διαχείριση χρόνου -> time management

[λinaπ]

• Tweet

Διάβασα το παρακάτω σ' ένα από τα πρωινά μου μηνύματα. Σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας μια και όλοι μας έχουμε περάσει - ή περνάμε - διαστήματα κατά τα οποία δεν διαχειριζόμαστε το χρόνο μας!

A young boy sat in the living room with his father occasionally trying to get his Dad's notice for a game he was playing, a drawing he'd done at school or to tell some tale or other about the adventures he'd had at play that day.

This evening, like most in that house, the father simply said 'not now son, I'm busy. Let me read the paper in peace. I'll play with you when I'm done'.

The boy, like most evening, waited patiently and yet... nothing.

Finally, the boy said 'Daddy, can I ask you a question?' to which the father said 'oh, alright, if it'll get me five minutes of peace!'

"How much do you earn an hour?"

The father was outraged.

"What kind of question is that? It's none of your business!... why do you want to know?"

The boy looked sheepish but said "oh, nothing. It's ok" and turned back to his toys.

The father sat incredulous in the chair but finally said "Ok, if you must know, I earn £20 an hour and I work very hard for it"

With a half smile the boy said "Thankyou daddy, I'm glad you told me" and rushed off to his room leaving the puzzled father alone with the paper.

About a minute later the boy came back in and said "Daddy... can I borrow £10?"

"What?? You ask me how much I earn and then ask to borrow money? Go to your room for your cheek!" and he sent the boy off to bed.

The father sat there feeling first angry, then annoyed and finally outright puzzled about what the boy had asked. "What is he up to?" the thought.

After a little while, he went in to the bedroom where the boy lay sleeping and watched his little chest rise and fall with each breath. As he leaned over to kiss the boy goodnight, the little fellow opened his eyes and said "Sorry daddy, I didn't mean to make you angry"

"That's ok" the father replied and, feeling bad for snappping at him earlier reached into his pocket and handed the boy the £10 he'd asked for.

The boy's face lit up and he cried "Thankyou, thankyou". 'Obviously this is important thought the father', "What are you going to buy?" he asked?

With that, the little boy reached under his pillow and pulled out 2 crumpled £5 notes that he'd obviously been hoarding for something special.

"Well Dad, now I have £20... I was kind of wondering..." he stammered, now shy "... can I buy an hour of your time just for the two of us?"

af: tydbestuur; ar: إدارة الوقت; be_x_old: кіраваньне часам; be: кіраванне часам; bg: управление на времето; ckb: کارگێڕیی کات; cs: time management; de: Zeitmanagement; en: time management; eo: tempadministrado; es: gestión del tiempo; et: ajajuhtimine; fa: مدیریت زمان; fr: gestion du temps; gu: સમય વ્યવસ્થાપન; he: ניהול זמן; hi: समय प्रबंधन; hu: teendők lista; hy: ժամանակի կառավարում; it: gestione del tempo; kk: уақыт басқару; ko: 시간 관리; pl: zarządzanie czasem; pt: gerenciamento de tempo; ru: управление временем; sk: manažment času; sl: upravljanje s časom; sr: буџет времена; sv: tidshantering; ta: நேர மேலாண்மை; th: การบริหารเวลา; tr: zaman yönetimi; uk: керування часом; ur: وقت کی نظامت; uz: vaqt aylanishi; vi: quản lý thời gian; zh: 时间管理

[valevi]

Πληγές... πληγές... δεν τις ξύνουμε αγαπητή μου.
Παρότι δουλεύω στο σπίτι και θεωρητικά είμαι όλη μέρα με τα παιδιά (ωστόσο όχι διαθέσιμη για "μη σοβαρά" θέματα) όταν κάποια στιγμή χάλασε ο υπολογιστής μου ο γιος μου πανηγύριζε γιατί θα δεν θα μπορούσα να δουλέψω και θα παίζαμε μαζί!

[Pit]

Φανταστικό μήνυμα!! Μου έχουν στείλει κι εμένα κατά καιρούς παρόμοια μηνύματα, αυτό όμως ήταν το κάτι άλλο!!!

