Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 23 Jul, 2008, 20:40:19

Title: Θοδωρής Βοριάς
Post by: wings on 23 Jul, 2008, 20:40:19
Θοδωρής Βοριάς

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2F1.bp.blogspot.com%2F_2NGANq-LZrA%2FSiUsg1wakvI%2FAAAAAAAAAb8%2FR5iTKMrn6AU%2FS220%2F%25CE%25A6%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%259F%252Bvorias%252BJPEG.JPG&hash=eb5f889f1e03c7254a86b349716b44a2ef8d22ed)

[Πηγή για την εικόνα: το προσωπικό ιστολόγιο του ποιητή (http://vorias.blogspot.gr/)]

Γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά (έντυπα και διαδικτυακά) περιοδικά. Διατηρεί το διαδικτυακό περιοδικό Λογοτεχνικά Επίκαιρα (http://logotexnika-epikaira.blogspot.gr/).

Ιστολόγιο του ποιητή: http://vorias.blogspot.com/

Ποιητικές συλλογές:
«Το τρύπιο ταβάνι», εκδ. Ερωδιός, 2005
«Νυχτερινές επιπλοκές», εκδ. Ερωδιός, 2008
«Πυγολαμπίδες» (33 χαϊκού), το Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου 67, 2011
«Χαμένες ψηφίδες», 2012
«Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου», 2018
«Ανιλίνες», το Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου 108, 2021
«Χαμένες ψηφίδες 2», 2024

Ανθολογημένα ποιήματα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Θοδωρής Βοριάς, Δρόμοι που περπάτησες
Post by: wings on 23 Jul, 2008, 20:50:41
Θοδωρής Βοριάς, Δρόμοι που περπάτησες

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

«Ο θάνατος είναι κι αυτός μια περασμένη αφήγηση»
Μανόλης Αναγνωστάκης, «Σκυφτοί περάσανε (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6781.msg1293647#msg1293647)» (Εποχές 3)

Δρόμοι μ’ εχθρούς και φίλους 
– τους μετράς, με το δάχτυλό σου 
να δείχνει την καρδιά σου. 
 
Μητροπόλεως, Βενιζέλου, Εγνατία 
ανοίγουν κάθε νύχτα τις μαύρες ραφές τους, 
καταπίνουν κάθε παράταιρη μορφή 
που δεν τη χώρεσαν πολιτείες, 
που δε βολεύτηκε σε κανένα κορμί 
και δεν έγινε αίμα να κυλήσει στις φλέβες μας.
 
Οι τοίχοι πλέον δε φωνάζουν ονόματα,
καμιά σελίδα με ποιήματα δε φτερουγίζει, 
κανένα ποίημα πια δε γράφεται με αίμα.
 
Κάθε νύχτα, σ’ αυτούς τους δρόμους, 
φέρνω κρυφά κι από ένα στίχο μου 
και του δείχνω τα σημάδια. 
Απλώνω στο οδόστρωμα νήματα σιωπής 
να τα βάψω με σκοτάδι, 
πένθος στο μπράτσο να τα ράψω,
Μανόλη, «…για τους πολέμους 
που δεν τέλειωσαν ποτέ».

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)

Με ένα όμορφο ποίημα που έχει άρωμα Θεσσαλονίκης και μου θυμίζει έντονα τον αγαπημένο μου Μανόλη Αναγνωστάκη με τον τελευταίο του στίχο για τους πολέμους, καλωσορίζω με μεγάλη μου χαρά στο αφιέρωμά μας στους ποιητές της Θεσσαλονίκης έναν ακόμη εκπρόσωπο της «αφανούς» γενιάς του 1990, τον Θοδωρή Βοριά. :-)
Title: Re: Θοδωρής Βοριάς, Δρόμοι που περπάτησες
Post by: lionpsyche on 24 Jul, 2008, 02:04:54
Καλώς όρισε και από εμένα. Μόνο φίλος μας μπορεί να γίνει ένας ποιητής, ποτέ εχθρός!
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το φεγγάρι αλλάζει
Post by: wings on 27 Jul, 2008, 22:22:07
Θοδωρής Βοριάς, Το φεγγάρι αλλάζει

Είναι βραδιές που ξεφτίζει το φεγγάρι,
ασημιά ροκανίδια γεμίζει τον κάμπο
ο μακελάρης άνεμος.
Μικρό χαμοπούλι ριγμένο στο χώμα
η τελευταία λάμψη,
η τελευταία ελπίδα.
Το δέντρο μαράθηκε,
ο φίλος σκοτώθηκε,
το λάβαρο κάηκε…
κομμάτι – κομμάτι σκορπίζεις πατρίδα.

Είναι βραδιές που λιώνει το φεγγάρι,
σταγόνα – σταγόνα υγραίνει την πόλη,
υγραίνει τα μάτια μας.
Σκουριάζουν τα είδωλα,
σ’ ένα παλιό τουφέκι
σκούριασαν κι οι ιδέες.
Η αφίσα ξεθώριασε,
οι δρόμοι ησύχασαν,
το πλήθος κοιμήθηκε…
ταίριαξε στις ψυχές το «δε βαριέσαι αδερφέ.»

Είναι βραδιές που το φεγγάρι αυτοκτονεί,
αιμάτινες στάλες χαλάνε τον ύπνο μας,
χαλάνε τα όνειρά μας.
Μονάχα ρόδα και παπαρούνες
με ζωή πλημμυρίζουν
στο θάνατο του φεγγαριού.
Τα μάτια σκοτείνιασαν,
τα λόγια ξεθώριασαν,
τα στήθια πουλήθηκαν…
έριξαν την αγάπη στο κρεβάτι του μπουρδέλου.

Είναι βραδιές που το φεγγάρι ξενυχτάει,
παίζει στ’ αστέρια «τα μήλα»,
παίζει στα μάτια μου «αμπάριζα».
Αηδόνια τρελαίνουν την αύρα,
την αύρα που χαϊδολογά
τον θηρευτή των ονείρων.
Ένα παιδί γεννιέται,
ένα στάχυ ξεφυτρώνει,
μια σημαία κυματίζει…
χίλιες φωνές τραγουδούν:

Αυτός ο κόσμος
δεν μπορεί παρά να ζήσει.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Μια ηλιαχτίδα
Post by: wings on 19 Sep, 2008, 21:46:31
Θοδωρής Βοριάς, Μια ηλιαχτίδα

Μια ηλιαχτίδα τον τοίχο να εμβολίσει,
να διαπεράσει και τη μοίρα μας
που ξεχάστηκε στον πίνακα ανακοινώσεων.

Πόρτες και διάδρομοι είναι το τηλέφωνο.
Στοίχειωσε το κουδούνισμά του.

... Μια ηλιαχτίδα να ελευθερωθούμε.
Μονάχα να περάσει μέσα μας,
να μας πυρώσει,
να λιώσει τον δεσμοφύλακα,
τη νοοτροπία μας.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Στην εξορία
Post by: wings on 01 Oct, 2008, 20:50:56
Θοδωρής Βοριάς, Στην εξορία

Πήρες τον κόσμο
να τον ρουφήξεις μονοκόμματα
και βρέθηκες εξόριστος
μ’ ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι.

Όχι εδώ, κάτω μονάχα,
στους δρόμους τσακίζει η εξορία.

Το πετροβόλημα δεν τάραξε τις συνειδήσεις.

Οι γροθιές σε πόνεσαν, μεγάλωσαν το τείχος.

Ξεθώριασαν οι αφίσες, περίμενες να ξεφωνίσουν,
ούτε τα συνθήματα ξεφώνισαν στον τοίχο,
καλύφθηκαν με διαφημίσεις.

Οι στίχοι σε χάραξαν,
ρυτίδα-ρυτίδα μετράω τα ποιήματά σου.

Πήρες τα μάτια σου,
τα έκλεισες στο κουτάκι των γυαλιών.
Πήρες τα χέρια, τα δίπλωσες
μαζί με τη σημαία στο συρτάρι.
Πήρες τ’ αυτιά σου και τα σφράγισες,
στην εξορία, είπες, δε χρειάζονται πολλά.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το στερνό καμάρι
Post by: wings on 06 Nov, 2008, 16:36:57
Θοδωρής Βοριάς, Το στερνό καμάρι

Ο ήλιος χαμηλώνει,
οι σκιές μεγαλώνουν
στο πλακόστρωτο της παραλίας
κι έρχονται κάποιοι
που ξέμειναν από καμάρι,
να ευφρανθούν και να κομπάσουν
για τη μεγάλη τους σκιά.

Νάνοι με τη σκιά γιγάντων,
με το σουρούπωμα θ' αλλάξουν ρότα
για ολόφωτες πλατείες
προτού ξεπέσει το καμάρι τους.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το σύνορο
Post by: wings on 01 Dec, 2008, 23:54:56
Θοδωρής Βοριάς, Το σύνορο

Στο τζάμι χτυπούσαν όλα,
σκέψεις, ιδέες, όνειρα
υποτάσσονταν
στο απροσπέλαστο σύνορο.

