι απ' τα ναρκωτικά στα ερειπωμένα σπίτια, ψάχνει για ένα «ιδιωτικό όραμα» και για μια «κονόμα» για να γεμίσει το κενό της μοναξιάς της.

Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα χρειαστούν, πόσες γενιές ίσως, για να ξαναγεννηθεί το όνειρο. Ξέρω όμως ότι χωρίς όνειρο δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Χωρίς τους άλλους δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Και ξέρω ότι άλλη ελπίδα από σας δεν υπάρχει. Διαβάστε τον Κλείτο Κύρου που έφυγε και θα είναι πάντοτε κοντά μας.
Title: Κλείτος Κύρου, Η καμπή
Post by: wings on 20 Sep, 2007, 17:22:36
Κλείτος Κύρου, Η καμπή

Ήταν άνθρωποι
Μιας αβέβαιης χαραυγής
Τους ποδοπάτησαν άγρια μίση
Σοφές πλεκτάνες όργανα μίσθαρνα
Τους δολοφόνησαν
Εν μέση οδώ

Προδομένη απ’ τον χρόνο
Πλανάται η παρείσακτη μνήμη τους
Σε μετοχικά κεφάλαια
Τουριστικές επιχειρήσεις
Και σ’ επενδύσεις κατεξοχήν επωφελείς
Των ευελίκτων επιγόνων

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Η καμπή
Post by: banned on 20 Sep, 2007, 18:41:52
Να τονώσω λιγάκι την παρείσακτη μνήμη τους. Όργανα μίσθαρνα δολοφόνησαν εν μέση οδώ τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη (http://www.dimitriskaranikolas.gr/main.asp?ElementId=30038) (με αμερικανικό αυτοκίνητο), τον βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_06/11/2005_1284748) (με τρίκυκλο και ρόπαλο), τον νέο Σωτήρη Πέτρουλα (http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14522&m=A21&aa=5) (με δακρυγόνο) που έγινε και τραγούδι από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον έφηβο Μιχάλη Καλτεζά (http://www.media.uoa.gr/emme/mediaforum/dialogue_view_topic.php?id=2756) (με περίστροφο). Και τόσους άλλους.

Ο Κλείτος Κύρου ήταν τραπεζικός υπάλληλος και γνώρισε από κοντά τα μετοχικά κεφάλαια, τις τουριστικές επιχειρήσεις, τις επενδύσεις κατ' εξοχήν επωφελείς των ευελίκτων επιγόνων. Κι αναρωτιέμαι τι απόμεινε πλέον σε μας. Η αβέβαιη χαραυγή ή η ευελιξία, η ευκαμψία, η σταδιοδρομία; Οι χάντρες και τα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς;
Title: Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής
Post by: wings on 13 Oct, 2007, 17:54:01
Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής

Έρωτας της ενοχής
Ή μήπως
Ενοχή του έρωτα

Όταν κατανικήσεις
Τη δειλία της παραδοχής
Θα λες τα πράγματα
Με τ’ όνομά τους

Θα βρεις τον τρόπο
Να στηρίξεις επιτέλους
Μία δίκαιη θέση

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)


Αφιερωμένο σε μερικούς φίλους που ακροβατούν μεταξύ του έρωτα της ενοχής και της ενοχής του έρωτα.
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής
Post by: Evmorfia on 13 Oct, 2007, 18:00:45
Αφιερωμένο σε μερικούς φίλους που ακροβατούν μεταξύ του έρωτα της ενοχής και της ενοχής του έρωτα.

Με την ευχή να καταφέρουν κάποια μέρα επιτέλους να στηρίξουν αυτά που δειλιάζουν να παραδεχθούν.

Υπέροχο!!!!

Title: Re: Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής
Post by: wings on 13 Oct, 2007, 18:09:26
Ή όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους και διστάζουν να τ' ακολουθήσουν.

Ή όσα μάθανε να κρύβουν επιμελώς σε κάποιες σκοτεινές κόχες του νου τους, του σπιτιού τους ή κάποιων ξένων σπιτιών.

Ή όσα θέλουν να κρύβουν με την αρωγή των άλλων.

Είναι, δυστυχώς, μεγάλη η λίστα των ενοχών του έρωτα που συχνά οδηγούν στον έρωτα της ενοχής.
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής
Post by: Evmorfia on 13 Oct, 2007, 18:17:10
Και ίσως, τελικά, είναι πολύ μεγάλη και η λίστα των ενόχων...
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Έρωτας της ενοχής
Post by: wings on 13 Oct, 2007, 18:19:12
Απίστευτα μεγάλη και ποικιλόμορφη κι αυτή, Εύη μου.

Απλώς, συχνά πυκνά αναρωτιέμαι πώς και αν κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια.
Title: Κλείτος Κύρου, Κουρί
Post by: wings on 21 Oct, 2007, 18:35:12
https://www.youtube.com/watch?v=prwQbCRDO2k

Γιάννης Βέλλας & Κώστας Κοφινιώτης, Αγαπώ μια γυναίκα
(τραγούδι: Φώτης Πολυμέρης & συγκρότημα Μποέμ / δίσκος του 1938)


Κλείτος Κύρου, Κουρί

Περπατούσαμε κι έλεγε η καλή μου φίλη στο πλευρό μου
Ξέρεις με δέρνει σκληρά η νοσταλγία του παλιού καιρού
Αγρυπνώ τις κατάλευκες βραδιές και θυμούμαι... θυμούμαι

Οι ματιές της γυάλιζαν γιατί η φίλη θυμούνταν
Κι η φωνή της ηδονίζονταν γιατί η φίλη αναπολούσε
Είν’ η νοσταλγία κάτι τ’ αναπόφευκτο απάντησα
Νοσταλγούμε για πευκοβέλονα για λικνιστικά βαδίσματα
Για χέρια αβρά για ηλιαχτίδες...


Περπατούσαμε κι ανοίγαμε θαρρετά το δρόμο με τ’ άρβυλά μας
Κάνοντας τα στάχυα να σφαδάζουν
Μερικά πιο τολμηρά μας χάιδευαν το πρόσωπο
Κι ο ήλιος ασωτεύονταν σε ταλαντέματα σπασμένης ζυγαριάς
Μικρή παιδούλα είχα κοτσίδες και κοκκινίζαν τα μάγουλα
Κι είχα ένα πλεχτό φουστάνι που το καλοκαίρι τ’ άλλαζα μ’ ένα θαλασσί
Κι ήμασταν αγόρια και κορίτσια κοντά στην ακρογιαλιά
Και σμίγαν τ’ άσπρα βότσαλα με τις επιθυμίες μας
Χασμουριόμασταν στην πανσέληνο γιατί ακόμα δεν μας είχε μιλήσει
Μονάχα οι πιο μεγάλοι αποτραβιόντανε για να ρεμβάσουν
Πράγματα που δεν πολυκαταλαβαίναμε


Σιγοτραγουδούσα Αγαπώ μια γυναίκα...
Κι ο σκοπός πνίγονταν στο κελάδημα της γειτονικής φωνής
Τα βράδια κοιμούμασταν όλοι μαζί
Και γελούσαμε στο σκάσιμο της μέρας
Κι η μεγάλη αδελφή ήταν τόσο μελαγχολική
Ανοίξαμε το συρτάρι της και νεμηθήκαμε τα γράμματά της
Ανήσυχος ύπνος ατροφικά όνειρα Ιούλιος Αύγουστος
Παρθένα αμμουδιά κι οι κρωγμοί των γλάρων
Κι ένα βράδυ ξαγρύπνησε ο καλός ξάδελφος
Με τη ματιά βυθισμένη στο ρολόι
Και με ξύπνησε την αυγή για ψάρεμα


Κάποτε ήταν παιδούλα ήμασταν όλοι παιδιά
Τι σημασία
Πλάι μου τώρα πορεύονταν μια τέλεια γυναίκα
Με ρυθμικούς κυματισμούς
Κι εγώ εξακολουθούσα να τραυματίζω τον ίδιο σκοπό
Αγαπώ μια γυν...

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)


Μια σημείωση για όσους δεν ξέρουν καλά τη Θεσσαλονίκη: το Κουρί (http://www.hortiatis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=0) είναι πολύ γνωστό δάσος στις δυτικές υπώρειες του Χορτιάτη.
Title: Κλείτος Κύρου, Τα τείχη
Post by: wings on 01 Nov, 2007, 20:18:51
Κλείτος Κύρου, Τα τείχη

Τα τείχη πάντοτε διασώζουν την υπεροχή τους αγγίζεις
Τα χαλάσματα πιάνεις τις πέτρες τους ζεστά πουλιά
Μέσα στη χούφτα σου καρδιοχτυπούν ο ήλιος φλογερό
Ξυράφι αναρριχάται στις επάλξεις τα τείχη κάποτε
Σε προφυλάγαν ήταν απόρθητα με την τριπλή σειρά τους
Και το νερό μες στο χαντάκι όπου κοβόταν η πορεία
Της φωτιάς είχες το αίσθημα της προστασίας τα τείχη
Δίναν μια προέκταση στην ύπαρξή σου ήταν δυσπρόσιτα
Στο μάτι και στο αυτί παντού σε κρύβαν πολεμίστρες
Ακόμα πίστεψες πως θα υπερφαλαγγίζαν και το χρόνο

Τα τείχη ωστόσο σήμερα παρέχουν κάποιαν άλλη
Προστασία που πάλι βρίσκεται μες στον προορισμό τους
Σήμερα ο εχθρός φόρεσε άλλες στολές ο αμυνόμενος
Άλλαξε τακτική συμπτύχθηκε κάτω απ’ το χρόνο
Μες στα χαλάσματά τους κρύβονται φονιάδες κατοικούνε
Γύφτοι βρίσκουν άσυλο οι εραστές σα σουρουπώνει τα μικρά
Παιδιά αποπατούν πουλιά και ζώα φωλιάζουνε ολονυχτίς

Τα τείχη θα σε προστατέψουν ακόμα κι όταν πλήξεις
Από το μεγαλείο τους τα τείχη σού προσφέρουν πάντοτε
Μια προστασία αδιάφορο ποια θα ’ναι συ θα την καθορίσεις

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Όταν στους δρόμους
Post by: wings on 15 Nov, 2007, 18:22:02
Κλείτος Κύρου, Όταν στους δρόμους

Όταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα
Οι επιστροφές σκοτώναν τις ελπίδες

Κρατώ το χέρι σου μες στο σκοτάδι
Και προχωρώ
Εσύ και δυο άστρα που επιζήσαν
Οι μόνοι μου συνοδοί
Τα σχέδια που δεν πρόφτασα να χαράξω
Κι οι φαντασίες του σύννεφου στο ηλιοβασίλεμα
Σημαδεύουν την αρνητική πορεία
Δεν μένει παρά να πλαγιάσουμε στον κάμπο
Και ν’ αγαπήσουμε το πρώτο μαρτολούλουδο που δεν έκοψες
Αυτοί που μας αγάπησαν πεθάναν πριν μας μισήσουν
Αυτούς που θ’ αγαπούσαμε τους υπόταξε η λογική

Παιδιά σαν ήμασταν δεν παίξαμε ποτέ
Έφηβοι δεν κλάψαμε
Σαν γίναμε άντρες λησμονήσαμε το γέλιο
Πώς θέλετε να πάψουμε να νοσταλγούμε

Καθισμένη στα βράχια δαγκώνεις πικρόριζες
Κι ένας αγέρας επιβίωσης φυσάει απ’ τις σχισμές των ματιών σου
Έχω το φέρσιμο των σκοτωμένων Άγγλων ποιητών που τους διάβασα στα βιβλία
Συλλογίζομαι αυτούς που έφυγαν από κοντά μας σιωπηλά και με διάκριση τόση
Άλλοι χάθηκαν σε πλοία ναυαγισμένα άλλοι αφανίστηκαν από σιβυλλικές ασθένειες άλλοι δολοφονήθηκαν
Ζούμε στη βασιλεία της διασποράς
Η κάθε μέρα και μια εφήμερη προέκταση
Κάθε βράδυ οι εραστές ζητούν απόμερες γωνιές
Κάθε άνθρωπος ανακαλύπτει κάποτε το αδύνατο ενός γυρισμού
Κι όμως δεν αντιστέκεται αποκτά συνήθειες
Διασταυρώνει το σπέρμα του με καινούργιες γυναίκες
Υποβάλλει τη μνήμη του σε συνεχή αφαίρεση
Και τέλος φεύγει από κοντά μας

Όταν στους δρόμους ξαναβροντήσουν τα τύμπανα
Θα ξεριζώσω τη φωνή μου
Και θ’ αγαπήσω δυο φορές το σχήμα της σιωπής σου

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Οι ενέδρες
Post by: wings on 29 Nov, 2007, 21:31:07
Κλείτος Κύρου, Οι ενέδρες

Όσο κι αν προσπαθείς δε θα μπορέσεις
Να εκμηδενίσεις τη μνήμη των πραγμάτων
Να ταπεινώσεις την ανάμνηση εκείνου
Που μες σε φλόγες ανασήκωνε το σώμα σου
Και το απίθωνε λιπόθυμο πέρα απ’ την καταχνιά

Όπου κι αν πας θα σε καταδιώκει
Ο βόγκος του θηρίου που δαμάστηκε
Βαθιά μια δίψα σκοτεινή θα σε παιδεύει
Σαν τότε που το παραπέτασμα εσχίσθη
Και ξαναβρήκε ο άγγελος την πρώτη του λαλιά

Όσο κι αν πολεμάς δε θα εκπορθήσεις
Τις μυστικές εστίες αντιστάσεως
Δεν ωφελεί να σημαδεύεις χωρίς στόχο
Εκεί που πλάγιαζες με ιαχές θριάμβου
Ενέδρες θα σου στήνουνε κρυμμένες μες στην αντηλιά

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η δύναμη των λέξεων
Post by: wings on 10 Dec, 2007, 20:36:48
Κλείτος Κύρου, Η δύναμη των λέξεων

[Ενότητα Α']

Τα πρωινά μεταμφιέζεται
Σε παραγγελιοδόχο
Σ’ εξομολογητή
Σ’ αιλουροειδές

Τα βράδια
Μεταμφιέζει τις λέξεις
Σε βόμβες βυθού
Σ’ αερόλιθους

Κοιμάται ήρεμος
Πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα
Κι ονειρεύεται δέντρα

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Το λίγο του χρόνου
Post by: wings on 14 Dec, 2007, 23:26:02
Κλείτος Κύρου, Το λίγο του χρόνου

[Ενότητα Επιμύθιο]

Κάτι βαθιές σιωπές παράξενες ηχούν

Παραμερίζεις τα κλαδιά βλέπεις τώρα τα πράγματα πιο σφαιρικά ωστόσο πάλι δεν κατανοείς τα σημαίνοντα του κόσμου ετούτου τελικά δεν ήμασταν γι’ αυτήν εδώ τη ζωή σίγουρα μας κράτησαν λάθος τραπέζι

Τώρα πλέον έχεις κατανοήσει
Το λίγο του χρόνου έχεις κατανοήσει
Σε ποια οριακά σημεία βρίσκονται
Τα φιλιά
Και τα λόγια

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Συλλέκτης (σπανίων) ήχων
Post by: wings on 19 Dec, 2007, 13:05:27
Κλείτος Κύρου, Συλλέκτης (σπανίων) ήχων

[Ενότητα Α']

Τα σαρκοβόρα θηλυκά
Κυκλοφορούν στους δρόμους
Κι εσύ κοιμάσαι στο πλάι
Για ν’ αγκαλιάζεις τη νύχτα

Αδύνατο να καταγράψεις
Τη βοή του ονείρου
Όταν μάλιστα με τόσους βρυχηθμούς
Κυκλοφορούν στους δρόμους
Τα σαρκοβόρα θηλυκά

Είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματος

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Προσθαφαιρέσεις
Post by: wings on 20 Dec, 2007, 18:27:06
Κλείτος Κύρου, Προσθαφαιρέσεις

Μετρούσε τα χρόνια

Τόσα

Αφαιρούσε
Τα χρόνια του ύπνου
Εκείνα του κάτεργου
Τη χαμένη δεκαετία
Τόσους θανάτους
Τόσα σφάλματα
Αναμονές
Τι μένει

Υπάρχουν βέβαια
Οι προσαυξήσεις
Τ’ αναδρομικά
Τόσοι φίλοι
Χέρια φωνές
Εσύ

Το αποτέλεσμα
Δεν φαίνεται
Να είναι ζημιογόνο

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αργία
Post by: wings on 26 Dec, 2007, 17:50:55
Κλείτος Κύρου, Αργία

[Ενότητα Α']

Μέσα μου ένας κορυδαλλός
Ποδοπατούσε τη φωνή μου

Κλείστε τα παράθυρα
Να μη φύγουν τα πουλιά
Έκανα γοερά νοήματα

Παραμόνευα ένα σκίρτημα λόγου
Κρατώντας μολύβι στο χέρι
Μέσα στα βραχνά μεσάνυχτα

