Αλεξάνδρα Μπακονίκα

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ανοικτή γραμμή

Η ομίχλη καθυστερεί την αναχώρηση
από το αεροδρόμιο,
υπάρχει κίνδυνος ν’ αναβληθεί το ταξίδι∙
σαν τρελός με παίρνει στο τηλέφωνο,
έχει εξαντληθεί να με βλέπει παντού
χωρίς να με αγγίζει,
να φαντάζεται τη συνάντησή μας
σ’ ένα εξοχικό σπίτι
κι ο έρωτας στο πείσμα του καιρού
να μεγαλώνει.

Εδώ μας διακόπτουν,
η γραμμή αρχίζει να βουίζει,
ακούγονται ανακοινώσεις
μέχρι να φύγει το αεροπλάνο,
αν τελικά φύγει∙
προσπαθώ ν’ ακούσω τη φωνή του
κάτι μισές λέξεις, σχεδόν ψιθυρίσματα∙
δεν προλαβαίνει να μιλήσει∙
πρέπει να τρέξει για εισιτήρια,
φοβάται μόνο τη συνεχή αναβολή
του έρωτα
σ’ ένα λευκό αεροδρόμιο.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=HbI5HwJ6xfg

Στέφανος Κορκολής, Χορεύοντας τα κύματα
(ορχηστρικό με τον Στέφανο Κορκολή / δίσκος: Ήλιος θάνατος (2002))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα κοινό θέμα

Πέφτει βροχή, αέρας,
η θάλασσα αγριεύει,
καθόμαστε στην παραλία
και κοιτάζουμε τους νεαρούς
που παλεύουν με τ’ αγριεμένο κύμα.

Λέμε να δυναμώσει η μπόρα,
να τρέξουνε στην αγκαλιά μας.

Όμως αυτό ήταν μια υπόθεση,
ήταν μια τρέλα.
Εκείνοι γονάτισαν το κύμα,
πήραν την ψυχή του κόσμου
με τα τραγούδια και το σώμα τους

κι εγκατέλειψαν την υγρή άμμο
τυλιγμένοι την αγάπη, το χορό της βροχής
που δεν έγινε, που θα ήταν
η αρχή μιας υπέροχης γνωριμίας.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Roy Orbison - Oh, Pretty Woman (Monument Concert 1965) - YouTube

Roy Orbison and Bill Dees: Oh, pretty woman (1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η παρουσία της

Βραδιά υπέροχη,
άνθρωποι υπέροχοι,
όμως η μουσική απόψε δεν αρκεί
δεν γεμίζει,
ούτε οι κουβέντες ούτε τα χαμόγελα∙
η καμπυλόγραμμη γυναίκα
που όλοι μάταια γυρεύουν,
βυθισμένη, απόμακρη,
μιλάει ατέλειωτα για τέχνη,
δεν σηκώνει βλέμμα.

Η μοναδική παρουσία της επηρεάζει,
η αδιαφορία της πληγώνει,
αναπόφευκτα επιδρά επάνω τους,
καταλύει τη νύχτα.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Manos Hadjidakis - Vradini Epistrofi (Hamogelo Tis Tzokontas) - YouTube

Μάνος Χατζιδάκις, Βραδινή επιστροφή (ορχηστρικό)
(από το έργο Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άδειο δωμάτιο

Καθώς την περίμενε,
πάλευε και πάσχιζε να τελειώσει
το κείμενο μπροστά του,
ενοχλημένος, με σύντομες φράσεις
απαντούσε και στο τηλέφωνο∙
καθώς την περίμενε αγνοούσε
τακτές ημερομηνίες και χειρόγραφα.