Η μοίρα έσπασε το τζάμι,
σου έγνεψε να πας
αλλά δεν ξέφυγες.

Υποταγμένες σκέψεις,
ιδέες τσακισμένες,
μουδιασμένα όνειρα
στηθήκανε μπροστά σου,
τώρα πια, συνοριοφύλακες.

Λόγια, συνθήματα, ανάσες στοιχειώνουν,
τρομάζουν τους ανυποψίαστους,
φωνάζουν το χθες στους πρωταγωνιστές.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Τώρα που στέγνωσε
Post by: wings on 29 Dec, 2008, 20:25:34
Θοδωρής Βοριάς, Τώρα που στέγνωσε

Τώρα που στέγνωσε,
αίμα ήτανε και δάκρυ,
την καίνε στις πλατείες
τη σημαία μας
κι οι στάχτες στον αέρα
σου λέρωσαν το ακριβό κουστούμι.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ρίζες
Post by: wings on 24 Jan, 2009, 02:33:56
Θοδωρής Βοριάς, Ρίζες

Γεμάτος ρίζες παντού ο κόσμος.
Ρίζες σ’ εκείνο το μικρό μπαλκόνι,
στο δρόμο που οδηγεί στο διπλανό χωριό,
σ’ όλη τη διαδρομή του τρένου,
στον ουρανό ανάμεσα στ’ άστρα.
Ρίζες στο έρημο ακρογιάλι,
ρίζες στους δρόμους της Αθήνας,
του Πλαταμώνα, του Πηλίου,
της Σαλονίκης, της Πόλης
ρίζες, ρίζες, ρίζες...

Τα δέντρα χουφτώνουν τη γη
και την κρατούν αιώνια
κι εμείς δε φεύγουμε παντοτινά
αλλάζουμε μονάχα και περνάμε.
Περνάμε κι αφήνουμε ρίζες
σκαρφαλωμένες, απλωμένες,
βυθισμένες, να ρουφάνε εικόνες.
Τις ζούμε τις εικόνες,
ζούμε μ’ εκείνες κι όλο αλλάζουμε
κι όλο περνάμε... καημένα δέντρα!

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Θίασος
Post by: wings on 10 Feb, 2010, 20:55:18
Θοδωρής Βοριάς, Θίασος

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Στις έρημες καρδιές, στα καλντερίμια,
η νύχτα περπατάει σαν κλέφτης. 
 
Αναζητάει γνώριμες μορφές του δρόμου
που ανάβανε πιο πριν στους έρωτές τους
και τώρα στροβιλίζουν στο σκοτάδι
– στάχτες που τις σέρνει ο αέρας.
 
Σκιές ακουμπάνε τους βρεγμένους τοίχους
κι η ώχρα ξεφλουδίζει,
περπατάνε στους βρεγμένους δρόμους
και λασπώνονται από τις λοξές ματιές,
ψάχνουν για ιδρωμένα κορμιά που ν’ αχνίζουν
από τις εκπνοές του έρωτα.
 
Η νύχτα τρίβεται πάνω στα κορμιά μας
– βυθισμένοι στα όνειρά μας
δεν καταδεχόμαστε ν’ ακούσουμε
τους πλανόδιους νυχτερινούς θιάσους.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Απόρρητα περιστατικά
Post by: wings on 11 Apr, 2010, 21:47:53
Θοδωρής Βοριάς, Απόρρητα περιστατικά

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Να μην ξεχάσεις, να τραβήξεις την κουρτίνα
οι δρόμοι απόψε κρύβουν βλέμματα παράξενα.

Ας συγυρίσουμε,
ας κρύψουμε πίσω απ’ τις κουρτίνες
τα παραμύθια που έχτιζαν
ως τώρα τη ζωή μας.

Ας συζητήσουμε για περιστατικά απόρρητα:
για την κραυγή των στίχων,
για τα υγρά υπόγεια διαμερίσματα,
για τα μυαλά που κόλλησαν στην τηλεόραση.

Έπιασε βροχή, μην πλησιάζεις το παράθυρο
άλλωστε ακούγονται οι ψιχάλες
πάνω στη λαμαρίνα του άστεγου της γειτονιάς.

Γιατί όταν σταθείς μπροστά στο τζάμι
μπορεί να δεις κάποιον να προσπαθεί
να διασχίσει τον πλημμυρισμένο δρόμο,
ίσως γελάσεις που θα γεμίζουν
τα παπούτσια του νερό,
ίσως θυμηθείς τα παραμύθια,
πίσω απ’ τις κουρτίνες,
και δε θελήσεις κι απόψε να μιλήσουμε.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ξέφυγαν τα όνειρά μας
Post by: wings on 07 Aug, 2010, 18:04:48
Θοδωρής Βοριάς, Ξέφυγαν τα όνειρά μας

Ξέφυγαν τα όνειρά μας,
σκορπίστηκαν στον άνεμο.
Στους δρόμους
σβήστηκαν τα ίχνη μας,
ξεχάστηκε η μορφή μας,
χάθηκαν οι αφίσες.
Πίσω δεν έμεινε κανείς
ή έμειναν πολύ λιγότεροι.

Ξέφυγαν τα όνειρά μας.
Τα παιδιά μας, δικαστές,
δε θα ’χουνε ν’ ακούσουνε πολλά,
θα μας καταδικάσουν.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Τοίχοι της Θεσσαλονίκης
Post by: wings on 10 Dec, 2010, 12:06:24
Θοδωρής Βοριάς, Τοίχοι της Θεσσαλονίκης

Λόγια καρφωμένα από παλιά στους τοίχους
συζητάνε χαμηλόφωνα για ιδέες.
Συνθήματα που ήταν κάποτε γραμμένα
φουντώνουν τη συζήτηση...
ανάσες αγωνίας, φανατισμού,
ανάσες ενθουσιασμού, πόνου.

Κάποιοι τοίχοι στη Θεσσαλονίκη ζωντανεύουν,
μαντρότοιχος του λιμανιού,
υδραγωγείο της Καλλιθέας,
μάντρα των μνημάτων της Αγίας Παρασκευής.

Λόγια, συνθήματα, ανάσες στοιχειώνουν,
τρομάζουν τους ανυποψίαστους,
φωνάζουν το χθες στους πρωταγωνιστές.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Πεζοδρόμιο
Post by: wings on 28 Jun, 2011, 16:29:07
Θοδωρής Βοριάς, Πεζοδρόμιο

Βρόμικα πεζοδρόμια καθορίζουν
τους άγριους δρόμους της πόλης
κι όμως πονάνε απ’ τη βρομιά μας,
τρέμουν στην αγριότητα,
μέρα τη μέρα τρίζουν οι πλάκες τους,
ραγίζουνε και κομματιάζονται.

Κάθε Παρασκευή έχει πορείες με δεκάδες διαδηλωτές
και άλλοι, χιλιάδες,
φτιάχνουν την απεργία τριήμερη αργία.

Στα πεζοδρόμια, πρώτα τα βήματά μας
σιχάθηκαν οι πλάκες,
ύστερα τη ζέστη των καθισμένων ζητιάνων
και τη σκιά του απλωμένου τους χεριού,
τέλος εκείνες τις αστικές συνήθειές μας
που τις παρκάρουμε ανέμελα όπου βρούμε.

Στην πορεία δε φωνάζουν όλοι τα συνθήματα,
έγινε πια κι αυτό προνόμιο των καταξιωμένων,
των εκλεγμένων της πρώτης σειράς,
όσων κρατούν ψηλά τον τηλεβόα.

Τις νύχτες, στις έρημες συνοικίες
οι πλάκες κλαίνε,
μοιρολογάνε τα άσημα μυστικά
κάθε διαβάτη.

Νωχελικοί διαδηλωτές χαρίζουν
τα πλαστικά τους σημαιάκια
στους παραγεμισμένους κάδους του πολιτισμού μας
κι απλώνουνε τις τυπωμένες συνειδήσεις τους
κατάχαμα για να καθίσουν, μη λερωθούνε.

Τα πεζοδρόμια ψιθυρίζουν,
περιμένουν να περάσει η περίπολος,
ετοιμάζουν εξεγέρσεις.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Κρυφτό
Post by: wings on 28 Oct, 2013, 18:51:28
Θοδωρής Βοριάς, Κρυφτό

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Από μικροί παίζαμε κρυφτό
ακόμα ψάχνουν να μας βρουν
στους δρόμους οι περαστικοί.

Κι απόψε σ’ αγκαλιάζω σιωπηλά
μες στον κρυψώνα μας
– κανείς δεν υποπτεύεται,
δε σκέφτεται να ξεφυλλίσει ένα βιβλίο
με ιστορίες εκτός θέματος.

Στη σελίδα τριάντα οχτώ
τόλμησα να βγάλω για λίγο
την καθημερινή χλωμή μου προσωπίδα
– με τα χρόνια είχε επίμονα κολλήσει.
Στη σελίδα τριάντα οχτώ
σε φίλησα με τ’ αληθινά μου χείλη,
σου μίλησα με τ’ αληθινά μου λόγια,
σε κοίταξα με τα μάτια της ψυχής μου.