Ήταν μια νύχτα αργίας
Τα πρατήρια ονείρων
Λειτουργούσανε τη μέρα

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ισολογισμός
Post by: wings on 08 Jan, 2008, 17:04:19
Κλείτος Κύρου, Ισολογισμός

[Ενότητα Β']

Στο ένα σκέλος με τα στοιχεία του ενεργητικού καταχωρούνται καταλεπτώς πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός τα ερείσματα της μνήμης οι οσμές του καλοκαιριού κι οι οσμές των γυναικών χρώματα τρυφερές φωνές τα λάφυρα του έρωτα οι αποτιμήσεις τα εύρετρα των αινιγμάτων αμφίρροπες μορφές λέξεις που αστόχησαν μες στο σκοτάδι

Και στο άλλο σκέλος πέρα από το πεδίο βολής τα πολυψήφια όνειρα που λεηλατήθηκαν οι όρκοι που καταπατήθηκαν η αέναη πομπή των νεκρών η συσκότιση της σελήνης η σμίκρυνση των στεγανών τα σαββατοκύριακα αυτά που δώσαμε κι αυτά που δεν πήραμε οι παγίδες το αίμα τα μερίσματα των συμβιβασμών

After such knowledge, what forgiveness? Δε γίνονταν αλλιώς έπρεπε να περάσεις μέσ’ απ’ αυτή την αναπόδραστη σύγχυση των πραγμάτων να ζυγιστείς σ’ αυτή την εξιλαστήρια χοάνη του πάθους κι έτσι να βρεθείς στο κορυφαίο μήκος κύματος που το καλύπτουν φράγματα πυρός εκεί στο ίδιο μήκος που έστρεψα κι εγώ το δέκτη μου να σ’ ανταμώνω στις σύντομες παράνομες εκπομπές

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Στη χώρα των ονειροφάγων
Post by: wings on 13 Jan, 2008, 19:40:16
Κλείτος Κύρου, Στη χώρα των ονειροφάγων

[Ενότητα Α']

Κάτω από έναν ουρανό χαράς
Ζουν οι ονειροφάγοι

Γύρω τους στις πρεπούμενες αποστάσεις
Μέσα σε μεγάλους κύβους σιωπής
Αρχειοθετούνται φυτικές φυσιογνωμίες
Κι έρωτες αδρανείς

Με το άναμμα των φώτων
Μετατοπίζεται το κέντρο βάρους
Κι αρχίζουν πάλι αδιακρίτως να προσποιούνται

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Πύργος της Βαβέλ
Post by: wings on 24 Feb, 2008, 03:47:13
Κλείτος Κύρου, Πύργος της Βαβέλ

Χρόνια αγωνίζεσαι χτίζοντας

Τα υλικά παράταιρα οι λέξεις
Τρύπιες χωρίς εμβέλεια
Πλήθος τα χάσματα των συνειρμών
Κι εσύ ένας αδιόρθωτος
Τελειομανής να σκέφτεσαι
Κάθε φορά την ιστορία
Του γνωστού εκείνου Πύργου

Κάποτε όμως ακούγονται
Κρότοι ανεξήγητοι
Και παράξενοι
Μες στο σκοτάδι
Πάνω σου απειλητικός
Ένας ουρανός μια υγρή
Οροφή ετοιμόρροπη

Είναι η ώρα που οι άγγελοι
Γυρίζουν στα σπίτια τους

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Συλλογίστηκες
Post by: wings on 28 Feb, 2008, 14:40:17
Κλείτος Κύρου, Συλλογίστηκες

Συλλογίστηκες
Μιαν αγάπη που άνθισε στην ερημιά
Τρίτη φορά χαράζοντας το ίδιο γνωστό σου όνομα
Πάνω στο φως που πλημμυρίζει όλο διαθλάσεις
Ξέροντας με ακρίβεια
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θα σβήσει
Σωστή κλεψύδρα

Κι ακόμα συλλογίστηκες
Μια ζωή μια οποιαδήποτε ζωή
Που σύρθηκε από το όχι στο ναι
Ανεβοκατέβηκε τις ατέλειωτες βαθμίδες του λογισμού
Έπαιξε στο κύμα στο σύννεφο στον κόρφο της γυναίκας
Γέλασε και σπάραξε κι έδωσε χωρίς απολαβή
Ξεστόμισε λόγια ακατάληπτα
Μη ξέροντας
Τη μέρα
Την ώρα
Και το λεπτό
Που θ’ αδειάσει η κλεψύδρα

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Εξοικείωση
Post by: wings on 05 Mar, 2008, 00:04:56
Κλείτος Κύρου, Εξοικείωση

[Ενότητα Α']

Δεν έβγαινε απ’ το ενυδρείο
Κι εξάλλου δεν υπήρχαν προσβάσεις
Να προφταίνει τα τόσα συμβάντα

Ζούσε σε βαθμό αυταπάτης

Χρειάστηκε να βγει ο ατμός
Ξαφνικά μ’ έναν πάταγο
Από μέσα του
Κι από τότε τον καίει το φως
Κι ακούει μ’ ευκρίνεια
Τα εγκώμια κάποιου άλλου κόσμου

Είχε φτάσει πλέον στο σημείο βρασμού

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η ποίηση
Post by: wings on 20 Mar, 2008, 00:48:05
Κλείτος Κύρου, Η ποίηση

[Ενότητα Β']

Ένας πυρετός στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ’ ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στριγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν’ αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ λέξεις διάφανες να συνωθούνται μέσα σου συνταιριάζονται πλέουν σε μια θάλασσα φωτός φωτιάς ποτισμένες στο αίμα της καρδιάς σου καταγράφουν περιγράφουν κι ο Ποιητής η μόνη αληθινή αυθόρμητη γνήσια φωνή

Σ’ έναν κόσμο συναλλαγών η Ποίηση δε συναλλάσσεται  Σ’ έναν κόσμο φθοράς η Ποίηση παραμένει άφθαρτη  Είναι μια αρρώστια που σε σιγοκαίει όπως ο έρωτας και η θέρμη  Συμπτώματα: συμπεριφορά παιδιού καθαρό μυαλό και μάτι που τρυπάει σκοτάδια και καπνούς  Όπου Ποίηση και αλήθεια Φάρμακο για τη μοναξιά και τους πόνους της καρδιάς Δε χρειάζεται φίλτρο Χρήση εσωτερική Και προπαντός υπόθεση προσωπική

Μέσα σε πλήθη τυμβωρύχων φαρισαίων κι επιτήδειων κάτω απ’ τους όγκους μολυσμένου περιβάλλοντος πίσω και πέρα και πάνω απ’ τον ηλιοβόρο χρόνο πάντοτε θα ξεπροβάλλει η Ποίηση για την πιο μεγάλη αναμέτρηση του ανθρώπου

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Re: Κλείτος Κύρου, H ποίηση
Post by: banned on 20 Mar, 2008, 01:38:08
Ένα υπέροχο ποίημα, από τα ωραιότερα του Κλείτου Κύρου.
Title: Re: Κλείτος Κύρου, Η ποίηση
Post by: wings on 20 Mar, 2008, 01:43:04
Όντως. Εξαιρετικό.

Το ίδιο ποίημα επέλεξαν ο Αντ. Φωστιέρης και ο Θαν. Νιάρχος στην ανθολογία Ποίηση για την ποίηση.
Title: Κλείτος Κύρου, Η φωνή και ο ποιητής
Post by: wings on 31 Mar, 2008, 23:46:44
Κλείτος Κύρου, Η φωνή και ο ποιητής

Μια φωνή σβήνει στη γωνιά του δρόμου μια φωνή
Ανάβει στα ψηλά πατώματα θα κατεβεί σιγά
Σιγά τα σκαλοπάτια θα ψαύσει τη γη θα τρυπώσει
Μέσα στη γη θα βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά
Θα την καταπατούν άγρια θηρία λοστοί ρόδες
Αυτοκινήτων σίδερα και τσιμέντα ο ήχος της
Θα ’χει κραδασμούς φωτιάς θα μοιάζει με παράπονο
Ερωτικό θα ρυτιδώνει τη σιωπή απλωμένο λάδι

Ο ποιητής θα γονατίσει τρυφερός
Θα σκαλίσει το χώμα
Θα την πάρει στην παλάμη του
Να τη φυτέψει στη γλάστρα

Την άνοιξη θ’ ανθίσουν πολλές μικρές φωνές

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αίτημα αιωνιότητας
Post by: wings on 23 Apr, 2008, 20:07:14
Κλείτος Κύρου, Αίτημα αιωνιότητας

Σήπεται νικημένος κατά κράτος
Σε σωρούς χαρτιών
Τάσσονταν συνεχώς
Με την πλευρά που έχανε

Δικαίωση καμιά
Σε τυχερά παιχνίδια
Σε αθλήματα
Σε λαϊκές ετυμηγορίες
Σε ταξικούς αγώνες
Ακόμη και στον γάμο του
Ατύχησε

Τώρα
Ήχοι πνιχτοί προανακρούουν
Τη στροφή της πλάστιγγας
Χεριών προπομποί περισώζουν
Ρίζες αλλοτινών κραυγών

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η αγωγή των ονείρων
Post by: wings on 05 May, 2008, 21:02:10
Κλείτος Κύρου, Η αγωγή των ονείρων

Τη μέρα κοιμούνται τα όνειρα
Τη νύχτα συνήθως ξυπνούν
Άνθη που ζούνε μόνο στο σκοτάδι
Μη γνωρίζοντας ποτέ το φως
Τότε παίρνουν άλλη μορφή
Άλλες διαστάσεις χρώματα
Μιας τρίτης ζωής
Που δεν καταχωρείται
Σε ημερολόγια τότε παίρνουν
Μια γεύση πικραμένης ζάχαρης

Τότε ακριβώς γεννιούνται
Αμέτρητα χλωμά παιδιά
Πτηνά
Και άγγελοι
Στον ουρανό

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Το κάτοπτρο
Post by: wings on 10 May, 2008, 15:47:13
Κλείτος Κύρου, Το κάτοπτρο

Τα χέρια της άσπρα λουλούδια στη βροχή
Βροχή που άστραφτε μες στο σκοτάδι σχηματίζοντας
Λίμνες χρυσές που μέσα τους βυθίστηκες
Ζητώντας το θάνατο να θανατώσεις ανοίγοντας
Χιλιάδες κύκλους που διαστέλλονταν φανερώνοντας
Το σημείο του υποθετικού σου πνιγμού
Όταν ανέβηκες στην επιφάνεια είχαν διαβεί
Αιώνες τρυφερής σιωπής ήσουν αναίσθητος
Κορυδαλλοί βουίζανε στ’ αυτιά σου χέρια
Και πόδια ήταν σφαγμένα απ’ τις κλειδώσεις
Κι όμως γελούσες μες στην ακεραιότητά σου

Ήταν ο μόνος τρόπος ν’ αγαπήσεις

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Παραινέσεις
Post by: wings on 13 May, 2008, 21:45:35
Κλείτος Κύρου, Παραινέσεις

Τώρα πια δεν ενδείκνυται
Η προσφυγή στις παλιές φωτογραφίες
Η ζωή έχει τόσες μεταπτώσεις
Μην εισχωρείτε στην εποχή των ερώτων
Στα βίαια καλοκαίρια μην υποκύπτετε
Στη σαγήνη των παλαιών φωνών
Η κυτταρίνη διατηρεί χαμόγελα και στάσεις
Στο λυκαυγές του βίου μορφές ασάλευτες
Που σας κοιτούν νοσταλγικά στιγμές
Αυτάρκειας που έχουν πια λησμονηθεί
Πρόσωπα που φτερούγισαν από κοντά σας
Η κυτταρίνη αποκαλύπτει την απάτη
Του χρόνου μεγεθύνοντας τον άλλο χρόνο
Που παραμένει ακέραιος χωρίς τα ελάχιστα
Σημεία χαλασμού γι’ αυτό μην ξεσκαλίζετε
Παλιές φωτογραφίες μην αποτολμάτε
Καμία σύγκριση που θ’ αποβεί σε βάρος σας
Μη διαβάζετε αφιερώσεις αιωνίας φιλίας ή αγάπης
Μην βλέπετε γνωστούς σας καλοβαλμένους κι αρυτίδωτους
Λες και θα ξεκινήσουνε για το μεγάλο γλέντι

Αποφεύγετε κάθε σας περιπλάνηση σε φωτογραφίες παλιές
Μην ταράζετε τη μακάρια γαλήνη τους
Είναι σοφές και ξέρουν να εκδικούνται

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή δέκατη πέμπτη
Post by: wings on 31 May, 2008, 02:32:03
Κλείτος Κύρου, Κραυγή δέκατη πέμπτη

Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα δικαιώματά της
Κουνώντας λάβαρα πανηγυριού σειώντας σπαθιά
Γράφοντας στίχους εξαίσιους μιας πρώτης νεότητας
Ποτίζοντας τα σπαρτά με περίσσιο αίμα
Μικρά παιδιά που αφέθηκαν στο έλεος τ’ ουρανού

Η γενιά μου ήταν μια αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαιναν
Στα νοσοκομεία κραύγαζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί κάπνιζαν εφημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ’ αυτή τη γη

Όπου κι αν στάθηκαν οι σκιές τους ριζώναν
Άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ
Θα προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια
Τώρα τα καταλάβαμε όλα καταλάβαμε
Τη δύναμή μας και για τούτο μιλώ
Με σπασμένη φωνή που κλαίει
Κάθε φορά στη θύμησή τους

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή έβδομη
Post by: wings on 26 Jun, 2008, 17:07:23
Κλείτος Κύρου, Κραυγή έβδομη

Κάθε σου κίνηση ένα φέρσιμο πουλιών
Κάθε σου βλέμμα κι ένα ραγισμένο κρύσταλλο
Έμαθες πια να συγχωρείς μπορείς και μόνος σου
Να ζήσεις τι σου χρειάζονται τόσες φωνές

Υποσκάπτουν τις ρίζες σου σφετερίζονται
Την έπαρσή σου τυμβωρυχούν μνήμες παλιές
Κι αποκαλύπτουν κάποιο πληγωμένο μυστικό
Που μάταια πάσχιζες να το κρατήσεις τόσα χρόνια

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή δέκατη ένατη
Post by: wings on 21 Jul, 2008, 14:21:42
Αν (Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=70z28_cO9sA)

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, Αν
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / δίσκος: Ο επιβάτης (1981))


Κλείτος Κύρου, Κραυγή δέκατη ένατη

Απευθύνομαι πάλι σε σας ζητώ να μ’ ακούσετε
Για τελευταία φορά το ζητώ δε χωρεί αναβολή
Τώρα που είναι ακόμη καιρός τώρα που η μέρα
Αρχίζει πάλι και ξαναμικραίνει τώρα που κι αυτό
Το καλοκαίρι λιγοθυμάει μέσα στις χούφτες σας
Κι η κάθε λέξη γίνεται βαριά κι ασήκωτη

Σας προσφωνώ και πάλι με τα ίδια όπως τότε ψευδώνυμα
Τα ’χετε ως κι αυτά λησμονήσει πάνε τόσα χρόνια
Πού να θυμάστε τώρα τις βραδινές συγκεντρώσεις
Τις ασκητικές σας μορφές κάτω από το σπασμένο φως
Πιστεύατε με φανατισμό θέσει και πράξει επιδοκιμάζατε
Υστερικά τον κάθε ομιλητή διεκδικούσατε την αποκατάσταση
Της φωτιάς της δικής σας φωτιάς που ζητούσε μια διέξοδο
Αναποδογυρίζοντας ουρανούς καταβροχθίζοντας κόκαλα

Δε θέλω να κουράσω τη μνήμη σας μικρό θα ’ναι το όφελος
Μεγάλος ο κόπος ποιος τόλμησε ποτέ να ταράξει
Τον ύπνο της λάβας τώρα έχετε απομακρυνθεί απ’ το πεδίο βολής
Επαναπαύεσθε μακάρια πάνω στα τρόπαια των αστικών μαχών
Γυμνάζοντας αρνητικά τις αισθήσεις σας αποταμιεύοντας όνειρα
Κάθε μέρα γίνεσθε και πιο εκλεκτικοί αλλάζετε
Τις μάρκες των τσιγάρων αλλάζετε τα ρούχα σας αλλάζετε
Συνήθειες διασκεδάσεις κλίμα σπίτια και γυναίκες αλλάζετε
Τα δόντια σας και την καρδιά σας και τους λυγμούς
Ακόμη της καρδιάς σας τους αλλάζετε που δεν μπορώ
Να τους ξεχάσω γιατί με κυνηγούν κυκλοφορούν στο αίμα μου
Σαν ψάρια σκοτεινά που χάσαν τα νερά τους

