Ευτέρπη Κωσταρέλη, Αλκοολούχα πορίσματα
IV
Η πτώση μοιραία λυτρωτική
ματιές κλεφτές
κάτω στον Άδη
κι ύστερα μοιάζει
λιγότερο χλωμή η Γη.
Εξοστρακίζεις την τελειομανία
αφήνεις τον ουρανό
και χωνεύεις ό,τι αναπνέει
κάτω από τον ορίζοντα.
Τώρα πια ξέρεις πώς είναι
να αναπνέεις
κάτω απ’ το χώμα
κι ίσως αρκείσαι
σε όσα πατούν με δύο ή τέσσερα
πόδια πάνω σε αυτό.
Μα κάτι μου λέει
πως το επόμενο φιλοσόφημά σου
θα εξιστορεί ότι άρχισες πάλι
να κοιτάς
πώς ερωτεύονται τα σύννεφα.
Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)