Προφέρεται /aarkansaw/, γι' αυτό και πολλοί προτιμούν να το γράφουν Άρκανσο ή Άρκανσω. Αλλά η καθιερωμένη γραφή είναι Αρκάνσας, όπως προφέρεται ο ποταμός. Δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο κύριο όνομα που δεν "προφέρεται" στα ελληνικά όπως στην ξένη γλώσσα και δεν θεωρώ ούτε πιθανό ούτε σκόπιμο να αρχίσουμε να τα αλλάζουμε όλα. Στο σπίτι μας, όταν μιλάμε ελληνικά, λέμε /'sekspir/, όχι /'sheikspiә/.
Η προτίμηση για την απλοποίηση της ορθογραφίας των ξένων ονομάτων: Αυτή είναι η επίσημη γραμμή της γλώσσας τώρα. Σέξπιρ, όχι Σαίξπηρ ή Σαίκσπηρ ή Σακεσπήρος (ή Εγχέσπαλος). Τυχαίνει εγώ να συμφωνώ με την επίσημη γραμμή, αλλά πολλοί διαφωνούν και επιμένουν σε ορθογραφίες παλιότερες (Σαίξπηρ, Μωμ, Τσώρτσιλλ). Ο κάθε εκδότης έχει δική του γραμμή σ’ αυτό το θέμα, γι’ αυτό καλό θα είναι ο μεταφραστής να ρωτάει τι πρέπει να κάνει σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Η γρήγορη απάντηση στο ερώτημα/επιχείρημά σου (confusing the pathway to the word’s origins), που είναι και το κυριότερο επιχείρημα για την ιστορική γραφή, είναι ότι οι λέξεις (κύρια ονόματα αλλά και απλές καθημερινές, π.χ. τένις) είναι για να συνεννοούμαστε όχι για να ανταλλάσσουμε μαθήματα ετυμολογίας. Δες, ας πούμε, την τραγική ασυνεννοησία στο διαδίκτυο: Τσώρτσιλ αλλά και Τσώρτσιλλ και μέσα σ' όλα και κάποια Ουίνστων. Πόσοι Έλληνες νομίζεις ότι ξέρουν τους παλιούς κανόνες μεταγραφής (αν τους ήξεραν ή αν είχαν συμφωνήσει ποτέ);
Ενώ με ένα Ουίνστον Τσόρτσιλ ξεμπερδεύεις. (Το ενδιαφέρον είναι ότι η Caryl Churchill έχει γίνει, σωστά, και Κάριλ Τσέρτσιλ.)