Σε λίγο θ’ αλλάξουμε σελίδα,
το ’χουμε καθιερωμένο,
μη τύχει και καταλάβουνε την κρύπτη μας.
Αλλάζουμε,
σαν φτάσουμε μια μέρα στον επίλογο,
θα εγκαταλείψω τη χλωμή μου προσωπίδα,
λάφυρο, στους περαστικούς
σε μία παράγραφο πριν από το τέλος.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ψηφίδα της πόλης
Post by: wings on 31 Dec, 2014, 17:12:53
Θοδωρής Βοριάς, Ψηφίδα της πόλης

Της πόλης μια χαμένη ψηφίδα
σου μιλά,
ένας ακόμη αιχμάλωτος 
στων ημερών την προπαγάνδα.
 
–Πότε προλάβανε και μαυροφόρεσαν 
μ’ εφημερίδες όλους τους δρόμους; 
 
Των αρπαχτικών οι κυκλικές πτήσεις
στενεύουν πάνω απ’ το κεφάλι μου.
Άλλο δεν έχω,
δεκαετίες ληστεύουν την ψυχή μου.
 
Σωτήρες μας δείχνουν σιδερένια κλουβιά
–παρέχουν κανναβούρι, νερό
κι οπωσδήποτε μια τηλεόραση–
 
μας ορμηνεύουν να μπούμε μέσα,
να σωπάσουμε
για να σωθούμε.

Από τη συλλογή Χαμένες ψηφίδες (2012)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ελλάδα του ονείρου
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:05:04
Θοδωρής Βοριάς, Ελλάδα του ονείρου

Πήρα την πέτρα,
πήρες το αγέρι της αυγής.
Πήρα το ξερόκλαδο,
πήρες τη φλόγα του μεσημεριού.
Πήρα την ξεραμένη λάσπη,
πήρες το κοκκίνισμα του δειλινού.
Κάθισα εγώ στην παραλία της Σκοτίνας
κι εσύ στην κορυφή του Ολύμπου,
να ονειρευτούμε,
να φτιάξουμε καινούρια Ελλάδα.

Κι ονειρευτήκαμε όλη τη νύχτα
κι ονειρευτήκαμε την ξαστεριά
ακόμα εκείνη την Ελλάδα ονειρευόμαστε!

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς: Μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:11:51
Θοδωρής Βοριάς: Μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα

Μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα τρελό,
ήταν όλη η ζωή σου, ήταν η ανάμνησή σου
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Χρωμάτιζες τους τοίχους, τις καρδιές μας,
σαν το ηλιοβασίλεμα στο Λευκοπύργο,
μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα τρελό.

Παράθυρο ανοιχτό, όλο τον κόσμο έβλεπα
μες στην καρδιά σου και τον κερνούσα
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Ήταν όλη η ζωή σου, ήταν η ανάμνησή σου
το πανηγύρι στο χωριό, ένας ζεϊμπέκικος,
ένα στροβίλισμα στην πίστα.

Βάσταξε ο λεβέντικος χορός ένα ηλιόγερμα,
ένα ηλιοβασίλεμα στο Λευκοπύργο,
κι ύστερα... κι ύστερα ήρθε η Δευτέρα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Αναρριχητής
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:18:07
Θοδωρής Βοριάς, Αναρριχητής

Με τ’ όνειρο που νόμισε άσπρο σκοινί,
στα χέρια του τ’ αβρά πως θ’ άρπαζε, κρίμα,
αδύνατο ν' ανέβει —και πώς δηλαδή!

Αλίμονο, στα χέρια σου τέτοια τριχιά
αν θέλεις να κρατάς, σαν Ίκαρος βλέπε,
τα βάθη της αβύσσου εσένα ζητούν.

Αγχόνη γίνεται πικρή, άσπρη θηλιά,
μ’ εκείνον να σκιρτά, ριγμένο σκαντάγιο,
τινάζοντας τα πόδια, τρελός χορευτής.

Σκοινί για αναρρίχηση ψάξε αλλού,
χορτάσαν οι γκρεμοί κι οι τάφοι με θρήνους
και άψυχα κουφάρια τ’ ονείρου νεκρών.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το τρύπιο ταβάνι
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:21:35
Θοδωρής Βοριάς, Το τρύπιο ταβάνι

Όποτε βρέχει στάζει η σκεπή,
δε μέτρησα ποτέ τις τρύπες.
Στάζει... πώς έγινε διάτρητη!

Μέρα τη μέρα εξατμίζομαι
κι αναστατώνονται
τα έντομα και τα ποντίκια
που ανασαίνουν τη ζωή μου
στο τρύπιο ταβάνι.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ξύπνημα
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:28:22
Θοδωρής Βοριάς, Ξύπνημα

Κάποιες αναπάντεχες σκιές
εισβάλλουν στα όνειρα
μοιάζοντας με χτύπους μολυβιού στο τραπέζι
που γιατρεύουν τη σιωπή αλλά δολοφονούν τον ύπνο.
Σήματα μορς βγαλμένα
από τα φτωχά σύνεργα της μοναξιάς,
σταλμένα σ’ άγνωστους αποδέκτες.

Ξυπνώ μ' ένα ταβάνι πάνω απ’ τα μάτια μου.
Συνέχεια ένα ταβάνι, λευκό σαν μάρμαρο,
ίδιο πάτωμα, σωστή ταφόπλακα.

Ανάπηρο όνειρο με λειψά πλοκάμια,
πρόωρα θανατωμένο,
τρύπιο από μια νεογέννητη ηλιαχτίδα,
αποσυντίθεται σκορπώντας
χρώμα-χρώμα τη χροιά του.
Σκληραίνει το φως κάτω από τα σκονισμένα τζάμια
της μυωπικής μέρας που προσηλώνει
το αδύναμο βλέμμα της στα νεκρά όνειρα
και λησμονάει στην τύφλα της τον κόσμο.

Το μεσημέρι πλαγιάζουν ν’ αποκοιμηθούν
γερασμένοι ο κόσμος κι η μέρα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Πάρκινγκ
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:34:12
Θοδωρής Βοριάς, Πάρκινγκ

Την ώρα που παρκάρεις το αμάξι σου
στο πεζοδρόμιο, πάνω στη ράμπα
για καροτσάκια αναπήρων,
την ώρα εκείνη της μανούβρας
ο ανθρωπισμός σου
ζαλίζεται κι αποκοιμιέται.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ώρες κοινού
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:42:25
Θοδωρής Βοριάς, Ώρες κοινού

«Το γραφείο λειτουργεί ώρες κοινού.»
Το ορίζει η επιγραφή στην είσοδο.

Αυτές τις ώρες θα φοράς μονόχρωμα γραβάτα
και με το ύφος το επίσημο θα δέχεσαι
τον πρώτο της ουράς,
γυρτός στο θλιβερό σου γραφειάκι.

Αυτές τις ώρες θα διαβάζεις τις αιτήσεις του κοινού
και ισάξια σπουδαίος με τη στρογγυλή σφραγίδα
της υπηρεσίας, θα υπογράφεις και θα σφραγίζεις.

Αυτές τις ώρες θα στριμώχνεις
σε φακέλους και συρτάρια
σκονισμένα και ξέθωρα όνειρα αγνώστων
πριν τ’ ανταλλάξεις με το μηνιάτικό σου.

«Το γραφείο λειτουργεί ώρες κοινού.»
Εκτός υπηρεσίας, θα ’σαι λεύτερος
ν’ αναπολείς την αύξηση, την άδεια,
την προαγωγή και ν' αναπαύεσαι.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Παγωμένη λιακάδα
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:48:10
Θοδωρής Βοριάς, Παγωμένη λιακάδα

Βλέπεις, παιδί μου;
Στα χαμηλά πατώματα οι γείτονες,
πίσω από σιδηρόφρακτα παράθυρα,
κοιτούν τον κλέφτη που προσπέρασε.

Δέντρα κρυμμένα σε τσιμεντένιους τοίχους,
ποιος κεραυνός να τα ζηλέψει;
Η κόκκινη βροχή που πέφτει, χθες ήταν κίτρινη,
τα πλαστικά λουλούδια κοροϊδεύει που ξεβάψανε.

Μπροστά σου απλώνεται η γκρίζα πολιτεία.
Βασανιστής ο ήλιος το καταμεσήμερο
παίρνει εκδίκηση, πνιγμένος στην αιθάλη.

Τους δρόμους καίει μια λιακάδα παγωμένη
κι αν παραμένεις άνθρωπος ακόμη,
φύγε, παιδί μου, και μην ξαναγυρίσεις.

Κοίτα τις αδειανές φωλιές,
τα χελιδόνια ταξιδέψανε αγύριστα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Χαρταετός
Post by: wings on 04 Jan, 2016, 00:52:52
Θοδωρής Βοριάς, Χαρταετός

Ένας χαρταετός περίμενε
στα ορθωμένα παιδικά μας χέρια.
Η ουρά του σκαλωμένη στα τριβόλια,
ο χάρτινος κορμός του
περηφάνια παιδική,
πολύχρωμο εξάγωνο
κι απάνω ένα μονόγραμμα,
ίδιο σημαία, ολόιδιο η μοίρα μας.

