Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 17 Mar, 2007, 19:57:00

Title: Γιάννης Καρατζόγλου
Post by: wings on 17 Mar, 2007, 19:57:00
Γιάννης Καρατζόγλου

(https://img167.imageshack.us/img167/6118/karatzoglou.jpg)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946. Σπούδασε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων στη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακά μαθήματα στη διοίκηση επιχειρήσεων στη Μεγάλη Βρετανία. Από το 1975 και μετά εργάστηκε ως διοικητικό στέλεχος επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Έχει επίσης ασχοληθεί με την ιστορία της λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης και τη λογοτεχνική κριτική.

Ποιητικές συλλογές:
«Ένα καλοκαίρι», ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1970
«Δ Ξ Θ», ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1975
«Πρατήριο καυσίμων», εκδ. Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη, 1982
«Αποσβέσεις. Ποιήματα 1965-1986» (συγκεντρωτική έκδοση), εκδ. Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1987
«Αποτελέσματα χρήσεως», εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 2006
«Πηγαίος κώδικας» (ποιητική διαδρομή 1964-2009), εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 2009
«Εγγραφές κλεισίματος», εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη, 2017

Μελέτες:
«Η λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης» (σχέδιο μελέτης), 1978
«Ο αφανισμός των ελληνοεβραίων της Γαλλίας 1942-1944», εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα, 2014
«Το ημερολόγιο Κατοχής του Βενιαμίν Χαΐμ Καπόν», εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα, 2018

Ανθολογημένα ποιήματα:


Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και πεζογραφήματα του Γιάννη Καρατζόγλου (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=20513.0).


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα δάση καίγονται
Post by: wings on 25 Aug, 2007, 13:01:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Τα δάση καίγονται
 
[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Κοντεύει να καταργηθεί κι αυτό το καλοκαίρι∙
μετρώντας το σε τραγούδια, φτάνει η ώρα των ρεμπέτικων
μετρώντας το σε άμμο, τα βήματά μας λιώνουν
μετρώντας το σε αγάπη, καίγεται σαν δάσος.

Όμως τα τραγούδια στομώνουν∙ η άμμος θύμα
ανεύθυνης αμμοληψίας∙ η αγάπη έχει ανάγκη
επιβραδυντικά υγρά.

Τα δάση καίγονται σαν την αγάπη μας,
κι εσύ, ανάμεσα στους άλλους, αμέτοχος θεατής.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τέλος Αυγούστου
Post by: wings on 31 Aug, 2007, 21:10:52
Γιάννης Καρατζόγλου, Τέλος Αυγούστου

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Τέλος Αυγούστου και το φεγγάρι του απολογητικό
που λέει, όσοι πρόλαβαν ενθύμια σπείραν
και τώρα μνήμη.

Τέλος Αυγούστου η καρδιά μαύρο λιθάρι
τα τσίπουρα θα βγουν στον νέο τρύγο
από σταφύλια μαύρα.

Τέλος Αυγούστου τα τραγούδια έχουν πια σωθεί
οι αναμονές δεν έχουν τίποτα να δουν
πλην του χειμώνα.

Τέλος Αυγούστου μας φορτώσαν σαν σακιά
με μια μπουκιά κατάστρωμα κι άλλοι αμπάρι
στη μαύρη Ελλάδα.

Τέλος Αυγούστου πάντα κλαίγανε οι μάνες γοερά
για τα τσιφλίκια και τα σύκα της πατρίδας
για τους χαμένους.

Τέλος Αυγούστου μ’ άφησες και μπήκα φυλακή
χρόνους οκτώ σε κάτεργα εκδίκησης
χωρίς αγάπη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Ας αποχαιρετήσουμε, λοιπόν, το καλοκαίρι μ' αυτό το λυπημένο ποίημα του Γιάννη Καρατζόγλου, ελπίζοντας ότι το φετινό φθινόπωρο θα 'ναι καλύτερο από τον Αύγουστο που «σβήνει» απόψε ενώ τα δάση καίγονται (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11764.msg89991#msg89991) ακόμα.
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τέλος Αυγούστου
Post by: banned on 31 Aug, 2007, 22:51:26
Να επισημάνουμε εδώ κάτι πολύ ενδιαφέρον. Στο συνέδριο για την Ποίηση της Θεσσαλονίκης που οργανώθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη το 2001, η ομιλία του Γιάννη Καρατζόγλου είχε ως θέμα την «Ιστορική μνήμη στην ποίηση της Θεσσαλονίκης κατά τον 20ό αιώνα». Ως ιστορικός, λοιπόν, ο Καρατζόγλου έχει την τάση και την ευχέρεια να συνδυάζει σε αρκετά ποιήματά του τα ιστορικά γεγονότα με τον προσωπικό του πόνο.

Εκτός από τη Μικρασιατική καταστροφή στην οποία προφανώς αναφέρεται, τον Αύγουστο είχαμε και άλλες τραγωδίες του ελληνισμού. Τη Μεταξική δικτατορία την 4η Αυγούστου του 1936 και τον δεύτερο Αττίλα στην Κύπρο την 13η Αυγούστου του 1974.
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τέλος Αυγούστου
Post by: wings on 01 Sep, 2007, 14:13:33
Τόλη, θαρρώ πως πάντα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα δημιουργούν, επιτείνουν ή επηρεάζουν ποικιλοτρόπως τον προσωπικό πόνο των ανθρώπων.

Ναι, στο ποίημα τούτο ο Γιάννης Καρατζόγλου κάνει ευθεία αναφορά στη Μικρασιατική καταστροφή που αποτέλεσε ορόσημο για τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων, προσφύγων και μη. Εξάλλου εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ποιητή από τη Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα των προσφύγων, όπως τη χαρακτηρίζει ο αγαπημένος μου Γιώργος Ιωάννου, και μάλιστα (αντιγράφω από το βιογραφικό τού Καρατζόγλου στη σελίδα: http://www.karatzoglou-poems.gr/) έναν άνθρωπο που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946 από πατέρα μακεδόνα και μητέρα πρόσφυγα (Μικρασιάτισσα).
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ξέμεινε πάλι νύχτα
Post by: wings on 18 Oct, 2007, 21:36:56
Γιάννης Καρατζόγλου, Ξέμεινε πάλι νύχτα

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Ξέμεινε πάλι νύχτα παίζοντας πιάνο έναν πόθο κίβδηλο
νυχτερινές φαντασιώσεις για μια ανύπαρκτη κόρη κερασιάς
εκλέγοντας συγχορδίες ελάσσονες και φαντασίες impromptus
ολόγιομη να δίνεται σε χρώμα μοβ στους κουρασμένους του αστραγάλους
και να κατάγεται, λέει, από φθινοπωρινούς ονειρικούς αμμόλοφους
με καταρράχτες της σιωπής που γυμνή τη λούζει έρωτα...

Άσ’ τα να πάνε. Γεροντοέρωτες γεροντοαγκαλιές ψιμύθια του χρόνου.
Και μόνο το ονειρικό της χαμόγελο διαιρεί τα χρόνια του
Κι αυτό του φθάνει.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η θάλασσα
Post by: wings on 25 Oct, 2007, 14:15:03
Γιάννης Καρατζόγλου, Η θάλασσα

[Ενότητα Κομματική επαφή (1972-1978)]

Σ’ όλη μου τη ζωή ήθελα ένα σπίτι
που να βλέπει στη θάλασσα, έλεγε
να βλέπω θάλασσα να κοιτώ να φεύγω.

Και σκύβει απ’ το μπαλκόνι, ανάμεσα σε κάτι
φυλλωσιές και δυο πελώρια μέγαρα φαίνεται ένα κομμάτι θάλασσα
δύο επί τρία στην όρασή του
αγορασμένο με το εφάπαξ και χιλιάδες συντάξιμα ημερομίσθια.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fclaude-monet.org%2Fartbase%2FMonet%2F1882-1882%2Fw0732%2Fapc.jpg&hash=14b01138cac23b549a6278e26d1d3714529b32e9)

Claude Monet: La Maison du pêcheur, Varengeville, 1882
Museum Boymans-Van Beuningen, Rotterdam, NL
Πηγή: intermonet.com (http://www.intermonet.com)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη
Post by: wings on 29 Oct, 2007, 00:29:21


(https://img137.imageshack.us/img137/8513/stavroudiagonios.jpg)

Διαγώνιος (αριστερά) και Τραμ Singer (δεξιά)
Και οι δύο πίνακες είναι από το ιστολόγιο του Θεσσαλονικιού ζωγράφου Γιάννη Σταύρου (https://yannisstavrou.blogspot.gr/).
                               (https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg685.imageshack.us%2Fimg685%2F792%2Fstavroutramsinger.jpg&hash=cd96a39c1f16e7d53a3ac327952484ee5732f677)

Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Μία η ώρα Κυριακή είχε κοκκινίσει στον φούρνο το ψητό.
Δυο φράγκα ψηστικά ένα η Μακεδονία ρέστα από τάλιρο δικά του∙
κατέβηκε δυο δυο τις σκάλες για να προκάνει το ταψί
να πει στο μεταξύ ένα γεια στον Γιάγια, στον Καλαμπαλίκη.
Τρέχοντας στο λιθόστρωτο γιατί θα άρχιζε του Μαμάκη η εκπομπή
σήμερα θα ’χε Πεγκ, καρδούλα μου με τη Λαμπέτη.

Όλη η χωμάτινη πλατεία λουζόταν φως και ακινησία
η Κόκκινη Εκκλησία σχόλασε νωρίς χωρίς βαφτίσια.
Κόκκινος Σεπτέμβρης της πόλης μας γλυκός, Κυριακή κοντή γιορτή
το βράδυ θα παγαίναμε όλοι Έκθεση, είχε πει ο πατέρας.

Πενήντα χρόνια αργότερα ποιητής μεσήλικας, ανασύρει γεύσεις
οσμές ανάσες και τοπία άλλης εποχής που έρχονται και φεύγουν
σαν τραμ ορμητικά της Εγνατίας σε μια σκαλομαρία στη μνήμη.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Ο υπέροχος μεσήλικας ποιητής... σ' ευχαριστούμε, Γιάννη Καρατζόγλου! Για τη μυρωδιά του κυριακάτικου ψητού που μας έσπασε τη μύτη, για την αγαπημένη φωνή της Έλλης Λαμπέτη τ’ απομεσήμερο στο ραδιόφωνο, για τον γλυκό κόκκινο Σεπτέμβρη της πόλης μας. Για τα χρώματα και τ’ αρώματα που μας χάρισες.

Μου κρυφογνέφει αυτό το ποίημα, από τότε που το πρωτοδιάβασα, να το συνοδεύσω με μια ζωγραφιά της αγαπημένης μου κουκλίστικης Κόκκινης Εκκλησιάς ή έστω της ΔΕΘ πριν από 50 χρόνια, αλλά δεν του έκανα το χατίρι.

Το τραμ που «κένταγε» όλη την πόλη και πέρναγε κι από την Εγνατία κι από τη Τσιμισκή κι από τη Διαγώνιο με προκαλεί για μια σκαλομαρία (σκαρφάλωμα στα πίσω σκαλιά του τραμ και διαδρομή τζάμπα) στη Θεσσαλονίκη του ονείρου και ο Γιάννης Σταύρου, λες και διάβαζε πριν από χρόνια τις τωρινές μου σκέψεις, έχει ήδη έτοιμες κάποιες πολύτιμες ζωγραφιές για τούτη τη νοσταλγική περιήγηση στην παλιά Θεσσαλονίκη. Κι είναι μια πρόκληση που δεν μπορώ να της αντισταθώ. :-)
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη
Post by: mavrodon on 29 Oct, 2007, 00:37:29
Έξοχο ποίημα και φανταστικοί πίνακες! Μπράβο, Βίκυ.

Μας κάνεις και αναπολούμε μια Θεσσαλονίκη που έφυγε.

Όμως, όπως λες, «εις πείσμα των Ελλήνων» η πόλη μας είναι μια από τις ωραιότερες πόλεις της Μεσογείου. Ελπίζω να μην την καταστρέψουμε και άλλο!
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη
Post by: wings on 29 Oct, 2007, 00:44:48
Θωμά, όποια βλακεία και κακογουστιά κι αν κάνουμε, η ίδια η πόλη αντιστέκεται. Εξάλλου αυτή ξέρει καλύτερα από εμάς. Εμείς ερχόμαστε και παρερχόμαστε ενώ εκείνη ζει πάνω από 23 αιώνες τώρα. Άρα, μάλλον είναι πιο μάγκας από εμάς όλους. :-)

Χαίρομαι που σου άρεσε ο συνδυασμός του ποιήματος με τους συγκεκριμένους πίνακες. Εδώ και ώρες έβλεπα μια τους στίχους και μια τους πίνακες και ένιωθα να ομορφαίνει η διάθεσή μου. :-)
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη
Post by: mavrodon on 29 Oct, 2007, 00:57:40
Έκανα και εγώ σκαλομαρία, αλλά με μέτρο. Εκτός από την κεντρική αρτηρία που διέσχιζε την πόλη κατά μήκος της, υπήρχε και μια ακόμη γραμμή που ξεκινούσε από το Χαριλάου, στο ύψος της Παπαναστασίου, και περνούσε κατά μήκος της οδού 25ης Μαρτίου και της Θεμιστοκλή Σοφούλη μέχρι το Καραμπουρνάκι. Εκεί πηγαίναμε για τα μπάνια μας και στον Όμιλο (Τάμαριξ). Θυμάμαι, μια φορά που με τίναξε το ρεύμα και βρέθηκα κάτω στο πλακόστρωτο της 25ης Μαρτίου με τους κυβόλιθους.

Όσο για το άρωμα των ψητών που φέρναμε από το φούρνο της γειτονιάς, εγώ γνωρίζω πόσες στάσεις έκανα για να «τσιμπήσω» καμιά λαχταριστή ξεροψημένη πατάτα!
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Σκαλομαρία στη μνήμη
Post by: banned on 29 Oct, 2007, 01:21:51
Oι κεντρικές γραμμές του τραμ ήταν δύο, Θωμά. Η μία από Λεωφόρο Στρατού, Αγγελάκη, Εγνατία, με στροφή στο Βαρδάρι και η άλλη από Βασιλίσσης Όλγας, Παύλου Μελά και Τσιμισκή με στροφή στο Φλοκάκι. Το τραμ της συμπληρωματικής γραμμής (συνήθως με ένα βαγόνι) ήταν εκείνο που παίρναμε από την πάροδο της Παπαναστασίου όταν γυρίζαμε απ' το Ανατόλια, για να αλλάξουμε παρακάτω στην κεντρική γραμμή της Εγνατίας.

Υπάρχει η νοσταλγία για όσα έζησε κανείς και η νοσταλγία για όσα δεν έζησε. Τις έχω νιώσει και τις δύο και δεν ξέρω ποια είναι πιο οδυνηρή. Πάντως το ωραιότατο ποίημα του Γιάννη και ο εξαίσιος πίνακας του Σταύρου εμένα μου θυμίζουν τα εφηβικά μου χρόνια με ένα πόνο σχεδόν αφόρητο. Μπράβο, Βίκυ.
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η Παληομάνα
Post by: wings on 02 Nov, 2007, 00:25:23
Γιάννης Καρατζόγλου, Η Παληομάνα

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Δυο τρία μίλια ευθεία μπροστά απ’ το Όλυμπος-Νάουσα
βαθαίνει απότομα η θάλασσα δέκα οργιές, όπου σαπίζουνε
χιλιόχρονα φύκια, βυθισμένες γαλέρες, τόνοι οργανικά
και το Φετχί Μπουλέντ ακόμη, οξειδωμένο.
Εκεί ακριβώς αναδύονταν μέσα στη νύχτα, κάθε νύχτα, ένας ύφαλος
που μεγεθύνονταν κατόπι και γινότανε νησί επίπεδο, πλατύ
κι ύστερα άλλοι ύφαλοι φύτρωναν ο ένας μετά τον άλλο
και σχημάτιζαν μία λεπτή λωρίδα γης με γκρέμια γύρω τους και βράχια.

Και μες στον ύπνο μου ξεκίναγα από κει κι ακροβατούσα πάνω τους
ισορροπώντας με μικρές παραλλαγές του τρόμου
συχνά με κίνδυνο να πέσω στις καταβόθρες του ονείρου
προχωρώντας να σε βρω μαγνητισμένος απ’ των κυμάτων τις σκιές.

Ώσπου μια χαραυγή μετά από χρόνια, αφού βάδισα ώρες πολλές
και προφανώς κουράστηκα, ξυπνώντας με μια κράμπα βασανιστική
είδα στο φως ξεκάθαρα τι όλα τούτα σημαίναν.

(Πώς στην αρχή, τον πρώτο καιρό δεν το ένιωσα, πώς
βαθμιαία εισερχόταν η αρρώστια μες στο αίμα μου
αλλοίωνε τους ιστούς, διέλυε το συκώτι και τη σπλήνα
σαπίζοντας τα γάγγλια τους αδένες και τις υποφύσεις.

Πώς βαθμιαία τα εύκολα γέλια κατρακύλησαν σε δύσμορφα χαμόγελα
και γρήγορα φεύγανε οι γιορτές χωρίς να γιορτάζω τίποτα
δίχως σκοπό επέτειοι, αμήχανα καρναβάλια, χαράμια Πάσχα
και πέρναγε η άνοιξη χωρίς τις φουσκοθαλασσιές
τα καλοκαίρια πέφτοντας διαρκώς μια γκρίζα μουσική.)

Ήσουν εσύ που με τα χρόνια μίσευες αλλά εδώ είχες πάντα ρίζες
να παρακολουθείς, να ελέγχεις, να ρυθμίζεις για να μπορείς να τιμωρείς
μικρό νησάκι σκαιής εκδίκησης στις εκβολές, στην Παληομάνα
που μια στενή στεριά το ενώνει με τη μήτρα του, την πόλη και εμένα
για να περνάνε βάναυσα οι εποχές αφήνοντας πίσω διάλυση και όζους.

Όχι μόνο με χάλασες, με γκρέμισες, με σακάτεψες,
αλλά έφτιαξες και μια υπόγεια ενύπνια γραμμή να μας ενώνει
για να γεμίζει τη ζωή μου κατάρες και αναθέματα, ως το τέλος.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Για τους αμύητους στην ιστορία της πόλης μας εξηγώ περί Φετχί Μπουλέντ και Νικ. Βότση:

Στις 18 Οκτωβρίου 1912 το ελληνικό τορπιλοβόλο αρ.11 με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση μπήκε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης απαρατήρητο κάτω από την μύτη των πυροβολείων του Καρα-μπουρνού ανατίναξε με δύο τορπίλες το γερασμένο Τουρκικό θωρηκτό Φετχί Μπουλέντ το οποίο με τις μεγάλου βεληνεκούς πυροβολαρχίες του είχε αναλάβει την προστασία της πόλης από ξηράς και θαλάσσης. Το γεγονός αυτό είχε σημαντική επίδραση στο ηθικό των αμυνομένων Τούρκων και επηρέασε την απόφαση του Ταξίν Πασά να παραδώσει την πόλη στον προελαύνοντα Ελληνικό Στρατό.
Πηγή: Wikipedia (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84_%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Απιστία
Post by: wings on 21 Nov, 2007, 22:51:49
Γιάννης Καρατζόγλου, Απιστία

Σε βρίσκω
σ’ όλα τα φιλιά της
νόμιμης.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πλασιέδες
Post by: wings on 11 Dec, 2007, 13:41:45
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πλασιέδες

Δευτέρα πρωί ξεκινάνε οι πλασιέδες για τη Μακεδονία
στο πίσω κάθισμα κρεμάστρες με κουστούμια                                                                     
το παλικάρι ο Μαργαρίτης σε κασέτες
φοράν τη ζώνη ασφαλείας πριν απ’ την Εθνική οδό
ανεβαίνουν Κέλλη κατεβαίνουν Βεύη
λαχανιαστά για να προλάβουν τους πελάτες στην Κοζάνη
μην κλείσει η αγορά στη Σιάτιστα
μη φύγει ο μεγαλέμπορας στα Βοδενά.

Και κει κατά τις δέκα κλείνονται όλοι
εχθροί, αντίπαλοι, ανταγωνιστές και φίλοι
πλασιέδες φαρμάκων, απορρυπαντικών, βιβλίων και σερβίτσιων
μαζεύονται στο μπαρ και περιμένουν
να ’ρθει κι ο τελευταίος για να ξεκινήσουν
να πιουν τον άμπακο σε μια ταβέρνα κοντινή
μακριά από φάρμακα, απορρυπαντικά, γραμμάτια και πιστώσεις
ίσαμε νά ’ρθει η Παρασκευή.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος
Post by: wings on 15 Dec, 2007, 21:24:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Λυσσομανούσε απόψε ο βαρδάρης όλη νύχτα,
έσπρωχνε γλάστρες στα μπαλκόνια, έσπαγε τζάμια
έσειε τέντες, δέντρα κι αυτοκίνητα και φορτηγά
μόνες τους χτύπαγαν οι καμπάνες της Οσίας Ξένης
νωρίς για ύπνο έπεσα, κουκουλωμένος όνειρα
ώσπου με πυροβόλησε η αστραπή του ήλιου.

Πρωί κι η πόλη ένα σκουπίδι, κλαδιά κομμένα με μανία.
Αρματωμένος πάλεψε ο καιρός τη μνήμη σου να επαναφέρει:
σαν χτες το βράδυ γιόρταζες πριν δέκα χρόνια δολοφονικά.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μετά το τέρμα
Post by: wings on 18 Dec, 2007, 16:45:39
https://www.youtube.com/watch?v=BxJXEz7y8YM

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Χειμωνιάτικος ήλιος (1987))


Γιάννης Καρατζόγλου, Μετά το τέρμα

Εδώ που φτάσαμε θέλω κάτι να κρατήσω
λίγο απ’ τα φιλιά μας, λίγο απ’ τα θραύσματα,
ας μείνει κάτι, έστω ανεπαίσθητο, μες στην κοιλιά μου
ή λίγα ζωντανά μικρόβια απ’ την παρουσία σου.

Λέω, και πιστεύω, πόσο ο ερωτάς μας ήταν ανώφελος:
δεν τα κατάφερε, ας πούμε, να μη στείλουν τον Γιάννη στα νησιά
δεν είχε να κάνει με το ξύπνημα της εργατιάς,
δεn βοήθησε καν σε επίπεδο τοπικής ανταρσίας.

Μα τι τα θες, τα κανόνια κανόνια κι η καρδιά καρδιά
και να με εγώ, ικέτης της μνήμης σου, προσπαθώντας
να κλείσω στη χούφτα μου λίγη τελευταία περιγραφή σου
να ανασυνθέσω παλιά παιδικά μας παιχνίδια
να βρω κανένα ξεχασμένο σου γραμμάτιο που έληξε
να το κρατήσω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Κάτω απ' τις χαραμάδες
Post by: wings on 20 Dec, 2007, 23:15:37
Γιάννης Καρατζόγλου, Κάτω απ' τις χαραμάδες

Να ’ρχόσουν, λέει, άυλη, κάτω απ’ τις χαραμάδες
να ’μπαινες μυστικά την ώρα που κλείνουν τα φώτα
να προχωρούσες ψηλαφιστά μες στο σκοτάδι
να μ’ έβρισκες και να ’μπαινες κάτω απ’ τα σκεπάσματα...

Να ’τανε, λέει, ή πρώτη αύρα του όρθρου, της αρχής
βρέφος η μέρα να μας συναντούσε παλεύοντας
κι ύστερα οι ρόδες της σαν σύγχρονο μοτοσακό
να μας γυρίζαν στην παλιά, την καθημερινή ζωή μας...

Άσ’ τα. Μην τα γυρεύεις. Δε γίνονται πια θαύματα.
Καινούριες λέξεις δεν υπάρχουν να περιγράψουνε το θάνατο.
Μόνο βροχές από απραγματοποίητα όνειρα,
κατακλυσμός από άχρηστα αν, ίσως, μήπως αν – και τέτοια.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το βίντεο
Post by: wings on 23 Dec, 2007, 23:12:38
Γιάννης Καρατζόγλου, Το βίντεο

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Όλο το απόγευμα έβλεπε σε βίντεο τη ζωή του.

Χριστουγεννιάτικες γιορτές Αϊ-Βασίληδες φέρνουν δώρα
παιδάκια κρέμονται απ’ τα χείλη μου στο πάλκο
εργάτες και υπάλληλοι αναμένουν ένα νεύμα
ακόμα κι οι εχθροί λουφάζουν μ’ ένα στυφό χαμόγελο...

Πρωτομαγιές μοιράζοντας βραβεία στην άνοιξη
όλοι πίνουν στην υγειά του γλεντούν ευτυχισμένοι
εύφορο το γρασίδι θρεμμένα λουλούδια, φίλοι χορεύουν,
ο κήπος μια αγκαλιά μακεδονίτικα τραγούδια...

Ποιος τότε θα μου το ’λεγε πως, όλες οι χαρές τα πανηγύρια
τ’ αγέρια κι οι πρωτομαγιές οι φίλοι τα φιλιά κι οι ρεβεράντζες
σκόνη θα γίνονταν στα τέσσερα σημεία των οριζόντων
καπνός τσιγάρου οι εξουσίες και τα νεύματα κι οι προσταγές

αποκαΐδια και στάχτη πως θα γινόταν η ζωή κοντά τα λόγια
λιγοστές οι καλημέρες ασέληνες όλες οι γιορτές αιματηρά Χριστούγεννα
προσφυγιά η ψυχή κι αυτός κάθε χαράματα να κάνει καταμέτρηση
κάτι μετζίτια που έσωσε κρυμμένα κολλητά πάνω στις σάρκες. 

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πρόσκληση σε δείπνο
Post by: wings on 25 Dec, 2007, 19:12:10
Γιάννης Καρατζόγλου, Πρόσκληση σε δείπνο

Ήταν όμορφο το βράδυ στο σαλόνι, σας, ανήμερα Χριστούγεννα,
εννιά ειδών τυριά, ωραία κουβέντα, καναδέζικο ουίσκι,
πέπσι κόλα δυο δικηγόροι ένας γιατρός η αδερφή σας γλυκυτάτη
φώτιζαν βιεννέζικα κεράκια, καλοριφέρ στην πιο ειδική του θαλπωρή,
μέχρι και δίσκοι απ’ το εξωτερικό, εδώ απαγορευμένοι.

Δεν θυμάμαι ποιος άρχισε με το συντακτικό του κυβερνήτη
για το νομοσχέδιο δείνα, για τον τάδε υφυπουργό
πώς εξελίχτηκε ή συζήτηση για στέρηση ελευθερίας
πώς πήγε στους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές στο δι-ξι-θήτα...

Μα όταν ανοίξαμε το δεύτερο μπουκάλι, τι θέλαμε τις δικαιολογίες;
(Εσείς με τις ασφάλειες ζωής ο άλλος μια βιοτεχνία στα σκαριά
ο Πάνος δύο παιδιά, δυο αγγελούδια, εγώ πρωτίστως το πτυχίο
κι άλλοι άλλα: μητέρες καρδιακές πατεράδες με ζάχαρο τρία δέκα...)

Πώς χάλασε έτσι το γιορτινό σαν ξάφνου αναλογιστήκαμε όλοι
τι επιτέλους θα ’χουμε να δείξουμε, τι διαβατήριο τι βίζες...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Νύχτα του χειμώνα
Post by: wings on 27 Dec, 2007, 18:40:41
Γιάννης Καρατζόγλου, Νύχτα του χειμώνα

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Νύχτα του χειμώνα που γερνούν και πεθαίνουν τα βουνά
που κατεβαίνουν λάσπες από την Παιονία, έρχεσαι
και βίαια σταματάς την άργιλο του ύπνου σαν ταξίδι
που στέρεψε: αντίο, ποτάμι.

Περασμένα Χριστούγεννα, πηγαίνοντας για Πρωτοχρονιά
άλλων εποχών, όχι μακριά, που ολόκληρες ακτές
σηκώθηκαν σε μια παλίρροια και φάνηκαν ξανά
υποθαλάσσιες πόλεις βουλιάζοντας, τρομαγμένα πλοιάρια
κι εγώ έβρισκα μόνη καταφυγή τον κόλπο σου
το ελατό και όλκιμο κορμί σου.

Νυχτερινή μου υψικάμινε, τι κρίμα
τα σκουριασμένα ορυκτά του ονείρου μας
να θάβονται τώρα βαθιά στις πιο απόκρυφές μου ώρες
και να μη γίνονται νομίσματα χρυσά μιας τέλειας ανταλλαγής
στην πιο ποιητική αυτοκρατορία.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θρίαμβος
Post by: wings on 07 Jan, 2008, 19:57:09
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θρίαμβος

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

[...] υπεροψίαν και μέθην [...]
Κ. Π. Καβάφης

Πέρα από κάθε μέτρο, θέλω και πάλι να υβρίσω
νέος και πάλι να αισθανθώ, ωραίος και δυνατός
στεφάνι δάφνινο να μ’ αποθέσουν στους βοστρύχους
και ως γενναίος χιλίαρχος να βαδίσω σε νέα μάχη.

Υπεροψία και μέθη να νιώσω επίμονα και βασανιστικά
και οίηση στο αίμα και αλαζονεία στη λέμφο
με κομπορρημοσύνη στο βλέμμα, ρεβανσισμό στις φλέβες...

Χρόνια μετά, θα λένε, πώς το επέτυχε και με μία κίνηση
γύρισε πίσω το μεγάλο ποτάμι, πίσω στις πηγές
ανέβηκε κρυφά κόντρα στους καταρράκτες κι έπιασε
στον ύπνο το ξένο ασκέρι, χάλασε τους Αγαρηνούς
κι επέστρεψε, κύμβαλο αλαλάζον με τη μεγάλη παλινόρθωση
πάνω στους ώμους της στρατιάς, σ’ έναν θρίαμβο αλησμόνητο
σε γενεές επί γενεών.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Άνθρωπος από μάρμαρο
Post by: wings on 13 Jan, 2008, 16:35:07
Γιάννης Καρατζόγλου, Άνθρωπος από μάρμαρο

Επειδή πρέπει
ν’ αρχίσω να παίρνω χαμπάρι πως
πάνε μάλλον οριστικά εκείνοι που ανυστερόβουλα συντρόφεψαν
τα βασικά χρόνια –τότε που το δεκάρικο ήταν δεκάρικο ακόμα–
και πάνε εξίσου οριστικά τα πρόσωπα της λευκότητας,
που, έστω, τραγουδούσαν ως το βράδυ τα ιταλικά,
οι γονείς όπου να ’ναι πάντα έρχονταν,
που περιμέναμε η παρέα ως αργά στο ινστιτούτο,

επειδή τώρα πρέπει
να πάρω πια χαμπάρι πως η οριζόντια ιδιοκτησία
επιβάλλει μιαν ημερήσια ατζέντα-φωτοαντίγραφο
των καθημερινών αγορών, των πιστώσεων, της αντοχής
της παραγωγικής διαδικασίας, του νόμου ακινήτου περιουσίας,
της ανόδου του κόστους και της τιμής
της χοληστερίνης,
μικρά παχουλά νησάκια που κατακλύζουν το αίμα,

γι’ αυτό κι εγώ γίνομαι μάρμαρο
και από δω και μπρος σωπαίνω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πρατήριο καυσίμων
Post by: wings on 21 Feb, 2008, 21:58:10
Γιάννης Καρατζόγλου, Πρατήριο καυσίμων

Κι εγώ που έλεγα θα σκότωνα δράκους
για χατίρι σου, θα ’ζευα ποτάμια
και θα γκρέμιζα κάστρα για σένανε,

τη μέρα που παντρευόσουν κάποιον εργολάβο
πούλησα επτακόσια λίτρα βενζίνης σούπερ
πούλησα είκοσι κιλά ορυκτέλαια έξτρα
είχα εν γένει ένα τζίρο αρκετών χιλιάδων:

υπάρχουν, βρε αδελφέ, κι άλλοι μινώταυροι για σκοτωμό.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ανάδραση
Post by: wings on 04 Mar, 2008, 20:43:01
Γιάννης Καρατζόγλου, Ανάδραση

Λειτουργία ιδιοποίησης ή ψήγματα:
κι άλλοι λοιπόν μιλούνε κριτικά για το φιλί σου
ενώ αδρεναλίνη εκχύεται εντός μου.

Μήνες πολλούς, μετά τη διαγώνια έπαρσή σου:
έπρεπε να ’χω πάρει από καιρό χαμπάρι την κοινωνικοποίηση
άλλος σου τα κατέβασε μα συ μικροαναστολίτσες
μ’ άλλον ξεκίνησες για το Ποσείδι μια αυγή
κι εγώ σε μακρινά νησιά κοίταγα για οικόπεδα.

Η ανάδραση της πληροφορίας:
λένε πως είσαι ακόμα και κλεψίτυπο
κι εγώ θυμάμαι ακόμα εκείνο το κοπιράιτ.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αρχαιολογικός τόπος
Post by: wings on 13 Mar, 2008, 17:06:39
Γιάννης Καρατζόγλου, Αρχαιολογικός τόπος

Ανακαλύπτεται τόπος αρχαιολογικός το σώμα σου∙
επάνω σου έχτισαν βίλες αστικές ρομβοειδείς πισίνες
οπότε επενέβη η σκαπάνη έφτασε στρώματα απάτητα
πράγματα αγνοημένα φανταστικοί πολιτισμοί στα χείλια
κρυφά κτερίσματα αποθηκευμένα ολόγυρα στα μέλη
νωπά παρ’ όλη τη δράση του καιρού μέσα σε τύμβους
άγνωστα σε συνέδρια και ανακοινώσεις.

Στρώματα επάλληλα, κάθε τους γνώση τραντάζει
όσο ο εργάτης αποκαλύπτει ταχυπαλμεί η εκσκαφή
στο τι ιλύ θα ανασύρει η αξίνα, ματωμένη,
με τι είδους εμβολή θα γνωριστούν τα νέα μαντάτα.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι θεοί πεθαίνουν
Post by: wings on 23 Mar, 2008, 13:19:36
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι θεοί πεθαίνουν

Από νύχτα σε νύχτα πεθαίνουν οι θεοί.