Σας υπενθυμίζω πως για να φτάσετε στην αποθέωση
Θα πρέπει να ταπεινωθείτε πρώτα ν’ αρχίσετε από την τριβή
Που σιγοκαίει στα δάχτυλα σεις από φυσικού σας
Δεν ήσασταν αγέρωχοι όπως οι Άλλοι που ρουφήχτηκαν στη γη
Προτιμήσατε τη συναλλαγή απλώνοντας το χέρι στον ήλιο
Μείνατε στατικοί μέσα στο χρόνο αγάλματα του δισταγμού σας
Συνωστισμένοι μπρος στις εξόδους κινδύνου στην καμπή του δρόμου
Εκεί που χωρίσαμε οριστικά παρασυρμένοι από έξαλλα πλήθη

Μην απορείτε λοιπόν για τη σημερινή σας προκάλυψη
Μη διαστέλλετε τα έκθαμβα μάτια σας μπροστά
Στο άνοιγμα που μας χωρίζει το ξέρετε πως δεν μπορεί
Να κλείσει με σχήματα νεκρών πια περιπτύξεων
Σας κατηγορώ δίχως τύψη καμιά σεις οι ίδιοι
Επισπεύσατε τη μελλούμενη αναπόφευκτη πτώση σας

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή όγδοη
Post by: wings on 14 Aug, 2008, 23:54:32
Κλείτος Κύρου, Κραυγή όγδοη

Έρχεσαι τώρα με το πρώτο κάλεσμα
Ένα πρωτόγονο ποτάμι σε ντύνει μέσα στ’ άσπρα
Η όψη σου λαγάρισε κι αποκοιμιέσαι
Μ’ έναν ουρανό που αργοπεθαίνει μες στα χέρια σου
Κι έναν άλλο που γεννιέται στην ποδιά σου

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Σπουδή τρίτη
Post by: wings on 05 Oct, 2008, 23:39:59
Κλείτος Κύρου, Σπουδή τρίτη

[Ενότητα 1: Περίοδος χάριτος
Δέκα σπουδές κι ένας επίλογος]

Τα γεγονότα δεν έχουνε διαστάσεις την ώρα που τελούνται τις αποχτούνε με τον χρόνο κι όλα είναι γύρω σου σαν να μην είναι άλλωστε έτσι γράφεται κι η Ιστορία τελικά πρέπει να μάθεις πως καμιά θυσία δεν πάει χαμένη και τα βράδια όταν πλαγιάζεις έμφλογος και άγρυπνος ακούγονται τριγμοί στα σανίδια της οροφής καθώς περνούν τα τρένα με λυγμούς

Από τη συλλογή Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα (1992)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ένας κόσμος θαυμάτων
Post by: wings on 08 Nov, 2008, 02:25:38
Κλείτος Κύρου, Ένας κόσμος θαυμάτων

[Ενότητα Άλλα ποιήματα: Β']

Ξανά και ξανά στα βήματά τους
Στα γαλανά τους βλέμματα που σ’ οδηγούνε προς τη θάλασσα
Μνήμες λανθάνουσες του γένους μας φυλακισμένες
Στα βάθη της Ανατολής ή στους κρυψώνες
Κάτω απ’ τον ήλιο της Καππαδοκίας ξυπνώντας κάθε τόσο
Κάποιους πυρρίχιους ψηλά στα οροπέδια
Κινήσεις ζυγιασμένες δίχως αποκλίσεις
Οργιαστικές φωνές σαν τότε που αλλότριες γυναίκες
Φράζαν το δρόμο μας κι εμείς τις παίρναμε
Για να μας ανεβάζουνε στον έβδομο ουρανό

Κι ύστερα ξεσπιτωμοί και ατέλειωτες περιπλανήσεις
Ν’ αλλάζεις δόγματα θρησκείες ή φορεσιές να συλλαβίζεις
Τη γλώσσα των πτηνών να μην μπορείς αόρατος να γίνεις
Κι ας ρίχνεις φίλτρα μαγικά στο αίμα σου να βάφεσαι
Στα χρώματα του δειλινού και να σε φανερώνουν
Τα ίχνη των πληγών από τ’ αδέσποτα και καταλυτικά
Φιλιά να συλλογίζεσαι πως είναι λίγο θάνατος
Η κάθε μετακίνηση πώς να μεταφερθούνε τέλος πάντων
Τα σκεύη εκείνα για μεγάλα όνειρα
Για μια καινούργια αρχή

Διαδρομή μέσα στον Χρόνο
Και πόσο χρόνο άραγε κρατάει μια διαδρομή
Με φόντο ένα παράθυρο πάνω απ’ το κύμα
Να βλέπει προς την άλλη όψη της αγάπης

Από τη συλλογή Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα (1992)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αναβάπτιση
Post by: wings on 04 Dec, 2008, 02:10:59
Κλείτος Κύρου, Αναβάπτιση

Τώρα και πάντοτε
Ανακύπτουν επίμονες του βίου καμπές
Είναι καιρός να κουραστούν οι επαναστάτες
Είναι κι αυτό μια καταμέτρηση της αντοχής

Φωνές καινούργιες εκπορθούν τις πύλες
Προοπτικές και σχέδια καταρρέουν την αυγή
Άλλοι θα δοκιμάζουν το παιχνίδι της ζωής
Κι άλλοι θα γράφουν τ’ απομνημονεύματά τους

Οι ωραίοι παλιοί φίλοι έχουν πια χαθεί
Κι ακόμη συνεχίζονται οι νεκρολογίες
Βάσκανος μοίρα κλπ η επωδός

Κυκλοφορούν στους δρόμους πλήθος λιποτάκτες

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η κρύπτη
Post by: wings on 31 Dec, 2008, 00:32:59
Κλείτος Κύρου, Η κρύπτη

[Ενότητα Α']

Οι μεγάλες προγραφές
Η καθημερινή δήωση της ελευθερίας
Οι όγκοι παραισθήσεων και θορύβων
Σημεία καθοριστικά ενός τρόπου
Ζωής που επιζητείς
Και δεν μπορείς να ζήσεις
Μετατοπίζονται στην αθέατη πλευρά
Της μνήμης όταν καταδύεσαι
Πλησίστιος
Στη δροσερή φωτιά της κρύπτης

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ο κύκλος
Post by: wings on 26 Jan, 2009, 01:54:13
https://www.youtube.com/watch?v=k2ZisFI-7ic

Διονύσης Σαββόπουλος, Μας βαράνε ντέφια (δίσκος: Τραπεζάκια έξω (1983))

Κλείτος Κύρου, Ο κύκλος

Κι αν καταφεύγεις σε διαιτησίες
Ή αναζητείς αυτόπτες
Χαμένος κόπος

Δεν υπάρχει πλέον
Έννομο συμφέρον
Αυτό είναι αυταπόδεικτο

Απλούστατα ο έρως
Συμπλήρωσε την τροχιά του
Χωρίς αποκλίσεις

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Το κορίτσι που ζητούσε λίγο φεγγάρι λίγη θάλασσα και λίγη μουσική μες στην καρδιά της
Post by: wings on 16 Feb, 2009, 19:32:01
Κλείτος Κύρου, Το κορίτσι που ζητούσε λίγο φεγγάρι λίγη θάλασσα και λίγη μουσική μες στην καρδιά της

Μια μέρα θα μας κλάψουν οι αγριοδαμασκηνιές
Και τα κορίτσια που ποθήσαμε
Σεμνά θα μας θρηνήσουν
Υπήρξαμε παράφοροι κι εμείς εραστές
Και δείχναμε στις άγουρες κοπέλες
Το ανήλιαγο τρικύμισμα της σάρκας
Στους όμορφους ίσκιους της οδού Ελιμίας
Βαδίζαμε χεραγκαλιά
Τα μαλλιά μας μπλεγμένα θανάσιμα
Και τα χείλια της τ’ άλικα
Στέλναν μηνύματα ριγηλά
Στις ομοιόμορφες οικοδομές και πάνω στις στέγες
Ήταν ψηλή
Και σειούνταν σαν τη λεύκα
Και μίλαγε με τον άνεμο
Κι εμείς ολόμαυροι σαν τη νύχτα
Στεγάζαμε και πνίγαμε τους πόθους της
Αποδήμησε
(Σκεφτήκατε ποτέ σας τι θα πει απαντοχή)
Ξενιτεύτηκε
(Συλλογιστήκατε πως η μνήμη μας είναι τόσο ευαίσθητη)
Κάτω από τοίχους στρωμένους χιλιόμορφη γνώση
Ξεφλουδίζαμε κορμιά τυλιγμένα σε απέριττα ρούχα
Και γευόμασταν τους κρυφούς τους καρπούς
Τώρα νιώθουμε τις παλάμες μας αδειανές
Και χτενίζουμε τις οδυνηρές μας ρυτίδες
Αντικρίζοντας θλιμμένα τ’ ωχρό μας πρόσωπο στον καθρέφτη
Στη σκληράδα της φετινής άνοιξης
Προτάσσουμε μια δέσμη νοσταλγίες
Και κάτι θαμπές αναζητήσεις

Μια μέρα θα μας κλάψουν οι αγριοδαμασκηνιές
Κι αυτή που μας αρνήθηκε
Αργά θα σαλέψει στον άνεμο
Λίγο φεγγάρι και λίγη θάλασσα και λίγη μουσική
Μες στην καρδιά
Και γύρω σου οι ομορφιές πληθαίνουν
Κι είναι τόσο σκληρή η έκφραση

Κι η οδός Ελιμίας καταποντίστηκε στο παρελθόν

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η απέναντι όχθη
Post by: wings on 17 Mar, 2009, 19:00:06
Κλείτος Κύρου, Η απέναντι όχθη

Ο πατέρας μου έζησε 56 χρόνια στη γη
Η μητέρα μου 86 και δεν κουράστηκε
Αθροίζω τα χρόνια που έζησαν
Και τα διαιρώ διά του 2
Έτσι λοιπόν βγάζω τη σημερινή μου ηλικία

έχουμε ζήσει τόσο πιο πολύ απ’ όσο
μας μένει να ζήσουμε και παρ’ όλα
αυτά ακόμα δεν ξέρουμε ακόμα δεν
μάθαμε τα όρια των πραγμάτων που
μπορούμε να κάνουμε ή να ζήσουμε


Οι άνθρωποι συνήθως αργούν να καταλάβουν
Προσφεύγουν σ’ επιχειρήματα κάποιων άλλων εποχών
Αγωνίζονται για κοινωνικές ή όποιες άλλες απελευθερώσεις
Δεν υποπτεύονται πως η ελευθερία είναι κατά βάθος μια δουλεία δίχως αντιπαροχή
Μίση αβυσσαλέα που κάποτε θα ξεχαστούν
Η φωνή μου περνώντας μέσ’ από τους φωταγωγούς
Και τα θυροτηλέφωνα φτάνει βραχνή κι απρόσωπη
Στ’ αυτιά σας μέσα σ’ αυτά τ’ αποφόρια που βλέπετε
Αναπηδούσαν κάποτε θηρία ανήμερα
Το δυναμικό της ζωής κάθε στιγμή αφανίζει
Δεν τελειώνει ποτέ

Στην έξοδο συνωστισμός

(1992)

Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Σ' είδα να γελάς
Post by: wings on 21 Mar, 2009, 23:32:28
Κλείτος Κύρου, Σ’ είδα να γελάς

Σε είδα να γελάς την αυγή σ’ ερημικά καταφύγια
Κομματιάζοντας έναν ύπνο δίχως όνειρα έναν ύπνο χωρίς δάκρυα
Το ’ξερα πως στον πρώτο σταθμό θα βουρκώναν τα μάτια μου
Στον επόμενο θα ’βγαζες από το μυστικό συρτάρι εκείνες τις φωτογραφίες δαγκώνοντας το χείλι
Μου ’λεγες πως το κάθε αστέρι δείχνει τη σωστή του κατεύθυνση
Τι σημασία κι αν ο δρόμος μας δεν ήταν ο αληθινός

*

Άλλοι χρόνια και χρόνια υποτάσσονται σε μια αναμονή χωρίς περιεχόμενο
Δεν έχουν να πουν τίποτα μεταξύ τους πιστεύουν σε κάποια άλλη μορφή της παρουσίας τους
Όταν φορούσα μια ξένη στολή έλιωνα τα κόκκινα μολύβια μου γράφοντας τ’ όνομά σου
Συλλάβιζα το σπίτι των παιδικών μου χρόνων που ζούσε ακόμη στο μνημονικό μου
Κι όσοι κατανοούσανε άρχιζαν λυπητερά τραγούδια της πατρίδας τους
Έδειχναν παλιές πληγές από βλήματα όλμου από μιαν άστοχη λέξη από μια προδοσία
Κι ύστερα όλοι σωπαίναμε γεμάτοι ένταση προσμένοντας τον αγγελιαφόρο που δεν θα έφτανε

*

Γι’ αυτό λοιπόν μη νοιάζεσαι για τη βροντή που σέρνεται κατά το πέλαγο
Μα συνερίσου εμάς που τυραννά η λειψονεριά
Μια μέρα θα βρεθεί δικαίωση σ’ αυτήν την ιστορία

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Παλίρροια
Post by: wings on 24 Apr, 2009, 20:35:53
Κλείτος Κύρου, Παλίρροια

[Ενότητα Β']

Ερχόσουν από μακριά μέσ’ από τα έγκατα της ηδονής με σταθερό βηματισμό σε τροχιά κυκλοτέρμονη με σφαγμένη μέση ακροβολιστής σε προμελετημένη αποστολή με φωνές πουλιών μαλλιά που σελαγίζαν κρατώντας τη φαρέτρα σου αινιγματικό χαμόγελο κι όταν έφτασες στην τελική ευθεία που στο τέρμα της στεκόμουν αλάλαξες σημαδεύοντας το στόχο

Και στεκόμουν εκεί ευάλωτος σε δοκιμασία δεινή μέσα στη φουσκονεριά και δεν τ’ αποφάσιζα να μετακινηθώ και φάνταζε η λάβα μέλι που αργοκυλούσε κατά πάνω μου κι ήξερα δεν είχα αμφιβολία καμιά πως θα ’φτανες παιάνιζα την υποταγή μου και περίμενα τον ήλιο να με κατακάψει και ιδού άνοιξαν οι ουρανοί κι έπεφτε ψιλή βροχή σαν ερωτικό τραγούδι στην εσχατιά της γης

Είναι η αγάπη πολυδιάστατη δεν έχει
Ανταπόκριση δεν έχει τον τρόπο της δεν έχει
Το ταίρι της δεν έχει τα λόγια της πνίγεται
Στα συν και στα πλην δεν έχει το ανάλογο
Πάθος δε βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο και
Καταποντίζεται στην τύρβη και στην παραζάλη
Στις πιο καλές στιγμές
Βγάζει τα ρούχα της φοράει τα μέλη σου
Και τυλίγεται στη φλόγα του καλοκαιριού

Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αναμονή
Post by: wings on 15 May, 2009, 20:12:47
Κλείτος Κύρου, Αναμονή

Περίμενε πάντα και τα πάντα
Μια ολόκληρη ζωή

Περίμενε το τραμ τον ταχυδρόμο
Τον Αϊ-Βασίλη περίμενε
Τις γυναίκες περίμενε το καλοκαίρι
Με τ’ αγριοπερίστερα
Αργότερα περίμενε τον εχθρό
Και το φίλο τον εχθρό και

Αποκαμωμένος τώρα περιμένει
Το θάνατο

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Προφητεία
Post by: wings on 03 Jun, 2009, 22:20:44
Κλείτος Κύρου, Προφητεία

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Στα μάτια σου πετούν πουλιά
Και φλόγες στα μαλλιά σου.
Διατρέχουν σύννεφο φιλιά
Τ’ ανήσυχα όνειρά σου.

Στον κόρφο σου λιγοθυμούν
Νιογέννητα ζαρκάδια,
Στο στόμα σου λαμποκοπούν
Αστραφτερά πετράδια.

