Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Κάποιες νύχτες
 
Είναι κάποιες νύχτες
στερημένες από ανθρώπινη
παρουσία
που ψάχνω στα μύχια της ψυχής
συντροφιά
πορεία σκληρή
κι ατέλειωτη
σε δαίδαλους στιγμών
–φραγμοί στα ειρηνικά
περάσματα–
Είναι κάποιες νύχτες
που προσπαθώ με χίλια
κλειδιά
ξανά και ξανά
κι ανθρώπινη παρουσία
πουθενά
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Πώς τολμήσαμε
 
Πώς τολμήσαμε και ξεγελάσαμε
τα παιδιά αυτά
πώς τους χαρίσαμε
πουλημένα όνειρα
προδομένες ιδεολογίες,
αμφίβολα ιδανικά,
πώς στείλαμε νέα κορμιά
σε πολέμους με προκαθορισμένες
νίκες
πώς τους ορκίσαμε σε εικονικές
δίκες
πώς τους ζητήσαμε να προσκυνήσουν
άδειους ναούς και ανύπαρκτους
θεούς

γι’ αυτά τα παιδιά
που με τον δικό μας σπόρο
γεννήσαμε
πώς το τολμήσαμε
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Γαλάζια βροχή
 
Μια γαλάζια βροχή
σαν ψίθυρος σαν προσευχή
με νανουρίζει·
αργοπεθαίνουν οι στιγμές
στο πέρασμά τους –
περιδιαβάζει η σκέψη
στη ρουτίνα της ημέρας,
παραμονεύει το αναπάντεχο,
διστάζουν τα ανείπωτα
στα χείλη
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Άμβλυνση
 
Ακούστηκε κλάμα παιδιού
και κανείς δεν γύρισε
το κεφάλι,
κρώξιμο πουλιού
μες στο σκοτάδι
και κανείς δεν ξύπνησε,
βογκητό αρρώστου
και κανείς δεν σάλεψε,
αλυσίδες αθώων
και κανείς δεν πήρε
τ’ όπλο

τότε τι περιμένεις;
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Μια ασήμαντη νύχτα
 
Μια σκοτεινή νύχτα
θέλω ν’ αγαπηθούμε
χωρίς τυμπανοκρουσίες
αστεριών
σονάτες σελήνης
κλάμα γρύλου
με τον άνεμο κρυμμένο
στον κόρφο του Αίολου
τα φύλλα των δέντρων
θηλυκωμένα στα κλαριά
τ’ αγρίμια χορτάτα
Μια νύχτα με κυρίαρχο
το σκοτάδι
και σύμβουλο τη σιωπή
Μια τόσο ασήμαντη νύχτα
θέλω ν’ αγαπηθούμε
ώστε όλη τη δόξα
να την έχει μόνο
η αγάπη μας
 
Από τη συλλογή Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: Ποιήματα του ’88 (1989)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Στο Αόρατο
 
Μια νύχτα του Οκτώβρη
γριές μουρμουρίζοντας
πανάρχαια μοιρολόγια
μοίρασαν μαύρες ελιές
και μια χούφτα σιτάρι
Εσύ αγέρωχη
και μ’ ένα αχνό χαμόγελο
στα χείλη
άπλωσες το ’να χέρι
στο Αόρατο
κι έφυγες δίχως λέξη
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Στάλα τη στάλα
 
Ερωτόλογα δεν ήξερα
να σου πω
μόνο μάζευα στάλα τη στάλα
ασημένια δάκρυα
της ξαστεριάς
και φεγγαρόφως
μέσα από το πήγαινε-έλα
της θάλασσας
για να βαφτίσω την αγάπη μας
να γίνει αθάνατη
να μείνει αιώνια
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Στο χρώμα του λωτού
 
Το μόνο που θυμάμαι
από κείνα τα μέρη
είναι το ηλιοβασίλεμα
καθώς ένας δίσκος
στο χρώμα του ώριμου
λωτού
επέτρεπε πότε-πότε
φιλάρεσκα σύννεφα
να καθρεφτίζονται
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Στο χείλος της αβύσσου
 