αισθάνεσαι ένα άρωμα στους δρόμους, μια γεύση
έρωτα στις καθημερινές συναναστροφές,
όλα μιλάνε μια έρημη γλώσσα – είναι τ’ αγόρια
που προγυμνάζονται στο καλοκαίρι, και τα κορίτσια
που απλώνουν σαν κληματαριές
και ζούνε τόσο λίγο στην καρδιά μας
κι από νύχτα σε νύχτα πεθαίνουν σαν θεοί.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ενύπνιο
Post by: wings on 15 Apr, 2008, 00:03:35
Γιάννης Καρατζόγλου, Ενύπνιο

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]
 
Πέρασαν κούτσα κούτσα πέντε χρόνια από τότε
βουνίσια χρόνια, με πανώλες και λοιμούς, θανατικά
ληστείες, προσφυγιές, χιονισμένα φεγγάρια
ανήλιαγα κελιά σε βυθισμένες πόλεις σε κατσαρίδες.

Λοιπόν, μια νύχτα αλκοολική που καίγονταν τα πάντα
βγήκες μπροστά μου, λέει, μέρα-μεσημέρι μέσα σε οίκο εμπορίου
–δεν σε περίμενα μιλώντας για επιτόκια και προθεσμίες–
οπότε διώχνεις, λέει, τους ληστές μ’ ένα σου νεύμα,
μαζεύεις τα φουστάνια σου, ζυγώνεις σαν μαινάδα
κάθεσαι επάνω μου στα γόνατα, μου ανελκύεις τη φύση
και βγαίνει όλη η πύρινή μας πανδαισία σε ένα βέβηλο ταξίδι
όπως τότε, την εποχή των καυτών μας παγετώνων.

Ίχνη της νύχτας το άλλο πρωί στο άσημο ξενοδοχείο.
Η μέρα ξεκίνησε με βόρεια ομίχλη και η ζωή
συνέχισε με βόρεια ομίχλη, πληθωριστική
σ’ έναν τυφώνα από οικονομικές διαπραγματεύσεις
σχεδόν όπως τότε.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Σε είδα, Ανέστη
Post by: wings on 13 May, 2008, 18:37:13
Γιάννης Καρατζόγλου: Σε είδα, Ανέστη

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Στο έκτο πάτωμα του πρώτου μου σπιτιού στην Καρμπολά
τα ασημένια σου μαλλιά να τα χαϊδεύει ένα υγρό αεράκι
στους ώμους τα φτερά σου να ’χουν θρέψει λυπημένα
(κοντεύουν δέκα χρόνια που ανέβηκες εκεί στο δώμα)
με απλωτές κινήσεις να πετάς, να με φωνάζεις.

Παρόντες άπαντες, μου είπες. Πατέρες μάνες φίλοι συγγενείς
έρωτες ανεκπλήρωτοι, παλιοί σου γείτονες, συμμαθητές,
καλή παρέα κάνουμε, τα λέμε κάθε τόσο και μας λείπεις.

Σιγά σιγά κι εγώ ετοιμάζομαι, φίλε, σου ψιθύρισα. Λίγο ακόμα χρόνο θέλω
κάτι σελίδες να τελειώσω που άρχισα, ένα χωράφι να πουλήσω
εκεί στη Νάουσα να μην πνιγούν στα χρέη τα παιδιά
επίγεια δάνεια να ξοφλήσω φόρους κληρονομιάς να προπληρώσω
μια υποχρέωση που έχω σε μια αγάπη να διευθετήσω
θ’ αρχίσω κι εγώ λίγο λίγο ν’ ανεβαίνω στην ταράτσα.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
(γραμμένο για τον ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το λεξικό
Post by: wings on 03 Jun, 2008, 21:56:53
(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2017/10/e6e82-olddictionary.jpg)

Πηγή: inspireddaybyday.blogspot.com (https://www.inspireddaybyday.blogspot.com)

Γιάννης Καρατζόγλου, Το λεξικό

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Αυτό το ξεχαρβαλωμένο λεξικό δεν πετιέται, κόρη μου,
το κουβαλούσα όλα αυτά τα χρόνια μες στο μαύρο χιόνι
για να μου αποδίδει στα αγγλικά την τέλεια μοναξιά
τα σαββατόβραδα βουνά που μόνος εκφωνούσα
σπάνια ουρλιαχτά, κραυγάζοντας προς άγνωστες κορφές
κι αυτές καλόγνωμες μου ανταπέδιδαν αρώματα
πορτοκαλιών και κίτρων απ’ τις ευσπλαχνικές χαράδρες
ή όταν βάδιζα στην άμμο σε σιωπηλές ακρογιαλιές
ίχνη ταιριάζοντας πάνω σε άγνωστα βήματα, για να περάσει η ώρα.

Αυτό το μαύρο διαλυμένο λεξικάκι θα σου αφήσω, κόρη μου,
και όταν θα φύγω, οι υπογραμμισμένες λέξεις του
θα σου θυμίζουνε τις δύσμορφες τις ώρες του πατέρα.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Νόμιμος δικαιούχος
Post by: wings on 15 Jun, 2008, 12:26:56
Γιάννης Καρατζόγλου, Νόμιμος δικαιούχος

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Αλλιώτικες οι Κυριακές μας τότε.

Από το βράδυ πριν ευωδίαζε ο ερχομός σου
μέσα στον ύπνο μας πετούσαν αυριανά ανθάκια
κι όλο το πρωί λουζόταν μ’ ένα φως αναμονής.

Κι εκεί, κοντά στο μεσημέρι, φιλιά καμένα, γκολ μες σε κουβέρτες
τοίχοι που τρίζαν, γάλα το κορμί σου, κρινοδάχτυλα
φύσαγε πάντοτε νοτιάς βαθιά στο πάπλωμα
τα στήθη σου πρώιμο χιόνι, μουσική στο κραγιόν σου
ύστερα πάστες που παχαίνουν, πιο γρήγορα φιλιά
η ώρα χάθηκε.

Το σούρουπο βαραίνοντας στα κραυγαλέα μάτια σου
σε παρέδιδα ευτυχή και πλήρη στον νόμιμο δικαιούχο.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Επίλογος στο καλοκαίρι
Post by: wings on 16 Jul, 2008, 23:09:50
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fclaude-monet.org%2Fartbase%2FMonet%2F1890-1890%2Fw1266%2Fapc.jpg&hash=09ec378275d506c2dac53066d83b6adf7325aaac)

Claude Monet: Meules, fin de l'été, effet du matin, 1890, Musée d'Orsay, Paris
Πηγή: Claude MONET paintings by claude oscar Monet (http://www.intermonet.com)


Γιάννης Καρατζόγλου, Επίλογος στο καλοκαίρι

Φυσάει βαρδάρης, γέρνει τη φωνή σου
θρυμματισμένη μνήμη στην πόλη που αγαπήσαμε
κουβέντες καθημερινές, χαμόγελα, αφές
από τετραγωνικά εκατοστά του δέρματός σου.

Φυσάει αέρας και σκορπίζει τη ματιά σου
μέσα στη μνήμη –ό,τι σου ’δωσα και πήρα– μόνο
η καταχώριση στο ημερολόγιο νωπή σχεδόν γραφή
κι αυτή θ’ αρχίσει λίγο-λίγο να ξεθωριάζει.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Θεσσαλονίκη, Παναγία
Post by: wings on 28 Aug, 2008, 16:43:06
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fbp3.blogger.com%2F_UWwSslpW3-s%2FSG-j2_MPO3I%2FAAAAAAAAAN4%2Fk855p6DESKM%2Fs400%2Findustrial-landscape-2-x.jpg&hash=4bccab740c72362169b6dcad9eb5054170c1a050)

Γιάννης Σταύρου (http://yannisstavrou.blogspot.com/2008/07/blog-post.html), Εργοστάσιο ΦΙΞ, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Γιάννης Καρατζόγλου: Θεσσαλονίκη, Παναγία

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Τι όμορφη που ήσουν Σαλονίκη, μα δεν το ’βλεπα ...

Κλέβοντας ώρες απ’ το Χαρμάνκιοϊ στο Αγγελοχώρι,
Λαδάδικα, Ταμπάκικα, Μαρτίου, Αρσακλή,
χειμώνες πέντε διαδρομή στην ευλογημένη Αρετσού
ανοίξεις πέντε στα Ξυλάδικα, στους γερανούς Ματράκα,
Σάββατα ταβερνιάρικα σε κόχες στο Καπάνι
και Κυριακές αφράτα χιόνια στους προσκόπους στον Χορτιάτη
ή σε γρασίδια ήμερα πίσω απ’ τους Χορτατζήδες,
γεμάτοι τύψεις στις μπουκαδούρες πέντε καλοκαίρια
πέντε ένοχους βαρδάρηδες χειμώνες, παγωμένους.

Μετά από τόσες στάσεις, τόσα χιλιόμετρα, σφηνώθηκε ο χειμώνας
μακριά η πατρίδα, λίγα τα ποιήματα κι αυτά προσφυγικά
και πίσω τους ο χώρος που ήτανε ο θόλος της ιστορίας
κι εγώ δεν το ’χα καταλάβει.

Πατρίδα Σαλονίκη, πέντε χρόνους μας προστάτεψες, παναγία
και ύστερα έκρυψες τη φοβερή σελήνη σου για άλλα ζευγάρια.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ημερήσια διαταγή
Post by: wings on 23 Sep, 2008, 23:33:49
https://www.youtube.com/watch?v=yTAgnT9kdsY

Παραλήρημα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου

Γιάννης Καρατζόγλου, Ημερήσια διαταγή

Με χαράν σας καλωσορίζομεν
δραττόμεθα της ευκαιρίας να
σας υποσχόμεθα δε βεβαίως
η γαλανόλευκος η τετιμημένη τα καθή-
κοντά σας ως γνήσιοι εξ αίματος
προειδοποιούμεν όλους όσους
θα πατάξωμεν συντρίψωμεν εκμηδενίσωμεν
διά την ειρήνην
την ευτυχίαν
και ίνα αποφευχθούν άλλα
ούτω πάσαν ψυχικήν αρετήν
αρμόζει χριστιανικών ελληνικών
ζήτω ζήτω ζήτω.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Φθινόπωρο
Post by: wings on 09 Oct, 2008, 03:31:06
https://www.youtube.com/watch?v=wuaWSAZJhsw

Σταμάτης Σπανουδάκης, Φθινόπωρο
(ορχηστρικό / δίσκος: η στιγμή που περνάει και χάνεται... (1994))


Γιάννης Καρατζόγλου, Φθινόπωρο

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν.

Δηλαδή, πάντα τα φύλλα πέφτανε τούτη την εποχή
οι μέρες μικρές, το φως λιγοστεύει πρωί σκοτάδι ακόμη
αρνιέσαι να φορέσεις μάλλινα, ελπίζεις σε μέρες γλυκές
αλλά, φθινόπωρο. Τα φύλλα πάντα πέφτουν.

Αδήριτα φθινόπωρο. Κι αν δεν το λέγανε οι όψεις και τα χρώματα
το λέει το βάσανο της καθημερινής επιστροφής στα περασμένα
τους μίτους που πας να διασώσεις κι αυτοί ξεφτίζουν βαθμιαία
πέφτοντας με τις γκρι βροχές σε λασπωμένες μνήμες.

Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν. Σαπίζουνε τα φύλλα
στις μακρινές αλέες των βόρειων πόλεων που συνήθισες
κι ένας κρύος αέρας τα παρασέρνει στα χαντάκια.

Φθινοπωριάζει. Η λέξη αγάπη σε έκπτωση.
Το μόνο μέλλον σου χειμώνας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: wings on 27 Oct, 2008, 15:09:22
Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Τι να απογίναν τα φιλιά μας.
Σε ποια χείλη να πετάξαν
ποιοι να τα γεύονται άραγε
σε ποιο όνειρο μέσα να κυλούν.

(Γιατί το λέγαμε από τότε, δεν πεθαίνουν τα φιλιά.
Όταν κι η τελευταία φλογίτσα μιας αγάπης σβήσει
εξακοντίζονται ψηλά, πολύ ψηλά στον ουρανό
γυρίζουν φανερά γύρω απ’ το φεγγάρι
και επιστρέφουν σε νέες αγάπες.)
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: Natassa on 27 Oct, 2008, 15:15:49
Βίκυ, έχω μία απορία: Αφού είναι ερωτηματικές οι προτάσεις γιατί ο ποιητής δεν χρησιμοποιεί ερωτηματικό αλλά τελεία;
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: wings on 27 Oct, 2008, 15:20:59
Γιατί μάλλον θέλει να δώσει τόνο εξομολογητικό. Μονολογεί, αναφωνεί, αναρωτιέται ή, τελικά, είναι σίγουρος γιατί έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Μπορεί πάλι να μην έχει ξεκαθαρίσει ούτε ο ίδιος αν στις σκέψεις του ταιριάζει το ερωτηματικό ή το θαυμαστικό, οπότε προτιμά την «ουδέτερη κι ανώδυνη» και ταπεινή τελεία.

Υποθέσεις κάνω, έτσι;
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: spiros on 27 Oct, 2008, 15:26:26
Βίκυ, έχω μία απορία: Αφού είναι ερωτηματικές οι προτάσεις γιατί ο ποιητής δεν χρησιμοποιεί ερωτηματικό αλλά τελεία;

Ίσως για να δείξει πόσο πνιγμένα μέσα του είναι αυτά τα ερωτήματα, που δεν τολμούν καν να δηλώσουν την ερωτηματική τους οντότητα...
Ίσως να ταλαιπωρείται αδιάλειπτα από ανέκφραστα ερωτηματικά και να θέλει να αναδείξει περισσότερο την ανέκφραστη διάσταση, παρά την ερωτηματική.

Ή, λόγω απλού πειραματισμού με τη γλώσσα, προσπαθώντας να αναιρέσει τις συμβατικές προσδοκίες του αναγνώστη, σε επίπεδο στίξης, νοήματος, σύνταξης, συνάψεων, κτλ.

Ως καινοτόμοι λαξευτές τις γλώσσας που την εξωθούν στις πιο ακραίες μορφές της, την εξελίσσουν και την αναδημιουργούν, τα κάνουν κάτι τέτοια οι ποιητές.
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: Natassa on 27 Oct, 2008, 15:48:31
Ίσως όλα αυτά μαζί, ίσως κάτι ή και τίποτε απ' όλα αυτά... Για μένα, αυτό το μυστήριο είναι η μεγαλύτερη γοητεία της.
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: spiros on 27 Oct, 2008, 15:50:59
Too much analysis is paralysis. Αυτή είναι δουλειά των κριτικών, οι αναγνώστες καλύπτονται μια χαρά από την αισθητική απόλαυση, άσχετα με το αν γνωρίζουν θεωρητικά τα μέσα τα οποία μετέρχεται ο ποιητής για να δομήσει την τέχνη του.

Όταν είχαν ρωτήσει τον Khalil Gibran αν προτιμάει να γράψει ένα ποίημα ή την έκσταση του άγραφου ποιήματος, απάντησε το δεύτερο.
Title: Re: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φιλιά πετάνε
Post by: Natassa on 27 Oct, 2008, 16:56:01
Αυτά για σένα. Εμένα μου αρέσει να κοιτώ κι άλλα πράγματα.
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η απόσυρση
Post by: wings on 21 Nov, 2008, 20:53:55
Γιάννης Καρατζόγλου, Η απόσυρση

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Δεν έχω να πω πια τίποτα.

Σιγά σιγά απομακρύνομαι και απ’ το φως και απ’ τον λόγο
έφυγαν όλα μες στο μισοσκόταδο και στις νεροφαγιές
η επανάσταση πουλήθηκε στα δυτικά κομφόρ
το έργο-απάτη παίχτηκε σε όλα τα θέατρα του κόσμου
στα σινεμά και στα πορνεία και στη διαφθορά.

Δεν έχω να μιλήσω πια για τίποτα.

Βλέμματα κοιτάζουν αδιάφορα, πνιγμένα στα αγχολυτικά
στιγμές κατασκευάζουν δολοφόνους στη σκηνή
ζούμε πια τρώγοντας τα περιττώματα της ιστορίας
αλήθειες συμπεριφέρονται σαν ψέματα, η βία σαν βροχή.

Δεν έχω τίποτα να θυμηθώ τίποτα πια να γράψω.

Φεύγουμε δίχως να νιώθουμε πως το καράβι έχει σαλπάρει –
χρόνια γεμάτα απογοήτευση, νεκρές φαντασιώσεις και σιωπές∙
τίποτα δεν έχει διασωθεί, ούτε συγκίνηση ούτε πάθος
παγιδευμένοι αρουραίοι προσπαθούν να βγουν από το οχυρό...

Γι’ αυτό κι εγώ δεν έχω τίποτα να πω
σ’ ένα παγκόσμιο τίποτα δηλώνω άφθογγος αρούρης
και αποσύρομαι.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Καλά στερνά
Post by: wings on 14 Dec, 2008, 00:51:14
Γιάννης Καρατζόγλου, Καλά στερνά

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]
 
Και τώρα που έπεσε η κουρτίνα στη θυμέλη, θέλω
να σου μιλήσω για το τελευταίο καλοκαίρι,
πώς άρχισε μες στην ανεμοθύελλα η εσχάτη φάση
πώς και γιατί μέσα σε πέντε χρόνια κατρακύλησε η μετοχή,
μετά από ένα μικρό γύρισμα της τελευταίας ώρας.

Όλα ξεκίνησαν απ’ την υπέρτατη ανάγκη ν' αγαπηθούμε
να ξεπεράσουμε τις άδειες ώρες της απόστασης
να απορρίψουμε τα ξένα λήμματα και τις συμβάσεις,
να γειωθούμε σε ξαφνιασμένα ακρογιάλια, σε αργά ασανσέρ,
σε απάτητες πλατείες, άγνωστες πόρτες και ύποπτα πανωσέντονα.

Ο χρόνος έζησε μαζί μας γενναιόδωρα. Μας έδωσε
το ρίγος των μυστικών του δρόμων, τις απροσδόκητες φωνές,
κλοπές φωνών αγαπημένων, ληστείες της απομένουσας ώρας,
κι εκείνες τις βαθιές εκδρομές, ανάμεσα σε λιόδεντρα και αρμυρίκια,
σε πάχνες πρωινές βορειοδυτικών αεροδρομίων.

Η μοίρα ξάπλωνε μαζί μας γενναιόδωρα. Μας έδινε
πλατιά πανιά, μαΐστρα, φλόκο και μεγάλη μάτσα,
αυτοκινούμενη ελευθερία στο παρατηρητήριο των αστεριών,
μια πόλη προσάναμμα να περιφέρουμε τις μαγικές εικόνες μας,
τύχη αγαθή, ξεδιάντροπα ευνοϊκή, σαν μιλημένη.

Όμως εγώ δεν ήμουνα αυτός που νόμιζες αντάρτης
είχα δυο αστεράκια που κουβαλούσα κάτω απ’ τα εσώρουχα,
τον παιδικό τους λόγο εντολή ανέκκλητη,
έναν σταυρό που ανέβαζα ως τα ψηλά πατώματα,
ένα άλυτο σταυρόλεξο στα οροπέδια των δισταγμών μου.

Έτσι γνωρίζαμε καλά πως θα έφτανε το τελευταίο καλοκαίρι
κι όλα μαζί θα τέλειωναν, ο έναστρός μας θόλος,
οι ουζοποσίες, τα θαύματα κι οι μαύρες πέτρες των γιαλών μας,
οι αεροπορικές μας επιδρομές, οι ευμάρειες, τα μπερεκέτια.

Αλήθεια, όλα ταυτόχρονα τελείωσαν: η βραδινή παράσταση, η εποχή,
τα μαύρα μου μαλλιά, οι ζωικές μου εξάρσεις, τα όργανα,
οι οχιές που τους θαρρούσαμε για φίλους, οι ασήμαντες καλημέρες.

Φύγαμε έτσι, σκορπίζοντας στους ορίζοντες των ερώτων,
μέσα στην ίδια χοάνη
κι όμως μίλια μακριά, στην άκρη της υπερβολής.

Τώρα, καλά στερνά.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χριστούγεννα
Post by: wings on 03 Jan, 2009, 01:13:58
Γιάννης Καρατζόγλου, Χριστούγεννα

[Ενότητα Πρατήριο καυσίμων (1978-1986)]

Αντέχονται βέβαια σχεδόν όλες οι δοκιμασίες,
αυτό δα έλειπε, από τέτοιες περιπέτειες
να μη βγαίνεις ζωντανός, κι ίσως στο τέλος πάλι ολόρθος.

Όμως να, θα ’ρθούνε πάλι Χριστούγεννα και φέτος
ταψιά, χαμόγελα, βιτρίνες, επισκέψεις, έλατα φορτωμένα...
(πέρσι σου αρνήθηκα ένα στολισμένο δέντρο,
αρνήθηκα τα κάλαντά σου, μπαχτσίσι σου αρνήθηκα)

Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα. Τα παιδιά με τα τριγωνάκια
φέτος πεθαίνουν, οι μάνες φουρνίζουν μπακλαβάδες
δηλητήριο, παππούδες τής παράδοσης χαρίζουνε στα εγγόνια
πληρωμένους δολοφόνους, ως και η θάλασσα κοχλάζει τέτοιον καιρό.

Πέρσι φαινότανε ρουτίνα, φέτο κατάληξε κραυγή
όλα εδώ πληρώνονται, κι οι αρνήσεις στα μπαχτσίσια και στα κάλαντα.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Στη συλλογή «Πρατήριο καυσίμων» του 1982 το ποίημα είχε τον τίτλο «Το ημερολόγιο».
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πιστοποιητικό
Post by: wings on 30 Jan, 2009, 23:54:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Πιστοποιητικό

Δεν μίλησα, Γιάννη, δεν φώναξα∙
κοιμόμουνα κι εγώ τη χειμερία νάρκη
ανώριμος στο χρέος – πλην του έρωτα.

Κι ενώ σίδερα κρύβαν τ’ αδέρφια μας
γνωστοί και φίλοι λιγοστεύαν ένας ένας
πάλι δεν μίλησα – ομολογώ, φοβόμουν.

Αύριο-μεθαύριο, δε γίνεται, θα ξεδιπλώσουν οι σημαίες,
θα μυρμηγκιάζουν οι πλατείες λευτεριά∙
εγώ ξανά δεν θα μιλώ – πάλι θα νιώθω μόνος.

Γιατί θα ξέρω πως δεν έσωσα κανένα πιστοποιητικό
παρά μόνο δικαιολογίες: πως όταν ξύπνησα ήταν πια αργά
δεν είχα βρει στο πλάι μου κανέναν...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


https://www.youtube.com/watch?v=rn4zA7aoy1o

Γ. Μαρκόπουλος & Μ. Ελευθερίου, Τα λόγια και τα χρόνια
(με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη) από την ταινία του Νίκου Κούνδουρου Τραγούδια τής φωτιάς
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Βιογραφικό επαγγελματικής χρήσεως
Post by: wings on 10 Mar, 2009, 02:42:43
Γιάννης Καρατζόγλου, Βιογραφικό επαγγελματικής χρήσεως

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Πληροφορίες ανούσιες η περιουσία του: θερμοκρασίες πρότυπες,
βαθμοί βρασμού, τριβές ολίσθησης, στροφές εκκεντροφόρων,
γεννήτριες, κλώστριες, προγνέστριες, κλίβανοι ανοπτήσεως,
άχρηστες γνώσεις διατάγματα που ανακάλεσε ο καιρός
ταξίδια σε χώρες που αλλάξανε όνομα ιδεολογίες κυρίαρχους
ξενοδοχεία λευκά στη μέση του τίποτα συσκέψεις αμφίσημα λόγια
κουβέντες για το κενό σχέδια ισολογισμούς αποσβέσεις
κόστος, κόστος, κέρδος, αποδόσεις, κυλιόμενοι τάπητες
ένσφαιροι τριβείς, άδειες λειτουργίας, πυροπροστασίας,
αιωρούμενες κλίμακες, συνημίτονα, καολίνες, υαλώματα...

Κοντά στην αποστράτευση κοιτάζει πάλι στην αρχή
γυρίζει πίσω γράφει βιογραφικά πιο ελαφρά και πιο ευφάνταστα
ψάχνει τους τελευταίους διαθέσιμους εργοδότες προβάλλει
αρετές υπαρκτές επιτεύγματα ανύπαρκτα αναφέρει
τζίρους ημερομηνίες αιτίες ξένες γλώσσες απολύσεις
διακυμάνσεις, καμπύλες, εξισώσεις μιας ζωής.

Τριάντα χρόνια έκανε πιο πλούσιους τους άλλους.
Αυτό πουλούσε πάντα... Μια πολυθρόνα μια ζωή,
που έκρυβε λόγια ήξερε νόμους βολικούς πιο πρακτικές
διατάξεις πουλώντας ακριβά και αγοράζοντας φτηνά
ελπίδες κι εξουσίες δοτές δίκτυα διανομής μερισματαποδείξεις.

Αυτό που τόσα χρόνια έδινε λοιπόν, τώρα πια δεν πουλιέται.
Νέοι καιροί: βγήκανε μάγκες πιο καπάτσοι στο μεϊντάνι
για λίγα δίφραγκα πουλάν τη μάνα τους την αδελφή τους
κάνουνε πιο βαθιά τους τεμενάδες – αυτός γεμάτος οστεόφυτα
αρνητική καμπύλη κόστους προς απόδοση, έχει και γνώμη.
Βουνό οι γνώσεις που θα πάρει μαζί του εκεί ψηλά
που μάζεψε εκατομμύρια σελίδες σε ανήλιαγα καλοκαίρια
τώρα που κανένας δεν τις χρειάζεται.

Για πείτε του λοιπόν, εσείς που όλα τα ξέρετε
τους κώδικες τις εγκυκλίους κι όλα τα γραμμένα
τι κάνουνε τα άλογα όταν αυτά γεράσουν;

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Παραπάνω
Post by: wings on 07 Apr, 2009, 02:51:06
Γιάννης Καρατζόγλου, Παραπάνω

Έκλαιγα χτες ώρα πολύ για την αφεντιά σου
αν με αγγίζανε θα μάτωνα νέγρικο αίμα

Ύστερα πήρα τα σοκάκια πήρα τις γειτονιές
τ’ αγαπημένα σου λημέρια πήρα σβάρνα
ταβερνεία σινεμά για να σε βρω

Λέγαν σε πέντε μήνες θα σε βαρεθώ,
μα ο πόνος τώρα με τρώει παραπάνω.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Δ Ξ Θ
Post by: wings on 29 Apr, 2009, 21:13:04
Γιάννης Καρατζόγλου, Δ Ξ Θ

Η εφημερίδα αύριο τύλιγε ψάρια ή κιμά – όσο για σήμερα
το ίδιο θέμα πάλι, πρωτοσέλιδο και τρίστηλο, θέμα ρουτίνας:
η δικαστική διαδικασία, οι ανώνυμες πληροφορίες διά το ποιόν των
από τι ο καθείς ενεφορείτο, πώς θα «ανέτρεπε τα βάθρα του εθνικού μας πολιτισμού»
σε ποιο οινομαγειρείο έτρωγε τα μεσημέρια, πόσες εκτρώσεις έκανε με κάποια Μαίρη
έπειτα δημοσιογραφικά κλισέ κι η αγόρευση του συνηγόρου
κι η θαρραλέα απολογία, τα σχόλια «ωραία, μωρέ, τους τα ’παν...»

Όμως Αυτοί, την ίδια ώρα έπαιρναν βουβά την άγουσα για το Γεντί
το Κορωπί την Αίγινα τον Κορυδαλλό, δυνάμει του δέλτα-ξι-θήτα ψηφίσματος
την ίδια στιγμή που εμείς πουλούσαμε προϊόντα γελάγαμε
κάναμε βόλτα στην παραλία πειράζαμε κορίτσια
και βλέπαμε στην τηλεόραση ένα ψωριάρικο λιοντάρι να αλυχτάει
ότι «προέχει η έννομος τάξις και ουχί αι αναμοχλεύσεις των παθών»
πηγαίναμε οδοντίατρο τρώγαμε σουβλάκια αγοράζαμε προικιά σεντόνια μαξιλάρια
ήταν μακριά από μας το δι-ξι-θήτα, αν και γνωρίζαμε καλά, πολύ καλά
πώς μεταφράζονταν «η υποχρέωσις πατάξεως των ολίγων αρνητών του θαύματος
που αποτελεί το σύγχρονόν μας κράτος»...

Τώρα, τι μας ήρθε και τα θυμόμαστε αυτά πρωί-πρωί στο μαγαζί μας
ή βράδυ, όταν ρωτάει η γυναικούλα μας τρυφερά πού πάμε πάλι απόψε,
ανάμεσα σε σαββατιανές πληρωμές και εισπράξεις –
αραιά και πού και καμιά Ρόζα Λούξεμπουργκ για προσωρινή αυταπάτη∙
τι τ’ αναφέρουμε όλα αυτά, αφού γνωστοί είναι οι ρόλοι που υποδυθήκαμε
όλα αυτά τα χρόνια κι έτσι τουλάχιστον δεν αμφιβάλλουμε ποιοι είμαστε∙
εγώ, ας πούμε, ο hypocrite poète κι εσύ ο hypocrite lecteur,
μικροί ασήμαντοι χυδαίοι figurantes στη μέση της πιο μεγάλης τραγωδίας.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Με την ευκαιρία, θα ήθελα να εξηγήσω στους νεότερους αναγνώστες που ίσως δεν το ξέρουν ότι ΔΞΘ, δηλαδή ο τίτλος αυτής της συλλογής του Γιάννη Καρατζόγλου, είναι ο (ελληνικός) αριθμός ενός νόμου του 1912, του ΔΞΘ/1912 περί καταστάσεως πολιορκίας της χώρας. Όποτε τίθεται σε ισχύ, συνήθως ακολουθεί στρατιωτικός νόμος με όλες τις γνωστές απαγορευτικές και περιοριστικές διατάξεις στις μετακινήσεις μας αλλά, κυρίως, στη διακίνηση των ιδεών (μας). Θεωρητικά πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε περίπτωση πολέμου – ωστόσο, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και κατά το δοκούν όλων των δικτατόρων του περασμένου αιώνα για να επιτύχουν τους αρρωστημένους (εθνικοπατριωτικούς) τους στόχους.
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι νεκροί μας
Post by: wings on 22 May, 2009, 22:55:37
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι νεκροί μας

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Στην οικογένεια δεν είχαμε νεκρούς:

ούτε από δυστυχήματα
–όλοι ανεβαίναμε σιγά σιγά τις σκάλες
προσεκτικά απ’ τα πεζοδρόμια στα ψώνια
και οδηγώντας συνετά στις εκδρομές–

ούτε από άλλες αιτίες, κι αυτές συνηθισμένες:
στο κίνημα του ’35 ήμασταν μικροί
στην Αλβανία νοσοκόμοι ή συσσιτιάρχες
αμέσως ύστερα υπάλληλοι εκ των μη αναμειχθέντων
και όταν ήρθαν οι ασύρματοι κι οι νόμοι κατασκοπείας
εισηγητές πια, ή τμηματάρχες με δύο τριετίες.

Στην οικογένεια είχαμε μόνο πεθαμένους.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Σημείωση ανθολόγου:
Στο ποίημα ο Γιάννης Καρατζόγλου αναφέρεται στον αναγκαστικό Νόμο 375 του 1936 περί κατασκοπείας, σύμφωνα με τον οποίο με την κατηγορία για κατασκοπεία συγκαλείται στρατοδικείο που μπορεί να καταδικάσει κάποιον ακόμα και σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις ανεξάρτητα από το αν οι πράξεις του κατηγορούμενου έγιναν σε περίοδο ειρήνης. Παράδειγμα εφαρμογής του εν λόγω νόμου αποτέλεσε η καταδίκη και η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη το 1952.
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Έλλη
Post by: wings on 13 Jun, 2009, 01:39:57
Γιάννης Καρατζόγλου, Έλλη

Ύστερα έπεσε στη χούφτα μιας θάλασσας
που οι γενιές την είπανε Ελλήσποντο∙
από τότε δίνω το όνομά της στη δίψα
τον έρωτα υπογράφω με τ’ όνομά της
και τη μετά σιωπή, που μας μαραίνει.

Χέρι με χέρι γράφουν οι παράνομοι στους τοίχους
Έλλη, Ελλήσποντος, Ελλάς, Ελευθερία.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Παλιές εικόνες
Post by: wings on 08 Jul, 2009, 01:31:55
https://www.youtube.com/watch?v=zTMSn2eGrZQ

Η μικρασιατική καταστροφή

Γιάννης Καρατζόγλου, Παλιές εικόνες

Μπήκα ένα βράδυ στο παλιό μας σπίτι
στις δέκα και μισή, ύστερα από απογευματινή κραιπάλη:
ήσουν πάντα στην ίδια θέση, μπροστά στην τηλεόραση
ντυμένη στο ίδιο πενιουάρ.

Έλα, μου είπες, παίζει εκείνη τη συνέχεια
κι εγώ πλησίασα όπως τότε, σε φίλησα στο μέτωπο απαλά,
και τότε ξεβάφτηκε η αλλαγή:

κάτω απ’ τη ρόμπα, τα πόδια σου σε αγκύλωση
οι σάρκες σου κιμάς, το αιδοίο τρυπανισμένο,
τα χείλη σου βαλσαμωμένα, τα χέρια σου προχωρημένη σήψη.

Τώρα καταλαβαίνω πιο καλά όταν μου λεν
για την καταστροφή της Μικρασίας∙
το ξεσπίτωμα το ξεχαρβάλωμα τους βιασμούς
τα βάσανα τους κρεμασμένους.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Τώρα, μαζεύει λέξεις
Post by: wings on 03 Oct, 2009, 22:25:06
https://www.youtube.com/watch?v=JZ1zmAlnx-o

Ανδρέας Θωμόπουλος, Μη μου μιλάς για τίποτα
(τραγούδι: Παύλος Σιδηρόπουλος / δίσκος: Ο ασυμβίβαστος (1979))


Γιάννης Καρατζόγλου: Τώρα, μαζεύει λέξεις

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Για να εκφράσει το κενό, τώρα μαζεύει λέξεις.