Θα φτερουγίσουν τα πουλιά,
Θα φύγουν τα ζαρκάδια,
Θα μείνει μόνο μια αντηλιά,
Κάτι θαμπά πετράδια.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Σπουδή δέκατη
Post by: wings on 21 Jun, 2009, 22:46:12
Κλείτος Κύρου, Σπουδή δέκατη

[Ενότητα 1: Περίοδος χάριτος
Δέκα σπουδές κι ένας επίλογος]

Αυτοί που τους θυμάσαι παραμένουνε αθάνατοι ζούσες τόσον καιρό μέσα σε πλάνη ο χρόνος σφάδαζε ανυπεράσπιστος στα χέρια σου λαθρέμποροι ονείρων είχαν αποκόψει τις προσβάσεις έκλεισε κι ο δρόμος προς τη Δαμασκό τα βράδια όταν όλοι πέφτουν στο κρεβάτι εσύ ακολουθείς τους ελιγμούς των λέξεων πώς συνθέτουνε μεθοδικά την ποίηση τα βράδια τώρα αρχίζεις στερεότυπα την προσευχή σου όνειρο ύπνου κόσμημα μοναδικό γνωρίζοντας καλά πως απευθύνεσαι στην έκτη σου αίσθηση

Από τη συλλογή Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα (1992)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Οι Ερινύες ή το τέλος των αγίων ημερών
Post by: wings on 06 Sep, 2009, 21:32:16
https://www.youtube.com/watch?v=49xqnS9DJCA

Στάμος Σέμσης & Γιώργος Χατζιδάκις, Τα καλά νερά
(ερμηνεία: Έλλη Πασπαλά / δίσκος: Σε ποιο θεό να πιστέψω (2002))


Κλείτος Κύρου, Οι Ερινύες ή το τέλος των αγίων ημερών

Ύστερα από την εποχή των ερώτων έρχεται κάποτε
Η συγκομιδή ακούς από μακριά των όπλων την κλαγγή
Και τα ξεφωνητά να σιγοσβήνουν να σε κυκλώνουνε
Δολοπλοκίες ο θάνατος να μπαινοβγαίνει ασταμάτητα
Διαπότισε τα πάντα η προδοσία αφρισμένοι ποταμοί
Κατρακυλούν όπου και να γυρίσει το μάτι σου βλέπεις
Οχιές στον ουρανό η νύχτα καταφθάνει φορτωμένη
Ενέδρες να αιχμαλωτίσει τις λέξεις σου που πήδησαν
Μέσα στο άσπρο φως σε στιγμές ευφροσύνης μια οσμή
Φθοράς πλανάται παντού για ποιον να μιλήσεις
Τι σημασία να καταγράφεις τώρα μια καρδιά
Η ζωή δεν αλλάζει με στίχους καθώς το πιστεύαμε
Κι αυτοί θα σε προδώσουν ακόμη θα ’ρθει μια μέρα
Που μπορεί ν’ απαρνηθείς την ποίηση να δώσεις ένα τέλος
Στην κακοδαιμονία να ξαναγίνεις ένας άνθρωπος
Σωστός να βγαίνουν τέρατα απ’ το στόμα σου να μην
Ακούγεται η φωνή σου καν η άλλοτε ωραία φωνή σου

Γύρω σα μαστίγια άλλα αστέρια γυρίζουν
Σε παράλληλους κύκλους σου προσφέρουν μια διέξοδο
Θα υπάρχει ένας τρόπος να μπεις στην τροχιά τους

Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ασκήσεις μνήμης
Post by: wings on 05 Jan, 2010, 22:50:11
[Ενότητα Άλλα ποιήματα: Α']

Κλείτος Κύρου, Ασκήσεις μνήμης

Ο Μάης του ’68
Ο Δεκέμβρης του ’44
Πιο πρόσφατος ο Νοέμβρης του ’73
Σήμερα ενδείξεις μόνο χρονολογικές
Κι οι επίγονοι επιλήσμονες σαν πάντα

Μη βάζετε πια σημάδια σε λέξεις
Σε σπίτια ερειπωμένα ή σε τραγούδια παλιά
Πάντα θα βρίσκετε τον δρόμο σας
Και πάντα θα τον χάνετε
Αναζητώντας κάθε τόσο καινούριους θεούς

Από τη συλλογή Περίοδος χάριτος και άλλα ποιήματα (1992)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κάτι που έμεινε
Post by: wings on 17 Mar, 2010, 22:26:58
Χρ. Μαραγκόζη-Δεν έχω τίποτα δικό σου (του Μάνου Ελευθερίου) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=VXCyBQdmciA)

Παντελής Θαλασσινός & Μάνος Ελευθερίου, Δεν έχω τίποτα δικό σου
(τραγούδι: Χριστίνα Μαραγκόζη / δίσκος: Απροσδόκητος ήλιος (2006))


Κλείτος Κύρου, Κάτι που έμεινε

Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δυο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε
Τις μέρες που θα ’ρθουν
Βέβαια
Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ
Πως τα χέρια μου
Δεν θα τύλιγαν πια
Τις γραμμές του κορμιού της
Άνοιξε την τσάντα
Και μου επέστρεψε δυο βιβλία
Ένα κίτρινο πουκάμισο
Και μιαν αλυσίδα
Λοιπόν
Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου
Και συ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου

Δεν απάντησα
Μου έσφιξε τα χέρια
Κι απομακρύνθηκε

Δεν έχεις πια τίποτε δικό μου
Κι όμως
Τη θύμησή της
Τη δίπλωσα προσεχτικά
Και την κρατώ ακόμα

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Βόμβος μεσονυχτιού
Post by: wings on 12 Jul, 2010, 23:14:06
https://www.youtube.com/watch?v=ikMHdKayiV8

Λόλα Βώττη, Ρεζεντά (τραγούδι: Ορέστης Μακρής στην επιθεώρηση «Παναθήναια 1931»)

Κλείτος Κύρου, Βόμβος μεσονυχτιού

Βόμβος μεσονυχτιού στο σιδηροδρομικό σταθμό
Φώτα των αμαξοστοιχιών που εναλλάσσονται με τη λεπτή βροχή
Το κορίτσι από την Πάτρα που μιλούσε στον πληθυντικό
Μες στο μπορντέλο το κατάφορτο από αξιωματικούς
Δίκες καταχραστών κλειστά δωμάτια επαρχιακών ξενοδοχείων
Μια παλινδρόμηση ερωτική σε πρότυπα εφηβικά
Μεγάφωνα χαρτιά στο καφενείο άνθρωποι νυσταγμένοι
Κι η λησμονημένη Ρεζεντά να στροβιλίζει σ’ ένα φωνογράφο
Μοιάζαν με μια συνωμοσία που στρέφονταν ενάντιά σου
Φύλλα ενός χιλιοδιαβασμένου βιβλίου που ξαναγυρίζουν
Μέρες μιας άλλης ζωής χωρίς δικαίωση
Πικρία

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κυριακή απόγεμα
Post by: wings on 21 Nov, 2010, 16:00:24
Κλείτος Κύρου, Κυριακή απόγεμα

Παραθαλάσσιο κέντρο
Καρέκλες και τραπέζια ξέχειλα από κόσμο
Μουσική χειροκροτήματα
Ο μαέστρος υποκλίνεται ευγενικά
Τα παιδιά τρέχουν
Στη θάλασσα σέρνονται φώτα
Τραγούδια
(Σκέφτεσαι αμέσως Καρυωτάκη)

Στους δρόμους διαβαίνουν κορίτσια
Βραδιάζει
Οι εκδρομείς επιστρέφουν
Με λουλούδια
Με λιοκαμένα πρόσωπα
Χαρούμενοι
(Θλίβεσαι που έχασες μια Κυριακή)

Άγγλοι αντιπαθητικοί
Ένα ζευγάρι όμορφες γάμπες
Μέσα σ’ ένα βιαστικό λεωφορείο
Άλλος και φεύγουμε!
Λάμπες ασετιλίνης
Οι δρόμοι αδειάζουν
Κορμιά κολλημένα στους τοίχους
Λαχανιασμένοι ψίθυροι
(Νιώθουμε ξένοι
Νιώθουμε μόνοι πολύ μόνοι)

Ποιος θα μας σώσει
Ποιος θα μας ξεκουράσει
Κατά πού να γυρίσουμε
(Είμαστε νικημένοι
Και τόσες Κυριακές μπροστά μας)

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Πίστη
Post by: spiros on 06 Apr, 2012, 13:16:02
https://www.youtube.com/watch?v=pHgZreWqHNc

Κλείτος Κύρου, Πίστη

στον Θανάση Κωσταβάρα
που το ανακάλυψε


Ξέραμε πως θα ’ρχόταν μια μέρα
Που θα φιλιόμαστε όλοι στους δρόμους
Που οι παπαρούνες θα σαλεύαν ελεύθερες στον άνεμο
Που τα βράδια θα πέφταν αργά γεμάτα καλοσύνη.

Κι όμως η πίστη ποτέ δεν ξεφτούσε
Τις κατάμαυρες νύχτες
Κλεισμένοι στα σπίτια μας
Ακούγαμε τις τουφεκιές στους δρόμους
Να τρυπανίζουν την παρθένα ερημιά
Και τ’ άγουρα παλικάρια
Μπροστά στις μπούκες που θα ξερνούσαν το θάνατο
Τραγουδούσαν έχε γεια καημένε κόσμε
Και πασπαλίζαν τα πρόσωπά μας
Οι στάχτες της καμένης Κλεισούρας
Και οι οιμωγές του Χορτιάτη
Και χαρίζαμε τις ελπίδες μας
Στους αξούριστους άντρες
Που με τα κοντάκια τους χτίζαν τη λευτεριά
Και γράφαμε τότε την παράφορη οργή μας στους τοίχους

Έτσι
Ο ήλιος φαινόταν άρρωστος
Τα μικρά παιδιά δεν γελούσαν
Οι φάμπρικες στέκαν θλιμμένες
Όμως εμείς ξέραμε καλά
Πως θα έφτανε η μέρα εκείνη
Που ελεύθερες θα σάλευαν οι παπαρούνες στον άνεμο

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή πρώτη
Post by: wings on 11 Nov, 2013, 23:29:18
https://www.youtube.com/watch?v=qhsS6FVWRw8

Μίκης Θεοδωράκης & Γιάννης Θεοδωράκης, Νύχτα μέσα στα μάτια σου
(τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά / δίσκος: Ταξίδι μέσα στη νύχτα (1978))


Κλείτος Κύρου, Κραυγή πρώτη

Η νύχτα έχει δικές της κραυγές έχει κραυγές πολλές
Τα πουλιά που ξεχύνονται από το στόμα σου είναι κι αυτά
Κραυγές της διασχίζουν όλες τις σκάλες των ήχων
Αρχινούν απ’ την καρδιά σου και καταλήγουν πάλι
Στην καρδιά σου μπλέκονται με το ταπεινό τριζόνι
Με το σφυγμό σου με τις πατημασιές του νυχτοφύλακα
Με το τρίξιμο της σκάλας με το τι πρέπει
Με το τι δεν πρέπει λουφάζουν και ξαναρχινούν
Φτάνουν ψηλά σ’ ένα άστρο εκεί που τρεμοσβήνει η ελπίδα σου
Βαθιά σ’ ένα πηγάδι που στο νερό του καθρεφτίζεται
Το ίδιο πάλι άστρο κι ύστερα μάχονται μεταξύ τους
Βραχνιάζουν σιγοσβήνουν άλλες κραυγές φυτρώνουν
Βροντοκυλάνε μες στο αίμα σου ακροβατούν
Σε τεντωμένα νεύρα στο τυφλό σκοτάδι παραπατούν
Και τέλος πνίγονται στο κύμα της αυγής

*

Η νύχτα έχει πολλές κραυγές έχει κραυγές δικές της
Αναρίθμητες κραυγές ο έρωτας έρχεται πιο συχνά
Τη νύχτα ο θάνατος έρχεται ακόμα πιο συχνά
Τη νύχτα έρχονται τα διάφορα όνειρα σε φυγαδεύουνε
Τη νύχτα το μαχαίρι του φονιά η σάλπιγγα
Της επανάστασης ακούγονται μόνο τη νύχτα

*

Σε πνίγουν οι κραυγές της νύχτας σε τρελαίνουν
Οι κραυγές τής νύχτας φέρνουν χαρά οι κραυγές
Της νύχτας φέρνουν οδύνη σε φέρνουν και σ’ απομακρύνουν
Ανοίγουν τρύπες στο κορμί σου χύνονται στ’ αυτιά σου
Σα λάδι καυτό φανερώνουν κόσμους ξεχασμένους
Ένα δωμάτιο σκοτεινό πάνω στη βουή του δρόμου
Ένα φεγγάρι με κλωστή στα πόδια σου δεμένο
Το χώμα που πάνω του πλάγιασες στην καρδιά του καλοκαιριού
Προσκαλώντας τα χέρια σου προσκαλώντας τα πόδια σου
Να χωθούνε μέσα του να γίνουνε ρίζες

*

Η νύχτα έχει κραυγές δικές της δεν μπορείς
Να ξεφύγεις τις κραυγές της μια μέρα θα σε μαρτυρήσουν
Η νύχτα δεν ξεχνάει ποτέ είναι το άλφα
Και το ωμέγα το φιλί κι ο στεναγμός

*

Η νύχτα είναι μια γυναίκα αγαπημένη

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Μετουσίωση
Post by: wings on 28 Jun, 2014, 23:18:22
https://www.youtube.com/watch?v=GK9XoasgkTg

Νίκος Παπάζογλου & Μιχάλης Πασιαρδής, Σάββατο
(τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου / δίσκος: Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα (1995))


Κλείτος Κύρου, Μετουσίωση

Τ’ αστέρια διαγράφαν το χαμό τους σε θριαμβικές τροχιές
Οι ψαράδες χτυπούσαν τη θάλασσα με τη λαπούτα
Σε οκνά διαστήματα
Ταράζοντας τα ψάρια
Η πανάρχαιη νύχτα ξεδίπλωνε τον αμείλιχτο πέπλο της
Η υδάτινη σιωπή που ενσαρκώναν τα φύκια
Ενίσχυε τη θέλησή μας

Κι ήμασταν εμείς που θραφήκαμε μόνο με παρελθόν
Αποδιώχναμε το μέλλον όμοια όπως διώχνουμε μια μέλισσα που πάει να μας κεντρίσει
Καταδικάζαμε τη μετάνοια
Λατρεύαμε την τομή της σελήνης με το κλωνάρι της ροδακινιάς
Βαραίναμε πιότερο ύστερα από μιαν ανώφελη και μάταιη συνουσία
Τρομάζαμε στη σκέψη ενός έρωτα μελλούμενου
Παραδεχόμασταν με θάρρος το ξεφάντωμα της συντριβής

Μπορεί να ξεφτίσει μια τέτοια μνήμη;
Σαββάτο βράδυ
Δεν μιλούσαμε
Φιλούσα μόνο τα χυτά σου μαλλιά

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αναζήτηση
Post by: wings on 05 Oct, 2015, 01:08:19
Τίποτα δεν πάει χαμένο - Χάρούλα Αλεξίου Μάνος Λοίζος - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=Ijjq9J0KE8o)

Μάνος Λοΐζος & Μανώλης Ρασούλης, Τίποτα δεν πάει χαμένο
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου & Μάνος Λοΐζος / δίσκος: Τα τραγούδια της Χαρούλας (1979))


Κλείτος Κύρου, Αναζήτηση

Απόψε βασανίστηκαν και πάλι οι αρχαίες μνήμες
Απόψε εξαντλήθηκαν οι τελευταίες αναμονές
Η νύχτα καταθλιπτικά γέρνει επάνω στις ψυχές μας
Κι εμείς του κάκου ψάχνουμε μιαν ήλιου αναλαμπή
Μονάχοι ολομόναχοι στα ρίγη του χειμώνα
Ζητούμε λίγη ζεστασιά σε σκορπισμένες στάχτες
Χάσαμε καθρεφτίσματα σε λαμπερά φευγάτα μάτια
Ψάχνουμε είδωλα νεκρά σε λίμνες που έχουν στερέψει
Όλα μας άφησαν γοργά – τα πεύκα οι αμμουδιές
Του ανέμου τα σφυρίγματα τα χάδια οι επάλξεις

Κι όμως το ξέρουμε καλά προτού να ξημερώσει
Θα ξαναγεννηθούν οι αναμονές οι ελπίδες θα πληθαίνουν

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Μόνωση
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:01:47
Κλείτος Κύρου, Μόνωση

Αλίμονο
Το ξέρουμε πια πως δε θα γυρίσει
Εκείνη που θρυμμάτισε τα σπάνια ιδανικά μας
Και που μας άφησε στητούς
Κοντά στ’ ακροθαλάσσι
Αγνάτια στ’ απροσμέτρητο το πέλαο να τηράμε
Μήπως φανεί λευκό πανί

Το ξέρουμε πως μάταια κι ανώφελα
Προσμένουμε ένα γυρισμό που δε θα τελεστεί
Γι’ αυτό σκληραίναμε τις θύμησες
Και σπάσαμε τους αισθηματισμούς
Ξέρετε γυρισμό δεν έχει πια
Μας έλεγε τ’ αγέρι που βόγκαε στο σκοτάδι

Σαλπίσαμε τη νίκη μας
Και τυλιχτήκαμε απελπισμένα στην απόφασή μας
Χαράζοντας με υπολογισμό καινούργιες αυταπάτες
Με τον διαβήτη της λησμονιάς
Και ασωτεύαμε τις μέρες μας
(Η μικρή αλυσίδα των Καρμελιτών
Έσφιγγε δυνατά το λαιμό μας)

Όμως πολλές φορές σκεφτόμαστε
Στις ώρες τις μικρές
Πως τάχατες δεν έσπασαν οι γέφυρες
Κι υπάρχει δρόμος ανοικτός
Στα περασμένα

(Οι παλιές γαζίες μοσχοβολούν ακόμα)

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Παλμοί τ' ουρανού
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:08:16
https://www.youtube.com/watch?v=Hw0-ntwQKA0

Νίκος Καββαδίας & Θάνος Μικρούτσικος, Μαρέα (τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος & Γιάννης Κούτρας)

Κλείτος Κύρου, Παλμοί τ’ ουρανού

Π.Σ.

