Βέβαια, σημαντικό για έναν λαό δεν είναι τόσο εάν υπάρχουν ή υπήρχαν 5 ή 1.000 λογοτέχνες αναγνωρισμένοι (αν και αυτό κάτι δείχνει για το πνευματικό περιβάλλον μιας περιοχής ή χώρας) ή αντιστοίχως μουσικοί, επιστήμονες κλπ., (γιατί είναι άνευ ουσίας να καμαρώνουμε για το προϊόν της δουλειάς και του ταλέντου άλλων όταν εμείς δεν προσφέρουμε τίποτα στην πνευματική και πολιτιστική ζωή του τόπου - είμαστε τσάμπα μάγκες δηλαδή). Σημαντικότερο είναι να συμμετέχουμε ενεργά στην πνευματική και πολιτιστική ζωή διαβάζοντας λογοτεχνία (και όχι Ποπάϋ, βίπερ και συναφή), παίζοντας μουσική, τραγουδώντας σε χορωδίες, χορεύοντας, ζωγραφίζοντας, γράφοντας ποίηση, δηλαδή να παράγουμε έργο και να «εκμεταλλευόμαστε» το προϊόν της δουλειάς τέτοιων ανθρώπων. Ένα παράδειγμα: Η Λετονία είναι μία μικρή χώρα, με έκταση 64.589 τ.χλμ. και πληθυσμό 2.231.503 κατοίκους με βάση εκτιμήσεις του 2009. Κάθε πέντε χρόνια διεξάγεται στην Ρίγα το Song and Dance Festival.
The Latvian Song Festival, along with its sisters festivals in the Baltics, are truly unique awe-inspiring events - after all what other events can boast 20,000 people in national dress all singing in pride of their country at the same time! Perhaps that's why they were recently bestowed the title of "Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity", by UNESCO.
http://www.riga-life.com/riga/latvian-song-festivalΝομίζω ότι δεν έχουν διάσημους συνθέτες διεθνώς αναγνωρισμένους, έχουν όμως αυτό:
Η Φινλανδία στους Ολυμπιακούς και λοιπούς διεθνείς αγώνες δεν έχει πολλούς νικητές, όμως σχεδόν κάθε Φινλανδός ασχολείται καθημερινά με ένα άθλημα (περισσότερο από κάθε άλλον λαό). Δεν νιώθει συχνά υπερήφανος για τα επιτεύγματα των συμπατριωτών του αλλά μάλλον είναι καλά με τον εαυτό του (ως προς την άθληση τουλάχιστον - για να προλάβω τους βιαστικούς :-)))
« Last Edit: 31 Jan, 2011, 15:18:39 by Vasilis »
Πλούσιος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που αξίζει πολλά και όχι ο άνθρωπος που έχει πολλά. (Κ. Μαρξ)