Ψάχνει σε πάπυρους παλιούς, σε ξεχασμένα αρχεία
σε άριες, σε ορατόρια και πινακοθήκες
να βρει τη λέξη την πιο στενή, την πιο λιτή
τη λιγότερο φωτεινή, την άλλη μια ιδέα πιο μπεζ
την παραπέρα που την έχουν στην παλιά Ελλάδα
εκείνη που κάποτε αγκάλιασε, την πιο αχρησιμοποίητη
λέξεις σχισμένες λέξεις σαν κουβάρια, εργονομικές

και μ’ όλες αυτές να μιλήσει για το τίποτε που τον περιβάλλει.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το αντίσκηνο
Post by: wings on 27 Jan, 2010, 16:50:20
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2F3.bp.blogspot.com%2F_JeBaGtxOoPo%2FSIpnBUqJjUI%2FAAAAAAAAACA%2F0q7gdQf7RwE%2Fs400%2Fgauguin31.JPG&hash=060990b62799a4471b1fa2ef3eafc18beeac8c40)

Paul Gauguin, Be in love, you will be happy (Soyez amoureuses, vous serez heureuse.), wood, 1889
Museum of Fine Arts, Boston
Source: Paul Gauguin. Be in Love and You Will Be Happy - Olga's Gallery (http://www.abcgallery.com/G/gauguin/gauguin31.html)


Γιάννης Καρατζόγλου, Το αντίσκηνο

Ξέρω, δεν θα περιληφθείς, Αγάπη, στα αναγνωστικά
έτσι που υπολείπεσαι ευψυχίας εθνικής
άχρηστη στα ΟΧΙ των πάσης φύσεως επιδρομέων
στην πίστη την αγία και στους αδούλωτους αδελφούς.

Ξέρω, ακόμα, πως και το Κίνημα δεν θα σε τραγουδήσει
δεν αναφέρεσαι στην εκμετάλλευση του ανθρώπου
στις θυσίες του Λαού, τις ματωμένες του Πρωτομαγιές,
πολύ συχνά άλλωστε, λεν, αποπροσανατολίζεις.

Και στο φινάλε όλοι ντρέπονται την αναγνώρισή σου, Αγάπη
εθνικούς ποιητές δεν διορίζουν χωρίς «το μεγαλείο της φυλής»
βάρδους λαϊκούς χωρίς «τον πόνο του εργάτη».

Να γιατί, Αγάπη μου, θα μένει πάντα ένα αντίσκηνο
η ποίησή σου για τους πληγέντες απ’ τις θεομηνίες
της αορτής.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο ποιητής και ο διευθυντής
Post by: wings on 06 Apr, 2010, 17:06:01
https://www.youtube.com/watch?v=nDH1zphHiVI

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Αθανασία
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Αθανασία (1976))


Γιάννης Καρατζόγλου, Ο ποιητής και ο διευθυντής

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Δεν είναι ο ίδιος πια για τους παλιούς του φίλους
ή μήπως είναι, αλλά παρατημένος σαν τους ανάπηρους πολέμου
που όλο ζητούν κάτι, ενοχλητικά, σαν να το δικαιούνται.

Άλλαξε οικογένεια, συνήθειες και ντυσίματα
χτένισμα στα μαλλιά τηλέφωνα και διευθύνσεις
μένει σε γειτονιές απίθανες στα παλιά στέκια δεν συχνάζει
χρόνια και χρόνια δεν έστελνε κάρτες και χαιρετίσματα
έρχονταν κι έφευγαν γιορτές κι ούτε μια υπόμνηση
αν ζει αν πέθανε τι γράφει ή αν στέρεψε.

Στο μεταξύ άλλοι γινόντουσαν πατέρες άλλοι πεθεροί
καθηγητές εκδότες βουλευτές και συγγραφείς
κι ο λόγος του ο καλός χαμένος όπως τα χρόνια του.

Χρόνια του τίποτα, νωθρά μέσα στην κίνησή τους
χρόνια κούφια, αλκοολικά, σε μια οθόνη απέναντι
με τσούλες να του τρων το βιος και να παράγει αδιάλειπτα
χρήματα μετοχές και σπίτια κι αυτοκίνητα και καταθέσεις
για να τα τρώνε πάλι.

Και τώρα έρχεται να ξαναζητήσει τα χνώτα τους
να μπει ξανά στους χώρους και στα σαλόνια τους
να παρεισφρήσει ξαφνικά στη σκέψη και στον λόγο τους
να παίξει με τους όρους τους παλιούς τους ξεχασμένους.

Έχασε όμως. Όσοι μπορούσαν να τον ξαναβάλουν στο παιχνίδι αποδήμησαν
στο στρώμα που άπλωσε εκεί πια θα κοιμηθεί ως την ανάσταση
από τον σπόρο τον μεταλλαγμένο που έσπειρε
μεταλλαγμένη πραγματικότητα τώρα θερίζει
χωμένος ως τα μπούνια στον μικρόκοσμό του ο διευθυντής
που ήταν ποιητής των ασημάντων, ο ποιητής που ήταν
διευθυντής του μηδενός.

Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι μέρες του ποιητή
Post by: wings on 25 Jul, 2010, 20:50:48
Μανώλης Μητσιάς - χρόνε νυχτοπούλι παγερό - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=U_SPIByMbNM)

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Χειμωνιάτικος ήλιος (1987))


Γιάννης Καρατζόγλου, Οι μέρες του ποιητή

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Πέρασε πάλι κάμποσος καιρός χωρίς να έχει γράψει τίποτα
εκτός από κάτι σκόρπιους στίχους περιαστικούς
ασύνδετους ανίσχυρους ανέκφραστους...

Οι μέρες τώρα σπεύδανε τρέχοντας αενάως
ώσπου να ξυριστεί, έφτανε ήδη μεσημέρι
ώσπου να γευματίσει, ο ήλιος έδυε κι άιντε πάλι ερχόταν
η άλλη μέρα, όμοια φευγαλέα και κενή.

Εκείνος διάβαζε πολύ άκουγε το ραδιόφωνο πήγαινε βόλτες
στους κήπους κάθονταν σε καφενεία απόκεντρα
πέρναγε ήσυχα ήρεμα ακύμαντα ακίνητα

ενώ τώρα και οι νύχτες τρέχανε πιο γρήγορα
ώσπου να δει το πρώτο όνειρο γίνονταν μεσάνυχτα
ώσπου να απολαύσει το μεγάλο, το καλό, ερχόταν το πρωί

κουτρουβαλώντας έφευγε πια ο χρόνος απ’ τα χέρια του
κι όλο και πιο κοντά σίμωνε το μεγάλο γεγονός.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Συμβόλαιο
Post by: wings on 12 Nov, 2010, 22:20:15
Θα σε θυμάμαι _ Γιάννης Πάριος - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=bVJQ8fGfs2w)

Γιάννης Σπανός & Πυθαγόρας, Θα σε θυμάμαι
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: Πού θα πάει πού (1974))


Γιάννης Καρατζόγλου, Συμβόλαιο

Θα περάσουνε μήνες και χρόνια στη μνήμη
ροζακιά καλοκαίρια στις πεδιάδες
βραχνοί σιωπηλοί χειμώνες
κι εγώ θα γυρίζω στην δική σου φωνή.

Θ’ αναβοσβήσουν ήλιοι στη ζωή μου
αιμορραγία σε λέξεις και αισθήματα
σωματικό απεγνωσμένο πήγαιν’ έλα
μα εγώ θα γυρίζω στα δικά σου χείλη.

Θα ξυπνήσω μια νύχτα μες στον πυρετό
για να θερίσω ό,τι χρόνια έχω σπείρει
και δεν θα βρω παρά τα βήματά σου
να με γυρίζουν στη δικιά μας αγάπη.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αιφνιδιασμός της άνοιξης
Post by: wings on 15 Apr, 2011, 00:34:48
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fstatic.howstuffworks.com%2Fgif%2Fclaude-monet-giverny-paintings-5.jpg&hash=2bd9de34335d40e0f4152c9ab7fde92bb448c88c)

Claude Monet, Le Printemps (Springtime), oil on canvas (25-1/2x31-3/4 inches).
The Fitzwilliam Museum at the University of Cambridge, England.
Source: HowStuffWorks "Springtime (Le Printemps) by Claude Monet" (http://entertainment.howstuffworks.com/claude-monet-giverny-paintings4.htm)


Γιάννης Καρατζόγλου, O αιφνιδιασμός της άνοιξης

[Από την ενότητα Διαβατήριος έρωτας]
 
Όπως του Πάνου λευκή, μυρτώ του Ανέστη και
του Δημήτρη ελένη, εσύ κι εγώ.
 
Στα ίδια πάνω κάτω μέσα χρόνια, λίγο πριν, λίγο μετά,
δεν έχει τόσο σημασία, όσο ο αιφνιδιασμός της άνοιξής σου:
η τελευταία μου πράξη πριν την έξοδο οριστικά
οι τελευταίες απόκριες, το έσχατο πάσχα της χαράς,
η μαγική αυλή με το μαγγανοπήγαδο στου Αγίου Συμεών.
 
Λίγο πριν τον βαθύ χιονισμένο επερχόμενο χειμώνα
ανάμεσα σε απέραντες πια ευνούχες σιωπές
λίγο πριν διασπαρθώ στους υδροφόρους ορίζοντες του κόσμου.
 
Και γίνουν όλα στη μνήμη, όπως του Πάνου και του Ανέστη οι καημοί
ένα σπάνιο αναφιλητό, ένας αιθέριος ψίθυρος χωρίς εικόνες.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι γλάροι της Σμύρνης
Post by: wings on 05 Apr, 2013, 23:57:27
Η Σμύρνη - Γ. Νταλάρας - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=Kor-aQ-7Nh4)

Απόστολος Καλδάρας & Πυθαγόρας, Η Σμύρνη
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Μικρά Ασία (1972))


Γιάννης Καρατζόγλου, Οι γλάροι της Σμύρνης

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Δεν ήμασταν εμείς που φεύγαμε, μα η ακτογραμμή απέναντί μας: το πλοίον «Πελοπόννησος» έμενε σταθερό ενώ όλοι ατενίζαμε ανεβασμένοι στο άλμπουρο τση πλώρης, πώς μια πατρίδα χάνεται, πώς κρύβεται μες στους καπνούς και ξεθωριάζει η Αγια-Φωτεινή, πώς τα τραγούδια γίνονται βουβές κραυγές κι οι γλάροι της Σμύρνης περιστρέφονται ακολουθώντας τους αφρούς τής έλικας για λίγο κι ύστερα επιστρέφουνε στο Quais τους, πώς σβήνουνε στις στάχτες τα αρώματα από τις τριανταφυλλιές, πώς οι αυλές και οι ταράτσες όπου γλεντήσαμε ανέμελα μια κούφια προσωρινή ελευθερία, γίνονται ίσκιοι, στίγματα και ίχνη, φανταστικά οράματα στην καταχνιά...

Την ίδια ώρα πίσω από τα βουνά, σε ατέλειωτη πορεία ο θείος Αναστάσης για πάντα αιχμάλωτος αμίλητος να τρώει τα χιλιόμετρα της πέτρας, να υπομένει σιωπηλός τη μεγάλη των αιωνίων εχθρών εκδίκηση και να πορεύεται στα βάθη της Ανατολής, δίχως καμιά ελπίδα επιστροφής, με μόνη βεβαιότητα εκείνη του τέλους.

Στην άλλη άκρη της θάλασσας πια, στην άλλη Ελλάδα, στις νέες πόλεις που χτίστηκαν πάνω σε έρημα χωράφια, στη Νέα Σμύρνη, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στη Νέα Μενεμένη, στο Νέο Κορδελιό, κάθε σπίτι είχε έναν θείο Αναστάση που τον σταύρωναν κάθε πρωί και κάθε βράδυ οι γιαγιές με τα μαύρα τσεμπέρια μες σ’ ένα σύννεφο καπνών του λιβανιού κάτω απ’ το εικονοστάσι, μπας και γυρίσει, μπας και τες φανερώσει κάποιο σημείο ζωής... μα οι Αναστάσηδες αφανέρωτοι.

Δεκάδες χρόνια αργότερα διοργανώνονται εκδρομές με πούλμαν πολυτελή στα «μέρη μας», τα σύνορα ανοιχτά για κάθε «ξένο» με δολάρια, ξενοδοχεία πέντε αστέρων θεμελιωμένα πάνω στα χωνεμένα κόκαλα των Αναστάσηδων, δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας πατάνε στα παλιά τους κουρασμένα βήματα και οι γιαγιές εκείνες οι μαυρομαντιλούσες χους ήσαν και εις χουν απήλθον, προ πολλού.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η υστάτη
Post by: wings on 12 Oct, 2014, 01:55:11
Κώστας Μακεδόνας - Έπεσε έρωτας - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=fmhlv44P6PQ)

Σταμάτης Κραουνάκης, Έπεσε έρωτας
(τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας / δίσκος: Έπεσε έρωτας (2003))


Γιάννης Καρατζόγλου, Η υστάτη

[Ενότητα Ο καιρός των ερώτων]

Κι ενώ γέρνει στη δύση του ο ήλιος της ζωής του, της έρχεται έρωτας.

Έρωτας ύστατος, τραυματικός, παράξενος σαν οστεοπόρωση, ξέφρενος σαν σουίνγκ
περνάει μέσα από το μεδούλι του αφιονισμένος, πέρα ως πέρα ναρκωτικό
τον περιγράφει ολόκληρο, τον γυροφέρνει όλη τη μέρα εναγωνίως
μια παιχνιδιάρα δύση, εκστατική και γιορτινή σαν αίμα.

Ενώ λοιπόν γέρνει η ζωή του, ορμάει στην αρένα της καρδιάς του ταύρος έρωτας.

Και ξαφνικά ο μπάτσος του κορμιού του εκτινάσσεται ως πολυέλαιος,
η όραση γίνεται οξύτερη στου χαλασμού την ώρα, η αφή από καπνός αναθρώσκων
σπίρτο που καίει το πρωινό του εγερτήριο, μέχρι που στύσεις πρωινές επανέρχονται
πάθος ξεχασμένο, αρχαία ερείπια που αναστηλώνονται υβριδικά.

Όπως στα ματς, που στο τελευταίο λεπτό γίνεται φάση, ένα αναπάντεχο μελέ και
«παίζετε», λέει ο διαιτητής, ο σεντερφόρ παίρνει την μπάλα και σουτάρει
κι ελάχιστα πριν λήξει ο αγώνας μπαίνει το γκολ ενώ οι κερκίδες της ζωής του
σηκώνονται και αλαλάζουν με φρενίτιδα που η ομάδα σώθηκε από τον υποβιβασμό
των γεραμάτων χωρίς νόημα, με την υστάτη αγαπημένη.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αλλάζει πόλη
Post by: wings on 03 Oct, 2015, 22:31:41
https://www.youtube.com/watch?v=WHt0lB_xNz0

Δημήτρης Παπαδημητρίου & Πέγκυ Στεφανίδου, Αλλάζω πρόσωπα
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: στης ψυχής το παρακάτω (2001))


Γιάννης Καρατζόγλου, Αλλάζει πόλη

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Στο γέρμα τώρα, αλλάζει σπίτι, αλλάζει πόλη, μετακομίζει.
Τι νόημα έχει τώρα πια η εμμονή στις αναμνήσεις
τι απογίνανε εκείνες οι ανεπιστρεπτί παλιές δεκαετίες
τα ραντεβού στο Πεϊνιρλί της Εγνατίας με τη Μαρία
οι νυχτωδίες οι καντάδες της οδού Σαχτούρη
τα ψιλικά του μπαρμπα-Ιωακείμ, οι πάστες στου Λίγδα
της Βενιζέλου η τάβλα με τα καβούρια του κυρ-Παντελή...

Τα μαγαζάκια εκείνα τώρα κλείσανε. Κλείσαν οριστικά.
Καινούρια μεγαθήρια πουλάνε μέρα νύχτα
χορδές με το κιλό και βιομηχανικό πεϊνιρλί κιθάρες γιαπωνέζικες.
Οι γωνιές των δρόμων δεν κρύβουν πια στις κόχες τους παιδιά ερωτευμένα.
Φώτα αναιμικά της Τσιμισκή που φώτιζαν την ατελείωτη βόλτα
το συνεχές πηγαινέλα από τη Διαγώνιο στου Τερκενλή
γίνανε τώρα προβολείς χιλιάδων βατ για αμέτρητα αυτοκίνητα.

Κι οι φίλοι γίνανε τω είδει αγνώριστοι ή φύγαν ένας ένας.
Οι κούκλες συμμαθήτριες σταφίδιασαν και σκέβρωσαν
κίτρινα μάτια ο Στέλιος από τη χοληστερίνη
ο Λάμπρος δύο εμφράγματα, ο Μίμης πέντε μπαϊπάς
ο Μάρκος και ο Νίνος χρόνια τώρα αγέρας.

Λέξεις μόνο για λεξικά: ο πετροπόλεμος οι καταβρεχτήρες
η σκαλομαρία τα σλόου στα πάρτι με βερμούτ,
τόποι που γίναμε άνδρες και γυναίκες πια ανύπαρκτοι: το Σέιχ-Σου
η Ρέμβη η Χαβάη η Κουίντα το Water Lilly η Romantica.
Άλλαξε πρόσωπο η πόλη, δεν είναι πια εκείνη η δικιά του.

Κι αν η Κυψέλη ήταν τόπος αλλωνών, αν η Φυλής
δρόμος μακρύς και άλλων ερώτων κόχη γέννησης
τώρα τις προσεγγίζει δισταχτικά, ψαύει των άλλων τα πάθη
διαβάζει νύχτες και πρωινά τον πηγαίο τους κώδικα

τώρα στο γέρμα τα φαντάζεται δικά του, τα ασπάζεται
σαν νέα πίστη, τα υιοθετεί στη νέα του βρεφοδόχο.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Σχέδια για ένα καλοκαίρι
Post by: wings on 25 Dec, 2015, 14:59:00
Γιάννης Καρατζόγλου, Σχέδια για ένα καλοκαίρι

Έλα να φυτευτείς στις μασχάλες μου.
Να πάψω πια να σε κοιτώ απ’ τις χαραμάδες
να μη ληστεύω τη φωνή σου απ' το τηλέφωνο...

Έλα να παίξουμε τα παιδικά μας χρόνια.
Να έρθω να παραθερίσω στο κορμί σου
ό,τι ενοίκιο υποταγής κι αν μου ζητήσεις.

Να γίνω αστέρι και μελτέμι και βροχή.
Να σε μαυλίσω.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Απρόσιτο σώμα
Post by: wings on 25 Dec, 2015, 15:05:59
Γιάννης Καρατζόγλου, Απρόσιτο σώμα

Εσύ που χάνεσαι κάθε πεφταστεριά στη νύχτα
συ που φωτίζεσαι απ’ τα παραγάδια των χειλιών μου
δεν είσαι θάλασσα, δεν είσαι βροχή
δεν είσαι λέξη από λυρικό μου στίχο

είσαι ένα ακόμη απρόσιτο κορμί στο καλοκαίρι
ένας φασίστας, ένας εθνεγέρτης.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Φαρμάκι
Post by: wings on 25 Dec, 2015, 15:10:08
Γιάννης Καρατζόγλου, Φαρμάκι

Εκείνοι που σε χάρηκαν πριν από μένα
όσοι χορτάσαν το κορμί και την καρδιά σου
έρχονται κάθε βράδυ και μου τρων τα σωθικά.

Ξέχασα λίγο χθες, μέσα σε λαϊκά τραγούδια
χόρεψαν όλα μου τα βάσανα ζεϊμπέκικο
μα αργά η ρετσίνα ξανάγινε φαρμάκι.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χνούδι
Post by: wings on 25 Dec, 2015, 15:15:40
Γιάννης Καρατζόγλου, Χνούδι

Δεν θέλω να θυμάμαι∙
άφησες έκπληκτη τη νύχτα με σώμα σου
τρυφερό, σαν χνούδι από ροδάκινο.

Δεν θέλω, μα θυμάμαι:
γιατί δεν είναι αφή χωρίς να σε ματώνει
φωτιά να μη σε υπαινίσσεται
και η νύχτα ακόμη είναι δίχως προορισμό.

Χνούδι, γδύσου ξανά σ’ αυτό το καλοκαίρι.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Επαναπατρισμός
Post by: wings on 25 Dec, 2015, 15:21:28
Γιάννης Καρατζόγλου, Επαναπατρισμός

Κρυφά κρυφά ανθίζω πάλι στη σκέψη σου
παίρνω ξανά λίγη επαφή με το στίγμα της καρδιάς σου∙
η εποχή που έκλεισε αρκεί
δεν θα μπορέσει βέβαια ξανά να αγρυπνήσει
τα κύτταρά σου σβήσαν στο κορμί μου
φύγαν κι οι πιο μικρές εστίες επαφής σου
–στοργή που είχα μυστικά αποταμιεύσει–
μα εσύ σιγά σιγά ακονίζεις τις τύψεις μου
περνάει καιρός – μαχαίρι και λαβωματιά.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Θέλω έναν στίχο
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:07:54
Γιάννης Καρατζόγλου, Θέλω έναν στίχο

Θέλω μια σάρκα αδιάφθορη, ξεσκούριαστη
και χείλια αφίλητα στον ήλιο
για να φθείρω.

Θέλω ένα σώμα ολάνθιστο, ξεκούραστο
να ζωγραφίζει τις πτυχές του
στα σεντόνια.

Και όλα αυτά να γίνουν στίχοι σαν καρκίνωμα γεροί
να συμβολίσουν τα βραχνά σου καλοκαίρια.

Αδημοσίευτο από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μυστικές στιγμές
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:12:28
Γιάννης Καρατζόγλου, Μυστικές στιγμές

Σε Kodak φιλμ το σώμα σου στην άμμο
μετά από καιρό το ξαναβλέπω: πρωί
πίσω απ’ τα βράχια ερωτευτήκαμε, δυο, τρεις...

Από κείνη την ένταση –και τόσες άλλες– τι έμεινε
τι έσωσαν οι φωτογραφίες κι η ποίηση
από τις μυστικές στιγμές ενός καλοκαιριού;

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Δεν κάνω για κανέναν
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:25:37
Γιάννης Καρατζόγλου, Δεν κάνω για κανέναν

Πάρε τα μάτια σου από μένα, μην κοιτάς
ένας θεός ξέρει αν το βλέμμα σου θ’ αντέξω.

Δεν έκανα για σένα εγώ, δεν ήμουν για στήριγμα
γιατί εγώ δεν κάνω για κανέναν.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ένα καλοκαίρι
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:30:33
Γιάννης Καρατζόγλου, Ένα καλοκαίρι

Εκείνο το καλοκαίρι που άναψε
όταν τα φιλιά μας ήταν κατακόκκινα
και τα χωράφια που σμίγαμε
απλώναν στα ματωμένα μαντίλια τους λεκέδες τους
τις μικρές ασυλλόγιστες ομορφιές της ζωής μας
κούρνιασε στα κλαριά μας και καραδοκεί
να κρύψει λίγη εφηβεία—δεν ξεχνιέται.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Απολογισμός καλοκαιριού
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:34:14
Γιάννης Καρατζόγλου, Απολογισμός καλοκαιριού

Το καλοκαίρι είναι παράθυρο που φέρνει
φώτα πιο δυνατά απ’ τον ήλιο και καπνούς
από φωτιές που καίγονται στ’ αλώνια.

Το καλοκαίρι σκόρπισε στη νύχτα
για ν’ ανέβει τις σκάλες του κορμιού σου
και σαν χαρτόσημο επάνω να κολλήσει
σαν μέδουσα σε φθινοπωρινό κολυμβητή.

Για να δοθείς αχόρταγα, να πυρπολήσεις
τη θάλασσα, τα δάση, τις αφές.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τάνια
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:39:04
Γιάννης Καρατζόγλου, Τάνια

Μου ’ρχονται δάκρυα: τόσες και τόσες ώρες ηδονής
τέλεια γνώση κάθε κυττάρου του άλλου
σχήμα του στήθους, μικροατέλειες στις ίνες
και τα χρόνια δεν αφήσαν τίποτα στη γεύση
η μνήμη δεν σώθηκε μες στην αφή
κοιτάω μέσα μου, δεν έμεινε έρωτας.

Μου ’ρχονται δάκρυα: μισή ώρα τώρα προσπαθώ
να αποθέσω στο δέρμα μου το σχήμα των χειλιών σου
το μήκος των μηρών σου, τον λύκο του αιδοίου σου
Τάνια.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αποξένωση
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:42:44
Γιάννης Καρατζόγλου, Αποξένωση

Όπως όταν σε θέση ακατάλληλη μουσείου
κρεμιέται ο πιο αγαπητός του καλλιτέχνη πίνακας
και κουρασμένοι επισκέπτες τον προσπερνάνε

έτσι όσο πάν’ παραμερίζονται τα μάτια σου
και γίνεται ηχώ μέσα σε δάσος η φωνή σου
χωρίς καημούς πια, χωρίς φως, χωρίς τη δόνηση.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Φηρά
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:49:16
Γιάννης Καρατζόγλου, Φηρά

Ξύπνησα στις επτά, ο ήλιος
θα ’λιωνε σε λίγο το λευκό της ταράτσας
κάτω στον μώλο η απόλυτη ηρεμία

εσύ γυμνή και ντυνόσουν∙ άνοιξες
το παράθυρο και μπλέχτηκαν λεβάντες
του απογεύματος ένα μπουζούκι σέρτικο
στο βάθος το κόκκινο της θάλασσας και
το γυμνό σου στήθος.

Κάτσαμε στο πεζούλι αμίλητοι για πολύ
ώσπου έδυσε μέσα στους ταρσανάδες.

Χαράμι λοιπόν η Σαντορίνη;

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αόριστος
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:53:36
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αόριστος

Ο αόριστος είναι χρόνος που παιδεύει∙
πυρακτωμένη νύχτα, βλήμα τροχιοδεικτικό
ένα καλειδοσκόπιο: ανθισμένα χείλια
έρμες πλατείες μετά από εκλογικές συγκεντρώσεις
ταξιδεύοντας συνέχεια στο αιώνιο αιδοίο
γλιστρώντας μια εφηβεία ανέμελα παράλληλη
στα ερπυστριοφόρα.

Αόριστος θα πει βασιλεύοντας, σα μαυρισμένη
παρθενιά απ’ τον καπνό της φάμπρικας, να μένεις
σβηστός πολυέλαιος μετά από λειτουργία.

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πρόγραμμα
Post by: wings on 29 Dec, 2017, 21:57:52
Γιάννης Καρατζόγλου, Πρόγραμμα

Θ’ αρχίσουμε πάλι απ’ το μηδέν
γιατί ο καιρός που πέρασε γεμάτος ανακατατάξεις
καταπνιγμένες διαμαρτυρίες κι ανεξέλεγκτες προθέσεις.
Με τις καρδιές μας θα γραφτεί μια άλλη επανάσταση
νιώθω στο αίμα μου κουφόβραση λιμενεργατών
αγωνία του συνδέσμου για το παράνομο γράμμα
βλέπω στα χέρια μου τη λέξη που ξεγελάει τη λογοκρισία
τη ζωγραφιά που θα περάσει απαρατήρητη.

Κι αν μιαν ημέρα επιτύχει η εξέγερση
πόσες εφηβικές θα μας βαραίνουν ανομίες
και, Θεέ μου, τι προσχέδια έχουν να σχιστούν ακόμα...

Από τη συλλογή Ένα καλοκαίρι (1970)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το μαγνητόφωνο
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 15:47:02
Γιάννης Καρατζόγλου, Το μαγνητόφωνο

Ήσουν το καλοκαίρι που τέλειωνε, η ακρογιαλιά
με τα υπαίθρια σινεμά και τα εξοχικά κεντράκια.

Ήσουν η βόλτα που επέμενε ανέμελα να ξεφτίζει
όπως η τσόχα τραπεζιού σε υπόγειο σφαιριστήριο.

Ήσουν η παρέα που ταλαντευόταν τα βράδια
με τους καλαθοσφαιριστές, τις γκόμενες, τα ζαχαροπλαστεία.

Ήσουν το μαγνητόφωνο που δεχόταν να περιμένει...

Από την αδημοσίευτη συλλογή Ποιήματα του Αλέξη (1964) που ήταν αφιερωμένη στον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=6787.0)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μια ελπίδα για το 1968
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 16:16:16
Γιάννης Καρατζόγλου, Μια ελπίδα για το 1968

Δεν θα πιστέψω ότι είναι η οιμωγή των νικημένων
όχι∙ κανείς δεν σάλπισε εντός του υποχώρηση
κι ας περπατάει σκυφτός με ζεμπίλι στο χέρι απ’ τον φούρνο.

Λέει: έχουνε βέβαια στα χέρια τους σχεδόν τα πάντα οι άλλοι
τηλεόραση, ραδιόφωνο, παγκόσμια ρεκόρ και παραγωγικά δάνεια
βγάλαν δικές τους μουσικές να νανουρίσουν συνειδήσεις

μα δεν ξέρουν πως τις νύχτες μέσα στις φτωχογειτονιές
Συκιές Καισαριανή Μπραχάμι Καλαμαριά, πόρτα με πόρτα
τριγυρνάει πάλι έστω κουτσή έστω με δεκανίκια
ο εχθρός τους ο αναπαλλοτρίωτος, η ελπίδα.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Εις μνήμην
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 16:24:54
Γιάννης Καρατζόγλου, Εις μνήμην

Για αυτούς
που φθίνουν στα μπουντρούμια για τα δικά μου δικαιώματα
που θα γράψουν τα μεσάνυχτα στους τοίχους την ελευθερία
που τους δέρνουν απόψε γιατί φωνάξαν ό,τι δείλιασα εγώ
που σηκώνουν στους ώμους τους την ίδια τη ζωή μου

εγώ, ο ελάχιστος, θα κλείσω δυο λεπτά την τηλεόραση
θα νιώσω πόσο βάρβαρη είναι αυτή η μουσική μας
θ’ απαρνηθώ τυρόπιτες μεγάφωνα και ζαχαροπλαστεία
θ’ αντέξω απόψε για χάρη τους να μη σε αγκαλιάσω;

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Κατάσταση πολιορκίας
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:01:11
Γιάννης Καρατζόγλου, Κατάσταση πολιορκίας

Γυρίζουν πίσω ένα ένα τα βιβλία που τους στέλνω,
«μετώκησεν», δικαιολογούνται, ο «παραλήπτης άγνωστος».

Κι εγώ ξέρω καλά τον λόγο που όλοι τους «μετώκησαν»
βάνω σημάδια πλάι στα ονόματα – τον πιάσανε και δαύτον.

Βραδιάζει ένας ακόμα χειμώνας μες στη σκέψη τους
ένα χρέος ανίκανο τους γράφει απόψε στίχους.

Τι να τα κάνουν, Άγι, αυτά τα ποιήματα οι λεβέντες
μες στις βροχές, τον βούρδουλα και την πολιορκία...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Νύχτα καμωμένη για résistance
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:10:11
Γιάννης Καρατζόγλου, Νύχτα καμωμένη για résistance

Απόψε θα ’πρεπε να συμπαρασταθείς
να διαβάσουμε μαζί σελίδες απ’ τ’ απαγορευμένα
να δονήσουμε την πόλη με κόκκινα τραγούδια
μετά να ζωγραφίσουμε τις μάντρες και τους δρόμους
να ξεσηκώσουμε αντάμα όποιον εφησυχάζει
να του δώσουμε λάβαρα να τρέξει, να συντρίψει...

μα εσύ επέμενες να δούμε Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η αλήθεια
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:19:33
Γιάννης Καρατζόγλου, Η αλήθεια

Η αλήθεια να λέγεται, έστω και στο τέλος.

Δεν έχει τίποτε το ηρωικό η ποίηση, δεν μπορεί να ’χει
γιατί περνώντας σαν σεισμογράφος από τις καρδιές
τις καθημερινές βόλτες, το φαΐ, τη δουλειά και τον έρωτα
υποκλέπτει τα τηλεφωνήματα της ψευτιάς μας.

Κάνω ποίηση σημαίνει αφήνω κατά μέρος σύμβολα, και
ένας καθρέφτης είναι ο αναγνώστης, που με βλέπει
προχωράει πιο πέρα από τον υδράργυρο, με πολυμερίζει:
δεν γίνεται να πουλήσω φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Η αλήθεια μου λέει: δεν είσαι ο ήρωας, δεν μπόρεσες να γίνεις
δεν άλλαξε το υλικό, δεν έγινε της δράσης∙
απ’ το πρωί ως το βράδυ αποθέματα, αποσβέσεις, τόκοι, λήξεις
– τη νύχτα δεν γίνεται πόλεμος μόνο με περισπωμένες.

Γιατί νύχτα τρυπώνω στην ποίηση, προσωρινή φωλιά
εκεί βγάζω τα σπασμένα της μέρας, εκεί πληρώνω
σ’ αυτήν τοποθετώ όσα κρυφά απ’ το φως θα επιθυμούσα
(κρυφά, να μην το μάθει ο τραπεζοδιευθυντής
και κόψει με μαχαίρι την προεξόφληση).

Η αλήθεια, τέλος, λέει κακά τα ψέματα κι οι ενδόμυχες προθέσεις
τούτη εδώ η ποίηση γίνεται από ένα σαρκίο
που πνίγηκε μέσα στο σύστημα πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η ρετσινιά
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:30:56
Γιάννης Καρατζόγλου, Η ρετσινιά

Μιαν απ’ αυτές τις μέρες θα χτυπήσει η πόρτα
θα ανοίξει η μάνα μου και θα βρει πανικόβλητη
έναν χωροφύλακα – πανικόβλητη
γιατί δεν θα ’ναι σίγουρη αν θα πρόκειται για το χαρτί
της αναβολής ή τίποτε άλλο...

Και τι τάχα άλλο; Ούτε κροτίδες έριξα ούτε έντυπα μοίρασα
(κι ας μετανιώνω τώρα, τι νόημα έχει;)
το μόνο που μιλούσα ανοιχτά σε λίγους φίλους
ίσως να επηρέασα πέντ’ έξι ανυποψίαστους
μα αυτό, αλίμονο, δεν ήταν «δράση αντιστασιακή».

Εξάλλου, πήρα πια το πτυχίο μου, έχω το μαγαζί μου
μέλος δακτυλοδεικτούμενο της αστικής μας κοινωνίας
με καλημέρα σας, τι κάνετε; σε πολλά γνωστά καθίκια
φαρισαίους υποκριτές, προαγωγούς και βιομήχανους μπιντέδων∙
δεν είναι, λέει, καιρός διά πολιτικολογείν.

Βάζουν όλοι κάποτε νερό στο κρασί τους,
λέει η μάνα μου, στο τέλος όλοι συμβιβάζονται.