Γυμνάζαμε τα μάτια μας στ’ αστέρια
Όταν η μέρα πετούσε το τελευταίο της ρούχο
Σου ’λεγα:
Τούτο τον καιρό με δυναστεύουν τ’ αστέρια
Όπως και τότε

Και σου ’δειχνα τον αμφίβολο Αλκόρ πλάι στον Μιζάρ
Πιο πέρα ο Αλντεμπαράν σημάδευε το βλέμμα μας
Με φωτερές δεσμίδες
(Σου εξήγησα πως στα ελληνικά
Λέγεται Λαμπαδίας)

… Κάποτε
Δυο κοριτσίστικα πόδια
Χάραζαν κύκλους γύρω μας
Σαν τον διαβήτη
Και τα ξέφτια της νύχτας
Δρασκελούσαν τους οριζόντιούς μας έρωτες
Κι οι παλμοί τ’ ουρανού
Την ψυχή μας ταρακουνούσαν

Σου ’λεγα για τ’ αστέρια
Πώς λαξεύουν τα ωχρά μας ομοιώματα
Σ’ ένα κομμάτι γυαλί
Κι εσύ αναλογιζόσουν
Έναν αράπη
Να ταξιδεύει με τρένο για το Κεντάκι
Και να γνέφει στο διάβα του
Ένα μικρό άγνωστο αγόρι

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Τοπίο
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:11:43
https://www.youtube.com/watch?v=U5KTC3El7ig

Κώστας Χατζής, Γέρνει ο ήλιος
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Η Αλεξίου τραγουδάει Χατζή (1991))


Κλείτος Κύρου, Τοπίο

Ο παιδιάστικος ήλιος που έπαιζε κρυφτό στη φυλλωσιά των δέντρων
Το γόνιμο γρασίδι που ανάδευε κουρασμένη προσπάθεια
Το κορίτσι που ολημέρα έτρεχε στους ήλιους
Κι έριξε το κορμί του με συνέπεια στο πλευρό μας
Οι μπούκλες που μας εξαφάνισαν
Η γρανιτένια σιγή
Η σαγήνη

Θύμιζαν σονέτο

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Προσμονή
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:18:11
Κλείτος Κύρου, Προσμονή

Όταν προσμέναμε σε δωμάτια φορτωμένα καπνούς κι απαντοχή
Κοιτάζοντας ανήσυχα από το παράθυρο
Όταν βηματίζαμε σε υγρές δεντροστοιχίες
Κουτσαίνοντας από έρωτα
Όταν καρφώναμε το μάτι στο σκάκι του λιθόστρωτου
Δαγκώνοντας με απόγνωση τα νύχια
Όταν νομίζαμε πως χτυπούσαν την πόρτα
Όταν ο δείχτες αγκομαχούσαν
Και οι άνθρωποι μας βλέπαν λοξά και περίεργα
Όταν ψάχναμε τα χαμένα χειρόγραφα στο δάσος
Όταν ακόμη ελπίζαμε
Οι γυναίκες όλες είχαν λιποτακτήσει πια
Η μία μετά την άλλη

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Μέρες δυσκίνητες
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:21:28
https://www.youtube.com/watch?v=1E3jV-1PV4I

Χρήστος Θηβαίος, Μέρες αδέσποτες (δίσκος: Μέρες αδέσποτες (1996))

Κλείτος Κύρου, Μέρες δυσκίνητες

Μ.Α.

Εκείνο το ενταφιασμένο πρωινό που μοίραζε υποσχέσεις
Οι ευκίνητες μέρες που τυλίγαν το μέτωπό μας
Οι αλύγιστες ορειβασίες στον ήλιο
Ποιος να θυμάται
Η πρόσκαιρη οδύνη των μαθημάτων είχε τελειώσει
Ακριβώς στο ξεκίνημα επάνω
Η στιλπνή πανοπλία μας άστραφτε
Οι δάσκαλοι μας προβόδισαν στο κατώφλι
Ήματί κεν τριτάτω Φθίην ερίβωλον ίκοιο μας είπαν
Διάβηκε τόσος καιρός
Που η τρίτη μέρα λησμόνησε ως και την ανάμνησή της
Πέρα στο λιμάνι τα βαπόρια καπνίζαν
Ένας άνθρωπος μας κοίταξε με κατανόηση
Και μουρμούρισε κάτι σε μια ξένη γλώσσα
Έμοιαζε πολύ με τους άμοιρους πολωνούς εμιγκρέδες
Αλήθεια είχε αρχίσει κι ο πόλεμος
Ραγδαία γεγονότα φωνάζαν τα έκτακτα παραρτήματα
Γύρω μας πλήθος οι συνωμοσίες
Ο ουρανός σκυθρωπός

Κατόπι μας λεηλάτησαν χαμένα τα πάντα
Τότε γνωρίσαμε τη θλίψη της πέτρας
Τα βράδια υψώναμε αντένες ευαίσθητες
Όμως τα κύματα προσπερνούσαν αδιάφορα
Συχνά δεν είχαμε ρούχα να ντύσουμε τα επίσημα όνειρα
Κάμποσοι φύγαν για Θεσσαλίες μ’ έναν τρόπο δικό τους
Θεέ μου φυτέψαμε τόση πολλή θύμηση
Μας κυβερνάει αναπόφευκτα μια χαλύβδινη νοσταλγία
Ο ύπουλος χρόνος υπονομεύει τον άνεμο
Που ξύνει τα λέπια της αποσύνθεσης από τις αλέες
Κι όμως μας τυραννάει ακόμα ένα καλοκαίρι που δεν εννοεί να πεθάνει
Οι φράχτες της καρπερής τούτης χώρας είναι ψηλοί
Κι αδιαπέραστοι
Απλώνουμε χέρια στη νύχτα
Βοήθεια

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Αλλοίωση
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:24:28
https://www.youtube.com/watch?v=ptU2bMbf1FI

Κώστας Λειβαδάς & Μάνος Ελευθερίου, Οι φίλοι μας
(τραγούδι: Γιάννης Κούτρας / δίσκος: Χωρίς βαλίτσα και παλτό (2006))


Κλείτος Κύρου, Αλλοίωση

Ιδού εμείς
Νέοι κι όμως τόσο παράφωνα γερασμένοι
Με το λιοπύρι των εικοσιτεσσάρων χρόνων
Να ξεθυμαίνει στις ανοιχτές μας παλάμες
Κουρασμένοι μετανάστες σε ανήσυχες περιοχές

Μας λένε
Είναι που οι κοπέλες πάντοτε σας πρόσφεραν έρωτες παράταιρους
Τρομαχτικούς
Είναι που ζείτε μιαν άγονη εγκατάλειψη
Είναι που ακούσατε το εφιαλτικό εμβατήριο του αίματος
Είναι που λύθηκαν οι επίδεσμοι
Και κακοφόρμισαν οι αιχμάλωτες πληγές σας
Ποιος ξέρει

Αλλοτινές παραστάσεις
Πρόσωπα και σχήματα που χάθηκαν στις πτυχές τής μνήμης
Μορφές που διασχίζαν τη βρεγμένη άσφαλτο
Σελίδες σημαδεμένες με το νύχι
Κλειστά δωμάτια
Χρυσές φωταψίες
Ηδονικές συσπάσεις
Πού ταξιδεύετε

Πάνω μας πάντα ο ίδιος ουρανός
Σκεφτείτε

Μια μέρα που ίδρωναν οι μασχάλες της γης
Κηδέψαμε τον πανώριο νεκρό
Σιμά στους πυράκανθους
Και στολίσαμε το ανύπαρκτο πτώμα του
Με λευκές συνοδείες κατάφωτων καραβιών
Που έκλεβαν κάποτε τ’ ατίθασα όνειρά μας

Και σήμερα στυγνοί θεατές
Σκύβουμε και θρηνούμε τον ωραίο ξανθό έφηβο
Που ως χτες ακόμη
Δυνάστευε την ύπαρξή μας

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Επιστροφή
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:28:25
Κλείτος Κύρου, Επιστροφή

«… qui ne pouvait pas
croire à la fin du voyage»

J. Supervielle

Το τέλος ενός ταξιδιού μοιάζει πάντοτε με προδοσία
Μοιάζει με τις φυλακισμένες αναμνήσεις
Πως ήμασταν κάποτε νέοι
Και πιάναμε το σφυγμό της γης
Και γέρναμε απρόσεχτα στα κάγκελα της νύχτας
Μια σύντομη εναλλαγή
Κάθε φορά και νέες γνωριμίες
Ξεχνιούνται γρήγορα σαν τις παλιές κινηματογραφικές ταινίες
Τα ξενοδοχεία σου γνέφουν ερεθιστικά
Και φωτίζονται τη νύχτα με υποσχέσεις
Ανηφορίζεις την ανησυχία σου
Και φτάνεις στα τελευταία περίπου σπίτια μιας επαρχιακής πολιτείας
Εκεί ανάβεις την προσδοκία σου
Και ταλαντεύεσαι ανάμεσα στις τρεις αδερφές
Τρεις αδερφές τριπλή χαρά συλλαβίζεις με θλίψη
Σου εξηγούν πως το χιόνι θα στρώσει
Μα οι ματιές αφήνουν αυλάκια πύρινα το κατόπι τους
Νιώθεις απύθμενα ρίγη καθώς το τζάκι γελάει
Σκέφτεσαι την αυγή θα ’σαι φευγάτος
Κάθε άνθρωπος έστω και ο πιο άσημος θα προδοθεί κάποια μέρα
Πολύ πριν απ’ το σπασμό
Ύστερα από την προσφορά του κυκλάμινου
Κάποιος φίλος ψιθύριζε κλεφτά
Πως κάποτε ένα σούρουπο
Έκλαψε ασυλλόγιστα μες στο μουσείο
Μπροστά στον πίνακα ενός ανώνυμου του 14ου αιώνα
Δεν ξαφνιαστήκαμε
Θρηνήσαμε κι εμείς χειρότερα
Για ακατάληπτα σχήματα
Για μουσικές αγίνωτες
Για έρωτες που εκπληρώθηκαν και για έρωτες που δεν θα ξαναρθούν

Ένα ταξίδι τελείωσε
Τώρα
Στην κορφή του ήρεμου βουνού
Σταυρώθηκαν οι τριάντα μας πόθοι
Κι ολονυχτίς υφαίνουμε τον σάλαγο της φλύαρής μας μνήμης

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Θα ξαναγυρίσουμε
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:32:39
https://www.youtube.com/watch?v=UgPhjugEXkY

Σκόπελος

Κλείτος Κύρου, Θα ξαναγυρίσουμε

του Γιώργου

Θα ξαναγυρίσουμε
Όταν οι ελιές θα ντύνουν στο χρυσάφι τα γέρικα όνειρά τους
Όταν τα μελτέμια θα κινούν να χαϊδέψουν τις εφήμερες πεζολογίες του νησιού
Όταν δυο μάτια σκοπελίτικα θα φωτιστούν απ’ τη χαρά του γυρισμού
Τούτο το καλοκαίρι είτε το άλλο που θα ’ρθει
Δεν έχει σημασία πότε
Κάποιο καλοκαίρι τέλος πάντων θα ξαναγυρίσουμε
Πιο δυνατοί πιο μεστωμένοι
Έχοντας συνοψίσει το νόημα της πρώτης προσπάθειας
Πειθαρχώντας στη νοσταλγία του Αιγαίου

Θα ξαναγυρίσουμε
Συνοδευόμενοι από γυναίκεια στήθια σ’ ενάντιον άνεμο
Κι από τον βασιλιά τον Στάφυλο με το αρχαίο σπαθί του
Ποιος θα βρεθεί να μας τον ιστορήσει
Πιο νέοι πιο ξανθοί πιο ακμαίοι
Χωρίς αυταπάτες μ’ αγκαλιές γιασεμιά
Να φυτέψουμε στου πελάγους τη ράχη
Τον σπόρο του έρωτά μας

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ένα όνειρο (Με στοιχεία ποιήματος)
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 22:39:25
https://www.youtube.com/watch?v=Kr53dkLoBwE

Ηλίας Ανδριόπουλος & Μιχάλης Μπουρμπούλης, Δειλινά στη Σπάρτη
(τραγούδι: Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Γράμματα στον Μακρυγιάννη και άλλα λαϊκά (1979))


Κλείτος Κύρου, Ένα όνειρο (Με στοιχεία ποιήματος)

Έγλειφε ο ξανθός αγέρας τα πανιά μας
Κι εμείς γλιστρούσαμε φεύγαμε
Πάνω στα τραχιά νερά
Κρύσταλλα κρέμονταν
Στα παλαμάρια στις αντένες και στα ξάρτια
Και όλο πλέαμε χωρίς σταματημό
Και ξαφνικά ορθώθηκε μπροστά μας
Ένα νησί πανύψηλο πεντακάθαρο κι απότομο
Με τρεις αρπάγες μυτερές
Με γλιστερές βουνοκορφές
Μ’ αισιοδοξία κι ελπίδες
Σκύψανε στο αυτί και μας εξήγησαν
Είναι η Πελοπόννησο
Κι εμείς πικρόχολοι πλέαμε
Κι ολοένα πλησιάζαμε
Το νησί που λεγόταν Πελοπόννησο
Μα βέβαια του Πέλοπα το νησί το νησί του Πέλοπα
Κάτι ξέρουμε κι εμείς από ιστορία
Και βρεθήκαμε στην πόλη
Περνούσαμε από τους υδάτινους δρόμους
Και βλέπαμε τα πεζούλια
Να τα σκεπάζει το κύμα
Ταξίδεψα στη Βενετία διηγόταν κάποιος ναύτης
Κι εμείς ανεβαίναμε τους δρόμους
Εκεί που σπίτια αγκαλιάζαν καρτερικά το νερό
Και γυναίκες κουβαλούσανε στάμνες
Και μαστέλα κι άντρας κανένας
Κι εξηγούσαν με χαμόγελο σαθρό
Οι γυναίκες οι κουρασμένες
Μην απορείτε
Είν’ ο χειμώνας ο σκληρός
Που μας αφάνισε έτσι
Τώρα οι άντρες μας κατάσαρκα φορούν
Φανέλες μάλλινες χοντρές
Και κλαιν και συλλογιούνται
Όμως την άνοιξη
Τα νερά είναι χλιαρά
Και περνούμε από μέσα τους
Και χαϊδεύουν τα πόδια μας τρυφερά
Κι όλο ανεβαίναμε το ρέμα
Να ’ρθετε και την άνοιξη να δείτε

Συνέχιζαν οι γυναίκες της Πελοπόννησος

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Εισβολή
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 23:11:20
Κλείτος Κύρου, Εισβολή

Οι στρατιώτες φεύγαν σκυφτοί με σπασμένες τριάδες
Από τα δυτικά προάστια της χώρας
Γυναίκες με μπόγους στους ώμους
Αστοί φορτωμένοι χρυσάφι και τρόμο
Τα βαπόρια σφυρίζαν με απόγνωση
Οι επιβάτες συνωθούνταν χλωμοί και αμφίβολοι
Το λιμάνι καιγόταν σαν δέντρο Χριστουγέννων
Αλλόφρονες δρόμοι
Ανοχύρωτη πόλη ψιθύριζαν κηρύχτηκε ανοχύρωτη
Το βράδυ φύσηξε μια ορφανή πειθαρχία
Συναχτήκαμε σε σπίτια συγγενικά
Κι ακούγαμε τις ανατινάξεις να κλυδωνίζουν
Τα ξάρτια της νύχτας
Πλαγιάσαμε κατόπι σ’ ένα πέτρινο μεταίχμιο
Πληγώσαμε τη σκέψη
Κάναμε υποθέσεις
Μπροστά σ’ ένα γρίφο με αυστηρή θωριά
Αλήθεια πώς θα ξημερωνόμασταν
Κανένας δε φαντάστηκε
Κανένας δε μάντεψε
Κανένας

Η μέρα πουλήθηκε το άλλο πρωί στις οχτώ
Μα δε φρόντισε κανείς να παραχώσει λίγον ήλιον στο χώμα
Το γέλιο στέγνωσε
Τ’ αστέρια σκουριάσαν
Τα δάχτυλα λιγοστέψαν
Στην καρδιά μας απλώθηκε ένας κάκτος
Νιώθαμε μόνοι τόσο μόνοι
Λες και μας αρνήθηκε μια γυναίκα
Μια γυναίκα πικρή
Μια γυναίκα ακατάληπτη
Μια γυναίκα που χαμογελούσε
Κι όμως ψιθύριζε ανελέητα
Το όχι

Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Θύμηση
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 23:17:26
https://www.youtube.com/watch?v=Bif1p_-nDq0

Μίκης Θεοδωράκης, Στα περβόλια
(ερμηνεία: Μίκης Θεοδωράκης / έργο: Το τραγούδι του νεκρού αδελφού (1962))


Κλείτος Κύρου, Θύμηση

στον Νίκο Κύρου
in memoriam


Μεσάνυχτα
Στιγμή τελεσίδικη μ’ επιθανάτιο ένδυμα
Ερημικοί πελάτες ανοίγουνε την πόρτα
Με πρόσωπα οργωμένα απ’ το χιονόνερο
Δυο γυαλισμένα όργανα
Ικετεύουνε τις διμοιρίες του ανέμου
Μ’ ένα πρωτάκουστο τραγούδι
Ζητιάνα της αγάπης…
Δίνουμε την εντύπωση σακατεμένου

(Αδερφέ
Ο έρωτας σπάταλα ξεχύνονταν από τ’ ακρώνυχά σου
Κι αμέτρητες φορές αποζήτησαν έναν αρσενικό σου σπασμό
Πώς μπόρεσες να πεθάνεις
Το ηχηρό τραγούδι σου δε θ’ αντηχεί
Στην τροχαλία των ημερών που θα προβάλλει
Ο κάμπος θα μένει πάντοτε αδιάφορος
Κι η τρίτη Ιουλίου δε θα λείψει απ’ το ημερολόγιο.
Πώς χώρεσες στο ύστατο κρεβάτι που έσκαψες μοναχός σου
Τάχα τι μπόρεσες να πεις στερνή φορά
Στο ωρίμασμα της μέρας)

Απομείναμε ψηλαφώντας τη φλούδα του ονείρου
Ήμασταν μόνοι
Τα τραπέζια εγκαταλείφθηκαν γύρω μας

Σημείωση του Κλείτου Κύρου για το ποίημα:
Περαστικός από τη Λάρισα το χειμώνα του 1946, ήρθε ζωντανά στη μνήμη μου η εκτέλεση ενός ξαδέλφου μου από τους Γερμανούς που έγινε εκεί στις 3 Ιουλίου 1944.


Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Συντριβή
Post by: wings on 10 Feb, 2018, 23:36:37
Κλείτος Κύρου, Συντριβή

[Ενότητα Τρίγλυφο]

«… ο εντεταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού επεσκέφθη χθες το Γερμανικόν νεκροταφείον ευρισκόμενον τρία χιλιόμετρα έξω της Θεσσαλονίκης και εξέφρασε τον θαυμασμόν του διά την απλότητα του κοιμητηρίου και τας καταπληκτικάς ευθυγραμμίας, τας οποίας σχηματίζουσιν αι πάλλευκοι πλάκες… εδήλωσεν όμως ότι το εις την είσοδον του νεκροταφείου ανεωχθέν «μπαρ» απετέλει μίαν αληθή παραφωνίαν ταράσσουσαν…»
(εφημερίδες)
Μάρτης 1945

Της Αγγέλας

HELMUT W… γεννήθηκε στα 1922
Σκοτώθηκε στα 1944
Κείτεται τώρα ξαπλωμένος
Κι αγναντεύει τις ευθυγραμμίες
Που σχίζουν το κορμί του κάθετα
Νέος είκοσι δύο χρόνων
Και τα ξανθά του μαλλιά θα σπίθιζαν στον ήλιο
Και στα μάτια του τα γαλανά θα διάβηκεν η επιθυμία
Και θα δάκρυζε το χώμα κάτω απ’ τα στέρεά του πόδια
Και θα ’σερνε τη μνήμη της μακρινής του πατρίδας
Είκοσι δύο χρόνων
Και πλάι του
Εκατοντάδες άλλοι
Μελετούν τις ίδιες ευθυγραμμίες
Κι αναλογίζονται πως τα κουφάρια τους
Φκιαχτήκανε για σχήματα γεωμετρικά

HELMUT W… HELMUT W…
Είκοσι δύο χρόνων
Το βάζο της ζωής σου κομματιάστηκε
Μες στα νεανικά σου χέρια
Και πρόωρα μουσκέψανε
Τα χρυσαφένια σου όνειρα
Κι ούτε ποτέ φαντάστηκες πως ανελέητα θα σε πύρωναν
Οι σκληρές ηλιαχτίδες
Και το κορμί σου θα έσμιγε
Με τα θλιμμένα δειλινά
Με τα καρτερικά βελάσματα
Με τα τζιτζίκια
Με τις χλιαρές βροχές
Και με το γαλανό ουρανό
Κι ούτε ποτέ θα σκέφτηκες
Πως ένα μπαρ θα ορθώνονταν σιμά σου
Που θα μαστίγωνε τ’ αυτιά σου με τραγούδια
Και χάχανα Εγγλέζων μεθυσμένων

Σημείωση του ποιητή για την ενότητα «Τρίγλυφο»:
Μια περιπλάνηση σ’ ένα γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρισκόταν μισό περίπου χιλιόμετρο από την Πυλαία, ανηφορίζοντας για τον Χορτιάτη, έξω από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί θάβονταν αποκλειστικά νεκροί των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Με την αποχώρηση των Γερμανών (και με τη βοήθεια του ελληνικού δαιμονίου, θα έλεγα) λειτούργησε στην είσοδο του νεκροταφείου ένα πρόχειρο μπαρ που εξυπηρετούσε τους Βρετανούς στρατιώτες της περιοχής. Kraft durch Freude (Χαρά διά της εργασίας), πολιτιστικός οργανισμός με σκοπό την ψυχαγωγία του Γερμανού στρατιώτη.


Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Θίασος της Kraft durch Freude
Post by: wings on 28 Jun, 2019, 00:44:33
Κλείτος Κύρου, Θίασος της Kraft durch Freude

[Ενότητα Τρίγλυφο]

«… ο εντεταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού επεσκέφθη χθες το Γερμανικόν νεκροταφείον ευρισκόμενον τρία χιλιόμετρα έξω της Θεσσαλονίκης και εξέφρασε τον θαυμασμόν του διά την απλότητα του κοιμητηρίου και τας καταπληκτικάς ευθυγραμμίας, τας οποίας σχηματίζουσιν αι πάλλευκοι πλάκες… εδήλωσεν όμως ότι το εις την είσοδον του νεκροταφείου ανεωχθέν «μπαρ» απετέλει μίαν αληθή παραφωνίαν ταράσσουσαν…»
(εφημερίδες)
Μάρτης 1945

Κι η νέα γυναίκα μίλησε
Ονομάζομαι Ούρσουλα Μπαχ
Τραγουδίστρια στην KDF
Με σκότωσαν
Πάνω στα είκοσι τέσσερα χρόνια μου
Ήταν άνοιξη και λύγιζαν οι πόθοι
Και φούσκωναν οι αγέρηδες
Κι ατέρμονες βροχές οι επιθυμίες
Σ’ ανυπόταχτα πέλαγα
Οι ματιές αρμενίζαν
Χαράζοντας στα γλυφά νερά
Τις νευραλγίες των ίσκιων
Εγώ τραγουδούσα
Κι η φίλη μου Χάνι Φον Χαλ
Χορεύοντας ξυπνούσε
Ορμές παντοδύναμες στην ψυχή του στρατού
Μια νύχτα
Οι σπασμοί μας ενώθηκαν
Με του τρένου
Το καυτό βαριανάσεμα
Με τις ράγες τις σπασμένες
Με τα ξεφωνητά
Και κατόπι αίμα και φωνές αίμα πολύ
Κι ολοτρίγυρα
Σουβλερή ερημιά


Τραγουδίστριες χορεύτριες θεατρίνες του KDF
Έξι γυναίκες μέσα στους εξακόσιους
Άλλοτε
Τι παλμός τι ρίγη τι ευαισθησίες
Τώρα
Όλος ο θίασος ανάσκελα ατενίζει
Του φεγγαριού το αιώνιο ταλάντεμα
Και ξαπλωμένοι τριγύρω
Ανέγγιχτοι από πάθη κι αδιάφοροι
Οι στρατιώτες
Συντροφεύουν
Τον ήρεμο ύπνο σας

Σημείωση του ποιητή για την ενότητα «Τρίγλυφο»:
Μια περιπλάνηση σ’ ένα γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρισκόταν μισό περίπου χιλιόμετρο από την Πυλαία, ανηφορίζοντας για τον Χορτιάτη, έξω από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί θάβονταν αποκλειστικά νεκροί των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Με την αποχώρηση των Γερμανών (και με τη βοήθεια του ελληνικού δαιμονίου, θα έλεγα) λειτούργησε στην είσοδο του νεκροταφείου ένα πρόχειρο μπαρ που εξυπηρετούσε τους Βρετανούς στρατιώτες της περιοχής. Kraft durch Freude (Χαρά διά της εργασίας), πολιτιστικός οργανισμός με σκοπό την ψυχαγωγία του Γερμανού στρατιώτη.


Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ασυμπλήρωτη χρονολογία
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 14:54:44
Κλείτος Κύρου, Ασυμπλήρωτη χρονολογία
(26. VIII. 1923 – 10. VIII. 1944)

[Ενότητα Τρίγλυφο]

Τούτο το καλοκαίρι
Θά ’ρθει φορτωμένο με τσαμπιοστάφυλα
Με αγριοτριανταφυλλιές και με βατόμουρα
Τούτο το καλοκαίρι
Θα σφύζει από παράνομους έρωτες
Στολισμένους με ανεμώνες
Κι οι κάτασπρες πλάκες
Θα κάνουν ηλιόλουτρο
Και θ' αγναντεύουν τον ήλιο χωρίς ματογυάλια
Κι οι σάρκες τους θα πυρπολούνται
Και θα μαυρίζουν
Κι ο Herbert Navratil
Αξιωματικός των Ταγμάτων Εφόδου
Και της Αστυνομίας των Ες Ες
Απρόσιτος στη βλοσυρότητά του
Θα επιβλέπει
Την τάξη και την ακινησία

Η ζωή δεν τον θέλησε
Τον ξεπροβόδισε βιαστικά στα είκοσι ένα του χρόνια
Στέλνοντας το κατόπι του μιαν αίγλη
Και τα πλατάνια τον έκλαψαν
Και τα δάκρυά τους μπλέχτηκαν
Με τη θανατερή σιγή
Τώρα μάταια ψάχνει να βρει
Τ’ αργυρά παιχνιδίσματα
Τις ματιές του άσκοπα φιδοσέρνει
Στων ξανθών μπαλαρινών τις γάμπες
Που μπροστά του χορεύουν
Και θλιμμένα στοχάζεται
Πως δεκάξι μέρες ακόμη
Αν τον έλουζε ο ήλιος
Τα είκοσι ένα του χρόνια γιομάτα
Θ’ αντίκριζαν τη ζωή

Σημείωση του ποιητή για την ενότητα «Τρίγλυφο»:
Μια περιπλάνηση σ’ ένα γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρισκόταν μισό περίπου χιλιόμετρο από την Πυλαία, ανηφορίζοντας για τον Χορτιάτη, έξω από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί θάβονταν αποκλειστικά νεκροί των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Με την αποχώρηση των Γερμανών (και με τη βοήθεια του ελληνικού δαιμονίου, θα έλεγα) λειτούργησε στην είσοδο του νεκροταφείου ένα πρόχειρο μπαρ που εξυπηρετούσε τους Βρετανούς στρατιώτες της περιοχής. Kraft durch Freude (Χαρά διά της εργασίας), πολιτιστικός οργανισμός με σκοπό την ψυχαγωγία του Γερμανού στρατιώτη.


Από τη συλλογή Αναζήτηση (1949)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Τοπίο καλοκαιριού
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 15:29:15
Κλείτος Κύρου, Τοπίο καλοκαιριού

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Στα χέρια σου φυτρώνουν νηπενθή
Και μπλέκονται δυο ήλιοι στα μαλλιά σου.
Στα χείλη σου γυρνά τα σιωπηλά σου
Η λέξη που προσμένουμε να ’ρθει.

Μασχάλη τεντωμένη, γιασεμιά
Στο μέτωπο, ήλιος απ’ άκρη σ’ άκρη.
Τα φύκια, που τα μούσκεψε το δάκρυ
Της θάλασσας, τραβούν φυρονεριά.

Τις φτέρνες σου φλογίζει η αμμουδιά,
Το πέλαγο σου σκίζει τις λαγόνες.
Ανάσκελα κι οι ολόγυμνες γοργόνες
Κράζουν με βόγκο τ’ άγουρα παιδιά.

Τα στήθη σου αναδεύουν πυρετούς,
Συνάχτηκαν τ’ αστέρια στη ματιά σου.
Κινήσαν απ’ τις ρίζες της καρδιάς σου
Οι άγριοι να σου φέρουν τους λωτούς.

Χαράζω τ’ όνομά σου στην ελιά
Και ψάχνω των ανέμων τα λημέρια.
Πεθαίνουν τα ξανθά τα καλοκαίρια
Και φεύγουν για τον νότο τα πουλιά.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Νυχτερινό παράπονο
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 16:05:56
Κλείτος Κύρου, Νυχτερινό παράπονο

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Προβάλλει όπως ο άφωνος ιχθύς
Ένα φεγγάρι παραγεμισμένο.
Περάσαν μήνες που σε περιμένω,
Περάσαν χρόνια που με νοσταλγείς.

Στυγνή βραδιά, μας σφάζεις κυκλικά.
Πάντα μ’ αρχή και πάντα δίχως τέλος.
Στα μάτια μου καρφώθηκε ένα βέλος,
Στα μάτια σου πετούν βεγγαλικά.

Κατάφορτα από μνήμη τα στενά,
Στους τοίχους διασταυρώνονται δυο ίσκιοι.
Στα δάχτυλά σου πέντε οβελίσκοι,
Στα δάχτυλά μου η σάρκα σου περνά.

Ήχοι σαν πρώτα γνώριμοι αντηχούν
Κι αδιάφοροι ριγούμε στο σκοτάδι.
Τα ρόδα που μαζέψαμε ένα βράδυ,
Τα ρόδα θα μαδήσουν, θα χαθούν.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Απουσία
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 16:11:40
Κλείτος Κύρου, Απουσία

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Γαλάζιες μέρες, φουσκοθαλασσιά,
Υάκινθοι, ψηλή θερμοκρασία.
Των δυο χεριών σου η άσπλαχνη απουσία
Τις νύχτες μας γεμίζει απελπισιά.

Ο ήλιος που μας έσμιγε παλιά,
Δίκοπος τώρα ήλιος μας χωρίζει.
Με θέρμη όπως σαν πρώτα πια δεν σφύζει
Κι όλο προδοτικά σκορπάει φιλιά.

Αιμόφυρτα τα πόδια σου θωρώ
Και στην καρδιά σου πέτρινο στεφάνι.
Στα μάτια σου το εξαίσιο πυροφάνι
Κοντεύει να σβηστεί με τον καιρό.

Τα βράδια μας ορφάνεψαν, θαρρώ,
Και φύτρωσαν αγκάθια οι προσδοκίες.
Σε λίγο θε ν’ ανθίσουν οι ακακίες,
Θ’ ανοίξει πάλι το «Τροκαντερό».

Τα ρόδα, τα φεγγάρια, τα πουλιά,
Θε νά ’ρθουν ρυθμικά πάλι σαν πάντα.
Μα εσύ δε θ’ ανασαίνεις τη λεβάντα
Κι εγώ δε θ’ αλυχτάω με τα σκυλιά.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ώρα βουβή
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 16:15:54
Κλείτος Κύρου, Ώρα βουβή

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Στάχτη στα πόδια, στάχτη στα μαλλιά
Και της Ραχήλ αντιλαλούν οι θρήνοι.
Μαύρες χλαμύδες φόρεσαν οι κρίνοι
Κι ατέλειωτα ανεβαίνουμε σκαλιά.

Μας δολοφόνησαν τις Εποχές
Και τις κρεμάσαν σ’ ένα κυπαρίσσι.
Τη θλίψη μας ποιος θα την ιστορήσει,
Πού θα γυρνούν οι πρώτες μας ιαχές;

Στον ύπνο μας φωλιάζει ολονυχτίς
Αλλάζοντας μορφές ο μανδραγόρας,
Κι από τα χέρια φεύγουν της Πανδώρας
Τα στυγερά λεπίδια της οργής.

Στις φλέβες στάχτη, στάχτη στα μαλλιά
Κι η ώρα της απόφασης σιμώνει.
Ερωτηματικό σκληρό μας ζώνει
Που όσο πάει γίνεται θηλιά.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Προσταγή
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 16:19:38
Κλείτος Κύρου, Προσταγή

[Από την ενότητα Έξι καημοί]

Γίνου βροντή, γίνου λυγμός,
Και βγάλε δυο στερνές κραυγές.
Στα μάτια σου κατακλυσμός,
Στα χείλη σου άγριες φωτιές.

