Χρυσούλα Βακιρτζή

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Επιλογή

Ας μείνει μόνο
η αίσθηση της
βροχής, σε ώρες
που ασκητικοί ιερείς
– θα καταθέτουν υπέρ
των ενστίκτων ή
τ’ ουρανού. Μεταλλικές
και χημικές παραλλαγές
μετουσιώνουν
την ύπαρξή μου...
εδώ, η αστάθεια δεν
έχει παραλλήλους.

Αφύλαχτη διάβαση
η κάθε «επιλογή».


Πλαισιώνουν οι χλευασμοί,
τα στεγνά σου χείλη.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Κύκλος

Σπασμένο
κατάρτι η
ψυχή μου.
Το όλο σύμπαν
με καλεί,
ενώ προσφέρω
τον σύσσωμο
εαυτό μου.
Υδάτινη τέφρα
που αναλώνεται
σε τεκμήρια
θριάμβων.
Ανέλπιδα.
Προσεκτικά.


Και σα να προσποιούμαι.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Βωμός

Σε νιώθω
είσαι το
αγρίμι
μέσα μου.
Ο βωμός
– τίνος;
Ογκώδης
η δίψα κι
εγώ απαιτώ
μελλοντικά
εδάφη ή μια
παραβολή
για να μην
αφανιστώ.
Τυπικά.
Αβάσταχτα,
σχεδόν ανίερα...

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Σύμβολο

Αβάσταχτο,
πενιχρό το
σχήμα σου.
Ήρεμα σχετικά,
αφομοιώνω την
κινούμενη άμμο
– σαν σύμβολο.
Αλληλουχία ή
πληρότητα εξορίας.
Σίγουρη αποδοχή
η εξουσία. Μόνο
που ένας χάρτινος
ήλιος πάλλει
στα χέρια μου
τόσο άμεσα.

Κίτρινο το σκοτάδι.
Υποχωρώ ανύπαρκτη...

σχεδόν αυθαιρετώ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Κάθοδος

Η άνοδος
καθοδική,
έτσι που με
παγίδευσαν
οι ξένοι εφιάλτες.
Ενώ τα μηνίγγια
σφυροκοπούν...


ξεσκίζω τις
σάρκες μου
ή εσένα;

Ένας λιτός εξαγνισμός
λάμπει στα κάτοπτρα.

Και σ’ όσα είχες κάποτε
επίμονα χλευάσει.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίλογος

Δεν υπάρχει
καμία Μοίρα
να δεχτώ,
μόνο αυτή η
ετοιμότητα
– που υγραίνει
τα χέρια
και μοιάζει
με υποταγή...

Ανάδρομα
ο επίλογος.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Απειλή

Τώρα...
οι σκέψεις μου
δεν έχουν
αυξημένη φοβική
καταβολή.
Ενώ η πέμπτη
Μέδουσα
προσμετρά τις
επόμενες απειλές της

ή μήπως τη βόρεια
λύτρωση των αισθήσεων
και της διαύγειας;

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Καταλύτης

Ελώδεις
εκτάσεις
διεκδικούν
το όραμα...
Εχθρική
κάθε μετάβαση,
σαν όρος
εξάντλησης
ή εφεύρεσης.
Κι οι δρόμοι
ελεύθεροι
για όσα ήθελα
– για μένα.

Καταλύτης
το αόριστο
που εκπνέει.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αλώβητα

Τα χέρια
σπαράζουν
τραντάζοντας
θεμέλια.
Κραυγή.
Κι ο κόσμος
βουβός.
Αδιάφορος...
Να εγγυάται
το αλώβητο
(της σήψης μου).

Πολλαπλά

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Αυτούσια

Στην εποχή
των παγετών,
η φυλακή μου
δεν έχει σύνορα.
(Θα κληθούν
αυτούσιες
οι δεσμίδες.)
Είτε εγώ...


Με παροχές
Συμπληγάδων.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Εστία

Στα αιχμηρά
σχήματα της
πραγματικότητας,
επείγει και
τούτη η
αποκαθήλωση
– χωρίς κάποια
δυνατότητα
για ενστάσεις
Με συνθλίβει
η εστία μου...

Όσο ποτέ.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Θρόμβος

Απώθηση
και θρόμβος...
το τέλος
– σαν ήχοι
που σβήνουν.
Ξέθωρα όλα
όσα με κάλεσαν
εδώ. Να
συστηθώ,
σαν αίμα,
σαν σώμα που
μετουσίωσε την
απόσταση.
Ρακένδυτες
εποχές
εμμένουν.
Πρακτικά.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίκτητα

Καλύπτω με
άλγος φυσικό
ως και την πιο
βαθιά σχισμή μου.
Μόνο έτσι θα
γίνουν φωτεινά
τα αδιέξοδα που
χρεώθηκαν οι
φωσφορίζουσες
επιγραφές.
Γι’ αυτό, λοιπόν,
ησυχάστε.

Αδέσμευτα.
Επίκτητα.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Συνδρομή

Υπήρξα ο πιο
δυνατός κρίκος
της αμηχανίας σου.
Έκρυβα μέσα μου
τη σπηλαιώδη
σιωπή που είχες.
Τώρα, ο χρόνος
δεν παγώνει σε
πρόχειρους ορίζοντες,
στα τεθλασμένα σύνορα.
Αλληλουχία οι
φυλακές μου.
Και τα τουβλάκια
πλαστικά.


Μια αμοιβαία
συνδρομή στη
μοναξιά μας.

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)

[wings]

Χρυσούλα Βακιρτζή, Επίδραση

Χάθηκα,
σε πλήθη
ανώνυμα.
Εικονικά.
Ζήτησα
πρόχειρο
καταφύγιο
και μια μορφή
αιχμηρή που
οξύνει επικίνδυνα
τις άμυνες.
Μη με ζητήσεις.
Επιστρέφω
από άλλη οδό,
δίχως καμία
μεσολάβηση.


Η πραγματεία
διαφέρει – ως
προσφορά

η επίδραση

Από τη συλλογή Υδάτινη τέφρα (2008)