Μπράβο Κώστα!
Πολύ ωραία η μουσική του Φροστ. Πολύ ωραίο και το ποίημα που γέννησε από αυτήν ο Βαλεοντής.
Ένας φίλος επιμένει ότι δεν θα έπρεπε να μιλάμε στην ποίηση για μετάφραση, αλλά για απόδοση.
Πιστεύω ότι διαβάζοντας τη δική σου Αφοσίωση, θα χαμογελούσε ευχαριστημένος με τη θεωρία του.
Να είσαι καλά και μη λησμονήσεις να εκδώσεις τις μουσικές σου!