Η μια κραυγή να ’ναι πνιχτή,
Η δεύτερη αλαλαγμός.
Να γίνεις κλάμα και βροχή
Να πλημμυρίσει ο αστερισμός.

Να πνίξεις τον αστερισμό
Που σου ’γινε μια φυλακή.
Να δεις ψηλά στον ουρανό
Σα γλάρο τ’ άσπρο σου κορμί,

Ν’ ανοίγεις διάπλατα φτερά
Σαν άγγελος μιας χαραυγής,
Σκορπώντας μύρα και χαρά
Βαθιά στη ρίζα της πληγής.

Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1962

Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948-1960. [...] Και τα έξι μαζί παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θαν. Νιάρχου και Αντ. Φωστιέρη (εκδ. Κέδρος)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η φωνή σου αγωνίζεται
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 17:56:13
Κλείτος Κύρου, Η φωνή σου αγωνίζεται

Η φωνή σου αγωνίζεται μάταια ν’ ακουστεί στο κεφαλόσκαλο μιας αιωνιότητας
Πώς να διαβούμε τα καθορισμένα σύνορα που επιβάλλει ο άνθρωπος στους συνανθρώπους του
Κάθε νοσταλγική αναδρομή μάς βρίσκει πιο γερασμένους
Διαπιστώνουμε γεγονότα θαμπά περασμένων εποχών γνωριμίες που εξασθενίζουν θανάτους που μας πολιορκούν
Τραγούδια του συρμού του ’36 πολιτείες που μας φιλοξένησαν
Την ώρα αυτή αναζητώ απεγνωσμένα τη μορφή σου

*

Μόνος σ’ ένα δωμάτιο κατάφωτο προσμένω την καινούρια χρονολογία
Σκέφτομαι τον εγκάθειρκτο φίλο που σχεδιάζει τα κοινά μυστικά μας στο δάπεδο του κελιού του
Η μοίρα μας είναι γνωστή με την επίγνωση πως η χαρά θα ’ναι μια υστεροφημία
Όλα και συ ακόμη ήρθαν αργότερα να μας απαντήσουν στο ενδιάμεσο αυτό ταξίδι
Συγχωρούμε τα πάντα μ’ επιείκεια συγκατανεύουμε στα λόγια των φίλων μας
Και κλαίμε τα μεσάνυχτα χωρίς να μας βλέπει κανείς

Όρθιος αγναντεύοντας τους έρημους φωτισμένους δρόμους απ’ το παράθυρο
Κρυώνοντας και ριγώντας αντικρίζω τον νιογέννητο χρόνο
Θα πεθάνουν κι άλλοι πολλοί κι η αγάπη θα βλασταίνει μέσα μας θά ’ρθουν οι θερινές βροχές τ’ άλογα που σχεδιάζαμε κι οι λόφοι με τα σφεντάμια
Σούρουπα ψυχρά του φθινοπώρου περίπατοι σε ξεμαλλιασμένες αλέες
Επέτειοι που θα λησμονηθούν λύπες που θα γυρίζουν αδιάκοπα

*

Την ώρα αυτή στο γύρισμα του χρόνου νιώθω την παρουσία σου να πλημμυρεί τα μέλη μου
Κανένα διάστημα δεν μας αλλάζει κανένας άνεμος δεν μας χωρίζει
Έτσι που στέκεσαι αινιγματική ψιθυρίζοντας τ’ όνομα της δικής μας της δικής σου χαράς

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Στην πρώτη αψιμαχία
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 18:04:21
Κλείτος Κύρου, Στην πρώτη αψιμαχία

Στην πρώτη αψιμαχία του Αυγούστου
Φορέσαμε τη νεκρική συστολή και υποταχτήκαμε
Το άλλο πρωί λέγαμε πως ο ήλιος δεν θα ’βγαινε
Και υφαίναμε τις διπλές ρυτίδες για να κρύψουμε
Τη βαθιά μας ουλή του μετώπου
Προσμέναμε να μας πετροβολήσουν εμάς
Που τα μάτια μας τα πλήγωσαν τα τυπογραφικά στοιχεία
Κατάπληχτοι για την ανημποριά του χεριού μας
Καρφώνουμε μαύρους σταυρούς στις προθήκες του ονείρου
Βυθομετρώντας τη συνέπεια της πικρής δικής μας ασυνέπειας

*

Πώς θα μπορέσουμε να φανερώσουμε τις σκέψεις
Που μας φιμώνουν με βοριάδες από τα παιδικά μας χρόνια
Ο τελευταίος στρατιώτης των παγκοσμίων πολέμων ακόμα δεν ξεψύχησε
Τον βλέπουμε στα χαμοβούνια στα Κέντρα Διερχομένων
Καβάλα στη νεροσυρμή του ολέθρου μάς γνέφει απελπιστικά
Και ξέρουμε πως η στολή του είναι μια υπόμνηση θυσίας]
Μπροστά στην τόση αφροντισιά μας

*

Μα τώρα που ριγούνε τα αισθήματα
Στις πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες
Αναμετρούμε σταθερά τη χαμένη μας τόλμη
Τα χρώμα που ξεθώριασαν απ’ το φως των βλεφάρων
Και σμίγουμε σιγαλά μες στ’ ανώνυμο
Πλήθος της καθημερινής ανανέωσης
Χωρίς ελπίδες χωρίς πουλιά χωρίς διθύραμβους
Με μια ανοιχτή μόνο πληγή στη μορφή μας

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Οι καλοκαιρινές μας ομιλίες
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 18:22:48
Κλείτος Κύρου, Οι καλοκαιρινές μας ομιλίες

Οι καλοκαιρινές μας ομιλίες σταμάτησαν σ’ εκείνη τη στεγνή ακρογιαλιά
Όταν οι καρέκλες συνάχτηκαν από τον κήπο
Κι οι πρώτες βροχές στιγμάτισαν το αναβρασμένο κύμα
Τα πουλιά κι οι επισκέπτες είχαν φύγει
Στα σανατόρια γελούσαν όλο και λιγότερο

*

Τον χειμώνα στεκόμαστε πίσω από τζάμπα θαμπά
Και βλέπουμε το μικρό κατάστημα των νεωτερισμών μέσ’ απ’ τα κεφαλαία που σχεδιάζουμε
Αναβάλλουμε πάντα σκεφτόμαστε περισσότερο
Θυμούμαστε παγερά χειμωνιάτικα πρωινά που διαβάζαμε τα προγράμματα των κινηματογράφων της επόμενης βδομάδας
Τόσα χρόνια κουραστήκαμε να κάνουμε σχέδια κουραστήκαμε πια
Τ’ αστέρια πάντοτε θα μας θυμούνται οι άνθρωποι θα εφευρίσκουν πάντα λέξεις
Θα τους πληγώνει μόνο η μορφή
Βυθίζουμε τα χέρια μας στα σύννεφα
Κι έπειτα είναι που φεύγουν τόσο πολλοί κάθε μέρα
Πού να θυμάσαι το αγόρι που σκοτώθηκε στα ηλιοστάσια των αγέρηδων
Ή τη γυναίκα που πέθανε πεισματικά κρατώντας τα μυστικά της
Κάποτε ήταν ο θάνατος πιο ρομαντικός έτσι που τον διαβάζαμε νέοι ακόμα
Κάτω από σύδεντρα ή τον απαγγέλλαμε θαρραλέα στα ξέφωτα
Θά ’ρθει ο καιρός που θα γεννήσουμε τον θάνατο που κυοφορείται μέσα μας
Όταν οι πατημασιές μας σιγάσουν τα μεσάνυχτα στις φωτισμένες λεωφόρους του χειμώνα

*

Μας τυραννάει ακόμα η προδοσία του φίλου
Αναρωτιόμαστε αν αξίζει να κρυβόμαστε μ’ ένα γέλιο
Χαίρομαι τον δικό μου Έρωτα που είναι μόνος δικός μου κι ανήκει μόνο σε μένα
Εσύ περπατούσες στη δημοσιά
Ξυπόλητη ξεμπράτσωτη κρατούσες ραβδί στο χέρι
Σε φώναξα δυνατά Κορίτσι του Ήλιου
Καθώς δρασκελούσες σταθερά την καυτήν άσφαλτο

*

Καπνίζουμε τινάζω τα φύκια απ’ τα μαλλιά σου
Μελετούμε τη στάθμη του νερού που ανεβαίνει
Και γλείφει σκοτωμένα ψάρια θαλασσινούς αστέρες ναυάγια ελεεινά
Υπολογίζουμε πότε το φεγγάρι θα βρίσκεται σε ορθή γωνία με την αγάπη που μας πλημμυρίζει
Περιμένουμε τον ερχομό των πουλιών τους αληγείς που θα δροσίσουν το μέτωπο της υποταγής σου
Τις πολιτείες που θα χτιστούν στα κράσπεδα του αίματος
Περιμένουμε κρατιόμαστε γερά από τα μισανοιγμένα σου χείλη
Οι ευκαιρίες που γλίστρησαν δεν μας πικραίνουν πια
Περιμένουμε πάντα

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Είχαμε λησμονήσει
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 18:38:27
Κλείτος Κύρου, Είχαμε λησμονήσει

Είχαμε λησμονήσει πια τις πολύχρωμες μέρες
Όταν κινούσαμε για τις αφετηρίες των παλμών σου
Στ’ αρχικά των χεριών μου είχα σκαλίσει τις νυκτόβιες αναμονές
Τα κατώφλια μας σκεπάστηκαν από τις ικεσίες της φωνής σου
Αλήθεια
Τη φωνή σου πώς να τη λησμονήσουμε
Έτσι που αντηχεί επίμονα μες στο μνημονικό μας

*

Καθισμένος πριν δέκα χρόνια σε πέτρες της ακρογιαλιάς
Σκεφτόμουνα τον Ρούπερτ Μπρουκ που θα είχε γίνει κάρβουνο κρωγμός γλάρου και θυμάρι
Διόλου δεν μάντευα πως θα ερχόταν μια μέρα
Που περίεργη θα με ρωτούσες γιατί άραγε οι φίλοι να πεθαίνουν πάντα φθινόπωρο
Για τις αυγές που χάθηκαν στα τρίστρατα του δυτικού ανέμου
Που θα ξαναχαθούν ίσως στο αντίκρισμα της οπλισμένης μέρας
Τότε μόλις πρόσεξα τα περιστέρια που ανθίζαν στα μάτια σου
Τ’ άσπρα χαλίκια που έπεφταν από τα χείλη σου στο πράσινο χορτάρι
Το φουστάνι σου από πευκόφλουδες κι αστερισμούς που πάνω του πλάγιασα
Στήνοντας τ’ αυτί μου προσεχτικά στους παφλασμούς της νύχτας
Και πηδήσαμε χαρούμενοι τις τριπλές φωτιές τ’ Αϊ-Γιάννη πιασμένοι από το χέρι κράζοντας το μυστικό μας
Κι ήρθα κατόπι τα τρένα που σφύριζαν ερημικά στους κάμπους
Βράδυ νομίζω κάποια άνοιξη που ξαναγεννιόταν κυκλικά η ζωή

Μα εμείς λιγοστεύαμε αδιάκοπα
Λιγοστεύουμε κάθε βράδυ

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η παλάμη σου ανέμιζε
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 20:07:29
Κλείτος Κύρου, Η παλάμη σου ανέμιζε

Η παλάμη σου ανέμιζε χαμογελώντας πίσω απ’ τις ροδοδάφνες
Όπου πλανιόταν άσκοπα η ανάμνηση μιας χαμένης εφηβείας
Δίχως ρυθμό πια η σκέψη μας χάθηκεν η συμμετρία κι από τη διαδοχή των καλοκαιριών
Οι άνθρωποι πεθαίνουν με τις πρώτες βροχές κι ούτε προφταίνουν να εκδικηθούν
Τώρα τα βράδια γίνονται πιο δύσκολα
Δεν μπορεί παρά ν’ αγρύπνησες κι εσύ όπως όλοι κάποια νύχτες που σε πλήγωνε η σιωπή
Όταν τα τραγούδια χαμήλωσαν ξαφνικά και τράβηξαν οι γείτονές σου κατά τον βορρά
Και τα σπίτια τώρα είναι ακατοίκητα γεμάτα φαντάσματα και τριγμούς
Εκεί μέσα χτενιζόταν κάθε πρωί μια νέα γυναίκα
Ούτε θα ξαναδείς πια την όψη της έτσι που τη χαράκωσε ανεπανόρθωτα ο χρόνος
Μα η ακοή σου που συγγένεψε τόσο πολύ με τα χτυποκάρδια της αποσύνθεσης
Θ’ ακούει για πάντα τη φωνή της πώς μαχαίρωνε δίχως οίκτο τα σκοτάδια
Λέξεις τυραννικές που λικνίζονταν στο σύθαμπο
Θ’ ακούει τα τελευταία πλοία που έφευγαν με τους εξόριστους και τα μαντίλια που αποδεκατίζονταν σιωπηλά
Τον άντρα που αδημονούσε να χαϊδέψει ματόκλαδα όταν βουνά σκοτεινιάζαν και βασίλευε η μοναξιά

*

Τα χέρια σου γράφαν αδιάκοπα τόξα πετροβολώντας το κύμα το νυσταγμένο εκείνο πρωινό
Κι απότομα χλώμιασες για τις μέρες που θά ’ρθουν μαζί με το περίγραμμα της μεταμέλειας
Τόσο που ήθελα μπερδεύτηκε μέσα μου η βροχή των αστεριών με τις πελαγίσιες φωνές
Και τα παιδικά μου οράματα με τις πατημασιές του ανέμου

*

Ήταν στιγμή μιας ακριβής πληρωμής
Τα χρώματα ξεθωριάζουν πάντα στον ήλιο

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Σε κάθε αναχώρηση
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 20:36:04
Κλείτος Κύρου, Σε κάθε αναχώρηση

Σε κάθε αναχώρηση και μια επιστροφή
Γυμνώθηκαν τόσο πολύ κι οι αποχαιρετισμοί
Ούτε χέρια σπασμωδικά να κινούνται ανεμίζοντας μια πνιγμένη εγκαρτέρηση
Μήτε σφυρίγματα ατμομηχανών να υποθάλπουν μια ρομαντική αναβίωση

*

Το δέρμα μας πήρε τώρα το χρώμα της γης
Λησμονήσαμε το περίβλημα της στοργής πού να βρεθεί γυναικείο χέρι ν’ απαλύνει τις βλεφαρίδες σου σ’ αυτήν την αγριάδα
Την πίκρα της ξενιτιάς όσο να πεις τη φανταζόμασταν σαν ελιά πικρή όμως σε φαρμακώνουν οι ξένες φωνές
Ολούθε σε πνίγουν τα βουνά και διανεύουν επάνω σου τα παγερά φεγγάρια της ανατολής

*

Τα χαράματα στα πεδία ασκήσεων βαδίζοντας σε πυκνή παράταξη
Αδιάκοπα αναπολούσα τα μάτια σου που άστραψαν στον ερχομό μου
Ποτέ μας δεν αρνηθήκαμε – τάχα μια μέρα θα χαρούμε την πεμπτουσία της άρνησης
Εμείς που κυνηγημένοι από το φάσμα της απουσίας σου
Σερνόμαστε στα λασπόνερα μνημονεύοντας τ’ όνομά σου
Τα εξαίσια πυροτεχνήματα του ονόματός σου

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Ήρθα ντυμένος
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 20:53:01
Κλείτος Κύρου, Ήρθα ντυμένος

Ήρθα ντυμένος φλεβαριάτικα ρούχα μια νύχτα ερειπωμένη
Αδιάκοπα ταξίδια χιλιόμετρα αναμνήσεων κι ο σουβλερός άνεμος στις παγωμένες λίμνες να ποδοπατεί χωρίς έλεος την εσθήτα του καλοκαιριού
Διαβαίνεις κάμπους και λαγκαδιές κρύσταλλα και σταλαχτίτες ζεσταμένος από την πυροστιά των ματιών της που θ’ ανθίσουν στη θέα σου

*

Μα κάποτε αλλάζει κι ο ρυθμός που σε κατέχει
Κι οι συναντήσεις είναι πάντα τόσο φευγαλέες
Και το κορίτσι με το βιβλίο της βυζαντινολογίας ανοιχτό στα χέρια του
Δε θα σου πει τον καημό του
Κάθε βράδυ το φως θα δραπετεύει από τις γρίλιες για να συναντήσει τον άσωτο που δεν έχει γυρισμό
Και τα ερωτικά γράμματα σωρεύονται δένονται κατόπι με ροζ κορδέλες
Κι ύστερα μια σιωπή μια σιωπή γιομάτη θλίψη σαν φτάνει η ώρα η επίσημη που θα σκεφτείς εκείνον που αγαπάς
Όταν εσύ που κατανίκησες τις αποστάσεις φεύγεις νικημένος σαν ένα πλοίο με σβησμένα φώτα
Ετοιμάζοντας ξανά τον γυρισμό σου