Το ξέρω, μάνα, τους μένει μόνο η ρετσινιά.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Απολογία
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:38:48
Γιάννης Καρατζόγλου, Απολογία

«Ο Παύλος πήρε το πτυχίο του, ο Βασίλης τέλειωσε το αγροτικό
όλοι οι φίλοι σου βολεύτηκαν κάπου, άλλοι παντρευτήκαν κιόλας
κι εσύ κοντεύεις τα τριάντα με τα ίδια μυαλά ως τώρα∙
ακόμα μας ποτίζεις πίκρες, πότε με τα αντίθρησκά σου
πότε μ’ αυτές τις ανέκαθεν επικίνδυνες ιδέες.
Άραγε, θα σε δω ποτέ μεγάλο και τρανό, αποκατεστημένο
υγιές και δημιουργικό μέλος της κοινωνίας, νοικοκύρη;»

Χολή και όξος, άλλαξε το αίμα, μάνα, σάπια
τα πεζοδρόμια, ετοιμόρροπες οι γέφυρες
όζουν απ’ το κεφάλι ως τα πόδια εμπόριο, συναλλαγές
ανθρώπινες σχέσεις, τέχνη, παραγωγή
ως και την επανάσταση τη μαγαρίζουν σερπετά
κρυμμένα στις μαύρες πόρτες, θλιβεροί χαφιέδες
πληρωμένος πράσινα νομίσματα ίσως ο φίλος απόψε σε καρφώσει
ο εργάτης μπορεί αύριο να ψηφίσει συντηρητικούς
ή η κοπέλα σου να σε πουλήσει για κάποιον εργολάβο.

Άσε με, μάνα, ακόμα να μην «ταχτοποιηθώ»
ώσπου να πάρουμε το φραγγέλιο στα χέρια...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, An die Nachgeborenen
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:49:04
Γιάννης Καρατζόγλου, An die Nachgeborenen

Στις γειτονιές πρόβαλλε ο ξαφνιασμένος ήλιος
αντάμωνε τους καλφάδες και τους παραγιούς γυμνούς
ψωνίζοντας βιαστικά το μεροκάματο χρωματιστά μπλουζάκια...

Ωραία κορίτσια ντρίτα σώματα πόδια ψηλά νταρντάνες
πωλήτριες δακτυλογράφες οσφραίνονταν βαρύτερα
το αχ το βαχ στο βλέμμα και μια κρυφή ανατριχίλα.

Κάπως έτσι ήταν εκείνη η άνοιξη...

Και έτσι. Γιατί την ώρα εκείνη δεν προσέχαμε το ρίγος
δεν αγγίζαμε τις κερασιές δεν ξαπλώναμε στο νιο γρασίδι
δεν προσέχαμε τα ένοχα σινιάλα της γαλατένιας νύχτας

παρά, κοιτώντας τη σκανδάλη, εκλιπαρούσαμε μην πιεστεί
πολιορκημένοι από κάτι παλιάτσους με κουρεμένους τους λαιμούς
ακόμα έναν Απρίλη, ραγιάδες ραγιάδες.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)


Σημείωση ανθολόγου:
An die Nachgeborenen → Προς τους απογόνους (τίτλος γραπτού του Bertolt Brecht)
Πηγή: http://www.theatroedu.gr/Portals/38/main/old_pages/mPPact/page_5h.htm
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Υποψήφιος έφεδρος αξιωματικός
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 18:59:53
Γιάννης Καρατζόγλου, Υποψήφιος έφεδρος αξιωματικός

Οι συγγενείς: εσύ θα γίνεις σίγουρα δόκιμος∙
οι φίλοι: γίνε, ρε, δόκιμος να ’χεις το σπίτι σου τη μουσική σου...

Όλο και θα βρούμε έναν συνταγματάρχη μ’ επιρροές
θα ’ρθει μετάθεση για κοντινή φρουρά, λέσχη à la carte

στη βόλτα πρόθυμες γυναίκες μην πλήξει το παιδί
αφεντικό στο μαγαζί αφεντικό και στον στρατό διπλοχρήσιμος στη χώρα

ο διαλεγμένος αφρός του αφρού, το λαξεμένο δοξάρι της νομιμότητας
(όχι, θ’ αφήναμε χαμένα τα καμάρια μας;)

χώρια που αύριο μεθαύριο η ταυτότητα του έφεδρου αξιωματικού
ποιος ξέρει πόσες πόρτες θα μπορεί ν’ ανοίξει...

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι σημαίες
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 19:08:26
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι σημαίες

Ώρες εγκατάλειψης, στιγμές για ποίηση
θα λέγαμε παλιά
μα έχουν τόσα ειπωθεί για μοναξιές
πώς να δακρύσει η λέξη για τις μνήμες...

Πάντως, φορτώνομαι εγώ όλες μας τις ευθύνες
σε παραδίδω άσπιλη, ακέραια στην «κοινωνία»
ξανά παρθένα, με χέρια καθαρά σαν πρώτα.

Και τα δικά μου χέρια που ξέραν μόνο ν’ αγκαλιάζουν
τώρα θα τα μάθω να βαστούν σημαίες.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πάλι απών
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 19:17:31
Γιάννης Καρατζόγλου, Πάλι απών

Την ώρα που πιάνονταν η ανάσα στις αυλές από την τόση τόλμη
κι ο αδερφός μου διέγραφε τόσα χρόνια με μιας πράξης εξιλέωση
όταν οι πράσινες οχιές εξακόντιζαν αισχρά το δηλητήριο βλήμα τους
κι όλης της χώρας τη δειλία την ξέπλεναν εικοσάχρονες αρτηρίες και φλέβες
ο αιθέρας ορμώντας στα δωμάτια με τα ερτζιανά μοίραζε κραυγές
μιας από καιρό ξεχασμένης ρωμιοσύνης — μπουρλότα ψαριανά
νταλιάνια ρουμελιώτικα και σκουριασμένους γκράδες της αυτοάμυνας
ενώ ο διατεταγμένος χάλυβας γκρέμιζε τα τείχη

την ώρα που έκθαμβες στην τόση θυσία άνοιγαν οι πόρτες νοικοκυραίων
να δέσουν πάλι τις αιώνιες πληγές του Μπότσαρη, του Μελά, του Άρη
να φέρουν ιώδιο στοργή επίδεσμο, να καταμετρήσουν τα νέα θύματα
να φυγαδεύσουν κλαίγοντας μες στον όρθρο μυστικά τους δυναμένους
όταν, πρωί πια, γεμίσαν αγγελτήρια οι τοίχοι τα ονόματα των μαρτύρων
πάλι απών, μίλια μακριά, ρωτούσα τι έγινε τη νύχτα
στις δεκαεφτά Νοέμβρη.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ποίημα για τον Λάζαρο
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 19:28:13
Γιάννης Καρατζόγλου, Ποίημα για τον Λάζαρο

Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι, Λάζαρε∙
ό,τι κι αν γίνει, σφάλματα Αθήνας Βάρκιζας βάσης ηγεσίας
όσο κι αν λυσσάξουν να μη γυρίσει η σελίδα απ’ το ημερολόγιο
έστω κι αν τα νησιά μας τα γεμίσουν με εκτοπισμένους
έστω κι αν μόλις πάει ν’ ανοίξει ο ουρανός ένας λοχαγός τον κλείσει
δε γίνεται, με χρόνια με καιρούς...

Μπορεί να περάσουν πολλοί χειμώνες παγωμένοι στα ξόδια συντρόφων
χρόνια «τάξης και ασφάλειας», καλοζωισμένων ανδρογύνων, παιδιών σαν μπουρεκάκια
μα πάλι κάτι θα ’χει μείνει, μια ξεχασμένη φράση παλιό σύνθημα
λίγες νότες καλά κρυμμένες από θεριό τραγούδι του βουνού
κάποιοι θαμμένοι κάλυκες ένας κόκορας μια κάννη που θα γίνουνε περίστροφο
σκόρπια άτομα ηλίου, χρήσιμα για την αλυσιδωτή σύντηξη.

Και τότε, Λάζαρε, αλίμονο θα βγει πια ο Κριτής με την τραγιάσκα
οπότε μας βλέπω να περνάμε όλοι σε εξάδες κάτω απ’ το μπαλκόνι του
να ζυγιστούμε∙ ποιητές, πατεράδες, έμποροι, φοιτητές, εργάτες, στραβοί-κουτσοί
να κριθούμε για ό,τι θα ’χουμε δώσει ό,τι είπαμε πότε κιοτέψαμε
πόσους πήραμε στον λαιμό μας τι πίναμε τι τρώγαμε τόσα χρόνια.

Τότε —ευτυχώς κι αλίμονο— δε θα ’χει πια άλλη σωτηρία
για όλους εμάς τους μπαγαπόντες της επανάστασης.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 19:39:08
Γιάννης Καρατζόγλου, Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου

Χάσαμε πάλι τη σειρά, χάσαμε και τούτο το παιχνίδι
ήττα ξανά, σπυρί σπυρί για την καινούρια φωλιά του μέρμηγκα.

Κι εγώ, ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ, τι ψάχνω
μέσα στα σπλάχνα της αυλής του βασιλιά Αρθούρου
τρώγοντας μπάτσες απ’ τον καθένα γαλονά;

Μόνο γιατί στη σιωπή μαθαίνω τα κόλπα τους
μπαίνω στο πετσί τους, βγάζω φωτογραφίες μέσα μου
αποτυπώνω στο μυαλό μου τις επάλξεις∙
αυτοί κάθε μέρα ξεπουλάν, εγώ αγοράζω:
συστήματα μερίμνης, πυροδοτικούς μηχανισμούς, τακτική μάχης
όταν θα τρίβουνε τα μάτια τους θα ’χει πετάξει το πουλί.

Μέσα απ’ την ήττα, ασύνδετοι, μα θα υπάρχουμε υπόγειοι
γνώστες των συνθηματικών, έτοιμοι στο νέο νεύμα.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Σιωπητήριο
Post by: wings on 30 Dec, 2017, 19:45:18
https://www.youtube.com/watch?v=dL3nNRvd2N0

Nini Rosso & Guglielmo Brezza, Il silenzio (1965)

Γιάννης Καρατζόγλου, Σιωπητήριο

Νότα νότα τραβάει τα σωθικά, αλέθει την οδύνη
όσων μπορούν ν’ ακούσουν, κάτω απ’ τις πέτρες, το τρυφερό
αεράκι που ξεγελάει τις κοιμισμένες επαρχίες κι αλλού
τη γαλατένια ομίχλη που κυλάει στους μαύρους φράχτες
τρυπάει με υπόηχους μια τρομπέτα το τελικό σιωπητήριο.

Αμέτρητοι οδοστρωτήρες περνούνε πάνω απ’ τις ελιές
ισοπεδώνουν τις πεδιάδες που φυτρώνει το τριφύλλι
ρίχνουν λιωμένη άσφαλτο στα εξοχικά δρομάκια
χτίζουν παντού στρατόπεδα, αποθήκες εφοδίων
προκεχωρημένα φυλάκια τα γεμίζουν φαιοπράσινα κοπάδια.

Για όσους μπορούν ν’ ακούσουν τη μουσική απ’ τα κράνη
γι’ αυτούς η ηχογραφημένη τρομπέτα παίζει το τελικό σιωπητήριο.

Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μεταλλαγή
Post by: wings on 13 Jan, 2018, 23:30:49
Γιάννης Καρατζόγλου, Μεταλλαγή

Κυριακή μεσημέρι, ώρα γυρισμού απ’ τα μπάνια
ένας αγκαλιαστός ύπνος ανεφέλωτος
ξύπνημα του έρωτα σαν πρόκληση τεκνοποιίας
μετά γλυκύς βραστός με κερασάκι στο μπαλκόνι.

Οι μουσικοί του δήμου δεν υποπτεύονται μεταλλαγή
το πώς καλμάρισε η θάλασσα πέρα απ’ την πλατεία
πώς ξαναμπήκαν στις φωλιές οι γλάροι
έτσι που γίνεται μια Κυριακή νήνεμη
καθώς αρχίζει σιγά σιγά να πέφτει μπουνάτσα
μιας άλλης ηλικίας.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Συγκρίσεις
Post by: wings on 13 Jan, 2018, 23:39:04
Γιάννης Καρατζόγλου, Συγκρίσεις

Έτσι που φεύγω με συλημένες σάρκες από σένανε
ηττημένος κι ανίκανος πια κι ανάπηρος
τσιγαρισμένος επιστρέφοντας σ’ εκείνη
που βρίσκει ακριβά τα κοινόχρηστα του μηνός
και θέλει ντε και καλά τα μαλλιά της να βαφτήκαν θαύμα
όμως έχει έτοιμο γάλα ζεστό κι ένα φιλί μαγιάτικο
και υποφέρει η καημένη απ’ την τόση μου την κούραση
παίζοντας παλιά ρεμπέτικα να με καλοκαρδίσει

αναρωτιέμαι εσύ
που ’μαι για σένα ο θεός-φαλλός, όταν θα το διαλύσουμε
τι θα ’χεις διδαχτεί απ’ αυτή τη ζήση-σμπαράλι
αν θ’ άντεχες συνέχεια δέκα βράδια
να επιστρέφω σκοτωμένος στη δουλειά
κι εσύ να κοιμάσαι απ’ τις εννιά χωρίς άλλη λύση
ή να γυρνώ σπίτι πονώντας κι εσύ να μου αλλάζεις
όλη τη νύχτα κρύα πανιά για τις αιμορροΐδες...

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χλιδή
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 00:00:54
Γιάννης Καρατζόγλου, Χλιδή

Πού να σε κρύψω, παράνομη φτερούγα μου
με τι λογιστικό αντιλογισμό να σε καταχωνιάσω
τι μέτρα να λάβω ομαλής κυκλοφορίας σου εντός μου

τώρα που γυρίζω εφηβικά σ’ εαρινές συνομιλίες
στη δύναμη της χλόης γι’ ανομολόγητα φουσκώματα
όνειρα δειλινά σε πανεπιστημιακά παγκάκια...

Και μετά, χορτάτος λιτότητα παιδικών εκμυστηρεύσεων
επιστρέφω εκών άκων στη νόμιμη οικογενειακή χλιδή μου.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Σαν τον κλέφτη
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 00:23:55
Γιάννης Καρατζόγλου, Σαν τον κλέφτη

Ακόμα μια φορά, την τελευταία,
θα κάνω ντους μες στη δική σου την μπανιέρα
–προσεκτικά, μην πιτσιλίσω κι αποκαλυφτώ–
θα σκουπιστώ αργά αργά απ’ το πεσκίρι σου
θ’ αγγίξω τα ενθυμήματα που θα σου μείνουν
–τις πρίζες, τα πλακάκια, τα σταχτοδοχεία–
θ’ αγγίξω, την πιο αιμάτινη φορά, τα φερ φορζέ
τις ρωγμές των σεισμών, τις τρυπούλες των ξυλοφάγων
θα γείρω λίγο στα προικώα σου μεταξωτά σεντόνια

και στις επτά θα φύγω σαν τον κλέφτη
από το σπίτι που ως εχθές ήταν το δικό μας
με τη φράση «για πάντα» σαν έρπη στα χείλια.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το τραύμα
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 00:31:29
Γιάννης Καρατζόγλου, Το τραύμα

Τώρα, πριν ακόμα τα ποιήματα να γίνουνε ρουτίνα
θα σου μιλήσω τυλιγμένος πια ξένα σεντόνια
αντικρίζοντας ξένα ταβάνια τα χαράματα
θα σου μιλήσω τώρα όπως δεν σου μίλησα ποτέ

μέσα απ’ τον ίδιο Αύγουστο – τον δικό μας.
Τα πλήθη ξεκινάν με τη «Σαπφώ» για τη Μυτιλήνη
τα κορίτσια ιδρώνουν θερινή ηδονή στην παραλία
φαντάροι με τη δίωρη γεμίζουν σπόρια το πλακόστρωτο
και οι ταβερνιάρηδες πνίγουν μυρωδιές την Πάνω Πόλη:

σήμερα αύριο θα φεύγαμε κι εμείς για παραθερισμό.
Αύγουστος κάτω από το μηδέν, τουρτουρίζω απ’ το κρύο
μεσοκαλόκαιρο παντού, χιονίζει μέσα μου.
(Βλέπω μπροστά μου να ’ρχεται χειμώνας παγερός
χειμώνας άμουσος, ανέραστος, κατακλυσμιαία βροχερός
κι ανεπανόρθωτα μακριά το πρόσωπό σου.)

Ακόμα κι η πιο απλή λύση της συνέχειας του δέρματος
καλείται τραύμα. Αν είναι έτσι, τότε πες μου, πώς θα ονομάσεις
την αναπάντεχη λύση της παρουσίας σου από τη μέρα εκείνη;

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αγώνας
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 00:43:53
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο αγώνας

Ο αγώνας είναι χαμένος πια απ’ τα πριν
παρά τα εγκλήματα και τ’ αναπόφευκτά μας λάθη.

Ο άνθρωπος πλάι σου, είναι ψέμα
πως είναι δικό σου κύτταρο, προέκταση χεριού σου
ψέμα η εκφώνηση «για πάντα», απλώς σήμερα βολεύεται
σήμερα εξυπηρετείται, διασκεδάζει, μπορεί και αύριο
όσο είσαι μια μηχανή που δίνει.

Ο αγώνας δεν έχει έλεος: οι άλλοι καραδοκούν
σαν τα γεράκια ένα σου λάθος μια κίνηση στραβή το δεύτερο
τρίτο παραπάτημα και εφορμούν από ψηλά
ν’ αρπάξουν τ’ αρνάκι.

Μα και τ’ αρνάκι δεν είναι πια το άδολο ζωάκι
τα χρόνια τούτα μετασχηματίστηκε σε υστερόβουλο λωτό
χούμηξε, ρούφηξε τροφές και πρωτεΐνες απ’ τις ρίζες
με βουλιμία τα θρεπτικά λιπάσματα του μπαξεβάνη
τα φυτοφάρμακα, τις φωσφοτάσες, τις αμίνες
ωρίμασε για τον πρώτο τζαμπατζή διαβάτη:
εξέλιξη, πρέπει να το παραδεχτούμε, πια βιολογική.

Μα εγώ δεν το ’χα καταλάβει:
γυναίκα, η φύση σου σέρνεται πέρα απ’ τους αιώνες
η ίδια σάπια φύση, κατευθείαν απ’ τις παραλίες της Κολχίδας
τρομάζει τον άγριο ληστή του Ρασομόν, καταστρέφει
απ’ τα πλοιάρια του Νείλου δυο αυτοκρατορίες, αφήνει
τουμπανιασμένα πτώματα στης Τροίας τ’ ακρογιάλια
κι αιώνες αργότερα μαζεμένα φαρμάκια κυτταρικά
μες σε μια νύχτα με πότισες.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ορισμός πρώιμης ευτυχίας
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 00:49:59
Γιάννης Καρατζόγλου, Ορισμός πρώιμης ευτυχίας

Ώρα εξίμισι το απόγευμα, χρύσιζε ο όρμος στο νησί
είκοσι τόσων χρόνων ξύπνησε από ένα εγκάρσιο αεράκι.
Σάββατο ήταν, δίπλα γυμνό κοιμότανε ακόμα το κορίτσι
αγαπημένο δέρμα σοκολάτας απ’ τις ομοβροντίες του ήλιου
με υγρά τα ίχνη του έρωτα στα αστραφτερά σεντόνια.
Βγήκε γυμνόπους στην ταράτσα, η δέσποινα νοικοκυρά
έφτιαξε αχνιστό καφέ με κερασάκι, ο ήλιος έκαιγε ακόμα
ένα ραδιόφωνο από δίπλα έπαιζε για μια λευκή αχιβάδα...

Είχε πενήντα χρόνια άπλετα μπροστά του, γι’ αυτό δεν καταλάβαινε
πως μπρος στο λιμανάκι με τις βάρκες μόλις γνώρισε
τον πλήρη, τον απόλυτο ορισμό μιας ευτυχίας
που δεν επρόκειτο ποτέ να ξαναγυρίσει...

Αδημοσίευτο ποίημα από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η Ιστορία
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 01:02:49
Γιάννης Καρατζόγλου, Η Ιστορία

Βελόνα φωνογράφου χαράζει αναπαράγοντας
τα κρυφά ραδιόφωνα τον φόβο την αγωνία του νεοσύλλεκτου, τότε, στην αρχή
εκείνη την εγχείρηση στο 424 επί Ιωαννίδη τα του Πολυτεχνείου
την αγωνία σου μπας κι έφυγα στην επιστράτευση για Κύπρο.

Μνήμη άοκνη: η αλλαγή, οι κόκκινες μέρες στις πλατείες
ο γάμος με το βλάχικο φουστάνι, η δουλειά, το πρώτο σπίτι
η πρώτη ψήφος σου –ξανά Καραμανλής– οι επέτειοι
με τα παιδιά στους δρόμους – τη νίκη θα τη φέρει ο Λαός...

Κοντεύαν δέκα χρόνια: μπουλντόζες ισοπέδωσαν νέες πλατείες
όλα γίναν μονόδρομοι και πάρκινγκ, πλούσιοι επτώχευσαν
άλλοι πατήσανε σε πτώματα, σε αντιπαροχές και απαλλοτριώσεις
κι έτσι όπως διύλιζε τα πάντα η Ιστορία, εμείς μεγαλώναμε μαζί.

Εκεί περίπου ήρθε η ώρα μας: χωρίς παιδιά, χωρίς σκυλιά
χωρίσαμε τα τσανάκια μας στο τσάκα τσάκα.
Ήταν γραμμένο, φαίνεται, σε μια υποσημείωση της Ιστορίας
να μη γεράσουμε, όπως στη Χούντα λέγαμε, μαζί.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ανοικοδόμηση
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 01:09:26
Γιάννης Καρατζόγλου, Ανοικοδόμηση

Εποχή ανοικοδόμησης, λέω και ξαναλέω
εποχή ανασύνταξης, επαναπροσδιορισμού.

Συντάσσω νέους προϋπολογισμούς οραματίζομαι ταξίδια
μυρίζω νέα αρώματα άλλαξα γειτονιά, φορά χωρίστρας
καινούριους δρόμους δείχνω στη δουλειά μου – με επαίνους:
μεθόδους αυτοχρηματοδότησης άλλες αγορές πρόσθετες πιστώσεις.

Μα, όμως, πες μου
ποιος θα μου κόψει τα μαλλιά όταν μεγαλώσουν
ποιος θα σου γράψει τις κασέτες που αγαπάς
ποιος θα μου κόψει τα νύχια των ποδιών σε λίγους μήνες
ποιος θα σου οργανώσει, μέρα με τη μέρα, θεάματα
κρασιά στο σπίτι, καλοκαιριάτικα ταξίδια;

Εποχή αναδιάρθρωσης της ζωής μας:
προσλαμβάνοντας νέα πρόσωπα, γυρίζοντας νέα στέκια.
Μα πώς μπορούμε, Θεέ μου, να πλαγιάζουμε τη νύχτα στα κρεβάτια μας με ξένους;

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Modus vivendi
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 01:19:02
Γιάννης Καρατζόγλου, Modus vivendi

Μιλώ ξανά, κάμποσα χρόνια αιώνες αργότερα
λίγο μετά το μέγα άτυχο ταξίδι, πάλι ελλειπτικά
πάντα ελλειπτικά, για όσους ξέρουν, για όσους μπορούν
να νιώσουν το άρωμα έξω και πριν απ’ το μπουκάλι
την ηδονή της επόμενης νύχτας από τα ξημερώματα.

Τι κέρδη, Θεέ μου, τόσες μέρες πίσω, τι νόμους επεξεργάστηκες
τι προϋπολογισμούς έφτιαξες κι αναθεώρησες, τι έργο
διοικητικό, οικονομικό, σειρές οι αποφάσεις και τα οράματα
θεωρίες απασχόλησες, προσέλαβες, απέλυσες.

Κι εκείνες οι μουσικές, στερεοφωνικές, με παραμόρφωση ελάχιστη
ζωγραφικές τέλεια καδραρισμένες, αρμονικά κρεμασμένες
και τα πιοτά, τ’ αυθεντικά, τα πεπαλαιωμένα, τα κυρίαρχα
και οι πράξεις όλες με βάση την αντίληψη του χρέους
ακόμα λίγο κι όλα απ’ όλους θα ξεχαστούν.

Μιλώ ξανά, την ώρα της πραγματικής καμπής: πάλι καταστροφή
πάλι αυτοκαταστροφή, αναχωρήσεις από αεροδρόμια χωρίς χαιρετισμό
χωρίς δικαιούχο της ασφάλειας ζωής κι ατυχημάτων,
καμπή ξανά μηδενική. Αναζητώντας τον αιώνιο δικαιούχο:
σαν το σκυλί, λέει η μάνα μου, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι...

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Παναγούδα
Post by: wings on 14 Jan, 2018, 01:25:42
Γιάννης Καρατζόγλου, Παναγούδα

Τώρα ένα φιδίσιο πορτοφόλι μυστικά σε περιέχει
κλεμμένη φωτογραφία από καλλίφωνο γάμο
ενδυμασία λυκείου των Ελληνίδων – απ’ των εθνικοφρόνων
κι εσύ ολόκληρη ένα γέλιο οδοντόκρεμας και λάθη:

ο ανυπόφορος καιρός ο μικροαστικός μας κόσμος
ο στρατηγός μπαμπάς η Μηχανιώνα κάθε λεύκα και κοτζάμ προίκα
διασυνδέσεις εποχών ναρκοθετημένων, τέλος πάντων
από τον Γκρίντσιχ ως το Χάμστεντ.

Χρόνια μετά απ’ τον Ιούδα που καίγαμε Μεγάλη Πέμπτη
τα άχραντα μυστήριά μας στην Παναγούδα
κρύβω εν είδει λαϊκού φωτορομάντζου:
ο καθένας τον δρόμο του και ο Λουμίδης στους καφέδες.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το μόνο κέρδος
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 22:31:56
Γιάννης Καρατζόγλου, Το μόνο κέρδος

Παλιώνουμε, βραδιάζει παντού ένα φίδι φθινόπωρο με
ουρανό στάζοντας φωσφόρο εσύ τον εργολάβο εγώ γραμμάτια
κι η πόλη μας ακόμα πάχυνε, δεν γνωρίζεις πια κανέναν
στις βόλτες – ούτε ένα γεια σου ένα σημάδι έστω επαφής
οι παλιοί δικοί μας αναρροφήθηκαν παντρεύτηκαν γέννησαν,
φτιάξαν εκ του μη όντος ιατρεία βιοτεχνίες πήραν BMW
τα νέα σώματα μοιάζουν σπαρμένα με σκάρτα λιπάσματα
δεν μπόρεσα να ταιριάξω.

Βραδιάζει, τα πρόσωπα κουμπώθηκαν φορέσαν προσωπεία
αρχίζεις τις μοδίστρες, κοκτέιλ σε πρεμιέρες
γεμίζω αργυραμοιβούς εξοφλήθη και μεθόδους απάτης
όμως εκατομμύρια στιγμών, ένας αόριστος, ο πιο δονητικός,
θα μένουν μυστικοί κρύσταλλοι μέσα μας κάτω απ’ τις πρωτεΐνες
γενετικός κώδικας μακριά απ’ τους ανυποψίαστους:
το μόνο κέρδος.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η εποχή των σεισμών
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 22:37:06
Γιάννης Καρατζόγλου, Η εποχή των σεισμών

Ξυπνώ με τρόμο τις νύχτες με την αίσθηση του σεισμού
και τρέχω αλαφιασμένος να γλιτώσω
πέτρες είδη υγιεινής ντουλάπες πλακώνουν τον ύπνο μου
όλα κουνιούνται, οι δρόμοι τα φανάρια τους η ψησταριά στη γωνία
όπως τότε, σαν τους σπασμούς μας στο τριζάτο κρεβάτι
εκείνη την άνοιξη με τους σεισμούς.

Και την άλλη άνοιξη το γιαπί στη γειτονιά σου άφοβο
ρίχνει πια σοβάδες στρώνει στα δάπεδα πλακάκια
γεμίζει αγέρωχο υδραυλικές και αποχετευτικές εγκαταστάσεις
και η κόκκινη γραφή στον απέναντι τοίχο
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΜΑΖΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
γίνεται ροζ και σβήνει με την εποχή των σεισμών.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Δίλημμα
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 22:43:27
Γιάννης Καρατζόγλου, Δίλημμα

Αποθησαυρισμός λοιπόν ή αποταμίευση; Αυτό είναι το δίλημμα:
Τι θα με συνθλίψει λιγότερο, να καταχωνιάσω
σε κασέλες της μνήμης την πρώτη εποχή χωρίς συνείδηση
τα χρόνια τις ώρες ασυλλόγιστες στους δρόμους
μια εκ των υστέρων σημαντική καθημερινότητα
τη λατρεία σε μια γυναίκα παιδί, σε σένα, Τάνια,
τις στιγμές των ματιών σου, Έλλη, που αγαπήσαμε
το κελί το νιώτικο καλοκαίρι

ή

να γυρεύω σε μια ποίηση χωρίς αντίκρισμα
μια και ποτέ καμία ποίηση δεν επιστρέφει τον καιρό
να ξαναδώ μια μέρα του ’67
με στίχους βγάζοντας ένα άχτι ανώφελο να αποταμιεύω
στερεύοντας σε αισθήματα μόνος πια τις νύχτες
αφού έχω γεμίσει όλη τη μέρα χρεώστες
λογαριασμούς πιστωτικά ρυτίδες – αποτελέσματα χρήσεως...

Τι με συνθλίβει λιγότερο; Αυτό είναι το δίλημμα.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η νικήτρια
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 23:32:47
Γιάννης Καρατζόγλου, Η νικήτρια

[...] όσα είπα ή ψιθύρισα υπήρξαν
ένας μάταιος ναυαγοσώστης του καιρού...


Παλεύω κάθε τόσο με τη μνήμη
τυμβωρυχώ ξεχασμένα κιτάπια τα ξαναδιαβάζω
κείμενα ερωτικά για πλάσματα που ίσως ποτέ δεν μάθαν
τι ενσωματώθηκε για χάρη τους σε τρυφερά στιχάκια.

Άλλοτε φωτογραφίες της άνοιξης του ’67 στα μπλόκια
εδώ στην Καβάλα με τον Μάκη και τον Γιάννη στους Φιλίππους
χημικοί πια σ’ εργοστάσια γιατροί με ειδικότητα
διορισμένοι μια για πάντα.

Κι όσο αναδιφώ άλμπουμ, λευκώματα γυμνασιακά
όσο κι αν ξέρω πόσο ο Δημήτρης αίφνης ξέχασε
το ένορκο παγκάκι της τότε νέας παραλίας
κάθε φορά η μνήμη κατά κράτος με νικάει.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Όπως λέει κι ο Ντίνος
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 23:42:52
Γιάννης Καρατζόγλου, Όπως λέει κι ο Ντίνος

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Η πρώτη ιδέα για ποίημα κομπολόι ημερομηνίες:
απόλυτες τιμές αναφοράς του πότε η μία τραγωδία
κωδικοί και πίσω τους αρρωστημένη βία ενός βαθμοφόρου
κι ύστερα το ρίγος μιας ανάστασης
ως τον επόμενο Μεσσία.

Όλα βγαλμένα με αντίγραφο καθώς γύφτικες κασέτες
στάχτες μ’ αίματα απ’ την πρώτη ως την έσχατη στροφή
με ηρωισμούς ανάμειχτα βουνίσιους-πελαγίσιους.

Οι λυγμοί σ’ αυτόν τον τόπο συνεννοούνται με αριθμούς
οι άνθρωποι γέρνουν να κοιμηθούν πάνω σε ημερομηνίες:
αριθμηθήκαν στα πρωτόκολλα οι διαδοχικές απάτες
πνιγμοί στραγγαλισμοί και αύτανδρα ναυάγια σπίτι σε σπίτι
πράξεις ταξικές που μεταγράφηκαν σε ένοπλες ληστείες
κομματικά θεριά εκμηδενισμένα σαν χαφιέδες...

Για να χορεύουν σέικ, που λέει κι ο Ντίνος,
στις ντισκοτέκ και στα υπόγεια, τα κωλόπαιδα
και για ν’ ανάβουν τα τσιγάρα τους με ασημένιους Dunhill...

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καινούριοι φίλοι
Post by: wings on 21 Jan, 2018, 23:53:17
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καινούριοι φίλοι

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Δεν είστε εσείς οι φίλοι που μεγαλώσαμε μαζί∙
εσείς αλλάξατε τροπάρι, μιλάτε τώρα για την ανοικοδόμηση
την οριζόντια ιδιοκτησία τα ποσοστά δόμησης τις αντιπαροχές.
Και τα προβλήματα ανατοκισμού και εσωτερικής υφαίρεσης
δεν τ’ αντιγράφετε πια απ’ τους επιμελείς μαθητές της τάξης∙
βγάζετε το μηχανάκι απ’ την τσέπη και τα λύνετε μόνοι σας
στο πι και φι.

Οι τωρινοί μου φίλοι είναι μακριά από σας∙
άλλοι σκοτώθηκαν απ’ τους ευζώνους στον Μοριά
κι άλλοι πέσαν «εις τους συνήθεις τόπους» των αιμάτων∙
όσοι περίσσεψαν μαζεύτηκαν στην ξενιτιά για αιώνες
και τώρα ένας ένας με βαπόρια και τρένα επιστρέφουν
δισταχτικά στο παλιό τους χωράφι στην αδελφή τους ρυτίδα.

Κι οι άλλοι ακόμα που μείναν που υπογράψαν που ξεχάστηκαν
που έσβηναν χρόνια και χρόνια τα προδομένα τους οράματα σε ταβέρνες
που αποκαταστάθηκαν που ανοίξανε βαφεία γκαράζ καθαριστήρια
που ακόμα και εκκλησιάζονταν ή δίναν οβολό στη Φανέλα του Στρατιώτη

τώρα μόνον αυτοί – εσείς δεν είστε πια οι φίλοι μου.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η άγνωστη ψήφος
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 00:04:18
Γιάννης Καρατζόγλου, Η άγνωστη ψήφος

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Είσαι κι εσύ μέσα σ’ εκείνη τη φωτογραφία.
Φοράς ρεπούμπλικα καφέ κοστούμι άσπρη καμπαρντίνα
χαμογελάς τη λευτεριά σίγουρος στη δύναμή σας
κοιτάς προοπτικά τις έγχρωμες μέρες που έρχονταν
τις παρελάσεις κάθε χρόνο τις λαμπαδηφορίες της νίκης
τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια.

Μετά βέβαια ήρθανε μέρες πονηρές
πρώτα είπες: μας μάζεψε εκβιαστικά το Γραφείο Συνοικίας
έπειτα έκαψες προσεχτικά ένοχες αλληλογραφίες
προκλητικά στην τσέπη εφημερίδες μετριοπαθείς κυκλοφορούσες
φειδωλός στις καλημέρες κοντά τα λόγια με την πελατεία
με την παρέα τ’ απολύτως απαραίτητα.