Ένας χαρταετός περιμένει
σε ορθωμένα χέρια
τον αγέρα να φυσήξει.
«Αμόλα καλούμπα», να μας πούνε,
να πάμε ψηλά τη μοίρα μας,
ψηλότερα απ’ τον κόσμο,
ψηλότερα απ’ τα τριβόλια κι ύστερα...
ας κόψουμε το σπάγκο
μια για πάντα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το πλατάνι
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:03:00
Θοδωρής Βοριάς, Το πλατάνι

Σ’ εκείνο το πλατάνι,
σ’ εκείνο το κατάρτι μας,
τα όνειρά μας σεργιανούσαμε
να κυματίζουνε, περήφανες σημαίες.
Λαμπύριζε ο ήλιος στα μαλλιά μας,
κρυφοκοιτούσε από τις φυλλωσιές,
τα χρόνια μας αλάνθαστα μετρούσε,
επτά, οκτώ, εννέα, δέκα…
 
Ψηλά σ’ εκείνο το πλατάνι,
ξεφτίσανε τα λάβαρα.
Άλλες ελπίδες, άλλα μάτια
ατενίζουν στο κατάρτι μας.
Μονάχο λησμονήσαμε 
τον ήλιο να μετράει… 
τριάντα ένα, τριάντα δυο, τριάντα τρία!
 
Ποιος θα μας πάρει από το χέρι,
να σκαρφαλώσουμε ψηλά,
να ονειρευτούμε;

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Συνθήματα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:08:26
Θοδωρής Βοριάς, Συνθήματα

Αυτός ο τοίχος χώρεσε απανωτά
του κόσμου τα έγχρωμα συνθήματα.
Πρώτα υπήρξε τετράδιο ιχνογραφίας
κι έπειτα λιμάνι έγινε απάνεμο
για αραγμένα ιδανικά
που μοναχά του ασπριτζή η βούρτσα
μπορεί να τ’ απειλήσει.
 
Μόνο στα μάτια των λαθραίων τοιχογράφων, 
γυαλίζουν ζωντανά σε κάθε τοίχο
τα γράμματα, τα σύμβολα, τα χρώματα,
χωρίς να έχει δύναμη στο ξέφτισμα,
του χρόνου και του ασπριτζή η βούρτσα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Άνεμος με λάβαρο
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:14:35
Θοδωρής Βοριάς, Άνεμος με λάβαρο

Πήρα τους δρόμους μόνος στο πλήθος,
πήρες το λάβαρο, έγινες ουρανός.
Στους τοίχους διάβασα την ιστορία σου,
έγινες άνεμος, έγινες αϊτός.
 
Μόνος πλανιέμαι, ψηλά πετάς,
άλλοι τρομάζουν με τη σκιά σου,
άλλοι ζηλεύουν για τα φτερά σου.
 
Ήπια κρασί, έπινες νέκταρ,
σκόνταψα, έπεσα, τη γη αγκάλιασα…
τον ήλιο μάλωνες και το φεγγάρι…
ίδιος βαρδάρης, μ’ άγγιξες κι αναγάλλιασα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Σκιαμαχία
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:18:07
Θοδωρής Βοριάς, Σκιαμαχία

Κάθε σκιά που σέρνεται στη μοναξιά μου 
τη γεμίζει γρατσουνιές πυορροούσες,
δίχως κανένα σεβασμό στο αίμα 
που αναζητάει να τιναχτεί!
 
Μόνο στιγμές λιγόψυχες   
χαράζουν ξώφαλτσα 
την ερημιά μου… 

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Άσβηστα χνάρια
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:23:04
Θοδωρής Βοριάς, Άσβηστα χνάρια

Στην πλατεία Αριστοτέλους
τύπωνα τα ιδανικά μου σε αφίσες
– αφισοκολλούσα με γλουτολίνη 
στις μαρμάρινες κολόνες·
νύχτα τη νύχτα 
σιγόκαιγε η φωτιά τους.
 
Με ρωτάς αν ξεχωρίζω πια το παρελθόν, 
αν τη στάχτη του μαζεύω·
τις νύχτες ξεβάφουνε οι τοίχοι
και διαβάζονται,
οι κολόνες της Αριστοτέλους 
προδίδουν τ’ όνομά μου,
οι δρόμοι φωνάζουνε
συνθήματα για την πατρίδα.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Παπούτσια
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:32:14
Θοδωρής Βοριάς, Παπούτσια

Ποιος εξαφάνισε τους ανθρώπους 
απ’ τον δρόμο;
 
Στα πεζοδρόμια απόμειναν παπούτσια. 
Από συνήθεια αντιγράφουν την κίνηση, 
περπατάνε.
Οδηγούνται στις διαβάσεις,
σταματούν στο φανάρι
κι ύστερα συνεχίζουν…
 
Ολόκληρη πόλη χραπ-χρουπ,
χραπ-χρουπ…
κατάπιε τη γλώσσα της βουής.
Κανείς δεν είχε τίποτε να πει προηγουμένως.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Τα λάστιχα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:42:05
Θοδωρής Βοριάς, Τα λάστιχα

Τα λάστιχα ξεσκίσανε τ’ απόνερα, 
τινάχτηκε η καταφρόνια 
στη μοναξιά ρομαντικού ποδηλάτη.   
 
Στις στράτες με τις λησμονημένες καντάδες
οι θορυβώδεις και γυαλιστεροί χείμαρροι
σβήσανε τα πατήματα της αλητοπαρέας,
σταμάτησε στη διάβαση ο ρυθμός της καρδιάς μας,
ανέλαβαν σηματοδότες τη ρύθμιση.
 
Ψάχνω στις άσπρες γραμμές των διαβάσεων 
να βρω τα μυστικά του τροχονόμου, 
γίνομαι σφυρίχτρα κι αλλάζω τη ροή της κίνησης,
η πόλη σαπίζει στους στάσιμους χείμαρρους.
Νεόπλουτοι πνιγμένοι στον βρόχο της γραβάτας τους,
λαμποκοπάνε στο μποτιλιάρισμα
της αηδίας, της υπομονής, της σκέψης τους.
Γίνομαι χέρι τσιγγανόπουλου, 
απλώνω στα τζάμια πίσσα,
οι οδηγοί μ’ ευγνωμονούν,
τους κρύβω το χάος, τον άρρωστο ήλιο.
 
Διαρρήκτες πήραν τα λάστιχα,
τα πήγαν σ’ άλλες γειτονιές,
βγήκε στη σύνταξη ο τροχονόμος.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Καθρέφτης
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 21:45:52
Θοδωρής Βοριάς, Καθρέφτης

Ξέφυγε το φεγγάρι
στα λασπόνερα του δρόμου.
Ομόρφυνε η δημοσιά,
γλύκανε η σκοτεινιά της.
 
Οι καθρέφτες
–μεσάνυχτα προχωρημένα–
λακκούβες γίνονται
γεμάτες απόνερα,
θολωμένοι από τις βρόμικες
ανάσες μεθυσμένων.
 
Ξέρω καλά 
και δεν κοιτιέμαι στον καθρέφτη, 
ώρα που ’ναι.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Αρένα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 22:00:01
Θοδωρής Βοριάς, Αρένα

Την άνοστη ζωή σας,
η λέξη θάνατος ξινίζει σαν λεμόνι,
αναθρεμμένοι φίλοι.
Από την κούνια στη ζωή
δεν είναι ο δρόμος.
Δεν είναι δρόμος είναι γκρεμός
και μαρμαρένια αλώνια.
Τις απαλές πατούσες σας
σκεφτόσαστε που θα ματώσουν;
 
Κι αν χέρια θα βρεθούν, 
χέρια πολλά, 
χέρια απρόκοπα θα είναι. 
Δάκτυλα ανελέητα, 
που πνίγουν την ελπίδα για βοήθεια,
χέρια που μόνο κλέβουν,   
και χουφτώνουν.
Κρίμα που δεν τα είδατε καλά 
στης παραμάνας το ζεστό αγκάλιασμα.
 
Αναθρεμμένοι φίλοι,
αγώνες θ’ ακούτε και μελωδία.
Ανοίξτε τα μάτια,
η μουσική αρμονία
είναι ο ρυθμός των βρυχηθμών,
εσάς μυρίζουν τα λιοντάρια.
Μην γελιέστε, είναι τεράστια η αρένα. 
Τον τοίχο της πηδήξατε 
της γέννας σας την ώρα,
ούτε αυτό σας είπε
ο δάσκαλος της μουσικής;
 
Τη νύχτα, τη νύχτα 
οι ανάσες σας ασθμαίνουν.
Κούφιοι, ισχνοί έρπουν
οι ίσκιοι σας.
Κι όσοι μπορούν να σας αφουγκράζονται
διπλά θα σας κοιτάζουν,
διπλά θα σας φορολογούν, 
διπλά θα ξύνουνε τα δάκτυλα
στην ιδρωμένη αριστερή παλάμη τους.
Ξέρουν τη νύχτα να εμπορεύονται 
τα τρωκτικά.
 
