Κατά τη γνώμη μου, θέλει να πει πως ο άνθρωπος γεννιέται με κάποιο ταλέντο και το καλλιεργεί με τον δικό του κόπο και μεράκι, χωρίς πολλούς εξωγενείς παράγοντες (στην "κάλμα", ναι). Δεν επηρεάζεται δηλαδή από τον έξω κόσμο και τις "φουρτούνες" (let's say, for the sake of it) του, αλλά από τη φωνή της ψυχής του, την "inner voice". Ο χαρακτήρας αντίθετα, πλάθεται/καλλιεργείται από εξωγενείς παράγοντες (επιρροές) και από τις εμπειρίες, καλές ή άσχημες, που ο άνθρωπος αποκτά σε όλη του τη ζωή.
Είμαι σίγουρη πως υπάρχει ένα αντίστοιχο λατινικό ρητό (το οποίο, προς το παρόν, ξεγλιστρά σαν χέλι και δε μου 'ρχεται). Άλλωστε, παρθενογένεση στις τέχνες δεν υπάρχει...
Anyway, θα επανέλθω...