Πέρασαν χρόνια, υποτίθεται, ξεχάστηκαν εκείνα∙
κέρδισες τίμια τριάρι κεντρικό εξηλεκτρισμό στο σπίτι
σκρίνιο τηλεόραση Opel Kadett χοληστερίνη
ο γιος πτυχίο νομικής – βολεύτηκε κι αυτός
κι εσύ στο παλιό άλμπουμ ξεθάβεις κάθε τόσο ευλαβικά
μνήμη της νιότης μνήμη της δύναμης, του αγώνα:
σμπαράλια, λες, τα κάναμε, σμπαράλια...

(Του κάκου ψάχναν ποια την ενορία σου σπίλωσε ψήφος
από τότε ως τώρα, η ίδια πάντα, μόνη, κατακόκκινη.)

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θείος Κώστας
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 00:21:10
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θείος Κώστας

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Στην Κατοχή, από τα πάρε δώσε στην Κομμαντατούρ
έμαθε πρώτα τα Γερμανικά:
Ich nicht Kommunist.
Ich Kammarad. Sieg Heill!

Αργότερα το γύρισε στα Αγγλικά∙
λέγαν πως νοίκιαζε επί τούτου το πάνω
πάτωμα στον Εγγλέζο ταγματάρχη:
I, amico, captain.
Rule, Britain, rule.

Κι εντέλει με το Σχέδιο Μάρσαλ
με άψογη του Τέξας προφορά
μέσα στον ύπνο του παραμίλαγε για dollars.

Σήμερα λεν ακόμα οι συγγενείς: τι έξυπνος,
παιδί μου, τι πολύγλωσσος, πώς έπαιρνε τόσο εύκολα
πάντα τις ξένες γλώσσες...

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το παράπονο
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 00:36:41
Γιάννης Καρατζόγλου, Το παράπονο

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Οι άλλοι, βέβαια, έχουν ακέραιο χαρακτήρα κατ’ εσέ
έχουν βραχώδη ηθική, ευγένεια από τα γεννοφάσκια τους
κι αξιοπρέπεια, προπάντων αξιοπρέπεια.

(Γιατί ήτανε γιοι του κου Τάδε, με μαγαζί στο κέντρο
αυτοκίνητα, νταντάδες και την μπουκιά τους έτοιμη στο στόμα.)

Όσο για μας, από μικροί σιγοψηνόμασταν τις Κυριακές
με λουκουμάδες στην Πλατεία Αριστοτέλους
πατέρας μάνα υπάλληλοι των δύο εκατό
με το κρυφτό μας στα γιαπιά να ξεγελιόμαστε
κι ο θείος απ’ την Αμερική κάνα δέμα της CARE.

Κάποτε σαν παιδιά κι εμείς ζηλέψαμε
κι είπαμε να γευτούμε λίγα απ’ τα δικά σας.
Απ’ τον αέρα των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων σας
των κοσμικών ζαχαροπλαστείων τις ακριβές συναναστροφές.

Μα η μεταμόσχευση δεν πέτυχε για το υψηλό σας γούστο
κι ενώ μας κάψατε, γυρεύετε και ρέστα:
για ηθική για ευγένεια αξιοπρέπεια.

Για σας φυλάω την πιο οξειδωμένη μου κονσέρβα...

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο νικητής
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 00:49:37
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο νικητής

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Ήμουν εγώ ο νικητής, σας βεβαιώνω∙
όταν το λάδι δεν έλειπε στα χρόνια της πείνας
–ως ήτο ευνόητον τραπεζικαί εργασίαι διεξήγοντο αψόγως
παρά τον καλπάζοντα πληθωρισμόν υφίσταντο παραγωγή και συναλλαγαί
διότι η προσφορά υπηρεσιών δεν γνωρίζει καθεστώτα, αγαπητοί μου
ο αρχιλογιστής δεν εμπλέκεται εις τας διαμάχας των ιδεών–
κι έτσι κρύβαμε ζάχαρη και μακαρόνια στο πατάρι
για ώρα ανάγκης
και λέγαμε μπόρα είναι θα περάσει.

Ήμουν εγώ ο νικητής
η σύλληψή μου μακριά απ’ το χασάπικο των θυσιών
ανάμεσα σε σακιά στάρια απ’ το Αραπλί και τη Μηχανιώνα
αγορασμένα τίμια: οκά και χρυσή λίρα –
χωρίς ούτε ακουστική επαφή με το μακελειό των τυραννισμένων
και των πρωτοπυγμάχων της ελευθερίας.

Ήμουν και έμεινα ο νικητής, απολαμβάνων.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 00:55:05
Γιάννης Καρατζόγλου, Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Δεν ήρθες λοιπόν. Κι εγώ σκεφτόμουν να σου μιλήσω για ήρωες
όχι μεγάλους∙ για κοινούς δασκάλους μανάβηδες υπαλλήλους επιπλάδες
που είχες γειτόνους τόσα χρόνια και δεν ήξερες
τις χειροβομβίδες που πέταξαν, τα όπλα που φορτώθηκαν, τα όνειρα
τις σπηλιές που κοιμήθηκαν, τα βουνά που διαβήκαν τσακισμένοι
κι είναι πια ρυτιδωμένοι μ’ ένα τυπωμένο παράπονο στο μέτωπο
βαθιά ηττημένοι και οιονεί ελπίζοντες...

Δεν ήρθες που σε περίμενα. Κι εγώ που θα σου μιλούσα για θαύματα
πώς θα ντύσουμε κόκκινα τα περίπτερα της συνοικίας
τους ισολογισμούς στα λογιστήρια και τα γρανάζια στις πρέσες
έμεινα με μια κόκκινη προσμονή να πετιέμαι από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Κόρινθος 1973
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 17:30:59
Γιάννης Καρατζόγλου, Κόρινθος 1973

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Φυλακισμένο από σκοπιές επανδρωμένες χαφιέδες
τριγυρισμένο φάτσες πραιτοριανές, όμως
ένα κοπάδι νεοσύλλεκτοι ονειρεύεται όρθιο
αποσπάσματα από κουβέντες που μείναν μισές
το κλάμα της μάνας στον σταθμό, τα λουκούμια του Νίκου...

Στην αρχή κουμπωμένοι∙ αλλά μια νότα ξέφυγε και σημαδεύεται ο δικός
ένα ιδεόγραμμα στο κουτί απ’ τα τσιγάρα και ξυπνάει ο φίλος:
εσύ κι εγώ, Κίμων, ύστερα κι άλλοι
θα μουρμουρίσουμε τα τραγούδια μας στο πέρα συρματόπλεγμα
θα κουβαλήσουμε μέσα την εφημερίδα μας κατάσαρκα
θα βρούμε και τους άγνωστους συντρόφους
θα τους πούμε, υπάρχουμε κι εδώ, επικοινωνούμε, δεν μας αλλοτρίωσαν
έχει ο καιρός γυρίσματα...

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Δήλωση
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 17:48:18
Γιάννης Καρατζόγλου, Δήλωση

[Ενότητα Κομματική εποχή (1972-1978)]

Τη νύχτα που προχωράει μ’ ένα ριπίδι στο χέρι
μια κρύα νύχτα και σωρεύει πυρετό ’47
στο κινούμενο ασκέρι των χειλιών σου
ρωτάς γιατί και πού εστήρικται το χάος
ποια φυσεκλίκια να ζωστείς, ποιες σφαίρες τώρα να εκπυρσοκροτήσεις
μα είναι πια αργά∙ σε φωτογράφισαν φλου οι πλανόδιοι της εποχής
και δεν το ξέρεις.

(Με ποιο τρένο ταξίδευε ο Βιδάλης;
Τι σου συνείρει η επανάληψη λε-λε;
Ξύλο οξιάς το δοκάρι των κρεμασμένων μας;
Λοχίας ή δεκανέας ο δολοφόνος του στρατηγού;
Τι σκελετό είχαν τότε τα γυαλιά του Ελιάρ;
Πώς κάθονταν οι αεροπόροι στα εδώλια;)

Κορίτσι μου βελουδένιο, μένω ελεύθερος μέσα στον έρωτα
πότε να μισώ, για να παλεύω∙
το ατομικό καλοριφέρ της ηλεκτρικής θαλπωρής μας
καίει ακόμα φύλλα Κομέπ και Ρίζους προχτεσινού πογκρόμ∙
το τάχαμ’ λαϊκό σιγκούνι που σε ξέντυσα
βαμμένο αίμα παιδιού απ’ το Μακρονήσι∙
τα τραγούδια στο γιαπωνέζικο μαγνητόφωνο
πάνω σε σβησμένη εγγραφή βούρδουλα απ’ τον Αϊ-Στράτη.

(Κι αν είναι σήμερα τα σπερματοζωάριά μου κομματικά
η ορμή μου κομματική κι η ποίηση κομματική
το πιο προωθημένο κύτταρο του φαλλού μου στη μήτρα σου κομματικό
είναι γιατί
μιλούνε μέσα τα φορτηγά – γραφές στα καφάσια ΕΝΩΣΙΣ
οι φωτιές του Ιούλη τα πλακάτ η αργή γιατρειά των τραυμάτων
ο εκοφίτης στη μια ο εκοφίτης στην απέναντι πόρτα
προβοκάτορες της Αγίου Κωνσταντίνου απ’ του Δραγώνα ως τον ύπνο μου
ο αναγεννώμενος φοίνιξ κατόπι, το παιδί που χτυπήσαν
οι μπάτσοι στην Καμάρα κι η αδιαφορία του τρόμου...)

Κορίτσι μου μοσχοβολητό, ετούτα βλέπω∙
όταν τα κυματιστά σου μαλλιά κάμποι που αλωνίζει ο Μπουκουβάλας
η φλοκάτη σου δάσος, κρυμμένες δυο ταξιαρχίες
οι δυο ρυτίδες σου, φωνή εκείνου που η Φωνή ονόμασε προδότη
τα ροδοκόκκινά σου μάγουλα γαρίφαλο της απολογίας

μπορώ μετά να υπογράψω δήλωση διηνεκή
μόνο και μόνο εξαιτίας της ύπαρξής σου;

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Αποσβέσεις (1987)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ολόιδιο σκαρπέλο
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 17:58:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Ολόιδιο σκαρπέλο

Σκέφτηκα: ίσαμε εδώ οι σωματικές μετακινήσεις
η άσκηση όποιας λαλιάς για την πάντα μάταιη επικοινωνία
φτάνει η σχεδόν μανία, ακόρεστη, που με ξεφλουδίζει
είπα να κρυφτώ στο σαρκίο σου σαν σκόρος.

Κι αρχίζει η άλλη τυραννία: παλιά εκχυλίσματα
και αποστάξεις συμπλέκονται στο παρόν σαν βιοκαταλύτες∙
ρίζες σου παλιές, έστω λησμονημένες
ανασταίνονται μέσα μου ενεργά και με δαπανούνε
συνεφάπτονται των στιγμών μας εν είδει σεβντά.

Την ξέρω, η ίδια μοίρα κι άλλοτε μ’ έχει πολυμερίσει:
θα σκαφτώ με ολόιδιο σκαρπέλο.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χρέωση και πίστωση
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 18:12:07
Γιάννης Καρατζόγλου, Χρέωση και πίστωση

Κι αν υποθέσουμε μιαν εκατέρωθεν έκλυση ερωτικών μορίων
κάποιο συναίσθημα στην καλημέρα μας ως το πώς μου δίνεις τσιγάρο
κι αν φανταστούμε ακόμα πράγματα φριχτά:
πόσοι αθώοι θα πονέσουν απ’ τις πράξεις μας
τι οικονομικές συνέπειες θα έχουν
τι ριζικές αλλαγές μπορούν να επέλθουν
το ενδεχόμενο να γίνουμε το κέντρο μιας τραγωδίας

η ιστορία θα μας αγνοήσει, παραπάνω από βέβαιο∙
καινούρια σπίτια θα χτιστούν, εύρωστες βιομηχανίες
τα παιδιά θα πηγαίνουν πάντα σχολείο στις οχτώ
οι αποκριές, το Πάσχα Πάσχα και τα Χριστούγεννα Χριστούγεννα:
όλα σε πορεία γραμμική, πορεία ανοδική.

Κι έτσι, λοιπόν, σκέψου ξανά τι εις χρέωσιν – τι εις πίστωσιν
και έλα.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Επιστροφή
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 18:18:47
Γιάννης Καρατζόγλου, Επιστροφή

Σ’ το χαρίζω –φωνάζουν όλα του– σου ανήκει: δωρεάν ελάβατε
δωρεάν δότε∙ ποίημα χωρίς αντίγραφο, μη δημοσιεύσιμο.
Να εκληφθεί ως αντίδωρο για την κασέτα με την εγκλωβισμένη φωνή
ή τις ανταλλαγές των σωμάτων μας τ’ απογεύματα των αλκυονίδων

Ανταλλαγή της ύλης – το ποίημα μεταβάλλεται σε χλωροφύλλη
περνώντας βέβαια απ’ τις ρίζες ως τα πράσινα φύλλα
το πρώτο μας υγρό πυρ, ως την ώρα που γίνεσαι λάστιχο στο Παλιούρι
με τον άλλον∙ κι άιντε να βρεις στίχους και ηλιόλουτρα:

πάρ’ το ως κι αυτό το ποίημα ακόμα πίσω.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η μοιρασιά
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 18:23:34
Γιάννης Καρατζόγλου, Η μοιρασιά

Αυτές οι πέτρες που μαζευτήκαν με τα χρόνια
απ’ τους γιαλούς των νησιών της πατρίδας

τούτες οι στάμνες και τα πιάτα κι οι μορφές
απ’ τα καλοκαίρια στα μεσόγεια χωριά, τ’ ανέμελα σοκάκια

πώς να γίνουν τώρα τα δικά μας δικά μου
τα δικά μας δικά σου;
Κι ας πούμε πετυχαίνει η μοιρασιά:
Το ταξίδι του κινδύνου μας από πνιγμό
ποιος θα το πάρει;
Πώς θα μοιράσουμε εκείνο
το απομεσήμερο στην καλύβα μπροστά στη θάλασσα;
Για τις χαρές μιλάω, δέκα χρόνων
πώς θα διαιρεθούνε;

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Φωτιά
Post by: wings on 22 Jan, 2018, 18:30:51
Γιάννης Καρατζόγλου, Φωτιά

Κι όταν, μετά τις μεγάλες περιπέτειες, γυρίσαμε σπίτι
–όχι πια για να μείνουμε, να καταγράψουμε απλώς το έχει μας
για να διαμερίσουμε ιμάτια οικοσκευές και ημερομηνίες–
ήτανε ήδη προχωρημένος Αύγουστος.
Το έρημο σπίτι, κλειδωμένο από παντού αεροστεγώς
μέσα στην κάψα του Αλωνάρη ίδρωνε τοπωνύμια∙
απ’ τα ταβάνια στάζανε κυπριώτικοι γιαλοί
στις γλάστρες είχανε φουντώσει τα σίφνα και τα σέριφα
μια κασέτα με φωνές απ’ το Καρλόβασι τριγύρναγε τα δωμάτια
και στις γωνίες κραδαίνανε πλούσια και αυτοφυή
κανάτια Μανταμάδου, κεραμικά Αγιάσου, αναρριχώμενοι
ήχοι της παραλίας στη Σμύρνη και φιστίκια αράπικα.

Φωτιά! Μια φωτιά να τα κάψουμε!
Πριν οι φωνές και τα κανάτια και τα τριγωνομετρικά
μας τσιγαρίσουν όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Από τη συλλογή Πρατήριο καυσίμων (1982)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η φάρσα
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 20:25:42
Γιάννης Καρατζόγλου, Η φάρσα

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Πέρασαν χρόνοι, αλλά οι κινήσεις θύμιζαν την «άλλη εποχή»
παρόμοιες στύσεις σε παράγωγα δρομάκια, παρεμφερείς τριβές
σε τοίχους, πίσω από θυρόφυλλα, σχεδόν ίδια λόγια, ψίθυροι
χαμηλοί και τέλος ασθενικές κραυγές σε ίδια άνοιξη, οιστρογόνο.

Όμως όχι. Ήταν αλλιώς εκείνη η εποχή.

Τότε, στη μέση της πλατείας του κόσμου ένα αιώνιο φιλί
με έκθαμβους χιλιάδες θεατές κατέληξε σε μια κοινόχρηστη αυλή
ώσπου να πέσει καταρράκτης το γάλα της σπηλιάς σου
και μια απέραντα λευκή κραυγή σού φώτισε όλη την άνοιξη.

Ήταν σίγουρα αλλιώς.

Έτσι που δεν καταλαβαίνω αν ο δικός μας έρωτας
αρνητικός ηλεκτρισμός
ενέργεια γήινη, έλξη του ζώου, αντιστροφή θανάτου
ένωνε τους αδένες μας τόσο μοναδικά, που έκτοτε
όποια άλλη άνοιξη γράφει παρόμοια ιστορία να φαίνεται
σαν επανάληψη με τη μορφή της πιο γελοίας φάρσας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ντούρλια
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 20:39:00
Γιάννης Καρατζόγλου, Ντούρλια

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

I

Πίσω απ’ της Ντούρλιας την κορφή έναν Απρίλη μήνα
ο Καρατάσιος με χωσιά χάλασε τον Σιαμπάν Γκέκα.

Από την Ντούρλια βίγλιζε προς την Ντοβρά ο Γκαρνέτας
κι η συμμορία του Ζλατάν του έκοψε κρυφά την καρωτίδα.

Κι εκεί στης Ντούρλιας τη σκιά ο Καπετάνιος Βόρας
σαν τα αρνιά έσφαξε «τους προύχοντες, τους πλουτοκράτες».

Δεκάδες χρόνια αργότερα, κάτω απ’ τον Ντότση λάκκο
γεμάτο οκάδες αίματα βαριά της Ιστορίας
ενώ κοιμόταν η βροχή, έκλεβα τα φιλιά σου.

Τώρα εκείνες τσ’ αγκαλιές κι εκείνη τη λατρεία
σαν το κεφάλι του Νουρή, σαν του Χατζηχειμώνα
η Ντούρλια μόν’ τα χαίρεται, η Ντούρλια τα θυμάται
κι ετούτοι εδώ οι στίχοι μου που λιώσαν σαν τα χιόνια.

II

Πίσω απ’ της Ντούρλιας την κορφή, αιώνες για αιώνες
για τις χωσιές θα μελετάν τον Αρναούτ Εφέντη
δεν θα μιλάν για τις κλεφτές, για τις κρυφές στιγμές μας
που σαν τα χιόνια λιώσανε, πετρώσαν σαν τα δέντρα.

III

Κι εγώ τις μπούλες σαν θωρώ κάθε Ψυχών Σαββάτο
βάζω στου Βάντση τον μυχό σαράντα πέντε λίρες
κι αυτός μου παίζει μες στ’ αυτί λυπητερούς ζουρνάδες
ώσπου να πέσω σαν ξερός τη μνήμη του να υφάνω
γύρω στις έξι το πρωί που τριγυρνάν μπουλούκια
στου λαναρά τους αργαλειούς τουλπάνια για να γίνουν
τα κρυφοδάκρυα να κρυφτούν που φύγαν σαν αιθέρας.

IV

Ανάθεμά σας, τρυφεροί και φοβεροί ζουρνάδες,
κάθε χρονιά τον Μάρτιο ψηλά στον Αϊ-Αντώνη
λυγίζει η ανάσα σας στης μνήμης τα χωράφια
φτηναίνουνε τα αχλάδια σας, γέρνουνε οι μουριές σας
γερνούν παπάδες ψέλνοντας σιγά το εν υψίστοις
και κάθε χρόνο μού στερούν κι ενός φιλιού κομμάτι
ώσπου η Ντούρλια να κρυφτεί πέρα στους πέρα κάμπους
κι εγώ μαζί της να χωθώ βαθιά στον Ντότση λάκκο.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Ο καιρός των ερώτων στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Πλατεία Τιεν-αν-μεν
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 20:45:53
Γιάννης Καρατζόγλου, Πλατεία Τιεν-αν-μεν

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Άλαλο παιδί αντίκρυ σ’ ένα γκρίζο τανκς μες στην υγρή πλατεία
ένα κανόνι απειλεί τα μάτια του
δυο βήματα δεξιά, το κανόνι ακολουθεί άλλο ένα βήμα αριστερά
η άδεια πλατεία παρατηρεί με τρόμο τα υγρά του μάτια
τον ήχο από τις ερπύστριες έτοιμες να το λιώσουν.

Κλέφτης τηλεθεατής από μια μαύρη Phillips
έριχνα κλεφτές ματιές στην Ιστορία
κι, ενόσω λιώναμε απ’ τη γλυκόζη των σωμάτων μας,
απορροφούσα τον μυροβόλο σου έρωτα
και του μικρού παιδιού την άλαλη ελευθερία.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Διαβατήρια
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 20:49:34
Γιάννης Καρατζόγλου, Διαβατήρια

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

«Έχω δει και καλύτερες μέρες», είπε
το φετινό καλοκαίρι και βιάστηκε να φύγει.

Εγώ όμως κανένα τόσο σκληρό και βιαστικό
εδώ και πενήντα τόσα χρόνια.

Διαβατήριοι καημοί, διαβατήριοι χρόνοι
διαβατήρια έργα ανθρώπων, διαβατήρια καλοκαίρια.

Σε πέτρες καταλήγετε και κοχύλια και πυριτικά
σε μια αργόσυρτη πορεία στη σκόνη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μια γκρίζα ζωή κοιμάται
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 20:55:52
Γιάννης Καρατζόγλου, Μια γκρίζα ζωή κοιμάται

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Έφτασε η ώρα για το μηδενικό καλοκαίρι
που ο ήλιος σηκώνεται, βρέχει παντού την ευωδία του
βαρκούλες αντιστέκονται στα δροσερά μελτέμια, κι όμως
τίποτα δεν συμβαίνει.

Θέλω να πω, όχι πως δεν ξεχειλίζει καλοκαιρινή ευδία
όχι πως ξέφρενα κορμιά δεν σαλαγάν στις άμμους
ή ότι πάψανε να ευωδιάζουν κάθε νύχτα σαν άγιοι Χριστιανών

αλλά να, δεν το περίμενα ποτέ, τον Αύγουστο του ’65
ένα πουλάρι αδίστακτο στα δεκαοκτώ, ότι θα ’ρχόταν
χαμένοι Αύγουστοι, χαμένες μέρες, μηδενικές και τιποτένιες
και θα περνούσαν έτσι, ανέραστα και χάρτινα και μουλωχτά
σαν του Αυγούστου τα φεγγάρια μες στα σύννεφα.

Θέλω να πω, πενήντα τόσα χρόνια τώρα πίσω
μέρες και νύχτες ποτίστηκα τους πόθους των χρωμάτων
και, τώρα, η γκρίζα μου ζωή κοιμάται.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Γενέθλια στο σπίτι με τις γάτες
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 21:05:15
Γιάννης Καρατζόγλου, Γενέθλια στο σπίτι με τις γάτες

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Πάει πολύς καιρός από τότε, μέσα σε σήψη
ανάμεσα σε στείρες τηλεοράσεις κι εχθρικά ραδιόφωνα
μουσικές αυλές κακόηχες εκκλησίες άγευστες χειρονομίες
πρωινά καφενεία γεμάτα νυχτοφύλακες κι οργανοπαίχτες
σε μια γειτονιά παράξενα γεμάτη καφέ γάτες,
που άρχισε η αποσύνθεση.

Πάει ένας χρόνος τριγυρισμένος γάτες.
Μακρινές οι γνώριμες φωνές ξένες οι γλώσσες αρχαία οικόπεδα,
το σώμα τριγυρίζουν κατσαρίδες το λοιδορούνε,
μαυρισμένοι οι τοίχοι πλαστικές κουρτίνες μονήρεις νύχτες.
Εδώ, οι γάτες μόνο κοιμούνται αγκαλιασμένες.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Βιογραφικό σημείωμα
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 21:14:33
Γιάννης Καρατζόγλου, Βιογραφικό σημείωμα

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Εμπόρων εγγονός που χάσανε το βιος και τη βολή τους
όταν μαζεύονταν το έθνος απ’ τις πορτοκαλιές πεδιάδες των ελαιώνων
για ν’ αποκατασταθούν σε βάλτους ενεργούς και σε λιθάρια
σε βουνίσια κοπάδια στενής πατρίδας άλλης.

Αστών παιδί κι ο ίδιος ξανά αστός σε πόλη επίκτητη
ξεκίνησε απ’ τη γέννα με τύχη γκριζωπή
νωρίς γνωρίζοντας τους ανταγωνισμούς της μεγάλης αλάνας
την αδικία στα πρώτα χτυπήματα της εποχής την έχθρα
τη νοθεία των ακόρεστων τα γλέντια των φαύλων
τη φθονερή εκδίκηση των αφανών την απληστία των ληστών
τη λαγνεία θεοσεβούμενων την ηθική των τυχερών.

Κατεστραμμένων ξανά εμπόρων από την Κρίση εγγονός
φαμίλιες έβλεπε ανέστιες στα πριν χρόνια ν’ ανεβαίνουν
να παίρνουνε μπουκιές από την προσφυγιά τον πόλεμο τον χαλασμό
να χτίζουν σπίτια στα ερείπια των κυνηγημένων
να τραπεζώνουν ισχυρούς να κάνουν μεταξύ τους προξενιά
να κλείνουν τον δρόμο μ’ οδοφράγματα χρυσές λίρες.

Περιουσία δεν έκανε. Πηγή σαν βρήκε, του κόψαν το νερό∙
νικητής μόλις έφτασε, τον ακυρώσαν οι ελλανοδίκες.
Στη νέα πατρίδα φτιάχνει παιδιά που εγγόνια θα του κάνουν
σε πόλεις παρείσακτοι κι αυτοί και μέτοικοι στις επαρχίες
του νέου κόσμου του ανηλεή του άπληστου του ανοικτίρμονα.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Μία φορά, σε κάθε ζωή
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 21:21:24
Γιάννης Καρατζόγλου: Μία φορά, σε κάθε ζωή

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Μία φορά μες στη ζωή, σε κάθε ζωή, μονάχα μία
η φοβερή στιγμή του ερχομού, ο πρώτος λόγος
η τρυφερή της εφηβείας αυγή, η εφεύρεση του κόσμου
το πρώτο φιλί, το πρώτο σπίτι, το πρώτο αφεντικό
και η σκοπιά δύο με τέσσερις στους ποταμούς της νύχτας.

Μία φορά μονάχα στη ζωή θα ’ρθει ένα πάθος εξολκέας
να κάνει αίμα την αναπνοή και μουσική τη δύση
τα καλοκαίρια ερμαφρόδιτα στου πόνου τα σκληρά πουκάμισα
θα ’ρθει σαν τον αετό ο ένας έρως ξάφνου απ’ τα πέρα μέρη
ο άπαξ, ο μοναδικός, θ’ αφήσει στην ψυχή εγκοπές ως το τέλος.

Μονάχα μία φορά, σε κάθε ζωή, θα ’ρθει η ευκαιρία
του κτίζειν και ανοικοδομείν στα πέλματα του ουρανού
η θέα της εξουσίας, η μάχη της χαράς, το πέταγμα προς τα άνω.

Και μία φορά, μία πάλι μονάχα, νύχτα που φεύγεις
μ’ ένα μικρό τίναγμα του ονείρου, πέταγμα στη σιωπή.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αποτελέσματα χρήσεως
Post by: wings on 12 Feb, 2018, 21:34:35
Γιάννης Καρατζόγλου, Αποτελέσματα χρήσεως

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Εδώ προς το παρόν σύρει γραμμήν ο ποιητής
αθροίζει χρεώσεις και πιστώσεις της ζωής του
πάει να κλείσει τον λογαριασμό αποτελέσματα χρήσεως.

Πολλά εβίωσε τελευταία – σεισμούς, πτωχεύσεις, καταποντισμούς∙
ζητάει χρόνο για να δει τις μη αναστρέψιμες διαδρομές του
τις επιπτώσεις τους να μελετήσει, τις παράπλευρες απώλειες στην ψυχή του
και να ελέγξει επιμελώς το λογιστήριο της ζωής του.

Γιατί προσώρας
δεν έχει λέξεις πια να επενδύσει, είναι στα κάτω το χρηματιστήριο
των παθών και των σωμάτων, περνάει νύχτες ακουσίως αναμάρτητες
και τα ομόλογά τους έχουν απόδοση μηδενική.

Πλησιάζει η μεγάλη προθεσμία υποβολής κερδών και ζημιών.
Εκείνος κοστολογεί προσθέτει διαγράφει ισοσκελίζει
κι επιφυλάσσεται του φόρου που εκ των πραγμάτων θα προκύψει.

Αν, όπως έλεγε ο δάσκαλός του, ο φόρος και ο θάνατος
είναι οι μόνες του βίου σταθερές, την πρώτη επλήρωσε πλειστάκις.
Εν πλήρει αναμονή, ανασκουμπώνεται για την άλλη
τη δεύτερη βεβαία συνθήκη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χίλιες μέρες
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 21:10:59
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χίλιες μέρες

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Αναρωτιέται αν άξιζαν οι χίλιες μέρες οι άπληστες, τα τόσα ύστερα
χρόνια εκμηδένισης πουλώντας σπίτια κι αυτοκίνητα ξοφλώντας
χρέη επί χρεών, υπηρετώντας καταχθόνια αφεντικά, καλημερίζοντας
υποκριτές και δολοπλόκους και κρυψίνοες αγνώστους.

Και κάθε χρόνος άνανδρα να τον γδικιέται με νέες αρρώστιες
περιουσίες σε τομογράφους μικροσκόπια ηπατικές δοκιμασίες
νέες συμφορές να τον κυκλώνουν να τον πλαστογραφούνε τα παιδιά του
νύχτες να κοιμάται ζωσμένος ένα πουγκί μην του ληστέψουνε τον ύπνο.

Νόθα φιλιά το περιβάλλον του, μήνες να φέρνουν εποχές με ενοχές
ώρες χωρίς ψυχή – που στέρεψε, άχρηστες μέρες ανήκουστες
να αναρωτιέται πώς άντεξε, πώς ανεβαίνει ακόμη ο ήλιος κι η σελήνη
με μια γυναίκα δράκο θηρίο αρπακτικό μειοψηφία της ζωής του...

Τώρα πια ξέρει τι ξεπληρώνει: τις χίλιες μέρες που ανέπνεε ουράνια
αμαρτωλά αρώματα και νόμιζε πως θα ’ταν άσβεστα κι οι νύχτες αξημέρωτες.
Ένοχες μέρες ασημένιες νύχτες θριαμβικές πυρπολημένα χαράματα
που φύγανε αφήνοντας εκδίκηση κι αρές που πιάσανε, όπως πάντα
πιάνουνε οι δίκαιες κατάρες των προδομένων ερώτων.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το κύκνειο δώρο
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 21:19:58
Γιάννης Καρατζόγλου, Το κύκνειο δώρο

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Μεσόκοπος μετράει άστρα στη βεράντα ακούει τυραννικά
ώρες που περπατάν βαριεστημένα φεύγοντας αθόρυβα
καταναλώνει τιμολόγια υπερκαταστημάτων πολυσέλιδες εφημερίδες
βλέποντας με τα κιάλια αφίσες γυμνών πτωμάτων διαφημίσεις μοναξιάς.

Ταμπέλες φωτεινές αναβοσβήνουν ήχοι τσαλακωμένες λαμαρίνες
νυχτερινές μοτοσικλέτες διαπερνούν την ευλογία του σκότους
διαλύοντας την πλήξη του οινοπνεύματος με την εξάτμισή τους.

Εκείνος, μόνος του, εκλιπαρεί για έναν έρωτα, μια τελευταία ευκαιρία.
Γνωρίζει, φυσικά, πόσο ευνοήθηκε στο παρελθόν, τι δώρα πήρε
κι αν σήμερα πια δεν δικαιούται κύκνεια δώρα, ζητά μιαν εξαίρεση.
Δεν κάνει πια παζάρια, δεν εξετάζει χρώμα, δέρμα και αφή
δεν συζητά ηλικία, χρώμα δακρύων, επάγγελμα, θρησκεία.

Δεν απαιτεί πια, δεν αξιώνει, δεν έχει πλέον υπεροψία.
Σχεδόν ζητιάνος. Τι σχεδόν; Εκλιπαρεί έναν τελευταίο έρωτα, ζητιάνος,
επαίτης, για ένα κύκνειο θείο δώρο, πριν φύγει σαν το σκυλί.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο κλέφτης ποιητής
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 21:35:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο κλέφτης ποιητής

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Με νυχτοφάναρα και κατσαβίδια και γερμανικά κλειδιά, διαρρηγνύει ποιήματα
λέξεις των άλλων εκκωφαντικές, μηνύματα και ύφος αβρών αίλουρων ποιητών.
Εισέρχεται όταν κοιμούνται οι στίχοι τους, τους απαλλοτριώνει μαργαριτάρια
συνδυασμού νοημάτων, φθόγγων και ήχων ποιητικών, τα συμμαζεύει στο πουγκί
τα ανακατεύει τα χαράματα και βγάζει δικές του εβδομάδες και μήνες.

Ανακατεύει χρώμα με στίχους κι αλκοολούχες λέξεις, την αιθυλική του θλίψη
τόπους που έζησε στο παρελθόν, και προσπαθεί να ξαναδεί μες στην ομίχλη
όταν περνάνε τα μεσάνυχτα, συνδυάζει πρόσωπα κήπους σκάλες και σταθμούς
γιγαντοοθόνες στο μυαλό του προβάλλουν
ρίμες κι ακατονόμαστα συμπλέγματα ποιητικά
και το πρωί καταλήγει στην ασφάλεια ομολογώντας τη διαρκή του θλίψη.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καταιγίδες του τέλους
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 21:43:57
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι καταιγίδες του τέλους

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Εδώ δεν έχει, λεν, βαρύ χειμώνα, δεν ντύνονται, λέει, εδώ
με πανωφόρια οι καρδιές ζούνε χωρίς καλοριφέρ οι μοναχικοί διαβάτες
λίγοι στίχοι αργούν για να ανάψουν τις σκιές.

Όμως ο χειμώνας είναι ίδιος παντού. Ίδιος είναι
παντού ο χειμώνας. Παντού ο χειμώνας
είναι ίδιος. Ίδιος είναι ο χειμώνας παντού.
Και, τελικά, ίδιος παντού είναι ο χειμώνας.