Αναθρεμμένοι φίλοι,
παλέψτε για τον θάνατο,
παλέψτε για τις πούδρες
του ιδρωμένου σας προσώπου.
Παλέψτε γιατί έτσι αρέσει στα λιοντάρια,
κάθε άρωμά σας μια νέα πρόκληση γι’ αυτά.
Παλέψτε για όσους σας ακούνε
απ’ των θηρίων τις κοιλιές.
 
Έτσι αρέσει στα ξένα χέρια·
οι τρυφεροί γλουτοί σας πειρασμός,
οι φουσκωμένες τσέπες σας πειρασμός,
τα καθαρά σας ρούχα πειρασμός.
Πρώτα τα χτενισμένα σας μαλλιά
χάιδεψαν απαλά κι ύστερα…

Έτσι αρέσει στον θεό,
σωπάστε φίλοι αναθρεμμένοι,
οι προσευχές των ηττημένων
ηχούν μονότονα στ’ αυτιά του.
Ο κεραυνός του βρόντηξε:
Χωρίς τη μάχη η ζωή είναι μια κόλαση.
Χωρίς ζωή δεν θα ματώναν οι πατούσες σας,
δε θα σας κλέβανε τα ξένα χέρια,
δε θα σας οσφραίνονταν τα λιοντάρια,
δε θα μαθαίνατε την πάλη
κολλημένοι με την πλάτη
στον τοίχο της αρένας. 
 
Φίλοι αναθρεμμένοι,
χωρίς τον πόλεμο
δε θα στερήσετε
από τα λιοντάρια την τροφή, 
χωρίς τη μάχη 
δε θα κερδίσετε την αγιοσύνη.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Φυλλοβόλο δέντρο
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 22:11:58
Θοδωρής Βοριάς, Φυλλοβόλο δέντρο

Στο φυλλοβόλο δέντρο μοιάσε,
τίναξε στον άνεμο τα κιτρινισμένα φύλλα
στο χώμα να σαπίσουν.
 
Κοίταξε το κυπαρίσσι και το πεύκο,
γερνάνε με τη σκόνη όλων των καημών τους. 
 
Τα λόγια φτιάχνουν φωλιά,
σου τσιμπολογούν τα φύλλα,
κρύβονται βαθιά σου.
Τίναξε τα φύλλα, άκουσε τον άνεμο
κι ύστερα τα λόγια θα κρυώσουν, θα πετάξουν
κι άλλα λόγια θα φωλιάσουν μέσα σου
άλλες χαρές και λύπες θά ’ρθουνε με την άνοιξη.
 
Εσύ θα στέκεις δέντρο περήφανο,
μη λησμονήσεις όμως, δέντρο φυλλοβόλο.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ανάνηψη
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 22:16:46
Θοδωρής Βοριάς, Ανάνηψη

Τα όνειρα κατρακυλάνε στο μαξιλάρι 
κι αλλάζουν χρώμα στο σεντόνι πεθαμένα.
Η νάρκωση στο χειρουργείο 
κρατάει για ώρες ίσως και για χρόνια.
 
Σαν θα ξυπνήσω κάποια μέρα
ίσως να θυμηθώ για ποια εγχείρηση
βρισκόμουν τριανταπέντε χρόνια ξαπλωμένος 
στη μέση Εγνατίας με Βενιζέλου.
 
Να θυμηθώ, να πιάσω ένα όνειρο
προτού προλάβει να πνιγεί μες στη φορμόλη
κι όλες των νυστεριών τις λάμψεις
στο ταβάνι και στους τοίχους να ξεχάσω.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ηρωισμός 2004
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 22:22:14
Θοδωρής Βοριάς, Ηρωισμός 2004

Θαρσεῖν χρή… 
Με την ομπρέλα ανοιχτή
κόντρα στον άνεμο.

Από τη συλλογή Το τρύπιο ταβάνι (2005)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ρωγμές στη νύχτα
Post by: wings on 03 Mar, 2024, 23:03:46
Θοδωρής Βοριάς, Ρωγμές στη νύχτα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Ξέρεις πως κρύβω
ένα κομμάτι νύχτας
μέσα στην τσέπη μου.
 
Αν υπήρχαν παραθύρια,
άστρα θα σεργιανούσανε
τα κρεμασμένα όνειρά μου
σ’ έναν χάρτη.
 
Αν υπήρχαν πόρτες 
ίσως ερχόταν κάποιος 
μ’ ένα πρόσωπο φεγγάρι,
με λόγια νυχτοπούλια,
μαθημένος να τραγουδάει
με τα τριζόνια.
 
Ίσως ερχόταν μια γυναίκα
βγαλμένη από τ’ αρώματα
της φλαμουριάς.
 
Μαύρες μορφές κρυφοκοιτάζουν
απ’ τις ρωγμές της νύχτας μου.
Με τη σιωπή μου υφαίνουν όνειρα.
Με τις ανάσες μου ξεγεννάνε τα μυστήριά τους.
Κλέβουν το άρωμα του ύπνου μου
για να ντυθούν.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Οι διψασμένοι
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 17:20:48
Θοδωρής Βοριάς, Οι διψασμένοι

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Οι διψασμένοι για έρωτα 
δεν κατεβαίνουν στον Βαρδάρη.
 
Αραίωσαν τις βόλτες
στην πλατεία οι φαντάροι,
έκλεισαν οι κινηματογράφοι
κι έσβησαν τα κόκκινα φανάρια.
 
Όσα χρωστούσαν τα σκοτάδια 
στους νυχτόβιους
πάνε χαμένα. 
 
Οι διψασμένοι απόμειναν στα ποιήματα 
εκεί που είναι γραμμένα
και τα χρέη κάθε νύχτας.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Σκόρπιες σκιές
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 17:26:50
Θοδωρής Βοριάς, Σκόρπιες σκιές

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Σκόρπιες σκιές στεγνώνουν
στις κρεμασμένες κουβέρτες
που το βράδυ σκέπαζαν όνειρα.
Σκόρπιες σκιές αιωρούνται,
ξεφτίζουν πάνω από τους περαστικούς,
γίνονται μαύρα σύννεφα 
που απειλούν να πλημμυρίσουν 
τη μέρα με φαντάσματα.
 
Όνειρα πλανώνται πάνω από λιμάνι
με την ελπίδα να μπαρκάρουν.
Είδα, ψες, ένα όνειρο που ζητιάνευε
στους άχρωμους δρόμους,
πλάι στην πνευμονία ενός χαμάλη
και σ’ έναν αναπτήρα που παράπεσε 
στων τραβεστί τα στέκια.
 
Κάθε πρωί,
σκόρπιες σκιές στεγνώνουν
στις απλωμένες κουβέρτες.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Νιώθεις τους τοίχους
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 17:31:23
Θοδωρής Βοριάς, Νιώθεις τους τοίχους

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Νιώθεις τους τοίχους στο δωμάτιο
να σε κοιτάζουν με τα μάτια μου.
 
Ακούς τις γάτες 
να κλαίνε τους έρημους δρόμους,
τα δέντρα να βγάζουν βλαστάρια.
 
Πολεμάς τη μοναξιά με το μολύβι,
η ανάσα μου γιατρεύει τις πληγές σου.
 
Αν λιποθυμήσεις 
θα σε πάρω στα χέρια
να σ’ απλώσω σ’ άλλο ποίημα.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Πάνω μου κρύβω τα κλεμμένα
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 17:38:17
Θοδωρής Βοριάς, Πάνω μου κρύβω τα κλεμμένα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Πάνω μου κρύβω τα κλεμμένα κομμάτια 
από ξένα ποιήματα που κάπου ξέπεσαν,
κλεμμένα κομμάτια από κρύα ίχνη
που κάποτε πύρωναν. 
 
Κι εσύ σβήνεις το τσιγάρο σου
πάνω στις πιο κακές συνήθειές μου.
 
Με φοβούνται τα πεζοδρόμια·
κλέβω από τους γραμμένους τοίχους
κι από τις μισοκολλημένες αφίσες 
που προσκύνησαν.
 
Φοβάσαι να με ψάξεις στην καρδιά,
να μού τραβήξεις τα αγκάθια ένα ένα,
να στάξουν τα χαμένα χρόνια.
 
Χάιδεψε τ’ αποτυπώματα
πάνω στα κλοπιμαία, 
να με νιώσεις.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Πίσω από το Ποσειδώνιο
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 18:20:52
Θοδωρής Βοριάς, Πίσω από το Ποσειδώνιο

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Τις νύχτες οδηγούνται ιδρωμένοι
οι αιχμάλωτοι του έρωτα
πίσω από το Ποσειδώνιο. 
 
Μισόγυμνοι παραδίνονται 
σε στεναγμούς κι αγκαλιάσματα,
στα σκοτεινά αποδυτήρια.
 
