Σάι Τουόμπλι ή Βρε με τι ασχολείται ο κόσμος

[banned8]

• Tweet

Ο Σάι Τουόμπλι (Cy Twombly, που δεν ξέρω αν έτσι προφέρεται αλλά έτσι τον βρήκα σε κάποιες ελληνικές πηγές) είναι Αμερικανός ζωγράφος της αφηρημένης τέχνης, απ’ αυτούς που τα έργα τους σας θυμίζουν τα παιδικά σας μουτζουρώματα. Κάποιοι βλέπουν με τέτοιο μάτι τη δουλειά του ( http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/newsnight/review/3632257.stm : “His scribbles from the 1950s can look more like something you'd see scrawled on a lavatory wall than hung on a gallery one”, “recent paintings including one about what he did on his holidays can be seen as a deliberate goad to people who say that their kids could do this”). Άλλοι πρέπει να την εκτιμούν αρκετά, σαν καλή επένδυση ή σαν καλή διακόσμηση κάποιου γραφείου, για να είναι διατεθειμένοι να δώσουν μερικά εκατομμύρια ευρώ για έναν πίνακά του.



Έχει λοιπόν αυτό τον καιρό έκθεση έργων του στην Αβινιόν και πήγε μια κυρία, ζωγράφος υποτίθεται κι αυτή, και φίλησε έναν πίνακά του, αφήνοντας επάνω του τα ίχνη από το κραγιόν της. Ο πίνακας είναι ένας κάτασπρος καμβάς 3 x 2 μ. με τιμή που υπολογίζεται γύρω στα δύο εκατομμύρια ευρώ. Δεν ξέρω αν η εικαστική παρέμβαση της κυρίας ανέβασε ή έριξε την τιμή του, πάντως οι Γάλλοι μιλάνε για βανδαλισμό, η κυρία θα δικαστεί στις 16 του μήνα και εγώ περιμένω με αγωνία να μάθω για την απόφαση του δικαστηρίου.

Πού είσαι, Σουρπουίτσα, να τους πεις για τον σοβιετικό ρεαλισμό που τους χρειάζεται…

Άλλες πηγές:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6910377.stm
http://www.laprovence.fr/articles/2007/07/21/93233-AVIGNON-Le-rouge-baiser-qui-outrage-le-tableau-immacule.php


Εδώ θα βρείτε αρκετή συζήτηση και αντίθετες απόψεις για το θέμα. Αν σας προβληματίζει αυτού του είδους η τέχνη και τι μπορεί να συνιστά βανδαλισμό, θα έχετε υλικό για να γεμίσετε λίγη ώρα.
http://blogs.guardian.co.uk/art/2007/07/art_is_the_religion_of_the_mod.html

[auditor]

Ανήκω σε αυτούς που θεωρούν ότι τέτοιου είδους "έργα" αποτελούν δούλεμα άνευ προηγουμένου και ότι στον καλλιτέχνη αρμόζουν μόνο η πισσα και τα πούπουλα.

Άρα, δεν θα εκφράσω γνώμη.

(Λέμε τώρα).

[F_idάνι]

Δηλαδή, στο τι διαφωνείτε; Στο ότι αυτό είναι τέχνη, ή στην τιμή στην οποία πωλούνται οι πίνακες; Ή στο αν το κραγιόν ήταν βανδαλισμός ή τέχνη;

[mavrodon]

Ανήκω σε αυτούς που θεωρούν ότι τέτοιου είδους "έργα" αποτελούν δούλεμα άνευ προηγουμένου και ότι στον καλλιτέχνη αρμόζουν μόνο η πισσα και τα πούπουλα.

Άρα, δεν θα εκφράσω γνώμη.

(Λέμε τώρα).

Ήδη τοποθετήθηκες και, σε γενικές γραμμές, συμφωνώ. Από κει και πέρα αν η αγορά αρέσκεται και στις "σβουνιές" ας τις χαίρεται.
Ωραίο το πορτρέτο. Ελπίζω να σταθεροποιηθείς σ' αυτό μετά από τόσες μεταμορφώσεις!
Καλές γιορτές σε όλους.

