Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Θέλω

Θέλω να ζω επώνυμα στον κόσμο
Ν’ απολαμβάνω πολύ συμμετέχοντας στο Χρόνο
Να σκέπτομαι μακρυά, καθαρά
Ν’ αγαπώ και να υπομένω


Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Είσαι

Είσαι ένα μικρό πανέμορφο γαρύφαλλο
με χρώμα σαν το αίμα του θανάτου
Είσαι η σκιά π’ ακολουθεί το είναι μου
Μια ζωντανή χαρά το πέρασμά σου



Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Ανωνυμία

Στον κόσμο τον ανώνυμο
απόκτησε επώνυμο
και κούρσεψε τους γήινους παραδείσους

Μικρός το δέμας άγγελος
χωρίς φτερά αρχάγγελος
απόμεινε στο χείλος της αβύσσου

Ως καρτερούσε μοναχός
απλός, λιτός και ζωηρός
πρόσμενε μιά καλύτερην ημέρα
σκληρής ζωής και άνισης
καθώς περνούσε ακάθεκτος
στην όχθη της απέναντι χιμαίρας

Γλυκόπικρος ο λόγος του
για όνειρα κι' ελπίδες
ξεχάστηκε ρεμβάζοντας
σαν δέθηκε πισθάγκωνα
με μεταξένιες, άθλιες αλυσίδες


Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Φεγγαράκι

Φεγγαράκι μου λαμπρό
μες απ' της ελιάς τα φύλλα
μου λες το καλωσόρισες
με χάρη και λατρεία

Τέτοια νύχτα νάτανε
να ζήσω άπειρες φορές
όση κι' αν για αντίδοτο
προσφέρεται θυσία


Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, (Ενύπνιο) Έξοδος κίνδυνου

Κλείνει πίσω μου η πόρτα
Πάτερ Ημών
Δίχως λαλιά διέρχομαι όσα καιρούς φοβάμαι
Πάτερ Ημών
Αναζητώ τη σύντομη οδό που οδηγεί
εκεί όπου οι ορίζοντες του απείρου
με συντροφεύουν χωρίς αναστολές
Θέλω την πόρτα ν' αφήσω ανοιχτή
μήπως και η επιστροφή θα' ναι καλύτερη
αφού το μακρυνό ταξίδι παραμένει
ένα σιωπηλό ερωτηματικό.
Πάτερ Ημών
Διαβαίνω τα τελευταία σκαλοπάτια
της κλίμακας του αχανούς
Πάτερ Ημών
Σίγουρα άνοιξα την έξοδο κινδύνου


Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Αντοχές

Στο δρόμο μύριοι φίλοι
Στο σπίτι τόσοι δήμιοι
Κι’ όλοι μαζί ορχήστρα ξεχασμένη
Τραγούδι της ζωής αληθινό

Δικό σου και δικό μου το ναυάγιο
σε έναν κόσμο που αυτοκτονεί από πλήξη
Αλήθεια, ίσως είχα κάποιον άγιο
και άντεξα σε όσα μούχαν λείψει

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Άυλη μορφή

Έχω στήσει μιάν αιώρα στά ώρια πλάτη τ' ουρανού
Για να βλέπω, να ναυλώνω τ' αγαθά του κόσμου τούτου
Κι' έτσι να μπορώ να ψάλλω με την λύρα της ψυχής
Όσα λαμπερά δονούνε των ματιών μου τη θωριά

Κι' είσαι συ εκεί στη μέση λυγερόκορμος κι' ωραίος
Διαφεντευτής του κάλλους και της λάμψης του μυαλού
Κι' όπως ζωντανά σε βλέπω και σε νοιάζομαι όπως πρώτα
Περιμένω τη μεγάλη, την προβλέψιμη στιγμή
Που ξανά θα ενωθούμε σε μιάν αιώνια συμφωνία
Πιό πολύ θ' αγαπηθούμε σ' άυλη κι' αγνή μορφή

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (2012)

[Frederique]

Υβόννη Αθανασιάδου-Κρομμύδα, Άυλη μορφή Έχω στήσει μιάν αιώρα στά ώρια πλάτη τ' ουρανού Για να βλέπω, να ναυλώνω τ' αγαθά του κόσμου τούτου Κι' έτσι να μπορώ να ψάλλω με την λύρα της ψυχής Όσα λαμπερά δονούνε των ματιών μου τη θωριά Κι' είσαι συ εκεί στη μέση λυγερόκορμος κι' ωραίος Διαφεντευτής του κάλλους και της λάμψης του μυαλού Κι' όπως ζωντανά σε βλέπω και σε νοιάζομαι όπως πρώτα Περιμένω τη μεγάλη, την προβλέψιμη στιγμή Που ξανά θα ενωθούμε σε μιαν αιώνια συμφωνία Πιό πολύ θ' αγαπηθούμε σ' άυλη κι' αγνή μορφή

Yvonne Athanassiadis-Crommyda, Forme immatérielle J’ai installé un hamac entre les belles latitudes du ciel Afin de voir et d’engager toutes les richesses de ce monde Et aussi pouvoir chanter avec la lyre de mon âme Toutes les lumières qui scintillent sur toute l’étendue de ma vue Et toi, tu es là, colonne médiane, toujours svelte et beau Protecteur de la beauté et des lumières de l’esprit Et te revoyant vivant, je me soucie de toi comme auparavant J’attends la grande, l’inéluctable minute Qui à nouveau nous réunira dans une éternelle symphonie Et nous nous aimerons encore plus dans cette pure et immatérielle union