[mavrodon]

Φανταστικό μήνυμα!! Μου έχουν στείλει κι εμένα κατά καιρούς παρόμοια μηνύματα, αυτό όμως ήταν το κάτι άλλο!!!

Πραγματικά εξαιρετικό μήνυμα. Πρόκειται για καλό παράδειγμα από την Οικονομική και το κόστος ευκαιρίας. Προσωπικά, μεγάλωσα τα παιδιά μου αφιερώνοντάς τους ατελείωτες ώρες και το ίδιο συνεχίζω με τους εγγονούς μου. Ο χρόνος που αφιερώνεται στα παιδιά αποδίδει ανυπολόγιστα ωφελήματα και βραχυχρόνια αλλά, ιδίως,  μακροχρόνια. Τα χρήματα και τα δώρα δεν αναπληρούν το χαμένο χρόνο που λόγοι επιβίωσης μας στερούν από την επαφή μας με τα παιδιά.

[lionpsyche]

Κι όσον αφορά εμάς τους ελεύθερους ανθρώπους, έχουμε επίσης έλλειψη χρόνου γιατί πάντα κάτι μας πιέζει. Είναι δυνατόν να μην έχουμε το χρόνο να αφιερώσουμε ούτε 5 λεπτά στον εαυτό μας; Πολλές φορές αναρωτιέμαι και πάλι το ίδιο κάνω! Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να δραστηριοποιηθούμε ως προς εμάς, να μας φροντίσουμε κι εμάς λίγο, έτσι δεν είναι;

[mavrodon]

Κάπως έτσι είναι. Βεβαίως, λέμε ότι δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο και στηνόμαστε με τις ώρες στην τηλεόραση. Είναι θέμα επιλογών. Πάντα υπολογίζουμε το κόστος ευκαιρίας μεταξύ της εργασίας και της σχόλης. Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι η "πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη!"

[mariapar]

Τα χρήματα και τα δώρα δεν αναπληρούν το χαμένο χρόνο που λόγοι επιβίωσης μας στερούν από την επαφή μας με τα παιδιά.

Αυτό πολύ θα ήθελα να το βλέπω γραμμένο παντού, όπως την προειδοποίηση πάνω στο πακέτο των τσιγάρων...

Γιατί από πολλούς διαφεύγει ότι τα παιδιά τα φέρνουμε σ' αυτόν τον κόσμο με τη θέλησή μας, χωρίς να τα ρωτήσουμε, και όταν φύγουμε τα αφήνουμε εδώ. Επομένως δεν έχουμε δικαίωμα να τους στερήσουμε αυτό που έχουν ανάγκη (παρουσία, ενασχόληση, υπομονή και προσοχή) αντικαθιστώντας το με κάτι άλλο ή ονομάζοντας αυτήν τη στέρηση με ωραίες ονομασίες όπως "ποιοτικός χρόνος".

[mavrodon]

Πολύ ωραία τα διατύπωσες Μαρία! Το θέμα δεν είναι βεβαίως η οφειλή που έχουμε προς τους απογόνους μας αλλά το αμοιβαίο όφελος που δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Δεν το χρωστάμαι μόνο στα παιδιά μας αλλά και στον εαυτό μας και στην ψυχική μας ισορροπία.

[mariapar]

Πολύ ωραία τα διατύπωσες Μαρία! Το θέμα δεν είναι βεβαίως η οφειλή που έχουμε προς τους απογόνους μας αλλά το αμοιβαίο όφελος που δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Δεν το χρωστάμαι μόνο στα παιδιά μας αλλά και στον εαυτό μας και στην ψυχική μας ισορροπία.

Έτσι είναι, κ. mavrodon. Αλλά έχω την υποψία ότι πολλοί άνθρωποι δεν το βλέπουν έτσι και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί...
Γι' αυτό αναφέρομαι στο όφελος των παιδιών, για να εστιάσω (τουλάχιστον) στην ευθύνη...