[banned8]

Δηλαδή, στο τι διαφωνείτε; Στο ότι αυτό είναι τέχνη, ή στην τιμή στην οποία πωλούνται οι πίνακες; Ή στο αν το κραγιόν ήταν βανδαλισμός ή τέχνη;

Προσωπικά, έχω πρόβλημα με τον βανδαλισμό, με κάθε εκδήλωσή του. Ταυτόχρονα, έχω πρόβλημα με την «τέχνη» που παύει να είναι τέχνη και γίνεται επίφαση τέχνης, υποκρισία, καλλιέργεια εντυπώσεων, μόδα, δούλεμα και κανάκεμα των πλουσίων.
Και, πάνω απ’ όλα, έχω πρόβλημα με την απώλεια του μέτρου. Ναι, δεν θεωρώ βανδαλισμό τα τοιχογραφήματα στους γκρίζους και θλιβερούς τοίχους της πόλης, τα θεωρώ τέχνη. Και θεωρώ υπερβολή να συζητιέται το φιλί σ’ έναν κατάλευκο καμβά. Όπως ο γκρίζος και θλιβερός τοίχος της πόλης πάει γυρεύοντας, το ίδιο και ο κατάλευκος καμβάς που πρέπει να τον πληρώσεις δύο εκατομμύρια ευρώ για να τον μοστράρεις παρέα με το απόλυτο κενό της διάνοιας και του γούστου. Εντέλει, τέχνη δεν ήταν ο πίνακας, αλλά το φιλί στον πίνακα.

[mariapar]

Προσωπικά δεν μπορώ να σκεφτώ την τέχνη χωρίς έμπνευση, μεράκι, τεχνική, προσωπική πινελιά και, εν τέλει, ομορφιά, έστω και υποκειμενική. Με την έννοια αυτή, μια "μουντζούρα" μπορεί να είναι τέχνη, αλλά ένας λευκός καμβάς, που μπορεί να αναπαραχθεί ανά πάσα στιγμή από τον καθένα, όχι. Το μόνο στο οποίο θα άξιζε κατ' εμέ, θα ήταν ως πρόσκληση για χάπενινγκ. Η κυρία με το κραγιόν, ένα παιδάκι μ' ένα μαρκαδόρο, ένας νεαρός μ' ένα σπρέι, κάποιος με μια σφραγίδα, και νάτο το έργο έμπνευσης. Αλλά έτσι κενό...

Btw, μου περισσεύει ένα πανί προβολέα, μεγάλο και κατάλευκο. Ως πρωτοεμφανιζόμενη εικαστική καλλιτέχνις δεν μπορώ να ζητήσω πολλά, και το δίνω πεντακόσιες χιλιάδες... :-)

[lpap]

Στην πρώτη φωτογραφία, η κυρία πώς κατάφερε να είναι διαφανής ; Μήπως η θέαση των συγκεκριμένων έργων έχει περίεργες παρενέργειες, εξ ού και το υψηλό τους κόστος ;

[banned8]

Έχεις δει το «Κρυμμένος» του Χάνεκε; Εγώ μόλις το παρακολούθησα και, επειδή είμαι επηρεασμένος, μπορώ να σου δώσω πολλές και πολύ περίεργες ερμηνείες. Τι ωραία που ήμουν την περασμένη εβδομάδα που είδα το τελευταίο Die Hard! Μπορεί να μη μου έχει μείνει τίποτε από την ταινία, αλλά θυμάμαι ότι την ευχαριστήθηκα. Τι τη θέλω την τέχνη αφού με χαλάει; (όπως μου λέει ο Στάθης...)

[F_idάνι]

Μα, τελικά, τι είναι τέχνη; Υπάρχει ένας γενικά αποδεκτός ορισμός, μήπως; Για τη μαμά μου, τέχνη είναι μόνο ότι προϋπήρχε του ιμπρεσσιονισμού, για το γιο μου τέχνη είναι μόνο ότι δεν είναι παρωχημένο.
Θέλω να πω, ας μη βιαζόμαστε να κατακρίνουμε έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη, όπως ο Cy Twombly.
Η τέχνη δεν είναι μόνο τεχνική και ταλέντο, είναι και έμπνευση και μήνυμα, και φιλοσοφία και δεν ξέρω και τι άλλο ακριβώς. Νομίζω κανένας δεν ξέρει.

