Τώρα εγώ θα βάλω ένα μικρό μπουρλότο. Για να ξαραχνιάσουμε λιγάκι. Καρφί δεν μου καίγεται τι είπαν κάποιοι θρησκόληπτοι εβραίοι πριν χιλιάδες χρόνια, καρφί δεν μου καίγεται τι λένε σήμερα οι προγάστορες υποκριτές με τις ανιψιές, τους ναύτες, και τους πάσης φύσεως επιβήτορες. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι ο λόγος και η πράξη της αγάπης που δίδαξε ο Χριστός αλλά και άλλοι δάσκαλοι στην πορεία της ανθρωπότητας. Ο λόγος που διαστρεβλώθηκε μετά από την κάθε εξουσία και ιδίως από το ιερατείο. Με αποτέλεσμα να έχουμε φοβερούς θρησκευτικούς πολέμους, ποταμούς αίματος, μια Ιερά Εξέταση, απερίγραπτη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους. Με αποτέλεσμα να μην είναι θρησκεία μας η αγάπη αλλά ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία και η τυπολατρία.
Αγαπητή μου FoReIgNeR, σε κατάσταση ζώου είναι αυτοί που μπαίνουν στην εκκλησία όπως τα βόδια μπαίνουν στον στάβλο. Σε κατάσταση ζώου μετατρέπει τον άνθρωπο η τυφλή υπακοή που απαιτούν από το «ποίμνιο» τους οι κάθε λογής ρασοφόροι. Τι σημαίνει «ποιμένας» και «ποίμνιο»; Ακριβώς αυτό. Είστε ζώα και εγώ θα σας οδηγήσω στο μαντρί σας.
Τέλος, ποια πράξη μπορεί να είναι περισσότερο κτηνώδης από το καθεστώς φόβου και τρόμου, από το καθεστώς καθυστέρησης που έχουν οικοδομήσει οι θρησκείες;
Οι πρώτες χριστιανικές κοινότητες, οι αγάπες, ήταν κοινόβια. Ήταν αναρχικές κοινότητες που ζούσαν με αλληλεγγύη και αγάπη. Θα έρθει κάποια εποχή που τα μέλη του κάθε ιερατείου θα φαντάζουν σαν άνθρωποι των σπηλαίων (που είναι). Μια εποχή πραγματικής αγάπης και ελευθερίας. Χωρίς το «δικό μου» και το «δικό σου», με κοινοκτημοσύνη και αλληλεγγύη όλων των μελών της ελεύθερης κοινότητας (comuna libre). Φυσικά με ελεύθερο έρωτα. Στην κοινότητα αυτή, το κάθε παιδί θα είναι παιδί του κάθε ενήλικα. Έχει κανείς εδώ κανένα πρόβλημα να αγαπήσει το οποιοδήποτε παιδάκι βλέπει στον δρόμο; Στην κοινωνία αυτή, ο καθένας θα θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τις πράξεις του και για όλα τα άλλα μέλη της κοινότητας. Στην κοινωνία αυτή, ο άνθρωπος θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς το φως, προς μία ανώτερη κατάσταση συνειδητοποίησης και εκπλήρωσης, όπως είναι ταγμένος. Και μην ξεχνάτε, η ουτοπία του σήμερα, είναι η απτή πραγματικότητα του αύριο.