Τις στιγμές εκείνες, ξεκολλάνε
από τις σκιές άλλες σκιές που τρέφονται 
με τα περισσέματα των πόθων.
 
Μεθούν τη μοναξιά τους με ψίθυρους,
με κάποιο πνιχτό φιλί, με μια πνοή βαριά 
ἢ μ’ ένα τίναγμα της έξαψης.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Ανάμεσα στα όνειρα
Post by: wings on 21 Mar, 2024, 18:25:38
Θοδωρής Βοριάς, Ανάμεσα στα όνειρα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Ανάμεσα στα λιγοστά σου όνειρα
έβρισκες και κανένα πάρκο·
ἡ νύχτα αγαπάει τέτοια μέρη.
 
Έσταζε, στην υγρασία
το δερμάτινο μπουφάν σου,
έτρεμε το χέρι του άλλου
την ώρα της συναλλαγής
–έρωτας και λεφτά,
υποταγή και θράσος.
 
Τα αρρωστιάρικα φώτα,
στο πάρκο της ΧΑΝΘ, 
δεν εμπόδιζαν την πράξη,
ίσα-ίσα έσβηναν μονάχα τους
σαν τα έπιανε ντροπή.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Άλλοι τα λένε κύματα
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 20:48:50
Θοδωρής Βοριάς, Άλλοι τα λένε κύματα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Άλλοι τα λένε κύματα,
μα κάτω απ’ το λειψό φεγγάρι
σκιές αλωνίζουν τη θάλασσα.
 
Χτυπιούνται, αγκαλιάζονται,
γίνονται πόλεμος, έρωτας
και πυρετός της νύχτας.
 
Ξεντύνονται σκίζοντας τα ρούχα τους,
αρπάζονται με βία
κι ανταριάζουν.
 
Στριφογυρίζουν ως την αμμουδιά
κι εκεί ησυχάζουν,
γίνονται βότσαλα.
 
Δεν είναι κύματα·
 
κι οι γλάροι έτσι τα ξέρουν,
ίσως κάτω από τον ήλιο…
μα τη νύχτα τα πράγματα αλλάζουν.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [α']
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:01:18
Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [α']

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Τις φωνές και τα λόγια να τ’ αφήσεις έξω,
στη μέρα, για να μετρήσεις ήσυχα 
πάνω στον τοίχο τα γερασμένα ίχνη 
από τις παλάμες των ελεύθερων εγκλωβισμένων.
Θέλει να έχει σκοτάδι για να διαβάσεις 
την καρδιά τους πώς χτυπούσε,
για να μάθεις ιστορία,
ιστορία κολλημένη στον τοίχο με τη σιωπή.
Προπαντός όχι αυταπάτες, δεν αρκούν 
για να κοιταχτούμε,
για ν’ ακουμπήσω τα χέρια στους ώμους σου
και πλάι σ’ αυτόν τον τοίχο 
ν’ ανάψει ὁ έρωτας κι ύστερα ο πόλεμος.
Σπάσε τον καθρέφτη και θα δεις
τα μάτια που φοβούνται τις σκιές,
τις νεκρές συνειδήσεις που τρέμουν την σιωπή,
τις ψυχές που μίσησαν την φτώχεια τους
πιο πολύ κι απ’ την ατίμωση. 
Θα δεις τα χέρια που δεν αφήνουν ίχνη
κι έχουν χτιστεί στον τοίχο
– οι υπεύθυνοι τον έβαψαν με χρώματα ευχάριστα
για να μη βρεθεί κανείς να λυπηθεί
τόσους εγκλωβισμένους.
 
Όλοι ίσοι, όλοι Τίποτα!

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [β']
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:19:41
Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [β']

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Οι εφημερίδες κάποτε θα γράψουν 
πως οι μοναχικοί νιώθουν γυμνοί 
κόντρα στον βοριά.
 
Εδώ μέσα φυσάει μόνιμα βαρδάρης.
Τα χέρια μου ξέμαθαν τις χειραψίες, 
έσβησαν από το πρόσωπό μου οι προσποιήσεις 
– αν θέλεις άφησε την καθημερινή σου προσωπίδα
εκεί πάνω στο τραπέζι.
Συνήθισα το σπασμένο τζάμι,
την ανοιγμένη ρυτίδα στο μέτωπο
που χωράει ακόμα μισό αιώνα κατεδαφίσεων
και τόση εσωστρέφεια μέσα στους στίχους,
στις στάχτες των άτυχων στιγμών μου.
 
Οι εφημερίδες κάποτε θα γράψουν
για ποιήματα και για δάκρυα.
Τότε θα μου τις φέρεις
να τις απλώσω και να καλύψω τον τοίχο.
Οι εφημερίδες κάποτε θα γράψουν
πως οι στίχοι και τα δάκρυα μυρίζουνε σκοτάδι.
Οι ειδικοί θα μετράνε πόση φωτιά
σπαταλιέται απ’ την καρδιά
τη στιγμή που τη διαπερνάει μια λέξη
ή όταν ένα δάκρυ χαράζει το μάγουλο.
Οι εφημερίδες κάποτε ίσως γράψουν για τον άνεμο
που αρπάζει τα χαρτιά με τα ποιήματά μας
– αν κρυώνεις φόρεσε την προσωπίδα σου.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [γ']
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:28:02
Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [γ']

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Ξεφλουδίζει ο τοίχος που χωρίζει στα δυο τη ζωή μου. 
Η μισή αλητεύει, κατεβαίνει από τα βουνά
με άγανα κολλημένα στις κάλτσες.
Τρέχει, ατίθαση, σε πάρκα και πλατείες, 
αγκαλιάζεται στο μουσείο 
με το άγαλμα της Αφροδίτης.
Αρπάζει τα όπλα απ’ το άγαλμα του Άρη,
κοιτάζει αγριεμένη στα μάτια τον καθρέφτη, 
ξεθηλυκώνει τη φαρέτρα απ’ τους ώμους του θεού,   
γίνεται επικίνδυνη, χαλάει την τάξη.
Την κοιτάζουν κρυφά οι φοβισμένοι, 
την παρακολουθούν από τον δορυφόρο 
τεχνοκράτες που κρατούν σημειώσεις
και ζητούν να τη θέσουν σε δική τους τροχιά. 
 
Ξεφλουδίζει ο τοίχος. 
Η άλλη μισή ζωή ασπρίζει 
από τη σκόνη του ἀσβέστη
– λερώνω τις λεπτομέρειές της, 
λερώνω τα σκούρα κουστούμια, 
χαλάω τη μόδα, χαλάω την τυποποίηση.
Δε σηκώνω τα χέρια ψηλά, δε σκύβω το κεφάλι,
στα βιβλία που τυπώνω 
θα βάλω για σελιδοδείκτη τη φωνή μου,
κομμένη σε πέντε γράμματα: ΦΩΤΙΑ.
 
Ο τοίχος τους δεν θ’ αντέξει, 
χρόνια τρίβω πάνω του τα χέρια μου 
– έτσι μ’ έμαθαν ν’ ακονίζω το μαχαίρι.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [δ']
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:35:49
Θοδωρής Βοριάς: Επισκεπτήριο [δ']

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Τις ώρες που δε με κοιτάτε, 
γράφω στο ξεφτισμένο χρώμα στιχάκια 
με τα νύχια μου, 
τα διαβάζω και τα σβήνω, 
ίσα ίσα για να μην τα ξεχάσω, 
ίσα ίσα για να χαλάσω τον τοίχο. 
 
Περιμένεις να βγάλω απ’ το συρτάρι τη σημαία 
με τον άσπρο σταυρό, 
τον σταυρό που κοκκίνισε από τη ζωή, 
απ’ το κρασί και το αίμα. 
Βιάζεσαι να ψηλαφίσεις τα σημάδια 
από τα καρφιά στα χέρια όλων των Ελλήνων.
 
Ήρθε η ώρα και πρέπει να φύγεις. 
Σε λίγο θα μετρήσω τα βήματα που θ’ ακουστούν. 
Θά ’ρθουν με το σιωπητήριο στις δέκα, 
θά ’ρθουν σαν λέξεις σπασμένες, 
λέξεις-τσιγγάνες στο σκοτάδι, 
θα ζητάνε να τις πάρω απ’ τον δρόμο 
για να μου πουν τη μοίρα, όπως κάθε βράδυ. 
Η νύχτα θα σταματήσει τον βηματισμό της, 
θα ρίξει μια κλεφτή ματιά στ’ άδεια μου χέρια, 
θα κλείσει το παραθύρι μου, όπως πάντα 
–σίγουρη πως δε θα δραπετεύσω– 
θα ρίξει το φεγγάρι στο ποτάμι και θ’ αποκοιμηθεί. 
 
Θα ξεδιπλώσω τη σημαία   
και θά ’ρθω στους δρόμους.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Όπως με ήξερες
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:44:49
Θοδωρής Βοριάς, Όπως με ήξερες

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Όπως με ήξερες
από νυχτερινές ιστορίες μου.
 