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Η επιστροφή που καρτερούσαμε
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 21:03:34
Κλείτος Κύρου, Η επιστροφή που καρτερούσαμε

Η επιστροφή που καρτερούσαμε ναυάγησε
Κάποια άνοιξη θα ’ρχόμασταν γυμνοί κι ωραίοι σαν τη μέρα που γεννήθηκες
Η φωνή μας θα ηχούσε στρωτή κι επίπεδη σαν τους κάμπους που σου ιστορούσε

*

Μα τώρα δεν βλέπω την όψη σου έτσι που κρύφτηκες μες στις αμυγδαλιές
Τα μάτια σου ματωμένα κοχύλια που νοστάλγησαν τον άλλο βυθό
Οι αυτοκινητάμαξες οδύρονται τα δειλινά το κλάμα τους πώς να καταλαγιάσει
Άνθρωποι ανεβοκατεβαίνουν στους δρόμους τα χαμίνια σιγοσφυρίζουν στις γωνιές
Χειρονομίες μετέωρες συσπάσεις πονεμένες στα στρατιωτικά νοσοκομεία
Κι έχουμε τόσο πολλά να πούμε τάχατες θα τελειώσουν ποτέ
Για μια παλιά φυγή για μια φωτιά που έσβησε μες στην καρδιά μου
Για ένα ταξίδι αξέχαστο ας πούμε με το α/π Αγγέλικα
Κι υπάρχουν τόσοι τρόποι να σ’ αγαπήσω ακόμη

*

Μέρες δύσκολες ήλιος αναιμικός κι ο Άδωνις λησμόνησε τα μονοπάτια
Τάχα ποιο τ’ όφελος κάθε ζωή σημαδεύει τον θάνατό της
Κι οι εποχές στριφογυρίζουν αδιάκοπα σαν τη ρουλέτα ενός καζίνου

*

Όμως εμείς κάθε μέρα σωπαίνουμε κι οι θριαμβικές ιαχές μας
Των περασμένων ημερών αντιλαλούν στους τοίχους που μας φυλακίζουν
Κι άσε τους επικριτές να μας αποκαλούν κλειστά βιβλία
Σε ποιον να εξομολογηθούμε τα τόσα μας κρίματα
Τώρα που έχουμε μια πίκρα στην καρδιά
Τώρα που έχουμε μια μεταμέλεια

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Μια συγκατάνευση θα ήταν αρκετή
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 22:00:36
Κλείτος Κύρου, Μια συγκατάνευση θα ήταν αρκετή

Μια συγκατάνευση θα ήταν αρκετή έστω κι από χείλη που τρέμαν
Μια αβέβαιη κίνηση της κεφαλής μην ξεχωρίζοντας άρνηση ή επίφαση
Μα κι αυτή δόθηκε αργά εμείς είχαμε κιόλας κλειδώσει το σπίτι
Μ’ ένα βιβλίο και δυο άστρα σ’ ένα ταξιδιωτικό σακίδιο περασμένο στην πλάτη

*

Βήματα διστακτικά ώμοι σκυφτοί πόσο είναι σ’ όλους γνωστά και στο βάθος ένα οποιοδήποτε σπίτι
Ένα σπίτι που σ’ είχε μάθει καλά που γνώριζε ως και τα όνειρά του
Τα χρόνια περνούν πληθαίνοντας τις προδοσίες
Τα χρόνια περνούν μαρτυρώντας τις προδοσίες
Δεν μπορείς να κρατήσεις τίποτα κι ας ισχυρίζονται οι φίλοι σου πως είσαι τάφος
Μήτε κι η νύχτα πια βοηθεί καταδίδει τα πάντα τους βιαστές τους δολοφόνους τους φυγάδες
Τις κρυφές φορτοεκφορτώσεις πολεμικού υλικού και τις πρώτες ερωτικές συναντήσεις

Άλλοτε τις κατάμαυρες νύχτες γύριζες μόνος ψάχνοντας αποκλειστικά το σώμα της επιθυμίας σου
Με τον άνεμο να χορεύει στα κλαριά και στα ρούχα σου και στα λαμπιόνια των ερημικών δρόμων
Με σταγόνες φευγαλέας βροχής που αντηχούσαν θλιβερά στα κενά ενυδρεία των στοχασμών σου
Αναζητώντας ένα ιδιαίτερο χρώμα από μαλλιά γυναίκας για να στολίσεις το χριστουγεννιάτικο φεγγάρι
Πόδια λαξευτά να σφυροκοπούν το βρεγμένο λιθόστρωμα για να τα προσκυνήσεις

*

Στη στροφή του δρόμου σε καρτερεί κάθε βράδυ ένα δέντρο με μια γυναίκα
Πέρασε κι ο καιρός που ο χρόνος μπερδεύονταν επικίνδυνα μέσα σου
Που δύσκολα μπορούσες να διακρίνεις τη μια κατατομή από την άλλη
Όλες οι πληρωμές είναι ακριβές στο τέλος βγαίνουμε αποκαμωμένοι από τη μετατόπιση φανταστικών αξιών
Και παίρνουμε τον δρόμο που μας οδηγεί τουλάχιστο σ’ ένα δέντρο με μια γυναίκα
Που καρτερούν
Κάθε βράδυ

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Μέρες απόλυτης λησμονιάς
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 22:10:10
Κλείτος Κύρου, Μέρες απόλυτης λησμονιάς

Μέρες απόλυτης λησμονιάς που χάθηκαν αναπάντεχα
Σαν ένα πανηγύρι που τέλειωσε και φύσηξε άνεμος νυχτερινός
Φώτα που λικνίζονται χαρτιά που στροβιλίζουν με οδύνη
Πόρνες αργοπορημένες επιστρέφουν με ίχνη πρόωρης φθοράς
Άνθρωποι ενάρετοι θρηνούν αναποφάσιστοι στα σταυροδρόμια
Η νύχτα πάντα καλλιεργεί με σύνεση τη διγνωμία τους
Αν παίρναν τον δρόμο με τους νερόλακκους θ’ αντάμωναν το ριζικό τους κρεμασμένο στα βράχια
Απόμειναν στο ίδιο μέρος χτίζοντας προνοητικά το μνήμα τους

*

Κι ήρθαμε από κακοτοπιές με συνοδεία έναν γνώριμο άνεμο
Που διακριτικά σιγοθρηνούσε στα κλωνάρια των στρατιωτικών νεκροταφείων
Τίποτε δεν μπορείς να προσθέσεις όλα τα σκέφτηκαν άλλοι πριν από σένα
Άνθρωποι μ’ εγκαρτέρηση όπως κι εσύ που υψώναν ανεμόσκαλες τις νύχτες

*

Τους είδαμε μιαν ανεμοκαιριά και γύρισες μ’ αποστροφή το πρόσωπο
Όμως δεν ήταν τότε στο χέρι μου να σ’ αναγορέψω αυτοκράτειρα
Πλήθος ακροβάτες μαζί με φωνασκίες μικροπωλητών
Και βροντερά πολεμικά παραγγέλματα καταπατούσαν τα ορόσημα
Τώρα που σβήνει ο αχός τους μες στο αλάργεμα
Μπορώ να γονατίζω στους χειμώνανθους αλλά όχι όπως πρώτα
Τα μαλλιά σου παρανάλωμα της φωτιάς που με καίει
Που θα καίει ακόμα σύρριζα τον κάθε αποχαιρετισμό

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Όταν αφήνεσαι νωχελικά
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 22:20:59
Κλείτος Κύρου, Όταν αφήνεσαι νωχελικά

Όταν αφήνεσαι νωχελικά στις ήρεμες του Σεπτέμβρη μέρες
Που η οργή του ήλιου έχει πια δαμαστεί
Κι η θάλασσα τεντώνεται χωρίς συγκρατημό όμοια με τις επιθυμίες
Αναλογίζεσαι κάτι παλιές ζωγραφιές και παραμύθια
Που ιστορούσαν στα παιδικά σου χρόνια
Κάτι για συντέλεια του κόσμου ή Δεύτερη Παρουσία

*

Μάταια θα ζητάς να βρεις το πότε ήσουν νέος
Εδώ δεν ξέρεις τη στιγμή που φτάνει η νύχτα
Με πουλιά κι εραστές
Με φωνές μακρινές που έχουν σβήσει
Τίποτε δεν θα κέρδιζες μια και τα ’χεις όλα χάσει

*

Η παχιά γυναίκα συζητούσε μ’ αυτοθαυμασμό
Περάσαμε τόσες και τόσες φάσεις στη ζωή μας

*

Κι εσύ πώς ν’ ανατρέξεις μια ζωή
Ανάμεσα σε ξένους που σε τριγυρίζουν τώρα
Έτσι που αρκέστηκες σε μια μονάχα φάση
Στο ντύμα ενός γνωστού σκοπού
Κλέβοντας όνειρα αδειάζοντας μια καρδιά
Καθημερινά
Από πυραχτωμένους μετεωρίτες
Σφάζοντας ένα μνημονικό που δεν υποτάσσεται
Πεισματικά
Στις εξισώσεις που του υποβάλλει ο χρόνος

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Τίποτε δεν στάθηκε μπορετό
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 22:31:31
Κλείτος Κύρου, Τίποτε δεν στάθηκε μπορετό

Τίποτε δεν στάθηκε μπορετό να σε συγκρατήσει
Πώς ν’ αντισταθείς στον νοτιά που κάθε βράδυ σα νυχτώνει
Έρχεται μ’ αναφιλητά σαλεύοντας ίσκιους μακρούς
Φράζει τ’ αυτιά σου με αχούς πελαγίσιους βροντοχτυπάει στις πόρτες
Σαλεύει το λογικό με μια θάλασσα φωτιάς
Πώς ν’ αντισταθείς στον νοτιά που κάθε βράδυ φέρνει τη φωνή της
Σαν την ανάσα του καυτή ρημάζοντας τη μοναξιά σου
Κάνεις να πας στο σπίτι σου μα σε κυριεύει πανικός
Μένεις πολιορκημένος

*

Το σπίτι που ήταν κάποτε κοντά στην ακροθαλασσιά
Βούλιαξε ο κήπος που πνιγόταν στα λουλούδια
Έσβησε οι άνθρωποι που μπαινοβγαίναν
Χάθηκαν όμως οι καλαμιές θεριέψαν και πληθαίναν
Δεν βρίσκεις τρόπο να τις αφανίσεις πάντα ξαναφυτρώνουν
Άγριες απαιτητικές σαν την αγάπη που σε πιλατεύει
Ρίχνοντας αστραπές στα μαλλιά σου τις ξέφρενες νύχτες
Πυρετούς στα μάτια σου παροξυσμούς στην άρνησή της
Η ζωή του ανθρώπου μετριέται με φεγγάρια είτε με καλοκαίρια
Και άραγες πόσα φεγγάρια μπορεί να δει ένας άντρας
Να σημαδεύουν τον αυλόγυρο μιας εκκλησιάς
Τις στενωπούς που ομορφαίνουν μοναχά τη νύχτα
Τη μοίρα του κανένας πια δεν την ορίζει
Το κέρδος της υποταγής είναι πικρό καθώς η ευκαιρία που χάθηκε
Αν φύγεις θα πονέσεις αν μείνεις θα τυραννιστείς
Άδικα φυλακίζεσαι όπως το ρόδο στις σελίδες του βιβλίου
Είδωλο ανώφελο μιας αποθέωσης χωρίς επιστροφή

*

Ένα ρόδο κομμένο Σεπτέμβρη καιρό

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Πλοκή
Post by: wings on 14 Jul, 2019, 22:37:18
Κλείτος Κύρου, Πλοκή

Καθώς προχωρείς τα δίχτυα πυκνώνουν
Θα ’ρθει ο αναμενόμενος με ρυθμούς πουλιών
Μα συ που ξελαργεύεις στην ανατολή
Το φεγγάρι άναψε ο ήλιος σιγοκαίει
Και τα χαράματα είναι γυμνά από φως
Αύριο θα ’σαι μακριά μου κι όμως πιο κοντά
Ο χρόνος πισωδρόμησε μ’ αμφιβολία
Ποιος ξέρει αν θα μπορέσεις τέλος να ξεφύγεις

Θα νυχτώσει ξανά θα πέσει ο άνεμος
Όνειρα και βροχές φωλιάζουν στα μάτια
Δεν ακούς τις φωνές τα βαπόρια έφυγαν
Ανάβεις το λυχνάρι τι να τα κάνεις τα λόγια
Μια φλόγα θα σε καίει ανήσυχη θα σε τρελαίνει
Δεν θα βρεις ποτέ πώς πλάστηκε η καρδιά σου
Μήτε θα βρεις ποτέ αναπαμό

Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)
Title: Κλείτος Κύρου, Κραυγή δεύτερη
Post by: wings on 07 Jan, 2020, 00:29:57
Κλείτος Κύρου, Κραυγή δεύτερη

Σ’ είχαν προδώσει οι πάντες και τα πάντα
Σαν βρέθηκες γυμνός σε ημικύκλια σπαθιών
Πατούσες ξυπόλητος πάνω σε ήλιους ταπεινούς
Πώς να μη χάσεις τον δρόμο σου σε τόσο φως
Μάτι και δέρμα αναίσθητο σα φρύδι του βουνού
Αδιαλλαξία χωρίς υπόσταση νόμισμα φαγωμένο
Γυρίζοντας από χέρι σε χέρι από γάμο σε ξόδι
Στην ηλικία του αίματος ήσουν απόλυτος
Σαν πέταξαν οι πελαργοί σε υψηλό σχηματισμό
Παίρνοντας το τελευταίο σου ρούχο τις ρίζες σου
Κι έμεινες αντιμέτωπος μ’ ένα πλήθος προτροπές
Στάθηκες λεία εύκολη σε ξέκαναν ευθύς

*

Όμως τη νύχτα νιώθεις τώρα πιο ασφαλισμένος
Ανοίγεις την πόρτα της και σ’ αγκαλιάζει δροσερή
Η σάρκα της γεύση από μούσμουλα ο πέπλος της
Μ’ άστρα που σελαγίζουν με ψιλή βροχή
Υγρό σφουγγάρι στο καυτό σου μέτωπο κι η σιωπή
Σε προειδοποιεί πως φτάνουνε οι συνωμότες κι η σιωπή
Φωνάζει πως πέφτει ο βοριάς κι η σιωπή
Φανερώνει μετακινήσεις φυτών ψίθυρο νερού
Κρυμμένος στο τελευταίο σου άσυλο ξεχωρίζεις
Τους φίλους σαν δροσοσταλίδες από τους εχθρούς
Σαν βρυσομάνες δεν το περίμενες τόσο πολλούς
Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος
Κι ύστερα πόσον καιρό θα σε θυμούνται
Μάταια αγωνίζεσαι να επιζήσεις χαράζοντας
Τ’ όνομά σου σε λιθάρια αφήνοντας γράμματα
Δεν ωφελούν οι μάσκες τι να το κάνεις το σπουδαίο ύφος
Σαν έχεις στην καρδιά σου δισταγμούς

*

Φώτα φέγγουνε στη νύχτα όπου κι αν κοιτάξεις
Νύχτες θερμές νύχτες πικρές νύχτες χωρίς εσένα
Χωρίς εμένα χωρίς τον άλλον χωρίς κανέναν
Δεν ξέρεις τίποτα για τον φίλο σου στην ξενιτιά
Για τη φίλη σου στο διπλανό δρομάκι
Παρά μονάχα ότι ζουν έστω και πεθαμένοι
Τις νύχτες κάθονται συλλογισμένοι πλάι στη λάμπα
Ισχυρίζονται πως διαβάζουν μα ο νους τους ταξιδεύει
Ποιος ξέρει σε ποια πέλαγα ποιος ξέρει σε ποιους όχτους
Ξαναθυμούνται με συμπάθεια τους νεκρούς καπνίζουν
Κουρδίζουν το ρολόι που θα τους μαχαιρώσει το πρωί
Σβήνουν το φως τρυπούνε με μανία το σκοτάδι
Κι αποκαμωμένοι κοιμούνται καταπίνοντας όνειρα
Για μιαν άλλη ζωή δίχως τύψεις

*

Δεν είσαι ο μόνος τότε γιατί ν’ αγρυπνάς
Ο φταίχτης έχει χίλιες μορφές ο δάσκαλος
Τάζοντας τη γη της επαγγελίας ο επαναστάτης
Που νικήθηκε η γυναίκα που μαράθηκε ο Θεός
Που πέθανε η γαρδένια που μαύρισε το γράμμα
Που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του
Μια χαμένη ζωή μια κερδισμένη αγάπη
Μα πάνω απ’ όλα η διπλή σειρά τα κάγκελα
Που ανάμεσά τους βγαίνει ψαχουλεύοντας το χέρι σου
Για να κουλουριαστεί κρυφά
Σε μια παλάμη

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)