Είχα ναυτικό φυλλάδιο και δούλευα στα παπόρια, αρμενίζοντας τα πέλαγα... λάτρεψα τη θάλασσα... και ήθελα να της εκφράσω αυτά που ένιωθα γι' αυτήν. Ιδού το ταπεινό αποτέλεσμα:
Θάλασσα
Γυναίκας μοιραίας, άπληστης μοιάζεις,
άκρατ' η μαγεία της σαγήνης σου,
οφθαλμαπάτη γαλάζια η γαλήνη σου.
Παλικάρια για σένα
μοχθούν, παλεύουν, ποθούν.
Στ' όνομά σου, καρδιές κοριτσιών
με πόνο χτυπούν,
προσμένουν, ρωτούν.
Δάκρυα,
ποτάμια στον κόρφο σου,
τόσα χυθήκαν.
Στην υγρή αγκαλιά σου,
χιλιάδες ξεχάστηκαν, χάθηκαν.
Αφροστόλιστα κύματα
στο κορμί σου ανασαλεύουν,
το στολίζουν, το χαϊδεύουν.
Απλωσιά 'σαι, έρημη, απέραντη
κι άμετρες, αθάνατες ψυχές η ζωή σου.
Πλάσματ' ανάρια ριγάνε στα βάθη σου.
Ανήλιαγα, απύθμενα, μυστήρια τα πάθη σου!
Λύτρα στο βωμό της αγάπης σου,
συνέχεια ζητάς,
κι ό,τι δεν σου δίνουν, Πλανεύτρα,
τ' αρπάς!
« Last Edit: 01 Jul, 2007, 20:23:26 by wings »
Μην κοιμάσαι, είναι επικίνδυνο. Μην ξυπνήσεις, θα το μετανοιώσεις!
Nadia-Anastasia Fahmi