Είδα σώματα «γεγυμνωμένα»
χωρίς μορφή πνοή και λόγο
δίχως αρετές και λάθη
Είδα έναν άνθρωπο
να κλαίει
στο χείλος της αβύσσου
Είδα πουλιά χωρίς φτερά
ανήμπορα πια να πετάξουν
να βόσκουν στην άφυτη γη
στο πετρωμένο χώμα
Είδα έναν άνθρωπο
να κλαίει
στο χείλος της αβύσσου
Είδα άλογες μορφές
να ξεπηδάνε στο σκοτάδι
και μέσα στην απόλυτη
σιωπή
χτυπώντας κύμβαλα βαρβαρικά
να προχωράνε
Είδα τα πέλματα των νέων
ματωμένα
στην άρρυθμη προσπάθεια
να χορέψουν
Είδα έναν άνθρωπο
να κλαίει
στο χείλος της αβύσσου
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Καθρεφτίσματα
 
Απ’ τη διπλανή κάμαρη
οι ψίθυροι έσβησαν
Μέσα στη στιλπνότητα
του καθρέφτη μπορούσες
ακόμα να δεις
την παλιά πολυθρόνα
με τον μικρό λεκέ στ’ αριστερά
το οβάλ τραπεζάκι
με τη λάμπα
που σκόρπιζε πάντα
ένα φως χλιαρό
γεμάτο βεβαιότητα
Στη στιλπνότητα του καθρέφτη
μπορούσες να δεις ακόμα
μια κάποια θαμπάδα στην άκρη
σαν από δάκρυ,
σαν
Εσένα όσο κι αν σ’ έψαξα
δεν ήσουν πουθενά
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Το χάδι
 
Γιατί τόσα χειροκροτήματα
αλαλαγμοί και μπράβο
πρωταθλητές δεν είμαστε
κι ούτε ποτέ νικήσαμε
Ένα στεφάνι πλέξαμε
μαγιάτικο
προσκύνημα στον ήλιο κάναμε
στο ηλιοβασίλεμά του
και κάποτε χαϊδέψαμε
ένα βασιλικό
που σκόρπισε τ’ άρωμά του
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: [Όταν οι προσευχές...]
 
Όταν οι προσευχές ήρθαν στο τέλος τους
και οι ύμνοι σώθηκαν
έψαξα νότες να συνταιριάξω

Καράβια ποταμόφερτα
κουβαλάνε πάνω κάτω
τις λύπες των ανθρώπων
κι εγώ γυμνή κι ανήμπορη
έρπω μέσα στον ζόφο
περνώντας συμπληγάδες
ψάχνω νότες να συνταιριάξω
Οι αποθήκες μου κενές
και τα ταμεία άδεια
κι ας μάζευα μαλάματα
από χρυσοστεφάνωτο ήλιο
κι ας φύλαξα ροδοπέταλα βασιλικό
και δυόσμο
Όμως τούτη την ώρα
τη φοβερή
μήτε σπυρί μήτε μια στάλα
λάδι
Κι ακούστηκαν καμπάνες
τρεις
μία για κάθε ώρα
Στιγμές θυσίας και περισυλλογής

Άκου γλυκόλαλο πουλί
που σε υμνεί
άκου και δες συντρίμματα
των αστεριών
πριν σβήσουν άφωνα
να προσκυνάνε
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: [Θέλησα να ξεφυλλίσω...]
 
Θέλησα να ξεφυλλίσω
έναν παλιό καθρέφτη
να ξαναβρώ το χαμένο μου εγώ
να ξαναδώ λησμονημένα είδωλα
Στάθηκε όμως αδύνατο
οι καθρέφτες δεν κρατούν αντίγραφα
και δεν έχουν μνήμη
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη: [Όπου κι αν πήγα...]
 
Όπου κι αν πήγα
βρήκα Ελλάδα
κι ακούσματα ελληνικά
κι ας φύλαξαν οι βάρβαροι
τα σύνορά τους
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)

[wings]

Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη, Στης οικουμένης τα τείχη
 
Ελλάδα μου σαν κισσός
στης οικουμένης τα τείχη
ήσουν απλωμένη
χρόνια στα τείχη
στέκεις πια λαβωμένη
κι οι βάρβαροι τριγύρω
μοιράζουνε τα λάφυρα
 
Από τη συλλογή Αποσπερίσματα (1997)