Ναι! Φοράω μαύρα ρούχα
σ’ ένδειξη αντίδρασης ή πένθους.
Ναι! Οι έμποροι 
δεν ονειρεύονται απόψε 
που έμαθες πως γράφω ποιήματα.
Ναι! Μ’ ένα στίχο 
ενώνω ή χωρίζω ανθρώπους.
 
Μ’ ένα μολυβάκι σε χάραξα στα δυο,
ως το πρωί γέμισα με σκοτάδι
τα κενά σου.
Τα δυο μισά κομμάτια σου
δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτή τη νύχτα…
 
Όπως με ήξερες·
μια σελίδα 
μεταμεσονύχτιων ονείρων
εκτυπωμένη 
σε χαρτί τσαλακωμένο.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Θαμμένα κακότεχνα γράμματα
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:52:44
Θοδωρής Βοριάς, Θαμμένα κακότεχνα γράμματα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Καλοφτιαγμένα γκράφιτι 
σκεπάζουν τα γερασμένα συνθήματα.
Τους έκλεισαν τα στόματα,
τους έσβησαν τις φωτιές,
έκοψαν κι όσα χέρια προεξείχαν 
ριζωμένα στους τοίχους.
 
Νόμιζες πως έφταιγε το πινέλο 
για τα κακότεχνα γράμματα
μα ήταν που έτρεμε η ψυχή σου   
την ώρα που τη σχημάτιζες με χρώμα,
την ώρα που η παρανομία
μούδιαζε τα δάχτυλα,
την ώρα που με τη σκιά σου
αγκάλιαζες κάθε γράμμα που έγραφες,
την ώρα που κραύγαζε 
κάθε γραμμένη λέξη 
για να ξυπνήσει τους κοιμισμένους.
 
Τώρα πια 
μέρα μεσημέρι σχεδιάζουν 
γκράφιτι στους τοίχους.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Κόκκινος κύκλος
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 21:57:43
Θοδωρής Βοριάς, Κόκκινος κύκλος

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Κάθε που βάφεις στον τοίχο 
έναν κόκκινο κύκλο
ξεκολλάει η ώχρα
και χύνονται τα χρώματα
που ’χανε βάψει με τα χρόνια 
οι νοικάρηδες.
 
Ρέει από τον κύκλο η γλουτολίνη 
της παλιάς αφισοκόλλησης
κι όλο το σπέρμα 
που γεννούσε τις ιδέες.
 
Προσπαθείς να καταλάβεις 
τι παθαίνει ο τοίχος
 
η ιστορία χύνεται συνέχεια 
                    στο πεζοδρόμιο, 
                             στην άσφαλτο.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Νυχτερινές επιπλοκές
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:02:28
Θοδωρής Βοριάς, Νυχτερινές επιπλοκές

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Να που λιώνει κι απόψε το φεγγάρι
– γέμισε με ασήμι η Σαλονίκη
και τα κρεβάτια με ματωμένα όνειρα.
 
Ζητώ ένα καινούριο φεγγάρι
για τις νύχτες που θα έρθουν.
 
Στον απέναντι μαντρότοιχο 
μια μορφή από γκράφιτι
κρύβει με τα χέρια 
το πρόσωπό της από τον κόσμο.
 
Οι καύτρες από τα δάση του 2007 
έγιναν άστρα·
σκαλώνουν στο τσαλακωμένο μου σεντόνι.
 
Μια στοίβα σβησμένα φεγγάρια 
κάτω από το κρεβάτι
σκεπάζονται με άδειες νύχτες 
κι ονειρεύονται.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Εν ώρα υπηρεσίας
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:09:30
Θοδωρής Βοριάς, Εν ώρα υπηρεσίας

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Κλέβεις ανύποπτες στιγμές
για να τις κάνεις ποιήματα,
εσύ, ένας ένστολος εν υπηρεσία!
 
Γέρνουν οι τοίχοι, 
σ’ ελέγχουν κάθε νύχτα,
σε υποπτεύονται
γιατί έσκυψες στον δρόμο
ή γιατί βρήκες κάτι 
και το έβαλες στην τσέπη σου…
 
Ήξερες να κρύβεις τα κλεμμένα·
 
λίγα  παλιόχαρτα τσαλακωμένα, 
κρυμμένα μες στην τσέπη
ήταν τα όνειρα κι οι στίχοι σου.
 
Όταν έσφιγγε το κρύο
έχωνες εκεί τα χέρια 
και τα ζέσταινες.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Το υπόγειο του παππού
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:14:45
Θοδωρής Βοριάς, Το υπόγειο του παππού

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Η νύχτα δεν περνά με μοιρολόγια·
πες τους για το υπόγειο του σπιτιού, 
για τη στοίβα τα σβησμένα αστέρια,
για τις ιδέες που βρήκες τυλιγμένες
σε μια σημαία μισοκαμένη,
για τις παλιές αρβύλες 
που οι ξεραμένες λάσπες τους
τραγουδάνε τις νύχτες εμβατήρια.
 
Κατέβα στο υπόγειο
και διάλεξέ τους τα πιο λαμπρά ιδανικά,
κι αστέρια να τους φέρεις.
 
Να τα προσφέρεις μαζί με το κονιάκ
«για να θυμάστε τον παππού…» να πεις.
 
Ύστερα βάλε τις παλιές αρβύλες
δίπλα στο κρεβάτι,
σαν θα σηκώσουν τον νεκρό
μην τις ξεχάσουν.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Φεγγάρι θερινού κινηματογράφου
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:19:15
Θοδωρής Βοριάς, Φεγγάρι θερινού κινηματογράφου

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Αδειάζει το φεγγάρι, 
κι όλοι νομίζουν πως γίνεται στο έργο, 
πως είναι σκηνοθετημένο.
 
Αδειάζει…
το φθονούμε για τη λάμψη του.
 
Αδειάζει…
το φοβόμαστε
έτσι που είναι σαν μάτι 
και μας βλέπει.
 
Με ματιές τρυπάμε τα φεγγάρια.
 
Τόσο ασήμι πάει χαμένο.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:27:44
Θοδωρής Βοριάς, Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Βρήκα την αλυσίδα που έβλεπα στα όνειρά μου,
με τη βαριά της άγκυρα
περασμένη στην καγκελόπορτα 
της πλαζ στην Αρετσού.
   
Μονάχος παρηγοράω
τα έρημα ερωτικά αποδυτήρια, 
την αμμουδιά που ψάχνει για ιδρωμένα κορμιά,
για βρεγμένα ίχνη βημάτων που άλλαξαν πορεία.
 
Θα φωνάξω δυνατά,
να σπάσει ένα κομμάτι από την εγκατάλειψη
και μια γωνίτσα από κοφτερό φεγγάρι,
να τα κάνω μαχαίρι
ολόιδιο με τις κραυγές των γλάρων,
να κόψω σε λουρίδες τα παιδικά μου χρόνια,
να τα ξαπλώσω εδώ κι εκεί πάνω σε ψάθες.
 
Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα
σαν παλιά φωτογραφία.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Τώρα που έμαθα
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:33:45
Θοδωρής Βοριάς, Τώρα που έμαθα

[Ενότητα Νυχτερινές επιπλοκές]

Τώρα που έμαθα να κρύβω λόγια
κάτω από σωρούς ξεραμένων φύλλων,
συνήθισα το σκοτάδι.
 
Τώρα που έμαθα, 
αγγίζω τη νύχτα κι αυτή πονάει,
αναπνέω μα δε ζω με τ’ οξυγόνο
των γκρίζων δρόμων,
μήτε του σπασμένου λιθαριού 
που ήταν κάποτε καρδιά.   
 
Τώρα που έμαθα,
μπορώ ν’ ανοίγω την καρδιά μου,
τη θάλασσα που τη φοβόμουν,
να μαζεύω σκουριασμένες άγκυρες
τυλιγμένες γύρω από ευσυνείδητους καπετάνιους.
 
