Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Καυτός άνεμος
 
Συχνά επιθυμώ
σαν παραμυθένιο ξωτικό
να περπατάω μόνη
σ’ ερημικά ακρογιάλια
χωρίς καμία σκέψη
κανένα σκοπό
ν’ αναπνέω γεύση από βρεγμένο
χώμα –
η νύχτα ν’ αδράχνει
τα μαλλιά
κι ένας καυτός άνεμος
άγρια να με φιλάει
στο στόμα
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Στον Μπόμπι Σαντς (1954-1981)

Βουλευτής, αγωνιστής του IRA, πέθανε στις 5.5.81 ύστερα από 66 ημέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Η-Μπλοκς της Β. Ιρλανδίας. Μέχρι τον Αύγουστο του 1981 ακολούθησαν άλλοι θάνατοι από απεργία πείνας κι άλλων αγωνιστών.

Δεν θέλησες να δοξαστείς
όπως κοινοί θνητοί
μπορεί να δοξαστούν
Διάλεξες τον δικό σου τρόπο
τον μοναδικό
που μόνοι οι λίγοι τον μπορούν
Άφησες τα χείλη να γίνουνε
φριχτή πληγή
κι έφυγες να δροσιστείς
απ’ των αγγέλων την αστείρευτη πηγή
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Μελαγχολικός πίνακας

Ανύπαντρες κοπέλες
μικρών επαρχιακών πόλεων
με την καρδιά γεμάτη
άγουρα αισθήματα
που από την άνθηση μέχρι
τον μαρασμό
δεν προσφέρατε κανένα
καρπό
στέκεστε σαν μελαγχολικός πίνακας
με κάδρο το παράθυρο
με τα όνειρα κρεμασμένα
στα χαμηλά μπαλκόνια,
το ένα πόδι στον φράχτη
που δεν τολμήσατε
ποτέ
να δρασκελίσετε
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Μέσα στο άπειρο

Ψάχνω μέσα στο άπειρο
τον χρόνο τον δίχως ώρες
και μέρες
τον χωρίς φράχτες
και δεσμά
τον άδειο από λάφυρα,
τύψεις, αλλοτριώσεις,
φθορά
Ψάχνω καθώς ρέει
ο χρόνος
φορώντας δεσμά
γεμάτη λάφυρα τύψεις
αλλοτριώσεις
φθορά
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Ανάμεσα στα δυο

Επιθυμίες θαμμένες
στην όχθη τού
καιρού
όνειρα που αιωρούνται
στο χείλος τ’ ουρανού
Ανάμεσα στα δυο
πλέκω ιστό αράχνης
απλώνω φτερά πουλιού
για ν’ αγγίζω
μια την όχθη τού
καιρού
και μια το χείλος
τ’ ουρανού
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Τα πάντα εν σοφία εποίησες

Θεέ εσύ που τα πάντα
εν σοφία εποίησες

Γιατί τα παιδιά κοιμούνται
πεινασμένα;
Γιατί τα μάτια των γονιών
είναι δακρυσμένα;
Γιατί ο ήλιος ρίχνει
σ’ άλλους φως και σ’ άλλους
τη σκιά του;

Θεέ εσύ που
τα πάντα εν σοφία
εποίησες

Γιατί χάνουν πάντα οι φτωχοί;
Γιατί σωπαίνουν συνέχεια
οι ταπεινοί;
Γιατί είναι κολάσιμο
να γράφεις τη λέξη
«ελευθερία»;

Γιατί Θεέ σύ
τα πάντα εν σοφία
εποίησες
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Ξεχάστηκα

Ξεχάστηκα και πέρασε
η ώρα
πόσα πράγματα μπορείς
να κάνεις
καθώς κυλάει ο χρόνος,
πόσες περιπλανήσεις
στα πεπραγμένα,
πόσα λόγια άφατα
χαμένα,
πόσες σκέψεις υπόδουλες
της λογικής –

πόσες λαχτάρες κατάδικες
μες στην ψυχή
κτίζεις και γκρεμίζεις
ολάκερη ζωή
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Η αγωνία

Κοίτα πώς αιμορραγεί
η πληγή,
πλημμύρισαν τα μάτια
και με τον καιρό άλλαξε χρώμα
κι η ψυχή
Μιλάμε για θάνατο
σε ώρες ζωής
και θάβουμε την αγωνία
σε ύφασμα από μετάξι
Κοίτα πώς αιμορραγεί
η πληγή,
θαρρείς και δεν έχει άλλο
τρόπο
η ζωή να ξεδιψάσει
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Πολλές φορές

Πολλές φορές νιώθω
σαν ακατοίκητο σπίτι
με λεηλάτησαν
σκληρές ώρες
με ερείπωσαν
άγριες στιγμές,
όλα άδειασαν από το
είναι μου
Άραγε μέσα σε τόση
ερήμωση
ποιο θα ’ναι το πρώτο
συναίσθημα που θα δεχτεί
να με κατοικήσει;
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Τα κεριά

Σβήστε απόψε τα κεριά
να μείνουν οι ίσκιοι
νεκροί κι ασάλευτοι
μην τύχει και τρομάξουν
οι ώρες
από την ένταση των στιγμών
και φέρουν πιο γρήγορα
το αύριο
Σβήστε απόψε τα κεριά
μες στο απόλυτο σκοτάδι
οι άνθρωποι γνωρίζουν καλύτερα
τους εαυτούς
πιο εύκολα αφήνονται να παρασυρθούν
σε χείμαρρους ηδονών
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Χωρίς φόβο

Βρίσκω παρηγοριά
σ’ ό,τι επιθυμούσα κάποτε
να ’χω
(ακριβά ρούχα
καλοχτενισμένα μαλλιά
έντονο βάψιμο)
όμως δεν είμαι πια
εγώ·
χλευάζω τον εαυτό μου
–και τώρα ακόμα
είσαι μια άρνηση
ένα μεγάλο όχι–
πνίγω την αλήθεια
που είναι ο φόβος
μεταμορφωμένος σε μια
δεσμευτική κοκεταρία
Σήμερα λοιπόν
θα παρουσιάσω το σώμα μου
γυμνό
πλυμένο με νερό
έτσι θα με δεχθείτε
φοβισμένη και απαρηγόρητη
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Το σάλπισμα

Όταν ο θάνατος σαλπίζοντας
καλεί κορμιά
και η γη χρωστάει ψυχές
στον Άδη,
ξέπλυνε τα χέρια
με αρμυρό νερό
και μέτρα κόκαλα πέτρες
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Κάθε που

Χωρίς δόρυ
δίχως ασπίδα
με γυμνό κορμί
στην πρώτη γραμμή
κάθε που εμφανίζεται εχθρός
γράφω
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Μπρος στον παλιό καθρέφτη
 
Βαριές κουρτίνες
στα παράθυρα
κι ένα βαθυκόκκινο χαλί
φώτα δειλά
ένας ερωτισμός παντού.
Εσύ μπρος στον παλιό
καθρέφτη
να ψάχνεις τις μαρτυρίες
του χρόνου,
κάπου αμυδρά να ξεχωρίζεις
έναν φανταστικό εραστή
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Φθινόπωρο
 
Τα φύλλα των δέντρων
παρακολουθώ
που πέφτουν σιωπηλά
δίχως παράπονο
σα να χιονίζει,
φύλλα χλωμά αδύναμα
αφήνουν τα δέντρα αδιάντροπα
γυμνά
σαν τ’ άφιλα ανθρώπινα κορμιά
τα χωρίς συναισθήματα
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)