Γι’ αυτό, στα ξένα όπως και στην πατρίδα, προετοιμάζομαι
βάζω διαφράγματα στις χαραμάδες του παρελθόντος
κοσμώ τους τοίχους με κάδρα επιφανών εγκληματιών
φωτογραφίες ηρώων κι αγωνιστών που στάθηκαν όρθιοι
συντονίζομαι μόνιμα με πειρατικούς σταθμούς
ράβω κουρτίνες πλένω δάπεδα βάφω φιμέ τα τζάμια

να οχυρώσω όπου γης τη μοναξιά
όταν θα μαίνονται οι καταιγίδες του τέλους.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Οι μέρες του ποιητή στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αναπαλαίωση
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 21:50:18
Γιάννης Καρατζόγλου, Αναπαλαίωση

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Όταν πια έχεις αποκοιμηθεί και σβήσουνε τα μαύρα φώτα
αρχίζω το ψαχούλεμα. Τις τσέπες του παλτού σου
τις τσάντες της ψυχής σου τα περσινά γοβάκια των διακοπών
τα εσώρουχα της απουσίας σου.

Κι όλα όσα σου έκανα στη ζωή μας, τους ψίθυρους
που έστελνα αλλού, τις νύχτες που σου στέρησα
τις βρίσκω εκεί αποθηκευμένες μαζί με δείγματα
μικρά αρώματα κάθε προδοσίας μου τόσο ζωντανά
που μόλις ανοίγεις το μπουκαλάκι πετιούνται
φιλιών και ερώτων αποσπάσματα.

Όταν αποκοιμιέσαι, ανάβω τα δικά μου φώτα και σου ψαχουλεύω
ό,τι μυστικό καλοκαίρι σου έκρυψες κι εσύ
σου κλέβω τα κλειδάκια των ονείρων σου
και με τα ψέματά σου ξαναχτίζω τα νιάτα μας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χήρες της Ιωνίας
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 22:04:56
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι χήρες της Ιωνίας

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Παππούδες δεν γνώρισα. Μόνο γιαγιάδες κάτι
γριές παράξενες εμπόλεμες δέσποινες μαυρομαντιλούσες
που δεν σηκώνανε παιχνίδια και τρενάκια σβούρες και γκαζιές
αρχαία μνημεία σκούνες γειτονιάς γερμένες βάρκες.

Θείους δεν γνώρισα παρά μονάχα θείες:
θεία Καλλιόπη Τασία Ευτυχία Μυρσάνθη Θέκλα και Ευγένα
οκτάγωνα ονόματα σε γειτονιές με νέα σπίτια πλινθόχτιστα
σπρωγμένες στα καράβια κρύβοντας μνήμες ανεπίστρεπτες
απ’ τις ελιές της Ιωνίας στα σκοτεινά αμπάρια.

Οι άντρες της οικογένειας φύγανε νωρίς στην απάνω πόλη
θανατική ποινή της Ιστορίας δέντρα γερά στους κεραυνούς
άντεξαν όσοι μπόρεσαν τα οικονομικά τους τερτίπια μέχρι το έλκος
το έμφραγμα του καιρού η καρδιά που έλιωσε να τους εγκαταλείψει.

Μετά μαζεύοντας οι χήρες της Ιωνίας σε φλύαρα τσάγια απογευματινά
και μουρμούριζαν λιόδεντρα συκιές βαμβακοκαλλιέργειες σαπούνια
εκκοκκιστήρια τραγούδια σε ήχο πλάγιο εκκλησίες της πατρίδας
πάντοτε εκεί, σε αυτοσχέδιες κλώστριες μπομπίνες χειροποίητες της μνήμης.

Ύστερα φύγανε κι αυτές όλες μαζί σαν του Αυγούστου την παρέα
ξόδια ταυτόχρονα απ’ το Σικάγο ως τη Βέροια, Νέα Σμύρνη, Ποδαράδες
για να βρεθούνε κάποτε στους αχανείς ελαιώνες της απάνω πόλης
να τραγουδάνε ασταμάτητα τζιβαέρια και μπουρνοβαλιές
χωρίς βασιβουζούκους τσέτες και προσφυγομάχους να τους χαλάν
τις μυστικές ερωτικές τους επισκέψεις στα γιαβρούμ της παρέας.

Εμείς υπάρχουμε ακόμα στις υπώρειες φυτεύοντας ελιές δικές μας
γεμάτες δάκο απ’ την αρχή ποτίζοντάς τες άκαρπες ελπίδες
μάταια παλεύοντας στο άγριο ρινγκ της νέας Ιστορίας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)

Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη στη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μέμψις αστόργου δωρεάς
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 22:19:25
Γιάννης Καρατζόγλου, Μέμψις αστόργου δωρεάς

[Ενότητα Διαβατήριος έρωτας]

Μου κληροδότησες μία τεράστια περιουσία:
σαράντα στρέμματα φιλιά, χιλιάδες χρεόγραφα αγγίγματα σφιχτά
το ήμισυ εξ αδιαιρέτου του κορμιού σου που ξόδεψα το αίμα μου
για να αποκτήσω εξ ολοκλήρου
σπίτια κρυφά για δίωρη ιερή φιλοξενία
τόπους έξοχα θαλασσινούς κι απόμακρα βουνίσιους
κουβέρτες τυλιγμένοι εκεί σφιχτά στον ιστιοπλοϊκό
ή στις πρωτεύουσες του κόσμου ενώ γεννιόταν η ιστορία
και στο γραφείο ώρες ατέλειωτες κλειστά τα φώτα τα τηλέφωνα
για μια στιγμή χαμένος αν δεν γνώριζα πού είσαι.

Αυτή λοιπόν τη δωρεά ζωής τώρα την αποκρούω.
Άστοργα μου την έδωσες, στοργικά σ’ τη γυρίζω πίσω.
Μέμφομαι τα όσα ζήσαμε άπαξ: Άδικα μου τα έκλεψες
γιατί δεν είχες πίστη και ελπίδα και υπομονή

κι ακόμα γιατί δεν καλύπτει αυτή σου η δωρεά τη νόμιμη μοίρα μας
που ήταν γραμμένο να είναι άλλη απ’ αυτή που παίχτηκε
την παράνομη την ασυνεχή την πεπερασμένη την παροξυντική.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Γυρίζω, μάνα
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 22:28:36
Γιάννης Καρατζόγλου: Γυρίζω, μάνα

[Ενότητα Κατάθεσις προθεσμίας]

Είδα τη μάνα στο απέναντι μπαλκόνι, βημάτιζε
επάνω κάτω όπως παλιά, μήνες πριν φύγει.

Σε ξένο τόπο, άνυδρο, δεν πίστευα στα μάτια μου
τα άσπρα της μαλλιά χυμένα ανεμίζαν όπως πάντα.

Σαν να μου έλεγε: τι να γυρεύεις κει στα μακριά, αγόρι μου
ποιοι σε ξαπόστειλαν στα σύνορα απελάτη
ή μήπως τιτουλάριο στης σατραπείας τις άκρες
να κλείνεσαι στους τοίχους σου τα βράδια, να γεμίζεις έρπητες
πικρό ψωμί να τρως τα μεσημέρια στις υγρές αλέες
για ένα έμβασμα, για το ταμπάκο σου και δυο τρία ρουχαλάκια...

Οι ξένοι με εξόρισαν, μάνα, στα πέρατα.
Αγόρασαν τη γη μας πρώτα, μας καλόπιασαν
με διορίσαν στην αυλή τους πρώτο λογοθέτη με τιμές
με παίδεψαν με πρωινές ασκήσεις και νυχτερινές πορείες
με εκπαίδεψαν στα φοβερά δρεπανηφόρα και στις βαλλίστρες τους
μα όταν μάθανε τη γλώσσα και τα χούγια μας με διώξανε
τρεις μήνες πριν κι εσύ, μάνα, μ’ αφήσεις για άλλη πατρίδα.

Τώρα σε βλέπω, μάνα, κυρτή σκιά σε όλα τα μπαλκόνια
και παίρνω θάρρος κι ετοιμάζω τους δικούς μου μισθοφόρους.
Με νέο στρατό θα επιστρέψω στρατηλάτης νικητής
ορκίζω ήδη νέους πιστούς στης τελικής επέλασης τον στόχο
όταν σειρά θα κόβονται απ’ τη ρίζα τα χέρια των ασεβών
όταν τα επίορκά τους βλέμματα θα αναβλύζουν καταρράκτες αίμα
και θα με στέφουν μες στο στάδιο γονατιστοί εκλιπαρώντας...

Γυρίζω, μάνα.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αποκάλυψη κρυπτοποιητή
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 22:49:07
Γιάννης Καρατζόγλου, Αποκάλυψη κρυπτοποιητή

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Τριάντα χρόνια κρυφός στη θέα ποιητής
σαν φύλλο μυστικό, άδικη φύση, σιγανή φωτιά
ζούσε στις υπώρειες των ανθρώπων
στα αντερείσματα του ψύχους τους.

Χρόνια ζωγράφιζε ποιήματα βαθιά μες σε σπηλιές
κάτω από λίθους προϊστορικούς κουκουλωμένα
κιβωτιόσχημους στίχους κραυγές που έκρυβε στο χώμα
ενώ εμφανώς πουλούσε προϊόντα ανώνυμα άχρηστες υπηρεσίες
εκδίδοντας νυχτερινά δελτία αποστολής της ψυχής του
ξοφλώντας χρέη έγκαιρα με μια ζωή σε μόνιμη υποθήκη.

Κάποια όμως μέρα μαθαίνεται το σφραγισμένο μυστικό του
αχρείοι ερευνητές των ξένων βίων διαδίδουν αλήθειες στην οθόνη
τον καταγγέλλουν στο κοινό ότι τις νύχτες έκλαιγε λέξεις
χαράματα ότι σφάδαζε από ποίηση και δεν υπήρχε
νοσοκομείο εφημερεύον για εσωτερικούς λυγμούς να εισαχθεί
κι αυτός να καταπίνει, λέει, γαλάζιες λέξεις κίτρινες και πράσινες
εκφράσεις να του γιατρέψουν το άλγος της φθοράς
πριν να περάσει απέναντι κραυγάζοντας σιωπή.

Και αντί λίθων το πλήθος χειροκροτεί ομαδικά τις στέρφες νύχτες του
με θαυμασμό επιχαίρει το ακατανόητο το ασύλληπτο
τη στέρφα ζήση του, λευκές τις σελίδες που γέμιζαν εμφύλιους έρωτες
ακατανόητες πληγές για εκείνους, ερωτηματικές εικόνες της καρδιάς
δίαυλοι ανοχύρωτοι μονόδρομων που οδηγούσαν προς το τέλος
μιας αναπόφευκτης πορείας προς την τελευταία συναλλαγματική.

Χειροκροτούσε το κοινό τον εφήμερο καβαλάρη της σιωπής
όπως ο όχλος πάντα επιχαίρει τον αυθαίρετο ιππέα του λόγου
και ο κρυφός ποιητής έτρεχε να κρυφτεί απ’ τα χαίρε τους
στο λοιμοκαθαρτήριο της ιστορίας.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οικογενειακή τραγωδία
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 22:57:22
Γιάννης Καρατζόγλου, Οικογενειακή τραγωδία

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Τη χτύπησε αρρώστια ξαφνικά και το μυαλό της έφυγε στους κάμπους
κι η αγαπημένη άρχισε γράμματα να γράφει ατελείωτα στους γαλαξίες
να κλαιν σπαραχτικά οι λέξεις της βοριά να φυσάνε παγερό
νύχτα κλινήρης να εισβάλλει ο νους της στα βάραθρα της σκέψης της.

Ξοδεύει χρήματα σαν γέλια ηχηρά, εξαπατά εμπόρους λωποδύτες
τη νύχτα το άρρωστο μυαλό της ανοίγει χρωματιστές βιτρίνες
τα τζάμια σπάει κλέβει υφάσματα ταγέρ και τσάντες πολυεθνικές
τη μέρα που κοιμάται βλέπει όνειρα ληστείες πολυκαταστημάτων.

Χρεώνει κάρτες μυθικά ποσά να τον εκδικηθεί κλέβει τους κωδικούς του
παλιά χαρτονομίσματα συλλέγει κρύβεται σε δοκιμαστήρια ρούχων
πληρώνει με τεράστια κατάθλιψη μετρώντας την σε δάχτυλα χιλιάρικα
τράπεζες ξεγελά λογαριασμούς ανοίγει εξωφρενικούς και τους πουλάει.

Εκείνος σιωπηρά μετράει ενοχές και όλο δανείζεται να τις ξεπληρώσει
χαράματα διαβάζει τα σκονάκια της και οικτίρει το μέγα έλεός της
πίνει ωκεανούς τις τύψεις του που ανέραστη νεκρή τη μεταμόρφωσε
και υποφέρει μυστικά ώσπου να γίνουν και οι δυο το ίδιο χώμα.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο καθρέφτης
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:05:10
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο καθρέφτης

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Τον καθρέφτη όπως τον κοιτάζεις έτσι θα σε κοιτάξει
έλεγε πάντα η μάνα.

Κάθε πρωί απέναντί μου καθρεφτίζεται η τσακισμένη εικόνα μου
οι χαρακιές μου, οι νεκρώσεις κι οι σχισμές που τις γνωρίζω μία μία.
Κάθε τους ρήγμα ενεργό, κάθε όρυγμα κάθε φωλιά της λύπης
κάθε ένα γδάρσιμο τη μοναξιάς κάθε χαράκωμα του πόνου.
Τρώγλες που φώλιασαν πλούσιοι έρωτες φυτά οργανικά
λημέρια που τώρα κρύβονται ξεθωριασμένες μνήμες.
Φωλιές της αγωνίας του αύριο αυθαιρεσίες κρατούντων
μέτωπο σπαρμένο φθόνο φίλων αγνωμοσύνη κοντινών
υποκρισίες και διαβολές και προδοσίες οικείων.
Μάγουλα σκαμμένα με καταφύγια μιας άλλης ιστορίας
σπηλιές μιας μαραμένης επανάστασης που έλιωσε
στα αντερείσματα των χειλιών πριν χαμογελάσουν.

Εκθέτω αφειδώς κάθε πρωί τις ρωγμές των ρυτίδων μου
και περιμένω οι ουλές να μετασχηματιστούν σε δρόμους
σε ανωφέρειες στις δημοσιές και καρετέρες του ουρανού.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Παθαίνουν καρκίνο οι φράουλες;
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:14:39
Γιάννης Καρατζόγλου: Παθαίνουν καρκίνο οι φράουλες;

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Φοβάται και τον ύπνο του. Μετά τα μεσάνυχτα ιδίως
τσιγάρα σέρτικα καπνίζει, στον σκληρό του δίσκο οχυρώνεται
δεν πίνει με κανέναν συντροφιά, δεν βαυκαλίζεται
τη λέξη καλοκαίρι εξοβέλισε, βροχές διαλέγει
πιέζει πλήκτρα για να τυπωθούν οράματα φυγής.

Θολώνουν το μυαλό του θέματα θεμελιώδη παιδιόθεν
όπως, παθαίνουνε καρκίνο οι φράουλες, ή ακόμα
τι είναι το τίποτα, ποιες είναι οι ορίζουσές του
η ποίηση μπορεί να το αποδώσει, τι θα γινόταν
αν νικητής ήτανε ο Δράμαλης στα Δερβενάκια;

Το κενό της εξουσίας που θα προκύψει τον ταράζει
λαμπάδες άφεγγες συλλέγει για τη λύπη του
φαρμακωμένος σατανάς το μέσα του εγείρεται
και ταξιδεύει συνεχώς στο παρελθόν του.

Η Κάσος η Κάρπαθος η Ίος η Σέριφος η Ανδαλουσία
η Καλημέρα το Γκαλιτσιανό το Μαρτάνο η Βούα το Περπινιάν
το Κιρκαγάτς η Μαγνησία το Αϊβαλί το Ακσάρι η Μόσχα
ο Αλή Ριζά, ταμίας στην Οθωμανική, ο διευθυντής Λουάρ
οι εξακόσιοι Κοέν του Μπίρκεναου

ώρες της ιστορίας που τον βασάνισαν, ώρες μικρές και μέγιστες
που έγιναν μυθιστορία, τον εμποτίζουν και τον ακουμπούν
ώσπου να γίνει ο ίδιος μια μικρή κόκκινη παράγραφος
υποσημείωση στείρου μελετητή στα μαρμαρένια αλώνια.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Άφραγκη καρδιά
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:22:22
Γιάννης Καρατζόγλου, Άφραγκη καρδιά

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Άφραγκη καρδιά κι εγώ της χτίζω έρωτες εικονικούς.
Παραλαμβάνω έμφροντις το άχραντό σου πνεύμα
με δάκρυα στα χέρια το εναποθέτω στο ξύλο αγιογραφίας
το ανασηκώνω ως έμβλημα επανάστασης παλλαϊκής

αγαπώντας το όπως μόνο οι μεσήλικες γνωρίζουν να αγαπάνε
πιο μαλακά, όχι ανάξια ούτε βάναυσα πλην όμως βιαστικά
μην φύγει χρόνος απ’ τις θάλασσές σου, χαθεί σε άλλα μάτια
και σίγουρα πιο άτολμα στις διαπλοκές του δικού μας δειλινού.

Σκέφτομαι πώς θα γηροκομούσες το πρώην εύφορο σαρκίο μου
με τι λαμπιόνια λαμπερά θα τύλιγες την πρώτη των σωμάτων μας
και εγώ τι δόλια μέσα θα έστηνα να διαρκέσουν τα αποτυπώματά σου
θεραπαινίδα γερόντιου, σκλάβα αφέντισσα του εσχάτου πάθους.

Σώζω τη μορφή σου σε δισκέτες για να θυμάμαι τις πλασματικές σου στάσεις
το πώς με λάτρεψες φαντασμικά στο τελευταίο μου φέγγος
σε φιλμ του νου τυπώνω ερωτικά πυροτεχνήματα της τελευταίας έκθεσής σου
να τα θυμάμαι τον χειμώνα της σιωπής.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μοναχικός συλλέκτης
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:29:22
Γιάννης Καρατζόγλου, Μοναχικός συλλέκτης

[Ενότητα Αποτελέσματα χρήσεως]

Συλλέγει μπουκάλια με κρασί. Οίνους αίνους αιώνια σιωπηλούς
που ανοίγει σε οχληρές στιγμές, πλουσιοπάροχες σε λήθη
γεμάτες λάθη ιδιωτικά που στοίχειωσαν σαν σπίτια-ερειπιώνες
κι αφήσανε οπωροφόρες γεύσεις μακρινές από τρισάγιες πόρνες.

Οίνους αφθώδεις, χρώματα ροζέ, άκρως ερυθρές γουλιές
που καταπίνει μαζί με μνήμες οπτικές σε οθόνες πλάσματος λευκές
βλέποντας πάνω τους άχρονες φιγούρες να επιστρέφουν τη ζωή του
ανήμπορος να αναστήσει ιστούς και μέλη αλλοτινά οριστικώς χαμένα.

Κι αργά αποκοιμάται σ’ ένα σύννεφο αισθήσεων ψευδών
ψευδεπίγραφα περιβόλια περιστοιχίζουν τον σκοτεινό του ύπνο
όνειρα μπρούσκα ταλανίζουν το άμοιρο κρεβάτι ως τα χαράματα
μέχρι ο φελλός τους το φύλλο του να εξουδετερώσει ως το πρωί.
 
Από τη συλλογή Αποτελέσματα χρήσεως (2006)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:39:31
Γιάννης Καρατζόγλου, Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι

[Ενότητα Ο καιρός των ερώτων]

Έτσι γίνεται πάντα. Πριν τις σφοδρές καταιγίδες του Νοέμβρη
πριν πέσουν τα πρώτα χιόνια στις κορφές κι ασπρίσουνε οι βράχοι
έρχεται εκεί γύρω στον Αϊ-Δημήτρη ένα μικρό καλοκαιράκι
φως εξ αποκαλύψεως, με θάλασσες γαληνεμένες στα πέρατα της χώρας
και ξεγελάει τα σώματα και τις καρδιές που ξεπετάγονται αφελώς.

Έτσι κι εμφανίστηκες σαν Αϊ-Δημητριάτικο καλοκαιράκι
παραμονές βαρύ χειμώνα στη ζωή μου και την έλουσες με φως
(έστω και φως οκτωβριάτικο, τι να τα κάνω πια τα οξέα καλοκαίρια)
και κάτσαμε μαζί στις ηλιόλουστες πλατείες και γευτήκαμε μαζί
τα νέα κρασιά απ’ τον φετινό τρύγο σαν τα πιτσούνια εκεί στις στέγες

μέρες εβδομήντα και πέντε πριν απ’ το τέλος εκείνου του χρόνου
δύο χιλιάδες πέντε χρόνια μετά τη γέννηση του Κυρίου ημών
άγνωστο πόσα χρόνια πριν απ’ το τέλος μας το οριστικό.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ελληνική ιστορία
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:43:15
https://www.youtube.com/watch?v=zHhBRr15QVs

Βάσω Αλαγιάννη & Μανώλης Ρασούλης, Αχ Ελλάδα
(τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου / δίσκος: Αλκυονίδες μέρες (2005))


Γιάννης Καρατζόγλου, Ελληνική ιστορία

[Ενότητα Σε κατάσταση πολιορκίας]

Ελιά, ελιά, κόντρα στον κερασφόρο.
Οίκαδε. Πρόσφυγγες…

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.

Ζήτω το ΕΑΜ, ζήτω το ΕΛΑΣ.
Πας μη Εαμίτης, Γκεσταπίτης.
Ανασυγκρότησις… Κύπρος – Ένωσις…

Έναν λοχία… Έναν λοχία επιτέλους…
Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών…
ΝΑΤΟ – ΣΙΑ – Προδοσία

Αλλαγή, αλλαγή, λαϊκή συμμετοχή.
Νέα τζάκια.
Η Μακεδονία είναι ελληνική…

Εκσυγχρονισμός. Επανίδρυση.

Ελλάδα της Τασκένδης, Ελλάδα της Πλατείας Σκεντέρμπεη
Ελλάδα των Εξαρχείων και των Σαράντα Εκκλησιών
της ξενιτιάς, του Ντίσελντορφ και του Ντιτρόιτ
με κώδικες μικροαστικούς πορεύεται στο επέκεινα
ντυμένη για αιώνες εμπράγματα όνειρα…
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η συνέντευξη
Post by: wings on 15 Feb, 2018, 23:53:41
Γιάννης Καρατζόγλου, Η συνέντευξη

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Και τι παράγετε σ’ αυτή τη φάση της ζωής σας, τον ρώτησαν στη συνέντευξη κάτι υποψιασμένοι δημοσιογράφοι.

Τώρα παράγω ελπίδες για τα όνειρα του κόσμου, τους απάντησε. Μόλις το αίτημα του ονείρου καταφθάσει –γραπτό, εννοείται, σε ηλεκτρονική μορφή και με κατάλληλη γραμμογράφηση– το πρωτοκολλώ και το χρεώνω καταλλήλως διαβιβάζοντάς το στην αρμοδία υπηρεσία προς εξέτασιν, προς καταχώρισιν, επεξεργασίαν ή διεκπεραίωσιν, όπου λαμβάνει έναν Πανεθνικό Αριθμό Αναμονής...

Και τι θα γίνει τώρα που πληθαίνουν οι αφίξεις με αιτήματα ελπίδων; ρώτησαν πάλι επίμονα αδιάκριτοι οι δημοσιογράφοι.

Πήραμε νέες πιστώσεις από το Γενικό Λογιστήριο, απάντησε χαρούμενος, και χτίζουμε μια τεράστια αποθήκη όπου θα αποθηκεύσουμε όλες τις ελπίδες των αιτούντων, τις προσδοκίες τους, τα παράπονά τους, την οργή, ακόμα και την αγανάκτησή τους, μέχρι λίγο πριν από τις νέες εκλογές. Τότε, που σίγουρα θα έχουν πλέον ταξινομηθεί, θα αναμένω τις σχετικές εισηγήσεις των υπηρεσιακών οργάνων, ακολούθως θα συγκαλέσω το διοικητικό συμβούλιο να λάβει τις τελικές του αποφάσεις για να παραπέμψει το ζήτημα στο Υπουργείο, ζητώντας την άμεση υλοποίηση της σχετικής του εξαγγελίας, ώστε οι τελικοί δικαιούχοι να ενταχθούν από το υπηρεσιακό συμβούλιο στο αντίστοιχο πρόγραμμα ονειρικών επιχορηγήσεων, βάσει του Νόμου και του Κοινοτικού Κανονισμού Ελπίδων...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θάνατος του παππού
Post by: wings on 23 Feb, 2018, 20:56:02
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θάνατος του παππού

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Μ’ εγκαταλείψατε όλοι, κραύγαζε ο γέρων μες στη νύχτα

ούτε έρχεστε να με δείτε ούτε με παίρνετε τηλέφωνο
δεν πλησιάζετε τον θάνατο, θαρρείτε πως είναι μεταδοτικός
πως, επειδή αυτός με τριγυρίζει, μ’ ακουμπάει και με κλώθει
θα μολυνθείτε και εσείς με το υπέρτατο άρωμά του.

Δεν σας ζητάω φάρμακα κλύσματα κι εξετάσεις
από την τσέπη μου πληρώνω τους γιατρούς και τα νοσοκομεία.
Λίγη παρέα θέλω, λίγη ζεστασιά, ιδίως τα βράδια.
Δεν υποφέρεται η μοναξιά του τέλους, δεν μολογιέται...

Έτσι εγκαταλείψανε τον γέροντα παππού τους να φύγει μόνος στο ταξίδι
κόρες αγόρια εγγονές νύφες γαμπροί ξαδέρφες και ξαδέρφια.

Και τούτα βλέποντας η μόνη του γυναίκα που ’χε φύγει καιρό στον ουρανό
του ’δωσε το χέρι και τον τράβηξε ψηλά, κοντά της...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μνήμη και ποίηση
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:08:36
Γιάννης Καρατζόγλου, Μνήμη και ποίηση

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Κάποιες φορές το δέρμα μεταβάλλεται σε μνήμη
η μνήμη μεταστρέφεται σε ποίηση
η θερμοκρασία του στίχου ανεβαίνει, ο στίχος λαχανιάζει
απλώνει τα λεκτικά πλοκάμια του στα σήματα της μνήμης
η ποίηση εκσπερματώνει με βογκητά στον κόλπο της μνήμης

Κι ύστερα περιπίπτουν σε μια γλυκιά νιρβάνα κι όλα μαζί
δέρμα και μνήμη και ποίηση και σπέρμα γίνονται ένα
μια σιωπή που επιστρέφει στην αρχή του χρόνου στο άλφα του καιρού...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο χρόνος
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:12:50
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο χρόνος

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Με την ταχύτητα μιας φαιάς αρκούδας μες στο δάσος
με τη σβελτάδα του χαμένου αγριογούρουνου στο βουνό
την αστραπή κυνηγημένης καμηλοπάρδαλης στη στέπα
την τρομαγμένη βιάση ζαρκαδιού για να ξεφύγει απ’ το θεριό

ορμάει τραχιά ο χρόνος προς τα σύννεφα, τα διαπερνάει
ανεβοκατεβαίνει όγκους ορεινούς και άβατες βουνοπλαγιές
χυμάει να τερματίσει σαν δρομέας ντοπαρισμένος προς το νήμα
της ζωής, κάθε ρεκόρ να σπάσει.

Και τελικά, να δεις, κάθε φορά το καταφέρνει...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Της Μαρίας
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:20:06
Γιάννης Καρατζόγλου, Της Μαρίας

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Μπουτζουλούδι και πουλούδι και γλυκό μου μωρελούδι
ανέβα πάλι στους ώμους μου να σε πάω στην πλατεία
κρατήσου απ’ τα μαλλιά μου, σαν τότε, που ήσουνα μικρούλι
και με κοιτούσες μ’ έκπληξη να υψώνω τη γροθιά στη διαδήλωση...

Έλα να παίξουμε, να βγούμε τώρα μια τελική φωτογραφία.
Δεν σε πειράζουν οι ρυτίδες του πατέρα, δεν είναι έτσι;
τα άσπρα του μαλλιά, το κύρτωμα της πλάτης
τα βάσανα που κουβαλάει στο μέτωπο, έτσι δεν είναι;

Κάποτε θα σου πω για τις χίμαιρες της ζωής μου
θα σου μιλήσω κάποτε για τα θηρία που πάλεψα
τον μόχθο, την κούραση, τις πίκρες, τα παθήματα
λέξεις ιωδιούχες φυλαγμένες στα παλιά μπαούλα του σπιτιού...

Ένα πρωί θα ανοίξεις το κουτί με τα ποιήματα-κληρονομιά σου
και στίχοι θα πεταχτούν ολόλευκοι στο παράθυρο
κλείσ’ το αμέσως, μη σου φύγουν και πετάξουν.

Άπλωσε την παλάμη σου και μάζεψε όσους μπορείς
πρόσεξε όσο γίνεται οι λέξεις τούτες μη σου ξεφύγουν

κράτα τις σκληρές εικόνες τους μες στο μετείκασμα
και φύλαξέ τες στον κόρφο σου μέχρι να μεγαλώσεις...

Θα τις χρειαστείς όταν δεν θα υπάρχω, να το θυμάσαι...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Μπάμπου, γέρου...
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:27:11
Γιάννης Καρατζόγλου: Μπάμπου, γέρου...

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Κάτσε στα γόνατά μου, Μαράκι μου, ν’ ακούσεις το τραγούδι:

Μπάμπου, γέρου, πες, παππού την μπάμπου
να φέρει παπουτσάκια, της Μαρίας μας μποτάκια
της Τατού ποδήλατο, της μαμάς γαντάκια
του μπαμπά τα χρόνια του, να γυρίσουν πίσω
να γυρνάν στις γειτονιές να μυρίζουν κρίνα
στα σοκάκια, στις γειτονιές της απάνω πόλης
να κοιτούν κορίτσαρους λεβεντοκοκόνες
παιδικά ποδήλατα, ξύλινα πατίνια
χοντροπετροπόλεμους και λακκούβες λάσπες
να χαθεί στην Καρμπολά με τις μπλε γκαζές του.

Μπάμπου, γέρου, πες, παππού την μπάμπου
να φέρει τουλουμπάκια, της Μαρίας μας παστάκια
της Τατού ενθύμια, της μαμάς καλούδια
του μπαμπά τις εποχές τις μαλαματένιες
και την κόκκινη εκκλησιά, για να παίζει μπάλα
και κρυφτό-κυνηγητό στη μεγάλη αλάνα
να μαζεύει μιας δραχμής τα μικρά μαντέμια
που πουλάει τ’ απόγεμα στον τσιγκούνη Αρμένη
για να μπει ο μπαμπάς να δει το Τσίρκο Μεντράνο
με τους ακροβάτες του και τα καφέ λιοντάρια.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Διαθήκη
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:32:05
Γιάννης Καρατζόγλου, Διαθήκη

[Ενότητα Οι μέρες του ποιητή]

Ηχογραφήστε με, γυρίστε με σε βίντεο
γράψτε κάθε φωνή μου κάθε μου κίνηση
κάθε τραγούδι που τραγούδησα κάθε
τοπίο που είδα κάθε εκδρομή κάθε
φιλί που έδωσα κάθε φιλί που πήρα
κάθε μου στίχο ερωτικό κάθε χαμόγελο.

Κρατήστε σε σκληρούς δίσκους τις μνήμες μου
τις μουσικές που άκουγα ξαναγράψτε
φωτογραφίστε τις φωτογραφίες μου
την ιστορία μου ιστορήστε σε φυλλάδια
χαρίστε μου μια ψεύτρα αιωνιότητα...

Να με θυμάστε...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι κλέφτρες
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:38:59
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι κλέφτρες

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Σας κλέβουν, κύριε, φώναξε δυνατά στον δρόμο ο περιπτεράς.
Εννιά το βράδυ και επέστρεφα κουρέλι απ’ το γραφείο.

Γύρισα πίσω και τις είδα να σκορπίζουν τρομαγμένες πεταλούδες
μια και τις έπιασα στα πράσα να ’χουν στα χέρια τους τα χρόνια που μου κλέψανε
–μα πού μαζεύτηκαν όλες μαζί οι γυναίκες της ζωής μου;–
με άγχος προσπαθώντας να τα κρύψουνε στις τσέπες τους
ή να τα χώσουν στη μασχάλη, όσο κι αν ήταν βαριά κι ασήκωτα.

Έτρεχα να τις πιάσω μα εκείνες άφαντες
όσο λαχάνιαζα τόσο απομακρύνονταν
ώσπου αποκαμωμένος έπεσα σ’ ένα παγκάκι της πλατείας...

Να ξαποστάσω, να το πάρω απόφαση
πως δεν θα έρθουν πίσω πια τα χρόνια που μου λήστεψαν
πως σαν αεράκι σαν καλοκαιράκι φύγανε
σαράντα χρόνια άσπλαχνα κι υπέροχα
πως δεν θα ξαναδοθούν πίσω ποτέ.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πόλεις δεν πεθαίνουν
Post by: wings on 24 Feb, 2018, 23:52:21
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πόλεις δεν πεθαίνουν

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Αλλάζει σπίτι, προφανώς το τελευταίο.
Θέσεις επίπλων δοκιμάζει κρεμάει πίνακες στους τοίχους
πουκάμισα στις νέες ντουλάπες κάλτσες σε συρτάρια
όλα προσπαθεί να βρουν τη νέα τους θέση.

Τώρα ονόματα νέων δρόμων γυροφέρνουν το σπίτι του
Φυλής, λέει, Σπετσών και Λέλας Καραγιάννη.
Κι αντί για Χαριλάου, Πανόραμα ή Τούμπα
Κυψέλη τώρα λένε τη γη στο νέο του ενδιαίτημα.

Όλα θα βρουν τη νέα τους θέση. Και οι καρέκλες
τα τραπέζια τα νέα βιβλία του στη νέα βιβλιοθήκη
κι αυτός θα ησυχάσει κάποτε στις νέες γειτονιές
γιατί, αλήθεια, οι πόλεις δεν πεθαίνουν ούτε οι δρόμοι
δρόμοι αρχαίοι που κατευθύνουν προς το ίδιο ιερό
στον ίδιο σκοτεινό θεό της πέρα όχθης Πλούτωνα.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το λάμδα των ονομάτων
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 19:17:03
Γιάννης Καρατζόγλου, Το λάμδα των ονομάτων

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Κάλε Γκρότο
Αλή Βεράν
Ελ Αλαμέιν
Μάλι Μάδι
Μπέλα Παΐς...