Τώρα που έμαθα 
το μυστικό των λευκών χαρτιών
–που δεν είν’ άλλο 
από τη μαύρη μολυβιά που ταξιδεύει–
τρέμω τους άσπρους τοίχους
που δεν έχουν πάνω τους σημάδια
κι όλο νομίζω βλέποντάς τους
πως ξεμαθαίνω πια να γράφω.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Ήξερε απόψε...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:40:24
Θοδωρής Βοριάς: [Ήξερε απόψε...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[α']

Ήξερε απόψε 
και δε βγήκε το φεγγάρι.
Κάθε αστέρι που δείχνεις
αυτοκτονεί μες στο σκοτάδι
–θ’ αφήσεις τη νύχτα δίχως μάτια–
γιατί δε θέλεις να μας βλέπει
κανείς που αγκαλιαζόμαστε.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Δεν είναι τα ξωτικά...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 22:50:09
Θοδωρής Βοριάς: [Δεν είναι τα ξωτικά...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[β']

Δεν είναι τα ξωτικά
που διακόπτουν τον χορό 
των τριζονιών 
κι ανεβαίνουνε στα δέντρα.
Είναι οι φλεγόμενες ανάσες
του έρωτά μας 
που γλείφουνε, κλαδί-κλαδί,
της νύχτας τη δροσιά
μέχρι να ξεθυμάνουν.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Φωτογραφία
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:00:36
Θοδωρής Βοριάς, Φωτογραφία

[Ενότητα Ανιλίνες]

[γ']

Σκιές στο πρόσωπό σου,
σκοτάδια σου αγκαλιάζουνε τα μάτια
κι εγώ θέλω τα άστρα σου ν’ αγναντέψω.
Σε μια φωτογραφία 
πώς να χωρέσει λίγος έρωτας,
κι απ’ το κορμί σου
να στάξει μια σταγόνα 
θηλυκότητας
στα δάχτυλά μου.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Ν' ανοίγεις τη σιωπή...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:05:46
Θοδωρής Βοριάς: [Ν’ ανοίγεις τη σιωπή...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[δ']

Ν’ ανοίγεις τη σιωπή,
να κλείνεις τα μάτια σου,
ν’ αγκαλιάζεις το σκοτάδι.
Ν’ αγγίζεις τον τοίχο 
την ώρα που ο παλμός της καρδιάς του 
ταιριάζει με τον δικό σου παλμό, 
ύστερα να σκίζεις το χρώμα του,
να βυθίζεσαι στη σκόνη των αισθήσεων
και να ριγείς με τους χτύπους
άγνωστων μορφών, εγκλωβισμένων.
Κάθε λίγο ν’ ανοίγεις τα χέρια σου,
ν’ ακούγεται απ’ το στήθος 
της καρδιάς σου ο σεισμός.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Βγήκε στη βροχή...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:11:24
Θοδωρής Βοριάς: [Βγήκε στη βροχή...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ε']

Βγήκε στη βροχή
να γυρέψει 
στις ψιχάλες
τα δάκρυα 
που έγιναν αγίασμα.
   
Έσκισε τα ρούχα
να ξεπλυθεί
από τα ξένα αποτυπώματα,
ν’ ανταλλάξει μοναξιά
με τον θεό.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Άγγελοι φονιάδες...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:15:06
Θοδωρής Βοριάς: [Άγγελοι φονιάδες...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[στ']

Άγγελοι φονιάδες, τις νύχτες του έρωτα
τραβούν κάτω από τα πόδια σου
τα πεταμένα ρούχα.
 
Γλιστράνε μέσα τους, 
σκοτώνουν τις τελευταίες σου ανάσες.
 
Φλέγεσαι  και λιώνεις     
πάνω από τα νεκρά σου ρούχα.
Στάζεις στα μάτια που σε κοιτάζουν 
από τα μανίκια 
και τα διαρρηγμένα φερμουάρ.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Σαν γεμίσει το φεγγάρι...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:20:58
Θοδωρής Βοριάς: [Σαν γεμίσει το φεγγάρι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ζ']

Σαν γεμίσει το φεγγάρι, βρίσκει δρόμο 
και γλιστράει στη γη.
Μεσάνυχτα λούζεται στο ποτάμι,
χύνεται και κολυμπάει στη θάλασσα,
κυλάει στα δακρυσμένα μάγουλα
των κοριτσιών.
 
Στο σπίτι σου, ρίχνεις νερό στα σκαλοπάτια
ν’ ανέβει το φεγγάρι ως την εξώπορτα.
 
Ψες με πήρε μαζί του
στις κορυφές των βράχων, στα Μετέωρα,
να σεργιανίσουμε την Καλαμπάκα.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Τη νύχτα οι στάχτες αλλάζουν...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:25:50
Θοδωρής Βοριάς: [Τη νύχτα οι στάχτες αλλάζουν...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[η']

Τη νύχτα οι στάχτες αλλάζουν 
–μονάχα σαν τις βλέπει το φεγγάρι–
γίνονται καθαρό ασήμι.
 
Στην πόλη μου οι στάχτες έχουν αξία,
τις απλώνουν στις βιτρίνες,
τις πουλάνε οι έμποροι στην αγορά
για φεγγαρόσκονη.
 
Χαμένοι άνθρωποι,
χαμένα όνειρα…

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Αδέσποτοι κεραυνοί...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:37:26
Θοδωρής Βοριάς: [Αδέσποτοι κεραυνοί...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[θ']

Αδέσποτοι κεραυνοί κρυφοκαίνε 
τα σωθικά των πλατανιών
και στο χώμα ξεραίνονται
μέρες νεκρές.
 
Το αγαπημένο παιχνίδι του ανέμου
είναι να σέρνει στη γη
γερασμένα πλατανόφυλλα,
να τρυπώνει στις κουφάλες των δέντρων 
λερώνοντας τα χέρια του
με νύχτα και φωτιά.
 
Τ’ απογεύματα η ανάσα του
μύριζε κάρβουνο
και ψημένο καλαμπόκι

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Πώς ν' ανεβάσω τα μάτια στον ουρανό...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:43:26
Θοδωρής Βοριάς: [Πώς ν’ ανεβάσω τα μάτια στον ουρανό...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ι']

Πώς ν’ ανεβάσω τα μάτια στον ουρανό 
μια χούφτα αστέρια να τραβήξουν, 
να τα κλέψουν;
 
Με μάτια ορθάνοιχτα παραμονεύουν
οι νύχτες της πανσέληνου, 
δεν είναι νύχτες 
γι’ αστροκλέφτες.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Οι άδειοι δρόμοι...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:48:23
Θοδωρής Βοριάς: [Οι άδειοι δρόμοι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ια']

Οι άδειοι δρόμοι 
μου ανοίγονται άφοβα 
και μου μιλούν, 
τ’ άστρα δυναμώνουν το φως τους
γιατί τους το ζητάω,
τώρα που κανένας δε ζητά 
τίποτε πια απ’ το σκοτάδι.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Φωνές με έντονα χρώματα...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:51:53
Θοδωρής Βοριάς: [Φωνές με έντονα χρώματα...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιβ']

Φωνές με έντονα χρώματα
κομμένες σε γράμματα,
άνοιξαν δικούς τους δρόμους
στους τοίχους.
 
Οι στάλες στο πεζοδρόμιο,
δεν είναι χρώματα,
είναι ρανίδες αγώνα,
περισσέματα οραμάτων,
δάκρυα από υψωμένα λάβαρα.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Η νύχτα δεν παρηγοριέται...]
Post by: wings on 06 Apr, 2024, 23:58:06
Θοδωρής Βοριάς: [Η νύχτα δεν παρηγοριέται...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιγ']

Η νύχτα δεν παρηγοριέται
με τ’ αδύναμα φώτα της πόλης,
θέλει στους δρόμους τον θίασό της·
 
φλεγόμενοι κάδοι σκουπιδιών,
βόμβες μολότοφ
κι εκρήξεις δακρυγόνων
τη θεραπεύουν 
από το αδυσώπητο σκοτάδι της.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς, Στρατευμένος
Post by: wings on 07 Apr, 2024, 00:02:06
Θοδωρής Βοριάς, Στρατευμένος

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιδ']

Τις νύχτες ξαπλώνεις κι ονειρεύεσαι
ανθρώπους που παραμένουν άνθρωποι,
κι ύστερα
–τόσα χρόνια το ίδιο όνειρο–
μαζεύεις σκόρπια κουρέλια αξιοπρέπειας,
να ράψεις μια σημαία για το τέλος,
για να σκεπάσεις την καρδιά σου
στην εξόδιο ακολουθία.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Κατά τις πεντέμισι...]
Post by: wings on 07 Apr, 2024, 00:08:21
Θοδωρής Βοριάς: [Κατά τις πεντέμισι...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιε']

Κατά τις πεντέμισι τα ξημερώματα
κάποιος θεός έστειλε στη σκοπιά σου
μια γυμνή γυναίκα να σε αφοπλίσει,
να ξεχάσεις σύνθημα και παρασύνθημα.
 
Δεν υποπτεύθηκες τίποτα·
χωρίς σύνθημα ο ήλιος δε θα βγει, 
χωρίς παρασύνθημα 
δε θα κοιμηθούν των τοίχων οι σκιές.
 
Δεν κατάλαβες τίποτα·
σου κλέψανε τη μέρα,
την ξεμοναχιάσανε άγγελοι λωτοφάγοι
και την ξεχάσανε σε δάση κι ερημιές.
 
Ώρα πεντέμισι, χαράματα, 
κανείς δεν πήρε είδηση
πως δεν θα ξημερώσει πια στην πόλη.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)
Title: Θοδωρής Βοριάς: [Αίμα στη νύχτα...]
Post by: wings on 07 Apr, 2024, 00:11:01
Θοδωρής Βοριάς: [Αίμα στη νύχτα...]

[Ενότητα Ανιλίνες]

[ιστ']

Αίμα στη νύχτα
Αίμα στη συνείδηση
Αίμα στο χαρτί.

Από τη συλλογή Νυχτερινές επιπλοκές (2008)