Μαρία Πισιώτη, Πείραμα
Αέρας, φωτιά, χώμα, νερό
στροβιλιστήκαν στο κενό.
Ένωση ιερή
έλαμψαν χρώματα,
σε διάσταση σκοτεινή.
Στου χωροχρόνου τον ιστό,
μπλέχτηκε κι ο ήχος
στο στροβιλισμό.
Πείραμα κάναν τη ζωή
σ' ανύποπτη στιγμή.
Αλαζονική η τελική μορφή
προσπαθεί να κρατηθεί
σε αιωρούμενο νησί,
έτοιμο να εκραγεί
απ’ τον πόνο και την οργή.
Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)