Μόνο να επιστρέψει,
να μένει ανοικτό το φωτάκι του πικάπ
κι ο δίσκος να παίζει,
να μιλάνε για ταινίες το σαββατόβραδο,
για τρελές παρέες,
αναδυόμενα πάθη.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=njkCNWteRlM

Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Δημήτρης Γκούτης, Στο στενό δρομάκι (Σε τούτο το στενό)
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Ρίτσα Δημητριάδου (Ρία Κούρτη) / δίσκος 78 στροφών του 1959)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στενό δρομάκι

Έγραψε με μολύβι στον καθρέφτη:
«απόψε δεν έχω κέφι —
πάμε σινεμά ή συναυλία»,
δίπλα στην υπογραφή διέκρινα φευγαλέα
και την απαίσια όψη μου∙
εκείνο το βράδυ χωρίσαμε
σ’ ένα στενό δρομάκι,
σ’ ένα στενό δρομάκι μέσα στο πλήθος∙
ήμουν η αγάπη του που δεν περίμενε,
η ερωμένη που ήθελε ν’ αποφύγει,
μια άγνωστη που τον είδε τυχαία
να περιφέρεται εκεί όπου υπήρχαν στη σειρά
φωτεινές επιγραφές, χορευτικά κέντρα
και πολλή βοή για ό,τι έπρεπε
καθένας ν’ αποφασίσει.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγώνες ταχύτητας

Η «Αφροδίτη» περνάει τον «Ρινόκερο»
και τρέχει σαν βολίδα,
προσπαθεί να κρατήσει τη θέση της
αλλά ο «Κένταυρος» που την ακολουθεί επίμονα
μ’ ένα επιδέξιο χειρισμό
περνάει πρώτος
και γίνεται το αυτοκίνητο-θρύλος.

Η ζωντανή μετάδοση συνεχίζεται,
παρακολουθούμε την αποθέωση του νικητή,
τον ενθουσιασμό του πλήθους
που περικυκλώνει το αυτοκίνητο
και πανηγυρίζει.

Σηκώνουμε το τραπέζι
και το μεταφέρουμε δίπλα στο ανοικτό παράθυρο∙
αργότερα θα δείξουν σ’ επανάληψη
όλες τις φάσεις του αγώνα,
αλλά τώρα μας ενδιαφέρει
να βρούμε καρέκλες και ποτήρια,
η ατμόσφαιρα είναι έντονη, ερωτικά ηλεκτρισμένη,
όταν καθίσουμε στο τραπέζι
θα δουλεύουν τ’ αστεία, θα δουλεύουν
τα κρυμμένα αισθήματα.

Η ζωντανή μετάδοση συνεχίζεται.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έλξη

Διστάζω στους χορούς
και στα τραγούδια,
δεν λέω τσαχπίνικα αστεία,
μένω κλειστή και άπραγη
στη ζωντανή παρέα,
και το πιο περίεργο απ’ όλα
είναι ότι εσύ όλο και πιο επίμονα
με προσέχεις και με θέλεις,
με μια έλξη ακατανίκητη
που με πνίγει∙
γιατί είσαι ο πιο λαμπρός ανάμεσά τους,
είσαι πανέμορφος και δυνατός.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=TWbiVqlSMgc

John Lennon & Paul McCartney: A hard day's night (The Beatles, 1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μπαλκόνι

Πέταξε τη ρόμπα που φορούσε
κι έβγαλε το φόρεμα απ’ την ντουλάπα,
βρήκε τη χτένα, τα στολίδια
που της ταίριαζαν
κι ετοιμάστηκε χαρούμενη,
συμφιλιωμένη με το ευέλικτο κορμί της,
συμφιλιωμένη με τη σκληρή μέρα
που τελείωνε,

έπειτα φρόντισε τη διακόσμηση,
έβαλε αναψυκτικά στη σειρά,
το πικάπ με τους δίσκους
στο μπαλκόνι,
η βραδιά ήταν γλυκιά,
και προπαντός εκεί
θ’ άναβε το γλέντι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)

[wings]

ΜΗΤΣΙΑΣ MITSIAS  " ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ  " 1975 - YouTube

Λίνος Κόκοτος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κορίτσι με τα παντελόνια
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Αποχαιρετισμός (1975))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παντελόνι

Η ομορφιά θέλει να δείχνεται
δεν αντέχει τα σκεπάσματα.
Ήταν κάτι άλλο οι γοφοί της,
της ταίριαζε το εφαρμοστό παντελόνι∙
λίγο να ζέσταινε η μέρα
έβγαινε χωρίς παλτό,
ούτε μπουφάν δεν έριχνε στους ώμους της.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=YCm-KeTE2OU

Γιώργος Χατζηνάσιος & Γιώργος Κανελλόπουλος, Άσ' τους να λένε
(τραγούδι: Σταμάτης Κόκοτας / δίσκος: Διαδρομή (1973))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η κριτική

«Είσαι πολύ φλου», μου είπαν,
«δεν αρέσουν οι στίχοι σου,
αόριστα, πολύ αόριστα πράγματα».
Με τρόπο άλλαξα συζήτηση
ήμασταν μια μεγάλη παρέα
κι απέφυγα να δώσω εξηγήσεις.

