Αμφιβάλλω αν στέκει ένας διάλογος του τύπου: "Είναι τζέντλεμαν;" " 'Οχι, είναι μουσουλμάνος". Γιατί εδώ στο "τζέντλεμαν" δε βαραίνει τόσο η αγγλικότητα της λέξης όσο το περιεχόμενό της. Δηλαδή δεν μπορεί ένας μουσουλμάνος να είναι τζέντλεμαν; Έπειτα, μην ξεχνάμε ότι ο Χασάν είναι Αμερικανός Μουσουλμάνος, όχι Άραβας Μουσουλμάνος. Γι' αυτόν, η λέξη "τζέντλεμαν" είναι λέξη της μητρικής του γλώσσας και πολιτισμική σαρξ εκ της σαρκός του. Σαφώς και η μάνα του θα τον μεγάλωσε λέγοντάς του να είναι "τζέντλεμαν" με τις κοπέλες.
Το "ιππότης" έχει μια χροιά χριστιανοσύνης, αλλά παρ' όλα αυτά δεν είναι θρησκευτική ιδιότητα, επομένως δεν κάνει καμιά ιδιαίτερη αντίθεση με το "μουσουλμάνος" σε επίπεδο θρησκευτικό. Αντιθέτως, υποπίπτει στο ίδιο (εντελώς ακούσιο, φυσικά) ελαφρώς αντιμουσουλμανικό ολίσθημα. Σαφώς και η μάνα του Χασάν θα τον μεγάλωσε λέγοντάς του να είναι "ιππότης" με τις κοπέλες.
Η λέξη ιππότης όμως με έκανε να σκεφτώ το "σταυροφόρος", και βέβαια να το απορρίψω, γιατί δεν κολλάει. Αλλά συνειρμικά από το "σταυροφόρος" σκέφτηκα το σταυρό, το κατεξοχήν σύμβολο του χριστιανισμού (αν και όχι του προτεσταντικο-αμερικάνικου, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα --άλλωστε η μετάφραση απευθύνεται σε Έλληνες), και από κει το εξής:
"Πάντως πάει με το σταυρό στο χέρι, έτσι;"
"Αν νομίζεις ότι μπορείς να το πεις αυτό για ένα Μουσουλμάνο!"
"Ξέρεις τι εννοώ."
Σίγουρα, το "πάει με το σταυρό στο χέρι" είναι overstatement σε σχέση με το "είναι ξηγημένος", "είναι σπαθί". Αλλά διατηρεί όλη τη δύναμη του θρησκευτικού λογοπαιγνίου.
Μια άλλη λύση θα ήταν:
"Πάντως είναι σπαθί, έτσι;"
"Μάλλον γιαταγάνι, καθότι Μουσουλμάνος"
"Ξέρεις τι εννοώ".
Αυτό έχει και κάποιες ερωτικές συνδηλώσεις (σπαθί, γιαταγάνι) που ίσως έχουν την πλάκα τους, αν και δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο. Έτσι κι αλλιώς, για ερωτικά φλερτ μιλάει το κείμενο.