Μπορεί το όλο σκηνικό να είναι σκηνοθετημένο, ούτως ώστε να περάσει ο καλλιτέχνης το μήνυμα ότι η τέχνη δεν είναι μουσειακό πανάκριβο είδος, αλλά διάδραση μεταξύ κοινού, καλλιτέχνη και έργου.
Ή κάποιο άλλο μήνυμα.

Δε νομίζω ότι με τα δύο εκατομμύρια ο καλλιτέχνης αποσκοπεί στο να θεωρηθεί ο λευκός καμβάς αριστούργημα και ο ίδιος ιδιοφυιία. Οι δυνάμεις της αγοράς και η δημοσιότητα είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Κι εγώ είμαι περίεργη για την απόφαση του δικαστηρίου, κυρίως για τις ομοιότητες που παρουσιάζει το περιστατικό με τα γκράφιτι στους λευκούς καμβάδες των πόλεων.

[Αλ.]

Προσωπικά δεν μπορώ να σκεφτώ την τέχνη χωρίς έμπνευση, μεράκι, τεχνική, προσωπική πινελιά και, εν τέλει, ομορφιά, έστω και υποκειμενική. Με την έννοια αυτή, μια "μουντζούρα" μπορεί να είναι τέχνη, αλλά ένας λευκός καμβάς, που μπορεί να αναπαραχθεί ανά πάσα στιγμή από τον καθένα, όχι.

Τα λέτε αυτά γιατί δεν έχετε δει έργα του Μαέβιους Παχατουρίδη (ναι Autidor, πρόκειται για ξάδερφο του γνωστού πρώην μπαλαδόρου του Ολυμπιακού Παχατουρίδη). Πολύ καλλιτεχνική οικογένεια, ο ένας ζωγράφιζε στο γήπεδο και ο άλλος στον καμβά. Άλλωστε και το γήπεδο ένας τεράστιος καμβάς είναι.
Πάντως και το δούλεμα και το κανάκεμα των πλουσίων, μια τέχνη είναι και αυτό...

[Oblitron]

Συμφωνώ με το nickel, ότι η τέχνη που παύει να είναι τέχνη με ενοχλεί. Δε με ενοχλεί όμως τόσο ώστε να φτάσω στο σημείο να μιλάω για πίσσα και πούπουλα. Κι αυτό γιατί ο υπεύθυνος ουσιαστικά δεν είναι ο καλλιτέχνης, αλλά ο "πλούσιος" όπως λέτε, ο οποίος είτε λόγω νεοπλουτισμού, είτε λόγω αμορφωσιάς και herd mentality, διατίθεται να πληρώσει 1,5 εκατομμύριο για έναν λευκό καμβά. Ο Twombly είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης και τη φήμη που έχει δεν την απόκτησε με ολόλευκα έργα. Δε σας κρύβω, όμως, ότι αν κι εγώ κάποτε αποκτούσα τη φήμη του, δε θα δίσταζα να εκμεταλλευτώ τους ημιμαθείς νεόπλουτους πουλώντας έναν άδειο πίνακα για υπέρογκο ποσό. Και πιστεύω πως το ίδιο θα κάνατε κι εσείς που τόσο διακαώς υπερασπίζεστε την τέχνη. Και όσο για τον νεόπλουτο, μην ανησυχείτε· οι κληρονόμοι του θα πουλήσουν τον πίνακα στη διπλή τιμή σε λίγες δεκαετίες. Everybody wins.

Όπως και να έχει πάντως, και όσο και να μη γουστάρετε κάτι, ο βανδαλισμός δεν παύει να είναι βανδαλισμός, και η κυρία θα πρέπει να πληρώσει. Και φυσικά ήξερε πολύ καλά τι έκανε η κυρία, και κατάφερε να αυτοδιαφημιστεί παγκοσμίως με μηδενικό κόστος. Αυτό εδώ το αρθράκι δίνει τα γεγονότα στη σωστή τους διάσταση, πιστεύω.