Τόποι χλοεροί και τόποι αναψύξεως
βουνά δικά μας ή χιλιάδες μίλια αμμόλοφοι μακριά απ’ την πατρίδα
πόσο ηχούν ωραία τα σύμφωνά τους
το ρο το δέλτα και το σίγμα το συριστικό
αλλά κυρίως αυτό το λάμδα τους που υπερισχύει του παντός
λάμδα υγρό άλλοτε γαλανό άλλοτε γκρι, μα πόσο πράο
και τελικά κόκκινα φονικό στις συλλαβές του...

Κάθε λάμδα και σφαγείο συγκομιδή θανάτου
για μια πατρίδα δίλαμδη κι αλώβητη
των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τηλεοπτικό τοπίο
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 19:27:13
Γιάννης Καρατζόγλου, Τηλεοπτικό τοπίο

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Μια μέρα του Αυγούστου που δεν είχε καθόλου ειδήσεις και τα Δελτία Ειδήσεων των 8 παίζανε παλιά φιλμάκια με ακρογιαλιές για να καλύψουν τον τηλεοπτικό τους χρόνο, ξαφνικά ακούστηκε μια φήμη ότι σ’ ένα μακρινό μέρος, στην Αλμυρή Έρημο, σ’ έναν τόπο που τονε λέγανε Αλή Βεράν, έγιναν κάποια «θερμά επεισόδια».
Και εν αναμονή της δήλωσης του Κυβερνητικού Εκπρόσωπου που κλήθηκε να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα μαντάτα, άρχισαν σ’ όλη τη χώρα να βγαίνουν μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης, από κάθε ανοιχτή συσκευή, στην αρχή μεμονωμένοι και αμέσως μετά δεκάδες τραυματίες, αίμα πολύ άρχισε να τρέχει στα αστικά πατώματα, ενώ τρομαγμένοι τηλεθεατές προσπαθούσανε με το τηλεκοντρόλ να διώξουν τους παρείσακτους, νοικοκυρές να σκουπίζουν βιαστικά τα λερωμένα τους πλακάκια κι όλοι μαζί να σπρώχνουν στα μπαλκόνια και στις βεράντες αυτούς τους τραυματίες.
Όταν επιβεβαιώθηκε η φριχτή είδηση της ήττας εκεί μακριά, ήταν πια δώδεκα το βράδυ. Η τηλεόραση είχε ήδη εκβράσει δέκα χιλιάδες τραυματίες, παραμορφωμένους φριχτά από τη δράση του εχθρικού πυροβολικού. Άλλοι δύο χιλιάδες νεκροί είχαν αποτεθεί στο πίσω μέρος των δεκτών και εμπόδιζαν τη λήψη, ιδίως του εθνικού καναλιού. Χιλιάδες διαμαρτυρίες διατυπώθηκαν στο τηλεφωνικό κέντρο του σταθμού που ανάγκασαν την κυβέρνηση να ανακοινώσει ότι θα αντικαταστήσει δωρεάν τους χαλασμένους δέκτες πάραυτα λόγω του ότι, άλλως, το πολιτικό της κόστος θα ήταν δυσβάστακτο και υπήρχε φόβος να χάσει σημαντικό ποσοστό στις επόμενες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θάνατος του αγωνιστή
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 19:43:28
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο θάνατος του αγωνιστή

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Ο αγωνιστής πέθανε, επιτέλους, στα 93 του και οι δικοί του, ψάχνοντας σ’ όλα τα πιθανά κι απίθανα μέρη του σπιτιού και του κήπου του να βρούνε τίποτα λίρες από τις ρίψεις των Εγγλέζων στην Κατοχή, ανακάλυψαν ένα τετράδιο με κιτρινισμένα χαρτιά του γέρου που στην πρώτη σελίδα, δίκην εξωφύλλου, έγραφε με τα ορνιθοσκαλίσματά του Απομνημονεύματα.

Ο αγωνιστής κατέγραφε στα πύρινα χρόνια συστηματικά, σαν σε ημερολόγιο, πόσους καταδίκαζε το κόμμα κάθε μέρα για ανυπακοή πόσους για μειωμένη επαναστατική συνείδηση πόσους για υποψία πιθανής παράδοσης στον εχθρό πόσους εκτελούσε κάθε νύχτα πόσοι αυτομολούσαν κάθε χάραμα πόσοι σύντροφοι κοιμόντουσαν με το όπλο αγκαλιά από τον φόβο των άλλων συντρόφων, περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την αγωνία του θανάτου παιδιών κι εφήβων ανταρτών πριν από τη μάχη, την άγονη προσπάθεια των στελεχών να τους πείσουν να σκοτώσουν τα απέναντι αδέρφια ή να σκοτωθούν, για να καταλήξει στις τελευταίες σελίδες στο συμπέρασμα πως τζάμπα γίνονταν τότε όλα αυτά, αίσχος βρε παιδί μου, το κόμμα κάπου έφταιξε...

Κι εμάς, ρε αγωνιστή, που τη νιότη μας δώσαμε στους θρύλους και στα φαντάσματα, ποιος θα μας δώσει την ψυχή της νιότης μας πίσω;

Και, άιντε, χαλάλι εμείς... στο κάτω κάτω, επιζήσαμε...

Όμως, τα τόσα πτώματα στον «άπαρτο» τον Γράμμο, στο «φρούριο» Βίτσι, στο Ουζμπεκιστάν και στην Τασκένδη, πέσαν στο χώμα για ένα απλό «φταίξιμο»;

Κι αυτό τυχαία να το πληροφορηθούμε με τον θάνατό σου, πενήντα χρόνια μετά;

Κι αν ήσουν, μωρέ, αθάνατος;
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Θεσσαλονίκης ονειροπόλος
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 20:08:07
Γιάννης Καρατζόγλου, Θεσσαλονίκης ονειροπόλος

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

«Πρόκειται να προβούμε στην ανάθεση, κατόπιν υποβολής προσφορών, των ανωτέρω εργασιών σύμφωνα με τους Γενικούς Όρους και τις Τεχνικές Προδιαγραφές που επισυνάπτονται στην παρούσα πρόσκληση»∙ ανεβαίνοντας Βενιζέλου στέκομαι τώρα σε μια βιτρίνα στο Μπεζεστένι προχωρώ προς Αλκαζάρ στρίβω Βαλαωρίτου για να καταθέσω τους χειμώνες μου στην Τράπεζα Θεσσαλονίκης πίνω έναν καφέ στη μεγαλόπρεπη οικία Αλλατίνη περνάω απέξω από το μέγαρο της Τράπεζας Αμάρ στέκομαι και θαυμάζω το μέγα παλάτι του Σαούλ Μοδιάνο...

«Για την εν λόγω ενίσχυση απαιτείται η σύναψη σύμβασης μεταξύ των παραγωγών και των επιχειρήσεων μεταποίησης. Για την προώθηση της διαφάνειας, οι συμβάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν υποχρεωτικά ορισμένες ενδείξεις»∙ στην Εγνατία πηγαίνοντας προς τα Λουτρά Παράδεισος χάνομαι στην Πλατεία Δικαστηρίων ανιχνεύω το έδαφος που πρέπει να στέκονταν οι Μαγεμένες βλέπω παρέα τον Αρμάνδο Ραζή με τον Πετμεζά τον Καρακαδά με τον Πρώτσιο τον Ντεκουμέ τη Μάρω την κατσιβέλα αγκαλιά με τη Ρωσίδα με τα πέπλα τον Άλκη Στέα με τον Σταύρο Γραμματικόπουλο τον Γιάγια να φωτογραφίζεται στου Βάττη με τον Γαργάρα τον Καλαμπαλίκη πιωμένο στην ταβέρνα του Ευλογημένου την ΠΑΟΔ απέναντι στη Μέριμνα, κάθομαι στου Λίγδα για πάστα διατίμησης, το Καραβάν-Σαράι ορθώνεται απέναντί μου με απλωμένα σεντόνια και κουβέρτες ενώ η Λίτσα με αναζητά στα Πράσινα Παντζούρια με τη φωνή της κυρα-Ντόρας της μεγάλης μαντάμ των ουρανών...

Τι να απέγιναν τα αέρινα πέπλα της Ρωσίδας ο Βέζος κι ο Αγάπιος ο Κουιρουκίδης ο θεός και ο μπιζίμ ΠΑΟΚ, ο πατήρ Λεωνίδας, τι να απέγινε η μεγάλη μου ζωή που ήταν τόσο μικρή που πλησιάζει πια ολοένα στις όχθες του Λουδία για να εκχυθεί στον μεγάλο Θερμαϊκό ωκεανό στο πέλαγος της σιωπηλής μνήμης...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Λευτέρη, σ' αγαπώ
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 20:36:26
Γιάννης Καρατζόγλου: Λευτέρη, σ’ αγαπώ

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Την πρωτοπήρε 17 χρονώ ακουμπώντας την τρυφερά στον τοίχο από ένα άχτιστο οικόπεδο στη λαϊκή συνοικία δίπλα στα σπίτια τους.

Τις άλλες μέρες εκείνη, για να του κάνει έκπληξη, αγόρασε ένα σπρέι και έγραψε με μπλε γράμματα στον τοίχο Λευτέρη, Σ’ αγαπώ – Θα σ’ αγαπώ για πάντα.
Ήταν και για τους δυο ο πρώτος έρωτας, εφηβικός, έρωτας παράφορος τυραννικός βασανιστικός. Όταν άρχισε εκείνος να τη δέρνει από ζήλια υπέρμετρη, ο πατέρας της συμφώνησε μια Κυριακή πρωί με ένα φορτηγό, φορτώσανε όλα τα έπιπλα και τις οικοσκευές κι άλλαξαν συνοικία βιαστικά για κάποια άλλη μακρινή.

Για λίγα χρόνια το Σ’ αγαπώ από σπρέι έμενε ανεξίτηλο στον τοίχο. Μπερδέματα με τους συνιδιοκτήτες και το οικόπεδο ξέμεινε άχτιστο. Εργατικοί οι γείτονες, δεν είχαν περιττά λεφτά να μπογιατίσουνε το Σ’ αγαπώ.

Εκείνος έφυγε φαντάρος, πήγε πανεπιστήμιο στην Κρήτη, εκείνη μεγάλωσε, έτοιμη για παντρειά, νέοι γείτονες μετακόμισαν στη γειτονιά όπου δεν γνώριζαν πρόσωπα και δεσμούς της περιοχής κι αναρωτιόνταν ποιος Λευτέρης είναι ο Σ’ αγαπώ.

Εδώ και λίγο καιρό το Σ’ αγαπώ, Λευτέρη ξεθωριάζει πια σιγά σιγά κι ο μόνος που το βλέπει κάθε τόσο όταν τυχαίνει να περάσει από τη γειτονιά είναι ο πατέρας της, κοιτάζει στα χρώματα του σπρέι που χάνονται τα χρόνια που περνούνε και ξεβάφουνε, να ξεθωριάζει κι εκείνου η νιότη.

Σε λίγο δεν θα χρειαστεί πια μπογιάντισμα, το Σ’ αγαπώ θα κόψει από μόνο του, θα σβήσουνε τα χρώματα και η γραφή.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Σαν το παλιό πικάπ
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 20:52:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Σαν το παλιό πικάπ

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Προσεκτικά και τρυφερά έβγαλε τον μεγάλο δίσκο –33 στροφών– από το εξώφυλλό του, αφαίρεσε το νάιλον περιτύλιγμα από το βινύλιο, ρύθμισε τις στροφές του πικάπ να παίζει στις 33 και τον τοποθέτησε σχεδόν ευλαβικά στο πλατό. Κατόπιν σήκωσε τον βραχίονα και άρχισε σιγά σιγά να τον κατεβάζει προς το αυλάκι πριν από το τέταρτο τραγούδι, το αγαπημένο του. Ύστερα απομακρύνθηκε από τα ηχεία να το ακούσει στερεοφωνικά και κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα.

Μα εκεί, στο δεύτερο ρεφρέν, κι ενώ το σιγοτραγουδούσε και ο ίδιος με μισόκλειστα τα μάτια αναπολώντας παλιούς αποκριάτικους χορούς σε κεντρικά ξενοδοχεία, έξωμες τουαλέτες, ροζέ σαμπάνιες, παπιγιόν και σμόκιν, πετάχτηκε ο γνωστός ήχος όταν κολλάει και αναπηδάει η βελόνα και επαναλαμβάνεται πάλι και πάλι η ίδια φράση η μουσική... Με μισόκλειστα μάτια απολάμβανε αυτή την επανάληψη και σκεφτόταν αχ να ’ταν μια βελόνα που πηδάει στ’ αυλάκι του δίσκου η ζωή, η ζωή του...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Η θέα του Λάμπρου
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 21:08:50
Γιάννης Καρατζόγλου, Η θέα του Λάμπρου

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Υπέροχη η θέα που απολαμβάνεις από δω ψηλά, αδελφέ μου, μου είπες μόλις ανέβηκες. Κι αυτό το λογισμικό που μας χάρισε εδώ μια εταιρεία είναι απίθανο πόσο ζουμάρει. Βλέπεις μυριάδες χρώματα, λεπτομέρειες απίστευτες, εστιάζεις συνεχώς και κατεβαίνεις, στενά δρομάκια, μικρά νησούδια και χλοερές κοιλάδες να απολαύσεις, ακόμα και στην ομίχλη των πόλεων να διεισδύσεις, αψηλά κύματα των κόλπων να θαυμάσεις, βράχους θεόρατους από βαθιά φαράγγια να πλησιάσεις, φωτιές δασών τεράστιες, ναυάγια πλοίων να κοιτάς να συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου, διαδηλώσεις, ρεκόρ να σπάνε, μπαράκια να γεμίζουνε υποψήφιους εραστές, πολέμους να ξεσπάνε, αντάρτες να πολεμάνε, νοσοκομειακά να σφυράνε... Από ψηλά όλα είναι αλλιώτικα, σαν ρετουσαρισμένα, οι ήχοι πιο οξείς, οι μυρουδιές πιο έντονες, τα λόγια πιο κελαρυστά, οι αγαθοί άνθρωποι φαίνονται πιο ωραίοι, η μνήμη των πραγμάτων πιο ζωηρή, θυμάσαι ή μάλλον ξαναζείς στιγμές των γεγονότων, λεπτές αποχρώσεις των συμβάντων, μπορείς και αναλύεις χαρακτήρες άμεσα, καλοήθεις και κακότροπους να εντοπίζεις... αχ τι ωραία ζωή περνάμε αδελφέ μου εμείς, μου είπες, σε αντίθεση μ’ εσάς τους προσώρας γήινους, εμείς οι σφαιροβόλοι του παρελθόντος στα μπαλκόνια του ουρανού...
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι τον Αύγουστο
Post by: wings on 25 Feb, 2018, 21:20:04
Γιάννης Καρατζόγλου, Ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι τον Αύγουστο

[Ενότητα Σκαλομαρία στη μνήμη]

Λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο μας κάλεσε σε πάρτι χριστουγεννιάτικο πήγα στο σπίτι του νωρίς για να στολίσουμε οι δυο μας το δέντρο που είχε απ’ τον κήπο ξεριζώσει, του βάλαμε κόκκινες κίτρινες μπαλίτσες μία μεγάλη πράσινη κορυφή και χάντρες σαν βραχιόλια γύρω απ’ τα κλαδιά και το τυλίξαμε με άπειρα κινέζικα φωτάκια μανιακά να αναβοσβήνουν...

Ύστερα φτάσανε κι οι άλλοι φίλοι με τα δώρα, άλλος ουίσκι, άλλος κρασί, γραβάτες δύο μπρελόκ ένα δερμάτινο πορτοφόλι τρία βιβλία... Με μια χαρά επίπλαστη κάτσαμε στο τραπέζι με το κοκκινισμένο γουρουνάκι, τις σαλάτες, τα κοτόπουλα, το τζάκι δίπλα του που έκαιγε γλυκά ηλεκτρικά κούτσουρα, κάποιοι άναψαν πούρα Αβάνας εκλεκτά, βάλαμε στο πικάπ παλιά τραγούδια, ξέρεις, Σινάτρα Μπινγκ Κρόσμπι «jingle bells» και τα παρόμοια, ως και ρουλέτα παίξαμε με μανία, «faites vos jeux, messiers...»

Κάποια στιγμή άρχισε να πέφτει έξω ένα κρύο χιόνι, εκείνος πήγε στη βεράντα, μας έφερε μια χούφτα λευκό της σιωπής άνοιξε τις παγωμένες σαμπάνιες κι είπε με τρέμουλο στα χείλια:
«Λοιπόν, καρντάσια, ακούστε, καλά φάγαμε καλά ήπιαμε ως εδώ, ωραία χρόνια ζήσαμε, μέρες φιλιών και ταξιδιών, ερωτευμένες μέρες, νύχτες υγρές, κολλητικές, άπληστες και μεθυσμένες νύχτες. Εγώ δεν θα προκάνω τα Χριστούγεννα, τουλάχιστον ας το κάψουμε απόψε, τι Παναγίας τι Χριστούγεννα. Αυτό το βράδυ και εμένα να θυμάστε...»

Κι όμως είδε Χριστούγεννα. Είδε Πρωτοχρονιά.
Και τ’ Αϊ-Γιαννιού εκείνο το κακό πλοκάμι που είχε μέσα τους απλωθεί κέρδισε κατά κράτος.
 
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Πηγαίος κώδικας (2009)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φτερά της ωμοπλάτης
Post by: wings on 26 Feb, 2018, 00:09:22
Γιάννης Καρατζόγλου, Τα φτερά της ωμοπλάτης

Όσο γερνάει κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που υποδεικνύουν οι γιατροί.

Καπνίζει σαν φουγάρο, πίνει ούζα και τσίπουρα βουστροφηδόν
τραβάει τις νύχτες ως το χάραμα διαβάζοντας αδηφάγες διηγήσεις
δεν περπατάει το καθημερινό χιλιόμετρο, δεν ανεβαίνει σκάλες με τα πόδια
τους μετρητές χοληστερίνης, πίεσης, σακχάρου αγνοεί…

Όσο παλιώνει πράττει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που λέει η λογική.

Θυμάται τα πρόσφατα, δεν προσφεύγει στα παλιά,
τα καλοκαίρια αγνοεί
απολαμβάνει τη βροχή, το χιόνι, τις λασπουριές και τους ανέμους
ακούει τραγούδια με γερασμένους τραγουδιστές της εποχής του
ξοδεύει άναρχα όσα του απομείνανε, οι καταθέσεις του τελειώνουν
δεν ασχολείται με διαθήκες, ψιλές κυριότητες και επικαρπίες…

Όσο γερνάει καλυτερεύει η υγεία μέσα του, εκτός από κάτι πόνους
στις κλειδώσεις της ωμοπλάτης, δεν είναι τίποτα του είπαν οι γιατροί
είναι που φύονται φτερά, λιγάκι ακόμα θα πονάς μέχρι να μεγαλώσουν
αλλά τη μέρα εκείνη θα πετάξεις άνετα με μεγάλες απλωτές…
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Όνειρα επιστροφής
Post by: wings on 26 Feb, 2018, 00:16:05
Γιάννης Καρατζόγλου, Όνειρα επιστροφής

Να βρίσκαμε λέει μια ήσυχη γωνιά, ένα αέρινο παγκάκι
στου πάρκου την ομίχλη να τυλιχτούμε όπως παλιά στην παραλία
κοντά στην υγρασία της θάλασσας χειμώνα μήνα και γιορτές
πίσω απ’ τα βουβά αγάλματα ν’ αγκαλιαζόμαστε απ’ την πάχνη...

Να βρίσκαμε πάλι μιαν ήσυχη αμμουδιά, χρυσό κολπίσκο
να καίει επάνω μας ιδρώνοντας αχόρταγα το μεσημέρι
μες στα λευκά εκκλησάκια να προσεύχονταν αχόρταγα οι καρδιές
μια ημερήσια εκδρομή με σώματα γλυφά σαν αρμυρίκια...

Μετά να βρίσκαμε ήσυχα γρασίδια να πλαγιάσουμε ονειρογέννητοι
Απρίλη μήνα που αναστατώνονται ανθρώποι και θεοί
και Πάσχα ιλαρό να προσκυνούν τα σώματα την άνοιξη, το δείλι.

Να βρίσκαμε στο τέλος κάτι μεγάλες καστανιές να ξαποστάσουμε
τα χρόνια φύγαν στα βουνά και στις απάτητες κορφές
έστω και τώρα μες στις φτέρες σιωπηλά να συνεχίσουμε
ό,τι αρχίσαμε δεκάδες χρόνια πριν και που τελειώνει...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Έρωτας μουσαφίρης
Post by: wings on 26 Feb, 2018, 00:20:05
Γιάννης Καρατζόγλου, Έρωτας μουσαφίρης

Μουσαφιραίοι ερχόμαστε, παιδί μου
μουσαφιραίοι φεύγουμε από τον ντουνιά
έλεγε η μάνα για τη ζωή κι εγώ δεν καταλάβαινα.

Ερχόμαστε και φεύγουμε για έναν λόγο
μου εκμυστηρευόταν όταν μεγάλωσα
για το ένα και μοναδικό τρατάρισμα της ζωής
τον μέγα έρωτα τον εξοντωτικό
τον ανάριθμο τον μέγα αμαρτωλό
εκείνον που θρύψαλα απ’ τον πόθο προσκυνάμε
τον χουβαρντά τον ασίκη το αλάνι

αλλά κι αυτός δεν είναι παρά ένας ακόμα μουσαφίρης.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Έστω αποκλειστικά χειμώνες
Post by: wings on 26 Feb, 2018, 00:22:28
Γιάννης Καρατζόγλου: Έστω αποκλειστικά χειμώνες

Μισώ τους χειμώνες, έλεγε παλιά,
δεν το μπορώ το κρύο, τον ουρανό γεμάτο σύννεφα,
δεν αντέχω τους πάγους και τα χιόνια.
Αχ, να μην υπήρχανε χειμώνες στη ζωή μου…

Και μια στιγμή, στους ύστερους χρόνους
πιάνει τον εαυτό του να υπολογίζει, να μετράει
πόσους μόνον χειμώνες θα δεχότανε από τούδε
χωρίς καλοκαίρια ούτε φθινόπωρα ούτε ανοίξεις.

Έστω αποκλειστικά παγερούς χειμώνες…
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Είναι μεγάλη η ζωή
Post by: wings on 26 Feb, 2018, 00:37:02
Γιάννης Καρατζόγλου, Είναι μεγάλη η ζωή

Συλλογιζόταν έντονα, τον σκληρό του δίσκο υπερφόρτωνε
μέρες και νύχτες ερευνώντας σπάνια αρχεία να πάρει απάντηση
με φίλους και γνωστούς το συζητούσε γνώστες συμβουλευότανε
αν είναι εφικτό τη ζωή του ολόκληρη άλλη μια φορά να ξαναζήσει.

Κι αν έστω με κάποια ανταλλάγματα γινόταν τούτο εφικτό
σε ποια πόλη, ποια γειτονιά θα ήθελε να ’χε γεννηθεί
σε ποιες αλάνες να ’παιζε τσιλίκι και τσομάκι
ποια θάλασσα θα ’θελε να ’βλεπε από ποια παράθυρα
σε ποια μέγαρα να ρέμβαζε στα μπαλκόνια τους
ποιους έρωτες θα ’θελε να ξαναζήσει
σε ποιες ταβέρνες θε να μέθαγε ξανά προβληματίζονταν.

Κι εκεί που ρώταγε για το πρακτέο σε μια ομήγυρη
«τελικά, είναι μεγάλη η ζωή», πέταξε αυθόρμητα ο Ανέστης.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Στατιστική ελπίς
Post by: wings on 02 Mar, 2018, 21:47:33
Γιάννης Καρατζόγλου, Στατιστική ελπίς

Πρωί-πρωί ξυπνάει χωρίς άγχη και με συνείδηση ήσυχη.
Πίνει καφέ ευλαβικά έχοντας απέναντί του τηλεόραση
ακούει ειδήσεις απ’ τις πρωινές εκπομπές, τα λόγια, τις αναγγελίες,
παθιάζεται ακόμα –αν και λιγότερο- με τους πολιτικούς και τα κανάλια…

Πάει αργότερα στην τράπεζα, κοιτάζει αν μπήκε η σύνταξη του μήνα
βλέπει αγγελτήρια κηδειών, «ετών 86», και σκέφτεται στατιστικά
μετράει τα χρόνια κι υπολογίζει δεκαέξι επί τρακόσια εξήντα πέντε…
Μετά βλέπει άλλο, «ετών 80», κι αρχίζει νέο πολλαπλασιασμό
με πιο μικρό γινόμενο. Κάποια γινόμενα είναι τριψήφια.
Θυμάται τον καθηγητή του κι αναρωτιέται αν η μεταβλητή είναι τυχαία
ποια η τυπική απόκλισις, το διάστημα εμπιστοσύνης, η ανάλυση της διασποράς
η κανονικότητα της κατανομής, ο συντελεστής συσχέτισης…

Αυτός, που μέχρι προχτές την πέτρα έσφιγγε σε κομματάκια
αυτός που έζησε τόσες χιλιάδες μέρες, που ερωτεύτηκε, αγόρασε, πούλησε
υπόγραψε, ταξίδεψε, γέλασε, πικράθηκε, κρύωσε, ζεστάθηκε, γέννησε
υπολογίζει τώρα με γινόμενα και ιστογράμματα την πιθανότητα του τέλους.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Το προσδόκιμον
Post by: wings on 02 Mar, 2018, 21:57:32
Γιάννης Καρατζόγλου, Το προσδόκιμον

Είμαι Βουδιστής επειδή πιστεύω στις αδυναμίες μου.
Χριστιανός επειδή ομολογώ τις αδυναμίες μου.
Εβραίος επειδή κοροϊδεύω τις αδυναμίες μου.
Μουσουλμάνος επειδή πολεμώ τις αδυναμίες μου.
Ατίκ Ραχίμι (Αφγανός συγγραφέας)


Ξέρω, το λογικό είναι να φύγω εγώ πρώτος.
Κάτι το της ζωής προσδόκιμον, κάτι η στατιστική
οικογενειακά ιστορικά, οι σπατάλες της νεότητας, οι υπερβολές
εκεί οδηγούν με ακρίβεια, εκεί θα καταλήξουν.
Όμως σε όνειρο, ευτυχώς μεσημεριάτικο, είδα πως εσύ έφυγες
κι εγώ είχα κατακλυστεί στο κλάμα και με δάκρυα ωκεανό
σε ξεπροβοδούσα.

Ξύπνησα κάθιδρος, κατάλαβα τι είχε γίνει κι άρχισα να παρακαλάω
τον Βούδα στην αρχή, τον Γιαχβέ, ύστερα τον Χριστό
κατόπιν τον Μωάμεθ, τον Δία τον νεφεληγερέτη, τις μάνες τους
και τις γυναίκες τους κι ύστερα κάτι Αγίους της πατρίδας μου
οσίους, μάρτυρες και νεομάρτυρες, ντερβίσηδες και σεβαστούς ραβίνους
εγώ να φύγω πρώτος όταν έρθει η ώρα, στιγμή μη μείνω με την απουσία σου
μετέωρος μη μείνω με την ανάσα σου να αιωρείται γύρω μου, τη ματιά σου
να με χαρακώνει όταν κάνω ζαβολιές, τη μνήμη σου που θυμάται
τα πάντα όταν σου λέω ιστορίες παλιές, μη μείνω τέλεια απέραντα
απόλυτα
έρημος.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Συνταξιούχος ποιητής
Post by: wings on 02 Mar, 2018, 22:01:10
Γιάννης Καρατζόγλου, Συνταξιούχος ποιητής

Απ’ το πρωί η ζωή τραβάει την κατηφόρα.
Στις δέκα ο ταχυδρόμος φέρνει νέους λογαριασμούς
ρυθμίσεις, κοινοποιήσεις, αποδείξεις, παρατάσεις
απλήρωτες κάρτες τραπεζών, ευγενικές υπενθυμίσεις…
Κι όλο προσθέτει εκείνος, αφαιρεί, διαιρεί, δεν πολλαπλασιάζει
βλέπει αμυδρά ειδήσεις ολέθρου και καταστροφής
κουρέλι πια το βράδυ πέφτει στο κρεβάτι εξαντλημένος.

Γύρω στις δύο η ώρα τη νύχτα μπουμπουνίζει το μυαλό
συνθέτει ραψωδίες, ανακαλύπτει λέξεις, ταιριάζει στίχους
βρίσκει καινούρια ομοιοκατάληκτα, συνώνυμα, ομόηχα
φτιάχνει ιστορίες νέες, παλιές ανασυνθέτει, τις ενώνει
σχεδιάζει κεφάλαια, πίνακες περιεχομένων, κολοφώνες
επιγράμματα, ελεγείες, δακτυλικά πεντάμετρα οργής
που όταν χαράζει ο ήλιος οι ήχοι γίνονται πνοή κι αιθέρας…

Κι εκεί κατά τις οκτώ που πετιέται απ’ το κρεβάτι
κάτι θυμάται αμυδρά, κάτι ακαταλαβίστικους ήχους της νύχτας
ασύνδετους και χωρίς νόημα που προσπαθεί να συνενώσει
να τους επιδαψιλεύσει ειρμό και κίνηση, πλην ματαίως.
Η μνήμη είναι πάντα νυχτερινή.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μετά την Καταστροφή
Post by: wings on 02 Mar, 2018, 22:05:07
Γιάννης Καρατζόγλου, Μετά την Καταστροφή

Μετά την Καταστροφή η οικογένεια σκόρπισε. Ένα ολόκληρο κλαδί της πήγε Αμερική μεριά. Εκεί και πάλι έσπασε. Άλλοι για Σικάγο, άλλοι Ντιτρόιτ και μερικοί στη Φιλαδέλφεια. Κανείς τους δεν επέστρεψε ποτέ στην άγνωστη πατρίδα Ελλάδα, ελάχιστοι πήραν το υπερωκεάνιον και ήρθανε λίγες φορές σαν περιηγητές, μετά τον Πόλεμο. Έφερναν στους εδώ συγγενείς τους κάλτσες νάιλον, μαγιό πολύχρωμα με Χαβανέζες, πλαστικά πορτοφόλια και στους άνδρες ρολόγια με μπαταρία. Βγαίνανε φωτογραφίες με τους εντόπιους συγγενείς και φίλους κι έπαιρναν τα φιλμ μαζί τους να τα εμφανίσουν στην Αμερική για σιγουριά. Επέστρεφαν πίσω μετανιωμένοι που πήγαν στην Ελλάδα, εδώ τους έλειπαν τα πάντα: το πλαστικό χρήμα, το κέτσαπ, το σκατς, οι λιμουζίνες τους, το άις κριμ σόντα και πολλά άλλα. Μετά από καιρό ταχυδρομούσαν τις φωτογραφίες με αφιέρωση. Ούτε στην Αμερική βλεπόντουσαν ποτέ, Σικάγο-Ντιτρόιτ ήταν, λέει, μεγάλη απόσταση.

Τώρα ο θείος Ραφαήλ, ο δικηγόρος, η θεία Θέκλα, ο θείος Ιορδάνης είναι βεβαίως φευγάτοι από χρόνια. Τα παιδιά τους ούτε τα γνωρίσαμε παρά μόνον σε χρωματιστές φωτογραφίες βγαλμένες στον Νιαγάρα ή σε πλούσια εξοχικά. Κι αυτά όμως τώρα –αν ζούνε– θα είναι εις τας δυσμάς. Τα παιδιά των παιδιών τους, γνήσιοι Αμερικάνοι πια, ούτε που θα γνωρίζουν κατά πού πέφτει η Σμύρνη, τι σημαίνουν οι λέξεις Μαγνησία, Αξάρι, Κιρκαγάτς, τι παίχτηκε στο Αφιόν Καραχισάρ… Κοντεύει αιώνας πλέον. Όσοι παρέμειναν Ελλάδα αποδήμησαν και αυτοί και οι διηγήσεις τους. Ακόμα κι εγώ κουράστηκα να βλέπω τις νύχτες τον Κιορ Μπεχλιβάν να μπαίνει στο χωριό με τη μεγάλη του χαντζάρα, φεύγω σιγά-σιγά κι εγώ, η εθνοκάθαρση του αιώνα επέτυχε απολύτως…
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι κοκόνες της πατρίδας
Post by: wings on 02 Mar, 2018, 23:43:53
https://www.youtube.com/watch?v=pLS8KQqB-XA

Σταύρος Ξαρχάκος & Νίκος Γκάτσος, Μπουρνοβαλιά
(τραγούδι: Σωτηρία Λεονάρδου / δίσκος: Ρεμπέτικο (1983)


Γιάννης Καρατζόγλου, Οι κοκόνες της πατρίδας

Γύρισα σκονισμένος από το χώμα της πατρίδας με το οπτικό νεύρο γεμάτο ατέλειωτες φυτείες με σύκα, καπνά και παπαρούνες και το σόι ανυπόμονα περίμενε να εμφανίσω τις έγχρωμες αποδείξεις του προσκυνήματος για να δουν πώς ήταν, χρόνια μετά τον χαλασμό, τα σπίτια που αφήσανε, τα μποστάνια, τα αμπέλια στα τσιφλίκια τους, οι μπαξέδες όπου πηγαίναν τσαϊράδα ως έφηβοι, οι μαχαλάδες όπου σεργιανούσανε παιδιά κι αργότερα κάνανε τσάρκες στο μεϊντάνι. Μαζεύτηκε όλο το σόι να δει «τσι φωτογραφίες» και να εξηγήσω λεπτομερώς τι απεικονίζει η καθεμιά. Ήπιαμε καφέ, ακούσαμε στο πικάπ την Μπουρνοβαλιά οπότε εξαντλήθηκε η υπομονή τους και φώναξαν, έλα γιαβρί μου, έλα τζιέρι μου, άιντε πασά μου να μας τα πεις, μας μπαΐλντισες, δεν νταγιαντάμε πα. Λοιπόν, άρχισα να εξηγώ, εδώ είναι το κονάκι του τάδε, πίσω απ’ τον ψηλό αυτό μαντρότοιχο το σπίτι του δείνα, αυτό το σοκάκι οδηγεί καρσί στη φάμπρικα που έμεινε όρθιο μόνο το φουγάρο της, εδώ η πλατεία του χωριού, αυτά τα χαλάσματα το παλιό ταμπάκικο. Κι έπειτα πλάκωσαν οι ερωτήσεις: παίζουν ακόμα αμάδες τα παιδιά; το καρακόλι είναι ακόμα κοντά στην εκκλησιά; φέρνουνε πάντα παιχνίδια στσι γιορτές; κι άλλες κι άλλες... Ήτανε όλες οι θειες παρούσες κι απ’ τα μάτια τους έτρεχε συνεχώς κόκκινη λάβα: η θεία Δωροθέα, η Αυρηλία, η Ευανθία, η Μυρσάνθη, η Μαριάνθη, η Μυρσίνη, η Θελξιόπη, επτά γυναίκες, επτά χήρες. Πού ήταν οι άντρες τους; Ο θείος Σωκράτης, ο θείος Λάζαρος, ο θείος Δημοσθένης, ο αδερφός του ο Περικλής κι οι άλλοι; Σε ποιων ηπείρων και ποιων ουρανών τα καλντερίμια ταξίδευε η ψυχή τους;
Εξαίφνης στα κάγκελα του μπαλκονιού άρχισαν να έρχονται ένα-ένα κάτι αγριοπερίστερα. Άλλα ολόλευκα, άλλα μαυριδερά, άλλα με γκρι φτερούγες. Ζυγιάστηκαν στα κάγκελα κι ήταν σαν να παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον τη συγκέντρωση. Μας κοίταξαν με εμφανή περιέργεια αρκετή ώρα και ξαφνικά, σαν να τους δόθηκε σύνθημα αόρατο, πέταξαν και τα επτά όμορφα περιστέρια ψηλά στον ουρανό...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χριστούγεννα 1956
Post by: wings on 03 Mar, 2018, 00:12:50
Γιάννης Καρατζόγλου, Χριστούγεννα 1956

Φύσαγε τρελά ο Βαρδάρης στην πλατεία
κατέβαινε απ’ τα Κρούσια στον Αϊ-Δημήτρη
σήκωνε τόνους νιφάδες προς την Κόκκινη Εκκλησιά
σχημάτιζε λόφους παγωμένο χιόνι προς την Εγνατία.