Όσο κι αν μ’ επηρέαζε η έντονη κριτική
κι ήταν αγκάθι τα λόγια τους,
εκείνο το διάστημα κρατιόμουν καλά
κι ερωτικά με υπολόγιζαν,
αναζητούσαν τη συντροφιά μου∙
εκείνο το διάστημα έγραφα συνέχεια
για τη ζωή που έσφυζε γύρω μου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εξόντωση

Κι οι πιο απίθανοι άνθρωποι
έρχονται με κάτι άγριες φωνές
να με τρομάξουν, να μ’ εξοντώσουν.

Όταν με λιώσουν, ζωντανεύουν,
και το κορμί μου αδύναμο,
χωρίς πνοή,
κορμί για πέταμα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=-9NFtNVHtn4

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Τριπολίτης, Άρλεκιν
(δίσκος: Ο Θάνος Μικρούτσικος τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο (1998))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιβλία τσέπης

Πουλιούνται αβέρτα στα περίπτερα
ερωτικά βιβλία τσέπης
– ιδίως για γυναίκες.

Και ιδού η συνταγή:
οι εραστές είναι νέοι και ωραίοι,
το περιβάλλον πλούσιο, παραδεισένιο∙
υπάρχει φλόγα, υπάρχει πάθος,
ωστόσο οι έρωτες παραμένουν
διακριτικά ρομαντικοί.

Φτηνές συνταγές κι όμως πουλιούνται∙
έχω δει με τι μανία τις διαβάζουν,
όπως τα περιοδικά μόδας, τ’ αστυνομικά
κι άλλα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η εικόνα

Η ψυχή σου με ηρεμεί
και το σώμα σου μ’ ελκύει,
και δεν υπάρχει τίποτα μίζερο
και τιποτένιο
σε όσα έζησες σε ό,τι είσαι∙
κι αυτή είναι μια τέλεια εικόνα
για να σε απομονώσω
και ν’ αντιπαρέλθω το πάθος μου
για σένα
– όμως οι κινήσεις σου κρύβουν
έναν ανυπέρβλητο, έναν ζωικό ερωτισμό
κι αυτό είναι η πιο μεγάλη δυσκολία.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γλυκό απόγευμα

Το σχήμα της πλατείας,
το σχήμα των σπιτιών που την καθόριζαν,
με φωτεινές καμάρες, υπαίθρια εστιατόρια
και καφετερίες.
Σ’ αυτόν τον χώρο συνωστίζονταν η νεολαία,
κατέκλυζε τα πεζοδρόμια,
δεν άφηνε τραπέζι για τραπέζι.

Η ματαιότητα κι η τρυφηλή ζωή της πόλης
πνίγονταν, διαχέονταν
μες στο γλυκό απόγευμα.

Κι όμως ήταν αναπόφευκτο:
σ’ αυτόν τον χώρο που έπηζε η ομορφιά
μπήκα με δέος.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=GmLb-V3qAh0

Γιώργος Μητσάκης, Γυναίκα με δύο άντρες (1952)
(τραγούδι: Άννα Χρυσάφη & Γιώργος Μητσάκης)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δύο άντρες

Στο τραπέζι της μεγάλης παρέας
κάθισα ανάμεσά τους,
με ήθελαν και οι δύο, ήθελα και τους δύο
– δεν ξέρω ποιον περισσότερο∙
η νύχτα θα περνούσε μ’ αυτή την επιθυμία
που δεν θα γινόταν ποτέ πράξη∙
κι όμως κανείς όσο εμείς οι τρεις
δεν σκόρπισε τόσο κέφι εκείνο το βράδυ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)