Θα συμφωνήσω με το nickel και για τους γκρίζους και μίζερους τοίχους. Όταν όντως είναι μίζεροι, καλό είναι να διακοσμούνται, και ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι graffiti artists που φροντίζουν γι'αυτό, τουλάχιστον σε Aθήνα και Θεσσαλονίκη. Όταν όμως ο τοίχος είναι απο μόνος του ωραιότατος, και η διακόσμηση είναι απλώς μια ηλίθια μουτζούρα κάποιου μπόμπιρα, τότε θα διαφωνήσω. Όπως θα διαφωνήσω και με τον παραλληλισμό τοίχων και έργων τέχνης. Οι γκρίζοι, μίζεροι τοίχοι μας περιβάλλουν και αναγκαστικά τους αντικρίζουμε καθημερινά. Είναι λοιπόν φυσικό να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ομορφύνουμε το περιβάλλον μας. Κανείς όμως δε μας αναγκάζει να ζούμε μέσα σε μια γκαλερί. Εκεί, μπαίνεις επειδή το διάλεξες, και αν δε σου αρέσει κάτι μπορείς να μην το κοιτάς, ή και να πεις στους φίλους και γνωστούς σου πόσο δε σου άρεσε. Δεν έχεις όμως δικαίωμα να το αλλάξεις για να γουστάρεις εσύ.

[banned8]

Δεν έχεις όμως δικαίωμα να το αλλάξεις για να γουστάρεις εσύ.

Σύμφωνοι, ως κατάληξη του σκεπτικού περί διαφοράς ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο. Άλλωστε, ο νόμος προστατεύει ακόμα και τους γκρίζους τοίχους. Απλώς, ελπίζω η Θέμις να έχει κέφια ή, μάλλον, να μπορεί ο δικαστής να δώσει μια σολομώντεια λύση. Π.χ. να ανακαλύψει η κυρία πού αγόρασε ο Τουόμπλι τον καμβά του και να του τον αντικαταστήσει. (Ναι, ναι, αστειεύομαι, δεν μπορώ να το δω το θέμα πολύ σοβαρά· προτιμώ να συγχίζομαι με τις μουτζούρες των φοιτητών στα αγάλματα των Προπυλαίων του Καποδιστριακού. Αλλά, κι αυτό, στον πάτο των πραγμάτων που με συγχίζουν.)

[Αλ.]

Μετά το Σύλλογο ενάντια στην αλλαγή nickname, παρωνυμίων κτλ στα φόρουμ είναι ώρα, νομίζω, να δημιουργηθεί και ο σύλλογος υπέρ |παραπλανημένων" πλούσιων φιλότεχνων ψώνιων...
Εγώ, αν ήμουν στη θέση του καλλιτέχνη, θα το έβλεπα σαν μια προσθήκη στο έργο μου. Για να είμαι ειλικρινής όμως θα έλεγα στην κυρία ότι στον καμβά έπρεπε με το κραγιόν της να γράψει το τηλέφωνο της, και το ίχνος από τα χείλη της να το αφήσει στο μάγουλο μου ή οπουδήποτε αλλού. Θα είχε  μεγαλύτερη αξία τότε...

[banned8]

Λυπάμαι που το φόρουμ δεν παρέχει την τεχνική δυνατότητα να αναρτάτε τους ατομικούς σας λευκούς καμβάδες όπου θα μπορούμε όλοι οι συμφορουμίτες να κάνουμε τις δικές μας καλλιτεχνικές και μη παρεμβάσεις. Είναι ωστόσο μια σκέψη, ένα καλό αύριο για τα διαδραστικά φόρουμ...

[lpap]

Έχεις δει το «Κρυμμένος» του Χάνεκε; Εγώ μόλις το παρακολούθησα και, επειδή είμαι επηρεασμένος, μπορώ να σου δώσω πολλές και πολύ περίεργες ερμηνείες. Τι ωραία που ήμουν την περασμένη εβδομάδα που είδα το τελευταίο Die Hard! Μπορεί να μη μου έχει μείνει τίποτε από την ταινία, αλλά θυμάμαι ότι την ευχαριστήθηκα. Τι τη θέλω την τέχνη αφού με χαλάει; (όπως μου λέει ο Στάθης...)

Δεν το έχω δεί, αλλά θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία ώς πνευματικό γύμνασμα - μου έχουν πεί ότι θυμίζει το "rear window" του Ηitchcock.