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (Γενάρης 2012) | Comme de menues ballades, Poèmes, Janvier 2012 (Traduction vers le français : Frédérique Marcou)

[Frederique]

Εωθινό Ένιωσα πως του παραδείσου μ'άνοιξαν πόρτες εωθινού κι' ήταν σαν ήχος της φωνής σου η πρόσκληση για άλλους καιρούς Μικρός ο κόσμος κι΄η αιθάλη έχει σκεπάσει τις γωνιές όπου εζήσαμε στα νιάτα μ' όρκους, ελπίδες και κραυγές Για ό,τι καλύτερο προσμένει στην πάσα γη της μοναξιάς ήρθες να πεις στα όνειρά μου γλυκούς καημούς αποκοτιάς Αλοίμονο! Έφυγες πριν χαράξει κι' η νύχτα μου' κλεισε τη θύρα Μα τι καλά που σ' έχω εντός μου στους δρόμους που οδηγεί η μοίρα

Aubade J’ai entendu les portes du paradis s’ouvrir au son d’une aubade comme un écho de ta voix m’invitant vers d’autres temps Petit est le monde et la suie en a recouvert les coins où nous avons vécu notre jeunesse avec nos serments, nos espoirs et nos cris Pour le meilleur qui nous attend sur cette terre de solitude tu es venu confier à mes rêves de doux et téméraires chagrins. Hélas ! Tu es parti avant l’aube et la nuit a refermé ma porte. Mais qu’il est bon de t’avoir en moi sur les chemins où nous mène le destin.

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (Γενάρης 2012) | Comme de menues ballades, Poèmes, Janvier 2012 (Traduction vers le français : Frédérique Marcou)

[Frederique]

Στων αστεριών το φως Πορεύτηκα στων αστεριών το φως αγκαλιά με των ονείρων μου το άρμα όταν το μέλλον μου' στέλνε φιλιά κι' ήταν όλα ωραία και μεγάλα Κι' είχα ντυθεί με των αγγέλων τη λαλιά κι' είχα νιφτεί με το νερό της ευτυχίας Κι' όλα μου φαίνονταν σα μιά καινούργια εμπειρία Κι' έτσι ο χρόνος κύλησε γοργά Κι' έτσι τα όνειρα γεράσανε και πάνε στο δροσερό το καλοκαίρι των πληγών και πίσω οι καιροί πια δε γυρνάνε Αλλοτινών καιρών η ξενοιασιά! Όπως τα σκέφτομαι κι' όπως τα νοσταλγώ με τη φαρέτρα μου όλο γλυκές εικόνες αναρωτιέμαι αν ποτέ θα ξαναδώ το φως των αστεριών μες τους χειμώνες

À la lumière des étoiles J’ai mené ma vie à la lumière des étoiles blottie dans le char de mes rêves quand mon avenir m’envoyait des baisers et tout alors était beau et grandiose Je m’étais vêtue des paroles d’anges je m’étais rafraichie dans l’eau du bonheur tout me semblait nouvelle expérience Mais le temps s’est vite envolé et les rêves ont vieilli et s’en sont allés vers l’été frais des blessures alors que le temps écoulé ne revient plus. L’insouciance était d’autres temps ! Tandis que je m’en souviens et que je les regrette, avec mon carquois rempli d’images douces, je me demande si jamais je reverrai la lumière des étoiles éclairer les hivers

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (Γενάρης 2012) | Comme de menues ballades, Poèmes, Janvier 2012 (Traduction vers le français : Frédérique Marcou)

[Frederique]

Ανωνυμία Στον κόσμο τον ανώνυμο απόκτησε επώνυμο και κούρσεψε τους γήινους παραδείσους Μικρός το δέμας άγγελος χωρίς φτερά αρχάγγελος απόμεινε στο χείλος της αβύσσου Ως καρτερούσε μοναχός απλός, λιτός και ζωηρός πρόσμενε μιά καλύτερην ημέρα σκληρής ζωής και άνισης καθώς περνούσε ακάθεκτος στην όχθη της απέναντι χιμαίρας Γλυκόπικρος ο λόγος του για όνειρα κι' ελπίδες ξεχάστηκε ρεμβάζοντας σαν δέθηκε πισθάγκωνα με μεταξένιες, άθλιες αλυσίδες

Anonymat Dans un monde anonyme il a pris un nom et pillé les paradis terrestres Ange de petite taille archange sans ailes il est resté au bord de l’abysse. Seul dans son attente simple, sobre et vif il attendait un jour meilleur d’une vie dure et inégale alors qu’impétueusement il passait sur la rive de la chimère opposée. Aigres-doux ses propos de rêves et d’espérances. Alors qu’il rêvassait de misérables chaines de soie dans son dos lièrent ses mains

Από τη συλλογή Σα Λιανοτράγουδα (Γενάρης 2012) | Comme de menues ballades, Poèmes, Janvier 2012 (Traduction vers le français : Frédérique Marcou)