Απ’ τα κοντά μπατζάκια το κρύο έμπαινε ψηλά στο σώμα
καθώς πηγαίναμε για κάρβουνα με τον πατέρα στην Ολύμπου
η σόμπα έκαιγε ασταμάτητα, να μπουμπουνίσει έλεγε η γιαγιά
βάζαμε εφημερίδες στις χαραμάδες για να φτουρήσει η θέρμανση.

Καμία νοσταλγία για τα παλιά, για τις μασίνες και τα κάρβουνα
τις εποχές της φτώχειας, του κάρβουνου, της ξυλόσομπας.
Μόνη νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, τα ανεπίστρεπτα,
τότε που ο νέος αιώνας ήτανε έτη φωτός μπροστά...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου: Λέγαμε «τα καλά τα λόγια»
Post by: wings on 03 Mar, 2018, 00:15:42
Γιάννης Καρατζόγλου: Λέγαμε «τα καλά τα λόγια»

Γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου περίμενα με λαχτάρα να έρθει η βραδιά με τα «καλά τα λόγια». Ήτανε τότε που με έπαιρνε ο πατέρας στα γόνατά του για να «τα πούμε», να μου διηγηθεί δηλαδή πώς θα ξεκινήσουμε το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων για να πάμε στον «Πετεινό», το κατάστημα με τα χρωματιστά παιδικά παιχνίδια για να διαλέξουμε το δώρο του Νέου Έτους. Δηλαδή το δώρο μου. Σαν να λέμε, ένα ξύλινο αυτοκινητάκι ή ένα ανατρεπόμενο ή κάποιο αλογάκι. Όταν ερχόταν η παραμονή, κατεβαίναμε στην Ίωνος Δραγούμη, φτάναμε στον «Πετεινό» κι εγώ εκστασιαζόμουνα απ’ το πλήθος και την γκάμα των παιχνιδιών της βιτρίνας. Όταν μπαίναμε στο μαγαζί, διάλεγα συνήθως κάτι εντυπωσιακό, ογκώδες και φασαριατζίδικο, άρα κάτι σχετικά ακριβό. Σε ένα μεγάλο κουτί ο πατέρας το έκρυβε κάτω από το δεντράκι. Παραμονή πρωτοχρονιάς κοιμόμουνα νωρίς. Οι γονείς μου βγαίνανε για ρεβεγιόν στη Λέσχη Τραπεζικών και επέστρεφαν μετά τον καινούριο χρόνο. Μόλις γύριζαν σπίτι, ο πατέρας έκανε το «ποδαρικό», έσπαγε στην πόρτα το ρόδι, έριχνε με δύναμη στο πάτωμα μια πέτρα κι έχυνε στην είσοδο νερό από ένα μπρούτζινο τάσι. Το πρωί ανοίγαμε τα δώρα. Απογοήτευση: το δώρο μου ήτανε συνήθως διαφορετικό από αυτό που είχα διαλέξει, ήτανε εκείνο που ανταποκρίνονταν στα ισχνά βαλάντια της οικογένειας. Το μεσημέρι πηγαίναμε επίσκεψη στη γιαγιά Μαργιορίτσα για να κόψουμε τη βασιλόπιτα και να φάμε τους λαχανοντολμάδες του εθίμου. Στον δρόμο ο πατέρας αγόραζε τη «Μακεδονία» για να δει τους αριθμούς του Λαχείου Συντακτών που κερδίζανε. Ποτέ δεν κέρδισε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται πως ήταν ηλιόλουστες οι Πρωτοχρονιές των χρόνων εκείνων, όμως πολύ κρύες, παγωμένες. Η καρδιά ζέσταινε κατά το τέλος του Γενάρη όταν ερχόταν το δέμα του θείου Σαράντη απ’ την Αμερική με τα μεκανό ή τα κουρδιστά τανκς που βγάζανε φωτίτσες τα πυροβόλα τους και τα πλαστικά στρατιωτάκια με τους Ινδιάνους και τους καουμπόηδες. Έτσι ξεκίναγε ο νέος χρόνος κι η πόλη χλωμή, βουβή, κρυσταλλιασμένη περίμενε την άνοιξη κι εγώ το Πάσχα για καινούρια παπούτσια...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τηλεφωνικοί θάλαμοι
Post by: wings on 03 Mar, 2018, 00:18:12
Γιάννης Καρατζόγλου, Τηλεφωνικοί θάλαμοι

Χρόνια πριν, κατέβαινα στον άνυδρο δρόμο να αντλήσω φωνή απ’ την ηχώ σου γεμάτος ενοχές τα τυραννικά μεσημέρια εκείνα, σφάλιζα την πόρτα στον μαρμάρινο τηλεφωνικό θάλαμο του ΟΤΕ να μην ξεφύγει ούτε φθόγγος λόγου μυστικού απ’ τις χαραματιές του κόσμου μας.

Χρόνια μετά τα πάθη εκείνα τα άγια, δεν έχει πια κλειστούς θαλάμους ασφαλείς στα πεζοδρόμια της αγάπης μόνον κουβούκλια από πλαστικό που ευτελίζουν τον κρυφό λόγο αφήνοντας ανοιχτές τις λέξεις τις ένοχες –μα τόσο μοναδικές– στους περίεργους εχθρούς της σιωπής.

Κι ακόμα, πεζοδρόμια-τηλέφωνα που κινούνται μαζί με το σώμα και τον λόγο και μαρτυρούν τα πάντα, ασύστολα, σε αδιάφορους διαβάτες...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πρόσφυγες
Post by: wings on 05 Mar, 2018, 21:46:13
Γιάννης Καρατζόγλου, Οι πρόσφυγες

Κατακλύζουν οι πρόσφυγες τον φαρδύ δρόμο
από τη Βενιζέλου στο Διοικητήριο, τα Παλιατζίδικα και τη Χαλκέων,
Αλκαζάρ, Καραβάν Σεράι, Κολόμβου, Αντιγονιδών.
Συνεννοούνται με κάτι γλώσσες ακατάληπτες, κακόηχες
στριμώχνονται στα τηλεφωνεία και στα μπακάλικά τους
στέλνουν συνέχεια δέματα κι εμβάσματα στη μακρινή πατρίδα.
Στην κάτω πλατεία δυο αστές κυρίες σχολίαζαν τη γλώσσα τους
το παχύ λάμδα, το χοντρό σίγμα, τις καταλήξεις τους
κι αναρωτιόνταν φωναχτά γιατί δεν ομιλούν ελληνικά
τώρα που ήρθαν στην Ελλάδα, γιατί δεν γίνονται Έλληνες
γιατί επιμένουν να διατηρούν δεσμούς
με εκείνες τις απαίσιες, αλαργινές, μαυριδερές πατρίδες...

Χρόνια για χρόνια όταν φτάσαμε ήμασταν αλλόγλωσσοι τουρκομερίτες
στα ίδια μέρη: Βενιζέλου, Διοικητήριο, Παλιατζίδικα, Χαλκέων,
Αλκαζάρ, Καραβάν Σεράι, Κολόμβου, Αντιγονιδών
με κάτι γείτονες περίεργους που μίλαγαν ισπανικά.
Άλλοι μιλούσαμε τούρκικα, άλλοι τσερκέζικα, ρώσικα, ποντιακά
Μικρασιάτες, Κιρκάσιοι, Λαζοί, Καραμανλήδες, Προυσαλήδες
μαυριδεροί κι εμείς, με παχιά λάμδα και σίγμα χοντρό
με μόνη διαφορά πως η δική μας πατρίδα ήτανε πια κατακτημένη
και όλοι οι συγγενείς με την ψυχή στο στόμα ήρθαν «οίκαδε»
οριστικά πια πρόσφυγες, αμετάκλητα, τελεσίδικα.

Μόνο που εμείς δεν είχαμε πού να στείλουμε δέματα...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Οικονομικός μετανάστης
Post by: wings on 05 Mar, 2018, 21:51:38
Γιάννης Καρατζόγλου, Οικονομικός μετανάστης

Όταν κατέβαινε με το σαράβαλο αυτοκίνητό του ως οικονομικός μετανάστης στην Αθήνα, αγόρασε απ’ την κοιλάδα των Τεμπών στο πάρκινγκ της Αγίας Παρασκευής δύο γουρουνάκια κουμπαράδες χρώματος ροζ με κατακόκκινα μαγουλάκια κι έβαζε κάθε τόσο τα ψιλά που του περίσσευαν για τις χειρότερες μέρες.

Τα επόμενα Χριστούγεννα που επέστρεφε Αθήνα αγόρασε άλλα δύο γουρουνάκια και τον άλλο χρόνο κι άλλα δύο. Σύνολο έξι.

Όταν την τέταρτη χρονιά οι χειρότερες μέρες ήρθαν, είπε να ανοίξει τους κουμπαράδες και να μετρήσει τα λεφτά. Όταν τα καταμέτρησε, διαπίστωσε ότι αυτά του έφταναν μόνο να αγοράσει μια Δημουλά, έναν Μέσκο, μια Μαρία Κουγιουμτζή και με τα υπόλοιπα μισό βιβλίο της Καρυστιάνη.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Μακριά απ' τον Πολιούχο
Post by: wings on 05 Mar, 2018, 22:46:58
Γιάννης Καρατζόγλου, Μακριά απ’ τον Πολιούχο

Ξυπνά αιφνίδια με μιαν αίσθηση στέρησης, βροχερό πρωί, ανήμερα Αγίου Δημητρίου ψηλά στα ξένα.
Εδώ ξημερώνει απόλυτη σιωπή. Καμιά καμπάνα δεν ηχεί ούτε μεγάφωνα, επίσημη έπαρση σημαίας, κατάθεση στεφάνων εκ δάφνης, δεν έχει όρθρο εδώ, επίσημη δοξολογία με χρυσοποίκιλτα άμφια, ιερά αγρυπνία, λιτάνευση της Εικόνας του, μπάντες του στρατού να περιδιαβάζουν γειτονιές, όλη η πόλη να γιορτάζει εωθινά εσπερινούς και παρακλητικούς κανόνες, ούτε στρατιές πιστών να ανεβαίνουν προς τον ναό περιμένοντας το θαύμα Του ούτε ομοβροντίες ακούγονται απ’ το Επταπύργιο ούτε το δείλι τριγυρίζουν τις γειτονιές φωτεινές λαμπαδηφορίες.
Απ’ τον βυθό της μνήμης ανασύρει παρελάσεις σε ευζώνους και μακεδονομάχους στον φαρδύ δρόμο, σμήνη αεροπορικά να διασχίζουν τον ουρανό, εύσωμους λοκατζήδες και ναυτάκια, πυραύλους Τίμιος Τζον και να αναμειγνύονται άσματα νικηφόρα «περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός» με «εχθρών τα φουσάτα περάσαν» και απολυτίκια «μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις» και «δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος» ενώ η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς Παύλος στέκει αυστηρός πάνω στο άσπρο άτι του και πίσω ο Διάδοχος, οι πριγκίπισσες και οι επίσημοι.
Κι εκείνος είναι αμούστακο δώδεκα χρονών και, ενώ ο Μυροβλύτης δεν τον μυροβλύει, το βράδυ σβήνει πια με τους 21 άηχους κανονιοβολισμούς του Γεντί Κουλέ κι ο χρόνος, αυτό που λένε και Ιστορία, έτρεχε σαν τίγρης, κάλπαζε, πηλάλαγε ίσαμε να τον φέρει μακριά, στα πέρατα της μνήμης, στη μεγάλη νύχτα όπου χοροστατεί ο τελικός κριτής ανάμεσα σε βουβά απολυτίκια...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Είμαστε όλοι μετανάστες
Post by: wings on 06 Mar, 2018, 00:05:06
Γιάννης Καρατζόγλου, Είμαστε όλοι μετανάστες

«Χάλασε η Κυψέλη που ήταν η πιο αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας. Περπατάς στην Κερκύρας και στην Επτανήσου και δεν βλέπεις παρά μόνον ξένους, Αλβανούς, Πολωνούς και κυρίως έγχρωμους: από το Πακιστάν, από την Γκάνα κι εγώ δεν ξέρω από πού. Στην Πατησίων έστησαν οι μαύροι ολόκληρα μαγαζιά στα πεζοδρόμια, ούτε να περάσεις δεν μπορείς. Μένουνε δέκα-δέκα σε βρομερά υπόγεια, φτιάξανε και κάτι μπακαλικάκια με τρόφιμα της πατρίδας τους, μιλάνε με τις ώρες από τα δημόσια τηλέφωνα του ΟΤΕ ποιος ξέρει με τι μαϊμού κάρτες. Την Πλατεία Βικτωρίας τη μαγαρίσανε. Πού είναι τα υπέροχα καφενεία της, ακόμα και το «Καφέ των ποιητών» χάλασε, μαζεύονται οι μετανάστες κατά δεκάδες και μιλάνε με τις ώρες, τι λένε άγνωστον. Όσο για τη Φωκίωνος Νέγρη, τι να πω... μόνον τα αραπάκια πλέον παίζουν στα παρτέρια της.»
Ο κύριος Αβράσογλου με το καφέ κουστούμι και την ΕΣΤΙΑ στο χέρι είπε τον πόνο του και σηκώθηκε να φύγει. Είχε βραδιάσει πια, είχε πιει το καφεδάκι του και κατέβηκε στον σταθμό του Ηλεκτρικού. Στον τοίχο της καθόδου κάτι μαλλιάδες έγραφαν με γκράφιτι ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. Τους κοίταξε με αποστροφή, αλλά δεν τόλμησε να τους κάνει παρατήρηση.
«Το ρέμα του Λεβίδη» του ήρθε ξαφνικά στον νου. Εκεί, κοντά στο ρέμα έχτισε ο πατέρας του με κάτι λαμαρίνες μια παράγκα. Η μάνα του ξενοδούλευε στο σπίτι του Καλλιφρονά. Ο πατέρας κάθε πρωί στους Ποδαράδες με τα πόδια για ένα ψωρομεροκάματο κι οι αδερφές του εργάτριες στα υφαντουργεία του Λαναρά. Όταν γεννήθηκε εκείνος, η μνήμη της πατρίδας είχε σχεδόν ξεθωριάσει, η παράγκα είχε γίνει δίπατο και στο ισόγειο ο πατέρας του είχε το καλύτερο μπακάλικο της περιοχής. Πότε καλύφτηκε το ρέμα, πότε στα χνάρια του έγινε οδός η Φωκίωνος Νέγρη, πότε κτίστηκαν οι πολυκατοικίες, πότε φύγανε οι αστοί για άλλες γειτονιές, πώς πέρασαν τα χρόνια, ούτε που το κατάλαβε. «Τουλάχιστον εμείς ήρθαμε μετανάστες στην πατρίδα μας», είπε στον εαυτό του φωναχτά. Ο διπλανός του γύρισε και τον κοίταξε με απορία, δεν κατάλαβε. Κάτι ψιθύρισε στα αραβικά και συνέχισε να παίζει το κομπολόι του.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Χρονοδιαφυγή
Post by: wings on 06 Mar, 2018, 00:10:16
Γιάννης Καρατζόγλου, Χρονοδιαφυγή

Μετράει από δω, μετράει από κει, τα νούμερα δεν του βγαίνουν. Κάτι πρέπει να κάνει επειγόντως. Αν έσβηνε μερικές γιορτές, ας πούμε Θεοφάνια, δεύτερη μέρα του Πάσχα, της Παναγίας, Καθαρή Δευτέρα, Αγίου Πνεύματος; Μπα, δεν κερδίζει πολλά. Αν έσβηνε κάτι μήνες αδιάφορους, Φεβρουάριο, Μάρτιο, Νοέμβριο; Λίγο καλύτερα τώρα… Αν πάλι παρέκαμπτε κάτι άχρωμους παραθερισμούς, τις εθνικές επετείους, τα καλοκαιρινά φεστιβάλ, κάτι βαρετές συνάξεις με παλιούς συμμαθητές; Πρέπει να μελετήσει πώς θα καταχωνιάσει κι άλλες μέρες. Υπολογίζει, κοντά στις εκατό.
Πλησιάζει η ημερομηνία υποβολής της Χρονολογικής Δήλωσης, βιώνει αδιέξοδες ώρες και δεν έχει καταλήξει πόσο χρόνο θα αποκρύψει, τι βεβαιώσεις θα καταστρέψει, τι κωδικούς θα μπερδέψει, πώς θα χρονοδιαφύγει έστω και για λίγο καιρό από τον μέγα Έφορο του Ουρανού.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Υπνοβασίες
Post by: wings on 06 Mar, 2018, 00:20:35
Γιάννης Καρατζόγλου, Υπνοβασίες

Αιώνες πριν έφηβος ονειροπόλος κατέληγε πέντε με έξι το πρωί στο σπίτι, συχνά γεμάτος ευωδιές έρωτα κι άλλοτε μετά από κραιπάλες φίλων με ρετσίνες και τσακίρ κέφι ανεβαίνοντας τις σκάλες, έπεφτε ράκος στο κρεβάτι και ξύπναγε νήφων αργά το μεσημέρι πλήρης σε πλούσια όνειρα.
Άλλοτε πάλι εν ταις ημέραις εκείναις ο ύπνος δεν ήταν παρά ένα ερωτικό πανδαιμόνιο, με σώματα ποθητά περιπλεγμένα γύρω απ’ τα νεανικά του μπράτσα κι όλη τη νύχτα η φύση του σε παρατεταμένη επανάσταση.
Τώρα κοιμάται νωρίς μετά τις δίαιτες που διατάξανε οι γιατροί, αναγκαστικά άπιωτος μετά τις τόσες ακτινογραφίες ηλεκτροκαρδιογραφήματα και εξετάσεις αίματος ακούγοντας κάθε απόγευμα ειδήσεις για μίζερα οικονομικά προγράμματα, περικοπές και μειώσεις των προς το ζην κι ανασκευάζοντας τις νύχτες τις σειρές προτεραιότητας ανέφικτων πληρωμών.
Στο ενδιάμεσο, πάντα γύρω στις τέσσερις το πρωί ξυπνάει και τριγυρνάει μέσα στο σκοτάδι παραπατώντας σαν υπνοβάτης σκουντουφλώντας σε καρέκλες και κλειστές πόρτες και πάει τουαλέτα. Ρίχνει μια πλάγια βιαστική ματιά στον καθρέφτη στην κατάντια του και σπεύδει στο κρεβάτι του να συνεχίσει ανούσια όνειρα με άδεια κύστη και φύση διαρκώς καθεύδουσα.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Ο χρόνος
Post by: wings on 06 Mar, 2018, 00:22:40
Γιάννης Καρατζόγλου, Ο χρόνος

Ο χρόνος είναι χρήμα
Ο χρόνος είναι κλίμα
Ο χρόνος είναι σήμα
Ο χρόνος είναι κύμα
Ο χρόνος είναι σχήμα
Ο χρόνος είναι μνήμα
Ο χρόνος είναι ποίημα…


Σαν μανιασμένοι λύκοι χύμηξαν οι χιλιάδες αγανακτισμένοι διαδηλωτές προς τη Μεγάλη Πλατεία. Κρατώντας στα χέρια τους σφιχτά κασμάδες, σφυριά, σκεπάρνια, τσεκούρια, αυτοσχέδιους κόφτες, πριόνια, βαριοπούλες και καλέμια, συγκεντρώθηκαν γύρω απ’ το κατάλευκο μνημείο κι άρχισαν να το τεμαχίζουν όπως-όπως αποσπώντας μικρά και μεγάλα τεμάχια απ’ το σώμα του και φεύγανε κρατώντας ο καθένας το δικό του μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι μάρμαρο.

Στο μεταξύ κατέφθασαν οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων κι όσο περνούσε η ώρα οι διαδηλωτές πληθαίνανε ενώ στις μικρές πόλεις των επαρχιών οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν εκστατικοί και με φθόνο. Πηγές της αντιπολίτευσης προέβησαν σε δηλώσεις που ανάγκασαν τον Υπουργό Τάξεως και Πειθαρχίας να κάνει ανακοινώσεις, τονίζοντας ότι η αστυνομία δεν θα επέμβει διότι προτιμά μερικά σπασμένα μάρμαρα από ένα σπασμένο κεφάλι.

Πέρασαν τρεις ώρες και ανάμεσα στους καπνούς των καπνογόνων οι αμερόληπτες κάμερες κατέγραψαν την εικόνα του τι είχε απομείνει: μόνον η μεταλλική βάση του αγάλματος και η μπρούτζινη επιγραφή επάνω της με τον τίτλο του μνημείου που έγραφε «ΧΡΟΝΟΣ».
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Λουτράκι
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:29:14
Γιάννης Καρατζόγλου, Λουτράκι

Άλμπουμ οικογενειακό: φωτογραφία πάνω σε ένα αμαξάκι, παϊτόνι με μαύρο άλογο, Λουτράκι. Μητέρα, πατέρας, το ζεύγος Βαράνου κι εγώ με μαύρα γυαλιά και κοντό λευκό πανταλονάκι, πηγαίνουμε στις «Πηγές.»
Πενήντα χρόνια μετά, ψάχνω μαζί μ’ εκείνη να νοικιάσουμε ένα κατάλυμα στο Λουτράκι. Γυρίζω πίσω στα παλιά, όπως κάνουν όλοι σε παρόμοιες ηλικίες. Μπαίνουμε στην πόλη, ζητώ να αναγνωρίσω σημεία και αισθήσεις του ’50 τότε που τον δυνατό νοτιά στην πόλη τον λέγαν «καρεκλάτο». Η κεντρική πλατεία είναι σχεδόν η ίδια, μόνο που τώρα μου φαίνεται μικρή, ολίγιστη. Προχωράμε προς το Καζίνο, έχει γίνει πια ακριβό ξενοδοχείο. Ψάχνω να βρω μπακλαβάδες Καζινό Καμπόση, δεν υπάρχουν. Τότε μου έρχεται σαν φλας ο Καραγκιόζης. Κοντά στην πλατεία, μπαίναμε από μια μικρή πόρτα που οδηγούσε σ’ έναν διάδρομο κι ύστερα βγαίναμε σε μια αυλή με μια τεράστια κληματαριά κι ολόγυρα γαζίες και γιασεμιά και στο βάθος το μαγικό σεντόνι κι οι φιγούρες με την επιγραφή «Ο Καραγκιόζης του Καρεκλά».
Μ’ άφηνε ο πατέρας εκεί κατά τις εννιά κι ερχόταν να με πάρει στις δέκα και μισή που τελείωνε η παράσταση. Εμείς, όλα τα παιδιά-παραθεριστές της πόλης, βγαίναμε γελαστά και χαρούμενα μπροστά σε δεκάδες γονείς που περίμεναν. Μετά ο πατέρας με πήγαινε να φάμε στα Ρεπάκια με τα ασπροντυμένα γκαρσόν και τα ολόλευκα τραπεζομάντιλα κι ύστερα σπίτι για ύπνο.
Δεν υπήρχε βέβαια πλέον τίποτα απ’ όλα αυτά. Ούτε ίχνος από Καρεκλά ούτε από Ρεπάκια. Παρ’ όλα αυτά με εκείνη στήσαμε το σπιτικό μας για μερικά καλοκαίρια και ζήσαμε τη ζωή μας με ολόγιομες τις μνήμες μου να της τις διηγούμαι στη βεράντα κι εκείνη να παρασέρνεται. Ακόμα βλέπω κάθε τόσο τη βεράντα μας δίπλα στις παλιές ράγες του οτομοτρίς που κοίταγε τη θάλασσα και μακριά τον Ισθμό, τις Κυριακές που κατεβάζαμε τις τέντες και παίρναμε το πρωινό μας με το ζεστό ψωμί της γειτόνισσας και το απόγευμα το τούρκικο καφεδάκι.
Τώρα οι μόνες μνήμες που με παρασέρνουν σε ένα λυγμό είναι εκείνα τα δυο χρόνια στο «σπίτι μας». Μακριά, πολύ μακριά, μισοσβησμένα είναι πια το Καζινό Καμπόση, τα Ρεπάκια κι ο Καρεκλάς. Μόνο το δέρμα της άσβηστο, μαυρισμένο απ’ τον ήλιο στα βοτσαλάκια της παραλίας κι οι νύχτες μας γεμάτες ποίηση και έρωτα στα τελευταία μας καλοκαίρια.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Στην κεκαυμένη ζώνη
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:31:52
Γιάννης Καρατζόγλου, Στην κεκαυμένη ζώνη

Σε γνώρισα ως οικονομικός μετανάστης του Βορρά.
Ζήσαμε πέντε μύθους-χρόνια στην κεκαυμένη ζώνη της Αθήνας
στους δρόμους, τα δρομάκια, τις γωνιές κι όλες τις ρούγες
εσύ ένα σχολείο γεωγραφίας κι εγώ ένας μαθητής επιμελής
σε αμέτρητες πλατείες γειτονιές και μυστικά σοκάκια.

Όταν σιγά-σιγά θα σβήσει ο έρωτάς μας
και το νέο θα γίνει αντιληπτό στους ουράνιους θεούς
θά ’ρθει ένας άγγελος και θα μαζέψει όλα τα μέρη που αγαπήσαμε
τα μέρη που μας έκρυψαν, τα μέρη που φωλιάσαμε
τις αγιογραφίες του Κόντογλου στον Αϊ-Νικόλα στα Πατήσια
τη Δραπετσώνα, Κοκκινιά Επίδαυρο Καμίνια
το στέκι του Κόλια, ταβέρνες της Φιλαδέλφειας, πλατείας Παπαδιαμάντη
εκείνο το ατέλειωτο πήγαινε-έλα στο κορδόνι της Αχαρνών
τα καλαμάκια των Αλβανών, τους Πολωνούς της γειτονιάς μας
τον κουρέα κυρ-Παναγιώτη, τον Σαρίφ τον επιπλά, τη Βέρα απ’ το Ελμπασάν

και θα μοιράσει τα μέρη μας αυτά σε νέους οικονομικούς μετανάστες.
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Τα παιδικά χρόνια
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:42:12
Γιάννης Καρατζόγλου, Τα παιδικά χρόνια

Γιατί στην ξενιτιά γράφεις συνέχεια για τη μικρομέγαλη πατρίδα σου, ρώτησε κάποια στιγμή φωναχτά τον εαυτό του. Τι είναι αυτό που σε προκαλεί να βασανίζεις εμμονικά τη μνήμη σου κάθε ώρα και στιγμή; Η θύμηση της υγρασίας της παραλίας, οι απρόβλεπτες καταιγίδες της, τα μουντά της απογεύματα, οι πηχτές της ομίχλες πάνω από τον κόλπο ως τον Όλυμπο, η θάλασσα που παγώνει σαν γιαούρτι τις μέρες του χειμώνα; Δεν θυμάσαι την ακινησία της εκατό χρόνια τώρα, τους σφιχτούς ανθρώπους της, τους μπαγιάτηδες, τους εκμεταλλευτές, τους νεόπλουτους, τους θρησκόληπτους, τους Παυλοκαταραμένους;
Και ένα πρωί του ήρθε φως εξ αποκαλύψεως. Δεν γράφει για την πόλη: τα παιδικά του χρόνια αναμιμνήσκεται, τώρα που αναχωρεί σιγά-σιγά. Γιατί στο κάτω-κάτω τα παιδικά μας χρόνια είναι η μεγάλη μας πατρίδα. Το ωάριο και το σπέρμα της ύπαρξης, τα χρόνια της αιτίας τα αθώα του λαβυρίνθου, τα βότσαλα της μοναδικής μας ακμής, ο χώρος του χρόνου του πρώτου λόγου και η θητεία στο απλό, το ήρεμο, το ύφος μιας ανεξερεύνητης ποίησης μέσα στον Κλύδωνα της πλατείας Δικαστηρίων, τις συμμορίες του πετροπόλεμου με την απέναντι Μητσαίων, τα χρώματα της κάτω πλατείας και των μεγάλων δρόμων. Πατρίδα μεγάλη κι απαράμιλλη και αποκλειστική εκείνα τα χρόνια τα μοναδικά, τα ανεπανάληπτα, και η μεγαλύτερη αλάνα η μνήμη τους...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Δρόμοι παλιοί
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:44:49
Γιάννης Καρατζόγλου, Δρόμοι παλιοί

Ακούστε αυτό που έχω να σας πω: αν σας μιλάω συνεχώς με άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες με ηλεκτρονικά μηνύματα και λόγους μακροσκελείς στις συντροφιές για τα σβησμένα φουγάρα της πόλης και τα κλειστά της εργοστάσια για δρόμους που μετονομάστηκαν πλατείες που διανοίχτηκαν και νέα σχέδια παραλίας και κέντρου πόλης για σπίτια που γκρεμίστηκαν εν μία νυκτί για να χτιστούνε μεγαθήρια τετράγωνα τέρατα τσιμέντου και να περάσουν νέες λεωφόροι για τύπους των δρόμων τη Ρωσίδα τη Μάρω την κατσιβέλα τον Μιχαήλ τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου το παλιό γήπεδο μπάσκετ τον φιστικά με το κόκκινο πρόσωπο στις κερκίδες τα τραμ και τις σκαλομαρίες το Καραβάν-Σαράι το Αλκαζάρ τα υπόγεια σφαιριστήρια τα ζαχαροπλαστεία που μας μάζευαν τον Αλέξη που έφευγε συνεχώς μέχρι να φύγει οριστικά…

Είναι τα νιάτα μου που νοσταλγώ που φύγανε ανεπιστρεπτί και με βασανίζουν στον ύπνο και στο ξύπνιο, τα χρόνια που πέρασαν σαν νεράκι σαν ρυάκι και οδηγήσανε στο τώρα το τέλος κι εγώ τυφλός ήμουν και ανέβλεψα πως τώρα, στο τέλος, ζω μ’ αυτά μ’ αυτά που τώρα δεν υπάρχουν πια παρά μόνον σαν θολές φωτογραφίες στη μνήμη όμως μ’ αυτά αναπνέω...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Προφητεία
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:50:47
Γιάννης Καρατζόγλου, Προφητεία

Θα αγαπηθούμε τρυφερά με έναν ύστερο έρωτα διαρκείας
θα περπατάμε χέρι-χέρι στις υγρές όχθες των καναλιών
στην ξένη πόλη που θα διαλέξεις να γεράσουμε
θα συμφωνούμε στα σημαντικά, θα μαλώνουμε για ασήμαντα
θα κοιμόμαστε γυμνοί κάτω από τα χοντρά παπλώματα...
Μια νύχτα έρωτα θα ανακαλύψεις πως σου φύτρωσε
ένα μικρό, πολύ μικρό τριαντάφυλλο στο στήθος.
Θα πάμε μαζί παντού για να το ξεριζώσουμε εις μάτην
αυτό σιγά-σιγά θα γίνει ολάκερη τριανταφυλλιά
απλωμένη σ’ όλο το αίμα.

Στο τέλος θα μου φύγεις ένα πρωί μέσα απ’ τα χέρια μου
για επέκεινα
και δεν ξέρω μέσα στον σπαραγμό το άψυχό σου σώμα
πού να βρω σαρκοφάγο να το εναποθέσω και σμίλη
για να χαράξω σε επιτύμβια στήλη τον πόνο και τα δάκρυα...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)
Title: Γιάννης Καρατζόγλου, Εγγραφές κλεισίματος
Post by: wings on 10 Mar, 2018, 21:58:12
Γιάννης Καρατζόγλου, Εγγραφές κλεισίματος

Καιρός για σύνταξη του τελικού Ισολογισμού. Ημερολόγια και συναλλαγές με επιμέλεια θα καταχωρηθούν, να συνταχθεί πραγματική Απογραφή για όλα τα αποκτήματα (μακρινές αγάπες, ξαφνικοί έρωτες, χείλια ενωμένα σ’ ένα ατέλειωτο adagio, απρόσμενοι χωρισμοί, ανεξίτηλες φιλίες, μεθύσια ξημερώματα σε λάγνες αμμουδιές), να τακτοποιηθούν έτσι τα έσοδα και έξοδα μιας ολόκληρης ζωής, να επανεξεταστούν οι Αποσβέσεις της (λέξεις που έγιναν λόγια, φράσεις που καταλήξανε ποιήματα), να συλλεχθούν τα απραγματοποίητα όνειρα, να υπολογιστούνε έτσι με λεπτομέρεια τα Αποτελέσματα Χρήσεως, οι τελευταίες υποχρεώσεις και απαιτήσεις, κάτι λιγοστές προβλέψεις να εγγραφούν με τίτλο «Εγγραφές προσαρμογής», να υπολογιστεί επακριβώς το Υπόλοιπο Ταμείου –αν υπάρχει– καθώς και τα εναπομείναντα Αποθέματα και τέλος όλα αυτά να αποτελέσουν πλέον τις Εγγραφές Κλεισίματος, χωρίς να προσδοκάται άνοιγμα Νέας Χρήσης...
 
Από τη συλλογή Εγγραφές κλεισίματος (2017)