Αλέξανδρος Ίσαρης, Horror a Manos Llenas
Λοξοδρομώντας βρίσκουμε τον σωστό δρόμο.
Πρέπει να συνεχίζεις, πρέπει να προχωράς
Συνεχίζω, λοιπόν, μαθαίνοντας από την ένδεια κι απ’ τη σκιά.
Η χάλκινη πλευρά του απογεύματος
Κι οι πληγωμένοι άγγελοι στην πόρτα
Το πρόσωπο στραμμένο προς το πέλαγος
Και η ψυχή σκυφτή.
Τους κραδασμούς των άλλων αφουγκράζομαι
Κάτω απ’ τα φώτα τής εσπέρας.
Πρέπει να συνεχίζεις, θα συνεχίσω λοιπόν.
Χτίζοντας φράσεις, κι άλλες φράσεις
Με στολίδια και με μαιάνδρους
Με ψεύδη και χειρονομίες άχρηστες
Καμπύλες, τεθλασμένες περιττές
Στης αιωνιότητας τους χάρτες
Κουρδίζοντας τη σκέψη
Κολυμπώντας στις παγωμένες λίμνες του έρωτα
Με μια βαλίτσα να με περιμένει στην αποβάθρα.
Να τι σημαίνει να ’σαι άνθρωπος:
Χούφτες γεμάτες φρίκη.
Από τη συλλογή Οι Τριστάνοι (1992)